Τσεχική Δημοκρατία Για μπύρες στην Πράγα, πιο γραφικός κι απ’ τα Χριστούγεννα

[turms]

για ποια μιλατε? εγω ειχα δει μονο το μαυρο θεατρο...ετσι δεν λεγεται?
ασχημο δεν θα το ελεγα αλλα δεν ειχα πληρωσει εισητηριο οποτε δεν με χαλασε.
αλλα δεν θα πληρωνα για αυτο....βεβαια εγω ειμαι και ατεχνος....τα μουσεια κλπ τα αποφευγω

 

[Iris_90]

για ποια μιλατε? εγω ειχα δει μονο το μαυρο θεατρο...ετσι δεν λεγεται?
ασχημο δεν θα το ελεγα αλλα δεν ειχα πληρωσει εισητηριο οποτε δεν με χαλασε.
αλλα δεν θα πληρωνα για αυτο....βεβαια εγω ειμαι και ατεχνος....τα μουσεια κλπ τα αποφευγω

Δεν αναφέρομαι στο Μαύρο Θέατρο της Πράγας , αναφέρομαι σε κάτι κιτς τουριστικές ατραξιόν - σόους σε κάτι υπόγειες ταβέρνες , τέρμα τουριστικές και κιτς ...

 

[psilos3]

Παραμονή, και λίγο εκτός κέντρου


Η αλληλουχία του προγράμματος παρέμενε ανεπηρέαστη. Ξύπνημα, καφεδάκι και πρωινό μέχρι σκασμού στον εξαιρετικό μπουφέ του ξενοδοχείου. Πρωί της παραμονής και γύρω στις 11 ήμουν στους άδειους δρόμους της Πράγας, με κατεύθυνση τη στάση του τραμ, προκειμένου να ξεκινήσω να αποσβένω την 24ωρη κάρτα που είχα αγοράσει, η οποία έως στιγμής αποδεικνυόταν πιο άχρηστη από ομπρέλα στις Κυκλάδες:

Κατέβηκα τρεις στάσεις μετά, στο 3ο διαμέρισμα και την περιοχή του Žižkov, ξεκινώντας τη σύντομη περιήγηση μου από το πάρκο Sady Svatopluka Čecha και τους τριγύρω δρόμους:

Ένας σχετικά περίεργος ναός που συνάντησα (Husův sbor - Církev československá husitská) μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, και απ’ ότι διάβασα ανήκει σε κάποια Χριστιανική αίρεση της Τσεχοσλοβακίας:

Στη συνέχεια κατευθύνθηκα προς το πάρκο Jiřího z Poděbrad και ακόμα έναν ξεχωριστό ναό, καθολικό αυτή τη φορά, τον Nejsvětějšího Srdce Páně

Ήταν και το πρώτο σημείο που συνάντησα κόσμο, αποκλειστικά ντόπιο, που ήδη είχε αρχίσει τη βόλτα του από τις καφετέριες απέναντι. Την ίδια ώρα ξεκίνησε κι ένα ψιλόβροχο που δε μ’ εμπόδισε βεβαίως να συνεχίσω ακάθεκτος. Καταλάβαινα ότι βρισκόμουν σε μια γειτονιά που παρόλο ότι ήταν κοντά στο ιστορικό κέντρο, ουδεμία σχέση είχε μ’ αυτό, έχοντας να κάνει σχεδόν μόνο με Τσέχους, κάτι που μου άρεσε:

Επίσης μου άρεσε αυτή η πατέντα με τα ελεύθερα βιβλία που είδα σ’ ένα μικρό παρκάκι ενός κυκλικού κόμβου. Πολιτισμός:

Την ίδια ώρα βέβαια έκανα πως δεν είδα το απέναντι μαγαζί, προσπαθώντας να ξεγελάσω τον εαυτό μου, αν και κατά βάθος ήξερα πως σε λίγα λεπτά θα είμαι εκεί…

Βλέπετε δεν ευνοούσε ο καιρός, με το εκνευριστικό ψιλόβροχο να συνεχίζει κάνοντας με να μη μπορώ να περπατήσω με ευχαρίστηση. Κατέβηκα λίγα μόνο μέτρα πιο κάτω, ίσα για να δω και να φωτογραφίσω αυτό που φαίνεται από κάθε υπερυψωμένο σημείο της πόλης και δεν είναι άλλο από τον πύργο της τηλεόρασης «Žižkov» και το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο στ΄ αριστερά του:

Άλλο που δεν ήθελα, είχα την δικαιολογία της βροχής σύμμαχο μου κι επέστρεψα μόνο λίγα μέτρα πιο πίσω, πιάνοντας ένα τραπέζι και παραγγέλνοντας μια μπύρα από δεξαμενή φυσικά, με τσέχικη τιμή (39Kč/1,65€) στο ίσως πιο ωραίο και αυθεντικό μαγαζί που συνάντησα στην εκδρομή:

Βλέπετε η μπυραρία/παμπ/εστιατόριο U Sadu είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη που μπορεί να βρει κανείς στην Πράγα, με διακόσμηση μεγάλης φαντασίας, λειτουργίας από το 1929 παρακαλώ. Όπως είναι λογικό εκείνη την ώρα είχε μόνο Τσέχους, που στην πλειοψηφία τους είχαν έρθει για να γευματίσουν. Εγώ αρκέστηκα στις μπύρες μιας και μετά το σκάσιμο το πρωϊνού δε πήγαινε τίποτε κάτω:

Βγήκα από την παμπ μια ώρα και 2 μπυρίτσες μετά. Τώρα μάλιστα, αυτός είναι καιρός, μπορώ να φωτογραφίσω τον πύργο της τηλεόρασης με την άνεση μου:

Απ’ ότι κατάλαβα είχα ολοκληρώσει τη βόλτα μου στην περιοχή, μιας και η ιδιαιτερότητα της ημέρας ήθελε διαφορετικούς ρυθμούς. Εξάλλου τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά. Κατηφόρισα μέσα σε όμορφες γειτονιές, περνώντας κι από το ναό sv. Prokopa:

Οι άδειοι κεντρικοί δρόμοι μαρτυρούν του λόγου το αληθές:

Το τραμ με προορισμό το κέντρο της πόλης δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση του, κατεβάζοντας με λίγες στάσεις μετά στην Jindřišská και τον ομώνυμο πύργο:

(Κακώς δε πήρα κι εγώ κάποιο απ’ αυτά τα κλασσικά στολισμένα βαγόνια, ωραία θα ήταν)

Επιτέλους κόσμος και κίνηση σκέφτηκα, διαπιστώνοντας ξανά πως το κέντρο της Πράγας ουδεμία σχέση έχει τελικά με την υπόλοιπη πόλη:

Έχοντας σκοπό να δω και κάποια αξιοθέατα υπό το φως της ημέρας, έφτασα ξανά στον πύργο της πυρίτιδας, φωτογραφίζοντας ακριβώς όπως ήθελα:

Ίδια εικόνα και στον πεζόδρομο Náměstí Republiky, με τις αγορές και τα μαγαζιά με τα γλυκά να έχουν την τιμητική τους βέβαια:

Δεν έκανα στάση αν και το είχα κατά νου, θέλοντας να φτάσω στον επόμενο στόχο της ημέρας. Έτσι συνέχισα στο κέντρο και έστριψα στο στενάκι που περνάει από την πέτρινη προτεσταντική εκκλησία svatého Martina ve zdi

Ήθελα κι εγώ ένα ζεστό κρασί με μυρωδικά, παρόλο που οι περιστάσεις και το κρύο δε το δικαιολογούσαν, κάτι που βρήκα σε ακόμα μία ανοικτή αγορά από τις πολλές, μπροστά στο διάσημο γλυπτό με το περιστρεφόμενο κεφάλι του Franz Kafka

 

[psilos3]

Η πολυκοσμία της Χριστουγεννιάτικης Πράγας


Αντιλαμβανόμουν πλέον πως είχα δει το μεγαλύτερο ποσοστό του χάρτη μου, εκτός από το ανατολικό κομμάτι του ιστορικού κέντρου και κάποια σημαντικά ακόμη αξιοθέατα. Ξεχύθηκα λοιπόν στο δρόμο, κατεβαίνοντας προς την πλατεία:

Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά - φαίνεται άλλωστε και στις φωτογραφίες- είναι ότι τα δεδομένα των ταξιδιών στις γιορτές έχουν επανέλθει όπως κάποια χρόνια πριν, με το κύριο γνώρισμα της Πράγας να είναι η πολυκοσμία:

Ιδιαίτερα δε όσο κατέβαινα πιο κεντρικά και προσέγγιζα τη γέφυρα του Καρόλου. Πήρα κάποιες εικόνες μετά δυσκολίας και συνέχισα για λίγο ακόμη:

Δε πιστεύω βέβαια να έχετε την απαίτηση να περάσω τούτο δω το πράγμα. Μέχρι εκεί που έφτασα και πολύ ήταν:

Αρκέστηκα σε εικόνες περιμετρικά πριν ακούσω για λίγο τους πλανόδιους μουσικούς και φύγω σχεδόν τρέχοντας, καθώς δεν είμαι ακόμα για τέτοια και η κοσμοσυρροή με είχε σχεδόν αγχώσει:

Πήρα τους πολύ πιο ήσυχους δρόμους του πρώτου διαμερίσματος, κινούμενος παράλληλα με την όχθη του ποταμού, περνώντας κι απ’ τη γέφυρα Mánesův

Η πορεία μου με οδήγησε μπροστά στο κτήριο Rudolfinum, πολιτιστικό χώρο του 19ου αιώνα όπου φιλοξενούνται συναυλίες, εκδηλώσεις, γκαλερί κτλ:

Είχα σκοπό να προσεγγίσω και το έντονο εβραϊκό στοιχείο της πόλης, κάτι που ξεδιπλώνεται στις γειτονιές του κέντρου. Κατέβηκα έτσι την Pařížská, και μπήκα στο στενάκι όπου βρίσκεται αρχικά η διάσημη συναγωγή του γκέτου της Πράγας «Klausová» του 17ου αιώνα, αλλά κι ένα σύμπλεγμα με εκθέσεις και σχετικά μουσεία:

Η πιο παλιά ίσως συναγωγή είναι η «Staronová», χτισμένη κατά τον 13ο αιώνα, σ’ ένα μέρος που μπορεί να θαυμάσει κάποιος όλα αυτά τα παλαιά και τα νέα κτήρια όπως το Εβραϊκό δημαρχείο Židovská:

Όλα αυτά σε μια πολύ όμορφη και πολύ ήσυχη επίσης γειτονιά του κέντρου, στην οποία χαίρεσαι να περπατάς και να κάνεις τη βόλτα σου:

Κινούμουν στην οδό Bílkova, απαθανατίζοντας συχνά πυκνά ότι μου κέντριζε το ενδιαφέρον,

μέχρι που έφτασα στην μικρή κυκλική πλατεία Haštalská από την οποία ξεκινούσαν και περνούσαν αρκετά από τα κάρα της πόλης, που πολύς κόσμος επιλέγει για να κάνει τη βόλτα του στους όμορφους αυτούς δρόμους:

Φυσικά και δε περίμενα τίποτε καλύτερο εκείνη την ώρα απ’ το να πέσω πάνω σε μπυραρία, και μάλιστα – ω τι θαύμα – Ιρλανδική! Είναι η μοίρα μου μάλλον, στην οποία δε λέω ποτέ όχι, πιάνοντας μια θέση στο bar του James Joyce, με τον μπάρμαν να μου ανοίγει αμέσως διάλογο.

- Ισπανός ε;
- Έλληνας.
- Α οκ, είστε ίδιοι…

Ήπια τη μπύρα μου και βγήκα ξανά έξω μόλις άρχισε να σουρουπώνει. Ήταν η ιδανική ευκαιρία να περάσω ξανά από την κεντρική πλατεία για μια βόλτα σε συνδυασμό με φωτογράφιση:

Όπως μπορείτε να δείτε επικρατούσε και πάλι το αδιαχώρητο όπως είναι λογικό, με τις εικόνες όμως της ημέρας που έφευγε να δίνουν τις καλύτερες δυνατές λήψεις:

Ιδιαίτερος χαμός γινόταν βεβαίως στα περίπτερα εστίασης, με τις ψησταριές να έχουν την τιμητική τους κι εμένα να το αναβάλλω γι’ αργότερα:

Προχώρησα μέχρι τον πύργο του ρολογιού προκειμένου να φωτογραφηθώ κι εγώ σε μια αναμνηστική,

θεωρώντας παράλληλα ευκαιρία να δω για άλλη μια φορά το σόου που συγκέντρωνε κόσμο και κοσμάκη:

Δε ξέρω τι λεν’ αυτοί, εγώ πάλι κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα.
Για μπύρες…

 

[Iris_90]

Πανεμορφες εικονες

 

[Smaragda53]

Α πα πα, πολύς κόσμος! Καλά έκανες και πήγες σε άλλες γειτονιές και μάλιστα σε εβραική συνοικία, όπου υπάρχει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον Πάνε πολλοί Ισπανοί άραγε στην Πράγα? Κι εμένα Ισπανίδα με ανέβαζαν Ισπανίδα με κατέβαζαν!

 

[Eleni P]

για ποια μιλατε? εγω ειχα δει μονο το μαυρο θεατρο...ετσι δεν λεγεται?
ασχημο δεν θα το ελεγα αλλα δεν ειχα πληρωσει εισητηριο οποτε δεν με χαλασε.
αλλα δεν θα πληρωνα για αυτο....βεβαια εγω ειμαι και ατεχνος....τα μουσεια κλπ τα αποφευγω

Το μαύρο θέατρο το είχα δει κ εγώ στην πρώτη μου επίσκεψη στην Πράγα, περισσότερο για να κάνω το χατίρι στην κολλητή μου που είχε ενθουσιαστεί. Δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα, ούτε και θα το πρότεινα γενικά, αλλά, όπως λες κ εσύ, ώντας ατεχνη κ εγώ δεν μπορώ να το αξιολογήσω.

 

[psilos3]

Στο μουσείο μπύρας & το τελευταίο βράδυ



Άφηνα πίσω μου την πλατεία και το αστρονομικό ρολόι σχεδόν νύχτα, μπαίνοντας προς την οδό Staroměstské ώστε να φτάσω στον επόμενο σταθμό μου:

Η παρουσία του κόσμου ήταν αρκετά έντονη, καθώς αυτή η διαδρομή είναι από τις πιο στάνταρντ της παλιάς πόλης, κι εγώ την είχα κάνει ήδη αρκετές φορές:

Αρκετά συχνή στο κέντρο είναι και η παρουσία σχετικών καταστημάτων που τείνουν να γίνουν μόδα – μάστιγα στην κεντρική Ευρώπη, απ’ ότι διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια:

Ήμουν πεπεισμένος ότι το Beer Museum που επρόκειτο να επισκεφτώ δεν ήταν κάτι παραπάνω από μια τουριστομενιά, έτσι χωρίς να τρέφω αυταπάτες και με το μεγάλο δέλεαρ των τεσσάρων pints έκανα το βήμα και προχώρησα στην αυλή προκειμένου να εκδώσω το εισιτήριο μου (κόστος 11€) και να πληροφορηθώ τα της διαδικασίας:

Το μουσείο της μπύρας δε είναι τίποτα περισσότερο από ένα δίχωρο οίκημα που αρχικά εκτίθενται συλλογές από παραδοσιακές τσέχικες μπύρες, ποτήρια, σουβέρ και ότι άλλο συμπεριλαμβάνει το σπορ:

Επίσης αποτελεί χώρο έκθεσης της διαδικασίας παραγωγής & ζύμωσης από τον πατροπαράδοτο μέχρι τον σημερινό τρόπο:

(Φέρτε μου τα κλειδιά κι αφήστε μ’ εδώ ακριβώς, κλείνω εγώ απόψε)

Ιδιαίτερο βάρος δίνεται και στα ιστορικά δεδομένα της παραγωγής και κατανάλωσης μπύρας, δείχνοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι το ποτό αυτό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την κουλτούρα του Τσέχικου λαού:

Ολοκλήρωσα την περιήγηση μου και κατευθύνθηκα προς τη δεύτερη πόρτα που οδηγούσε στον υπόγειο χώρο και στα καλύτερα του μουσειακού μενού:

Αρχικά βλέποντας ένα ακόμα δωμάτιο αναπαράστασης κατασκευής βαρελιών με τον αρχικό παραδοσιακό τρόπο, εξηγώντας τις ιδιότητες του ξύλου και γενικά της αποθήκευσης:

Το υπόλοιπο υπόγειο έχει να κάνει με τη γευσιγνωσία που συμπεριλαμβάνεται στο εισιτήριο, για το λόγο αυτό και κάθε διαθέσιμος χώρος είναι κατειλημμένος από τραπέζια:

Ο ευγενικός υπάλληλος αφού μου ζήτησε αρχικά το εισιτήριο μου για να επιβεβαιώσει την επίσκεψη, μου πρότεινε αν θέλω να σερβίρω μόνος ένα από τα ποτήρια μου, έτσι για την εμπειρία. Ευχαρίστως:

Ένα χώρο βρήκα κι εγώ στο στοιχείο μου επιτέλους για να πιώ τις μπυρίτσες μου, κι αυτός ήταν κατειλημμένος. Ε, αμαρτία:

Πήρα λοιπόν τα σύνεργα παραμάσκαλα κι ανέβηκα στον εξωτερικό χώρο. Οι γευσιγνωσία αποτελούνταν από μια ξανθιά και μια καστανή lager, μία κόκκινη και μία stout, όλες από τοπικές ζυθοποιίες:

Ελαφρώς σκασμένος ξαναβγήκα λίγο πριν τις 7 στους υγρούς δρόμους της Τσεχικής πρωτεύουσας:

Αποφάσισα να κάνω μια βολτίτσα πριν επιστρέψω στο ξενοδοχείο για να ανανεωθώ και με την ευκαιρία να δω και λίγο περισσότερο το κέντρο, στο οποίο κινούμουν σχεδόν αποκλειστικά:

Βγήκα στην πλατεία Václavské θαυμάζοντας γι’ ακόμα μια φορά την ομορφιά της. Αρκετός κόσμος πηγαινοέρχονταν κι έκανε τη Χριστουγεννιάτικη βόλτα του στην αγορά:

Ο συνωστισμός κάτω από τις γνωστές τέντες σε συνδυασμό με την κάπνα απ’ τις ψησταριές με οδήγησαν κι εμένα σε μια σύντομη στάση:

Το βράδυ είχα αποφασίσει να βγω νωρίς, πηγαίνοντας στη στάση για να πάρω το λεωφορείο λίγα μόνο μέτρα απ’ το ξενοδοχείο μου, κατεβαίνοντας δέκα λεπτά αργότερα στην περιοχή Anděl κατεβαίνοντας στην ομώνυμη στάση. Ήθελα να κάνω μια βόλτα σε ακόμα μια γειτονιά ντόπιων εκτός κέντρου, αναζητώντας παράλληλα και κάποιο μπαρ για ποτό, κάτι που αποδείχτηκε μέγιστο φιάσκο τη συγκεκριμένη μέρα:

Έρημοι δρόμοι, μαγαζιά κλειστά και μισή ώρα άσκοπη περιπλάνηση με ανάγκασαν να ψάχνω τη συντομότερη διαδρομή επιστροφής. Ευτυχώς το τραμ για το κέντρο της πόλης δεν άργησε:

Αυτό για όσους αναρωτιούνται περί κουζίνας και μάλιστα Ελληνικής στην Πράγα. Κάπου πήρε το μάτι μου μια συζήτηση στο φόρουμ αναζητώντας πληροφορίες:

Η McCarthy's Irish Pub ήταν και πάλι για κάποιο λόγο στο δρόμο μου, αποφασίζοντας να μπω μέσα για μία, πιάνοντας θέση σ’ ένα stand ακόμα πιο κεντρικό απ’ το προηγούμενο βράδυ.

Πήρα μια Krušovice την ώρα που ξεκίνησε το πρόγραμμα, με τον τραγουδιστή να με καλησπερίζει λέγοντας ότι χαίρεται που βλέπει οικείες φάτσες. Η lager έγινε μαύρη, η μία έγινε δύο και οι δύο τέσσερις και πάει λέγοντας, κι εγώ έγινα παρέα με κάτι Κορεάτες/σες χωρίς να το καταλάβω πως, τραγουδώντας Red hot chili peppers. Αυτά είναι.

Εναρμονισμένος πλήρως με το μήνυμα στην ταμπέλα στον απέναντι μου τοίχο,

αποχώρησα γύρω στις 2 προς το δωμάτιο μου. Η εκδρομή έφτασε σχεδόν στο τέλος της με τον καλύτερο τρόπο...

 

[paefstra]

Μετραει κανεις τις μπυρες η μονο εγω?

 

[Sassenach77]

::

Ήμουν πεπεισμένος ότι το Beer Museum που επρόκειτο να επισκεφτώ δεν ήταν κάτι παραπάνω από μια τουριστομενιά, έτσι χωρίς να τρέφω αυταπάτες και με το μεγάλο δέλεαρ των τεσσάρων pints έκανα το βήμα και προχώρησα στην αυλή προκειμένου να εκδώσω το εισιτήριο μου (κόστος 11€) και να πληροφορηθώ τα της διαδικασίας:

Σε αυτό δεν πάτησα το πόδι μου.....είχα τη φίλη μου που μου είχε φάει τα αυτιά "πάμε και πάμε", εγώ εκεί, αδιάλλακτη Εγώ ήθελα να πάω στη ζυθοποιεία Staropramen στο Smíchov, αλλά στη περιοχή τελικά πήγαμε αργά απόγευμα και ήταν κλειστή......

Το βράδυ είχα αποφασίσει να βγω νωρίς, πηγαίνοντας στη στάση για να πάρω το λεωφορείο λίγα μόνο μέτρα απ’ το ξενοδοχείο μου, κατεβαίνοντας δέκα λεπτά αργότερα στην περιοχή Anděl κατεβαίνοντας στην ομώνυμη στάση. Ήθελα να κάνω μια βόλτα σε ακόμα μια γειτονιά ντόπιων εκτός κέντρου, αναζητώντας παράλληλα και κάποιο μπαρ για ποτό, κάτι που αποδείχτηκε μέγιστο φιάσκο τη συγκεκριμένη μέρα:

Τι μέρα πήγες; Καθημερινή πήγαμε (Πέμπτη γύρω στις 19:00) και όλα τα μαγαζιά γύρω απο τη ζυθοποιεία Staropramen ήταν ανοιχτά! Ντάξει δεν συναντάς το κόσμο που υπάρχει στο ιστορικό κέντρο, αλλά ερημιά δεν βρήκαμε και αυτό ήταν και το καλύτερο απ' ολα, δεν ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλον! Αν πήγες μετά τις 21:00 τζιιιιιιζζζζζ....εμείς στις 22:00 το κλείσαμε το μαγαζί, είχαμε μείνει τελευταίοι....
Αυτό ήταν το ένα απο τα αυτά που διάβαζα και το βρήκα αλλιώς....βραδινή ζωή γιοκ! Δηλαδή να βγεις να πιείς μετά τις 22:00 δεν είχε, με εξαίρεση το ιστορικό κέντρο και αυτό φυσικά λόγω τουρισμού και πάλι όχι μέχρι αργά....Την ημέρα της άφιξης φτάσαμε 23:00 στο ξενοδοχείο και όταν ρωτήσαμε στη ρεσεψιόν που υπάρχει κάποιο μαγαζί να πιούμε καμια μπύρα εκεί κοντά μας είπαν "αυτή την ώρα όλα είναι κλειστά"....φάγαμε τη πρώτη κρυάδα με το καλημέρα!!! Αν τώρα θεωρούν βραδινή ζωή το τουριστικό κέντρο που και αυτό μετά τις 00:00 τις καθημερινές δεν έχει σχεδόν τίποτα ή τα τσιφτετέλια στιλ μπουζούκι Ελλάδας κτλ, τότε ευχαριστώ δεν θα πάρω.
Τελικά η Βουδαπέστη είναι κλάσεις ανώτερη σε αυτό!!!

 

[gkalla]

Μετραει κανεις τις μπυρες η μονο εγω?

Εγώ μετράω Ιρλανδέζικες πάμπ. Παίζει να πήγε σε περισσότερες στην Πράγα απ’ ότι στην Ιρλανδία.

 

[Sassenach77]

Μετραει κανεις τις μπυρες η μονο εγω?

Τι κερδίζουμε αν τις μετρήσουμε; Εγώ μόνο έτσι παίζω!