• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !

Δημοκρατία του Κονγκό Ισημερινή Γουινέα Καμερούν Κεντροαφρικανική Δημοκρατία ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ KENTΡΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗ: Ισημερινή Γουϊνέα, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και Δημοκρατία του Κονγκό

dbalats

Member
Μηνύματα
136
Likes
1.375
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜALABO ΚΑΙ ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Γύρος του Malabo


Η διαδρομή από το αεροδρόμιο στο Malabo δεν θύμιζε σε τίποτα Αφρική. Αυτοκινητόδρομος με εξαιρετικό οδόστρωμα, πλαισιωμένος από φοίνικες, και όλα αυτά χάρις στα κέρδη του πετρελαίου. Με πληθυσμό 212.000 κατοίκους και έκταση 2.000 τετρ. χιλιόμετρα, το Malabo είναι η διοικητική και πολιτική πρωτεύουσα της Ισημερινής Γουϊνέας. Η πόλη βρίσκεται στη βόρεια ακτή του νησιού Bioko και έχει υποστεί ταχεία σύγχρονη αστικοποίηση για μια δεκαετία, αποτελώντας πρότυπο ανάπτυξης υποδομών στην Κεντρική Αφρική. Xωρίζεται σε μια ιστορική περιοχή με την αποικιακή της κληρονομιά και τη νέα πόλη, το Malabo 2, με υπερσύγχρονα κτίρια και τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει το αεροδρόμιο με το Συνεδριακό Κέντρο Sipopo. Μετά από λίγη ώρα φθάνουμε στον προορισμό μας. Μπαίνοντας στην πόλη περνάμε από μια περίεργη πλατεία, την Plaza de Mujer (Πλατεία Γυναικών), στην οποία βρίσκονται τα αγάλματα τριών εργαζομένων γυναικών. Το μέρος αυτό, όπως είναι σήμερα κατασκευασμένο, χρονολογείται εδώ και 20 χρόνια και έχει αποτελέσει χώρο αναψυχής, αλλά και αφετηρία για διαδηλώσεις στη χώρα, καθώς και για πολλές άλλες δραστηριότητες. Διασχίζουμε το Malabo 2 και συναντούμε σύγχρονα κτίρια, καταστήματα, ακόμη και shopping malls. Σύντομα φτάνουμε στο ξενοδοχείο που έχουμε επιλέξει, και ευτυχώς υπάρχουν διαθέσιμα δωμάτια. Είναι ένα συμπαθητικό, καθαρό, μικρό ξενοδοχείο σε πολύ καλή κεντρική θέση, ότι ακριβώς επιζητούσαμε. Δεν καθυστερούμε πολύ και αμέσως βγαίνουμε για την γνωριμία της πόλης.

(1).jpg

(2).jpg

Αυτοκινητόδρομος που συνδέει το αεροδρόμιο με το κέντρο του Malabo

(3).jpg

Plaza de Mujer (Πλατεία Γυναικών) στο Malabo

(4).jpg

Εμπορικό πολυκατάστημα στο Malabo

Το Malabo δεν έχει την ξέφρενη ενέργεια ορισμένων πόλεων της ηπείρου, καθώς τίποτα δεν συμβαίνει με γρήγορους ρυθμούς, αλλά προσφέρει στον ταξιδιώτη διάφορα τουριστικά κέντρα, ξενοδοχεία, αθλητικά συγκροτήματα, νυχτερινή ζωή και όμορφες παραλίες. Τα ατμοσφαιρικά του στενά είναι το καλύτερο μέρος στη χώρα για να συναντήσεις την αρχιτεκτονική μεγαλοπρέπεια που άφησε πίσω του το αποικιακό καθεστώς της Ισπανίας. Περπατώντας στα στενά δρομάκια, βλέπουμε ανθρώπους να κάθονται σε καρέκλες που έχουν βγάλει στα πεζοδρόμια, κοιτάζοντάς μας με περιέργεια.

Σε λίγο φθάνουμε στην Πλατεία Ανεξαρτησίας, κεντρικό ορόσημο της πόλης, με την Εκκλησία της Αγίας Ισαβέλας και το Προεδρικό Μέγαρο. Λόγω του τελευταίου υπάρχει μια μικρή στρατιωτική δύναμη φρουράς. Η πλατεία είναι όμορφη, με συντριβάνι και ψηφιδωτά παγκάκια. Χρονολογείται από τον 19ο αιώνα, κατά την Ισπανική αποικιακή εποχή. Αποτελεί σημαντικό ορόσημο για την ιστορία της Ισημερινής Γουινέας, αφού στις 12 Οκτωβρίου 1968 έγινε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας στην πλατεία αυτή. Στο Προεδρικό Μέγαρο πραγματοποιήθηκε η τελετή για τη μεταβίβαση εξουσιών από την Ισπανία, εκπροσωπούμενη από τον Υπουργό Πληροφοριών και Τουρισμού, Manuel Fraga Iribarne, στην Ισημερινή Γουινέα, στον Francisco Macías Nguema, τον πρώτο πρόεδρο (που εξελίχθηκε σε στυγνό δικτάτορα) της ανεξάρτητης χώρας. Ο Νεο-Γοτθικός Καθεδρικός ναός της Αγίας Ισαβέλας του Malabo βρίσκεται στη δυτική πλευρά της πλατείας. Είναι ένας πανύψηλος καθεδρικός ναός με μια πρόσοψη στο χρώμα του ροδάκινου και δύο ψηλούς πύργους ύψους 40 μέτρων. Η κατασκευή του καθεδρικού ναού ξεκίνησε όταν η Ισημερινή Γουινέα βρισκόταν ακόμη υπό ισπανική αποικιακή κυριαρχία το 1887. Στη συνέχεια, η εκκλησία καθαγιάστηκε το 1916. Τοπικοί επαγγελματίες, επιχειρήσεις και η Ισπανική κυβέρνηση συνασπίστηκαν για να χρηματοδοτήσουν το τεράστιο οικοδομικό έργο. Ο σχεδιασμός της Γοτθικής εκκλησίας της αναγέννησης ανατέθηκε, τελικά, στον Ισπανό αρχιτέκτονα Llairadó Luis Segarra, αλλά ακόμη και ο διάσημος Καταλανός αρχιτέκτονας Antonio Gaudí συμμετείχε στο σχεδιασμό της εκκλησίας.

Δυστυχώς βρήκαμε την εκκλησία κλειστή, και φυσικά η είσοδος στο Προεδρικό Μέγαρο δεν επιτρεπόταν, πάλι καλά που μας άφησαν να βγάλουμε φωτογραφίες. Δίπλα από την πλατεία βρίσκεται το αποικιακής αρχιτεκτονικής κτίριο της Academia Ecuatoguineana de la lengua Española, ένα τοπικό ίδρυμα που συγκεντρώνει μια ομάδα ακαδημαϊκών και ειδικών στη χρήση της ισπανικής γλώσσας. Προχωρώντας λίγο πιο κάτω, βγαίνουμε σε ένα μικρό λιμανάκι, στην παραλία του νησιού, αλλά επειδή η περιοχή εκεί δεν έχει ενδιαφέρον παίρνουμε ένα ταξί και κατευθυνόμαστε στην Paseo Maritimo, τον παραθαλάσσιο πεζόδρομο του Malabo.


(5).jpg
(6).jpg
(6)-2.jpg

Στην Πλατεία Ανεξαρτησίας, Malabo

(7).jpg
(8).jpg

Καθεδρικός Ναός της Αγίας Ισαβέλας, Malabo

(9).jpg

Η Ισημερινή Ακαδημία της Ισπανικής Γλώσσας, Malabo

(10).jpg

Λιμανάκι στο Malabo

Η Paseo Maritimo είναι ιδανικό μέρος για βόλτα στην πρωτεύουσα με μήκος πάνω από 3 χλμ δίπλα στη θάλασσα, με πλακόστρωτους πεζόδρομους και πολυτελείς καφετέριες. Το θαλασσινό αεράκι μας δροσίζει και φωτογραφιζόμαστε κάτω από τις κλασσικές ταμπέλες “I love Malabo” και “I love Guinea Equatorial ”. Καθόμαστε σε μια καφετέρια για καφέ, ενώ απέναντι υπάρχουν μεγάλες εξέδρες και στέγαστρα για την παρακολούθηση από τους επισήμους των παρελάσεων που διεξάγονται στον παραθαλάσσιο δρόμο του Malabo.

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας με την επίσκεψη του Πολιτιστικού Κέντρου της Ισπανίας (CCEM), ένα πολιτιστικό ίδρυμα που ανήκει στο Δίκτυο Πολιτιστικών Κέντρων της AECID (Ισπανική Υπηρεσία για τη Διεθνή Αναπτυξιακή Συνεργασία) και είναι οργανικά συνδεδεμένο με την Ισπανική Πρεσβεία στο Μαλάμπο. Σαν Μονάδα Ξένης Συνεργασίας, μία από τις προτεραιότητές της είναι η βιώσιμη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και η προώθηση της σχέσης επικοινωνίας και πολιτισμού, ενθαρρύνοντας την δημιουργία και τις τοπικές καλλιτεχνικές εκφράσεις και υποστηρίζοντας πολιτιστικές δραστηριότητες. Φαίνεται ότι η Ισπανία, λόγω του αποικιακού παρελθόντος της, έχει επιδιώξει να διατηρήσει και ακόμη να επεκτείνει τους δεσμούς της με την μικρή αυτή χώρα, ενώ σίγουρα θα υπεισέρχονται και οικονομικοί παράγοντες στη σχέση αυτή, δεδομένου του ορυκτού της πλούτου. Μέσα στο κτίριο υπάρχει μια μικρή έκθεση έργων ζωγραφικής από τοπικούς καλλιτέχνες που είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Τριγυρίζουμε λίγο ακόμη στο κέντρο της πόλης και μόλις αρχίζει να βραδιάζει επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Δειπνούμε σε ένα γειτονικό εστιατόριο και πέφτουμε νωρίς για ύπνο, επειδή την επομένη έχουμε πρωινό ξύπνημα για το γύρο του νησιού.

(11).jpg
(12).jpg
(13).jpg

Στο Paseo Maritimo, Malabo

(14).jpg

Το Πολιτιστικό Κέντρο της Ισπανίας (CCEM) στο Malabo

(15).jpg
(16).jpg

Πίνακες μέσα στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ισπανίας, Malabo

(17).jpg
(18).jpg
(19).jpg
(20).jpg
(21).jpg

Στο κέντρο του Malabo


Ο γύρος του νησιού Bioko

Πρωί πρωί είχαμε πάρει θέσεις για το πρωινό, αλλά μας σερβιρίστηκε σε Αφρικανικούς ρυθμούς, περίπου 45΄ αργότερα, χωρίς να είναι και κάτι σπουδαίο! Ο Ισπανόφωνος οδηγός μας περίμενε υπομονετικά, και σε λίγο βρεθήκαμε στο δρόμο. Έξω από την πρωτεύουσα, το νησί Bioko είναι πανέμορφο, ένα μέρος που μπορείς να δεις λίμνες σε κρατήρες ηφαιστείων, ζούγκλα, καταρράκτες και όμορφες παραλίες. Το νησί είναι σχετικά μικρό και μπορείς να το γυρίσεις εύκολα, διευκολύνει άλλωστε και το εξαιρετικό οδικό δίκτυο. Θα πραγματοποιούσαμε λοιπόν τον γύρο σε δυό μέρες. Την δεύτερη ημέρα την είχαμε αφιερώσει στο νότιο τμήμα του Bioko, ενώ την πρώτη θα κάναμε τον γύρο του υπόλοιπου βορειότερου τμήματος. Ο Εulogio, ενώ είχε προσφέρει μια λογική τιμή για την πρώτη ημέρα, για την επόμενη που θέλαμε να επισκεφθούμε το νότιο τμήμα είχε ζητήσει ένα υπέρογκο ποσόν, με την δικαιολογία ότι κόστιζε ακριβά η ειδική άδεια από το υπουργείο για την επίσκεψή του. Φυσικά δεν δεχτήκαμε, και κλείσαμε κάποιον άλλο οδηγό, με πολύ μικρότερο κόστος, από τη ρεσέψιον του ξενοδοχείου μας.

Βγήκαμε γρήγορα από την πόλη και ακολουθήσαμε τον περιφερειακό δρόμο του νησιού. Στο δρόμο της εξόδου περάσαμε από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ισημερινής Γουινέας (UNGE, Universidad Nacional de Guinea Ecuatorial) το κύριο πανεπιστήμιο της Ισημερινής Γουινέας, το οποίο εκτός από το campus στο Malabo, έχει και μια μονάδα στη Bata, την κυριότερη πόλη του ηπειρωτικού κομματιού της χώρας. Στη διαδρομή μας δεν συναντούμε πυκνή βλάστηση, ενώ ο δρόμος ακολουθεί πολύ κοντά την δυτική ακτή του νησιού. Διασχίζουμε μια σειρά από μικρές πόλεις, την Basupu, την Basopo και την Basacato del Oeste, με μόνο αξιοθέατο κάποιες ενδιαφέρουσες μικρές εκκλησίες, σε μια χώρα κατ’ εξοχήν χριστιανική. Αυτό όμως που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, ήταν οι υπαίθριοι πωλητές θηραμάτων στην άκρη του δρόμου. Το κρέας κυνηγιού είναι από παλιά μια παραδοσιακή πηγή τροφής για πολλούς κατοίκους της υπαίθρου, και στην Ισημερινή Γουινέα τρώγεται παντού το κρέας των άγριων ζώων, αφού θεωρείται “κληρονομιά”. Καθώς, όμως, έχουν κατασκευασθεί πολλοί νέοι δρόμοι που οδηγούν σε απομακρυσμένες περιοχές οι οποίες παλιότερα δεν ήταν προσβάσιμες, άρχισε να επικρατεί το μεγάλης κλίμακας εμπορικό κυνήγι, αφήνοντας τα δάση και άλλους βιότοπους χωρίς άγρια ζωή. Στη διαδρομή μας γύρω από το νησί, ήταν τεράστιο σοκ να βλέπεις παγκολίνους που κινδυνεύουν με εξαφάνιση και άλλα άγρια ζώα να κρέμονται από τους πάγκους στην άκρη του δρόμου. Το κρέας κυνηγιού δεν είναι φθηνό, σχεδόν διπλάσιο ή τριπλάσιο από το κανονικό βοδινό ή κοτόπουλο, αλλά κάθε ντόπιος το θεωρεί απαράγραπτη λιχουδιά και μέρος της Αφρικανικής κουλτούρας τους. Και έτσι – τα άγρια ζώα παγιδεύονται, σκοτώνονται, πωλούνται, ψήνονται και καταναλώνονται ευρέως και καθημερινά. Εκτός από τους παγκολίνους, μπορεί κανείς να επιλέξει αρουραίους, σκαντζόχοιρους, αντιλόπες duiker, γιγάντια χερσαία σαλιγκάρια, σαύρες, μαύρα φίδια, κροκόδειλους, ακόμη και μαϊμούδες.

(22).jpg

Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ισημερινής Γουινέας (UNGE, Universidad Nacional de Guinea Ecuatorial)

(23).jpg
(24).jpg
(25).jpg
(26).jpg

Στα περίχωρα του Malabo

(27).jpg

Μερικοί άνθρωποι στη χώρα είναι μεγάλοι υποστηρικτές του δικτάτορα Teodoro Obiang όπως μπορείτε να παρατηρήσετε από τη μπλούζα με την εικόνα του δικτάτορα

(28).jpg

Μικρή εκκλησία στο Basacato del Oeste, μια μικρή πόλη στο Νησί Bioko

(29).jpg
(30).jpg

Στο Basacato del Oeste

(31).jpg
(32).jpg
(33).jpg
(34).jpg

Θηράματα όλων των ειδών προς πώληση

Πρώτη μας στάση η Playa de Arena Blanca, μια όμορφη αμμώδης παραλία λίγο πριν την πόλη Luba. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ξηρασίας, χιλιάδες πεταλούδες κατοικούν στην παραλία για να αναπαραχθούν, και μπορεί κανείς να δει νέφη πεταλούδας. Δυστυχώς, παρότι επισκεφθήκαμε το νησί σε περίοδο ξηρασίας, δεν συναντήσαμε τα νέφη αυτά. Κάποια παιδιά έκαναν μπάνιο στην θάλασσα, ενώ υπήρχε μια καντίνα για φαγητό και δυό ηλικιωμένες που έψηναν ψάρια στη σχάρα. Ήταν, όμως πολύ νωρίς για φαγητό και μετά από λίγη ώρα συνεχίσαμε την πορεία μας, συναντώντας το Μνημείο για την άφιξη των Ισπανών το 1778 στο νησί Fernando Po, όπως λεγόταν το νησί Bioko για πολλούς αιώνες, παίρνοντας την ονομασία του από τον Πορτογάλο θαλασσοπόρο Fernão do Pó που το ανακάλυψε το 1472. Στα μέσα του 17ου αιώνα άρχισαν να διεκδικούν το νησί οι Ολλανδοί, και τελικά, με την συνθήκη του El Pardo το 1778, παραχωρήθηκε στους Ισπανούς. Η ονομασία Bioko δόθηκε το 1979 προς τιμή του τότε πρωθυπουργού Cristino Bioko. Οι γηγενείς κάτοικοι του Βioko ήταν μια φυλή Bantu, οι Bubi, οι οποίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία, αλλά αποδεκατίστηκαν από τους πολέμους και τις διώξεις. Σήμερα αποτελούν μειοψηφία (6.5%), ενώ επικρατούν οι Fang (86%), μια επίσης φυλή Bantu που ήρθε από την απέναντι ηπειρωτική περιοχή της χώρας και τη Γκαμπόν.

(35).jpg
(36).jpg
(37).jpg
(38).jpg
(39).jpg

Στην Playa de Arena Blanca

(40).jpg

Μνημείο για την άφιξη των Ισπανών το 1778 στο νησί Fernando Po

Το τοπίο τώρα αρχίζει να ομορφαίνει πολύ. Παντού φοίνικες και πυκνή βλάστηση, ποταμάκια εκβάλλουν στον ωκεανό και όμορφες αμμουδερές ή βραχώδεις ακτές. Έτσι φθάνουμε στη Luba (πρώην San Carlos), τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο Bioko, ένα λιμάνι για τη βιομηχανία υλοτομίας στη δυτική ακτή του νησιού κάτω από ηφαιστειακές κορυφές. Κάνουμε ένα γύρο της πόλης και φθάνουμε στο λιμάνι της. Το λιμάνι αυτό άνοιξε το 1999, δημιουργώντας πρόσβαση σε βαθιά νερά για μεγαλύτερα πλοία και πλοία της βιομηχανίας πετρελαίου, μια εναλλακτική λύση στο πολυσύχναστο λιμάνι του Malabo για επανεφοδιασμό με καύσιμα, νερό και άλλα υλικά. Η πολή είναι μάλλον βιομηχανική και όχι ιδιαίτερα γραφική, οπότε συνεχίζουμε για την Batete, με την περίφημη Εκκλησία του St. Anthony Mary Claret. Αυτό το κτίριο που χρονολογείται από το 1887 είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα αρχιτεκτονικής στο Νησί Bioko. Αποδίδεται στον πατέρα Luis Sagarra και βασικά κατασκευάσθηκε με ξύλο. Δυστυχώς, την περίοδο αυτή βρισκόταν σε διαδικασία ανακαίνισης που δεν είχε ολοκληρωθεί. Η εκκλησία Batete έχει μια βαθιά ιστορική σημασία στην Ισημερινή Γουινέα, ενσωματώνοντας τη μακροχρόνια κληρονομιά του Χριστιανισμού στην περιοχή. Κατασκευασμένη κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας, η εκκλησία αποτελεί απόδειξη των πολιτιστικών και θρησκευτικών μετασχηματισμών που έχουν διαμορφώσει την κοινότητα. Η αρχιτεκτονική της χάρη και η θρησκευτική της κληρονομιά την κάνουν σημαντικό ορόσημο στην ιστορία της χώρας. Δεν μπορούμε να μπούμε μέσα στο ναό λοιπόν, αλλά μας αποζημιώνει η πανοραμική θέα της πόλης. Κατεβαίνοντας στο κέντρο ερχόμαστε σε επαφή με τους φιλικούς κατοίκους. Δυστυχώς η συνενόηση είναι δύσκολη, αφού κανείς μας δεν μιλάει Ισπανικά. Κι εδώ κρέμονται θηράματα στο τοπικό χασάπικο, ενώ είναι στρωμένα στο έδαφος εκατοντάδες παλιά παπούτσια προς πώληση.


(41).jpg
(42).jpg
(43).jpg
(44).jpg

Η διαδρομή μας στη δυτική ακτή του νησιού Bioko

(45).jpg
(46).jpg
(47).jpg

Στη Luba, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο νησί Bioko

(48).jpg
(49).jpg
(50).jpg
(51).jpg
(52).jpg

Στην Batete

Η Batete είναι το νοτιότερο σημείο στην σημερινή εκδρομή μας. Το νότιο τμήμα του νησιού θα το επισκεφθούμε την επομένη. Στρεφόμαστε προς τα ανατολικά για να βγούμε στην ανατολική ακτή του Bioko, περνώντας από σχετικά στενό, αλλά καλοστρωμένο δρόμο, μέσα από τοπία με πυκνή βλάστηση. Η πρώτη πόλη που συναντάμε στα ανατολικά είναι η Riaba, μια γραφική μικρή παραθαλάσσια πόλη που ιδρύθηκε το 1779 με το όνομα Concepción από τον υπολοχαγό της φρεγάτας Guillermo Carboner. Η Riaba σε τίποτα δεν θυμίζει Malabo, τα σπίτια είναι παραγκοειδή και οι γυναίκες πλένουν απλώνοντας τις μπουγάδες πάνω στις στέγες, εικόνες πραγματικής Αφρικής, όπως την έχουμε γνωρίσει. Καθόμαστε σε ένα εστιατόριο δίπλα από την ακτή για ένα αναψυκτικό. Το τοπίο είναι πολύ γραφικό αλλά η ακτή δεν σε εμπνέει για κολύμπι, η αμμουδιά είναι μικρή και σκούρα, ενώ υπάρχουν και αρκετά βράχια.

(53).jpg
(54).jpg
(55).jpg
(56).jpg
(57).jpg
(58).jpg
(59).jpg

Στην πόλη Riaba

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας και σε λίγο φθάνουμε σε μια ξεχωριστή περιοχή, το Κτήμα Marcos Obiang Nguema Nsue, ένα μεγάλο αγροτεμάχιο που περικλείσθηκε από τη σύζυγο του προέδρου Teodoro Obiang, η οποία έχτισε ένα νέο θέρετρο. Η περιοχή έχει πυκνή βλάστηση, κήπους, τεχνητές λίμνες και ψηλά δέντρα, ενώ ένα σύγχρονο τουριστικό συγκρότημα, η Villa Mookata, ξεχωρίζει, με ένα πολυτελές ξενοδοχείο πιο εκεί, το El Retiro. Περνάμε και έξω από το εξοχικό του δικτάτορα, αλλά ο οδηγός μας εξηγεί με χειρονομίες ότι απαγορεύεται αυστηρά να βγάλουμε φωτογραφίες, επειδή μπορεί και να συλληφθούμε!

(60).jpg

Το ξενοδοχείο El Retiro

(61).jpg
(62).jpg
(63).jpg
(64).jpg
(65).jpg
(66).jpg
(67).jpg

Το τουριστικό συγκρότημα Villa Mookata

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας κατά μήκος του παράκτιου δρόμου. Συχνά συναντούμε μικρά εκκλησάκια και υπαίθριους πωλητές, κυρίως φρούτων και λαχανικών. Ένα είδος που πουλάνε συχνά είναι ο Αφρικανικός ανανάς ελαίου (Elaeis guineensis) που αποτελεί την κύρια πηγή φοινικέλαιου, καρπός του φυτού που είναι εγγενές στην περιοχή μεταξύ Αγκόλας και Γκάμπια. Σε κάποιο σημείο υπάρχουν αρκετοί πάγκοι με φρούτα και ο οδηγός μας σταματάει για μια αγορά. Κατεβαίνουμε και χαζεύουμε αρκετή ώρα τα τοπικά φρούτα, ενώ μας εντυπωσιάζουν κάτι τεράστιοι ανανάδες. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες από τα κινητά, αλλά βλέπω πιο εκεί ένα δένδρο με αρκετά πουλιά που πετούν στις φωλιές τους. Είναι ένα είδος κιτρινόμαυρων πουλιών που λέγονται πλοκεϊδες με σκούρα πλάτη (Ploceus bicolor) και απαντά στην Κεντρική Αφρική. Επί τη ευκαιρία γυρίζω και βγάζω μερικές φωτό στους πάγκους με τα φρούτα.
Και τότε συνέβη ένα πολύ άσχημο επεισόδιο. Ένας εξαγριωμένος άνθρωπος ήρθε προς το μέρος μου και κάτι φώναζε στα Ισπανικά. Στην αρχή δεν του έδωσα μεγάλη σημασία, αλλά σε λίγο κατάλαβα ότι ήταν φρουρός, που στεκόταν σε ένα φυλάκιο πιο πέρα με ένα ακόμη άτομο. Από ότι μπόρεσα να αντιληφθώ, είπε ότι δεν πρέπει να τραβάμε φωτογραφίες χωρίς επίσημη άδεια και μάλιστα μου κατάσχεσε και την φωτογραφική μηχανή! Φυσικά, διαμαρτυρήθηκα, αλλά μπορούσε να μιλήσει μόνο ισπανικά και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. Ο οδηγός μας, τρομοκρατημένος, δεν έλεγε τίποτα. Σε λίγα λεπτά, δεν ξέρω αν τους κάλεσε αυτός ή ήταν τυχαίο, έφθασε ένα ανοιχτό ημιφορτηγό, με έναν οδηγό και έναν αξιωματικό στα μπροστινά καθίσματα και αρκετούς στρατιώτες στο πίσω μέρος. Ο αξιωματικός κατέβηκε από το όχημα και ο φρουρός τον ενημέρωσε για την κατάσταση. Ευτυχώς, ο αξιωματικός μπορούσε να μιλήσει λίγο γαλλικά (όπως και εμείς) και του εξήγησα ότι μόλις είχα βγάλει μερικές φωτογραφίες από τους πάγκους με φρούτα. Μας ζήτησε την άδειά μας και του είπαμε ότι είχαμε μόνο για την επόμενη μέρα, για την ξενάγηση του νότιου τμήματος του νησιού, γιατί ο ξεναγός μας (ο Eulogio) μας είχε βεβαιώσει ότι δεν χρειαζόμασταν άδεια για τον γύρο του νησιού, αλλά μόνο για το νότιο κομμάτι. Ο αξιωματικός έλεγξε την κάμερά μου και είδε τις φωτογραφίες και μου είπε ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα με τις φωτογραφίες, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε έξω από το Malabo χωρίς άδεια. Πέρασαν περίπου 2 δύσκολες ώρες με τον αξιωματικό να μας δίνει συμβουλές, να κάνει κήρυγμα και να κατηγορεί εμάς και τον οδηγό μας για ανευθυνότητα. Προσφέρθηκα να πληρώσω πρόστιμο, αλλά μας είπε ότι “αυτό δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά είναι θέμα νόμου” (LOL). Τελικά, αφού συζήτησαν με τον φρουρό, μας ζήτησαν 50.000 CFA (περίπου 75 €). Φυσικά τα έδωσα αμέσως, και πήρα πίσω τη μηχανή μου, αλλά πέρασε άλλη μια ώρα με τον αξιωματικό να συνεχίζει τον μονόλογό του, να μας κάνει νουθεσίες και να μας κάνει διάφορες παρατηρήσεις. Ο οδηγός μας δεν έκανε σχεδόν τίποτα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παρέμενε τρομοκρατημένος και βουβός. Δυστυχώς, αυτό ήταν ένα από τα επεισόδια που σου χαλάνε τη μέρα.


(68).jpg
(69).jpg
(70).jpg
(71).jpg
(72).jpg

Η διαδρομή μας στην ανατολική ακτή του νησιού Bioko

(73).jpg
(74).jpg
(75).jpg
(76).jpg

Οι πάγκοι με τα φρούτα, εκεί που έγινε το επεισόδιο με τις αρχές

(77).jpg

Το δέντρο με τις πλοκεϊδες

Συνεχίζουμε, πολύ εκνευρισμένοι από την περιπέτεια αυτή, και περνάμε την Puente Cope, μια γέφυρα στη διαδρομή από τη Riaba στο Malabo που οδηγεί το δρόμο πάνω από ένα φαράγγι καλυμμένο με ζούγκλα. Η γέφυρα είναι φημισμένη σαν η πρώτη μεγάλη γέφυρα του νησιού που κτίσθηκε από τον πρώτο πρόεδρο, τον δικτάτορα Francisco Macías Nguema. Περνάμε ένα γραφικό χωριό, το Santiago de Baney, και συνεχίζουμε προς το Sipopo, μια πόλη θέρετρο που βρίσκεται δυτικά του Malabo. Σε έναν κυκλικό κόμβο στην είσοδο του Sipopo βλέπουμε ένα εντυπωσιακό μεταλλικό γλυπτό ενός δέντρου Ceiba. Το κύριο αξιοθέατο του Sipopo είναι το ξενοδοχείο Sofitel, ένα πολυτελές ξενοδοχείο με ωραίους χώρους, γήπεδο γκολφ, ιδιωτική παραλία και υπέροχη πισίνα. Εδώ έρχονται τα στελέχη του καθεστώτος, αλλά και οι συνεργαζόμενοι ξένοι επιχειρηματίες. Το εσωτερικό του φυσικά, είναι διακοσμημένο με απεικονίσεις του δικτάτορα Teodoro Obiang. Πηγαίνουμε προς την γραφική παραλία και μετά καθόμαστε για έναν καφέ. Το Malabo είναι πολύ κοντά και φθάνουμε σε λίγα λεπτά. Προτού επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, ζητάμε από τον οδηγό μας να μας πάει σε κάποιο ανταλλακτήριο για να προμηθευτούμε μερικά CFA (Central African Francs). Το καλό της Κεντρικής Αφρικής είναι ότι οι περισσότερες χώρες έχουν το ίδιο νόμισμα, το CFA που είναι αντίστοιχο με το XOF της Δυτικής Αφρικής και έχουν περίπου την ίδια ισοτιμία. Είχαμε κάνει μερικά CFA στο ξενοδοχείο μας στο Καμερούν, αλλά μας χρειάζονται περισσότερα. Τελικά το ανταλλακτήριο ήταν ένα μεγάλο μπακάλικο, και ο ιδιοκτήτης μας παίρνει ιδιαιτέρως σε ένα απόμερο δωμάτιο, και κάνουμε την ανταλλαγή σε πολύ καλή ισοτιμία.

(78).jpg
(79).jpg

Στη γέφυρα Puente Cope

(80).jpg
(81).jpg

Το γραφικό χωριό Santiago de Baney

(82).jpg
(83).jpg
(84).jpg
(85).jpg
(86).jpg

Στο Sipopo και το ξενοδοχείο Sofitel

(87).jpg

Το μπακάλικο “ανταλλακτήριο”

Φθάνουμε στο ξενοδοχείο και ετοιμαζόμαστε για την βραδινή έξοδο. Εκείνη την ώρα μου έρχεται μήνυμα στο whatsapp από τον Eulogio, που με ρωτάει πως περάσαμε. Φυσικά τον ενημερώνω για όλο αυτό το επεισόδιο, αλλά επιμένει στον ισχυρισμό του ότι δεν απαιτείται άδεια για την περιήγηση στο νησί και ότι αν ήταν παρών θα είχαμε αποφύγει αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση. Αυτό βέβαια ήταν σφάλμα δικό του, αλλά αργότερα μάθαμε ότι το ίδιο κάνει με όλους, είναι απλά ένας μεσάζων και κερδίζει την μερίδα του λέοντος, στέλνοντας τοπικούς οδηγούς που μιλάνε μόνο Ισπανικά, ώστε να μην μπορείς και να συνενοηθείς. Ο Eulogio τέλος πάντων, μόνος του προσφέρθηκε να πληρώσει τα χρήματα μιας και ήταν δική του ευθύνη για αυτό το περιστατικό και του ζητήσαμε μόνο τα 50€, τα οποία υποσχέθηκε να μας τα δώσει. Ένα ωραίο δείπνο με ψαρικά σε εστιατόριο ενός κοντινού ξενοδοχείου (του δικού μας είχε κλείσει) με παγωμένες μπύρες μας αποζημίωσε. Μην φανταστείτε βέβαια ότι ήταν φθηνό, η Ισημερινή Γουϊνέα είναι αρκετά ακριβός προορισμός.
 

Yorgos

Member
Μηνύματα
9.957
Likes
52.377
Επόμενο Ταξίδι
Umhlanga
Ταξίδι-Όνειρο
Περού τότε, τώρα, πάντα
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜALABO ΚΑΙ ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Γύρος του Malabo


Η διαδρομή από το αεροδρόμιο στο Malabo δεν θύμιζε σε τίποτα Αφρική. Αυτοκινητόδρομος με εξαιρετικό οδόστρωμα, πλαισιωμένος από φοίνικες, και όλα αυτά χάρις στα κέρδη του πετρελαίου. Με πληθυσμό 212.000 κατοίκους και έκταση 2.000 τετρ. χιλιόμετρα, το Malabo είναι η διοικητική και πολιτική πρωτεύουσα της Ισημερινής Γουϊνέας. Η πόλη βρίσκεται στη βόρεια ακτή του νησιού Bioko και έχει υποστεί ταχεία σύγχρονη αστικοποίηση για μια δεκαετία, αποτελώντας πρότυπο ανάπτυξης υποδομών στην Κεντρική Αφρική. Xωρίζεται σε μια ιστορική περιοχή με την αποικιακή της κληρονομιά και τη νέα πόλη, το Malabo 2, με υπερσύγχρονα κτίρια και τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει το αεροδρόμιο με το Συνεδριακό Κέντρο Sipopo. Μετά από λίγη ώρα φθάνουμε στον προορισμό μας. Μπαίνοντας στην πόλη περνάμε από μια περίεργη πλατεία, την Plaza de Mujer (Πλατεία Γυναικών), στην οποία βρίσκονται τα αγάλματα τριών εργαζομένων γυναικών. Το μέρος αυτό, όπως είναι σήμερα κατασκευασμένο, χρονολογείται εδώ και 20 χρόνια και έχει αποτελέσει χώρο αναψυχής, αλλά και αφετηρία για διαδηλώσεις στη χώρα, καθώς και για πολλές άλλες δραστηριότητες. Διασχίζουμε το Malabo 2 και συναντούμε σύγχρονα κτίρια, καταστήματα, ακόμη και shopping malls. Σύντομα φτάνουμε στο ξενοδοχείο που έχουμε επιλέξει, και ευτυχώς υπάρχουν διαθέσιμα δωμάτια. Είναι ένα συμπαθητικό, καθαρό, μικρό ξενοδοχείο σε πολύ καλή κεντρική θέση, ότι ακριβώς επιζητούσαμε. Δεν καθυστερούμε πολύ και αμέσως βγαίνουμε για την γνωριμία της πόλης.

View attachment 473846
View attachment 473847
Αυτοκινητόδρομος που συνδέει το αεροδρόμιο με το κέντρο του Malabo

View attachment 473848
Plaza de Mujer (Πλατεία Γυναικών) στο Malabo

View attachment 473849
Εμπορικό πολυκατάστημα στο Malabo

Το Malabo δεν έχει την ξέφρενη ενέργεια ορισμένων πόλεων της ηπείρου, καθώς τίποτα δεν συμβαίνει με γρήγορους ρυθμούς, αλλά προσφέρει στον ταξιδιώτη διάφορα τουριστικά κέντρα, ξενοδοχεία, αθλητικά συγκροτήματα, νυχτερινή ζωή και όμορφες παραλίες. Τα ατμοσφαιρικά του στενά είναι το καλύτερο μέρος στη χώρα για να συναντήσεις την αρχιτεκτονική μεγαλοπρέπεια που άφησε πίσω του το αποικιακό καθεστώς της Ισπανίας. Περπατώντας στα στενά δρομάκια, βλέπουμε ανθρώπους να κάθονται σε καρέκλες που έχουν βγάλει στα πεζοδρόμια, κοιτάζοντάς μας με περιέργεια.

Σε λίγο φθάνουμε στην Πλατεία Ανεξαρτησίας, κεντρικό ορόσημο της πόλης, με την Εκκλησία της Αγίας Ισαβέλας και το Προεδρικό Μέγαρο. Λόγω του τελευταίου υπάρχει μια μικρή στρατιωτική δύναμη φρουράς. Η πλατεία είναι όμορφη, με συντριβάνι και ψηφιδωτά παγκάκια. Χρονολογείται από τον 19ο αιώνα, κατά την Ισπανική αποικιακή εποχή. Αποτελεί σημαντικό ορόσημο για την ιστορία της Ισημερινής Γουινέας, αφού στις 12 Οκτωβρίου 1968 έγινε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας στην πλατεία αυτή. Στο Προεδρικό Μέγαρο πραγματοποιήθηκε η τελετή για τη μεταβίβαση εξουσιών από την Ισπανία, εκπροσωπούμενη από τον Υπουργό Πληροφοριών και Τουρισμού, Manuel Fraga Iribarne, στην Ισημερινή Γουινέα, στον Francisco Macías Nguema, τον πρώτο πρόεδρο (που εξελίχθηκε σε στυγνό δικτάτορα) της ανεξάρτητης χώρας. Ο Νεο-Γοτθικός Καθεδρικός ναός της Αγίας Ισαβέλας του Malabo βρίσκεται στη δυτική πλευρά της πλατείας. Είναι ένας πανύψηλος καθεδρικός ναός με μια πρόσοψη στο χρώμα του ροδάκινου και δύο ψηλούς πύργους ύψους 40 μέτρων. Η κατασκευή του καθεδρικού ναού ξεκίνησε όταν η Ισημερινή Γουινέα βρισκόταν ακόμη υπό ισπανική αποικιακή κυριαρχία το 1887. Στη συνέχεια, η εκκλησία καθαγιάστηκε το 1916. Τοπικοί επαγγελματίες, επιχειρήσεις και η Ισπανική κυβέρνηση συνασπίστηκαν για να χρηματοδοτήσουν το τεράστιο οικοδομικό έργο. Ο σχεδιασμός της Γοτθικής εκκλησίας της αναγέννησης ανατέθηκε, τελικά, στον Ισπανό αρχιτέκτονα Llairadó Luis Segarra, αλλά ακόμη και ο διάσημος Καταλανός αρχιτέκτονας Antonio Gaudí συμμετείχε στο σχεδιασμό της εκκλησίας.

Δυστυχώς βρήκαμε την εκκλησία κλειστή, και φυσικά η είσοδος στο Προεδρικό Μέγαρο δεν επιτρεπόταν, πάλι καλά που μας άφησαν να βγάλουμε φωτογραφίες. Δίπλα από την πλατεία βρίσκεται το αποικιακής αρχιτεκτονικής κτίριο της Academia Ecuatoguineana de la lengua Española, ένα τοπικό ίδρυμα που συγκεντρώνει μια ομάδα ακαδημαϊκών και ειδικών στη χρήση της ισπανικής γλώσσας. Προχωρώντας λίγο πιο κάτω, βγαίνουμε σε ένα μικρό λιμανάκι, στην παραλία του νησιού, αλλά επειδή η περιοχή εκεί δεν έχει ενδιαφέρον παίρνουμε ένα ταξί και κατευθυνόμαστε στην Paseo Maritimo, τον παραθαλάσσιο πεζόδρομο του Malabo.


View attachment 473850 View attachment 473851 View attachment 473852
Στην Πλατεία Ανεξαρτησίας, Malabo

View attachment 473853 View attachment 473854
Καθεδρικός Ναός της Αγίας Ισαβέλας, Malabo

View attachment 473855
Η Ισημερινή Ακαδημία της Ισπανικής Γλώσσας, Malabo

View attachment 473856
Λιμανάκι στο Malabo

Η Paseo Maritimo είναι ιδανικό μέρος για βόλτα στην πρωτεύουσα με μήκος πάνω από 3 χλμ δίπλα στη θάλασσα, με πλακόστρωτους πεζόδρομους και πολυτελείς καφετέριες. Το θαλασσινό αεράκι μας δροσίζει και φωτογραφιζόμαστε κάτω από τις κλασσικές ταμπέλες “I love Malabo” και “I love Guinea Equatorial ”. Καθόμαστε σε μια καφετέρια για καφέ, ενώ απέναντι υπάρχουν μεγάλες εξέδρες και στέγαστρα για την παρακολούθηση από τους επισήμους των παρελάσεων που διεξάγονται στον παραθαλάσσιο δρόμο του Malabo.

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας με την επίσκεψη του Πολιτιστικού Κέντρου της Ισπανίας (CCEM), ένα πολιτιστικό ίδρυμα που ανήκει στο Δίκτυο Πολιτιστικών Κέντρων της AECID (Ισπανική Υπηρεσία για τη Διεθνή Αναπτυξιακή Συνεργασία) και είναι οργανικά συνδεδεμένο με την Ισπανική Πρεσβεία στο Μαλάμπο. Σαν Μονάδα Ξένης Συνεργασίας, μία από τις προτεραιότητές της είναι η βιώσιμη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και η προώθηση της σχέσης επικοινωνίας και πολιτισμού, ενθαρρύνοντας την δημιουργία και τις τοπικές καλλιτεχνικές εκφράσεις και υποστηρίζοντας πολιτιστικές δραστηριότητες. Φαίνεται ότι η Ισπανία, λόγω του αποικιακού παρελθόντος της, έχει επιδιώξει να διατηρήσει και ακόμη να επεκτείνει τους δεσμούς της με την μικρή αυτή χώρα, ενώ σίγουρα θα υπεισέρχονται και οικονομικοί παράγοντες στη σχέση αυτή, δεδομένου του ορυκτού της πλούτου. Μέσα στο κτίριο υπάρχει μια μικρή έκθεση έργων ζωγραφικής από τοπικούς καλλιτέχνες που είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Τριγυρίζουμε λίγο ακόμη στο κέντρο της πόλης και μόλις αρχίζει να βραδιάζει επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Δειπνούμε σε ένα γειτονικό εστιατόριο και πέφτουμε νωρίς για ύπνο, επειδή την επομένη έχουμε πρωινό ξύπνημα για το γύρο του νησιού.

View attachment 473857 View attachment 473858 View attachment 473859
Στο Paseo Maritimo, Malabo

View attachment 473860
Το Πολιτιστικό Κέντρο της Ισπανίας (CCEM) στο Malabo

View attachment 473861 View attachment 473862
Πίνακες μέσα στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ισπανίας, Malabo

View attachment 473863 View attachment 473864 View attachment 473865 View attachment 473866 View attachment 473867
Στο κέντρο του Malabo


Ο γύρος του νησιού Bioko

Πρωί πρωί είχαμε πάρει θέσεις για το πρωινό, αλλά μας σερβιρίστηκε σε Αφρικανικούς ρυθμούς, περίπου 45΄ αργότερα, χωρίς να είναι και κάτι σπουδαίο! Ο Ισπανόφωνος οδηγός μας περίμενε υπομονετικά, και σε λίγο βρεθήκαμε στο δρόμο. Έξω από την πρωτεύουσα, το νησί Bioko είναι πανέμορφο, ένα μέρος που μπορείς να δεις λίμνες σε κρατήρες ηφαιστείων, ζούγκλα, καταρράκτες και όμορφες παραλίες. Το νησί είναι σχετικά μικρό και μπορείς να το γυρίσεις εύκολα, διευκολύνει άλλωστε και το εξαιρετικό οδικό δίκτυο. Θα πραγματοποιούσαμε λοιπόν τον γύρο σε δυό μέρες. Την δεύτερη ημέρα την είχαμε αφιερώσει στο νότιο τμήμα του Bioko, ενώ την πρώτη θα κάναμε τον γύρο του υπόλοιπου βορειότερου τμήματος. Ο Εulogio, ενώ είχε προσφέρει μια λογική τιμή για την πρώτη ημέρα, για την επόμενη που θέλαμε να επισκεφθούμε το νότιο τμήμα είχε ζητήσει ένα υπέρογκο ποσόν, με την δικαιολογία ότι κόστιζε ακριβά η ειδική άδεια από το υπουργείο για την επίσκεψή του. Φυσικά δεν δεχτήκαμε, και κλείσαμε κάποιον άλλο οδηγό, με πολύ μικρότερο κόστος, από τη ρεσέψιον του ξενοδοχείου μας.

Βγήκαμε γρήγορα από την πόλη και ακολουθήσαμε τον περιφερειακό δρόμο του νησιού. Στο δρόμο της εξόδου περάσαμε από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ισημερινής Γουινέας (UNGE, Universidad Nacional de Guinea Ecuatorial) το κύριο πανεπιστήμιο της Ισημερινής Γουινέας, το οποίο εκτός από το campus στο Malabo, έχει και μια μονάδα στη Bata, την κυριότερη πόλη του ηπειρωτικού κομματιού της χώρας. Στη διαδρομή μας δεν συναντούμε πυκνή βλάστηση, ενώ ο δρόμος ακολουθεί πολύ κοντά την δυτική ακτή του νησιού. Διασχίζουμε μια σειρά από μικρές πόλεις, την Basupu, την Basopo και την Basacato del Oeste, με μόνο αξιοθέατο κάποιες ενδιαφέρουσες μικρές εκκλησίες, σε μια χώρα κατ’ εξοχήν χριστιανική. Αυτό όμως που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, ήταν οι υπαίθριοι πωλητές θηραμάτων στην άκρη του δρόμου. Το κρέας κυνηγιού είναι από παλιά μια παραδοσιακή πηγή τροφής για πολλούς κατοίκους της υπαίθρου, και στην Ισημερινή Γουινέα τρώγεται παντού το κρέας των άγριων ζώων, αφού θεωρείται “κληρονομιά”. Καθώς, όμως, έχουν κατασκευασθεί πολλοί νέοι δρόμοι που οδηγούν σε απομακρυσμένες περιοχές οι οποίες παλιότερα δεν ήταν προσβάσιμες, άρχισε να επικρατεί το μεγάλης κλίμακας εμπορικό κυνήγι, αφήνοντας τα δάση και άλλους βιότοπους χωρίς άγρια ζωή. Στη διαδρομή μας γύρω από το νησί, ήταν τεράστιο σοκ να βλέπεις παγκολίνους που κινδυνεύουν με εξαφάνιση και άλλα άγρια ζώα να κρέμονται από τους πάγκους στην άκρη του δρόμου. Το κρέας κυνηγιού δεν είναι φθηνό, σχεδόν διπλάσιο ή τριπλάσιο από το κανονικό βοδινό ή κοτόπουλο, αλλά κάθε ντόπιος το θεωρεί απαράγραπτη λιχουδιά και μέρος της Αφρικανικής κουλτούρας τους. Και έτσι – τα άγρια ζώα παγιδεύονται, σκοτώνονται, πωλούνται, ψήνονται και καταναλώνονται ευρέως και καθημερινά. Εκτός από τους παγκολίνους, μπορεί κανείς να επιλέξει αρουραίους, σκαντζόχοιρους, αντιλόπες duiker, γιγάντια χερσαία σαλιγκάρια, σαύρες, μαύρα φίδια, κροκόδειλους, ακόμη και μαϊμούδες.

View attachment 473868
Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ισημερινής Γουινέας (UNGE, Universidad Nacional de Guinea Ecuatorial)

View attachment 473869 View attachment 473870 View attachment 473871 View attachment 473872
Στα περίχωρα του Malabo

View attachment 473873
Μερικοί άνθρωποι στη χώρα είναι μεγάλοι υποστηρικτές του δικτάτορα Teodoro Obiang όπως μπορείτε να παρατηρήσετε από τη μπλούζα με την εικόνα του δικτάτορα

View attachment 473874
Μικρή εκκλησία στο Basacato del Oeste, μια μικρή πόλη στο Νησί Bioko

View attachment 473875 View attachment 473876
Στο Basacato del Oeste

View attachment 473877 View attachment 473878 View attachment 473879 View attachment 473880
Θηράματα όλων των ειδών προς πώληση

Πρώτη μας στάση η Playa de Arena Blanca, μια όμορφη αμμώδης παραλία λίγο πριν την πόλη Luba. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ξηρασίας, χιλιάδες πεταλούδες κατοικούν στην παραλία για να αναπαραχθούν, και μπορεί κανείς να δει νέφη πεταλούδας. Δυστυχώς, παρότι επισκεφθήκαμε το νησί σε περίοδο ξηρασίας, δεν συναντήσαμε τα νέφη αυτά. Κάποια παιδιά έκαναν μπάνιο στην θάλασσα, ενώ υπήρχε μια καντίνα για φαγητό και δυό ηλικιωμένες που έψηναν ψάρια στη σχάρα. Ήταν, όμως πολύ νωρίς για φαγητό και μετά από λίγη ώρα συνεχίσαμε την πορεία μας, συναντώντας το Μνημείο για την άφιξη των Ισπανών το 1778 στο νησί Fernando Po, όπως λεγόταν το νησί Bioko για πολλούς αιώνες, παίρνοντας την ονομασία του από τον Πορτογάλο θαλασσοπόρο Fernão do Pó που το ανακάλυψε το 1472. Στα μέσα του 17ου αιώνα άρχισαν να διεκδικούν το νησί οι Ολλανδοί, και τελικά, με την συνθήκη του El Pardo το 1778, παραχωρήθηκε στους Ισπανούς. Η ονομασία Bioko δόθηκε το 1979 προς τιμή του τότε πρωθυπουργού Cristino Bioko. Οι γηγενείς κάτοικοι του Βioko ήταν μια φυλή Bantu, οι Bubi, οι οποίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία, αλλά αποδεκατίστηκαν από τους πολέμους και τις διώξεις. Σήμερα αποτελούν μειοψηφία (6.5%), ενώ επικρατούν οι Fang (86%), μια επίσης φυλή Bantu που ήρθε από την απέναντι ηπειρωτική περιοχή της χώρας και τη Γκαμπόν.

View attachment 473881 View attachment 473882 View attachment 473883 View attachment 473884 View attachment 473885
Στην Playa de Arena Blanca

View attachment 473886
Μνημείο για την άφιξη των Ισπανών το 1778 στο νησί Fernando Po

Το τοπίο τώρα αρχίζει να ομορφαίνει πολύ. Παντού φοίνικες και πυκνή βλάστηση, ποταμάκια εκβάλλουν στον ωκεανό και όμορφες αμμουδερές ή βραχώδεις ακτές. Έτσι φθάνουμε στη Luba (πρώην San Carlos), τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο Bioko, ένα λιμάνι για τη βιομηχανία υλοτομίας στη δυτική ακτή του νησιού κάτω από ηφαιστειακές κορυφές. Κάνουμε ένα γύρο της πόλης και φθάνουμε στο λιμάνι της. Το λιμάνι αυτό άνοιξε το 1999, δημιουργώντας πρόσβαση σε βαθιά νερά για μεγαλύτερα πλοία και πλοία της βιομηχανίας πετρελαίου, μια εναλλακτική λύση στο πολυσύχναστο λιμάνι του Malabo για επανεφοδιασμό με καύσιμα, νερό και άλλα υλικά. Η πολή είναι μάλλον βιομηχανική και όχι ιδιαίτερα γραφική, οπότε συνεχίζουμε για την Batete, με την περίφημη Εκκλησία του St. Anthony Mary Claret. Αυτό το κτίριο που χρονολογείται από το 1887 είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα αρχιτεκτονικής στο Νησί Bioko. Αποδίδεται στον πατέρα Luis Sagarra και βασικά κατασκευάσθηκε με ξύλο. Δυστυχώς, την περίοδο αυτή βρισκόταν σε διαδικασία ανακαίνισης που δεν είχε ολοκληρωθεί. Η εκκλησία Batete έχει μια βαθιά ιστορική σημασία στην Ισημερινή Γουινέα, ενσωματώνοντας τη μακροχρόνια κληρονομιά του Χριστιανισμού στην περιοχή. Κατασκευασμένη κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας, η εκκλησία αποτελεί απόδειξη των πολιτιστικών και θρησκευτικών μετασχηματισμών που έχουν διαμορφώσει την κοινότητα. Η αρχιτεκτονική της χάρη και η θρησκευτική της κληρονομιά την κάνουν σημαντικό ορόσημο στην ιστορία της χώρας. Δεν μπορούμε να μπούμε μέσα στο ναό λοιπόν, αλλά μας αποζημιώνει η πανοραμική θέα της πόλης. Κατεβαίνοντας στο κέντρο ερχόμαστε σε επαφή με τους φιλικούς κατοίκους. Δυστυχώς η συνενόηση είναι δύσκολη, αφού κανείς μας δεν μιλάει Ισπανικά. Κι εδώ κρέμονται θηράματα στο τοπικό χασάπικο, ενώ είναι στρωμένα στο έδαφος εκατοντάδες παλιά παπούτσια προς πώληση.


View attachment 473887 View attachment 473888 View attachment 473889 View attachment 473890
Η διαδρομή μας στη δυτική ακτή του νησιού Bioko

View attachment 473891 View attachment 473892 View attachment 473893
Στη Luba, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο νησί Bioko

View attachment 473894 View attachment 473895 View attachment 473896 View attachment 473897 View attachment 473898
Στην Batete

Η Batete είναι το νοτιότερο σημείο στην σημερινή εκδρομή μας. Το νότιο τμήμα του νησιού θα το επισκεφθούμε την επομένη. Στρεφόμαστε προς τα ανατολικά για να βγούμε στην ανατολική ακτή του Bioko, περνώντας από σχετικά στενό, αλλά καλοστρωμένο δρόμο, μέσα από τοπία με πυκνή βλάστηση. Η πρώτη πόλη που συναντάμε στα ανατολικά είναι η Riaba, μια γραφική μικρή παραθαλάσσια πόλη που ιδρύθηκε το 1779 με το όνομα Concepción από τον υπολοχαγό της φρεγάτας Guillermo Carboner. Η Riaba σε τίποτα δεν θυμίζει Malabo, τα σπίτια είναι παραγκοειδή και οι γυναίκες πλένουν απλώνοντας τις μπουγάδες πάνω στις στέγες, εικόνες πραγματικής Αφρικής, όπως την έχουμε γνωρίσει. Καθόμαστε σε ένα εστιατόριο δίπλα από την ακτή για ένα αναψυκτικό. Το τοπίο είναι πολύ γραφικό αλλά η ακτή δεν σε εμπνέει για κολύμπι, η αμμουδιά είναι μικρή και σκούρα, ενώ υπάρχουν και αρκετά βράχια.

View attachment 473899 View attachment 473900 View attachment 473901 View attachment 473902 View attachment 473903 View attachment 473904 View attachment 473905
Στην πόλη Riaba

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας και σε λίγο φθάνουμε σε μια ξεχωριστή περιοχή, το Κτήμα Marcos Obiang Nguema Nsue, ένα μεγάλο αγροτεμάχιο που περικλείσθηκε από τη σύζυγο του προέδρου Teodoro Obiang, η οποία έχτισε ένα νέο θέρετρο. Η περιοχή έχει πυκνή βλάστηση, κήπους, τεχνητές λίμνες και ψηλά δέντρα, ενώ ένα σύγχρονο τουριστικό συγκρότημα, η Villa Mookata, ξεχωρίζει, με ένα πολυτελές ξενοδοχείο πιο εκεί, το El Retiro. Περνάμε και έξω από το εξοχικό του δικτάτορα, αλλά ο οδηγός μας εξηγεί με χειρονομίες ότι απαγορεύεται αυστηρά να βγάλουμε φωτογραφίες, επειδή μπορεί και να συλληφθούμε!

View attachment 473906
Το ξενοδοχείο El Retiro

View attachment 473907 View attachment 473908 View attachment 473909 View attachment 473910 View attachment 473911 View attachment 473912 View attachment 473913
Το τουριστικό συγκρότημα Villa Mookata

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας κατά μήκος του παράκτιου δρόμου. Συχνά συναντούμε μικρά εκκλησάκια και υπαίθριους πωλητές, κυρίως φρούτων και λαχανικών. Ένα είδος που πουλάνε συχνά είναι ο Αφρικανικός ανανάς ελαίου (Elaeis guineensis) που αποτελεί την κύρια πηγή φοινικέλαιου, καρπός του φυτού που είναι εγγενές στην περιοχή μεταξύ Αγκόλας και Γκάμπια. Σε κάποιο σημείο υπάρχουν αρκετοί πάγκοι με φρούτα και ο οδηγός μας σταματάει για μια αγορά. Κατεβαίνουμε και χαζεύουμε αρκετή ώρα τα τοπικά φρούτα, ενώ μας εντυπωσιάζουν κάτι τεράστιοι ανανάδες. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες από τα κινητά, αλλά βλέπω πιο εκεί ένα δένδρο με αρκετά πουλιά που πετούν στις φωλιές τους. Είναι ένα είδος κιτρινόμαυρων πουλιών που λέγονται πλοκεϊδες με σκούρα πλάτη (Ploceus bicolor) και απαντά στην Κεντρική Αφρική. Επί τη ευκαιρία γυρίζω και βγάζω μερικές φωτό στους πάγκους με τα φρούτα.
Και τότε συνέβη ένα πολύ άσχημο επεισόδιο. Ένας εξαγριωμένος άνθρωπος ήρθε προς το μέρος μου και κάτι φώναζε στα Ισπανικά. Στην αρχή δεν του έδωσα μεγάλη σημασία, αλλά σε λίγο κατάλαβα ότι ήταν φρουρός, που στεκόταν σε ένα φυλάκιο πιο πέρα με ένα ακόμη άτομο. Από ότι μπόρεσα να αντιληφθώ, είπε ότι δεν πρέπει να τραβάμε φωτογραφίες χωρίς επίσημη άδεια και μάλιστα μου κατάσχεσε και την φωτογραφική μηχανή! Φυσικά, διαμαρτυρήθηκα, αλλά μπορούσε να μιλήσει μόνο ισπανικά και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. Ο οδηγός μας, τρομοκρατημένος, δεν έλεγε τίποτα. Σε λίγα λεπτά, δεν ξέρω αν τους κάλεσε αυτός ή ήταν τυχαίο, έφθασε ένα ανοιχτό ημιφορτηγό, με έναν οδηγό και έναν αξιωματικό στα μπροστινά καθίσματα και αρκετούς στρατιώτες στο πίσω μέρος. Ο αξιωματικός κατέβηκε από το όχημα και ο φρουρός τον ενημέρωσε για την κατάσταση. Ευτυχώς, ο αξιωματικός μπορούσε να μιλήσει λίγο γαλλικά (όπως και εμείς) και του εξήγησα ότι μόλις είχα βγάλει μερικές φωτογραφίες από τους πάγκους με φρούτα. Μας ζήτησε την άδειά μας και του είπαμε ότι είχαμε μόνο για την επόμενη μέρα, για την ξενάγηση του νότιου τμήματος του νησιού, γιατί ο ξεναγός μας (ο Eulogio) μας είχε βεβαιώσει ότι δεν χρειαζόμασταν άδεια για τον γύρο του νησιού, αλλά μόνο για το νότιο κομμάτι. Ο αξιωματικός έλεγξε την κάμερά μου και είδε τις φωτογραφίες και μου είπε ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα με τις φωτογραφίες, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε έξω από το Malabo χωρίς άδεια. Πέρασαν περίπου 2 δύσκολες ώρες με τον αξιωματικό να μας δίνει συμβουλές, να κάνει κήρυγμα και να κατηγορεί εμάς και τον οδηγό μας για ανευθυνότητα. Προσφέρθηκα να πληρώσω πρόστιμο, αλλά μας είπε ότι “αυτό δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά είναι θέμα νόμου” (LOL). Τελικά, αφού συζήτησαν με τον φρουρό, μας ζήτησαν 50.000 CFA (περίπου 75 €). Φυσικά τα έδωσα αμέσως, και πήρα πίσω τη μηχανή μου, αλλά πέρασε άλλη μια ώρα με τον αξιωματικό να συνεχίζει τον μονόλογό του, να μας κάνει νουθεσίες και να μας κάνει διάφορες παρατηρήσεις. Ο οδηγός μας δεν έκανε σχεδόν τίποτα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παρέμενε τρομοκρατημένος και βουβός. Δυστυχώς, αυτό ήταν ένα από τα επεισόδια που σου χαλάνε τη μέρα.


View attachment 473914 View attachment 473915 View attachment 473916 View attachment 473917 View attachment 473918
Η διαδρομή μας στην ανατολική ακτή του νησιού Bioko

View attachment 473919 View attachment 473920 View attachment 473921 View attachment 473922
Οι πάγκοι με τα φρούτα, εκεί που έγινε το επεισόδιο με τις αρχές

View attachment 473923
Το δέντρο με τις πλοκεϊδες

Συνεχίζουμε, πολύ εκνευρισμένοι από την περιπέτεια αυτή, και περνάμε την Puente Cope, μια γέφυρα στη διαδρομή από τη Riaba στο Malabo που οδηγεί το δρόμο πάνω από ένα φαράγγι καλυμμένο με ζούγκλα. Η γέφυρα είναι φημισμένη σαν η πρώτη μεγάλη γέφυρα του νησιού που κτίσθηκε από τον πρώτο πρόεδρο, τον δικτάτορα Francisco Macías Nguema. Περνάμε ένα γραφικό χωριό, το Santiago de Baney, και συνεχίζουμε προς το Sipopo, μια πόλη θέρετρο που βρίσκεται δυτικά του Malabo. Σε έναν κυκλικό κόμβο στην είσοδο του Sipopo βλέπουμε ένα εντυπωσιακό μεταλλικό γλυπτό ενός δέντρου Ceiba. Το κύριο αξιοθέατο του Sipopo είναι το ξενοδοχείο Sofitel, ένα πολυτελές ξενοδοχείο με ωραίους χώρους, γήπεδο γκολφ, ιδιωτική παραλία και υπέροχη πισίνα. Εδώ έρχονται τα στελέχη του καθεστώτος, αλλά και οι συνεργαζόμενοι ξένοι επιχειρηματίες. Το εσωτερικό του φυσικά, είναι διακοσμημένο με απεικονίσεις του δικτάτορα Teodoro Obiang. Πηγαίνουμε προς την γραφική παραλία και μετά καθόμαστε για έναν καφέ. Το Malabo είναι πολύ κοντά και φθάνουμε σε λίγα λεπτά. Προτού επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, ζητάμε από τον οδηγό μας να μας πάει σε κάποιο ανταλλακτήριο για να προμηθευτούμε μερικά CFA (Central African Francs). Το καλό της Κεντρικής Αφρικής είναι ότι οι περισσότερες χώρες έχουν το ίδιο νόμισμα, το CFA που είναι αντίστοιχο με το XOF της Δυτικής Αφρικής και έχουν περίπου την ίδια ισοτιμία. Είχαμε κάνει μερικά CFA στο ξενοδοχείο μας στο Καμερούν, αλλά μας χρειάζονται περισσότερα. Τελικά το ανταλλακτήριο ήταν ένα μεγάλο μπακάλικο, και ο ιδιοκτήτης μας παίρνει ιδιαιτέρως σε ένα απόμερο δωμάτιο, και κάνουμε την ανταλλαγή σε πολύ καλή ισοτιμία.

View attachment 473924 View attachment 473925
Στη γέφυρα Puente Cope

View attachment 473926 View attachment 473927
Το γραφικό χωριό Santiago de Baney

View attachment 473928 View attachment 473929 View attachment 473930 View attachment 473931 View attachment 473932
Στο Sipopo και το ξενοδοχείο Sofitel

View attachment 473933
Το μπακάλικο “ανταλλακτήριο”

Φθάνουμε στο ξενοδοχείο και ετοιμαζόμαστε για την βραδινή έξοδο. Εκείνη την ώρα μου έρχεται μήνυμα στο whatsapp από τον Eulogio, που με ρωτάει πως περάσαμε. Φυσικά τον ενημερώνω για όλο αυτό το επεισόδιο, αλλά επιμένει στον ισχυρισμό του ότι δεν απαιτείται άδεια για την περιήγηση στο νησί και ότι αν ήταν παρών θα είχαμε αποφύγει αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση. Αυτό βέβαια ήταν σφάλμα δικό του, αλλά αργότερα μάθαμε ότι το ίδιο κάνει με όλους, είναι απλά ένας μεσάζων και κερδίζει την μερίδα του λέοντος, στέλνοντας τοπικούς οδηγούς που μιλάνε μόνο Ισπανικά, ώστε να μην μπορείς και να συνενοηθείς. Ο Eulogio τέλος πάντων, μόνος του προσφέρθηκε να πληρώσει τα χρήματα μιας και ήταν δική του ευθύνη για αυτό το περιστατικό και του ζητήσαμε μόνο τα 50€, τα οποία υποσχέθηκε να μας τα δώσει. Ένα ωραίο δείπνο με ψαρικά σε εστιατόριο ενός κοντινού ξενοδοχείου (του δικού μας είχε κλείσει) με παγωμένες μπύρες μας αποζημίωσε. Μην φανταστείτε βέβαια ότι ήταν φθηνό, η Ισημερινή Γουϊνέα είναι αρκετά ακριβός προορισμός.
Φανταστικά! Ευχαριστούμε πολύ!
 

GTS

Member
Μηνύματα
7.054
Likes
20.460
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜALABO ΚΑΙ ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Γύρος του Malabo


Η διαδρομή από το αεροδρόμιο στο Malabo δεν θύμιζε σε τίποτα Αφρική. Αυτοκινητόδρομος με εξαιρετικό οδόστρωμα, πλαισιωμένος από φοίνικες, και όλα αυτά χάρις στα κέρδη του πετρελαίου. Με πληθυσμό 212.000 κατοίκους και έκταση 2.000 τετρ. χιλιόμετρα, το Malabo είναι η διοικητική και πολιτική πρωτεύουσα της Ισημερινής Γουϊνέας. Η πόλη βρίσκεται στη βόρεια ακτή του νησιού Bioko και έχει υποστεί ταχεία σύγχρονη αστικοποίηση για μια δεκαετία, αποτελώντας πρότυπο ανάπτυξης υποδομών στην Κεντρική Αφρική. Xωρίζεται σε μια ιστορική περιοχή με την αποικιακή της κληρονομιά και τη νέα πόλη, το Malabo 2, με υπερσύγχρονα κτίρια και τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει το αεροδρόμιο με το Συνεδριακό Κέντρο Sipopo. Μετά από λίγη ώρα φθάνουμε στον προορισμό μας. Μπαίνοντας στην πόλη περνάμε από μια περίεργη πλατεία, την Plaza de Mujer (Πλατεία Γυναικών), στην οποία βρίσκονται τα αγάλματα τριών εργαζομένων γυναικών. Το μέρος αυτό, όπως είναι σήμερα κατασκευασμένο, χρονολογείται εδώ και 20 χρόνια και έχει αποτελέσει χώρο αναψυχής, αλλά και αφετηρία για διαδηλώσεις στη χώρα, καθώς και για πολλές άλλες δραστηριότητες. Διασχίζουμε το Malabo 2 και συναντούμε σύγχρονα κτίρια, καταστήματα, ακόμη και shopping malls. Σύντομα φτάνουμε στο ξενοδοχείο που έχουμε επιλέξει, και ευτυχώς υπάρχουν διαθέσιμα δωμάτια. Είναι ένα συμπαθητικό, καθαρό, μικρό ξενοδοχείο σε πολύ καλή κεντρική θέση, ότι ακριβώς επιζητούσαμε. Δεν καθυστερούμε πολύ και αμέσως βγαίνουμε για την γνωριμία της πόλης.

View attachment 473846
View attachment 473847
Αυτοκινητόδρομος που συνδέει το αεροδρόμιο με το κέντρο του Malabo

View attachment 473848
Plaza de Mujer (Πλατεία Γυναικών) στο Malabo

View attachment 473849
Εμπορικό πολυκατάστημα στο Malabo

Το Malabo δεν έχει την ξέφρενη ενέργεια ορισμένων πόλεων της ηπείρου, καθώς τίποτα δεν συμβαίνει με γρήγορους ρυθμούς, αλλά προσφέρει στον ταξιδιώτη διάφορα τουριστικά κέντρα, ξενοδοχεία, αθλητικά συγκροτήματα, νυχτερινή ζωή και όμορφες παραλίες. Τα ατμοσφαιρικά του στενά είναι το καλύτερο μέρος στη χώρα για να συναντήσεις την αρχιτεκτονική μεγαλοπρέπεια που άφησε πίσω του το αποικιακό καθεστώς της Ισπανίας. Περπατώντας στα στενά δρομάκια, βλέπουμε ανθρώπους να κάθονται σε καρέκλες που έχουν βγάλει στα πεζοδρόμια, κοιτάζοντάς μας με περιέργεια.

Σε λίγο φθάνουμε στην Πλατεία Ανεξαρτησίας, κεντρικό ορόσημο της πόλης, με την Εκκλησία της Αγίας Ισαβέλας και το Προεδρικό Μέγαρο. Λόγω του τελευταίου υπάρχει μια μικρή στρατιωτική δύναμη φρουράς. Η πλατεία είναι όμορφη, με συντριβάνι και ψηφιδωτά παγκάκια. Χρονολογείται από τον 19ο αιώνα, κατά την Ισπανική αποικιακή εποχή. Αποτελεί σημαντικό ορόσημο για την ιστορία της Ισημερινής Γουινέας, αφού στις 12 Οκτωβρίου 1968 έγινε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας στην πλατεία αυτή. Στο Προεδρικό Μέγαρο πραγματοποιήθηκε η τελετή για τη μεταβίβαση εξουσιών από την Ισπανία, εκπροσωπούμενη από τον Υπουργό Πληροφοριών και Τουρισμού, Manuel Fraga Iribarne, στην Ισημερινή Γουινέα, στον Francisco Macías Nguema, τον πρώτο πρόεδρο (που εξελίχθηκε σε στυγνό δικτάτορα) της ανεξάρτητης χώρας. Ο Νεο-Γοτθικός Καθεδρικός ναός της Αγίας Ισαβέλας του Malabo βρίσκεται στη δυτική πλευρά της πλατείας. Είναι ένας πανύψηλος καθεδρικός ναός με μια πρόσοψη στο χρώμα του ροδάκινου και δύο ψηλούς πύργους ύψους 40 μέτρων. Η κατασκευή του καθεδρικού ναού ξεκίνησε όταν η Ισημερινή Γουινέα βρισκόταν ακόμη υπό ισπανική αποικιακή κυριαρχία το 1887. Στη συνέχεια, η εκκλησία καθαγιάστηκε το 1916. Τοπικοί επαγγελματίες, επιχειρήσεις και η Ισπανική κυβέρνηση συνασπίστηκαν για να χρηματοδοτήσουν το τεράστιο οικοδομικό έργο. Ο σχεδιασμός της Γοτθικής εκκλησίας της αναγέννησης ανατέθηκε, τελικά, στον Ισπανό αρχιτέκτονα Llairadó Luis Segarra, αλλά ακόμη και ο διάσημος Καταλανός αρχιτέκτονας Antonio Gaudí συμμετείχε στο σχεδιασμό της εκκλησίας.

Δυστυχώς βρήκαμε την εκκλησία κλειστή, και φυσικά η είσοδος στο Προεδρικό Μέγαρο δεν επιτρεπόταν, πάλι καλά που μας άφησαν να βγάλουμε φωτογραφίες. Δίπλα από την πλατεία βρίσκεται το αποικιακής αρχιτεκτονικής κτίριο της Academia Ecuatoguineana de la lengua Española, ένα τοπικό ίδρυμα που συγκεντρώνει μια ομάδα ακαδημαϊκών και ειδικών στη χρήση της ισπανικής γλώσσας. Προχωρώντας λίγο πιο κάτω, βγαίνουμε σε ένα μικρό λιμανάκι, στην παραλία του νησιού, αλλά επειδή η περιοχή εκεί δεν έχει ενδιαφέρον παίρνουμε ένα ταξί και κατευθυνόμαστε στην Paseo Maritimo, τον παραθαλάσσιο πεζόδρομο του Malabo.


View attachment 473850 View attachment 473851 View attachment 473852
Στην Πλατεία Ανεξαρτησίας, Malabo

View attachment 473853 View attachment 473854
Καθεδρικός Ναός της Αγίας Ισαβέλας, Malabo

View attachment 473855
Η Ισημερινή Ακαδημία της Ισπανικής Γλώσσας, Malabo

View attachment 473856
Λιμανάκι στο Malabo

Η Paseo Maritimo είναι ιδανικό μέρος για βόλτα στην πρωτεύουσα με μήκος πάνω από 3 χλμ δίπλα στη θάλασσα, με πλακόστρωτους πεζόδρομους και πολυτελείς καφετέριες. Το θαλασσινό αεράκι μας δροσίζει και φωτογραφιζόμαστε κάτω από τις κλασσικές ταμπέλες “I love Malabo” και “I love Guinea Equatorial ”. Καθόμαστε σε μια καφετέρια για καφέ, ενώ απέναντι υπάρχουν μεγάλες εξέδρες και στέγαστρα για την παρακολούθηση από τους επισήμους των παρελάσεων που διεξάγονται στον παραθαλάσσιο δρόμο του Malabo.

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας με την επίσκεψη του Πολιτιστικού Κέντρου της Ισπανίας (CCEM), ένα πολιτιστικό ίδρυμα που ανήκει στο Δίκτυο Πολιτιστικών Κέντρων της AECID (Ισπανική Υπηρεσία για τη Διεθνή Αναπτυξιακή Συνεργασία) και είναι οργανικά συνδεδεμένο με την Ισπανική Πρεσβεία στο Μαλάμπο. Σαν Μονάδα Ξένης Συνεργασίας, μία από τις προτεραιότητές της είναι η βιώσιμη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και η προώθηση της σχέσης επικοινωνίας και πολιτισμού, ενθαρρύνοντας την δημιουργία και τις τοπικές καλλιτεχνικές εκφράσεις και υποστηρίζοντας πολιτιστικές δραστηριότητες. Φαίνεται ότι η Ισπανία, λόγω του αποικιακού παρελθόντος της, έχει επιδιώξει να διατηρήσει και ακόμη να επεκτείνει τους δεσμούς της με την μικρή αυτή χώρα, ενώ σίγουρα θα υπεισέρχονται και οικονομικοί παράγοντες στη σχέση αυτή, δεδομένου του ορυκτού της πλούτου. Μέσα στο κτίριο υπάρχει μια μικρή έκθεση έργων ζωγραφικής από τοπικούς καλλιτέχνες που είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Τριγυρίζουμε λίγο ακόμη στο κέντρο της πόλης και μόλις αρχίζει να βραδιάζει επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Δειπνούμε σε ένα γειτονικό εστιατόριο και πέφτουμε νωρίς για ύπνο, επειδή την επομένη έχουμε πρωινό ξύπνημα για το γύρο του νησιού.

View attachment 473857 View attachment 473858 View attachment 473859
Στο Paseo Maritimo, Malabo

View attachment 473860
Το Πολιτιστικό Κέντρο της Ισπανίας (CCEM) στο Malabo

View attachment 473861 View attachment 473862
Πίνακες μέσα στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ισπανίας, Malabo

View attachment 473863 View attachment 473864 View attachment 473865 View attachment 473866 View attachment 473867
Στο κέντρο του Malabo


Ο γύρος του νησιού Bioko

Πρωί πρωί είχαμε πάρει θέσεις για το πρωινό, αλλά μας σερβιρίστηκε σε Αφρικανικούς ρυθμούς, περίπου 45΄ αργότερα, χωρίς να είναι και κάτι σπουδαίο! Ο Ισπανόφωνος οδηγός μας περίμενε υπομονετικά, και σε λίγο βρεθήκαμε στο δρόμο. Έξω από την πρωτεύουσα, το νησί Bioko είναι πανέμορφο, ένα μέρος που μπορείς να δεις λίμνες σε κρατήρες ηφαιστείων, ζούγκλα, καταρράκτες και όμορφες παραλίες. Το νησί είναι σχετικά μικρό και μπορείς να το γυρίσεις εύκολα, διευκολύνει άλλωστε και το εξαιρετικό οδικό δίκτυο. Θα πραγματοποιούσαμε λοιπόν τον γύρο σε δυό μέρες. Την δεύτερη ημέρα την είχαμε αφιερώσει στο νότιο τμήμα του Bioko, ενώ την πρώτη θα κάναμε τον γύρο του υπόλοιπου βορειότερου τμήματος. Ο Εulogio, ενώ είχε προσφέρει μια λογική τιμή για την πρώτη ημέρα, για την επόμενη που θέλαμε να επισκεφθούμε το νότιο τμήμα είχε ζητήσει ένα υπέρογκο ποσόν, με την δικαιολογία ότι κόστιζε ακριβά η ειδική άδεια από το υπουργείο για την επίσκεψή του. Φυσικά δεν δεχτήκαμε, και κλείσαμε κάποιον άλλο οδηγό, με πολύ μικρότερο κόστος, από τη ρεσέψιον του ξενοδοχείου μας.

Βγήκαμε γρήγορα από την πόλη και ακολουθήσαμε τον περιφερειακό δρόμο του νησιού. Στο δρόμο της εξόδου περάσαμε από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ισημερινής Γουινέας (UNGE, Universidad Nacional de Guinea Ecuatorial) το κύριο πανεπιστήμιο της Ισημερινής Γουινέας, το οποίο εκτός από το campus στο Malabo, έχει και μια μονάδα στη Bata, την κυριότερη πόλη του ηπειρωτικού κομματιού της χώρας. Στη διαδρομή μας δεν συναντούμε πυκνή βλάστηση, ενώ ο δρόμος ακολουθεί πολύ κοντά την δυτική ακτή του νησιού. Διασχίζουμε μια σειρά από μικρές πόλεις, την Basupu, την Basopo και την Basacato del Oeste, με μόνο αξιοθέατο κάποιες ενδιαφέρουσες μικρές εκκλησίες, σε μια χώρα κατ’ εξοχήν χριστιανική. Αυτό όμως που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, ήταν οι υπαίθριοι πωλητές θηραμάτων στην άκρη του δρόμου. Το κρέας κυνηγιού είναι από παλιά μια παραδοσιακή πηγή τροφής για πολλούς κατοίκους της υπαίθρου, και στην Ισημερινή Γουινέα τρώγεται παντού το κρέας των άγριων ζώων, αφού θεωρείται “κληρονομιά”. Καθώς, όμως, έχουν κατασκευασθεί πολλοί νέοι δρόμοι που οδηγούν σε απομακρυσμένες περιοχές οι οποίες παλιότερα δεν ήταν προσβάσιμες, άρχισε να επικρατεί το μεγάλης κλίμακας εμπορικό κυνήγι, αφήνοντας τα δάση και άλλους βιότοπους χωρίς άγρια ζωή. Στη διαδρομή μας γύρω από το νησί, ήταν τεράστιο σοκ να βλέπεις παγκολίνους που κινδυνεύουν με εξαφάνιση και άλλα άγρια ζώα να κρέμονται από τους πάγκους στην άκρη του δρόμου. Το κρέας κυνηγιού δεν είναι φθηνό, σχεδόν διπλάσιο ή τριπλάσιο από το κανονικό βοδινό ή κοτόπουλο, αλλά κάθε ντόπιος το θεωρεί απαράγραπτη λιχουδιά και μέρος της Αφρικανικής κουλτούρας τους. Και έτσι – τα άγρια ζώα παγιδεύονται, σκοτώνονται, πωλούνται, ψήνονται και καταναλώνονται ευρέως και καθημερινά. Εκτός από τους παγκολίνους, μπορεί κανείς να επιλέξει αρουραίους, σκαντζόχοιρους, αντιλόπες duiker, γιγάντια χερσαία σαλιγκάρια, σαύρες, μαύρα φίδια, κροκόδειλους, ακόμη και μαϊμούδες.

View attachment 473868
Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ισημερινής Γουινέας (UNGE, Universidad Nacional de Guinea Ecuatorial)

View attachment 473869 View attachment 473870 View attachment 473871 View attachment 473872
Στα περίχωρα του Malabo

View attachment 473873
Μερικοί άνθρωποι στη χώρα είναι μεγάλοι υποστηρικτές του δικτάτορα Teodoro Obiang όπως μπορείτε να παρατηρήσετε από τη μπλούζα με την εικόνα του δικτάτορα

View attachment 473874
Μικρή εκκλησία στο Basacato del Oeste, μια μικρή πόλη στο Νησί Bioko

View attachment 473875 View attachment 473876
Στο Basacato del Oeste

View attachment 473877 View attachment 473878 View attachment 473879 View attachment 473880
Θηράματα όλων των ειδών προς πώληση

Πρώτη μας στάση η Playa de Arena Blanca, μια όμορφη αμμώδης παραλία λίγο πριν την πόλη Luba. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ξηρασίας, χιλιάδες πεταλούδες κατοικούν στην παραλία για να αναπαραχθούν, και μπορεί κανείς να δει νέφη πεταλούδας. Δυστυχώς, παρότι επισκεφθήκαμε το νησί σε περίοδο ξηρασίας, δεν συναντήσαμε τα νέφη αυτά. Κάποια παιδιά έκαναν μπάνιο στην θάλασσα, ενώ υπήρχε μια καντίνα για φαγητό και δυό ηλικιωμένες που έψηναν ψάρια στη σχάρα. Ήταν, όμως πολύ νωρίς για φαγητό και μετά από λίγη ώρα συνεχίσαμε την πορεία μας, συναντώντας το Μνημείο για την άφιξη των Ισπανών το 1778 στο νησί Fernando Po, όπως λεγόταν το νησί Bioko για πολλούς αιώνες, παίρνοντας την ονομασία του από τον Πορτογάλο θαλασσοπόρο Fernão do Pó που το ανακάλυψε το 1472. Στα μέσα του 17ου αιώνα άρχισαν να διεκδικούν το νησί οι Ολλανδοί, και τελικά, με την συνθήκη του El Pardo το 1778, παραχωρήθηκε στους Ισπανούς. Η ονομασία Bioko δόθηκε το 1979 προς τιμή του τότε πρωθυπουργού Cristino Bioko. Οι γηγενείς κάτοικοι του Βioko ήταν μια φυλή Bantu, οι Bubi, οι οποίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία, αλλά αποδεκατίστηκαν από τους πολέμους και τις διώξεις. Σήμερα αποτελούν μειοψηφία (6.5%), ενώ επικρατούν οι Fang (86%), μια επίσης φυλή Bantu που ήρθε από την απέναντι ηπειρωτική περιοχή της χώρας και τη Γκαμπόν.

View attachment 473881 View attachment 473882 View attachment 473883 View attachment 473884 View attachment 473885
Στην Playa de Arena Blanca

View attachment 473886
Μνημείο για την άφιξη των Ισπανών το 1778 στο νησί Fernando Po

Το τοπίο τώρα αρχίζει να ομορφαίνει πολύ. Παντού φοίνικες και πυκνή βλάστηση, ποταμάκια εκβάλλουν στον ωκεανό και όμορφες αμμουδερές ή βραχώδεις ακτές. Έτσι φθάνουμε στη Luba (πρώην San Carlos), τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο Bioko, ένα λιμάνι για τη βιομηχανία υλοτομίας στη δυτική ακτή του νησιού κάτω από ηφαιστειακές κορυφές. Κάνουμε ένα γύρο της πόλης και φθάνουμε στο λιμάνι της. Το λιμάνι αυτό άνοιξε το 1999, δημιουργώντας πρόσβαση σε βαθιά νερά για μεγαλύτερα πλοία και πλοία της βιομηχανίας πετρελαίου, μια εναλλακτική λύση στο πολυσύχναστο λιμάνι του Malabo για επανεφοδιασμό με καύσιμα, νερό και άλλα υλικά. Η πολή είναι μάλλον βιομηχανική και όχι ιδιαίτερα γραφική, οπότε συνεχίζουμε για την Batete, με την περίφημη Εκκλησία του St. Anthony Mary Claret. Αυτό το κτίριο που χρονολογείται από το 1887 είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα αρχιτεκτονικής στο Νησί Bioko. Αποδίδεται στον πατέρα Luis Sagarra και βασικά κατασκευάσθηκε με ξύλο. Δυστυχώς, την περίοδο αυτή βρισκόταν σε διαδικασία ανακαίνισης που δεν είχε ολοκληρωθεί. Η εκκλησία Batete έχει μια βαθιά ιστορική σημασία στην Ισημερινή Γουινέα, ενσωματώνοντας τη μακροχρόνια κληρονομιά του Χριστιανισμού στην περιοχή. Κατασκευασμένη κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας, η εκκλησία αποτελεί απόδειξη των πολιτιστικών και θρησκευτικών μετασχηματισμών που έχουν διαμορφώσει την κοινότητα. Η αρχιτεκτονική της χάρη και η θρησκευτική της κληρονομιά την κάνουν σημαντικό ορόσημο στην ιστορία της χώρας. Δεν μπορούμε να μπούμε μέσα στο ναό λοιπόν, αλλά μας αποζημιώνει η πανοραμική θέα της πόλης. Κατεβαίνοντας στο κέντρο ερχόμαστε σε επαφή με τους φιλικούς κατοίκους. Δυστυχώς η συνενόηση είναι δύσκολη, αφού κανείς μας δεν μιλάει Ισπανικά. Κι εδώ κρέμονται θηράματα στο τοπικό χασάπικο, ενώ είναι στρωμένα στο έδαφος εκατοντάδες παλιά παπούτσια προς πώληση.


View attachment 473887 View attachment 473888 View attachment 473889 View attachment 473890
Η διαδρομή μας στη δυτική ακτή του νησιού Bioko

View attachment 473891 View attachment 473892 View attachment 473893
Στη Luba, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο νησί Bioko

View attachment 473894 View attachment 473895 View attachment 473896 View attachment 473897 View attachment 473898
Στην Batete

Η Batete είναι το νοτιότερο σημείο στην σημερινή εκδρομή μας. Το νότιο τμήμα του νησιού θα το επισκεφθούμε την επομένη. Στρεφόμαστε προς τα ανατολικά για να βγούμε στην ανατολική ακτή του Bioko, περνώντας από σχετικά στενό, αλλά καλοστρωμένο δρόμο, μέσα από τοπία με πυκνή βλάστηση. Η πρώτη πόλη που συναντάμε στα ανατολικά είναι η Riaba, μια γραφική μικρή παραθαλάσσια πόλη που ιδρύθηκε το 1779 με το όνομα Concepción από τον υπολοχαγό της φρεγάτας Guillermo Carboner. Η Riaba σε τίποτα δεν θυμίζει Malabo, τα σπίτια είναι παραγκοειδή και οι γυναίκες πλένουν απλώνοντας τις μπουγάδες πάνω στις στέγες, εικόνες πραγματικής Αφρικής, όπως την έχουμε γνωρίσει. Καθόμαστε σε ένα εστιατόριο δίπλα από την ακτή για ένα αναψυκτικό. Το τοπίο είναι πολύ γραφικό αλλά η ακτή δεν σε εμπνέει για κολύμπι, η αμμουδιά είναι μικρή και σκούρα, ενώ υπάρχουν και αρκετά βράχια.

View attachment 473899 View attachment 473900 View attachment 473901 View attachment 473902 View attachment 473903 View attachment 473904 View attachment 473905
Στην πόλη Riaba

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας και σε λίγο φθάνουμε σε μια ξεχωριστή περιοχή, το Κτήμα Marcos Obiang Nguema Nsue, ένα μεγάλο αγροτεμάχιο που περικλείσθηκε από τη σύζυγο του προέδρου Teodoro Obiang, η οποία έχτισε ένα νέο θέρετρο. Η περιοχή έχει πυκνή βλάστηση, κήπους, τεχνητές λίμνες και ψηλά δέντρα, ενώ ένα σύγχρονο τουριστικό συγκρότημα, η Villa Mookata, ξεχωρίζει, με ένα πολυτελές ξενοδοχείο πιο εκεί, το El Retiro. Περνάμε και έξω από το εξοχικό του δικτάτορα, αλλά ο οδηγός μας εξηγεί με χειρονομίες ότι απαγορεύεται αυστηρά να βγάλουμε φωτογραφίες, επειδή μπορεί και να συλληφθούμε!

View attachment 473906
Το ξενοδοχείο El Retiro

View attachment 473907 View attachment 473908 View attachment 473909 View attachment 473910 View attachment 473911 View attachment 473912 View attachment 473913
Το τουριστικό συγκρότημα Villa Mookata

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας κατά μήκος του παράκτιου δρόμου. Συχνά συναντούμε μικρά εκκλησάκια και υπαίθριους πωλητές, κυρίως φρούτων και λαχανικών. Ένα είδος που πουλάνε συχνά είναι ο Αφρικανικός ανανάς ελαίου (Elaeis guineensis) που αποτελεί την κύρια πηγή φοινικέλαιου, καρπός του φυτού που είναι εγγενές στην περιοχή μεταξύ Αγκόλας και Γκάμπια. Σε κάποιο σημείο υπάρχουν αρκετοί πάγκοι με φρούτα και ο οδηγός μας σταματάει για μια αγορά. Κατεβαίνουμε και χαζεύουμε αρκετή ώρα τα τοπικά φρούτα, ενώ μας εντυπωσιάζουν κάτι τεράστιοι ανανάδες. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες από τα κινητά, αλλά βλέπω πιο εκεί ένα δένδρο με αρκετά πουλιά που πετούν στις φωλιές τους. Είναι ένα είδος κιτρινόμαυρων πουλιών που λέγονται πλοκεϊδες με σκούρα πλάτη (Ploceus bicolor) και απαντά στην Κεντρική Αφρική. Επί τη ευκαιρία γυρίζω και βγάζω μερικές φωτό στους πάγκους με τα φρούτα.
Και τότε συνέβη ένα πολύ άσχημο επεισόδιο. Ένας εξαγριωμένος άνθρωπος ήρθε προς το μέρος μου και κάτι φώναζε στα Ισπανικά. Στην αρχή δεν του έδωσα μεγάλη σημασία, αλλά σε λίγο κατάλαβα ότι ήταν φρουρός, που στεκόταν σε ένα φυλάκιο πιο πέρα με ένα ακόμη άτομο. Από ότι μπόρεσα να αντιληφθώ, είπε ότι δεν πρέπει να τραβάμε φωτογραφίες χωρίς επίσημη άδεια και μάλιστα μου κατάσχεσε και την φωτογραφική μηχανή! Φυσικά, διαμαρτυρήθηκα, αλλά μπορούσε να μιλήσει μόνο ισπανικά και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. Ο οδηγός μας, τρομοκρατημένος, δεν έλεγε τίποτα. Σε λίγα λεπτά, δεν ξέρω αν τους κάλεσε αυτός ή ήταν τυχαίο, έφθασε ένα ανοιχτό ημιφορτηγό, με έναν οδηγό και έναν αξιωματικό στα μπροστινά καθίσματα και αρκετούς στρατιώτες στο πίσω μέρος. Ο αξιωματικός κατέβηκε από το όχημα και ο φρουρός τον ενημέρωσε για την κατάσταση. Ευτυχώς, ο αξιωματικός μπορούσε να μιλήσει λίγο γαλλικά (όπως και εμείς) και του εξήγησα ότι μόλις είχα βγάλει μερικές φωτογραφίες από τους πάγκους με φρούτα. Μας ζήτησε την άδειά μας και του είπαμε ότι είχαμε μόνο για την επόμενη μέρα, για την ξενάγηση του νότιου τμήματος του νησιού, γιατί ο ξεναγός μας (ο Eulogio) μας είχε βεβαιώσει ότι δεν χρειαζόμασταν άδεια για τον γύρο του νησιού, αλλά μόνο για το νότιο κομμάτι. Ο αξιωματικός έλεγξε την κάμερά μου και είδε τις φωτογραφίες και μου είπε ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα με τις φωτογραφίες, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε έξω από το Malabo χωρίς άδεια. Πέρασαν περίπου 2 δύσκολες ώρες με τον αξιωματικό να μας δίνει συμβουλές, να κάνει κήρυγμα και να κατηγορεί εμάς και τον οδηγό μας για ανευθυνότητα. Προσφέρθηκα να πληρώσω πρόστιμο, αλλά μας είπε ότι “αυτό δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά είναι θέμα νόμου” (LOL). Τελικά, αφού συζήτησαν με τον φρουρό, μας ζήτησαν 50.000 CFA (περίπου 75 €). Φυσικά τα έδωσα αμέσως, και πήρα πίσω τη μηχανή μου, αλλά πέρασε άλλη μια ώρα με τον αξιωματικό να συνεχίζει τον μονόλογό του, να μας κάνει νουθεσίες και να μας κάνει διάφορες παρατηρήσεις. Ο οδηγός μας δεν έκανε σχεδόν τίποτα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παρέμενε τρομοκρατημένος και βουβός. Δυστυχώς, αυτό ήταν ένα από τα επεισόδια που σου χαλάνε τη μέρα.


View attachment 473914 View attachment 473915 View attachment 473916 View attachment 473917 View attachment 473918
Η διαδρομή μας στην ανατολική ακτή του νησιού Bioko

View attachment 473919 View attachment 473920 View attachment 473921 View attachment 473922
Οι πάγκοι με τα φρούτα, εκεί που έγινε το επεισόδιο με τις αρχές

View attachment 473923
Το δέντρο με τις πλοκεϊδες

Συνεχίζουμε, πολύ εκνευρισμένοι από την περιπέτεια αυτή, και περνάμε την Puente Cope, μια γέφυρα στη διαδρομή από τη Riaba στο Malabo που οδηγεί το δρόμο πάνω από ένα φαράγγι καλυμμένο με ζούγκλα. Η γέφυρα είναι φημισμένη σαν η πρώτη μεγάλη γέφυρα του νησιού που κτίσθηκε από τον πρώτο πρόεδρο, τον δικτάτορα Francisco Macías Nguema. Περνάμε ένα γραφικό χωριό, το Santiago de Baney, και συνεχίζουμε προς το Sipopo, μια πόλη θέρετρο που βρίσκεται δυτικά του Malabo. Σε έναν κυκλικό κόμβο στην είσοδο του Sipopo βλέπουμε ένα εντυπωσιακό μεταλλικό γλυπτό ενός δέντρου Ceiba. Το κύριο αξιοθέατο του Sipopo είναι το ξενοδοχείο Sofitel, ένα πολυτελές ξενοδοχείο με ωραίους χώρους, γήπεδο γκολφ, ιδιωτική παραλία και υπέροχη πισίνα. Εδώ έρχονται τα στελέχη του καθεστώτος, αλλά και οι συνεργαζόμενοι ξένοι επιχειρηματίες. Το εσωτερικό του φυσικά, είναι διακοσμημένο με απεικονίσεις του δικτάτορα Teodoro Obiang. Πηγαίνουμε προς την γραφική παραλία και μετά καθόμαστε για έναν καφέ. Το Malabo είναι πολύ κοντά και φθάνουμε σε λίγα λεπτά. Προτού επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, ζητάμε από τον οδηγό μας να μας πάει σε κάποιο ανταλλακτήριο για να προμηθευτούμε μερικά CFA (Central African Francs). Το καλό της Κεντρικής Αφρικής είναι ότι οι περισσότερες χώρες έχουν το ίδιο νόμισμα, το CFA που είναι αντίστοιχο με το XOF της Δυτικής Αφρικής και έχουν περίπου την ίδια ισοτιμία. Είχαμε κάνει μερικά CFA στο ξενοδοχείο μας στο Καμερούν, αλλά μας χρειάζονται περισσότερα. Τελικά το ανταλλακτήριο ήταν ένα μεγάλο μπακάλικο, και ο ιδιοκτήτης μας παίρνει ιδιαιτέρως σε ένα απόμερο δωμάτιο, και κάνουμε την ανταλλαγή σε πολύ καλή ισοτιμία.

View attachment 473924 View attachment 473925
Στη γέφυρα Puente Cope

View attachment 473926 View attachment 473927
Το γραφικό χωριό Santiago de Baney

View attachment 473928 View attachment 473929 View attachment 473930 View attachment 473931 View attachment 473932
Στο Sipopo και το ξενοδοχείο Sofitel

View attachment 473933
Το μπακάλικο “ανταλλακτήριο”

Φθάνουμε στο ξενοδοχείο και ετοιμαζόμαστε για την βραδινή έξοδο. Εκείνη την ώρα μου έρχεται μήνυμα στο whatsapp από τον Eulogio, που με ρωτάει πως περάσαμε. Φυσικά τον ενημερώνω για όλο αυτό το επεισόδιο, αλλά επιμένει στον ισχυρισμό του ότι δεν απαιτείται άδεια για την περιήγηση στο νησί και ότι αν ήταν παρών θα είχαμε αποφύγει αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση. Αυτό βέβαια ήταν σφάλμα δικό του, αλλά αργότερα μάθαμε ότι το ίδιο κάνει με όλους, είναι απλά ένας μεσάζων και κερδίζει την μερίδα του λέοντος, στέλνοντας τοπικούς οδηγούς που μιλάνε μόνο Ισπανικά, ώστε να μην μπορείς και να συνενοηθείς. Ο Eulogio τέλος πάντων, μόνος του προσφέρθηκε να πληρώσει τα χρήματα μιας και ήταν δική του ευθύνη για αυτό το περιστατικό και του ζητήσαμε μόνο τα 50€, τα οποία υποσχέθηκε να μας τα δώσει. Ένα ωραίο δείπνο με ψαρικά σε εστιατόριο ενός κοντινού ξενοδοχείου (του δικού μας είχε κλείσει) με παγωμένες μπύρες μας αποζημίωσε. Μην φανταστείτε βέβαια ότι ήταν φθηνό, η Ισημερινή Γουϊνέα είναι αρκετά ακριβός προορισμός.
Μπράβο Δημήτρη, το ζήλεψα! Φοβερές φωτό.
 

dbalats

Member
Μηνύματα
136
Likes
1.375
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ. ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ UREKA ΣΤΟ ΝΟΤΟ

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε για το νότιο τμήμα του νησιού με τον άλλο οδηγό που είχαμε κλείσει, τον Augustin. Ευτυχώς ήταν εξαιρετικός οδηγός, υπεύθυνος και αξιόπιστος, με ένα ωραίο τζιπ 4x4 και πολύ καλή γνώση των αγγλικών, τι άλλο να ζητήσει κανείς. Aρχικά ακολουθήσαμε την ίδια χθεσινή πορεία μέχρι την Luba, αλλά από εκεί πήραμε έναν στενό δρόμο προς το νότο. Το νότιο τμήμα του Bioko καλύπτεται από πυκνή ζούγκλα, η οποία φθάνει μέχρι την ακτή. Πολλά ποτάμια εκβάλουν στην παραλία σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες και λιμνούλες, διαμορφώνοντας ένα τοπίο μοναδικό. Έτσι φθάσαμε στο χωριό San Antonio de Ureca, το οποίο κατοικείται αποκλειστικά από Bubi, και στον έλεγχο της αστυνομίας χρειάστηκε ο Augustin να δείξει τις άδειες που μας είχε βγάλει από το Υπουργείο, συνοδευόμενες φυσικά από το αφρικανικό tip. Όλη αυτή η περιοχή που αποκαλείται Ureka είναι ένα από τα πιο βροχερά μέρη στον κόσμο, και σίγουρα το πιο βροχερό μέρος στην Αφρική, ανεξαρτήτως εποχής. Ωστόσο, όταν επισκεφθήκαμε την τοποθεσία αυτή, ήμασταν πολύ τυχεροί που ο καιρός ήταν καλός. Μόλις αντικρίσαμε την νότια παραλία, που ονομάζεται Moaba και είναι πολύ κοντά στο χωριό, αφήσαμε το τζιπ και προχωρήσαμε.

Από τη στιγμή που θα βγεις από το αυτοκίνητο και θα δεις τον πρώτο καταρράκτη να πέφτει στον γκρεμό μέχρι να κολυμπήσεις κάτω από έναν άλλο καταρράκτη βαθιά μέσα στη ζούγκλα, ξέρεις ότι βρίσκεσαι κάπου ξεχωριστά. Βλέποντας αυτόν τον πρώτο καταρράκτη ίσως αναρωτηθείς αν θα έπρεπε να κάνεις τον κόπο να προχωρήσεις περισσότερο ή θα μπορούσες να περάσεις τη μέρα σου ακριβώς εκεί, όπως κάνουν οι ντόπιοι, στην παραλία. Ή να κάνεις μια βόλτα στην παραλία Moaba, μια μεγάλη, ανέγγιχτη παραλία, με περίπου 20 χιλιόμετρα μόνο νερό και άμμο, μια παραλία με μαύρη ηφαιστειακή άμμο, με το πυκνό τροπικό δάσος να ξεκινάει αμέσως στο τελείωμά της. Ο πρώτος καταρράκτης που είδαμε μπροστά μας, έπεφτε σχηματίζοντας μια λιμνούλα. Για να προχωρήσουμε, έπρεπε να βουτήξουμε στο νερό, αλλά ευτυχώς δεν ήταν πολύ βαθύ, έφτανε μέχρι τα γόνατα. Αποφασίσαμε να μην κολυμπήσουμε εδώ, αλλά σε επόμενο σημείο. Συνεχίσαμε περπατώντας πάνω στην παρθένα σκούρα αμμουδιά, διασχίζοντας μικρότερα ποταμάκια κατά την διαδρομή μας αυτή. Λίγα μέτρα πιο πέρα βλέπαμε την αδιαπέραστη ζούγκλα του νότιου νησιού. Έτσι, σε καμιά ώρα φθάσαμε στον δεύτερο καταρράκτη, που κρυμμένος στη ζούγκλα, χύνεται σε μια λιμνούλα σαν πισίνα. Αντίθετα από τον ωκεανό που δεν σε ελκύει για κολύμπι, λόγω των κυμάτων, η λιμνούλα αυτή φαινόταν ιδανική για κολύμπι και ψάρεμα. Αυτή τη φορά δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε, και πέσαμε για κολύμπι, που ήταν υπέροχο. Το κρύο νερό δεν μας ενόχλησε καθόλου, μετά την τόση ζέστη της διαδρομής. Αν προχωρήσεις και άλλο κατά μήκος της παραλίας Moaba, θα συναντήσεις και τρίτο καταρράκτη και αργότερα και τέταρτο, αλλά επειδή το τοπίο είναι παρόμοιο, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε, αφού μας περίμεναν και άλλα αξιοθέατα. Στην επιστροφή το επίπεδο της λιμνούλας του πρώτου καταρράκτη είχε ανέβει, μάλλον λόγω παλίρροιας, και έτσι αντί για τα γόνατα μας έφτασε μέχρι την μέση. Το χειρότερο ήταν ότι υπήρχε και κάποιο ρεύμα που σε μετακινούσε και σε συνδυασμό με την παλίρροια θα μπορούσε να γίνει επικίνδυνο, αλλά τελικά δεν διατρέξαμε κάποιο κίνδυνο. Σε όλη αυτή την διαδρομή ο Augustin συμμετείχε ενεργά, και το διασκέδαζε και αυτός.

(1).jpg
(2).jpg
(3).jpg

(4).jpg

Η παραλία της Moaba και ο πρώτος καταρράκτης


(4)-2.jpg
(4)-3.jpg
(5).jpg
(6).jpg
(7).jpg

(8).jpg
(9).jpg

Ο δεύτερος καταρράκτης και η επιστροφή

Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής, πάλι από την δυτική πλευρά. Συχνά συναντάμε υπαίθριους πάγκους με παγκολίνους, αντιλόπες και άλλα άγρια ζώα για πούλημα. Ο επόμενος προορισμός μας είναι το Pico Basilé στα 3.000 μέτρα, το ψηλότερο βουνό της Ισημερινής Γουινέας. Περιβάλλεται από το πυκνά δασωμένο Eθνικό Πάρκο του Pico Basilé. Ένας δρόμος ελίσσεται αργά προς την κορυφή και χρειάζεται σχεδόν μία ώρα για να φθάσεις εκεί. Υπάρχουν επίσης ραντάρ και δορυφορικοί σταθμοί αλλά η πρόσβαση σε αυτά απαγορεύεται. Η κορυφή του ηφαιστείου, που εξερράγη για τελευταία φορά το 1923, συχνά κρύβεται από σύννεφα. Ανεβήκαμε κατά τη διάρκεια μιας ηλιόλουστης μέρας, αλλά η θέα δεν ήταν εντυπωσιακή, επειδή το βουνό δεν είναι απότομο αλλά κλιμακωτό και εμποδίζει κάπως την μακρινή θέα. Κοντά στην κορυφή του ηφαιστείου βρίσκεται η Εκκλησία και το άγαλμα της Μητέρας Bisila, γλυπτό που δημιουργήθηκε από τον Ισπανό γλύπτη Modesto Gené Roig το 1968.


(10).jpg

(10)-2.jpg

(11).jpg

Εκκλησία και άγαλμα της Μητέρας Bisila στην κορυφή του ηφαιστείου Pico Basilé, στα νότια του Malabo, με τον οδηγό μας Augustin.

(12).jpg

Η όχι ιδιαίτερα συναρπαστική θέα του νησιού από την Pico Basilé στα 3.000 μέτρα

Κατεβαίνουμε από το βουνό, αλλά μόλις φθάνουμε στην πόλη μας συμβαίνει ένα απρόοπτο, μένουμε από βενζίνη! Από ότι καταλάβαμε ο Augustin δεν είχε αρκετά χρήματα για να βάλει βενζίνη και δίσταζε να μας ζητήσει την πληρωμή του ή έστω μια προκαταβολή, αλλά ο μεγάλος ανήφορος για την κορυφή του άδειασε το ρεζερβουάρ γρηγορότερα από ότι υπολόγιζε. Οι Αφρικανοί όμως, για όλα έχουν λύσεις. Αφού μας ζήτησε συγγνώμη, τηλεφώνησε και ήρθε ο ξάδερφός του με ένα άλλο αυτοκίνητο στο οποίο μας έβαλε ο Augustin και συνεχίσαμε, ενώ ο ξάδελφος ανέλαβε να βρει βενζίνη για το τζιπ.

Ο οδηγός μας αισθάνθηκε υπόλογος για το συμβάν, παρότι κανείς μας δεν διαμαρτυρήθηκε και μας πήγε σε ένα μαγαζί σε ένα στενό της γειτονιάς του, όπου κάτσαμε με ντόπια παρέα και μας κέρασε μπύρες. Στην κουβέντα μας συζητήσαμε λίγο για την πολιτική κατάσταση της χώρας. Πρόκειται για ένα πραγματικά τυραννικό καθεστώς, στο οποίο μια μικρή κάστα εκμεταλλεύεται τον πλούτο της χώρας και οι υπόλοιποι πεινάνε, ενώ υπάρχουν οι πραιτωριανοί της εξουσίας πρόθυμοι για όλα. Αυτό είχαμε την ατυχία να το διαπιστώσουμε την προηγούμενη μέρα, με το επεισόδιο που μας έτυχε. Ενώ ο δικτάτορας είναι πολύ ηλικιωμένος, δεν προβλέπεται να αλλάξει κάτι μετά τον θάνατό του, αφού έχει κάπου 40 παιδιά (τα περισσότερα νόθα) και το πρώτο από αυτά, ο Teodoro Nguema Obiang Mangue, υπηρετεί σαν Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης από το 2016 και προορίζεται σαν διάδοχός του. Η ιστορία του “Teodorin” όπως τον αποκαλούν θα μπορούσε να γίνει ταινία. Σπούδασε στη Γαλλία και συνέχισε στην Καλιφόρνια, από όπου τον έδιωξαν σε λίγους μήνες αφού δεν πατούσε στο πανεπιστήμιο. Από τότε, παρότι πάντοτε βρισκόταν σε υπουργικές θέσεις, έβρισκε τον καιρό να κάνει εκδρομές στην Αφρική, την Βραζιλία, την Καλιφόρνια και την Ευρώπη με γνωστά μοντέλα, ξοδεύοντας τεράστια ποσά. Έχει σε όλο τον κόσμο πανάκριβα συγκροτήματα κατοικιών, ενώ είναι λάτρης των σπορ αυτοκινήτων. Το 2011 οι Γάλλοι του κατάσχεσαν, για λόγους διαφθοράς, 11 ακριβά σπορ αυτοκίνητα, του τύπου Bugati (με τις οποίες έχει κόλλημα), Laborghini, Ferrari, Maserati. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να προτιμάει την Ελβετία, αλλά οι Ελβετοί ξεκίνησαν να διερευνούν την περίπτωσή του, οπότε ήρθε σε συμφωνία μαζί τους δίνοντάς τους 25 πολυτελή αυτοκίνητα που είχε καταφέρει να ξανααποκτήσει. Εν τω μεταξύ οι αρχές των ΗΠΑ του κατάσχεσαν την πολυτελή κατοικία στο Μαλιμπού και αυτοκίνητα αξίας 35 εκ. δολαρίων, οι Γάλλοι του έβαλαν πρόστιμο 30 εκ. Ευρώ και κατάσχεσαν 17 πολυτελή αυτοκίνητα, ενώ όταν πρόσφατα άρχισαν να τον διερευνούν και οι Άγγλοι, η Ισημερινή Γουϊνέα διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την Αγγλία. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι με αυτόν διάδοχο του σημερινού δικτάτορα, η χώρα ίσως θα έχει και ακόμη χειρότερη τύχη.

(13).jpg
(13)-2.jpg
(14).jpg
(15).jpg

Πίνοντας μπύρες με την παρέα του Augustin

Τελευταίος προορισμός της σημερινής ημέρας ήταν η επίσκεψη στο αγρόκτημα Sampaka, στα περίχωρα του Malabo. Η φάρμα Sampaka, που ιδρύθηκε γύρω στο 1906, ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα εμβληματικό αγρόκτημα στο νησί Bioko, με το οίκημά της αποικιακού στιλ από πράσινο ξύλο και σκανδιναβικό πεύκο να εξακολουθεί να αρνείται να υποκύψει στο πέρασμα του χρόνου. Το όνομα Sampaka προέρχεται από το όνομα του Samuel Parker, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην περιοχή όταν έφυγε από τη Λιβερία. Το αγρόκτημα, με έκταση περίπου 1.000 εκτάρια, ξεχώριζε πάντα για τη συγκομιδή ενός από τα καλύτερα κακάο στο νησί και στον κόσμο, τόσο για την εξαιρετική του φροντίδα στην επιλογή όσο και στη διαδικασία παραγωγής του. Εκεί φυλάσσονται αρκετοί πίθηκοι και πουλιά, ενώ υπάρχει και δυνατότητα ιππασίας, είδαμε μάλιστα μερικά νέα παιδιά να κάνουν μαθήματα.

(16).jpg
(17).jpg
(18).jpg
(19).jpg
(20).jpg

(21).jpg
(22).jpg

Στη φάρμα Sampaka

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και επικοινωνία με τον Eulogio, με τον οποίο είχαμε κλείσει την αυριανή μεταφορά μας από το ξενοδοχείο στο αεροδρόμιο, για να κανονίσουμε τις λεπτομέρειες. Ωστόσο, προς έκπληξή μας αρνήθηκε να μας επιστρέψει τα 50 Ευρώ που είχε υποσχεθεί, γιατί ισχυρίστηκε ότι ήταν δικό μας λάθος που βγάζαμε φωτογραφίες, παρότι το πραγματικό πρόβλημα ήταν το ότι δεν είχαμε άδεια. Τότε ακυρώσαμε τη μεταφορά μας και ο Augustin προσφέρθηκε να μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο δωρεάν (φυσικά θα τον πληρώναμε).

Το βράδυ είπαμε να το γλεντήσουμε στο ακριβότερο ρεστωράν της πόλης, το La Luna. Δεν ήταν μακριά από το ξενοδοχείο, αλλά επειδή νύχτωσε πήραμε ταξί. Ο δρόμος έξω από το La Luna ήταν πειρασμός, με μια σειρά υπαίθριες ψησταριές και καθίσματα, με την ατμόσφαιρα γεμάτη μυρωδιές από φρέσκα ψάρια και όλων των ειδών τα θαλασσινά. Αφού το είχαμε αποφασίσει όμως, μπήκαμε στο ρεστωράν και παραγγείλαμε ψάρια, μαγειρεμένα όμως με δικές τους Αφρικανικές συνταγές. Εδώ οι απόψεις διίστανται, οι δύο από εμάς ενθουσιάστηκαν και οι άλλοι δύο απογοητεύτηκαν (εγώ είμαι στους τελευταίους). Το φαγητό είναι πολύ προσωπική υπόθεση και γιαυτό απορώ όταν σε διάφορα ταξιδιωτικά site ρωτάνε συνεχώς που να φάω και τι να φάω, είναι πιστεύω κάτι που θα πρέπει να το ανακαλύψεις μόνος σου και τα γούστα του καθενός μας είναι διαφορετικά.

Την επόμενη ημέρα η πτήση μας ήταν το μεσημέρι. Οι άλλοι θα ξυπνούσαν αργά για να φάνε πρωινό και να χαλαρώσουν, αλλά εγώ ήθελα να επισκεφθώ την Κεντρική Αγορά του Malabo. Σηκώθηκα πολύ νωρίς και πήγα με τα πόδια επειδή ήταν σχετικά κοντά. Η αγορά ήταν ένα μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο σκεπασμένο, με πολλούς πάγκους που πουλούσαν όλα τα είδη προϊόντων, από τρόφιμα, φρούτα, ρούχα, ψιλικά και ότι μπορούσες να φανταστείς. Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον μέρος ήταν η αγορά ψαριών και φρέσκου κρέατος, όπου πωλούνταν κυρίως κρέας κυνηγιού. Ήταν θλιβερό θέαμα να βλέπεις να κρέμονται σφαγμένοι πίθηκοι και άλλα άγρια ζώα προ πώληση. Δυστυχώς ήταν όλοι πολύ αρνητικοί στις φωτογραφίες και έτσι γύρισα άπρακτος στο ξενοδοχείο. Μόλις είχε φθάσει ο Augustin και οι φίλοι μου ήταν σχεδόν έτοιμοι για να ξεκινήσουμε.

(23).jpg

Στην Κεντρική Αγορά του Malabo

Φτάσαμε γρήγορα στον νέο τερματικό σταθμό του αεροδρομίου του Malabo, Κινεζικής κατασκευής, που αποτελεί σημαντικό ορόσημο για την τουριστική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Το νέο τερματικό είναι έτοιμο να δεχθεί αεροσκάφη μεγάλου μεγέθους και χωρητικότητας, γεγονός που βελτιώνει τη συνδεσιμότητα της χώρας με τον υπόλοιπο κόσμο. Εμείς πετάξαμε με ένα μεγάλο αεροσκάφος Boeing 787 της Ethiopian Airlines που, ευτυχώς, είχε έρθει στην ώρα του. Το αεροπλάνο ήταν σχεδόν γεμάτο, από κάποια άλλη χώρα της Αφρικής, και αφού ανεβήκαμε με λίγους ακόμη επιβάτες ξεκινήσαμε για την 20-λεπτη πτήση μέχρι την Douala του Καμερούν για την συνέχεια του ταξιδιού μας.

Οι εντυπώσεις από την Ισημερινή Γουϊνέα ανάμικτες. Συνολικά, η χώρα προσφέρει μια σειρά από αξιοθέατα και δραστηριότητες για τους επισκέπτες, από την επίσκεψη των εθνικών πάρκων έως την εμπειρία της παραδοσιακής κουλτούρας, την εξερεύνηση της ιστορικής κληρονομιάς που βρίσκουμε στις πόλεις και την χαλάρωση σε όμορφες παραλίες. Οι φυσικές ομορφιές της και οι φιλόξενοι κάτοικοί της θα έπρεπε να είχαν βάλει την Ισημερινή Γουινέα στον τουριστικό χάρτη εδώ και χρόνια, αλλά η πιο μακροχρόνια σκληρή δικτατορία του κόσμου και οι δυσκολίες για την απόκτηση βίζας και την εξασφάλιση διαμονής και μετακίνησης, κάνουν το ταξίδι αυτό αρκετά δύσκολο.

(24).jpg

Στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Malabo
 

dbalats

Member
Μηνύματα
136
Likes
1.375
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ. ΝΟΤΙΟ ΚΑΜΕΡΟΥΝ

Φθάνουμε στο αεροδρόμιο της Douala, και κατεβαίνουμε με λίγους επιβάτες. Οι περισσότεροι συνεχίζουν για το χαοτικό αεροδρόμιο της Addis Ababa, το hub της Ethiopian για τους προορισμούς της σε πολλές μεριές του πλανήτη. Οι διατυπώσεις είναι σύντομες, αφού έχουμε βγάλει την βίζα πολλαπλών εισόδων και σε λίγο βρισκόμαστε στην έξοδο του αεροδρομίου. Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις έχουμε κλείσει έναν οδηγό με τζιπ, για να μας γυρίσει στη χώρα. Σε χώρες δίχως οργανωμένο τουρισμό όπως αυτή, αυτό είναι αρκετά δύσκολο, και υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις τουριστών που έκλεισαν αυτοκίνητο για ιδιωτική μετακίνηση και απλά τους μετέφερε ένας συνοδός με τα τοπικά λεωφορεία (με τις τιμές όμως του ιδιωτικού μέσου και όχι με τα ευτελή ποσά των τοπικών συγκοινωνιών), με τον ισχυρισμό ότι αυτό εννοούν σαν ιδιωτική μετακίνηση στο Καμερούν! Ευτυχώς το τζιπ και ο οδηγός φαίνονται εντάξει, και τα αγγλικά του οδηγού είναι επαρκή. Σε λίγο βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο, όπου αφήνουμε τις αποσκευές μας και βγαίνουμε για μια βόλτα στην πόλη.

Το Καμερούν το αναφέρουν συχνά σαν “Αφρική σε μινιατούρα” γιατί όλα όσα θα περίμενες από την Αφρικανική ήπειρο φαίνεται να ενοποιούνται εδώ, σε αυτή τη δελεαστική και εκλεκτική γη. Οι μεγάλες και πολύβουες πόλεις συμπληρώνονται από τεράστιες εκτάσεις βουνών, τροπικών δασών και παραλιών. Το έδαφος εδώ έχει τόσο μεγάλη ποικιλία, όσο και η γλώσσα με περισσότερες από 230 τοπικές διαλέκτους που συμπληρώνουν τις αγγλόφωνες και γαλλόφωνες περιοχές. Το Καμερούν υπήρξε αρχικά Γερμανική αποικία, αλλά μετά την λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου η χώρα μοιράστηκε στους Γάλλους κατά τα 4/5 και στους Άγγλους κατά το 1/5, στους οποίους δόθηκε το νότιο κομμάτι. Γύρω στο 1961 κατώρθωσαν τελικά να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους τα δύο τμήματα και να συνενωθούν σε ομοσπονδία αρχικά, και τελικά 10 χρόνια μετά σε ενιαίο κράτος. Aπό τότε η αγγλική μειονότητα θεωρεί ότι μειονεκτεί και επιζητεί την ανεξαρτητοποίηση, και παρότι έχουν γίνει αρκετές διαμάχες και ακόμη και πολεμικές συγκρούσεις, η ισχυρή διακυβέρνηση του Paul Biya δεν το έχει επιτρέψει. Ο Paul Biya, πρώην πρωθυπουργός και δεύτερος πρόεδρος του Καμερούν από το 1982 μέχρι τώρα, είναι στην ουσία ένας δικτάτορας που κερδίζει με νόθες εκλογές με συντριπτική διαφορά. Ογδόντα ενός ετών σήμερα, είναι ο εθνικός ηγέτης μη βασιλέας, με την μεγαλύτερη συνεχή κυβερνητική θητεία στον κόσμο και ο γηραιότερος αρχηγός κράτους στον κόσμο.

Το Καμερούν με 31 εκατομμύρια πληθυσμό έχει στρατηγική θέση μεταξύ της Δυτικής και της Κεντρικής Αφρικής. Ο πανέμορφος αγγλόφωνος νότος χαρακτηρίζεται από τροπικά δάση και ερημικές χρυσαφένιες αμμουδιές, που σε έναν πιο ανεπτυγμένο προορισμό θα ήταν γεμάτες λουόμενους. Σε αντίθεση με το νότο, τα δραματικά τοπία του βόρειου Καμερούν κυριαρχούνται από μεγάλες εκτάσεις ερήμου, λιμνών και σαβάνας. Παραδοσιακά χωριά εξακολουθούν να προσκολλώνται σε αυτή τη αδυσώπητη γη, η οποία είναι ίσως η πιο πολιτιστικά ποικιλόμορφη περιοχή στο Καμερούν. Αν και σε μεγάλο βαθμό ειρηνική, η περιοχή έχει συγκλονιστεί από επιθέσεις εξτρεμιστών τα τελευταία χρόνια. Η ποικιλία της άγριας ζωής στα πολυάριθμα φυσικά πάρκα της χώρας παρέχει στους λάτρεις της φύσης πολλές ευκαιρίες να εντοπίσουν σπάνια και εξωτικά πλάσματα. Οι γορίλες είναι συνηθισμένοι στο νότο και οι ελέφαντες, οι ύαινες και οι καμηλοπαρδάλεις κάνουν την εμφάνισή τους αλλού.

Συνολικά, ο συνδυασμός μουσικής, μαγευτικού τοπίου και πολιτισμού, κάνει το Καμερούν ένα εξαιρετικό μέρος για επίσκεψη στην Αφρική και σου γίνεται αμέσως σαφές ότι βρίσκεσαι στο κέντρο αυτής της συναρπαστικής ηπείρου. Το Καμερούν θα έπρεπε πραγματικά να είναι ένας από τους κορυφαίους προορισμούς της Αφρικής, αλλά η φτώχεια υποβαθμίζει μεγάλο μέρος των υποδομών του, πράγμα που σημαίνει ότι οι μεταφορές και τα καταλύματα βρίσκονται σε χρόνια υπανάπτυξη. Ούτε οι εκκρεμείς συνοριακές διαφορές έχουν βοηθήσει, και υπάρχουν μόνιμες οδηγίες των δυτικών κυβερνήσεων στους υπηκόους τους να μην πλησιάζουν τα σύνορα με τη Νιγηρία, το Τσαντ και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τα οποία θεωρούνται ασταθή. Ωστόσο, εκτός από ορισμένες απαγορευμένες περιοχές, το Καμερούν έχει πολλά να προσφέρει στους περιπετειώδεις ταξιδιώτες. Ένα ασφυκτικό μωσαϊκό από κατάφυτα τροπικά δάση, εμβληματική άγρια ζωή, ενεργά ηφαίστεια και παραλίες με λευκή άμμο, η χώρα σφύζει από ζωή και σε αντίθεση με πολλούς από τους γείτονές της, είναι αρκετά σταθερή.

Η Douala, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, είναι η οικονομική πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της χώρας, γνωστή για τις ζωντανές αγορές, την αποικιακή αρχιτεκτονική και την έντονη νυχτερινή ζωή. Η περιοχή κατοικήθηκε αρχικά από τους Duala, μια εθνοτική ομάδα Μπαντού. Η πόλη αναπτύχθηκε ως εμπορικός κόμβος κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας, όταν έγινε σημαντικό λιμάνι για την εξαγωγή γεωργικών προϊόντων όπως το φοινικέλαιο, το καουτσούκ και το κακάο. Σήμερα, η Douala λειτουργεί ως σημαντικό οικονομικό και εμπορικό κέντρο στο Καμερούν. Η Douala είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών, με διαφορετικές εθνοτικές ομάδες που κατοικούν στην πόλη και είναι γνωστή για τη ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή της, συμπεριλαμβανομένων της μουσικής, του χορού και των εικαστικών τεχνών. Η Makossa, ένα δημοφιλές είδος μουσικής στο Καμερούν, ξεκίνησε από τη Douala και έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση.

Η Douala έχει την όψη μιας τυπικής Αφρικανικής πόλης, με τις αγορές, την απίθανη κυκλοφορία και την χαοτική ατμόσφαιρα. Ο οδηγός μας πηγαίνει στην αγορά Mboppi, αφενός για να χαζέψουμε και αφετέρου για να προμηθευτούμε τοπικές κάρτες Sim. Η αγορά Mboppi βρίσκεται στην καρδιά της πόλης και είναι η μεγαλύτερη αγορά στην Κεντρική Αφρική. Άνισης αρχιτεκτονικής, αυτή η αγορά έχει την ιδιαιτερότητα να είναι “αγορά χονδρικής”, αλλά υπάρχει επίσης μια ποικιλία ειδών για όλους, στην ίδια τιμή με τον χονδρέμπορο. Η Mboppi ξεχωρίζει για την μεγάλη της έκταση, την ποικιλομορφία των εθνικοτήτων των εμπόρων της και τη μεγάλη ποσότητα αγαθών που διαχειρίζεται καθημερινά. Η επιβίωση και η λειτουργία των άλλων αγορών στην Douala εξαρτώνται ουσιαστικά από αυτή την αγορά, που αποτελεί πηγή ανεφοδιασμού για τις υπόλοιπες. Σε ένα κεντρικό δρόμο της αγοράς βρίσκουμε δεκάδες πωλητές κινητών και καρτών και σε λίγο συνδεόμαστε με το τοπικό δίκτυο. Γυρίζουμε λίγο ακόμη στην πόλη και σε κάποιο σημείο βλέπουμε ένα περίεργο άγαλμα. Μαθαίνουμε ότι απεικονίζει τον Samuel Kondo (1929-2020), Καμερουνέζο βιομήχανο και επιχειρηματία, έναν από τους πρωτοπόρους της βιομηχανίας στο Καμερούν. Η πόλη έχει και 2-3 ενδιαφέροντα μουσεία αλλά είναι αρκετά αργά για να τα επισκεφθούμε. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και δειπνούμε στο εστιατόριό του. Είναι αρκετά καλό ξενοδοχείο, και τρώμε νόστιμα θαλασσινά δίπλα στην πισίνα του.

(1).jpg
(2).jpg
(3).jpg
(4).jpg
(5).jpg
(6).jpg

Στην Αγορά Mboppi της Douala


(7).jpg
(8).jpg
(9).jpg

Στην Douala
(10).jpg

Άγαλμα του βιομηχάνου Samuel Kondo στην Douala

Το επόμενο πρωί ξεκινάμε νωρίς για το θέρετρο του Kribi, στο νοτιότερο τμήμα της χώρας. Δεν μείναμε περισσότερο στη Douala, άλλωστε, όπως και οι περισσότερες μεγάλες πόλεις της Αφρικής δεν είναι ιδιαίτερα θελκτική. Στο δρόμο συναντάμε συχνά φορτηγά φορτωμένα με τροπική ξυλεία. Ο ζεστός και υγρός νότος υποστηρίζει πυκνά τροπικά δάση στα οποία τα αειθαλή δέντρα σκληρού ξύλου —συμπεριλαμβανομένου του μαονιού, του έβενου, του obeche, του dibetu και του sapelli — μπορεί να φτάσουν σε ύψος πάνω από 60 μέτρα. Τα ξύλα κόβονται κυρίως από λιβανέζικες, γαλλικές και κινεζικές εταιρείες και εξάγονται στην Ευρώπη και την Ασία. Ενώ η υλοτομία συμβάλλει σε τεράστιο βαθμό στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας, αναμφίβολα έχει αρνητικό αντίκτυπο στο δασικό οικοσύστημα και η παράνομη υλοτομία είναι ευρέως διαδεδομένη στη χώρα. Είναι λυπηρό να βλέπεις τις νταλίκες φορτωμένες με τους τεράστιους κορμούς κομένους από τα τροπικά δάση, που θα καταλήξουν σε έπιπλα και ξύλινα πατώματα στα καλά σπίτια της Δύσης. Η διαδρομή μας περνάει μέσα από χωριά και μικρές πόλεις, και το τοπίο εναλλάσσεται από τροπικό δάσος σε χορτολιβαδικές εκτάσεις για καλλιέργειες.

(11).jpg

Φορτηγά μεταφέρουν τροπική ξυλεία

(12).jpg

Η διαδρομή μας από την Douala στο Kribi

Μετά από τρεις ώρες μπαίνουμε στο Kribi, μια μικρή παραλιακή πόλη στις εκβολές του ποταμού Kienke. Το Kribi βρίσκεται στη Νότια Περιοχή του Καμερούν, γνωστή για τις όμορφες παραλίες, τα καταπράσινα τροπικά δάση και τη χαλαρή της ατμόσφαιρα. Η πόλη έχει μια πλούσια ιστορία που χρονολογείται από την αρχαιότητα, όταν κατοικούνταν από τους Μπαντού. Αργότερα έγινε σημαντικός εμπορικός σταθμός κατά την εποχή της αποικιοκρατίας και επηρεάσθηκε από διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Σήμερα, λειτουργεί ως δημοφιλής τουριστικός προορισμός λόγω της φυσικής ομορφιάς και των πολιτιστικών αξιοθέατων. Ο τοπικός πληθυσμός αποτελείται κυρίως από τους ανθρώπους Duala, οι οποίοι έχουν τις δικές τους μοναδικές παραδόσεις, μουσική και στυλ χορού. Το ψάρεμα είναι σημαντικό μέρος της τοπικής οικονομίας και πολιτισμού και οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν παραδοσιακές τεχνικές ψαρέματος και να απολαύσουν φρέσκα θαλασσινά.

Στο ποτάμι είναι αγκυροβολημένες πολλές ψαρόβαρκες, και μόλις το περάσουμε από μια μεγάλη γέφυρα βλέπουμε έναν μικρό Καθεδρικό Ναό. Είναι ο ναός του Αγίου Ιωσήφ, που ιδρύθηκε το 1891 από τον Πατέρα Vieter. Η εκκλησία έπαιξε κεντρικό ρόλο στην καθιέρωση της Καθολικής πίστης στην περιοχή. Ο καθεδρικός ναός, το αποτέλεσμα της Γερμανικής Θρησκευτικής Αποστολής Pallottine, είναι ένας από τους παλαιότερους στο Καμερούν. Η αποικιακή του δομή του 19ου αιώνα, η ανακαίνισή του το 2002 και η φωτεινή εσωτερική αρχιτεκτονική του τον καθιστούν ένα εμβληματικό μέρος βυθισμένο στην ιστορία.
(13).jpg

Ο ναός του Αγίου Ιωσήφ στο Kribi

(14).jpg

Στο Kribi

Διασχίζουμε την πόλη και φθάνουμε στον ποταμό Lobe. Μπαίνουμε σε πιρόγες και κάνουμε μια βόλτα στο γραφικό ποτάμι, παρακολουθώντας πολλούς δύτες που εργάζονται πυρετωδώς κάνοντας μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εργασία. Οι δύτες αυτοί ρισκάρουν τακτικά τη ζωή τους βουτώντας βαθιά στην κοίτη του ποταμού που ρέει γρήγορα για να μαζέψουν υγρή άμμο από τον βυθό λίγα μέτρα πιο κάτω. Η άμμος αυτή είναι χρήσιμη για την οικοδομική βιομηχανία. Υπάρχουν επίσης, και ψαράδες που ρίχνουν τα δίχτυα τους στο ποτάμι.

(15).jpg
(16).jpg
(17).jpg
(18).jpg
(19).jpg
(20).jpg
(21).jpg
(22).jpg

Στον Ποταμό Lobe

Συνεχίζουμε με την επίσκεψη στους Καταρράκτες Lobe, ένα εκπληκτικό φυσικό αξιοθέατο. Η ιδιομορφία των καταρρακτών αυτών είναι ότι ο ποταμός Lobe χύνεται κατευθείαν στον Ατλαντικό Ωκεανό, σχηματίζοντας ένα πραγματικά αξέχαστο θέαμα. Οι καταρράκτες δεν είναι πολύ ψηλοί, αλλά είναι πολύ απλωμένοι σε έκταση. Μπαίνουμε σε μια μηχανοκίνητη βάρκα και ο οδηγός μας φέρνει κάτω ακριβώς από τους καταρράκτες, οπότε αρχίζουμε να βρεχόμαστε. Δεν περιμέναμε ότι θα μας πήγαινε τόσο κοντά και οριακά προλάβαμε να προφυλάξουμε τις κάμερές μας. Η παραλία έχει μερικά μπαρ και καθόμαστε για μια κρύα μπύρα.

(23).jpg
(24).jpg
(25).jpg
(26).jpg
(27).jpg
(28).jpg

Οι Καταρράκτες Lobe

(29).jpg
(30).jpg
(31).jpg

Η παραλία και τα μπαρ στο Lobe

Συνεχίζουμε για το ξενοδοχείο μας που είναι κοντά στο Kribi. Το ξενοδοχείο είναι δίπλα στη θάλασσα, έχει διάσπαρτα μπανγκαλόους και διαθέτει ένα μεγάλο ρεστωράν και μπαρ. Έχει αρχίσει να βραδιάζει και κάνουμε ένα ωραίο δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, ενώ όλοι οι ντόπιοι είναι κολλημένοι στις τηλεοράσεις παρακολουθώντας κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα από το Παναφρικανικό πρωτάθλημα. Οι Καμερουνέζοι είναι παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο και έχουν πολύ καλή Εθνική ποδοσφαιρική ομάδα.

(32).jpg
(33).jpg
(34).jpg
(35).jpg

Στο ξενοδοχείο μας στο Kribi

Tην επόμενη ημέρα ξεκινάμε πολύ νωρίς για να βρεθούμε στο Νησί των Χιμπαντζήδων Pongo-Songo και να προλάβουμε να τους δούμε την ώρα που τους ταϊζουν. Σταματάμε για λίγο κοντά στην Edéa για αγορά τροφής για τους χιμπαντζήδες. Η Edéa είναι μια μικρή πόλη που βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Sanaga στην Περιοχή Littoral του Καμερούν. Από την πόλη διέρχεται η κύρια σιδηροδρομική γραμμή της χώρας Douala–Yaoundé–Ngaoundéré. Συνεχίζουμε παίρνοντας την νοτιοδυτική διεύθυνση προς τον Ατλαντικό. Διασχίζουμε μια περιοχή με τροπικό δάσος και κάθε τόσο συναντούμε μικρά χωριά. Ο δρόμος είναι χωματόδρομος, αλλά σε καλή κατάσταση και έτσι το αυτοκίνητο έχει ικανοποιητική ταχύτητα.

(36).jpg
(37).jpg
(38).jpg

Αγοράζοντας τροφή για τους χιμπαντζήδες


(39).jpg
(40).jpg
(41).jpg
(42).jpg
(43).jpg

Η διαδρομή μας προς την Edéa


(44).jpg
(45).jpg
(46).jpg
(47).jpg
(48).jpg

Στην Edéa

(49).jpg

Στην Edéa: Μια αφίσα που διαφημίζει έναν πολιτικό υποψήφιο που υποστηρίζει τον Paul Biya, τον Πρόεδρο του Καμερούν που κυβερνά τη χώρα από το 1982, για τις επόμενες Προεδρικές εκλογές του 2025. Ο Biya είναι ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην Αφρική, ο μακροβιότερος συνεχόμενος θητείας σημερινός μη βασιλικός εθνικός ηγέτης στον κόσμο και ο γηραιότερος αρχηγός κράτους στον κόσμο. Θεωρείται ως αυταρχικός ηγέτης και δικτάτορας.

(50).jpg

Στην Edéa: Γκράφιτι που απεικονίζει τον Francis Ngannou, έναν Καμερουνέζο επαγγελματία καλλιτέχνη μικτών πολεμικών τεχνών και επαγγελματία πυγμάχο, ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι εγγεγραμμένος στη Λίγκα των Επαγγελματιών Μαχητών. Αγωνίστηκε επίσης στο τμήμα Βαρέων Βαρών στο Ultimate Fighting Championship (UFC), όπου ήταν ο κυρίαρχος πρωταθλητής βαρέων βαρών του UFC μέχρι τη στιγμή της αποχώρησής του από την προαγωγή. Γνωστός για την ισχυρή του γροθιά, ο Ngannou θεωρούνταν ευρέως ως ο πιο καταστροφικός καθαρός πυγμάχος στην κατηγορία βαρέων βαρών του UFC.

(51).jpg

Ο δρόμος προς το Νησί των Χιμπαντζήδων Pongo-Songo

Μετά από 2.5 ώρες φθάνουμε στον προορισμό μας. Είναι ένας μικρός κόλπος δίπλα στον ποταμό Sanaga, όπου μας περιμένει μια μεγάλη βάρκα με έναν ντόπιο οδηγό και δύο ηλικιωμένες Γαλλίδες. Οι Γαλλίδες είναι εθελόντριες επιφορτισμένες με το τάϊσμα των χιμπαντζήδων. Μας πληροφορούν ότι εδώ και πολλά χρόνια έρχονται κάθε χρόνο για ένα μήνα και εργάζονται εθελοντικά στο καταφύγιο αυτό. Επιβιβαζόμαστε στη βάρκα και διασχίζουμε τον ποταμό Sanaga με κατεύθυνση τα νησιά Pongo-Songo. Αυτά τα νησιά είναι ένα καταφύγιο που δημιουργήθηκε από την Patricia Leschaeve για ζώα που απειλούνται από την αποψίλωση των δασών και τη λαθροθηρία, ένα έργο που διαχειρίζεται η ένωση Papaye της Γαλλίας. Οι εθελοντές μαζεύουν τραυματίες και ορφανά και στη συνέχεια τα μαθαίνουν να είναι αυτόνομα και να ζουν σε μια κοινωνία. Φθάνουμε στο πρώτο νησί και οι χιμπαντζήδες μαθημένοι τόσα χρόνια πλησιάζουν. Οι εθελόντριες τους γνωρίζουν με τα ονόματά τους και τους φωνάζουν δίνοντάς τους φαγητό, κυρίως μπανάνες και άλλα φρούτα, χωρίς όμως να τους πλησιάσουν. Το θέαμα είναι μοναδικό και η εμπειρία του να βρίσκεσαι στην άγρια φύση, δίπλα στα ζώα αυτά που το DNA τους μοιάζει τόσο με του ανθρώπου είναι εκπληκτική. Εκτός από το γεύμα, παρακολουθήσαμε κολύμπι των χιμπαντζήδων στο ποτάμι, κάποιο τσακωμό, και ακόμη και σεξ! Σε λίγο πηγαίνουμε στο επόμενο νησάκι και ακολουθεί και εκεί το τάϊσμα. Επιστρέφουμε πολύ ευχαριστημένοι από την εμπειρία και ακολουθούμε τον ίδιο χωματόδρομο προς την Edéa.

(52).jpg
(53).jpg
(54).jpg
(55).jpg
(56).jpg
(57).jpg
(58).jpg
(59).jpg
(60).jpg
(61).jpg
(62).jpg
(63).jpg
(64).jpg
(65).jpg
(66).jpg
(67).jpg
(68).jpg
(69).jpg

Οι χιμπαντζήδες των νησιών Pongo-Songo

(70).jpg
(71).jpg
(72).jpg
(73).jpg
(74).jpg

Η επιστροφή από τον χωματόδρομο προς την Edéa

Παίρνουμε τον δρόμο επιστροφής προς την Douala περνώντας από τα περίχωρα της πόλης, μέσα από αγορές και αρκετή κίνηση. Περνάμε από την περιοχή Bonaberi, μια συνοικία που βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Wouri, όπου βρίσκονται πολλές βιομηχανίες, αγορές και γραμμές μεταφορών. Το προάστιο αυτό, είναι επίσης ένας πολιτιστικός κόμβος, με ζωντανή μουσική σκηνή και πλούσια ιστορία. Άλλες δυό ώρες μας χρειάζονται στην πορεία μας προς τα δυτικά, για να φθάσουμε στο Limbe. Βιαζόμαστε για να προφθάσουμε το περίφημο Limbe Wildlife Centre πριν κλείσει. Το Limbe είναι μια παραθαλάσσια πόλη που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό Καμερούν, καταλαμβάνοντας τις πλαγιές του όρους Καμερούν, ενός ενεργού ηφαιστειακού βουνού. Η πόλη λειτουργεί ως εξαιρετική βάση για ταξιδιώτες που είναι λάτρεις της φύσης και της άγριας ζωής. Πολλοί ξεκινούν από εδώ για την εξερεύνηση των φυλών που ζουν στο όρος Καμερούν, αλλά εμείς δυστυχώς, δεν έχουμε χρόνο γιαυτό. Το Limbe είναι γνωστό για τις όμορφες παραλίες του, την πλούσια τροπική βλάστηση και τη ζωντανή πολιτιστική σκηνή του. Ανήκε στο Βρετανικό Καμερούν και είχε κεντρικό ρόλο κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης ένοπλης σύγκρουσης στις Αγγλόφωνες Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων του Καμερούν και των αυτονομιστικών ομάδων της Αμβαζονίας, μέρος του μακροχρόνιου Αγγλόφωνου προβλήματος.

(75).jpg
(76).jpg
(77).jpg
(78).jpg
(79).jpg
(80).jpg
(81).jpg
(82).jpg
(83).jpg
(84).jpg
(85).jpg
(86).jpg
(87).jpg
(88).jpg
(89).jpg
(90).jpg
(91).jpg
(92).jpg
(93).jpg
(94).jpg
(95).jpg

Η πορεία από την Edéa προς το Limbe, περνώντας από τα περίχωρα της Douala

Φθάνουμε τελικά έγκαιρα στο Limbe Wildlife Centre. Το κέντρο αυτό ιδρύθηκε το 1993 και εργάζεται για τη διατήρηση της μοναδικής κληρονομιάς άγριας ζωής του Καμερούν, μέσω διάσωσης και αποκατάστασης άγριων ζώων, εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών και κοινοτικών προγραμμάτων. Είναι φημισμένο για τα διάφορα είδη πιθήκων του και εδώ μπορεί να δει κανείς τους περίφημους μανδρίλλους. Οι μανδρίλλοι (Mandrillus sphinx), είναι μεγάλοι πίθηκοι του Παλαιού Κόσμου που ανήκουν στους κερκοπιθήκους, γνωστοί σαν ένα από τα πιο πολύχρωμα θηλαστικά στον κόσμο, με κόκκινο και μπλε δέρμα στο πρόσωπο και στα οπίσθια. Είναι εγγενές είδος συγγενές προς τους μπαμπουïνους, που ζει στη δυτική κεντρική Αφρική, συμπεριλαμβανομένου του Καμερούν, της ηπειρωτικής χώρας της Ισημερινής Γουινέας, του Γκαμπόν και τμημάτων της ROC (Δημοκρατία του Κονγκό). Αρχικά είχαμε προγραμματίσει να τους δούμε στη Γκαμπόν, όπου ζει το μεγαλύτερο ποσοστό τους, αλλά τελικά δεν μπορέσαμε να την επισκεφθούμε, λόγω του πρόσφατου πραξικοπήματος, οπότε τώρα ήταν η ευκαιρία. Αφού βλέπουμε αρκετά είδη πιθήκων, άλλα γνωστά, άλλα άγνωστα, φθάνουμε και στους Μανδρίλλους. Η εμφάνισή τους πραγματικά εντυπωσιάζει, και αναρωτιέσαι πως τους ζωγράφισε έτσι η φύση. Ένα άλλο εντυπωσιακό είδος του ίδιου γένους, χωρίς όμως τα χρώματα αυτά, είναι ο δρίλλος (Mandrillus leucophaeus) με πολύ περίεργη όψη. Φεύγουμε ευχαριστημένοι από το Κέντρο και κατευθυνόμαστε στο λιμάνι της Limbe.

(96).jpg
(97).jpg
(98).jpg
(99).jpg
(100).jpg
(101).jpg
(102).jpg
(103).jpg
(104).jpg
(105).jpg

Στο Limbe Wildlife Centre

Η ψαραγορά είναι ακόμη ανοιχτή, και είναι πολύ γραφική, όπως και όλες οι ψαραγορές της Αφρικής (προσωπικά, από όσες χώρες της ηπείρου έχω επισκεφθεί, θεωρώ κορυφαία την ψαραγορά της Γουϊνέας). Σε λίγη ώρα η αγορά θα κλείσει και έτσι δεν υπάρχει πολύς κόσμος, αλλά σε όλους τους πάγκους υπάρχουν πωλητές και πωλήτριες, και μερικοί μας αφήνουν να τους φωτογραφίσουμε. Στο λιμάνι υπάρχουν πολλές ψαρόβαρκες και οι ψαράδες επισκευάζουν τα δίχτυα τους. Στο βάθος φαίνονται κάποιες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, και ο οδηγός μας ενημερώνει ότι το Καμερούν έχει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου. Μετά από την βόλτα αυτή, τελειώνει το τουρ της ημέρας και πηγαίνουμε στο ξενοδοχείο μας. Είναι ένα πολύ μεγάλο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο με μπανγκαλόους, αλλά δεν έχει καθόλου κίνηση. Βγαίνουμε σε λίγο για να φάμε στο ρεστωράν του, μη έχοντας άλλη επιλογή αφού βρισκόμαστε αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της πόλης. Δεν υπάρχει και καμιά φοβερή ποικιλία, μόνο ένα φιλέτο ψαριού με τηγανητές πατάτες. Ευτυχώς μπύρα βρίσκεται παντού στο Καμερούν και είναι απόλαυση στην τόση ζέστη.

(106).jpg
(107).jpg
(108).jpg
(109).jpg
(110).jpg
(111).jpg
(112).jpg
(113).jpg
(114).jpg
(115).jpg
(116).jpg

Στην Ψαραγορά του Limbe
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.629
Μηνύματα
904.837
Μέλη
39.370
Νεότερο μέλος
jsjsjsjs13

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom