Ελλάδα Δύο χρόνια Δωδεκάνησα, τα πάντα όλα!

[KonstantinosAlyona]

Ήταν Αύγουστος του 2013, όταν ξεπρόβαλε το αμαξάκι μας από το πλοίο της Blue Star, με τα πράγματά μας σε κάθε γωνιά του, συμπεριλαμβανομένης και της σχάρας που είχα φροντίσει να τοποθετήσω γι' αυτό το λόγο. Και, μιας και πλησιάζει ο καιρός να αποχαιρετήσουμε το νησί για άλλες πολιτείες (να δούμε κι εμείς ρε αδερφέ γιατί τελικά "σαν τη Χαλκιδική δεν έχει" ), είπα να σας δώσω τις εντυπώσεις μας από τα μέρη αυτά, που προσπαθήσαμε να γνωρίσουμε όσο καλύτερα γίνεται τη διετία που πέρασε. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι "Ρόδος, Καστελλόριζο, Σύμη, Τήλος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Κως, Νίσυρος, Κάλυμνος, Λέρος και Πάτμος", με bonus κάποιες μικρές κρουαζιέρες στα Ασπρονήσια, στα Τηγανάκια και το Μαράθι, εκεί ανάμεσα στη Λέρο και την Πάτμο.
Φυσικά, η Ρόδος αποτέλεσε το μέρος διαμονής μας και σημείο εξόρμησης , μιας και δε θέλαμε να αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μέχρι να τελειώσω την ιστορία τούτη, θα έχουμε επισκεφτεί με το καλό και την Τήλο, όπως και τη Χάλκη.. Και θα μένουμε κάπου στην ανατολική Θεσσαλονίκη
Για το Καστελλόριζο ανέβασα την εμπειρία από το Σαββατοκύριακο του Πάσχα που μας πέρασε, να εδώ είναι: http://www.travelstories.gr/community/threads/Καστελόριζο-2015-Πάσχα-με-τους-ακρίτες.51845/
Τα υπόλοιπα έρχονται, μάλλον σε στυλ προτάσεων του τι μας άρεσε και τι όχι. Το σίγουρο είναι ότι νιώθουμε τυχεροί που περάσαμε δύο χρόνια της ζωής μας σ' αυτό τον τόπο, και είδαμε μέρη που θα ήταν εκ των πραγμάτων λίγο δύσκολο να επισκεφτούμε όντας στην ηπειρωτική Ελλάδα.. (πιο εύκολα πας Ισλανδία, ως γνωστόν ).

 

[KonstantinosAlyona]

Τήλος

Ας αρχίσουμε από το νησί των νάνων ελεφάντων, μιας και ήταν από τα τελευταία που επισκεφθήκαμε. (Πλέον μένουμε στο Νέο Ρύσιο, έξω από τη συμπρωτεύουσα...και μπορώ να πω ότι μας λείπει ήδη η θάλασσα, ο καιρός εκεί στα νότια.. τέλος πάντων). Όχι τόσο εύκολη η πρόσβαση πλέον, αφού από πέρυσι το φθηνό καταμαράν του νησιού για «τεχνικούς» λόγους έχει σταματήσει τα δρομολόγια. Έμεινε μόνο το αντίστοιχο της Dodekanisos Seaways, με δρομολόγια κάθε Τρίτη και Πέμπτη (26 ευρώ παρακαλώ), και τα πλοία της Blue Star που προσεγγίζουν το νησί όχι ακριβώς βολικές ώρες, αλλά με τα μισά χρήματα.
Επιλέξαμε να πάμε Δευτέρα αργά το απόγευμα και να φύγουμε την επομένη, απόγευμα και πάλι. Ήταν αρκετό για να οδηγήσουμε το scooter σε όλο το (ασφάλτινο αλλά και χωμάτινο) οδικό δίκτυο της Τήλου, πιστέψτε με. Εξάλλου δεν πήγαμε εκεί για ξεκούραση και χαλάρωση στις παραλίες, σκοπός ήταν να εξερευνήσουμε όσο περισσότερα μπορούσαμε εκείνες τις 24 σχεδόν ώρες.
Αλήθεια, δεν ξέρω για εσάς, εγώ τα μόνα πράγματα που ήξερα για το νησί πριν την επίσκεψή μας εκεί ήταν ότι κάποτε υπήρχαν νάνοι ελέφαντες (ύψος ενήλικα 1,5 μ.) και ότι πριν κάποια χρόνια είχαν επιτραπεί οι γάμοι ομοφυλόφιλων ζευγαριών, καθιστώντας το δήμο Τήλου τον πρώτο του είδους στη χώρα μας. Οι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους 500, με τους περισσότερους να μένουν στα Λιβάδια και στο Μεγάλο Χωριό.

Το καράβι έφτασε στο λιμάνι περίπου στις 18:30. Τα Λιβάδια φαίνονται εξ ολοκλήρου πριν καν κατέβεις από το πλοίο, ένα μεγάλος κόλπος είναι, με πλακόστρωτο πεζοδρόμιο κατά μήκος της ακτής, κάποια ταβερνάκια και καφετέριες, και την προβλήτα τέρμα δεξιά. Ο φιλόξενος ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που θα μέναμε μας περίμενε με το αυτοκίνητο, αν και ήταν μόνο 300 μέτρα απόσταση (ok, ανηφορικά ). Το δωμάτιο αποδείχθηκε πολύ καλό για τα 25 ευρωπουλάκια που πληρώσαμε, καθαρό και με πρωινό παρακαλώ! Αν και πλέον αποφάσισα να αγοράσω σκηνή και να μένουμε στη φύση σε τέτοιου είδους μικρές εξορμήσεις.

Η σκέψη ήταν να πάμε κάπου για καφέ, κι εκεί, όπως πάντα, να βγάλουμε το σχέδιο των διακοπών μας..Διότι, χωρίς σχέδιο, πού πας!! Τελικά βρεθήκαμε να περπατάμε στην παραλιακή ζώνη, το περιβάλλον τόσο γαλήνιο και όμορφο. Εδώ να καθίσουμε, εκεί να καθίσουμε, μια φωτογραφία από εδώ και μία από εκεί, ούτε που καταλάβαμε πώς φτάσαμε στην απέναντι πλευρά του κόλπου, στο ξενοδοχείο – εστιατόριο «Φάρος». Σουρούπωνε ήδη, η θέα προς τα Λιβάδια μαγευτική, το περιβάλλον του εστιατορίου πολύ όμορφο! Απολαύσαμε ντόπιο κατσικάκι, μιας και η Τήλος έχει πάρα πολλά κατσίκια ελεύθερα, που αποτελούν εξαιρετική επιλογή όπου κι αν φάτε, κι επίσης το μεγαλύτερο κίνδυνο τροχαίου ατυχήματος. Προσοχή λοιπόν, αυτό μας είπαν στο γραφείο που νοικιάσαμε το μηχανάκι!
Συνεχίζουμε με το δείπνο μας, εκτός από κατσικάκι περιελάμβανε μοσχαράκι στιφάδο και κάποια «λιπαντικά».. Δυστυχώς δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια ή εικόνες την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα και τη θέα προς τα Λιβάδια, την υπέροχη μουσική..
Εκεί, μεταξύ κρέατος και κρασιού, και γράφοντας πάνω σε μια χαρτοπετσέτα, βγήκε και το σχέδιο για ένα μεγάλο roadtrip που έρχεται του χρόνου..περιμένω πώς και πώς!! (Έχουμε κανένα μάντη στην παρέα; 8000 χλμ περίπου, 9 χώρες, 23 μέρες.. )

Κάπως έτσι η ώρα πέρασε, η ανάγκη μας για γεμάτο στομάχι ικανοποιήθηκε και με το παραπάνω, και το περπάτημα προς το ξενοδοχείο αποδείχθηκε εξαιρετικό χωνευτικό ώστε να μην κοιμηθώ σαν βόας..

Τι όμορφα που ξημέρωσε η επόμενη μέρα. Ο ήλιος έλουζε το χωριό και το λιμάνι, οι ντόπιοι είχαν πάρει θέση να απολαύσουν τον καφέ τους στην κεντρική μικρή πλατεία κι εμείς το πρωινό που ετοίμασαν οι εξαιρετικοί οικοδεσπότες! Γιαούρτι με καρύδια και μέλι, τοστάκια, καφεδάκια και κρέπες φρεσκότατες!
Κατόπιν πήραμε το δρόμο για το λιμάνι, νοικιάσαμε ένα scooter 125 κυβικών (μη νοικιάσετε μικρότερο δίχρονο, θα βλαστημάτε στις ανηφόρες) και με το χάρτη ανά χείρας πήγαμε κατευθείαν στο Μικρό Χωριό.
Μικρό Χωριό, ναι..Άλλο το Μεγάλο. Το Μικρό Χωριό, ελάχιστα χιλιόμετρα από τα Λιβάδια, είναι ακατοίκητο πλέον, οι τελευταίοι κάτοικοι το αφήσανε κάπου στα 1960. Ερειπωμένα πέτρινα σπίτια, μια εκκλησία που μάλλον λειτουργεί ακόμη κι ένα μπαράκι σε ένα από τα σπίτια. Ανοίγει μετά τις 11 το βράδυ μας είπαν, καλό σημείο για δυνατή μουσική χωρίς να ενοχλείς κανέναν, έτσι;; Το όλο σκηνικό μας θύμισε αρκετά τα αντίστοιχα εγκαταλελειμμένα χωριά της Χίου, αλλά η πολλή ζέστη και υγρασία έκανε απαγορευτική την προσπάθεια να περιπλανηθούμε στα στενά ανεβοκατεβαίνοντας το βουνό. Η θέα πλησιάζοντάς το είναι πάντως εκπληκτική!
Από εκεί καβάλα στο μηχανάκι ξανά, αποφυγή με δεξιοτεχνία των εριφίων που περπατούν παντού και, αφού αφήσαμε το Μεγάλο Χωριό για μετά, πήραμε το δρόμο μέχρι το τέλος του, στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα. Ο γκρεμός δεξιά μας επιβλητικός όσο κι επικίνδυνος, αλλά η θέα στο απέραντο γαλάζιο και στη Νίσυρο μόλις μερικά μίλια βορειοδυτικά απλά υπέροχη! Από το μοναστήρι ξεκινάει κι ένα από τα πολλά πεζοπορικά μονοπάτια του νησιού, που οδηγεί στην Έριστο και την ομώνυμη παραλία της. Δυστυχώς σε μία μέρα δε γίνεται να τα κάνεις όλα..
Αφήσαμε πίσω μας την περιοχή αυτή, βουτήξαμε στα πεντακάθαρα νερά της παραλίας Πλάκα, εκεί παρέα με τα δεκάδες παγόνια που βγαίνουν από τον περιφραγμένο χώρο τους για να τσιμπήσουν τίποτα και να περιεργαστούν τους «εισβολείς» της γαλήνης τους.. Λίγο παραπέρα, και με τους κολπίσκους να συνεχίζουν να προσφέρουν ιδιωτικές δωρεάν παραλίες σε όποιον το επιθυμεί, συναντήσαμε τον Άγιο Αντώνιο, με το μικρό λιμανάκι, τις δύο ταβερνούλες και τους λιγοστούς κατοίκους..22 νομίζω.. Δυτικά του χωριού βρίσκεται το νεκροταφείο των Ελληνιστικών χρόνων με τάφους και λείψανα ανθρώπινων σκελετών στα πετρώματα, στην ξηρά και στη θάλασσα..
Και μετά, τι άλλο, το μικρό μουσείο των νάνων ελεφάντων, στο Μεγάλο Χωριό, κάτω από το αγέρωχο κάστρο. Μάθαμε την ιστορία, είδαμε κάποια οστά και υλικό από τις ανασκαφές, οι οποίες συνεχίζονται ακόμη, καθώς φαίνεται ότι το σπήλαιο Χαρκαδιού έχει να αποκαλύψει πολλά. Μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί οστά ελαφιών που έζησαν εκεί πολύ πριν τους πυγμαίους ελέφαντες, οστά ελεφάντων φυσικά που μάλλον έφθασαν μέσω θαλάσσης, δεινοί κολυμβητές γαρ.
Είχε πλέον μεσημεριάσει για τα καλά, τα μονοπάτια που οδηγούν σε πολλές εκπληκτικές παραλίες είναι ορατά από παντού, αλλά εμείς το μόνο που προλαβαίναμε να κάνουμε ήταν να χώσουμε το μηχανάκι σε χωματόδρομους και να απολαμβάνουμε τη θέα. Για όσους μείνουν πιο πολλές μέρες στο νησί, οι παραλίες Αμμοχώστη, Λεθρά, Θολός, Σταυρός και Άγιος Σέργιος θα ανταμείψουν τα γερά πόδια, την υπομονή και τη θέληση για αξέχαστες εμπειρίες..
Κάπως έτσι, κοκκινισμένοι από τον ήλιο, επιστρέψαμε να χαιρετήσουμε τους οικοδεσπότες στο ξενοδοχείο μας, και, αφού ξενοικιάσαμε το μηχανάκι, διαλέξαμε το «μικρό καφέ» για ξεκούραση μέχρι να έρθει το καράβι για την επιστροφή..

Ήταν τόσο γεμάτο το 24ωρό μας, αυτό το μικρό νησί με την πολλή ζέστη, τους βράχους και τα μονοπάτια, την άγρια ομορφιά και όλα τα υπόλοιπα αξίζει κάθε στιγμή.
Αν το επιλέξετε, καλό θα ήταν να μείνετε λίγο παραπάνω, αν φυσικά αντέχετε το περπάτημα. Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε άλλο χρόνο, το πρόγραμμα αρκετά σφιχτό για να επισκεφτούμε και τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος πριν τη μετακόμιση στη βόρεια Ελλάδα.

 

[vikara]

Ήταν Αύγουστος του 2013, όταν ξεπρόβαλε το αμαξάκι μας από το πλοίο της Blue Star, με τα πράγματά μας σε κάθε γωνιά του, συμπεριλαμβανομένης και της σχάρας που είχα φροντίσει να τοποθετήσω γι' αυτό το λόγο. Και, μιας και πλησιάζει ο καιρός να αποχαιρετήσουμε το νησί για άλλες πολιτείες (να δούμε κι εμείς ρε αδερφέ γιατί τελικά "σαν τη Χαλκιδική δεν έχει" ), είπα να σας δώσω τις εντυπώσεις μας από τα μέρη αυτά, που προσπαθήσαμε να γνωρίσουμε όσο καλύτερα γίνεται τη διετία που πέρασε. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι "Ρόδος, Καστελλόριζο, Σύμη, Τήλος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Κως, Νίσυρος, Κάλυμνος, Λέρος και Πάτμος", με bonus κάποιες μικρές κρουαζιέρες στα Ασπρονήσια, στα Τηγανάκια και το Μαράθι, εκεί ανάμεσα στη Λέρο και την Πάτμο.
Φυσικά, η Ρόδος αποτέλεσε το μέρος διαμονής μας και σημείο εξόρμησης , μιας και δε θέλαμε να αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μέχρι να τελειώσω την ιστορία τούτη, θα έχουμε επισκεφτεί με το καλό και την Τήλο, όπως και τη Χάλκη.. Και θα μένουμε κάπου στην ανατολική Θεσσαλονίκη
Για το Καστελλόριζο ανέβασα την εμπειρία από το Σαββατοκύριακο του Πάσχα που μας πέρασε, να εδώ είναι: http://www.travelstories.gr/community/threads/Καστελόριζο-2015-Πάσχα-με-τους-ακρίτες.51845/
Τα υπόλοιπα έρχονται, μάλλον σε στυλ προτάσεων του τι μας άρεσε και τι όχι. Το σίγουρο είναι ότι νιώθουμε τυχεροί που περάσαμε δύο χρόνια της ζωής μας σ' αυτό τον τόπο, και είδαμε μέρη που θα ήταν εκ των πραγμάτων λίγο δύσκολο να επισκεφτούμε όντας στην ηπειρωτική Ελλάδα.. (πιο εύκολα πας Ισλανδία, ως γνωστόν ).

Μάλλον στο καράβι της Blue Star που σας γυρνούσε πίσω στην ηπειρωτική Ελλάδα, ανεβήκαμε εμείς τον Αύγουστο του '15,ερχόμενοι απο βόρεια Ελλάδα, φορτωμενοι ΑΚΡΙΒΩΣ οπως εσεις πριν δυο χρονια, για να φτασουμε στη Ρόδο όπου και θα παραμείνουμε το ιδιο χρονικό διάστημα με εσας
Η ιστορία επαναλαμβάνεται λοιπόν και αναμένουμε με ανυπομονησία τη συνεχεια καθώς είμαστε και εμείς της ιδιας λογικής ότι τα δωδεκανησα είναι δυσκολοτερα προσβασιμα απο το εξωτερικό για εμας τους "βόρειους"! Οπότε ευκαιρία να τα γυρίσουμε και να τα γνωρισουμε...
Ωραια η περιγραφη της Τηλού και το Πάσχα στο Καστελοριζο!
Εν αναμονη λοιπόν της συνέχειας!

 

[KonstantinosAlyona]

Η ιστορία επαναλαμβάνεται λοιπόν και αναμένουμε με ανυπομονησία τη συνεχεια καθώς είμαστε και εμείς της ιδιας λογικής ότι τα δωδεκανησα είναι δυσκολοτερα προσβασιμα απο το εξωτερικό για εμας τους "βόρειους"! Οπότε ευκαιρία να τα γυρίσουμε και να τα γνωρισουμε...
Ωραια η περιγραφη της Τηλού και το Πάσχα στο Καστελοριζο!
Εν αναμονη λοιπόν της συνέχειας!

Πιστεύω πως τις επόμενες μέρες θα έχω τη συνέχεια με Πάτμο, Λέρο και Νίσυρο. Παλεύω με τον εαυτό μου να σταματήσω για λίγο να ονειρεύομαι και να ψάχνω κάθε τι για Ισλανδία, αλλά είναι πολύ δύσκολο

 

[JsOphelia]

Ωραία περιγραφή! Μένοντας πλέον και εγώ σε νησί (μόλις 1,5 μήνα) πιστεύω πως έχεις πολύ μεγάλες ευκαιρίες να γνωρίσεις και τα γύρω νησιά με οικονομικές τιμές που αλλιώς ίσως και να μην σου περνούσε καν από το μυαλό να επισκεφτείς λόγω απόστασης!
Περιμένουμε την συνέχεια

 

[KonstantinosAlyona]

Ωραία περιγραφή! Μένοντας πλέον και εγώ σε νησί (μόλις 1,5 μήνα) πιστεύω πως έχεις πολύ μεγάλες ευκαιρίες να γνωρίσεις και τα γύρω νησιά με οικονομικές τιμές που αλλιώς ίσως και να μην σου περνούσε καν από το μυαλό να επισκεφτείς λόγω απόστασης!
Περιμένουμε την συνέχεια

Κάπως έτσι είναι, αρκεί να υπάρχει διάθεση και είναι εύκολο να ανακαλύψεις μικρούς παραδείσους.. Σήμερα ξεμπέρδεψα με μια άλλη ιστορία που είχα αρχίσει, για τη νότια Κρήτη, συμπαθάτε με Ήταν και όλες αυτές οι συζητήσεις για τη Γαλλία και τον κόσμο... Πολύ σύντομα θα έχουμε κι άλλα κεφάλαια για Δωδεκάνησα

 

[Nik_27]

Τήλος

Ας αρχίσουμε από το νησί των νάνων ελεφάντων, μιας και ήταν από τα τελευταία που επισκεφθήκαμε. (Πλέον μένουμε στο Νέο Ρύσιο, έξω από τη συμπρωτεύουσα...και μπορώ να πω ότι μας λείπει ήδη η θάλασσα, ο καιρός εκεί στα νότια.. τέλος πάντων). Όχι τόσο εύκολη η πρόσβαση πλέον, αφού από πέρυσι το φθηνό καταμαράν του νησιού για «τεχνικούς» λόγους έχει σταματήσει τα δρομολόγια. Έμεινε μόνο το αντίστοιχο της Dodekanisos Seaways, με δρομολόγια κάθε Τρίτη και Πέμπτη (26 ευρώ παρακαλώ), και τα πλοία της Blue Star που προσεγγίζουν το νησί όχι ακριβώς βολικές ώρες, αλλά με τα μισά χρήματα.
Επιλέξαμε να πάμε Δευτέρα αργά το απόγευμα και να φύγουμε την επομένη, απόγευμα και πάλι. Ήταν αρκετό για να οδηγήσουμε το scooter σε όλο το (ασφάλτινο αλλά και χωμάτινο) οδικό δίκτυο της Τήλου, πιστέψτε με. Εξάλλου δεν πήγαμε εκεί για ξεκούραση και χαλάρωση στις παραλίες, σκοπός ήταν να εξερευνήσουμε όσο περισσότερα μπορούσαμε εκείνες τις 24 σχεδόν ώρες.
Αλήθεια, δεν ξέρω για εσάς, εγώ τα μόνα πράγματα που ήξερα για το νησί πριν την επίσκεψή μας εκεί ήταν ότι κάποτε υπήρχαν νάνοι ελέφαντες (ύψος ενήλικα 1,5 μ.) και ότι πριν κάποια χρόνια είχαν επιτραπεί οι γάμοι ομοφυλόφιλων ζευγαριών, καθιστώντας το δήμο Τήλου τον πρώτο του είδους στη χώρα μας. Οι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους 500, με τους περισσότερους να μένουν στα Λιβάδια και στο Μεγάλο Χωριό.

Το καράβι έφτασε στο λιμάνι περίπου στις 18:30. Τα Λιβάδια φαίνονται εξ ολοκλήρου πριν καν κατέβεις από το πλοίο, ένα μεγάλος κόλπος είναι, με πλακόστρωτο πεζοδρόμιο κατά μήκος της ακτής, κάποια ταβερνάκια και καφετέριες, και την προβλήτα τέρμα δεξιά. Ο φιλόξενος ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που θα μέναμε μας περίμενε με το αυτοκίνητο, αν και ήταν μόνο 300 μέτρα απόσταση (ok, ανηφορικά ). Το δωμάτιο αποδείχθηκε πολύ καλό για τα 25 ευρωπουλάκια που πληρώσαμε, καθαρό και με πρωινό παρακαλώ! Αν και πλέον αποφάσισα να αγοράσω σκηνή και να μένουμε στη φύση σε τέτοιου είδους μικρές εξορμήσεις.

Η σκέψη ήταν να πάμε κάπου για καφέ, κι εκεί, όπως πάντα, να βγάλουμε το σχέδιο των διακοπών μας..Διότι, χωρίς σχέδιο, πού πας!! Τελικά βρεθήκαμε να περπατάμε στην παραλιακή ζώνη, το περιβάλλον τόσο γαλήνιο και όμορφο. Εδώ να καθίσουμε, εκεί να καθίσουμε, μια φωτογραφία από εδώ και μία από εκεί, ούτε που καταλάβαμε πώς φτάσαμε στην απέναντι πλευρά του κόλπου, στο ξενοδοχείο – εστιατόριο «Φάρος». Σουρούπωνε ήδη, η θέα προς τα Λιβάδια μαγευτική, το περιβάλλον του εστιατορίου πολύ όμορφο! Απολαύσαμε ντόπιο κατσικάκι, μιας και η Τήλος έχει πάρα πολλά κατσίκια ελεύθερα, που αποτελούν εξαιρετική επιλογή όπου κι αν φάτε, κι επίσης το μεγαλύτερο κίνδυνο τροχαίου ατυχήματος. Προσοχή λοιπόν, αυτό μας είπαν στο γραφείο που νοικιάσαμε το μηχανάκι!
Συνεχίζουμε με το δείπνο μας, εκτός από κατσικάκι περιελάμβανε μοσχαράκι στιφάδο και κάποια «λιπαντικά».. Δυστυχώς δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια ή εικόνες την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα και τη θέα προς τα Λιβάδια, την υπέροχη μουσική..
Εκεί, μεταξύ κρέατος και κρασιού, και γράφοντας πάνω σε μια χαρτοπετσέτα, βγήκε και το σχέδιο για ένα μεγάλο roadtrip που έρχεται του χρόνου..περιμένω πώς και πώς!! (Έχουμε κανένα μάντη στην παρέα; 8000 χλμ περίπου, 9 χώρες, 23 μέρες.. )

Κάπως έτσι η ώρα πέρασε, η ανάγκη μας για γεμάτο στομάχι ικανοποιήθηκε και με το παραπάνω, και το περπάτημα προς το ξενοδοχείο αποδείχθηκε εξαιρετικό χωνευτικό ώστε να μην κοιμηθώ σαν βόας..

Τι όμορφα που ξημέρωσε η επόμενη μέρα. Ο ήλιος έλουζε το χωριό και το λιμάνι, οι ντόπιοι είχαν πάρει θέση να απολαύσουν τον καφέ τους στην κεντρική μικρή πλατεία κι εμείς το πρωινό που ετοίμασαν οι εξαιρετικοί οικοδεσπότες! Γιαούρτι με καρύδια και μέλι, τοστάκια, καφεδάκια και κρέπες φρεσκότατες!
Κατόπιν πήραμε το δρόμο για το λιμάνι, νοικιάσαμε ένα scooter 125 κυβικών (μη νοικιάσετε μικρότερο δίχρονο, θα βλαστημάτε στις ανηφόρες) και με το χάρτη ανά χείρας πήγαμε κατευθείαν στο Μικρό Χωριό.
Μικρό Χωριό, ναι..Άλλο το Μεγάλο. Το Μικρό Χωριό, ελάχιστα χιλιόμετρα από τα Λιβάδια, είναι ακατοίκητο πλέον, οι τελευταίοι κάτοικοι το αφήσανε κάπου στα 1960. Ερειπωμένα πέτρινα σπίτια, μια εκκλησία που μάλλον λειτουργεί ακόμη κι ένα μπαράκι σε ένα από τα σπίτια. Ανοίγει μετά τις 11 το βράδυ μας είπαν, καλό σημείο για δυνατή μουσική χωρίς να ενοχλείς κανέναν, έτσι;; Το όλο σκηνικό μας θύμισε αρκετά τα αντίστοιχα εγκαταλελειμμένα χωριά της Χίου, αλλά η πολλή ζέστη και υγρασία έκανε απαγορευτική την προσπάθεια να περιπλανηθούμε στα στενά ανεβοκατεβαίνοντας το βουνό. Η θέα πλησιάζοντάς το είναι πάντως εκπληκτική!
Από εκεί καβάλα στο μηχανάκι ξανά, αποφυγή με δεξιοτεχνία των εριφίων που περπατούν παντού και, αφού αφήσαμε το Μεγάλο Χωριό για μετά, πήραμε το δρόμο μέχρι το τέλος του, στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα. Ο γκρεμός δεξιά μας επιβλητικός όσο κι επικίνδυνος, αλλά η θέα στο απέραντο γαλάζιο και στη Νίσυρο μόλις μερικά μίλια βορειοδυτικά απλά υπέροχη! Από το μοναστήρι ξεκινάει κι ένα από τα πολλά πεζοπορικά μονοπάτια του νησιού, που οδηγεί στην Έριστο και την ομώνυμη παραλία της. Δυστυχώς σε μία μέρα δε γίνεται να τα κάνεις όλα..
Αφήσαμε πίσω μας την περιοχή αυτή, βουτήξαμε στα πεντακάθαρα νερά της παραλίας Πλάκα, εκεί παρέα με τα δεκάδες παγόνια που βγαίνουν από τον περιφραγμένο χώρο τους για να τσιμπήσουν τίποτα και να περιεργαστούν τους «εισβολείς» της γαλήνης τους.. Λίγο παραπέρα, και με τους κολπίσκους να συνεχίζουν να προσφέρουν ιδιωτικές δωρεάν παραλίες σε όποιον το επιθυμεί, συναντήσαμε τον Άγιο Αντώνιο, με το μικρό λιμανάκι, τις δύο ταβερνούλες και τους λιγοστούς κατοίκους..22 νομίζω.. Δυτικά του χωριού βρίσκεται το νεκροταφείο των Ελληνιστικών χρόνων με τάφους και λείψανα ανθρώπινων σκελετών στα πετρώματα, στην ξηρά και στη θάλασσα..
Και μετά, τι άλλο, το μικρό μουσείο των νάνων ελεφάντων, στο Μεγάλο Χωριό, κάτω από το αγέρωχο κάστρο. Μάθαμε την ιστορία, είδαμε κάποια οστά και υλικό από τις ανασκαφές, οι οποίες συνεχίζονται ακόμη, καθώς φαίνεται ότι το σπήλαιο Χαρκαδιού έχει να αποκαλύψει πολλά. Μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί οστά ελαφιών που έζησαν εκεί πολύ πριν τους πυγμαίους ελέφαντες, οστά ελεφάντων φυσικά που μάλλον έφθασαν μέσω θαλάσσης, δεινοί κολυμβητές γαρ.
Είχε πλέον μεσημεριάσει για τα καλά, τα μονοπάτια που οδηγούν σε πολλές εκπληκτικές παραλίες είναι ορατά από παντού, αλλά εμείς το μόνο που προλαβαίναμε να κάνουμε ήταν να χώσουμε το μηχανάκι σε χωματόδρομους και να απολαμβάνουμε τη θέα. Για όσους μείνουν πιο πολλές μέρες στο νησί, οι παραλίες Αμμοχώστη, Λεθρά, Θολός, Σταυρός και Άγιος Σέργιος θα ανταμείψουν τα γερά πόδια, την υπομονή και τη θέληση για αξέχαστες εμπειρίες..
Κάπως έτσι, κοκκινισμένοι από τον ήλιο, επιστρέψαμε να χαιρετήσουμε τους οικοδεσπότες στο ξενοδοχείο μας, και, αφού ξενοικιάσαμε το μηχανάκι, διαλέξαμε το «μικρό καφέ» για ξεκούραση μέχρι να έρθει το καράβι για την επιστροφή..

Ήταν τόσο γεμάτο το 24ωρό μας, αυτό το μικρό νησί με την πολλή ζέστη, τους βράχους και τα μονοπάτια, την άγρια ομορφιά και όλα τα υπόλοιπα αξίζει κάθε στιγμή.
Αν το επιλέξετε, καλό θα ήταν να μείνετε λίγο παραπάνω, αν φυσικά αντέχετε το περπάτημα. Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε άλλο χρόνο, το πρόγραμμα αρκετά σφιχτό για να επισκεφτούμε και τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος πριν τη μετακόμιση στη βόρεια Ελλάδα. View attachment 134238 View attachment 134239 View attachment 134237 View attachment 134236 View attachment 134235

Konstantine μηπως θυμασαι το ονομα αυτου του ξενοδοχειου με τα 25ευρω κ το πρωινο?? δεν μπορω να βρω κατι οικονομικο :/

 

[KonstantinosAlyona]

Konstantine μηπως θυμασαι το ονομα αυτου του ξενοδοχειου με τα 25ευρω κ το πρωινο?? δεν μπορω να βρω κατι οικονομικο :/

Seva's studio, αλλά όπως βλέπεις εμείς μείναμε εκεί 3 χρόνια πριν, και ήταν τέλος Σεπτεμβρη. Τώρα δεν ξέρω τι παίζει, εξαρτάται ποτέ θέλετε να πάτε.

 

[KonstantinosAlyona]

Τώρα που το είδα ξανά, για μέσα Σεπτεμβρη και μετα,25 ευρώ είναι η τιμη.

 

[Nik_27]

Seva's studio, αλλά όπως βλέπεις εμείς μείναμε εκεί 3 χρόνια πριν, και ήταν τέλος Σεπτεμβρη. Τώρα δεν ξέρω τι παίζει, εξαρτάται ποτέ θέλετε να πάτε.

Αααα.. οκαυ, θα το κοιταξω! ευχαριστω πολυ παντως!!