dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.375
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Μετά από περιπλανήσεις στο μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου είχε φθάσει και η ώρα της Κεντρικής Αφρικής! Η Κεντρική Αφρική είναι από τις πιο δυσπρόσιτες περιοχές του πλανήτη. Το μεγαλύτερο μέρος της καλύπτεται από μια απέραντη ζούγκλα, το δεύτερο μεγαλύτερο δάσος βροχής του κόσμου μετά τον Αμαζόνιο. To δάσος αυτό το συναντούμε στη Γκαμπόν, το Καμερούν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τα δύο Κονγκό και την Ισημερινή Γουινέα. Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η έλλειψη δρόμων και υποδομών, αλλά και οι κακές συνθήκες ασφάλειας στην περιοχή, που μαστίζεται από φυλετικές έριδες, πολύχρονες δικτατορίες, αλλά και σοβαρές επιδημίες. To αρχικό μας φιλόδοξο σχέδιο προέβλεπε την επίσκεψη 4 χωρών, της Γκαμπόν, του Καμερούν, της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας του Κονγκό. Να διευκρινίσω ότι η Δημοκρατία του Κονγκό (Republic of the Congo: ROC) είναι η μικρότερη από τα δύο Κονγκό, και βρίσκεται δυτικά της μεγαλύτερης Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (Democratic Republic of the Congo: DRC). Και ενώ είχαμε αρχίσει τα προκαταρκτικά για την οργάνωση του ταξιδιού, σκάει η βόμβα περί τα τέλη του περυσινού Αυγούστου. Αιφνίδια δικτατορία στη Γκαμπόν, με τους στρατιωτικούς να καθαιρούν τον Πρόεδρο της χώρας Ali Bongo, λόγω νοθείας στις πρόσφατες εκλογές. Για να σας δώσω μια ιδέα από τα πολιτικά της Γκαμπόν, ο Ali Bongo υπήρξε πρόεδρος της χώρας από το 2009 έως σήμερα, ενώ ο πατέρας του, ο Omar Bongo, υπήρξε ο προηγούμενος πρόεδρος από το 1967 μέχρι τον θάνατό του, το 2009. Πατέρας και γιός διατήρησαν την εξουσία για σχεδόν 60 χρόνια, κερδίζοντας όλες τις “εκλογές”! Παρακολουθήσαμε για λίγες μέρες τις εξελίξεις στη χώρα, δεν υπήρξε γενικά κάποια αντίδραση, αλλά απαγορεύθηκε η είσοδος στους ξένους. Κατόπιν η χώρα άνοιξε, αλλά μόνο για αεροπορική πρόσβαση και όχι οδική από γειτονική χώρα, και το σημαντικότερο, ενώ ήταν η μόνη χώρα από τις 4 του μελλοντικού ταξιδιού μας, που δεν ζητούσε βίζα από τους υπηκόους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έκανε πάλι την βίζα υποχρεωτική. Οι πληροφορίες που παίρναμε ήταν ότι ενώ υποτίθεται ότι είχε σύστημα E-visa, το site τους δεν λειτουργούσε.
Συγκεντρωθήκαμε λοιπόν, οι τέσσερις φίλοι που ταξιδεύουμε μαζί τα τελευταία χρόνια στην Αφρική, για να πάρουμε μια απόφαση. Είχαμε λίγους μήνες μέχρι το ταξίδι, οπότε θα μπορούσαμε να περιμένουμε μήπως αλλάξει η κατάσταση. Η πιο λογική ιδέα όμως ήταν να κόψουμε τη Γκαμπόν από το πρόγραμμά μας, για να μην έχουμε εκπλήξεις. Τότε έριξα την ιδέα της Ισημερινής Γουϊνέας. H Iσημερινή Γουϊνέα ήταν μια χώρα που πάντα ήθελα να την επισκεφθώ, από τότε που είδα μια παλιά ταινία, το “The Dogs of War” του John Irvin, με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο ηθοποιό Christopher Walken. Η ταινία περιγράφει μια σκληρή χούντα σε ένα κρατίδιο της Αφρικής που ονομάζεται Zangaro και ένα πραξικόπημα, κατάσταση που στην πραγματικότητα είναι εμπνευσμένη από την Ισημερινή Γουϊνέα (παρότι το γύρισμα έχει γίνει στο Μπελίζ). Δυστυχώς η χώρα αυτή εδώ και πολλές δεκαετίες, παρά την εξαιρετική φυσική ομορφιά της και την ενδιαφέρουσα ιστορική κληρονομιά της, παρέμενε μια από τις πιο ερμητικές, αόρατες και απροσπέλαστες χώρες στον κόσμο. Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα για να την επισκεφθείς ήταν η βίζα, με ελάχιστα προξενεία στο εξωτερικό και πολύ δύσκολες διαδικασίες. Πληροφορήθηκα, όμως, ότι κάτι άλλαξε, η χώρα παρουσίασε πριν λίγους μήνες νέο σύστημα βίζας online και το αποτέλεσμα ήταν ο σκόπελος αυτός να μπορεί να ξεπεραστεί. Ένα ακόμη πρόβλημα ήταν η τοπική επιδημία της Marburg virus disease (MVD), μιας σπάνιας ίωσης με 75% θνητότητα. Η νόσος παρουσιάστηκε σε ορισμένα τμήματα της χώρας και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την κήρυξε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το 2023. Τα τελευταία νέα όμως, ήταν ότι η επιδημία ελέγχθηκε, οπότε είχαμε και από εκεί το πράσινο φως. Συμφωνήσαμε όλοι λοιπόν για την Ισημερινή Γουϊνέα αντί της Γκαμπόν, οπότε αρχίσαμε την διαδικασία για την βίζα.
Όσοι ταξιδεύετε Αφρική, θα γνωρίζετε ότι ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα είναι να πετύχεις την έκδοση βίζας. Οι περισσότερες χώρες δεν έχουν πρεσβείες στην Ελλάδα, και όσες διαθέτουν online διαδικασία βίζας έχουν ιδιαίτερα προβληματικά site. Η Ισημερινή Γουϊνέα δεν ήταν εξαίρεση, το site τους συχνά δεν ανταποκρινόταν, και ζητούσαν ένα σωρό έγγραφα, π.χ. εκτός από τα γνωστά του αεροπορικού εισιτηρίου επιστροφής και διαμονής, ζητούσαν εμβόλια και λογαριασμό τραπέζης με τις κινήσεις του τελευταίου τριμήνου. Το χειρότερο ήταν η αδυναμία να ανεβάσεις τα έγγραφα που ζητούσαν σε μορφή –jpg, και μετά πολλές προσπάθειες ανακάλυψα ότι πρέπει να είναι σε μορφή –png! Τελικά τα καταφέραμε, οπότε βάλαμε και την Iσημερινή Γουϊνέα στο παιχνίδι, ξεκινώντας μάλιστα από αυτήν. Ο αεροπορικός σχεδιασμός μας ήταν ξεκινώντας από Αθήνα να πάμε στην Douala του Καμερούν με την Turkish (μέσω Κωνσταντινούπολης). Εκεί θα φθάναμε αργά τη νύχτα, ενώ η πτήση της Ethiopian για το Malabo, την πρωτεύουσα της Ισημερινής Γουϊνέας ήταν την επομένη, κατά το μεσημέρι. Οπότε αποφασίσαμε να βγούμε από το αεροδρόμιο της Douala και να διανυκτερεύσουμε σε ένα κοντινό ξενοδοχείο. Η επιστροφή μας στη Douala θα γινόταν μετά από ένα 4-ήμερο, και τότε θα ξεκινούσε η περιήγηση του Καμερούν. Η βίζα του Καμερούν ήταν και αυτή online, και παρότι ζητούσε ακόμη περισσότερα πράγματα από την προηγούμενη (π.χ., βεβαίωση κατοικίας, βεβαίωση επαγγέλματος, κλπ), το site τους ήταν καλύτερο και δεν μας ταλαιπώρησε (φυσικά βγάλαμε βίζα πολλαπλών εισόδων, αφού θα μπαίναμε δύο φορές στη χώρα, η οποία ευτυχώς είχε ίδιο κόστος με την βίζα μονής εισόδου). Για να μη γίνω βαρετός, θα σας αναφέρω τα διαδικαστικά για κάθε χώρα ξεχωριστά, κατά την περιγραφή και όχι όλα μαζί στην αρχή. Χρειάστηκαν πάντως, αρκετές εβδομάδες αλληλογραφίας, WhatsApp και ψαξίματος για την οργάνωση του ταξιδιού, που ήταν από τα δυσκολότερα.
Με κοκκινωπή απόχρωση απεικονίζονται οι χώρες που επισκεφθήκαμε.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ. ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΗ ΓΟΥΪΝΕΑ (EQUATORIAL GUINEA)
Η αρχή του ταξιδιού πήγε πολύ καλά. Η πτήση μας έφθασε χωρίς καθυστέρηση στον πρώτο σταθμό, την Yaoundé, πρωτεύουσα του Καμερούν και συνεχίσαμε κατ’ευθείαν για Douala, το μεγάλο λιμάνι του Καμερούν στο νότο. Είχαμε κλείσει ξενοδοχείο μέσω Agoda, με δωρεάν μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο. Οι διατυπώσεις στο τελωνείο ήταν σύντομες και παρότι βγήκαμε από το αεροδρόμιο αργά τη νύχτα, το βανάκι του ξενοδοχείου ήταν εκεί και μας περίμενε. Ήταν ένα φθηνό 3-στερο αλλά καθαρό ξενοδοχειάκι, λίγα λεπτά από το αεροδρόμιο, ότι πρέπει για λίγες ώρες ύπνο. Η πτήση της Ethiopian την επομένη ήρθε στην ώρα της και σε 20 λεπτά περίπου προσγειωθήκαμε στο νέο, Κινεζικής κατασκευής αεροδρόμιο του Malabo. Θα κάνω μια μικρή εισαγωγή με λίγα στοιχεία για την χώρα, η οποία σε πολλούς είναι τελείως άγνωστη.
Η Ισημερινή Γουϊνέα, η οποία ήταν ισπανική αποικία μέχρι το 1968, βρίσκεται στον Κόλπο της Γουϊνέας στη Δυτική Αφρική και συνορεύει με το Καμερούν και την Γκαμπόν. Ο αραιός πληθυσμός της χώρας με λίγο περισσότερο από ένα εκατομμύριο κατοίκους οφείλεται στο ότι μεγάλο μέρος της χώρας καλύπτεται από πυκνά τροπικά δάση. Η χώρα χωρίζεται σε μια ηπειρωτική ζώνη και μια νησιωτική ζώνη που σχηματίζεται από τα νησιά Bioko (πρώην Fernando Po), Annobon, Corisco, Elobeyes και παρακείμενες νησίδες. Παρά την ονομασία της, μόνο το νοτιότερο νησί Annobon βρίσκεται στον Ισημερινό. Μετά την ανεξαρτησία της χώρας από την Ισπανία, ανέλαβε την διακυβέρνηση ο αντι-Ισπανός Francisco Macias Nguema, ο οποίος κυβέρνησε απολυταρχικά και κήρυξε απαγορευμένο κάθε θέμα ή είδηση που σχετίζεται με την Ισημερινή Γουινέα. Αυτή η αδιαφάνεια των πληροφοριών για τη χώρα συνεχίζεται μέχρι σήμερα, καθιστώντας την Ισημερινή Γουινέα εντελώς άγνωστη τόσο στους Ισπανούς, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Macias Nguema μνημονεύεται ευρέως ως ένας από τους πιο κτηνώδεις δικτάτορες στην ιστορία. Λόγω των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη δικτατορία του και της οικονομικής κακοδιαχείρισης, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τη χώρα για να αποφύγουν τις διώξεις. Αυτό οδήγησε στο να αποκαλείται διεθνώς η Ισημερινή Γουινέα ως το “Νταχάου της Αφρικής”. Το καθεστώς του Macías Nguema υπολογίσθηκε ότι φόνευσε από 20.000 έως και 50.000 ανθρώπους, που αντιστοιχούσε στο 9-23% του πληθυσμού της χώρας. Μέχρι το τέλος της διακυβέρνησής του, πάνω από το μισό του πληθυσμού είχε συλληφθεί τουλάχιστον μια φορά ή είχε έναν συγγενή που είχε σκοτωθεί. Το κατά κεφαλήν εισόδημα της Ισημερινής Γουινέας μειώθηκε επίσης από περίπου 1.420 δολάρια το 1968 σε περίπου 70 δολάρια το 1975, και η βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε σε περίπου 60%, ενώ το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε στα 30 έτη.
Το 1979, ο Macías Nguema ανατράπηκε με πραξικόπημα από τον ανιψιό του Teodoro Obiang Nguema Mbasogo και στη συνέχεια δικάσθηκε και εκτελέσθηκε. Ο Teodoro Obiang, 82 ετών σήμερα, έχει υπηρετήσει ως ο δεύτερος πρόεδρος της Ισημερινής Γουινέας από το 1979 και είναι σήμερα ο δεύτερος μακροβιότερος με συνεχή θητεία μη βασιλέας εθνικός ηγέτης στον κόσμο (μετά τον Paul Biya στο Καμερούν που θα τον δούμε στη συνέχεια). Ο Obiang είναι επίσης αυταρχικός ηγέτης και έχει κατηγορηθεί ευρέως για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας. Υπό την διακυβέρνησή του, η Ισημερινή Γουινέα συνεχίζει να έχει μια από τις χειρότερες επιδόσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως. Ο Obiang έχει τοποθετήσει μέλη της οικογένειας σε βασικές κυβερνητικές θέσεις και ο ευνοούμενος γιος του για διαδοχή, Teodoro Nguema, έχει καταδικαστεί για διάφορα σκάνδαλα σε όλο τον κόσμο. Ο Obiang, με καθαρή περιουσία 600 εκατομμυρίων δολαρίων που οφείλεται στα κέρδη της βιομηχανίας πετρελαίου, είναι ένας από τους πλουσιότερους αρχηγούς κρατών στον κόσμο.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Ισημερινή Γουινέα έχει εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου της υποσαχάριας Αφρικής, μετά τη Νιγηρία και την Αγκόλα. Έγινε στη συνέχεια η πλουσιότερη χώρα σε κατά κεφαλήν εισόδημα στην Αφρική και το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της την κατατάσσει στην 43η θέση στον κόσμο. Ωστόσο, ο πλούτος κατανέμεται εξαιρετικά άνισα, με ελάχιστους ανθρώπους να επωφελούνται από τα κέρδη του πετρελαίου. Η χώρα παίρνει την 144η θέση στον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του 2019, με λιγότερο από τον μισό πληθυσμό να έχει πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και το 8% των παιδιών να πεθαίνουν πριν από την ηλικία των πέντε ετών. Συχνά καταγράφονται διαφθορά, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτική βία, και παρά τον τεράστιο πετρελαϊκό πλούτο, ελάχιστα έχουν διατεθεί στην πλειονότητα των ανθρώπων, όπου υπάρχει ακόμα αληθινή φτώχεια. Στην πραγματικότητα κυβερνάει μια ολιγαρχία, με εξαιρετικά τυραννικό καθεστώς, όπως το διαπιστώσαμε και στην πράξη. Το καθεστώς έχει πολύ καλές σχέσεις με τους Αμερικανούς (ανταλλαγή επισκέψεων με Ομπάμα) και πιο πρόσφατα με τους Κινέζους, οι οποίοι έχουν πραγματοποιήσει σημαντικά έργα υποδομής στη χώρα που διαθέτει εξαιρετικό οδικό δίκτυο, γεγονός σπάνιο για χώρα της Αφρικής. Λόγω της βιομηχανίας πετρελαίου, η κυβέρνηση της Ισημερινής Γουϊνέας δεν έχει σαν σημαντικό στόχο της τον τουρισμό, παρότι υπόσχεται εδώ και χρόνια να τον ανοίξει, ώστε να καταφέρει να διαφοροποιήσει την οικονομία της. Ρεαλιστικά, αυτό το άνοιγμα απέχει πολύ από την υλοποίηση και η πολιτική κατάσταση της ζεστής και υγρής Ισημερινής Γουινέας είναι πολύ μακριά από το επιθυμητό. Το ταξίδι μπορεί να είναι δύσκολο και τα δωμάτια ξενοδοχείων είναι περιορισμένα σε αριθμό και ακριβά σε σύγκριση με γειτονικά κράτη. Ωστόσο, η Ισημερινή Γουινέα προσφέρει μια σπάνια ευκαιρία να γνωρίσει κανείς την αποικιακή ιστορία της κεντρικής Αφρικής και την παρθένα φυσική ομορφιά της.
Επισκεφθήκαμε μόνο το μεγαλύτερο νησί της χώρας, το Bioko, στο οποίο βρίσκεται και η πρωτεύουσα της χώρας Malabo. H επίσκεψη του ηπειρωτικού κομματιού παρουσίαζε μεγάλες δυσκολίες, δεν είναι επιτρεπτή η οδική πρόσβαση από τις γειτονικές Γκαμπόν και Καμερούν, παρά μόνο η αεροπορική από το Malabo. Oπότε, αποφασίσαμε να περιοριστούμε στο νησί Bioko. Προγραμματίζοντας το ταξίδι μας στη χώρα, ήρθαμε σε επικοινωνία με 1-2 πρακτορεία που υπάρχουν, αλλά ζητούν κάποιες εξωφρενικές τιμές. Εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι χρειάζονται κάποιες άδειες για την μετακίνηση, ενώ δεν μπορείς να κλείσεις εκ των προτέρων την διαμονή, αφού τα περισσότερα ξενοδοχεία δεν έχουν ούτε mail ούτε whatsapp. Στα site τύπου Booking, Expedia κλπ. υπάρχουν λίγα ξενοδοχεία σε ακριβές τιμές, χωρίς κατά κανόνα free cancellation ή twin beds. Οπότε, κάναμε μια εικονική κράτηση για την βίζα και στην ουσία δεν είχαμε κανονίσει διαμονή. Ψάχνοντας, όμως, λίγες ημέρες πριν το ταξίδι, βρήκα ένα νούμερο whatsapp ενός freelancer πράκτορα, του Eulogio, με τον οποίο επικοινώνησα. Συμφωνήσαμε να μας πάρει από το αεροδρόμιο για το ξενοδοχείο, και την επομένη να μας γυρίσει στο νησί, εκτός από τη νότια πλευρά, που χρειάζεται ειδική άδεια όπως μας είπε. Σημείωσα κάποια ξενοδοχεία που βρήκα στο Google maps, ώστε να τα δείξω στο οδηγό μας, ελπίζοντας να βρούμε δωμάτια. Θα μου πείτε, ποιός πηγαίνει στην Ισημερινή Γουϊνέα και γιατί να ανησυχείτε για την διαμονή. Το πρόβλημα είναι ότι λόγω της βιομηχανίας των πετρελαίων, πηγαινοέρχονται υπάλληλοι των εταιρειών, εργαζόμενοι, μέλη των οικογενειών τους, οπότε υπάρχει αρκετή ζήτηση. Προσγειωθήκαμε λοιπόν στο Saint Isabel Airport, το αεροδρόμιο του Malabo που ανακαινίσθηκε πρόσφατα από τους Κινέζους και για τον λόγο αυτό δεν έχει ακόμη ούτε ένα κατάστημα. Και ενώ περιμέναμε πολλές διατυπώσεις και ψαξίματα, η καθυστέρηση ήταν ελάχιστη και ο έλεγχος τελείως τυπικός. Ο οδηγός μας περίμενε με την ταμπελίτσα, αλλά διαπίστωσα ότι δεν ήταν ο Eulogio, ο οποίος προφασίστηκε κάποια δικαιολογία για την απουσία του, αλλά κάποιος συνεργάτης του. Διαπιστώσαμε όμως, ότι ο οδηγός δεν ήξερε γρι απο Αγγλικά, και τα Ισπανικά μας είναι ανύπαρκτα. Αποφασίσαμε λοιπόν ότι θα συνενοούμαστε με χειρονομίες, οπότε ξεκινήσαμε για την μετάβασή μας στο ξενοδοχείο και την περιήγησή μας στο Malabo και το υπόλοιπο νησί.
Στην προκυμαία του Malabo, της πρωτεύουσας της Ισημερινής Γουϊνέας
Ο πρώτος καταρράκτης Ureka στην Ισημερινή Γουϊνέα
.
Θηράματα προς πώληση στην άκρη του δρόμου στην Ισημερινή Γουινέα. Το κρέας κυνηγιού είναι μια παραδοσιακή πηγή τροφής για τους κατοίκους της, με αποτέλεσμα τα άγρια ζώα να παγιδεύονται, σκοτώνονται, πωλούνται, ψήνονται και να καταναλώνονται ευρέως και καθημερινά. Εκτός από τους παγκολίνους, μπορεί κανείς να επιλέξει αρουραίους, σκαντζόχοιρους, αντιλόπες duiker, γιγάντια χερσαία σαλιγκάρια, σαύρες, μαύρα φίδια, κροκόδειλους, ακόμη και μαϊμούδες.
Μετά από περιπλανήσεις στο μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου είχε φθάσει και η ώρα της Κεντρικής Αφρικής! Η Κεντρική Αφρική είναι από τις πιο δυσπρόσιτες περιοχές του πλανήτη. Το μεγαλύτερο μέρος της καλύπτεται από μια απέραντη ζούγκλα, το δεύτερο μεγαλύτερο δάσος βροχής του κόσμου μετά τον Αμαζόνιο. To δάσος αυτό το συναντούμε στη Γκαμπόν, το Καμερούν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τα δύο Κονγκό και την Ισημερινή Γουινέα. Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η έλλειψη δρόμων και υποδομών, αλλά και οι κακές συνθήκες ασφάλειας στην περιοχή, που μαστίζεται από φυλετικές έριδες, πολύχρονες δικτατορίες, αλλά και σοβαρές επιδημίες. To αρχικό μας φιλόδοξο σχέδιο προέβλεπε την επίσκεψη 4 χωρών, της Γκαμπόν, του Καμερούν, της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας του Κονγκό. Να διευκρινίσω ότι η Δημοκρατία του Κονγκό (Republic of the Congo: ROC) είναι η μικρότερη από τα δύο Κονγκό, και βρίσκεται δυτικά της μεγαλύτερης Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (Democratic Republic of the Congo: DRC). Και ενώ είχαμε αρχίσει τα προκαταρκτικά για την οργάνωση του ταξιδιού, σκάει η βόμβα περί τα τέλη του περυσινού Αυγούστου. Αιφνίδια δικτατορία στη Γκαμπόν, με τους στρατιωτικούς να καθαιρούν τον Πρόεδρο της χώρας Ali Bongo, λόγω νοθείας στις πρόσφατες εκλογές. Για να σας δώσω μια ιδέα από τα πολιτικά της Γκαμπόν, ο Ali Bongo υπήρξε πρόεδρος της χώρας από το 2009 έως σήμερα, ενώ ο πατέρας του, ο Omar Bongo, υπήρξε ο προηγούμενος πρόεδρος από το 1967 μέχρι τον θάνατό του, το 2009. Πατέρας και γιός διατήρησαν την εξουσία για σχεδόν 60 χρόνια, κερδίζοντας όλες τις “εκλογές”! Παρακολουθήσαμε για λίγες μέρες τις εξελίξεις στη χώρα, δεν υπήρξε γενικά κάποια αντίδραση, αλλά απαγορεύθηκε η είσοδος στους ξένους. Κατόπιν η χώρα άνοιξε, αλλά μόνο για αεροπορική πρόσβαση και όχι οδική από γειτονική χώρα, και το σημαντικότερο, ενώ ήταν η μόνη χώρα από τις 4 του μελλοντικού ταξιδιού μας, που δεν ζητούσε βίζα από τους υπηκόους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έκανε πάλι την βίζα υποχρεωτική. Οι πληροφορίες που παίρναμε ήταν ότι ενώ υποτίθεται ότι είχε σύστημα E-visa, το site τους δεν λειτουργούσε.
Συγκεντρωθήκαμε λοιπόν, οι τέσσερις φίλοι που ταξιδεύουμε μαζί τα τελευταία χρόνια στην Αφρική, για να πάρουμε μια απόφαση. Είχαμε λίγους μήνες μέχρι το ταξίδι, οπότε θα μπορούσαμε να περιμένουμε μήπως αλλάξει η κατάσταση. Η πιο λογική ιδέα όμως ήταν να κόψουμε τη Γκαμπόν από το πρόγραμμά μας, για να μην έχουμε εκπλήξεις. Τότε έριξα την ιδέα της Ισημερινής Γουϊνέας. H Iσημερινή Γουϊνέα ήταν μια χώρα που πάντα ήθελα να την επισκεφθώ, από τότε που είδα μια παλιά ταινία, το “The Dogs of War” του John Irvin, με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο ηθοποιό Christopher Walken. Η ταινία περιγράφει μια σκληρή χούντα σε ένα κρατίδιο της Αφρικής που ονομάζεται Zangaro και ένα πραξικόπημα, κατάσταση που στην πραγματικότητα είναι εμπνευσμένη από την Ισημερινή Γουϊνέα (παρότι το γύρισμα έχει γίνει στο Μπελίζ). Δυστυχώς η χώρα αυτή εδώ και πολλές δεκαετίες, παρά την εξαιρετική φυσική ομορφιά της και την ενδιαφέρουσα ιστορική κληρονομιά της, παρέμενε μια από τις πιο ερμητικές, αόρατες και απροσπέλαστες χώρες στον κόσμο. Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα για να την επισκεφθείς ήταν η βίζα, με ελάχιστα προξενεία στο εξωτερικό και πολύ δύσκολες διαδικασίες. Πληροφορήθηκα, όμως, ότι κάτι άλλαξε, η χώρα παρουσίασε πριν λίγους μήνες νέο σύστημα βίζας online και το αποτέλεσμα ήταν ο σκόπελος αυτός να μπορεί να ξεπεραστεί. Ένα ακόμη πρόβλημα ήταν η τοπική επιδημία της Marburg virus disease (MVD), μιας σπάνιας ίωσης με 75% θνητότητα. Η νόσος παρουσιάστηκε σε ορισμένα τμήματα της χώρας και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την κήρυξε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το 2023. Τα τελευταία νέα όμως, ήταν ότι η επιδημία ελέγχθηκε, οπότε είχαμε και από εκεί το πράσινο φως. Συμφωνήσαμε όλοι λοιπόν για την Ισημερινή Γουϊνέα αντί της Γκαμπόν, οπότε αρχίσαμε την διαδικασία για την βίζα.
Όσοι ταξιδεύετε Αφρική, θα γνωρίζετε ότι ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα είναι να πετύχεις την έκδοση βίζας. Οι περισσότερες χώρες δεν έχουν πρεσβείες στην Ελλάδα, και όσες διαθέτουν online διαδικασία βίζας έχουν ιδιαίτερα προβληματικά site. Η Ισημερινή Γουϊνέα δεν ήταν εξαίρεση, το site τους συχνά δεν ανταποκρινόταν, και ζητούσαν ένα σωρό έγγραφα, π.χ. εκτός από τα γνωστά του αεροπορικού εισιτηρίου επιστροφής και διαμονής, ζητούσαν εμβόλια και λογαριασμό τραπέζης με τις κινήσεις του τελευταίου τριμήνου. Το χειρότερο ήταν η αδυναμία να ανεβάσεις τα έγγραφα που ζητούσαν σε μορφή –jpg, και μετά πολλές προσπάθειες ανακάλυψα ότι πρέπει να είναι σε μορφή –png! Τελικά τα καταφέραμε, οπότε βάλαμε και την Iσημερινή Γουϊνέα στο παιχνίδι, ξεκινώντας μάλιστα από αυτήν. Ο αεροπορικός σχεδιασμός μας ήταν ξεκινώντας από Αθήνα να πάμε στην Douala του Καμερούν με την Turkish (μέσω Κωνσταντινούπολης). Εκεί θα φθάναμε αργά τη νύχτα, ενώ η πτήση της Ethiopian για το Malabo, την πρωτεύουσα της Ισημερινής Γουϊνέας ήταν την επομένη, κατά το μεσημέρι. Οπότε αποφασίσαμε να βγούμε από το αεροδρόμιο της Douala και να διανυκτερεύσουμε σε ένα κοντινό ξενοδοχείο. Η επιστροφή μας στη Douala θα γινόταν μετά από ένα 4-ήμερο, και τότε θα ξεκινούσε η περιήγηση του Καμερούν. Η βίζα του Καμερούν ήταν και αυτή online, και παρότι ζητούσε ακόμη περισσότερα πράγματα από την προηγούμενη (π.χ., βεβαίωση κατοικίας, βεβαίωση επαγγέλματος, κλπ), το site τους ήταν καλύτερο και δεν μας ταλαιπώρησε (φυσικά βγάλαμε βίζα πολλαπλών εισόδων, αφού θα μπαίναμε δύο φορές στη χώρα, η οποία ευτυχώς είχε ίδιο κόστος με την βίζα μονής εισόδου). Για να μη γίνω βαρετός, θα σας αναφέρω τα διαδικαστικά για κάθε χώρα ξεχωριστά, κατά την περιγραφή και όχι όλα μαζί στην αρχή. Χρειάστηκαν πάντως, αρκετές εβδομάδες αλληλογραφίας, WhatsApp και ψαξίματος για την οργάνωση του ταξιδιού, που ήταν από τα δυσκολότερα.
Με κοκκινωπή απόχρωση απεικονίζονται οι χώρες που επισκεφθήκαμε.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ. ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΗ ΓΟΥΪΝΕΑ (EQUATORIAL GUINEA)
Η αρχή του ταξιδιού πήγε πολύ καλά. Η πτήση μας έφθασε χωρίς καθυστέρηση στον πρώτο σταθμό, την Yaoundé, πρωτεύουσα του Καμερούν και συνεχίσαμε κατ’ευθείαν για Douala, το μεγάλο λιμάνι του Καμερούν στο νότο. Είχαμε κλείσει ξενοδοχείο μέσω Agoda, με δωρεάν μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο. Οι διατυπώσεις στο τελωνείο ήταν σύντομες και παρότι βγήκαμε από το αεροδρόμιο αργά τη νύχτα, το βανάκι του ξενοδοχείου ήταν εκεί και μας περίμενε. Ήταν ένα φθηνό 3-στερο αλλά καθαρό ξενοδοχειάκι, λίγα λεπτά από το αεροδρόμιο, ότι πρέπει για λίγες ώρες ύπνο. Η πτήση της Ethiopian την επομένη ήρθε στην ώρα της και σε 20 λεπτά περίπου προσγειωθήκαμε στο νέο, Κινεζικής κατασκευής αεροδρόμιο του Malabo. Θα κάνω μια μικρή εισαγωγή με λίγα στοιχεία για την χώρα, η οποία σε πολλούς είναι τελείως άγνωστη.
Η Ισημερινή Γουϊνέα, η οποία ήταν ισπανική αποικία μέχρι το 1968, βρίσκεται στον Κόλπο της Γουϊνέας στη Δυτική Αφρική και συνορεύει με το Καμερούν και την Γκαμπόν. Ο αραιός πληθυσμός της χώρας με λίγο περισσότερο από ένα εκατομμύριο κατοίκους οφείλεται στο ότι μεγάλο μέρος της χώρας καλύπτεται από πυκνά τροπικά δάση. Η χώρα χωρίζεται σε μια ηπειρωτική ζώνη και μια νησιωτική ζώνη που σχηματίζεται από τα νησιά Bioko (πρώην Fernando Po), Annobon, Corisco, Elobeyes και παρακείμενες νησίδες. Παρά την ονομασία της, μόνο το νοτιότερο νησί Annobon βρίσκεται στον Ισημερινό. Μετά την ανεξαρτησία της χώρας από την Ισπανία, ανέλαβε την διακυβέρνηση ο αντι-Ισπανός Francisco Macias Nguema, ο οποίος κυβέρνησε απολυταρχικά και κήρυξε απαγορευμένο κάθε θέμα ή είδηση που σχετίζεται με την Ισημερινή Γουινέα. Αυτή η αδιαφάνεια των πληροφοριών για τη χώρα συνεχίζεται μέχρι σήμερα, καθιστώντας την Ισημερινή Γουινέα εντελώς άγνωστη τόσο στους Ισπανούς, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Macias Nguema μνημονεύεται ευρέως ως ένας από τους πιο κτηνώδεις δικτάτορες στην ιστορία. Λόγω των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη δικτατορία του και της οικονομικής κακοδιαχείρισης, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τη χώρα για να αποφύγουν τις διώξεις. Αυτό οδήγησε στο να αποκαλείται διεθνώς η Ισημερινή Γουινέα ως το “Νταχάου της Αφρικής”. Το καθεστώς του Macías Nguema υπολογίσθηκε ότι φόνευσε από 20.000 έως και 50.000 ανθρώπους, που αντιστοιχούσε στο 9-23% του πληθυσμού της χώρας. Μέχρι το τέλος της διακυβέρνησής του, πάνω από το μισό του πληθυσμού είχε συλληφθεί τουλάχιστον μια φορά ή είχε έναν συγγενή που είχε σκοτωθεί. Το κατά κεφαλήν εισόδημα της Ισημερινής Γουινέας μειώθηκε επίσης από περίπου 1.420 δολάρια το 1968 σε περίπου 70 δολάρια το 1975, και η βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε σε περίπου 60%, ενώ το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε στα 30 έτη.
Το 1979, ο Macías Nguema ανατράπηκε με πραξικόπημα από τον ανιψιό του Teodoro Obiang Nguema Mbasogo και στη συνέχεια δικάσθηκε και εκτελέσθηκε. Ο Teodoro Obiang, 82 ετών σήμερα, έχει υπηρετήσει ως ο δεύτερος πρόεδρος της Ισημερινής Γουινέας από το 1979 και είναι σήμερα ο δεύτερος μακροβιότερος με συνεχή θητεία μη βασιλέας εθνικός ηγέτης στον κόσμο (μετά τον Paul Biya στο Καμερούν που θα τον δούμε στη συνέχεια). Ο Obiang είναι επίσης αυταρχικός ηγέτης και έχει κατηγορηθεί ευρέως για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας. Υπό την διακυβέρνησή του, η Ισημερινή Γουινέα συνεχίζει να έχει μια από τις χειρότερες επιδόσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως. Ο Obiang έχει τοποθετήσει μέλη της οικογένειας σε βασικές κυβερνητικές θέσεις και ο ευνοούμενος γιος του για διαδοχή, Teodoro Nguema, έχει καταδικαστεί για διάφορα σκάνδαλα σε όλο τον κόσμο. Ο Obiang, με καθαρή περιουσία 600 εκατομμυρίων δολαρίων που οφείλεται στα κέρδη της βιομηχανίας πετρελαίου, είναι ένας από τους πλουσιότερους αρχηγούς κρατών στον κόσμο.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Ισημερινή Γουινέα έχει εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου της υποσαχάριας Αφρικής, μετά τη Νιγηρία και την Αγκόλα. Έγινε στη συνέχεια η πλουσιότερη χώρα σε κατά κεφαλήν εισόδημα στην Αφρική και το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της την κατατάσσει στην 43η θέση στον κόσμο. Ωστόσο, ο πλούτος κατανέμεται εξαιρετικά άνισα, με ελάχιστους ανθρώπους να επωφελούνται από τα κέρδη του πετρελαίου. Η χώρα παίρνει την 144η θέση στον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του 2019, με λιγότερο από τον μισό πληθυσμό να έχει πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και το 8% των παιδιών να πεθαίνουν πριν από την ηλικία των πέντε ετών. Συχνά καταγράφονται διαφθορά, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτική βία, και παρά τον τεράστιο πετρελαϊκό πλούτο, ελάχιστα έχουν διατεθεί στην πλειονότητα των ανθρώπων, όπου υπάρχει ακόμα αληθινή φτώχεια. Στην πραγματικότητα κυβερνάει μια ολιγαρχία, με εξαιρετικά τυραννικό καθεστώς, όπως το διαπιστώσαμε και στην πράξη. Το καθεστώς έχει πολύ καλές σχέσεις με τους Αμερικανούς (ανταλλαγή επισκέψεων με Ομπάμα) και πιο πρόσφατα με τους Κινέζους, οι οποίοι έχουν πραγματοποιήσει σημαντικά έργα υποδομής στη χώρα που διαθέτει εξαιρετικό οδικό δίκτυο, γεγονός σπάνιο για χώρα της Αφρικής. Λόγω της βιομηχανίας πετρελαίου, η κυβέρνηση της Ισημερινής Γουϊνέας δεν έχει σαν σημαντικό στόχο της τον τουρισμό, παρότι υπόσχεται εδώ και χρόνια να τον ανοίξει, ώστε να καταφέρει να διαφοροποιήσει την οικονομία της. Ρεαλιστικά, αυτό το άνοιγμα απέχει πολύ από την υλοποίηση και η πολιτική κατάσταση της ζεστής και υγρής Ισημερινής Γουινέας είναι πολύ μακριά από το επιθυμητό. Το ταξίδι μπορεί να είναι δύσκολο και τα δωμάτια ξενοδοχείων είναι περιορισμένα σε αριθμό και ακριβά σε σύγκριση με γειτονικά κράτη. Ωστόσο, η Ισημερινή Γουινέα προσφέρει μια σπάνια ευκαιρία να γνωρίσει κανείς την αποικιακή ιστορία της κεντρικής Αφρικής και την παρθένα φυσική ομορφιά της.
Επισκεφθήκαμε μόνο το μεγαλύτερο νησί της χώρας, το Bioko, στο οποίο βρίσκεται και η πρωτεύουσα της χώρας Malabo. H επίσκεψη του ηπειρωτικού κομματιού παρουσίαζε μεγάλες δυσκολίες, δεν είναι επιτρεπτή η οδική πρόσβαση από τις γειτονικές Γκαμπόν και Καμερούν, παρά μόνο η αεροπορική από το Malabo. Oπότε, αποφασίσαμε να περιοριστούμε στο νησί Bioko. Προγραμματίζοντας το ταξίδι μας στη χώρα, ήρθαμε σε επικοινωνία με 1-2 πρακτορεία που υπάρχουν, αλλά ζητούν κάποιες εξωφρενικές τιμές. Εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι χρειάζονται κάποιες άδειες για την μετακίνηση, ενώ δεν μπορείς να κλείσεις εκ των προτέρων την διαμονή, αφού τα περισσότερα ξενοδοχεία δεν έχουν ούτε mail ούτε whatsapp. Στα site τύπου Booking, Expedia κλπ. υπάρχουν λίγα ξενοδοχεία σε ακριβές τιμές, χωρίς κατά κανόνα free cancellation ή twin beds. Οπότε, κάναμε μια εικονική κράτηση για την βίζα και στην ουσία δεν είχαμε κανονίσει διαμονή. Ψάχνοντας, όμως, λίγες ημέρες πριν το ταξίδι, βρήκα ένα νούμερο whatsapp ενός freelancer πράκτορα, του Eulogio, με τον οποίο επικοινώνησα. Συμφωνήσαμε να μας πάρει από το αεροδρόμιο για το ξενοδοχείο, και την επομένη να μας γυρίσει στο νησί, εκτός από τη νότια πλευρά, που χρειάζεται ειδική άδεια όπως μας είπε. Σημείωσα κάποια ξενοδοχεία που βρήκα στο Google maps, ώστε να τα δείξω στο οδηγό μας, ελπίζοντας να βρούμε δωμάτια. Θα μου πείτε, ποιός πηγαίνει στην Ισημερινή Γουϊνέα και γιατί να ανησυχείτε για την διαμονή. Το πρόβλημα είναι ότι λόγω της βιομηχανίας των πετρελαίων, πηγαινοέρχονται υπάλληλοι των εταιρειών, εργαζόμενοι, μέλη των οικογενειών τους, οπότε υπάρχει αρκετή ζήτηση. Προσγειωθήκαμε λοιπόν στο Saint Isabel Airport, το αεροδρόμιο του Malabo που ανακαινίσθηκε πρόσφατα από τους Κινέζους και για τον λόγο αυτό δεν έχει ακόμη ούτε ένα κατάστημα. Και ενώ περιμέναμε πολλές διατυπώσεις και ψαξίματα, η καθυστέρηση ήταν ελάχιστη και ο έλεγχος τελείως τυπικός. Ο οδηγός μας περίμενε με την ταμπελίτσα, αλλά διαπίστωσα ότι δεν ήταν ο Eulogio, ο οποίος προφασίστηκε κάποια δικαιολογία για την απουσία του, αλλά κάποιος συνεργάτης του. Διαπιστώσαμε όμως, ότι ο οδηγός δεν ήξερε γρι απο Αγγλικά, και τα Ισπανικά μας είναι ανύπαρκτα. Αποφασίσαμε λοιπόν ότι θα συνενοούμαστε με χειρονομίες, οπότε ξεκινήσαμε για την μετάβασή μας στο ξενοδοχείο και την περιήγησή μας στο Malabo και το υπόλοιπο νησί.
Στην προκυμαία του Malabo, της πρωτεύουσας της Ισημερινής Γουϊνέας
Ο πρώτος καταρράκτης Ureka στην Ισημερινή Γουϊνέα
.
Θηράματα προς πώληση στην άκρη του δρόμου στην Ισημερινή Γουινέα. Το κρέας κυνηγιού είναι μια παραδοσιακή πηγή τροφής για τους κατοίκους της, με αποτέλεσμα τα άγρια ζώα να παγιδεύονται, σκοτώνονται, πωλούνται, ψήνονται και να καταναλώνονται ευρέως και καθημερινά. Εκτός από τους παγκολίνους, μπορεί κανείς να επιλέξει αρουραίους, σκαντζόχοιρους, αντιλόπες duiker, γιγάντια χερσαία σαλιγκάρια, σαύρες, μαύρα φίδια, κροκόδειλους, ακόμη και μαϊμούδες.
