Κροατία Μαυροβούνιο Δαλματικές Ακτές by car

[silversurfer]

H ιδεά μου είχε καρφωθεί απτα χριστούγεννα ---- ήθελα φέτος το καλοκαίρι κάτι διαφορετικό κ οχι άλλο ένα τυπικό 5μερο σε κάποιο ελληνικό νησί --- η εικόνα των Δαλματικών ακτών ήταν πάντοτε γοητευτική

Μετά το πάσχα άρχισα να κάνω κάποιες πρώτες αναγνωριστικές συζητήσεις με φίλους --- σκοπός ηταν να μαζευτούμε 3 άτομα ώστε να μοιραστούμε την οδήγηση κ τα έξοδα κ να κάνουμε κ τον απαραίτητο χαβαλε. Το αρχικό πλάνο έλεγε Ντουμπρόβνικ - Χβάρ - Σπλίτ σε 8-9 μέρες.

Ο καιρός περνούσε κ οι πρώτες υποσχέσεις άρχισαν να μετατρέπονται σε δικαιολογίες. "Δεν έχω διαβατήριο - δεν έχω λεφτά - δεν έχω λεφτά (κ) διαβατήριο - θα έχω δουλειά εκείνη την περίοδο - δν με αφήνει η γκόμενα - φοβάμαι να περάσω οδικώς απο αυτα τα κράτη - είναι επικίνδυνα " κλπ κλπ

Η ιδέα άρχισε σιγα σιγα να εγκαταλείπεται κ ο καιρός περνούσε. Κάποια πλάνα για εγχώριους προορισμούς δν προχώρησαν κ αυτά κ είχα αρχίσει να συμβιβάζομαι οτι ο αύγουστος θα βγεί με μικρές αποδράσεις στη χαλκιδική τα σαββατοκύριακα

Τελικά ένα φιλαράκι πείστηκε για το εγχείρημα κ είπαμε lets do it !! Ο αρχικός σχεδιασμός για μια εβδομάδα πήγε φυσικά περίπατο κ οι 8-9 μέρες μετατράπηκαν σε 5. Μιας κ θα είχαμε το αυτοκίνητο κ για να μν χάσουμε πολυ χρόνο για να πάμε στο Χβαρ, αποφασίστηκε να επισκεφθούμε "κατεβαίνοντας" τα παράλια του montenegro. Ψάχνοντας στο ιντερνετ αποφασίσαμε να δουμε Κότορ κ Μπούντβα (τα οποία δν τα είχαμε ματα-ξανα-ακούσει)

Χρόνος προετοιμασίας = 1 μέρα αφού όλα έγιναν κυριολεκτικά στο φτερό. Πράσινη κάρτα για το αυτοκίνητο, ξενοδοχεία-hostels κ χάρτες διαδρομής βγήκαν 2 μέρες πριν ξεκινήσουμε

1η μέρα
Εγερτήριο στις 5:30 το πρωί, κουλούρια σαντουτς κρουασαν για τη διαδρομή, τουαλέτα ,10 ευρώ βενζίνη ισα ισα να μας βγάλει μεχρι τα συνορα κ στις 6 είχαμε ξεκινήσει για τους Ευζώνους. Η απόφαση ήταν να αποφύγουμε να μπούμε αλβανία κ να περάσουμε απο σκοπια-σερβια-μοντενεγκρο-βοσνια κ να βγουμε ντουμπρόβνικ. Ομως όταν δν έχεις κανει καλή προεργασία, κάνεις λάθη. Στα σύνορα κοιτώντας αμέριμνος τους χάρτες που είχαμε εκτυπώσει , συνειδητοποιώ ότι έχουμε στη διαδρομή μας πέρασμα απο Πρίστινα (δλδ Κόσσοβο). Μόλις την προηγούμενη βδομάδα ακούσα για νεες εχθροπραξίες, για φλεγόμενα χωριά, άσε που η πράσινη κάρτα δν περνούσε εκει. Νέα σύσκεψη κ συνομιλία με μερικούς φορτηγατζήδες κ απόφαση για είσοδο στη σερβία απο άλλο σημείο κ πορεία περιμετρικά το κοσσόβου. 2 ώρες μας είπαν οτι θα χάσουμε (κ μεις οι #$%@ τους πιστέψαμε !! )

Μπαίνοντας στα σκόπια φουλάραμε το ρεζερβουάρ κ φύγαμε γκαζωμένοι. Ο δρόμος στα σκόπια μέχρι ένα σημείο είναι μια λωρίδα/ρεύμα όμως στη συνέχεια ανοίγει κ γίνεται "εθνική" με 3 κ 4 λωρίδες. Περάσαμε τα διόδια δίνοντας απο 1 euro κάθε φορά κ σε 1,5 - 2 ωρίτσες είχαμε φτάσει στα σύνορα με σερβια. Εκεί καθυστερήσαμε αρκετά να περάσουμε καθως είχε πολλά αυτοκίνητα. Στάση για τουαλέτα κ σχεδιασμός της πορείας στο χάρτη. Μόλις είδα την διαδρομη στο νέο χάρτη αντιλήφθηκα οτι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να είναι μολις 2 ωρες παραπάνω η παράκαμψη μας. Anyway ξεκινήσαμε με προορισμό το Νις , ο δρόμος μεγάλος κ ευκολος, κατι τρελοί γερμανοι να μας προσπερνανε ολη την ωρα νομιζοντας οτι ειναι στην autobahn κ μετά απο άλλη 1,5 ωρα περνάμε το Νίς, βάζουμε λίγο ελληνική βενζίνη (ΕΚΟ γαρ) , μας κλέβουν λίγο οι σερβοι στην αναλογία άλλα λέω οκ, ρίξτε ενα καθάρισμα παρμπριζ κ τζάμια κ είμαστε πάτσι.

Μετά την έξοδο απτην εθνικη , ο δρόμος άλλαξε πολυ γρηγορα, πλεον οδηγούσαμε σε μια λωρίδα, τα zastava κ τα cadette έκαναν απειλητικα την εμφάνιση τους, εμεις να πηγαίνουμε λίγο πολυ στα τυφλά (αλλα λεμε, οκ ,εναν δρόμο έχουν, αποκλείεται να χαθούμε) κ μέσα σ'ολα, άρχισε κ να βρέχει. Τα μέρη που περάσαμε, φτωχικά κ μίζερα θα έλεγα, ο δρόμος άρχισε να γίνεται ορεινός, δν μπορούσαμε κ να τρέξουμε λόγω της μιας λωρίδας, οι 2 επιπλεόν ώρες είχαν γίνει προ πολλού 4 , κ εκεινη την ώρα παρακαλούσα να ειχα περάσει μέσα απτο κόσσοβο κ να πέφταν διπλα μου βόμβες, χαλάλι !!

Φτάνοντας επιτέλους στο montenegro πληρώσαμε ενα 10euro χαράτσι το οποίο είναι κάτι σαν τα δικά μας τα τέλη κυκλοφορίας κ συνεχίσαμε. Μαυροβούνι το κράτος άλλα το βουνό μονο μαύρο δν είναι. Καταπράσινο με φοβερη δαδρομη κ γραφικά χωριά, διάφορες πηγές-βρύσες στην άκρη του δρόμου οπου έτρεχε γάργαρο νερό (σαν το νερο του montenegro δν υπαρχει), κοινώς ευχάριστη διαδρομή, άλλα παρολαυτα πηγαίναμε με max 70. Κ επειδη το όριο ήταν 60 κ είχε μπλοκα παντου, καναμε ενα τρικ, πέρναμε απο πίσω όποιον τρελό γερμανο βλέπαμε, (τι ειναι αυτοι οι fritz , δν νιώθουν τπτ στο δρόμο !!) κ πάντα είμασταν σιγουροι οτι αν σταματήσουν καποιον, θα ειναι ο μροστινός. Ξέρω, χαζο τρικ, άλλα έπιανε πάντα, καθως συνέχεια αντικρύζαμε γερμαναράδες σταματημενους σε καποιο μπλοκο (μάλλον οι ντοπιοι αστυνομικοί είχαν αδυναμια στις γερμανικες πινακίδες !!! $$$)

Αφου περάσαμε Ποντγκόριτσα κ Νίκσιτς, κ μετά απο συνολικά ενα 4ωρο μεσα στο Μontenegro, φτάνουμε στα σύνορα της Βοσνίας. Είχε βραδυάσει, είμασαταν κουρασμένοι απο την οδήγηση (για να καλύψουμε τη χασούρα απτην παράκαμψη περιορίσαμε στο ελάχιστο τα διαλείματα), γνωρίζαμε όμως ότι είμασταν 1 ωρα μακρυα απο το Ντουμπρόβνικ.

Γύρω στις 9 το βράδυ, τα πρώτα φώτα άρχισαν να ξεπροβάλουν. Οδηγουσαμε ακομα στα ορεινά, κ βλέπαμε στους πρόποδες το πανέμορφο Ντουμπρόβνικ. Πραγματικά έμοιαζε μαγικό. Μπαίνουμε στην πόλη κ αφου ταλαιπωρηθηκαμε λιγο να βρούμε το hostel κ να κουβαλήσουμε τα συμπράγκαλα, κάναμε ένα ντουζάκι κ νιώθαμε τα πόδια μας να τρέμουνε απο την κούραση κ την πολύωρη οδήγηση. 15 ώρες στο αυτοκίνητο.
Άλλα λέμε δν καθόμαστε μέσα, πάμε να δουμε την πόλη, να πιούμε καμια μπύρα ....

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[pattyyy]

Πολύ χρήσιμες οι πρακτικές πληροφορίες που μας λες! Ανυπομονώ για τη συνέχεια του ταξιδιού σας!

 

[silversurfer]

Για να εξερευνήσεις την πόλη on foot θέλει κότσια καθώς έχει πολλές ανηφόρες - κατηφόρες κ υπάρχουν γενικά 6000 σκαλοπάτια !!! Καβαλάμε λοιπόν το αυτοκίνητο κ φεύγουμε για την παλιά πόλη. Το να παρκάρεις αύγουστο μήνα κοντά στο κάστρο του Ντουμπρόβνικ απαιτεί πολύ πολύ τύχη (να μν το πω αλλιώς). Φανταστείτε λοιπόν πως νιώσαμε οταν βρήκαμε θέση ακριβώς μπροστά στην πύλη του κάστρου

Τριγυρίσαμε την παλιά πόλη, γίναμε ένα με τους πάμπολλους τουρίστες, βγάλαμε τις πρώτες φωτο, ήπιαμε μια παγωμένη μπύρα κ σταματήσαμε για πίτσα σε ένα απτα άπειρα take away που υπήρχαν, συνειδητοποιήσαμε που ήμασταν το πρωί, τι περάσαμε για να έρθουμε κ επιστρέψαμε στο hostel για να ξεκουραστούμε (επιτέλους). Ο περίεργος φωτισμός, τα μαγαζιά, το κάστρο, όλα άφηναν μια κοσμοπολίτικη αίσθηση

2η μέρα
Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς, ανυπόμονοι για να εξερευνήσουμε την πόλη κ να κάνουμε κ το πρώτο μας μπάνιο στην Αδριατική. Το hostel ήταν στα ορεινά της πόλης (πολύ σκαλοπάτι !!) κ δν μπορούσαμε να το πλησιάσουμε με το αυτοκίνητο καθώς ήταν μέσα στα άπειρα στενά δρομάκια. Παρόλαυτά, είχε μια πολυ μεγάλη βεράντα με απίστευτη θέα.

Κάναμε μια μικρή βόλτα με το αυτοκίνητο κ ω του θαύματος, μπροστά ακριβώς απτην παραλία βρίσκουμε κενή θέση. Στάση για μερικά kuna (κροάτικο νόμισμα 1 euro = 7,5 kuna περίπου), πρωινό στο φουρνάρικο κ βουρ για την παραλία.
Η συγκεκριμένη ονομάζεται EastWest κ είναι ακριβώς δίπλα στην παλιά πόλη.

Ως κλασικοί ελληνάρες, πάμε ντουγρου για τις ξαπλώστρες.
- How much ? - 70 kuna έκαστος!!! κ ο καφες έξτρα !!!!!!!
- Τι λε ρε φιλαράκι , ουτε στη χαλκιδική δν δίνω τόσα

Πετσετούλα κάτω κ απόλαυση του "κροάτικου" ήλιου -- ευτυχώς είχαμε ήδη πάρει χρώμα απτα μπάνια ολο το καλοκαίρι κ δν κινδυνεύαμε άμεσα να καούμε. Άλλωστε όλη η νεολαία ήταν εκει δίπλα μας. Ρώσοι, γερμανοί, ιταλοί, αμερικάνοι ... κ πολύ topless ρε παιδί μου ... τι να τις κάνουμε τις ξαπλώστρες ?? Τα νερά πεντακάθαρα άλλα κ κρύα, κάτι που μας άρεσε ιδιαίτερα. Η θέα φανταστική, κολυμπούσες δίπλα στο κάστρο ενώ πιο πέρα ήταν τα πολυτελή ιστιοφόρα. Αφού λιώσαμε με τις ώρες στην παραλία, ήρθε η ώρα για sightseeing. Αφού δώσαμε κ απο 1 kuna για να ξεπλυθούμε στις ντουζιέρες (ε τι φραγκοφονιάδες ήταν αυτοι ) ξεκινήσαμε για το κάστρο.

Για να ανέβεις πάνω στα τείχη, πρέπει να πληρώσεις γύρω στα 7 euros είσοδο. Είναι όμως ο μοναδικός τρόπος για να δεις πανοραμικά το κάστρο, την παλιά πόλη, τα events μέσα κ γύρω απτο κάστρο, το πλήθος του κόσμου, τη θάλασσα, τα ιστιοφόρα κ τα κρουαζιερόπλοια. Φυσικά θα ανέβεις κ πολύ σκαλοπάτι, είπαμε 6000 σε όλη την πόλη.

Περπατώντας περιμετρικά, βλέπαμε βράχους, την προέκταση ουσιαστικά του κάστρου, όπου κόσμος είχε αράξει κ βουτούσε στα παγωμένα νερά. Πραγματικά ζήλεψα άλλα δν είχαμε γμτ χρόνο κ για άλλο μπάνιο. Καθίσαμε σε μια καφετέρια πάνω στα τείχη κ ήπιαμε κατι απολαυστικά smoothies. Τιμές ελλάδος οπότε δν μας έκανε αίσθηση. Κατεβαίνοντας όμως στην πόλη για φαγητό, κ αντικρύζοντας τους τιμοκαταλόγους, λέμε pizza κ πάλι pizza.
Αφου περιπλανηθήκαμε στην πόλη κ εξερευνήσαμε κάθε απίθανο στενό, συναντήσαμε κ κάποια τουριστικά group με έλληνες, ήρθε η ώρα για επιστροφή κ ξεκούραση.

Αράξαμε στη βεράντα κ απολαύσαμε τον ήλιο να χάνεται πίσω απτο κάστρο της πόλης. Το βραδάκι ξεκινήσαμε για ένα χαλαρό ποτάκι, άλλωστε το Ντουμπρόβνικ δν είναι πόλη για έντονη διασκέδαση, όπως ανέφερα κ πιο πάνω, έχει μια κοσμοπολίτικη αίσθηση, θα το χαρακτήριζα πιο πολύ ζευγαρο-προορισμό.
Η επόμενη μέρα άλλωστε είχε ταξίδι κ αρκετή (όπως αποδείχθηκε) οδήγηση ...

 

[Eftichia]

πολύ όμορφες οι φωτογραφίες και η περιγραφή σου ,απολαυστική!!!

 

[Giristroula]

Κλαψ...ζηλεύω...εγώ σε αντίστοιχο ταξίδι μου στο Ντουμπρόβνιγκ τη μέρα που ήταν προγραμματισμένο να ανεβώ στο κάστρο έβρεχε καταρακτωδώς επί ώρες και μου τη χάλασε...Και ήταν μήνας Μάϊος!Για πάμε παρακάτω...

 

[Twinkie]

Πολύ θέλω να κάνω αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι! Και απ' ότι διαβάζω πρέπει να είναι μαγικά τα τοπία...

 

[silversurfer]

3η μέρα

Κοιτάζοντας στο google maps την διαδρομή Ντουμπρόβνικ - Κότορ, την έβγαζε σχεδόν 2 ωρίτσες. Χαλαρααααα λέμε ...
Χαλαρά ξυπνήσαμε, χαλαρά πήραμε πρωινό, χαλαρά ετοιμαστήκαμε να φύγουμε. Κ το πληρώσαμε !!

Στην έξοδο της πόλης στο δρόμο για Μαυροβούνιο, ο δρόμος γίνεται ανηφορικός κ υπάρχει ένα σημείο όπου βλέπεις την πόλη απο ψηλά --- πραγματικά πολύ ωραία θέα, σταματήσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες

Συνεχίσαμε με προορισμό τα σύνορα, περάσαμε απο διάφορα παραθαλάσσια μέρη τα οποία θα θέλαμε πολύ να επισκεφτούμε άλλα δυστυχώς δν υπήρχε χρόνος. Κάποια στιγμή η κίνηση άρχισε να αυξάνεται κ να αυξάνεται. Κάποια στιγμή πηγαίναμε σημειωτόν εως ωτου ακινητοποιηθήκαμε τελείως. Μάλλον φτάνουμε στα σύνορα, λεμε, μονο που μπροστά μας δν φαίνοταν τπτ !! Μετά απο μισή ώρα κάτι άρχισε να αχνοφαίνεται εκεί ψηλά Ναι ήταν τα σύνορα κ γινόταν της κακομοίρας απο αυτοκίνητα. Αύγουστος γαρ κ φαντάζομαι πολλοί θα σκέφτηκαν σαν εμάς, δλδ να συνδυάσουν παράλια Κροατίας κ Mαυροβουνίου.
Σχεδόν μια ώρα κάναμε να περάσουμε κ η πλάκα είναι οτι δν μας έκαναν καν έλεγχο διαβατηρίων, τπτ, απλά μας έκαναν νόημα να περάσουμε. Υποθέτω πως έτσι κ ηταν τυπικοί, ακόμα εκει θα ήμασταν να περιμένουμε. Όμως δν είχε τελειώσει η αναμονή μας. Έπρεπε να περάσουμε κ τους συνοριακούς του Μαυροβουνίου. Ο δρόμος ήταν μια μεγάλη κατηφόρα, σβήσαμε τν μηχανή κ πηγαίναμε με χειρόφρενο. Απτην αντίθετη κατευθυνση γινόταν επίσης της κακομοίρας. Τι να κάνουμε, κοιτούσαμε τις πινακίδες των αυτοκινήτων κ βλέπαμε απο που κατάγοταν οι περισσότεροι. Είδαμε τα πάντα, Ιταλούς, Γερμανούς, Πολωνούς, Σλοβένους, Σέρβους, Αλβανούς, Τσέχους, Γάλλους, μόνο Έλληνες δν είδαμε, ήμασταν οι μοναδικοί
Αφου περάσαμε κ τους Μαυροβούνιους ,ακολουθήσαμε το κομβόι των αυτοκινήτων σε ρυθμούς χελώνας, αφού υπήρχε μόλις μια λωρίδα κ τα αυτοκίνητα ήταν άπειρα. Εμ θέλαμε να ξεκινήσουμε χαλαρά
Με τα πολλά φτάσαμε σε ένα σημείο όπου υπήρχε σύνδεση με ferry boat. Για όσους δν γνωρίζουν, το Κότορ είναι μια πόλη στην άκρη μιας λίμνης. Το φέρρυ μας πήγε απέναντι (πολύ μικρή απόσταση) κ οδηγώντας δίπλα στην όμορφη λίμνη φτάσαμε επιτέλους στο Κότορ.

Συνολικός χρόνος ταξιδιού = πάνω απο 4 ώρες ... χαλαρά !!

Έξω απτην παλιά πόλη του Κότορ γινόταν ένας χαμός -- κίνηση, αυτοκίνητα, κόσμος, με τα πολλά βρήκαμε να παρκάρουμε σε μια απομακρυσμένη αλάνα κ ξεκινήσαμε για την πόλη. Το hostel ήταν στο κέντρο, πιο κέντρο δν γίνεται -- το δωμάτιο παρόλο που είχαμε άλλους 2 μέσα, ήταν πεντακάθαρο κ ευρύχωρο κ το συστήνω ανεπιφύλακτα (λέγεται hostel montenegro)
Αφήσαμε τα πράγματα κ αμέσως ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για να κάνουμε ένα μπάνιο να ξελαμπικάρουμε απτην οδήγηση. Η περιοχή εκεί δν φημίζεται για τα νερά της κ όσο κ να ψάξαμε δν βρήκαμε κατι που να μας αρέσει. Κάναμε μια βουτιά στην λίμνη ίσα ισα να βραχούμε κ επιστροφή στο hostel. Κάνοντας μια βόλτα στην πόλη, διαπιστώσαμε πως το Κότορ είναι μια γραφική μικρή πόλη με ένα κάστρο κ μια εκκλησία να δεσπόζουν στα ορεινά (για να πας θέλει να ανέβεις άπειρα σκαλοπάτια) κ στην προβλήτα της ήταν αραγμένα ένα σωρο πολυτελή σκάφη. Καμία σχέση με το Ντουμπρόβνικ άλλα είχε κ αυτο την δική του ομορφιά.

Συνομιλώντας με το παλικάρι που μας τοποθέτησε στα δωμάτια μας, μας ενημέρωσε πως "απόψε δν νομίζω να καταφέρετε να κοιμηθείτε, οπότε ξαπλώστε καλύτερα τώρα το απογευματάκι"
"Γιατί τι έχει απόψε ? " τον ρωτήσαμε με απορία
"Μα καλά δν το ξέρετε ? Απόψε είναι το καρναβάλι του Κότορ, θα γίνει χαμός !!!"

Καρναβάλι καλοκαιριάτικα ... οτι ναναι λέμε. Παρόλαυτα κάναμε ένα ντουζάκι κ ακολουθήσαμε την συμβουλή του. Κατα τις 9 μας ξύπνησε η μουσική. Το hostel ήταν ακριβώς δίπλα στα μπαράκια της πόλης. Κάτω είχε αρχίσει να μαζεύει κόσμο. Βγήκαμε έξω απτην παλιά πόλη όπου στο δρόμο είχε σταματήσει η κυκλοφορία, είχαν τοποθετήσει μια μινι εξέδρα, κ χόρευαν τα καρναβαλικά γκρουπ. Χαμός απο κόσμο. Γυρίσαμε στο κέντρο κ όσο περνουσε η ώρα, τοσο ο κόσμος γινόταν περισσότερος κ η μουσική δυνατότερη. Είχε κ standup show σε μια εξέδρα, άλλα εμεις σέρβικα δν γνωρίζαμε. Κάτσαμε έξω απο ένα μπαράκι να πιούμε 2 ποτά κ χαζεύαμε τον κόσμο να περνάει. Δν ήθελε πολύ, σε λίγο όλη η πόλη ήταν packed out !! Πήραμε άλλες 2 μπύρες στο χέρι κ γίναμε ένα με τον κόσμο --- 80% νεολαία --- κ κάααααααααατι γυναίκες, μα κάαααααααατι γυναίκες --- ουφ

Κατα τις 3:30-4 γυρίσαμε στο hostel όπου θα επιχειρούσαμε να κοιμηθούμε --- ο θόρυβος είχε μετατραπεί σε βουητό όμως η κούραση αποδείχθηκε πιο δυνατή απτην ηχορύπανση ... άλλη μια μέρα οδήγησης μας περίμενε την επομένη

 

[Giristroula]

Τελικά όντως γίνεται χαμός το καλοκαίρι και ίσως είναι καλύτερη εποχή η άνοιξη. Εμείς στο πήγαινε για Κότορ κάναμε το γύρω του φιόρδ-καταπληκτική διαδρομή- και στο γυρισμό πήραμε το φέρυ. Άντε καλά... όποτε θέλουν αυτοί γιορτάζουν το καρναβάλι...εγώ ήμουν τέλος Απριλίου και σε κάποια από τις πόλεις που πέρασα είχε καρναβαλικές εκδηλώσεις.

 

[silversurfer]

4η μέρα
Ξυπνήσαμε γύρω στις 10-11, συζητήσαμε για το προηγούμενο βράδυ, μαζέψαμε τα πράγματα, τα πήγαμε στο αυτοκίνητο, κλειδώσαμε κ επιστρέψαμε στο Κότορ. Δεν είχαμε ολοκληρώσει την περιήγησή μας, δν είχαμε ανέβει στο κάστρο.

Ξεκινώντας για την ανάβαση, ξάφνου ένας μαυροβούνιος εισπράκτορας να μας κόψει εισητήριο. Όχι που θα την γλιτώναμε. 5-6 euros κ αρχίσαμε την ανάβαση. Πανοραμική θέα της λίμνης κ της πόλης, λίγο chat με τους υπόλοιπους τουρίστες , ανάπαυση απο τα σκαλοπάτια κ επιστροφή στο αυτοκίνητο. Επόμενη στάση = Μπούντβα

Ούτε για την Μπούντβα είχαμε κάποια ιδέα οταν ξεκινούσαμε το ταξίδι μας -- περιμέναμε κάτι ανάλογο του Κότορ, δλδ μια μικρή πόλη, με ένα παλιό κάστρο, μερικά μπαράκια and thats it ...
Διαψευστήκαμε πανηγυρικά

Μεγάλοι δρόμοι, φυτεμένοι φοίνικες δεξια αριστερά, κολοσσιαία ξενοδοχεία. Η Μπούντβα αποτελεί την "ναυαρχίδα" του τουρισμού του Μαυροβουνίου, αποτελεί τον πιο hot προορισμό για τους Σέρβους κ έχουν επενδύσει πολύ χρήμα γερμανοί κ ρώσοι. Τώρα που μιλάμε φτιάχνουν μια πολυτελή μαρίνα ασορτί με χλιδάτα ξενοδοχεία,εξοχικά κ ολα τα παρελκόμενα.

Βρήκαμε εύκολα το hostel κ στριμωχτήκαμε στο μικρό κ στενό δωμάτιο. Συνομιλία με την ιδιοκτήτρια για τις παραλίες κ καβάλα πάλι το αυτοκίνητο με προορισμό το Sveti Stefan. Η παραλία με θέα το κάστρο (ή τέλοσπάντων έτσι νομίσαμε) ήταν πιο πολύ οικογενειακή φάση άλλα η θάλασσα ήταν πολύ καλή, πίσω μας ακριβώς είχε δέντρα, για ξαπλώστρες δν ρωτήσαμε καν, Παρόλ'αυτα, ένα πιτσιρίκι που είχε αναλάβει να εισπράτει απο αυτους που αράζαν κάτω απτις ομπρέλες, μας πλησίασε απειλητικά. Μας ψέλισε κάτι στα σέρβικα απτο οποίο συγκτράτησα μονο την λέξη euro.
"Τι ακριβώς θέλεις να πληρώσουμε ? " τον ρωτάω σε άπταιστα ελληνικά κ με βλέμα ειρωνικό-έτοιμο για μανούρα. Ο πιτσιρικάς δν ήξερε ελληνικά, εμεις δν ξέραμε σέρβικα, κ παράτησε την προσπάθεια στο λεπτό.

Λέμε μιας κ ήρθαμε ως εδώ ας ρίξουμε κ μια βόλτα στο κάστρο. Φτάνοντας στην είσοδο οι σεκιουριτάδες μας εξήγησαν οτι αυτο δν ειναι κάστρο άλλα ξενοδοχείο !!! Αυτά είναι ... Η πινακίδα στην παραλία κολλητά με το κάστρο-ξενοδοχείο έλεγε 50 ευρώ το σετ ομπρέλα-ξαπλώστρες !!!
Είναι τρελοί αυτοί οι Μοντενέγκροι ....

Επιστροφή στο hostel κ ξεκούραση, το βράδυ είχε έξοδο κ θα μέναμε στην πόλη άλλο ένα βράδυ, επιτέλους όχι άλλη οδήγηση για 1,5 μέρα
Γνωρίζοντας έναν σέρβο στο hostel ο οποίος είχε έρθει μόνος του απο βελιγράδι, μας εξήγησε οτι η Μπούντβα τον Αύγουστο είναι ο celebrito-προορισμός των Σέρβων, φημίζεται για τα parties κ την διασκέδαση, είναι για αυτούς οτι για εμάς η Μύκονος κ απορούσε πως δν ξέραμε αυτο το μέρος !!! Του φαινόταν αδιανόητο ..

Ξεκινήσαμε για έξω να δούμε αν όντως ο Σέρβος είχε δίκιο. 1η στάση trocadero. Ένας κιτς πύργος του Αίφελ στη μέση του μπαρ (openair όλα) κ κόσμος έξω απτο μαγαζί να παραληρεί. Μέσα σε ειδικά τραπέζια με στύλους, λικνίζοταν γιουγκοσλάβες χορεύτριες. Ντάξει, λέμε κ μεις εδώ οτι στα δικά μας τα club φέρνουνε χορεύτριες ... θα ντρέπονταν ακόμα κ να κάτσουν δίπλα στις σέρβομαυροβούνιες --- συγκρατώ το εγκεφαλικό, μαζεύω τα σάλια μου κ προχωράω ..
Λίγο πιο κάτω μια δίμετρη ξανθιά - PR μας πλησιάζει για να μας πείσει να πάμε στο μαγαζί της. Σέρβικα δν ξέραμε , ήξερε όμως εκείνη ελληνικά !!!
"Τι κάνετε εδώ ? " μας λέει , "γιατι δεν είστε στα νησιά ? "
Σπουδαγμένη στην ελλάδα η τύπισα, κάναμε μια ωραία κ αστεία συζητησούλα, άλλα στο μαγαζί της δν μπήκαμε .
Τελικώς αποφασίσαμε να κάτσουμε στα χαλαρά μπαράκια στα τείχη του κάστρου. Στο τσάκ προλάβαμε να βρούμε τραπεζάκι, μιας κ σε μισή ώρα είχε γεμίσει. Ουίσκι στα 4 euros, μπύρα 1,5 - 2, αυτά είναι λεω ---

Το τι πέρασε απο το δρόμο ΔΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ --- έχω πάει σε πολλές χώρες οι οποίες φημίζονται για τις ωραίες γυναίκες, άλλα σαν τις Γιουγκοσλάβες ΠΟΥΘΕΝΑ --- Πόδι μέχρι τον αφαλό, πανύψηλες, μεσογειακά χαρακτηριστικά, πανέμορφες --- πραγματικά περπατάς στο δρόμο κ δν ξέρεις απο που θα σου ξεπροβάλλει ...
Το μέρος δν συστήνεται για ζευγαράκια αύγουστο μήνα, θα χωρίσετε ντεφάκτο :roll:

Μετά το μπαράκι λεμε να τιμήσουμε κ ένα κλαμπάκι --- μπένουμε παραγγέλνουμε την προσφορά της βραδυάς (mohito με 3 euros , ναι καλά, αυτο ήταν νερό με 2 σταγόνες αλκοόλ κ χυμό απο δυόσμο
K εκεί κατα τις 1 (ή 1:30) η μουσική σταματά !!! Βρε παιδιά τι έγινε ρωτάμε απορημένοι τον κόσμο που έφευγε. Αυτό ήταν λενε, τα μαγαζιά εντος της πόλης είχαν ωράριο .... αμα θές πας σε after-clubακια χωμένα στο βουνό που φέρνουν djs κ βαράνε μέχρι το πρωί.
Τι να κάνουμε , pizza απτο takeaway κ επιστροφή στο σπίτι ...

 

[silversurfer]

5η ημέρα

Τελευταία μας μέρα στο Μαυροβούνιο, την επομένη είχε πολύωρο ταξίδι, οπότε αποφασίσαμε να μν πλησιάσουμε καθόλου το αυτοκίνητο ,να απολαύσουμε την παραλία κ να εξερευνήσουμε την παλιά πόλη. Επιλέξαμε την παραλία mogren η οποία ήταν στα "χαρτιά¨η καλύτερη της budva riviera. Αποτελείται απο 2 μικρές αμμώδεις παραλίες που ενώνονται απο ένα μικρό πέτρινο τούνελ. Απο πίσω τους, υπάρχει ένας καταπράσινος λοφίσκος. Αναζητείστε την στο google κ θα καταλάβετε καλύτερα.

Επειδή είναι πολύ κοντά στην παλιά πόλη κ είναι προσβάσιμη εύκολα με τα πόδια, αύγουστο μήνα γινόταν της κακομοίρας. Έπρεπε να έχεις μέσο για να βρείς ένα κομμάτι γης να απλώσεις την πετσετούλα σου (για ξαπλώστρα ουτε με μέσο). Δν ήταν κ οτι καλύτερο άλλα δν είχαμε όρεξη για να ψάχνουμε αλλού. Άλλωστε κ δω τα topless πήγαιναν σύννεφο οπότε λέμε "καλά είναι ". Μας τη χάλασε κ ο καιρός όμως, καθώς φυσούσε πολύ κ η θάλασσα είχε πολύ κύμα.

Anyway λιώσαμε στην άμμο ,κάναμε τα μπανάκια μας κ ξεκινήσαμε για την παλιά πόλη. Δίπλα ακριβώς υπάρχει μια άλλη παραλία όπου έχουν στήσει κ ένα beachομπαρο με μουσική κ τα τοιαύτα, νταξει, έχουν πολλά ακόμα να μάθουν για να πλησιάσουν (έστω) την χαλκιδική !! Απο περιέργεια ρώτησα πόσο κοστίζουν οι ξαπλώστρες ενω έπαιζε στα decks Ρέμο κ "Κομμένα πια τα δανεικά" ... 11 euros το σετάκι μου απαντάνε ..

Στην παλιά πόλη, πολλά στενάκια, μικρές εκκλησίες, εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια, καθε λογης μαγαζάκια χαμένα στα αναρίθμητα στενά. Συνεχίσαμε παραλιακά με στόχο κάποια ψαροταβέρνα. Μας κέντρισε το μάτι μια εντυπωσιακά διακοσμημένη (στα όρια του κιτς, με συντριβανάκια, πλοιαράκια κλπ) , οι τιμές φαινόταν νορμαλ, όμως με βάσει αυτα που σου πρόσφεραν, ήταν πραγματικά φθηνά. Οι μετρ κ τα γκαρσόνια με παπιόν (!!), το σερβις άψογο, κ το φαγητό καταπληκτικό. Εγώ πήρα γεμιστά καλαμαράκια κ ήταν λουκούμι. Τρελαθήκαμε κ με τη σαλάτα τους, είναι σαν τη δική μας χωριάτικη χωρις τα κρεμμύδια κ τη φέτα άλλα βάζουν κάτι άλλο μέσα (μη με ρωτάτε για ζαρζαβατικά δν ξέρω). Ηταν κ δροσιστική κ πήραμε κ 2ο πιάτο.

Στο δρόμο κοντά στα μπαροκλαμπάκια, πουλούσανε κ γύρο. Για να δούμε πόσο πάει το μαλλί , 3 euros σε πίτα μου απαντάει ο μοντενέγκρος, δε θασαι καλά του λέω, ο ...... στη σαλονίκη σου τιγκάρει το ψωμάκι με 2,60 (ναι οκ προ 23%)

Το βράδυ καλέσαμε τον σέρβο που γνωρίσαμε στο hostel να έρθει μαζί μας, βγήκαμε κ τιμήσαμε πάλι τα openair μπαράκια κοντά στα τείχη, πραγματικά πολύ ωραίο περιβάλλον, ωραία μουσική, τον ρωτούσαμε αν παντου στη Σερβία οι γυναίκες είναι τόσο όμορφες (όπως καταλαβαίνετε, συζήτηση επιπέδου --- γεμίσαμε με τις τελευταίες μας εικόνες κ επιστρέψαμε σιγά σιγά στο hostel για ύπνο. Μας περίμενε πρωινό ξύπνημα για το ταξίδι της επιστροφής

6η μέρα

Ξυπνητήρι στις 7 παρά, στάση σε ενα μικρό supermarket για τα απαραίτητα εφόδια κ φύγαμε .. Όσο κ αν μας άρεσαν τα βουνά του Μαυροβουνίου, δν θέλαμε ουτε να διανοηθούμε να κάνουμε την ίδια διαδρομή. Θα μπαίναμε λοιπόν Αλβανία. Υπάρχουν δυο περάσματα απο Μοντενέγκρο για Αλβανία, ένα παραλιακό κ ένα ορεινό. Μετά το πάθημα μας στο Κροατία-Μαυροβούνιο, επιλέξαμε το ορεινό. Στο δρόμο για την Ποντγκόριτσα συναντήσαμε τα μοναδικά διόδια στη χώρα, 2 euros για να μπούμε σε ένα καινουριο σχετικά τουνελ πολλών χιλιομέτρων .. χαλάλι λεμε .. να προσθέσω εδώ οτι στον ερχομό μας απτα ορεινά είχαμε περάσει αμέτρητα τουνελ που μέσα δν είχαν ουτε καν φωτισμό !! Σκοτάδι πίσσα κ άγιος ο θεός. Επίσης ένα tip για τους οδηγούς, σε Μοντενέγκρο κ Αλβανία τα φώτα του αυτοκινήτου επιβάλλεται να είναι πάντα ανοιχτά πρωι-βράδυ (!!!)

Γεμίσαμε το ντεπόζιτο σε ακόμα ένα πρατήριο ΕΚΟ καθώς δν θέλαμε επουδενι να σταματήσουμε στην αλβανία για οτιδήποτε. Στο δρόμο για τα σύνορα κάνανε έργα διαπλάτυνσης, κατι που εμας μας δυσκόλεψε τη ζωή. Άλλα ακόμα δν είδαμε τπτ. Κοντεύοντας στην Αλβανία, περνούσαμε απο ένα βουνό με πολύ πολύ στενό δρόμο. Όταν λοιπόν 4 αυτοκίνητα πιο μπροστά απο μας δίπλωσε μια νταλίκα, ήταν αδύνατο να περάσουμε. Η νταλίκα δν έπαιρνε μπρος κ μείναμε κολλημένοι για κανα 40λεπτο. Οι μπροστινοί ήταν όλοι αλβανοί με ιταλικές πινακίδες, μας είπαν να τους ακολουθήσουμε καθώς ξέρανε έναν άλλο πιο ορεινό δρόμο. Με τα πολλά κ αφού χάσαμε πάνω απο μια ώρα με το συμβάν αυτό, μπαίναμε στην Αλβανία.

Το σοκ ήταν κολοσσιαίο. Εντάξει, περιμέναμε οτι δν έχουν υποδομές, άλλα ρε γμτ, μόλις περάσαμε τα σύνορα, να αρχίσει χωματόδρομος ??? Ο ιππότης της λακούβας λοιπόν ... πηγαίναμε σιγά σιγά μιας κ λυπόμασταν το καημένο το αμάξι, οι Αλβανοί πάλι με τις mercedes 20ετίας δν καταλάβαιναν τπτ .. Κάποια στιγμή βλέπουμε άσφαλτο, σωθήκαμε λέμε, αμ δε ... μετά απο 10 λεπτά ξανα χωματόδρομος ... πάει ,λέμε, δν φτάνουμε ουτε αύριο Ελλάδα Το αποκορύφωμα ήταν η "κουνιστή γέφυρα" που περάσαμε, φυσικά ένα ενα τα αυτοκίνητα, κ περνώντας απο πάνω παλόταν ολόκληρη, ήταν 20-30 μέτρα με αγωνία κ έκπληξη !!

Αφού κάναμε κανα 40λεπτο μέσα στο χωματόδρομο πλησιάσαμε την πόλη Σκόδρα. Ο χωματόδρομος έγινε καλύτερης ποιότητας, κ σε λίγο αντικαταστάθηκε απο άσφαλτο

Κάποια μέλη του φόρουμ περιγράφουν τη Σκόδρα ως μια ησυχη πόλη χωρίς πολύ κόσμο κ κίνηση, εμείς πάλι δεινοπαθήσαμε να την διασχίσουμε. Σηματοδότες, φανάρια, Κώδικας Οδικης Κυκλοφορίας ήταν ανύπαρκτα κ είχαμε τα μάτια μας 104 μν γίνει η στραβή κ μετά ποιος τρέχει εκεί πάνω. Πρέπει να ήταν μεσημέρι κ στους δρόμους γινόταν ο χαμός !!! Ειδικά σε ενα roundabout τα είδα όλα, δν υπήρχε φυσικά προτεραιότητα, περνούσαν όλοι μαζι, σε περνούσαν απο δεξιά απο αριστερά, όλοι κορνάριζαν όλους, μέσα στο δρόμο περνούσαν αμέριμνες οικογένειες, παίζανε παιδάκια !!! κυκλοφορούσαν ζώα, κάρα, ότι μπορείτε να φανταστείτε ... Πηγαίναμε στα τυφλά κ το μόνο που ήθελα ήταν να βγώ απο αυτο το χάος

Στη συνέχεια οφείλω να ομολογήσω οτι ο δρόμος για Τίρανα είναι καλύτερος άλλα κ πάλι μια λωρίδα, δν είμαστε για πολυτέλειες. Το να προσπεράσουμε τα κάθε λογής σαράβαλα ήταν μια καλή άσκηση ειδικά όταν κάθε τρείς κ λίγο υπήρχαν μπλόκα της τροχαίας. Εκεί κάναμε το γνωστό τρυκ, πήραμε απο πίσω ένα τζίπ με ιταλικές πινακίδες κ λέμε, αν είναι να τη φάει κάποιος, θα την φάει ο Ιταλός. Μόνο που το παλικάρι αποδείχθηκε οτι δν ήταν ιταλός, άλλα αλβανός ο οποίος μάλιστα πρέπει να γνώριζε την τροχαία, καθώς κάποια στιγμή περάσαμε απο ενα μπλόκο κ χαιρετηθήκανε αμφότεροι !!!

Έξω απτα Τίρανα το τζίπ μας άφησε, άλλωστε αυτό που χρειαζόμασταν στη αλβανική πρωτεύουσα δν ήταν η ταχύτητα άλλα κάποιες πινακίδες κατεύθηνσης. Φυσικά οι Αλβανοί δν γνωρίζουν την έννοια "περιφερειακός δρόμος" , θέλεις δν θέλεις θα περάσεις μέσα απτα Τίρανα. Δυο πινακίδες στην αρχή κ μετά οδεύαμε με gps το ένστικτό μας. Ωρα αιχμής, η θερμοκρασία στους 38 βαθμούς, τρομακτική κίνηση, αντε να βρεις την έξοδο, ζόρι κ ιδρώτας :russianroulette:. Αγγλικά δν ξέρανε με νοήματα συννενοούμασταν με κάποιους περαστικούς στο δρόμο. Αφού χάσαμε κανα 2 φορές το δρόμο μας, τελικά καταφέραμε να βγούμε απο την πόλη κ να κατευθυνθούμε για Ελμπασαν.

Ο δρόμος για το Ελμπασάν ήταν ήσυχος, κάποια στιγμή ανεβοκατεβήκαμε ένα βουνό με πολλές στροφές άλλα καλό οδόστρωμα, περάσαμε την πόλη χωρίς ευτυχώς να αναγκαστούμε να την διασχίσουμε κ κατευθυνόμασταν για τα αλβανοσκοπιανικά σύνορα. Γενικά η εμπειρία μας μέσα στην αλβανία όπως καταλάβατε ήταν λίγο δυσάρεστη, έκανε κ τρομακτική ζέστη, τα τοπία που περνούσαμε χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, γενικά όλη η χώρα ανέδυε μια μιζέρια κ θέλαμε να βγούμε το συντομότερο δυνατόν. Κάπως έτσι μας έπιασε η χαζομάρα κ κοντά στα σύνορα αρχίσαμε να προσπερνάμε όποιον βλέπαμε μπροστά μας. Σε μια τέτοια προσπέραση. πετάχτηκαν μπροστά μας μπάτσοι οι οποίοι είχαν κρυφτεί πίσω απο κάτι δέντρα, σωστή κάλυψη απόκρυψη.

Διαβατήρια, διπλώματα κ άδεια απτον μπάτσο ο οποίος ήξερε άπταιστα γαλλικά άλλα ουτε λέξη αγγλικά !! Θέλοντας να μας ψαρώσει, μας λέει οτι τα διπλώματα θα τα πέρναμε σε 3 μέρες απτο Ελμπασάν αφου προηγουμένως περνούσαμε απο δικαστήριο :evil: Όσο κ αν το έπαιξε καλά ο τύπος εγώ δν μάσησα, ξέραμε καλά με ποιον τρόπο ο στρίγγλος θα γίνοταν αρνάκι $$$
Με τα λίγα γαλλικά που θυμόμουν απτο σχολείο κ λίγα αγγλικά του λέω, "μιας κ είμαστε τουρίστες μήπως υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος ??? να το διευθετήσουμε το ζήτημα" ...
Με 20 euros έκανε τούμπες κ αυτος κ ο συνάδελφος του, μας έδειξαν κ στο χάρτη που βρισκόμασταν, κάναμε κ κουβεντούλα, λέω μας πιάσαν κορόιδα, έπρεπε να δώσουμε λιγότερα. Anyway αυτό ήταν ένα καλό μάθημα στο πως μπορείς απο βλακεία κ ανυπομονησία να χαλάσεις ένα πανέμορφο ταξίδι. Ευτυχώς εμας μας κόστισε μερικά euros άλλα θα μπορούσε να μπλέξουμε σε δυσάρεστες καταστάσεις.

Μπαίνοντας στα σκόπια, πραγματικά νιώσαμε οτι επανήλθαμε στον πολιτισμό. Κατευθυνθήκαμε προς Οχρίδα καθώς η πείνα κ η ζέστη μας είχε καταβάλλει. Η Οχρίδα είναι το πιο τουριστικό μέρος της Δημοκρατίας των Σκοπίων, έχει μια λίμνη κ φημίζεται για τις ψαροταβέρνες περιμετρικά της

Φάγαμε το ψαράκι μας, κάναμε κ μια μικρή βόλτα στην παραλία να νιώσουμε τη δροσιά της λίμνης, παγωτάκι κ αφού νιώσαμε δυνατοί κ ακμαίοι, ξεκινήσαμε για Ελλάδα. Απο κει κ πέρα δν είχε τπτ το συνταρακτικό, σε 1-1,5 ώρα ήμασταν στην πατρίδα κ μετά καρφί για θεσσαλονίκη. Ααα, κάναμε άλλο ένα τραγικό λάθος. Η Μπίτολα είναι η τελευταία πόλη στο χάρτη πριν τα σύνορα. Εμεις θυμούμενοι οτι στους Ευζώνους με το που περνάς, είχε ενα σωρό βενζινάδικα, υποθέσαμε οτι κάτι ανάλογο θα γινόταν κ στη Γέυγελη. Τελικά την πατήσαμε καθώς δν είχε τπτ κ μόλις είδα το 1,65 στη Φλώρινα , λέω "επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα" .. βάλε 10 ευρώ ισα να φτάσουμε

Συμπερασματικά
Το ταξίδι άξιζε περα ως πέρα. διασχίσαμε πανέμορφα μέρη, γνωρίσαμε τόπους που πριν 10 μέρες αγνοούσαμε την ύπαρξη τους, συνδυάσαμε παραλίες με sightseeing, δοκιμάσαμε τις αντοχές μας στο τιμόνι, γεμίσαμε εικόνες κ ήδη νοσταλγούμε τις καλλίγραμμες σέρβες.
Κ όλα αυτά με 120 ευρώ βενζίνη κ γύρω στα 10-12 ευρώ διόδια + τα 10 του Μοντενέγκρο. Δοκιμάστε να πάτε 2 άτομα σε κάποιο νησί των κυκλάδων με αυτοκίνητο. Απο θεσσαλονίκη, μια τριακοσοπενηντάρα στο νερό.
Θα το ξανάκανα ? -- Εννοείται άλλα θα φρόντιζα να έχω περισσότερες μέρες κ καλύτερη οργάνωση.

Αυτά λοιπόν απτην πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορία, με το καλό θα ακολουθήσουν κ άλλες

 

[Eftichia]

μπραβο σου silversurfer ,για το ωραίο ταξίδι με τη μεγάλη οδική περιπέτεια!!!!!

απόλαυσα την αφήγησή σου και σου ευχομαι πάντα υπέροχα ταξίδια

μάλλον θα αποφύγω να κάνω αυτό το ταξίδι με τον άντρα μου

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.