Αλβανία Ιταλία Κροατία Σερβία Σλοβενία Είναι κακός ο πόλεμος μαμά!

[EMBER]

δυνατος τιτλος! ωραια αρχη στην ιστορια σου, περιμενουμε την συνεχεια...

 

[duty_free]

απωθημενο μεγα τα δυτικα βαλκανια (=TIA TGD SJJ)

 

[trompi]

Πολύ καλή περιγραφή Γιώργο και καθόλου κουραστική! Περιμένουμε συνέχεια σύντομα! Το σχόλιο μου για τα Σκόπια είναι ότι προσωπικά θα απέφευγα διανυκτέρευση και γενικότερη παραμονή υπό τη σκιά της σημαίας της ΄΄macedonia΄΄.

 

[Giwrgos10]

Mε μια μικρή καθυστέρηση πάμε να συνεχίσουμε την ιστορία μας. Είμαστε στην Οχρίδα για τις 2 πρώτες μας διανυκτερεύσεις

Η Οχρίδα είναι η όγδοη μεγαλύτερη πόλη των Σκοπίων, με 45 χιλιάδες περίπου κατοίκους. Είναι αμφιθεατρικά χτισμένη δίπλα στην ομώνυμη λίμνη και στα εδάφη της βρίσκονται 365 εκκλησίες! Αυτός είναι ο λόγος που η Οχρίδα αποκαλείται Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων.

Μείναμε 2 βράδια. Στη Παλιά Πόλη. Η θέα από το δωμάτιο όμορφη και ηρεμηστική.

Ένα μέρος όμορφο, που το αγκαλιάζει η πανέμορφη ομώνυμη λίμνη. Η λίμνη της Οχρίδας είναι απο τις βαθύτερες στην Ευρώπη ενώ στα παράλια της βρίσκονται 4 πόλεις. Στρούγκα και Οχρίδα από τη μεριά των Σκοπίων, Πόγραδετς και Λίν από τη πλευρά της Αλβανίας. Στις όχθες τις υπάρχουν πολλές αμμώδεις παραλίες κυρίως στη Σκοπιανή πλευρά.

Η παραλία είναι βέβαια το μέρος που μαζεύει το περισσότερο κόσμο. Ταβέρνες, καφέ, ξαπλώστρες και άλλα συναφή που στην Ελλάδα θα τα συναντούσαμε μόνο σε παραθαλάσσια μέρη.

Οι πρώτες εικόνες της Οχρίδας, ήταν στενά δρομάκια, κόσμος να κάνει περίπατο, αγγλικά βγαλμένα με δυσκολία από τα στόματα των ντόπιων και μια ανέλπιστη πολυτέλεια που ξεπερνούσε τις προσδοκίες μας για αυτό το μέρος.

Η Οχρίδα τελικά είχε βάλει τα δυνατά της να μας εντυπωσιάσει, και στο βραδυνό μας περίπατο, το κατάφερε. Ότι μπορείς να φανταστείς υπήρχε σε εκέινο τον πεζόδρομο. Μικροπωλητές με τις πραμάτειες τους, παιχνίδια για τους μικρούς μας φίλους, τραμπολίνο για τους πιο ΄΄τολμηρούς πιτσιρικάδες΄΄, και ανάμεσα σε όλα αυτά ένα καλό επίπεδο καθαριότητας στους δρόμους.
μια όμορφη εξωτερική όψη σπιτιού

Τη μέρα η Οχρίδα έιχε να μας δείξει εκτός από την λίμνη της που έσφιζε από ζωή, την παλιά πόλη με τα πολύ ωραία χρώματα της και ένα κάστρο από τον 3ο π.Χ. αιώνα, με μήκος 3χλμ. και με 4 πύλες να σου επιτρέπουν την είσοδο στον εσωτερικό χώρο του. Ωραία θέα, ελλειπείς ιστορικά στοιχεία και χαλασμένα κιάλια, αυτά που σου προσφέρει το κάστρο.

Συνεχίζουμε την ξενάγηση μας στην πολυπρόσωπη αυτή πόλη και η επόμενη μας γνωριμία είναι με τις πολλές πολλές της εκκλησίες.

εδώ με την πριγκίπισσα μου έξω από το ναό της Αγίας Σοφίας

Επισκεφθήκαμε τις πιο φημισμένες, καθώς δεν υπήρχε ούτε ο χρόνος, αλλά ας μην κρυβόμαστε, ούτε και η διάθεση για κάτι παραπάνω. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην πάμε στο ναό του Αγίου Κλήμη. Φοβερή αρχιτεκτονική, πολύ ωραία τοποθεσία, προσεγμένο περιβάλλον και πολύ κόσμο, ο οποίος συνδύαζε το τερπνόν με τα του οφελείμου, έτσι λοιπόν εκτός από τα θρησκευτικά τους καθήκοντα οι πιστοί έκαμναν και μια βουτιά στη λίμνη. Αξιόλογη η επίσκεψή μας και στην πιο πολυφωτογραφημένη εκκλησία της Οχρίδας, στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ευλογημένου, φυσικά λόγω της πανέμορφης θέας που προσφέρει.

Η γεύση που μας άφησε γενικότερα η πόλη αυτή, είναι ότι προσπάθησε και σε ένα μεγάλο βαθμό το κατάφερε, να εκμεταλλευτεί τις όποιες δυνατότητες της έδωσε η φύση, η τοποθεσία της και ακόμη η ιστορία της.

Και φυσικά το γεγονός του διημέρου

 

[Giwrgos10]

Ξημερώνει Τετάρτη 3 Αυγούστου. Ημέρα αναχώρησης από την Οχρίδα για τον δεύτερο μας προορισμό, στη Βόρειο Αλβανία, την πόλη Σκόδρα.

Αν και δεν είχαμε κλεισμένο πρωινό(ακόμη Οχρίδα είμαστε), πληρώσαμε 10 ευρώ και για τους τρεις μας, όχι τόσο επειδή το στομάχι μας διαμαρτυρόταν, αλλά επειδή θέλαμε να κάνουμε μια κουβεντούλα με τον μπαμπά και την κόρη, τους ιδιοκτήτες δηλαδή του ξενοδοχείου. Από τα πιο ωραία πράγματα σ' ένα ταξίδι, να μιλάς με ντόπιο πληθυσμό, να μαθαίνεις στοιχεία της κουλτούρας τους, πως βλέπουν καταστάσεις που εμείς τις βλέπουμε από άλλη οπτική γωνιά κτλ. Συμπέρασα όλων αυτών ότι οι πολιτικοί είναι η αιτία όλων των κακών που μας συμβαίνουν, γιατί παρά τα όσα λέγονται, έγιναν και γίνονται μεταξύ των δυο χωρών, τους λαούς, τους Σκοπιανούς και τους Έλληνες δε νομίζω να τους χωρίζει κάτι.
Χορτασμένοι λοιπόν, μετά από έναν ένθερμο εναγκαλιασμό, αποχαιρετίσαμε τους πρώτους οικοδεσπότες μας και ξεκινήσαμε για Σκόδρα. 226 χλμ, 6 ώρες περίπου βάση της διαδρομής του viamichlein, αλλά με πολύ καλή διάθεση και με μια Αναστασία να μην μας έχει προβληματίσει καθόλου.
Περάσαμε έξω από τη γειτονική πόλη Στρούγκα και σχεδόνα αμέσως φθάσαμε στα Σκοπιανο-Αλβανικά σύνορα. Αναμονή γύρω στα 30' λεπτά και είσοδος στην Αλβανία, για τους δρόμους της οποίας τόσα είχαμε ακούσει. Τελικά πολύς ντόρος για το τίποτα. Μεγάλο ρόλο βέβαια παίζει και με τι ψυχολογία κάνεις κάτι, κι εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι για το χειρότερο και τελικά αλλά όλα πήγαν μια χαρά. Μπορεί τ0 90% των χιλιομέτρων που διανύσαμε να ήταν σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης αλλά δε μας χάλασε καθόλου. Ωραία φύση, κόσμος να περπατάει στις άκρες του δρόμου, παιδάκια στη μέση του πουθενά να πουλάνε ολόφρεσκα μούρα και φυσικά παντού έβλεπες την επιγραφή " LAVAZH SPECIAL". Πλύσιμο σπέσιαλ στην Ελληνιστή!!!
Περάσαμε έξω από το Ελμπασάν και μέσα από τα Τίρανα μιας και ο αυτοκινητόδρομος είναι ακόμη υπό κατασκεύη. Χαρακτηριστικό ότι 3 στους 4 Αλβανούς που μιλήσαμε ήξεραν Ελληνικά και ήταν πολύ φιλικοί απέναντι μας. Να πω την αλήθεια τα Τίρανα τα περίμενα χειρότερα. Παρεξηγημένη πόλη θα έλεγα, ζωντανή, με κόσμο χαμογελαστό, μας έκανε θετική εντύπωση.
Βγαίνουμε από την πρωτεύουσα και μπαίνουμε στη τελική ευθεία για Σκόδρα. Ξέχασα να τονίσω τα πάρα πολλά αστυνομικά μπλόκα που συναντήσαμε στο δρόμο(δε μας σταμάτησε κανένα ευτυχώς) αλλά και το πόσο οι οδηγοί υπακούν στις πινακίδες σήμανσης και ειδικά σ' αυτές με τα όρια ταχύτητας. Με μέσο όρο 60-70χλμ την ώρα, αλλά οπλισμένοι με μπόλικη υπομονή, μπαίνουμε στη βόρεια πλευρά της χώρας, που είναι και το πιο όμορφο, τουλάχιστον απ' όσα είδαμε εμείς.
Η ώρα είχα πάει 6 το απόγευμα και από μακριά βλέπουμε το κάστο της Ροζάφα. Το είχα δει όταν μελετούσα το ταξίδι μας. Ήξερα αρκετά γι αυτό. Στους πρόποδες του λόφου που ήταν χτισμένο το κάστρο, ήταν η Σκόδρα, η πόλη που θα κάναμε τη δεύτερη μας διαμονή.

Η Σκόδρα έχει πληθυσμό κοντά στους 100.000 κατοίκους και βρίσκεται δίπλα στην ομώνυμη λίμνη που χωρίζει την Αλβανία από το Μαυροβούνιο. Μια πόλη ήσυχη, όχι πολύ καθαρή, ωραία ρημοτομημένη, με κύριο χαρακτηριστικό της το μέσο μετακίνησης των πολιτών της. Το ποδήλατο!!! Λες και βρισκόμασταν στο Άμστερνταμ.
Σε μια όχι και τόσο ωραία γειτονιά, όπου όλες σχεδόν οι αυλές των σπιτιών είναι τούρκικου τύπου, βρήκαμε εύκολα το ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε για 38 ευρώ τη βραδιά.. Rose Garden λέγεται και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Πεντακάθαρο, με πολύ πλούσιο πρωινό(μέσα στην τιμή), ωραία διακόσμημένο και κοντά στο κέντρο.
Δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διαθεσή μας κι αφού σενιαριστήκαμε βγήκαμε βόλτα με τα πόδια που είναι ο αγαπημένος μας τρόπος γνωριμίας με τις πόλεις που ταξιδεύουμε.

περίπτερο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στη γυναίκα Γιώτα...όχι τόσο σε μένα

πόση ομορφιά δίνουν τα λουλούδια μέσα σε μια πόλη

το άγαλμα της μαμάς Τερέζας

Εκτός από τη θετική εντύπωση που μας έκαναν τα τόσα ποδήλατα που είδαμε, αρνητική εντύπωση μας έκανε η βρωμιά στου δρόμους. Πολλά σκουπίδια, γενικά βρώμικη πόλη, που θες δε θες σε χαλάει λίγο, κι ας ζεις στην Ελλάδα που η κατάσταση είναι πάνω κάτω η ίδια. Αφου περπατήσαμε γύρω στα 20 λεπτά, φτάσαμε στο πιο κεντρικό κομμάτι της πόλης. Στα πολλά καφέ της πόλης έβλεπες αρκετό κόσμο(κάτι σαν τη Θεσσαλονίκη δηλαδή), με χαρακτηριστικό ρόφημα των Αλβανών, το εσπρεσάκι. 9 στους 10 έπιναν εσπρέσο!
Η Σκόδρα, έχει τουρισμό, με κύρια προέλευση την Ιταλία. Οι Αλβανίδες κομψές και περιοιπημένες και γενικά σημάδια ανοδικής πορείας σε μια πόλη από τις πιο τουριστικές της χώρας.

Το τζαμί
"Al-Zamil Mosque"

Κεντρικός πλακόστρωτος δρόμος που λίγο αργότερα έσφιζε από κόσμο

μπαρμπάδες στο πάρκο ψάχνουν τον παπά...

Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας(κάτι σαν φραπέ τέλος πάντων), πήραμε το απαραίτητο αναμνηστικό, κάναμε μια βόλτα, φάγαμε το παγωτάκι μας(3 παγωτά 2 ευρώ περίπου) και επιστρέψαμε νωρίς στη βάση μας. Ήπιαμε ένα χαλαρωτικό ποτάκι στον κήπο του ξενοδοχείου και κατευθείαν για ύπνο.

4η Αυγούστου
Το πρωινό ήταν περίφημο. Φάγαμε καλά και αφού μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας, ξεκινήσαμε για Μαυροβούνιο. Για Κότορ. Αλλά πριν, δε θα μπορούσαμε να μην επισκεφθούμε το σπουδαιότερο αξιοθέατο της πόλης. Το κάστρο της Ροζάφα που αναφέρθηκα στην αρχή του ποστ.
Περιηγηθήκαμε στα εντός του κάστρου γύρω στο μισάωρο, είδαμε την πολύ όμορφη πανοραμική άποψη της Σκόδρας με τη λίμνη και τα ποτάμια της και αφού ο φακός αποθανάτισε τις απαραίτητες οικογενειακές αγαπούλες, επιστροφή στο αμάξι και ξεκίνημα για Μαυροβούνιο.

Το κάστρο Ροζάφα από το εσωτερικό του

Σκόδρα---Πανοραμική θέα από το κάστρο