Ιταλία Δυο ζωντοχήρες στη Ρώμη !

[fenia42]

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε όλο χαρά ! Θα πηγαίναμε να δούμε το Κολοσσαίο παρέα με τη συμφορουμίτισα Λ. Τα ζαχαρωμένα κρουασανάκια και ο cappuccino latte ήταν ό ,τι πρέπει για να μας τονώσουν. Πεντανόστιμο ιταλικό πρωινό!! Με ικανοποιημένο στομάχι λοιπόν πήραμε την κατηφόρα της Via Cavour (αυτός ο Καβούρ με τυράγνησε πολύ στα φοιτητικά μου χρόνια ) και μετά 5-6 λεπτά περπάτημα στα αριστερά μας ξεπρόβαλε το Κολοσσαίο. Πλησιάσαμε για τις απαραίτητες φωτογραφίες όταν ξαφνικά νιώσαμε το σκούντημα της Λ. πίσω απ’ την πλάτη μας. Στηθήκαμε λοιπόν και οι τρεις κοκόνες στην ουρά με τους μην έχοντας εκ προοιμίου κλεισμένο εισιτήριο και ανεχτήκαμε τη βαρετή αναμονή . 12 ευρουλάκια και μπαίνεις στο πανάρχαιο αυτό κτίσμα όπου μέσα του έχουν καρδιοχτυπήσει τόσοι και τόσοι αθώοι άνθρωποι χάνοντας την άδικη μάχη με τα θηρία και όλα αυτά προς τέρψιν ενός απεχθούς κι αιμοδιψούς χαλιναγωγημένου κοινού. Σταθήκαμε σε μια σκιερή γωνιά να συμβουλευτούμε τον οδηγό μας και να θυμηθούμε λεπτομέρειες που αφορούσαν το Κολοσσαίο. Προσπαθούσαμε να μαντέψουμε την αγωνία και την απόγνωση των αιχμαλώτων που έμπαιναν στην αδυσώπητη δοκιμασία και νιώσαμε κύματα οργής και φρίκης να ταράζουν το κορμί μας. Για το λόγο αυτό και μόνο αξίζει να επισκεφτείς το εσωτερικό του ημικατεστραμένου αυτού κτίσματος : γιατί η εικόνα του απ’ έξω δε παραπέμπει στην αληθινή του φρίκη…
Επηρεασμένες ακόμη ενδομύχως και εφόσον το εισιτήριο μας ήταν ενιαίο κατευθυνθήκαμε προς τα ερείπια του Palatino και θαυμάσαμε τη θέα της αιώνιας πόλης από ψηλά. Στην έξοδο υπήρχε ένας μικροπωλητής που πουλούσε το «εθνικό προϊόν » της Φλωρεντίας, δηλαδή μαριονέτες Πινόκιο. Ήταν μελαμψός, φορούσε τουρμπάνι κι έμοιαζε με Ινδό. Τον ρώτησα αν όντως ήταν Ινδός και μου απάντησε σε άπταιστα ιταλικά ότι είχε γεννηθεί στο Νεπάλ αλλά ήταν πράγματι Ινδός και μάλιστα Σιχ ! Εξού και το μαλλί στο τουρμπάνι. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η γαλήνη και η ηρεμία με την οποία μιλούσε αυτός ο άνθρωπος. Μπορούσα να συζητάω μαζί του για ώρες. Του είπα ότι σκεφτόμαστε άμεσα να πάμε στην Ινδία και μου έδωσε συμβουλές . Κάθε κίνησή του, κάθε κουβέντα του διακρινόταν από αφάνταστη ηρεμία. Ειλικρινά, αυτός ο απλός άνθρωπος με είχε μαγέψει, αλλά έπρεπε κάποια στιγμή να φύγω. Αγόρασα ορισμένα πράγματα, τον αποχαιρέτησα κι έφυγα. Έκπληκτη τον άκουσα να με ευχαριστεί που θέλω να επισκεφτώ τη χώρα του !
Μετά την περιήγησή μας υπό τον δυνατό μαγιάτικο ήλιο, κατευθυνθήκαμε προς την αγαπημένη μου Piazza Venezia γωνία με Via del Corso , όπου βρήκαμε μια όμορφη απλή και γραφική trattoria για να πάρουμε το μεσημεριανό μας. Μετά από αυτό και ύστερα από το Greco-italiano καμάκι του σερβιτόρου κινήσαμε ολοταχώς και με μια ανάσα για την περιβόητη Fontana di Trevi που μέχρι στιγμής είχαμε δει μόνο στη γλυκανάλατη ταινία με τη Βουγιουκλάκη. Η Fontana di Trevi λοιπόν βρίσκεται σε μια τοσοδούλα πλατεία ( γούβα θα έλεγα !) που το πλήθος γύρω της την κάνει να φαντάζει ακόμα πιο μικρή και που τα κλειστοφοβικά άτομα ωσάν κι εμέ νιώθουν περίεργα και θέλουν να φύγουν. Γεμάτη κόσμο σε 24ωρη βάση θυμίζει τη γελοία ώρα του ηλιοβασιλέματος στη Σαντορίνη : χάνεται το νόημα .Σπεύδουμε να απομακρυνθούμε και αφού αποχαιρετούμε τη συμφορουμίτισα Λ. κατευθυνόμαστε αργά αργά προς τη Piazza Navona όπου είχαμε άλλο ραντεβού με το φίλο της Μαρίας τον (ας τον πούμε) Αντρέα (γιατί μπορεί η μαμά του να’ναι μέλος στο travel stories και δε θέλουμε να μάθει την πικρή αλήθεια τοιουτοτρόπως . )
« Τι μέρος του λόγου είναι ο φίλος σου Μαρία ; »
« Ααα, ο Αντρέας, άλλο πράμα. Ψηλός, μελαχροινός, γεροδεμένος, γιατρός, 35άρης. Παίδαρος. Θα μας πάει είπε και στα μέρη που συχνάζει ». Ωραιότατα, σκέφτηκα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[eva kas]

γιατι πιστευω οτι θα γελασουμε με την ιστορια σου?γιατι?
αντε συνεχεια παρακαλω.........

 

[mariagl]

και εγω γιατι πιστευω ότι θα μου αρεσει η ιστορία σου παρα πολύ????

 

[Borealis]

Φοβάμαι ότι είναι τότε που σου πρότεινα το Τέρμινι για διαμονή και μετά είχα σκάσει από την αγωνία μου μη συμβεί τίποτα!
Από ότι φαίνεται συνέβη αλλά όχι δυσάρεστο!

 

[renata]

καιρός να αρχίσετε καμιά ιστορία ας ειναι και με ζωντοχήρες!!

αντε να χειμωνιάσει να μαζευόμαστε σιγά σιγα..
μου έχουν λείψει τα ..νούμερα!!

 

[soudianos]

καιρός να αρχίσετε καμιά ιστορία ας ειναι και με ζωντοχήρες!!

αντε να χειμωνιάσει να μαζευόμαστε σιγά σιγα..
μου έχουν λείψει τα ..νούμερα!!

να χειμωνιάσει και να ηρεμήσουμε γιατί μέχρι και το 15άυγουστο έκανα εδώ υπερωρίες...
fenia42 προχώρα

 

[KIKI]

ωραίος τιτλος !!!

 

[pattyyy]

Ανυπομονώ κι εγώ για την συνέχεια αυτής της πολλά υποσχόμενης ιστορίας!

 

[fenia42]

Γεια σας, μόλις επέστρεψα στη βάση μου, είμαι άυπνη δυο 24ωρα αλλά νομίζω θα καταφέρω να ανταπεξέλθω. Χαίρομαι που η εισαγωγή της ιστορίας μου βρήκε
" θιασώτες " ενώ περίμενα να με κράξετε που δε δίνω στοιχεία ιστορικά, πολιτικά, πολιτιστικά κλπ όπως στο Βερολίνο, αλλά διακωμωδώ τα πεπραγμένα.
Ελπίζω να καταλαβαίνουν όλοι ότι ο τίτλος της ιστορίας όπως και γενικά όλη η ιστορία έχουν χιουμοριστική & σαρκαστική διάθεση .

Όσο για σένα αγαπητέ Borealis, ω ναι, είναι τότε που με κορόιδευες που δεν άδειασα τη βαλίτσα από το Βερολίνο και πήγα Ρώμη στο καπάκι, τότε που με ζήλευες θανατηφόρα γιατί πάω κάθε μήνα και σε άλλη πρωτεύουσα, τότε που για να με εκδικηθείς και να σβήσεις το ακόρεστο μένος σου προς το πρόσωπό μου με έστειλες να μείνω στο Τέρμινι για να κινδυνέψει η σωματική μου ακεραιότητα, αλλά ιδού ! Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο, και να'μαι πάλι μπροστά σου, ολοζώντανη κι ετοιμοπόλεμη.

 

[harilander]

εγω σου το είπα!

 

[fenia42]

Roma : Primo Giorno

Αν λοιπόν θέλετε να συνεχίσετε μια χιουμοριστική ιστορία και όχι μια ενημερωτική ιστορία voila, ή καλύτερα στην ιταλική : ecco !


Nα ’μαστε λοιπόν οι δυο εύθυμες ζωντοχήρες ένα βροχερό πρωινό στο κατάμεστο – από κουβάδες – SKG ( διότι κάθε φορά που βρέχει το SKG πλημμυρίζει ) . Κι εκεί που περίμενα αμέριμνη τη σειρά μου να πάρω έναν καφέ στο κυλικείο, θυμάμαι ότι έχω ξεχάσει τα μισά λεφτά στο κομοδίνο μου !!! Τέλεια . Ευτυχώς πριν με καταβάλει ο πανικός καλώ τη Μαρία, τα βάζουμε κάτω, βγάζω και μερικά λεφτά από μια ξεχασμένη χρεωστική και ξεκινάμε . ( Τσίμα τσίμα με τον Παύλο Τσίμα ) (Η κατάρα του Borealis έκανε την εμφάνισή της. )
Η πτήση ήταν η παρθενική της Ryan Air για Ρώμη . Η Μαρία που φοβάται τα αεροπλάνα πήρε μισό Lexotanil και ήταν σε κατάσταση νιρβάνα. Φτάσαμε στην ηλιόλουστη Ρώμη μετά σχεδόν δυο ώρες και πήραμε λεωφορείο για Τέρμινι, όπου ήταν το ξενοδοχείο μας. Μέναμε 50 μέτρα από τη Santa Maria Maggiore και πριν βγούμε προς αναζήτηση του ξενοδοχείου κάναμε μια στάση για ένα Tramezzino - Wikipedia, the free encyclopedia . Το πλέον άνοστο και πανάκριβο που έχω φάει. Benvenuta alla citta piu turistica del mondo .
Μετά το τραγικό tramezzino μας λοιπόν, κινούμε να βρούμε το ξενοδοχείο, το οποίο ήταν μεν 3 αστέρων, αλλά κόστιζε 120 ? η βραδιά . Ρώμη είναι όμως αυτή, τα δίνεις .
Η Μαρία βέβαια με το που είδε το δωμάτιο βούρκωσε. Την είχα προειδοποιήσει αλλά μάλλον δε με πρόσεχε όταν της είχα πει να μην περιμένει τις χλιδές της Κωνσταντινούπολης. « Θέλω να φύγω, Θέλω τη μαμά μου » άρχισε να λέει (στ'αλήθεια ) , κι εγώ κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα να τη βάλω για ύπνο . Καλό το Lexotanil αλλά μικρή η επήρειά του !
Όταν ξυπνήσαμε λοιπόν από τον απογευματινό μας ύπνο, φαίνεται είχε αποδεχτεί ότι αυτό θα ήταν το ταπεινό κατάλυμά μας για τις επόμενες 4 μέρες. Έτσι σηκωθήκαμε όλο χαρά να ετοιμαστούμε για να πάρουμε μια γεύση από τη νυχτερινή ζωή της Ρώμης. Είχαμε ραντεβού !

 

[Cave_man]

καλά το ξεκίνησες και με ωραίο τίτλο;