Είπαν για το ταξίδι....

[Bahari]

O τουρίστας φτάνει σ' ένα μέρος και το μόνο που σκέφτεται είναι πότε θα γυρίσει πίσω. Ο ταξιδευτής, δε ξέρει αν θα γυρίσει ξανά πίσω...(ανώνυμος)
Το καλύτερο!

Αυτό είναι από το "Τσάι στη Σαχάρα" του Μπόουλς :xmas_lol:

 

[ΕΡΣΗ]

Εγω παντως θεωρω εαυτον τουριστρια και οταν φθανω σε ενα μερος ουδεποτε σκεφτηκα το ποτε θα γυρισω πισω. Το απωθω εξαιρετικα καλα. Και νομιζω οτι πολυ απο εμας το ιδιο τους συμβαινει. Θεωρω λοιπον οτι το συγκεκριμενο αποφθεγμα θα ηταν ορθοτερο αν ειχε ειπωθει οτι ο τουριστας επιστρεφει, ενω ο ταξιδιωτης δεν ξερει αν θα γυρισει πισω, χωρις να γινονται αναφορες στην εσωτερη βουληση του τουριστα η οποια αλλωστε δε μπορει να ειναι γνωστη παρα μονο στον ιδιο και σε κανεναν αλλον!

 

[soudianos]

Η απογείωση

"Είναι ψυχικά ευχάριστη, γιατί η ταχύτατη ανάληψη του αεροσκάφους συμβολίζει τη μεταμόρφωση. Η δύναμη αυτή μπορεί να μας εμπνεύσει ώστε να διανοηθούμε κάποιες ριζικές αλλαγές στη ζωή μας, ή πως κάποια μέρα θα μπορούσαμε να ορθώσουμε κι εμείς το ανάστημα μας πάνω από καθετί που σήμερα μας πλακώνει". (Μποντλαίρ)

 

[ΕΡΣΗ]

Επι Σαρλ Μποντλαιρ (γεν1821-1867) υπηρχαν αεροσκαφη;

 

[soudianos]

Επι Σαρλ Μποντλαιρ (γεν1821-1867) υπηρχαν αεροσκαφη;

κι επι Ιουλίοιυ Βερν;

 

[ΕΡΣΗ]

Αρα θα φανταστηκε και οτι δεν ειναι και πετοφοβικος, γιατι αλλιως...

 

[Bahari]

Το ταξίδι με τρένο δεν είναι δυνατό, επειδή με τέτοιες ταχύτητες, ελλείψει αέρα, οι επιβάτες θα πέθαιναν από ασφυξία (Κάποιος Βρετανός πανεπιστημιακός στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα).

 

[soudianos]

"Είναι αδύνατο να απολαύσουμε τα τροπικά δάση ή τις γραφικές παραλίες, όταν δεν έχουν προηγουμένως ικανοποιηθεί πολλές άλλες συναισθηματικές και ψυχικές ανάγκες, όπως η ανάγκη για κατανόηση, αγάπη, σεβασμό με το συνταξιδιώτη μας σύζυγο, φίλο, εραστή"
Αλαίν Μποττόν

 

[ΕΡΣΗ]

Πολυ αφοριστικα το διατυπωνει. Δεν ειμαι καθολου σιγουρη οτι ισχυει κατι τετοιο. Μπορει ενα τοπιο να ανακουφισει καποιες αλλες αναγκες...

 

[pigi_dikaiou]

Πολυ αφοριστικα το διατυπωνει. Δεν ειμαι καθολου σιγουρη οτι ισχυει κατι τετοιο. Μπορει ενα τοπιο να ανακουφισει καποιες αλλες αναγκες...

Εχεις απολυτο δικιο!!!!!

 

[soudianos]

Πολυ αφοριστικα το διατυπωνει. Δεν ειμαι καθολου σιγουρη οτι ισχυει κατι τετοιο. Μπορει ενα τοπιο να ανακουφισει καποιες αλλες αναγκες...

όταν πριν φτάσεις στο πολυπόθητο τοπίο του προορισμού σου έχεις για κάποιο λόγο αρπαχτεί με το συνοδό σου, και βρίσκεσαι αναστατωμένος ψυχικά και συναισθηματικά, τότε θα το απολαύσεις το ίδιο αν δεν συνέβαινε;;

 

[ΕΡΣΗ]

Ισως δε θα το απολαυσω, αλλα ειναι πολυ πιθανον η θεαση του να μου δωσει μια παρηγορια και μια ηρεμια και να με "οδηγησει" να σκεφτω περισσοτερο πανω στο θεμα της σχεσης και στην τελικη να μου προσφερει ανακουφιση. Ετσι οπως το διατυπωνει φαινεται οτι καθε αποπειρα "συνομιλιας" μας με το τοπιο ειναι εκ των προτερων χαμενη. Με μια τετοια προσεγγιση δε συμφωνω. Μου φαινεται πολυ στενα περιορισμενο στο θεμα της απολαυσης και οχι στο πνευματικο ερεθισμα που πιθανον να μας δωσει ενα τοπιο.