Ιταλία Ουγγαρία Δίχως ζέστη στη Βουδαπέστη-μόνη στη Ρώμη.

[mikrh tsopana]

ΝΑΔΙΡ
Κουραστική,δύσκολη,βαρετή.Πόσο ίδια μπορεί να είναι κάθε μέρα που έχει διάβασμα και μόνο διάβασμα!Πόσο ανεπιθύμητες και βαρετές οι μέρες όταν έχει κανείς εξεταστική!Ήταν στη βιβλιοθήκη και χρειαζόταν ένα διάλειμμα.Χρειαζόταν να μιλήσει με κάποιο πολύ δικό της πρόσωπο,που να μπορεί να την καταλάβει και να την κάνει να νιώσει καλύτερα.Και δεν υπήρχε κανένα άτομο πιο ταιριαστό στα θέλω της,από την Έλενα.Δεν είπε κάτι συγκεκριμένο,δεν είχε κάτι συγκεκριμένο να πει,ήθελε απλά να μιλήσει.
-Έκανα τα χαρτιά για Erasmus.Με πήραν στη Βουδαπέστη.
Με το πέρας της συνομιλίας,βρέθηκε να ψάχνει στο internet αεροπορικά για αυτή την όμορφη πόλη.Δε μπορούσε να τα κλείσει αμέσως,έπρεπε να ψάξει αρκετά πρώτα,ώστε να κάνει τη βέλτιστη επιλογή.Όπως λένε άλλωστε και οι καθηγητές της,το παν για έναν μηχανικό είναι οι βέλτιστες επιλογές.Όχι μόνο στη σχολή ή στη δουλειά.Παντού.
Οι μήνες που πέρασαν,τη βρήκαν να βοηθάει τη φίλη της να οργανώσει το "φοιτητιλίκι" της στα ξένα,μιας και μέχρι τότε ζούσε μόνο με γονείς.Παράλληλα,προσπαθούσε να οργανώσει και τη δική της μικρή απόδραση.Ήξερε ότι μόνη της δε μπορούσε να χρηματοδοτήσει αυτό το ταξίδι,δε δούλευε άλλωστε.Μια έκτακτη επιχορήγηση από τη συνονόματη γιαγιά της έλυσε τα χέρια και της έδεσε το-μέχρι τότε άδειο- πουγκί.Η επιλογή θα ήταν σίγουρα low cost,μιας και η ίδια ήταν low budget και με μια διεξοδική έρευνα κατέληξε στη ryanair.Θεσσαλονίκη-Μιλάνο-Βουδαπέστη για το πήγαινε και Βουδαπέστη-Ρώμη-Θεσσαλονίκη για το έλα.
-Μα δεν είναι ταλαιπωρία;αναρωτήθηκε η μαμά της.
-Είναι,δε με πειράζει όμως.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα θα ήταν η ιδανική περίοδος να μαζέψει κάποια extra money,ενώ η Έλενα θα είχε μάθει αρκετά καλά την πόλη για να την ξεναγήσει.Εκτός αυτού,η προσμονή του ταξιδιού θα έδινε ένα κάποιο νόημα στο κατα τα άλλα αδιάφορο και μισητό φθινόπωρο.
Έτσι κι έγινε.Κάθε φορά που ένιωθε κάτι να την πνίγει-και το φθινόπωρο ήταν για την ίδια η πιο άθλια και ψυχοφθόρα περίοδος του χρόνου-,η σκέψη του επικείμενου ταξιδιού και λίγη καλή μουσική τη βοηθούσαν να επανέλθει.Μια απρόσμενη αλλαγή στο δρομολόγιο της επιστροφής,θα την αναγκάσει να αυξήσει μια σταλιά το ταξίδι της και να συστηθεί και με μια άλλη γοητευτική πόλη,τη Ρώμη.
Οι μέρες πέρασαν πιο γρήγορα απ'όσο πίστευε και ήρθε η μεγάλη στιγμή.Ένιωθε λιγότερο έτοιμη γι αυτό το ταξίδι όσο περνούσε η ώρα.Έπειτα ήταν κι η αϋπνία και το ότι ήταν λιγάκι άρρωστη.Μα ποιόν κορόιδευε!Το θέμα ήταν το αεροπλάνο,δεν ήταν η πρώτη της πτήση,μα την είχε πάρει από την αρχή με κακό μάτι.Δε μπορούσε να κάνει αλλιώς όμως(φήμες λένε ότι πέρασε από το μυαλό της η σκέψη να μην ταξιδέψει καν) κι έτσι βρέθηκε καθισμένη σε μια θέση παράθυρο πολλά μέτρα πάνω από το έδαφος.
Ήταν ταλαιπωρημένη όταν έφτασε στη Βουδαπέστη.Το πρώτο σοκ ήρθε με το που βγήκε απ το αεροπλάνο.Ήταν πολύ καλά ντυμένη,το κρύο όμως κατάφερνε να της προκαλέσει ένα όχι και τόσο ευχάριστο τρέμουλο.Δεξιά πριν την έξοδο του αεροδρομίου αγόρασε 3 εισητήρια και πήγε στη στάση για το 200Ε.Από εκεί μέχρι την Kobanya Kispest,όπου πήρε τη μπλε γραμμή του μετρό για να τερματίσει στη Ujpest Kozpont.Φορτωμένη με σκουφί,κασκόλ και ανυπομονησία έφτασε στο σημείο που είχαν δώσει ραντεβού με την Έλενα.Η καρδιά της χτυπούσε έντονα(αμαν αυτό το συναίσθημα!),στο λαιμό της ένας κόμπος(ίσως έφταιγε που ήταν κρυωμένη,ίσως πάλι όχι).Ξαφνικά τα χείλη της χαμογέλασαν με δική τους πρωτοβουλία και ένα όνομα βρέθηκε στη γλώσσα της χωρίς να το καταλάβει.
-Έλενα!!!
Η αγκαλιά ενός τόσο δικού της ανθρώπου ήταν εκείνη τη στιγμή ό,τι χρειαζόταν.
-Πεινάω.
'Εβγαλε μηνιαία φοιτητική κάρτα μετακινήσεων,όπως της σύστησε η φίλη της και πήρε ένα κομμάτι πίτσα απ το μετρό.
Με ένα λεωφορείο έξω απ τη στάση,έφτασαν μαζί στις εστίες.Μια ζεστή σούπα,ένα χαμομήλι και λίγη κουβέντα ήταν αυτά που ήθελε πριν να πέσει για ύπνο.

 

[chris7]

Πολύ ωραίο ξεκίνημα της ιστορίας σου.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[mikrh tsopana]

ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΑΕΡΑ...

H επόμενη μέρα ξεκίνησε γι αυτήν κάπου στις 10.Το πρόγραμμα δεν ήταν φορτωμένο,είχε 7 ολόκληρες μέρες στη διάθεσή της.Κι ήταν και η φίλη της,που-σε αντίθεση με το πρόγραμμα-ήταν φορτωμένη με εργασίες.Γκαντεμιά!Ήταν όμως αποφασισμένη,τίποτα δε θα της χαλούσε το κέφι.
Μετά το πρωινό και το χάζι με την Έλενα και τη συγκάτοικό της,ήρθε η ώρα να γνωρίσει λιγάκι την πόλη.Έχοντας υπόψιν το κρύο που επικρατούσε,είχε ντυθεί ζεστά.Ισοθερμικό κολάν και μπλουζάκι,κοντομάνικη και μακρυμάνικη μπλούζα,φλις και παλτό.Υπερβολική;Έτσι νόμιζε κι η ίδια.
Το λεωφορείο με αριθμό 196(ή μήπως ήταν 169; ) μέχρι την Ujpest Kozpont,από εκεί τη μπλέ γραμμή του μετρό μέχρι την Nyugati και από εκεί περπάτημα στις γέφυρες που ενώνουν την Πέστη με τη Βούδα.Καθώς πλησίαζε στο ποτάμι,το κρύο γινόταν τόσο έντονο και τσουχτερό που η φαινομενικά πλούσια περιβολή της,είχε αποτύχει στο σκοπό της.Μια στάση για ξεκούραση στα παραποτάμια παγκάκια,λίγη κουβέντα με τη φίλη που τόσο καιρό είχε να δει κι έπειτα πάλι περπάτημα μέχρι το μνημείο των Εβραίων.
Τα παπούτσια στο Δούναβη.Πόσο ανατριχιαστικό και συγκινητικό ήταν το θέαμα!Σ'εκείνο το σημείο,70κάτι χρόνια πριν,είχαν συγκεντρώσει τους Εβραίους και τους ανάγκασαν να πνιγούν στο Δούναβη.Σ'εκείνο το σημείο,οι άτυχοι άνθρωποι τότε,είχαν αφήσει τα παπούτσια τους,λίγο πριν αφήσουν την τελευταία τους πνοή.
Στο μυαλό της πέρασαν μία μία,οι παρουσίες αυτών των ανθρώπων.Τους έβλεπε αδύνατους,μικροκαμωμένους.Τα πρόσωπά τους ήταν γεμάτα απορία και τρόμο.Τα σώματά τους ντυμένα με παντελόνια,με φούστες,με ρούχα παιδικά.Μπορούσε να τους δει έναν έναν να βγάζουν τα παπούτσια τους και,υπακούοντας στις εντολές των κατακτητών,να πέφτουν στο ποτάμι.Πόσα κορμιά να είχαν ρουφήξει άραγε αυτά τα κρύα νερά;
Έβγαλε τη φωτογραφική,ήθελε σίγουρα να φωτογραφίσει αυτόν τον μικρό φόρο τιμής.

Περπάτησαν λιγάκι,μέχρι να φτάσουν στην πλατεία Κalvin.Στο δρόμο η Έλενα της είπε μερικά βασικά ούγγρικα.Igen για το ναι,Nem για το όχι και Köszönöm για το ευχαριστώ.Φτάνοντας στην πλατεία Κalvni,αντίκρυσε μια μικρή αγορά με σουβενίρ,strudel,langos,foralt bor(ζεστό αρωματικό κρασί) και χριστουγεννιάτικα ήδη.

Στο τέλος της αγοράς,ένα όμορφο υπόγειο μαγαζί αποτελούσε τον τελικό τους προορισμό.Fecske!

Από το happy hour menu διάλεξε μια κούπα πατατόσουπα με πέστο και ψητό πικάντικο κοτόπουλο με πατάτες τηγανιτές,όλα μαζί για κάτι παραπάνω από 3 ευρώ(990 huf).Bγαίνοντας δοκίμασε και λιγάκι ζεστό κρασί με μπαχαρικά,την ιδανική επιλογή για να της ζεστάνει το λαιμό.
Γυρνώντας σπίτι,το μόνο που ήθελε ήταν λίγη ξεκούραση και πολλή ζέστη.Ευτυχώς γι αυτήν,τα καλοριφέρ στις εστίες ήταν μόνιμα στο φουλ.Έτσι μπορούσε να ακούσει ξαπλωμένη και αρκετά ζεστή τον δυνατό άνεμο να παλεύει με δέντρα,να βρυγχάται σα λιοντάρι και να προειδοποιεί τους ντόπιους και ξένους κατοίκους της μαγευτικής αυτής πόλης να μείνουν σπίτια τους.
Αυτή όμως δεν ήταν κάτοικος της πόλης,όχι μόνιμος.Ήταν απλά περαστική κι είχε την περιέργεια και τον ενθουσιασμό μιας τέτοιας.Δεν ήταν τόσο τυχερή όμως,καθώς η φίλη της παρέδιδε εργασία το πρωί και δε γινόταν να βγουν.Έτσι,χώθηκε πάλι κάτω απ το πάπλωμα και μέχρι να γκρινιάξει στον εαυτό της,την είχε πάρει ο ύπνος...

 

[mikrh tsopana]

Το ξυπνητήρι ακούγεται το ίδιο απαίσιο,σε όποια χώρα κι αν βρίσκεσαι.Μα η μέρα της θα ήταν φορτωμένη κι έπρεπε να ξεκινήσει από νωρίς.Χωρίς να χάσει καιρό,βρέθηκε λοιπόν στην πλατεία ηρώων(Hοsök Tere).

Μια πλατεία με πολλά αγάλματα σημαντικών προσωπικοτήτων της Ούγγρικης ιστορίας.Γύρω από την πλατεία βρίσκονται μουσεία φιλοξενημένα σε κτίσματα διάφορων αρχιτεκτονικών.
Περπάτησαν λίγο στο παρκάκι που βρίσκεται δίπλα κι ύστερα διέσχισαν όλη τη λεωφόρο Andrassy για να φτάσουν στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου,μια πολύ εντυπωσιακή εκκλησία,που μπρος στην είσοδό της βρίσκεται μια όμορφη χριστουγεννιάτικη αγορά με φαγητά και σουβενίρ.

Στο δρόμο για το γυρισμό βρήκε μια πλατεία με όμορφα κτήρια που φαινόταν ακόμη πιο παραμυθένια κάτω απ τον συνωμοτικά μουντό ουρανό,που φαίνεται πως έκανε λίγη υπομονή για να προλάβει να βγάλει μερικές φωτογραφίες πριν αρχίσει να βρέχει.

Αυτό το βράδυ έπρεπε επιτέλους να βγει.Λίγη κουβέντα μες στο σπίτι και τις πήρε αργά.Ήταν κουρασμένες κι έτσι αποφάσισαν να παν σε ένα συνοικιακό μπαρ ώστε να μη χρειαστεί να μπλέξουν με αστικά.
Πολλές πόλεις χαρακτηρίζονται απ τη νυχτερινή τους ζωή.Αυτό βέβαια δε συνέβαινε με τη Βουδαπέστη ή τουλάχιστον δεν είχε βρει τα σωστά μέρη για να συμπεράνει κάτι τέτοιο.Το μπαρ ήταν όμορφο και φθηνό,όμως ο κόσμος εκεί μέσα δεν ήταν και ο καλύτερος που θα μπορούσε να συναντήσει.Οι-κατα πλειοψηφία-Ούγγροι θαμώνες κι επισκέπτες του μαγαζιού ήταν μεθυσμένοι,κάτι που μάλλον τους έκανε να δοκιμάζουν ένα προσωπείο πολύ πιο αποκρουστικό από κείνο που φορούσαν τη μέρα.Στην αρχή αυτό την τρόμαξε,μετά όμως το συνήθισε χωρίς η εικόνα αυτή να της γίνει εφιάλτης.

 

[mikrh tsopana]

ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ

Όχι δε συνέβη κάτι. Όχι όλα καλά. Ή μάλλον συνέβη. Είχε περάσει άλλη μία μέρα στην όμορφη πρωτεύουσα και ήταν η μέρα που θα επισκεπτόταν αυτό που είχε από την αρχή βάλει στο μάτι:το μουσείο Τρόμου (Terror Haza). Το αποτέλεσμα; Τρόμος; Κυριολεκτικά τρόμος. Τρόμος στο μουσείο Τρόμου. Τρόμος στη Βουδαπέστη. Τρόμος στη γλυκιά καρδούλα της τσοπάνας...

Η Έλενα δε μπόρεσε να έρθει μαζί της κι έτσι ξεκίνησε μόνη της την περιήγηση. Ήδη από έξω το μουσείο σου κεντρίζει κάπως το ενδιαφέρον.

Μπήκε μέσα και αντίκρυσε αυτό.

Στο ταμείο ουρά. Δίπλα από το ταμείο, κάτι μεγάλες οθόνες να δείχνουν έναν παππού να μιλάει στα Ούγγρικα και να κλαίει. Από κάτω υπότιτλοι στα αγγλικά. Μπήκε στο τριπάκι να διαβάσει τους υπότιτλους και μόνο που δεν έκλαψε κι αυτή. Ευσυγκίνητη αφού. Ο παπούλης εξιστορούσε τί έχει κάνει ο κομμουνισμός σε αυτόν και στον περίγυρό του και έκλαιγε γοερά αναρωτώμενος συνέχεια γιατί τους το κάνανε αυτό! Ποιό δεν κατάλαβε, αλλά έπρεπε να στρέψει αλλού το βλέμμα, αλλιώς θα έκλαιγε και αυτή. Και όχι, δε θα έπαιζαν υπότιλοι.

Το μουσείο είχε ορόφους και υπόγειο. Ο κάθε όροφος ήταν χωρισμένος σε δωμάτια, στην είσοδο των οποίων υπήρχε πάντα ένα χαρτί που έγραφε λίγα πράγματα για τη θεματική του δωματίου. Ήταν πάντοτε αφιερωμένα είτε στον κομμουνισμό είτε στο ναζισμό και στο τί έκαναν αυτά τα 2 πολιτεύματα στην Ουγγαρία. Όλα ήταν πολύ προσεγμένα και στοχευμένα ώστε να προκαλούν έντονη φόρτιση. Εντάξει, είπαμε, είναι και αυτή ευσυγκίνητη αλλά δεν ήταν αυτό μόνο. Το μουσείο δικαίωνε το όνομά του!

Στο σύνολό τους οι Ούγγροι έχουν μένος για τον κομμουνισμό παρά για τον ναζισμό. Εντάξει λογικό από τη μία. Ο κομμουνισμός ριζώθηκε στο τόπο, σε αντίθεση με τον ναζισμό που πέρασε και απλά ακούμπησε. Δεν είναι σίγουρη αν όλο αυτό ήταν στοχευμένη προπαγάνδα ή επακόλουθο των βιωμάτων τους, πάντως οι τύποι εξίσωναν κομμουνισμό και ναζισμό. Είχαν μάλιστα και ολόκληρο δωμάτιο στο οποίο είχαν βάλει σε μια κούκλα ρούχα των SS και στην άλλη των κομμουνιστώνε , όπως εγραφε το χαρτί, για να δείξουν πως οι 2 αυτές έννοιες έχουν διαφορετικές στολές αλλά ίδιο πρόσωπο. Και όλα αυτά, υπό ναζοκομμουνιστικά εμβατήρια.

Αυτό που της τράβηξε όμως την προσοχή και την έκανε να ανατριχιάσει σύγκορμη ήταν το δωμάτιο με τίτλο VICTIMIZERS(θύτες) όπου υπήρχαν παντού "φωτογραφίες ανθρώπων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνέβαλαν στις καταστροφές ανθρώπινων ζωών".

Αφού συνήλθε (λέμε τώρα) από το σοκ και απεφάσισε να συνεχίσει αμέριμνη(λέμε τώρα) στο ταξίδι του τρόμου, έφτασε στο τελικό δωμάτιο, κάτω στο υπόγειο. Το δωμάτιο αυτό είχε πολλά κελιά και ήταν το δωμάτιο βασανιστηρίων. Περιείχε διάφορα "εργαλεία" με τα οποία τους βασάνιζαν (όλα αυτά ο "κομμουνισμός"-είπαμε, οι ναζί πέρασαν και (δεν) ακούμπησαν), πολλά κελιά και φυσικά το αγαπημένο της χαρτί που έγραφε 2-3 πράγματα παραπάνω. Εδώ εξηγούσε συνοπτικά τα βασανιστήρια που τους έκαναν και -πιστέψτε την- ήταν ανατριχιαστικά και-τί άλλο;- τρομακτικά.

Μετά από αυτό βγήκε, πήρε τα χαρτιά της, τον τρόμο της και έφυγε.