Αιθιοπία Δύο Faranjiδες στην κοιλάδα του Omo (Αιθιοπία) και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων....

[toumpiotis]

Πολύ ωραία η ιστορία σου(και τα κείμενα και των δύο σας) και φυσικά καταπληκτικές οι φωτογραφίες.

Αν κατάλαβα καλά το κόστος ήταν περίπου 1.600 Ευρώ το άτομο με όλα τα έξοδα.Σωστά??

Αν δεν μου ξέφυγε για πόσες μέρες ήταν αυτό?Γυρίσατε 31/12,πότε φύγατε??

Παραπάνω γράφτηκε κάτι για πρακτορείο της Θεσσαλονίκης που πράγματι είναι πολύ καλό και πρωτοπόρο.Με e-mail που είχε στείλει τον Νοέμβριο και για το ίδιο περίπου διάστημα που πήγατε εσείς(24/12-8/1) το είχε 4.000 Ευρώ για τίς 16 μέρες με διατροφή/ημιδιατροφή αλλά χωρίς φόρους αεροδρομίων και έξοδα φωτογράφισης.

Ρωτάω για να υπάρχει κάποιο μέτρο σύγκρισης και για το ίδιο διάστημα.Δεν υπονοώ οτι το πρακτορείο δεν προσφέρει περισσότερα στην παραπάνω τιμή ή οτι θα πρέπει να δουλεύει χωρίς κέρδος σαν φιλανθρωπικός οργανισμός.

Η εκδρομή υπάρχει και στο site του πρακτορείου για όποιους ενδιαφέρονται για λεπτομέρειες.

Το ταξίδι ξεκίνησε 25/12 από Θεσσαλονίκη και επιστρέψαμε 31/12 .Το κόστος αναλυτικά :720ευρό τα αεροπορικά (αν φεύγαμε στις 23/12 θα ήταν 493ευρό) +630 δολάρια ανά άτομο για οδηγό,τζιπ,μεταφραστής,βενζίνες,ξενοδοχεία +60 ευρό για μίνιβαν+οδηγό+ξεναγό+βαρκάδα στον Νείλο με φελούκα+καφέδες,μπύρες,πρωινό στο Κάιρο+200 δολλάρια για εισόδους σε χωριά,επιπλέον γεύματα,βαρκάδα στην Chiamo lake,τοπικούς οδηγούς και γενικά οτιδήποτε χρειάστηκε σε όλες τις ημέρες +40 ευρό για διάφορες αγορές (ενθύμια κλπ)την τελευταία μέρα στην Αντίς Αμπέμπα + 25 ευρό βίζα Αιγύπτου και ταξιδιωτική ασφάλιση . Γενικό σύνολο= 1469 ευρό.

 

[fotast]

Ευχαριστώ.Στο περίπου κοντά έπεσα με τα 1.600 που είπα.

 

[Borealis]

Αυτό που δεν μπόρεσα εγώ να καταλάβω (λογικό αφού δεν έχω ταξιδέψει σε παρόμοια μέρη) είναι ότι χρειάζονται 200 δολλάρια έξτρα για να μπεις σε χωριά? δηλαδή έχουν είσοδο? είναι φόροι? είναι μπαξίς στον φύλαρχο?

 

[toumpiotis]

Αυτό που δεν μπόρεσα εγώ να καταλάβω (λογικό αφού δεν έχω ταξιδέψει σε παρόμοια μέρη) είναι ότι χρειάζονται 200 δολλάρια έξτρα για να μπεις σε χωριά? δηλαδή έχουν είσοδο? είναι φόροι? είναι μπαξίς στον φύλαρχο?

Όχι ,τα 200 δολλάρια που αναφέρω είναι όλα τα έξοδα που έκανα εκεί για τα πάντα (πχ τα γεύματα,η βαρκάδα στην λίμνη,οι μπαταρίες που αγόρασα,οι τοπικοί οδηγοί,το πέρασαμα του ποταμού με την βάρκα/κορμό ,οι είσοδοι στα χωριά,οι φωτογραφίες,οι τοπικοί οδηγοί,τα πράγματα που αγόρασα από την τοπική αγορά κλπ).Οι επισκέψεις στα χωριά (που συμπεριλαμβάνονται στα 200 δολλάρια) κυμαίνονται από 150-250 μπιρ ( 6,5-10 ευρό) αναλόγως το χωριό.

 

[Alexandros_T]

Γεια σας και παλι απ τους ετερους faranjiδες. Ειδα τις φωτο σας και αναρωτιεμαι για το αν συναντησαμε τα ιδια προσωπα ή απλως μοιαζουν. Τι λέτε?

 

[ELGEO2]

καλησπέρα αλεξανδρε ...

ιδιο δρομολογιο , ιδιες φωτογραφιες ...ολοι απο εκει θα περασουμε και μας περιμένουν ..
περιοδεύων θιασος τελικα ολοι οσοι επισκεπτοντε την περιοχή αλλλα ..... δεν το καταλάβαμε .

αντε με το καλο , σε νεα ταξιδια με φωτογραφιες φυσικες χωρις ...............μπιρ ...
αλεξανδρε , δωσε χαιρετισματα στην παρεα ...

 

[toumpiotis]

Γεια σας και παλι απ τους ετερους faranjiδες. Ειδα τις φωτο σας και αναρωτιεμαι για το αν συναντησαμε τα ιδια προσωπα ή απλως μοιαζουν. Τι λέτε?

Ωραίες φωτογραφίες Αλέξανδρε (όπως πάντα ).

 

[Alexandros_T]

καλησπέρα αλεξανδρε ...

ιδιο δρομολογιο , ιδιες φωτογραφιες ...ολοι απο εκει θα περασουμε και μας περιμένουν ..
περιοδεύων θιασος τελικα ολοι οσοι επισκεπτοντε την περιοχή αλλλα ..... δεν το καταλάβαμε .

αντε με το καλο , σε νεα ταξιδια με φωτογραφιες φυσικες χωρις ...............μπιρ ...
αλεξανδρε , δωσε χαιρετισματα στην παρεα ...

Φίλε Γιώργο. Για να μην παραπλανάται ο κοσμος, να διευκρινησω οτι η έννοια του "θίασου" ισως ισχυει αλλα σε περιορισμενη εκταση. Πολυ λιγοτερο απο αλλους ανθρωπινους ζωολογικους κηπους οπως τα χωρια των long neck στη βορεια Ταυλανδη ή ινδιανων στην Αμαζονία του Περου. Να επισημανουμε οτι ειδαμε πολλες πολλες αυθεντικες φιγουρες σε χωρια και τοπικες αγορες με εμφανιση που βλεπεις μονο σε ντοκιμαντερ και σιγουρα όχι για τους τουριστες, αλλα γιατι απλως ετσι ειναι. το ειχα αμελησει αλλα ανεβαζω τωρα φωτο.

 

[Yorgos]

Πάρα πολύ ωραία ιστορία και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Η δική μου εμπειρία στην Κοιλάδα του Όμο ήταν διαφορετική, εν μέρει τουλάχιστον. Είχαμε βέβαια ερισσότερο χρόνο (9 μέρες στην ευρύτερη περιοχή), οπότε και σταματούσαμε όπου θέλαμε, ενώ δεν είχαμε συγκεκριμένο αυστηρό πρόγραμμα.
Σε κάθε χωριό/κοινότητα υπήρχε κάτι σαν κεντρική πλατεία/αγορά όπου υπήρχαν τα συγκεκριμένα 5-10 μοντέλα. Στις περισσότερες φυλές δεν ζητούσαν λεφτά per se, αλλά ήταν εμφανής η δυσαρέσκεια αν δεν άφηνες κάτι. Λίγο παραέξω, είκοσι λεπτά περπάτημα, έβλεπες ντόπιους να φτιάχνουν καλύβες γιατί μόλις παντρεύτηκαν, άνδρες να γυρίζουν από το κυνήγι, γυναίκες να μαγειρεύουν... νορμάλ άνθρωποι που συνέχιζαν την καθημερινότητά τους, αδιαφορώντας για την παρουσία μας, εκτός από τις πιο απομονωμένες περιοχές όπου προσελκύαμε σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Κάποιοι απλώς αρνιόντουσαν να βγουν φωτογραφία και κάποιοι άλλοι έβγαιναν με χαμόγελο χωρίς να ζητήσουν τίποτε.

Υπήρχαν δύο εμφανείς εξαιρέσεις: οι -μονίμως μουτρωμένοι και απαιτητικοί- Μούρσι και οι Κάρο, όπου όντως ήταν ζωολογικός κήπος το θέαμα, θυμάμαι μια οικογένεια όπου η μαμά έσπευσε να βγάλει τον πρωτόγονο πλάστη και τη βάση του και να προσποιείται ότι φτιάχνει ψωμί πάνω της, με σκοπό να την απαθανατίσουμε. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις απλά έβλεπες νορμάλ ανθρώπους στην -δύσκολη- καθημερινότητά τους, μας κάλεσαν σε ένα γάμο (δυστυχώς φούσκωσε το ποτάμι και δεν μπορέσαμε να το διασχίσουμε για ναδούμε τα ταυροκαθάρψια... δεν έγινε καν ο γάμος λόγω της βροχής), μέναμε σε παράγκες δίπλα τους, παίζαμε με τα παιδιά τους.

Όλα αυτά βέβαια 8 χρόνια πριν την ιστορία, εξεπλάγην κι εγώ με τους χρόνους διάνυσης αποστάσεων που αναφέρονται.

Στη δε Τανζανία είχα πολύ καλύτερη εμπειρία με τους Μασάι. Πήγα για 3 μέρες σε μια κοινότητα (monduli juu λεγόταν, ακόμη το θυμάμαι), όπου μου έδωσαν έναν αγγλόφωνο κύριο που με πήγαινε να δω πώς γίνεται η σφαγή των βοδιών, το χτίσιμο νέας καλύβας, να δω το συμβούλιο των γερόντων, μια μ΄περα έξω με τους τσοπάνους και ήταν εξαιρετικά χωρίς κανέναν τουρίστα τριγύρω, μένοντας με μια οικογένεια. Το έκλεισα στο κρατικό πρακτορείο τουριστικών πληροφοριών είχαν άπειρα χωριά που συμμετείχαν στο πρόγραμμα πολιτιστικού τουρισμού, διάλεξα ένα από τα λιγότερο επισκεπ΄τομενα (είχε δυο μέρες δρόμο μέχρι εκεί) κι έβγαλα μερικές από τις καλύτερες φωτό της ζωής μου.

Νομίζω το κλειδί δεν είναι ούτε το πόσο μακριά θα πας (προφανώς όσο μακρύτερα τόσο το καλύτερο, αλλά δεν είναι το καθοριστικό) , αλλά ο χρόνος που διαθέτεις. Το 90% του κόσμου θα περάσει από τα ίδια χωριά, την ίδια διαδρομή, θα δει τα ίδια φωτομοντέλα. Λίγο πιο μέσα να πας και να αφιερώσεις λίγο χρόνο, γίνεται. Δε θα ξεχάσω 2 Γερμανούς που ταξίδευαν με μια enduro 50άρα στην Κοιλάδα Όμο...

Όσο περνάνε τα χρόνια, αυτή η πεπατημένη οδός διευρύνεται. Πρέπει να πας όλο και πιο μακριά, να διαθέσεις όλο και περισσότερο χρόνο, ώσπου στο τέλος δε μένει τίποτε για να δεις. Αυτοί που ταξίδεψαν σε προηγούμενες δεκαετίες από αυτές τις "εύκολες" που ταξιδεύουμε εμείς (από το ίντερνετ κι έπειτα όλα άλλαξαν, ας πούμε από το 2000 κι έεπιτα) είδαν έναν άλλο πλανήτη και τους ζηλεύω. Αυτούς που διέσχισαν την Ασία το '70, που ταξίδευσαν την Αφρική το '90. Ήδη λέω ιστορίες σε φίλους για το πώς ήταν η Κούβα όχι το '96 αλλά το...2005 και φαίνεται σα να πέρασε ένας αιώνας. Λογικό είναι, έτσι είναι η ζωή, η παγκοσμιοποίηση και η εξέλιξη. Ιστορίες σαν κι αυτή είναι food for thought και αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά για το ταξίδι που έκαναν και την ιστορία που έγραψαν. Είμαστε πια στο 2016 και σίγουρα ακόμη κι οι εικόνες που είδαν θα γίνονται όλο και πιο σπάνιες, σε 5 χρόνια ένα ταξίδι στο Όμο σαν κι αυτό που έκαναν θα φαντάζει όνειρο, ας μην υποτιμούμε την εμπειρία που έζησαν.