Αυστρία Γερμανία Ελβετία Ιταλία Για μια βόλτα γύρω από τις Άλπεις τώρα τι ταξιδιωτικό να γράψεις ?? Ακόμα δεν το έχω

[tai]

επιστρέψαμε με ενα χαζο χαμόγελο.
θελω να μοιραστώ την αιτία αυτού του χαμόγελου, αρα?
πρέπει να γράψω ενα "ταξιδιωτικό".
τώρα τι ταξιδιωτικό να γράψεις ??

ακομα δεν το εχω χωνέψει οτι πήγα
τι να περιγράψεις??
τα χλμ που ηταν μμμμ αρκετά?
3700χλμ σε 9 μερες δεν ειναι αρκετα?
οι χώρες :
Ιταλία
Ελβετία
Γερμανία
Αυστρία
και ξανά Ιταλία για την επιστροφή με εναν καφέ San Marino.

τύχη βουνό για την λιακάδα που είχαμε της 7 μέρες.

μπορέσαμε να δούμε "μακριά" απο τα "ψιλά" .

αλλα και η βροχή ηταν μια καλή εμπειρία, γιατι την περάσαμε σε εναν δρόμο ΟΝΕΙΡΟ τον "Tirol round".


Για τι να πρώτο πώ

για ιδανικούς δρόμους για μοτο?
για της δασώδεις διαδρομές δίπλα σε ποτάμια?
για τα κάστρα?
για τα απέραντα λιβάδια?
για της ΜΑΓΕΥΤΙΚΕΣ λίμνες?
για τα πολλά νερά ?
για το "καβάλημα" των κορυφογραμμών?
για τους καταρράκτες?
για της πανέμορφες κωμοπόλεις?
για ποτάμια που χωρίζουν- ομορφαίνουν της πόλεις?
για τους πίνακες που φτιάχνει η φύση?
για τα κτίρια με στιλ και γούστο?
για τα πάσα?
για τα πολλλλαααα τουνελ?
για της στροφές με την ΤΕΛΕΙΑ άσφαλτο και την σωστή χάραξη?
για τα δάση?


τα ορεινά χωριά που ειναι μια μαγεία?
τις λίμνες σε κορυφές χιλιόμετρων?
τους φιδίσιους δρόμους?
ακόμα και ο αγριεμένος καιρός σου έδινε την ευκαιρία να θαυμάσεις την φύση
θα κανω μια προσπάθεια να περιγράψω το τι είδα και το τι ένοιωσα αλλα ειμαι σίγουρος οτι αυτο το χαζο χαμόγελο που εχω δεν θα μπορέσω να το μεταφέρω.

θα κανω προσπαθεια αλλά ζητώ την επιείκειά σας

 

• 1
• 2
• 3

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 3

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[manelaki]

αυτο το ταξιδι που εκανες αποτελει ταξιδι-ονειρο για'μενα!!!οταν με το καλο βρω τη καταλληλη παρεα δεν θα το αφησω ετσι!
απ'οτι καταλαβαινω και απ'το προφιλ σου το ταξιδι εγινε με μηχανη...δηλαδη ο,τι καλυτερο!!!καλη χωνεψη ευχομαι οσο το δυνατον πιο ανωδυνη και καλη προσαρμογη...εμεις εχουμε υπομονη αλλα μην ξεχαστεις το περιμενουμε πως και πως!!!

 

[tai]

-κοίτα νερά!
-πω πω πράσινο!!
-Πιο σιγά!!
-Γιατί? τρέχω?
- Οχι αλλά........
-χαλάρωσε
-απανωτές στροφες παλι?
-Εμ! πασο ειναι!
-Ειναι πολύ ωραία! ειναι απίστευτο! μαγεία!
-ΒΓΑΛΕ ΒΓΑΛΕ
- Το ποτάμι? το έβγαλα στην προηγούμενη στροφή
-Ξαναβγάλτο απο'δω, ειναι καλύτερα ειναι πιο ψηλά
-τελείωσαν οι μπαταρίες
- πάλι? το πρωί έβαλα καινούργιες
-εχεις αλλες?
-εχω αλλες 4
-σταμάτα να αλλάξουμε και να πιούμε και κανένα καφέ
- στο καφέ εκει πάνω, στο ποταμι στο γεφυράκι για να βλεπουμε κατω
-οκ!
-κατσε! σιγα,γιατι πιάστηκαν τα γονατα μου
-Τοσες ωρες τι περιμενες?
gooden Morgen
-vorrei duo καπουτσίνο ε acgua φριζατο
Γέλια
-ρε πως τα μιλάμε τα ιταλικα ?
-ας μην μας καταλάβαινε η Ελβετίδα και θα σου έλεγα τι θα πίναμε
-παμε?
-εχουμε πολύ ακόμα?
-οχι! κανα 2αρι ωρες περίπου για την μέση
-θα εχουμε και αλλο πασο-πολη-αξιοθέατο?
-οχι πολλά
- ωραία θα φτάσουμε πριν σουρουπώσει

Αυτή ειναι μια καθημερινή κουβέντα γυρω στης 11πμ
Αλλάζε η εθνικότητα, το ποτάμι με λίμνη ή με πλαγιά,
το καφε σε γεφύρι σε ποτάμι ή σε κορφή,
αλλά το
"ντουο καπουτσίνο"
"ακουα φριζατο"
και
"τελείωσαν οι μπαταρίες"
ηταν στάνταρ!




-τα πρωτα συμπτώματα ειναι χαμένα στο βάθος του χρόνου
(και μιλάμε για πολύ χρόνο) lol
οι ηθικοί αυτουργοί οδηγούσαν με τίτλο [URL="

καβαλάρης"[/URL]
οι φόβοι πολλοί........
λίγο η γλώσσα (τα ελάχιστα αγγλικά μου δεν τα καταλαβαίνει ουτε κωφάλαλος )
λίγο τα έξοδα (που να περισσέψουν, οπότε τα λάθη πονάνε)
λιγο η άγνωστες αντοχές του έταιρου αναβάτη,
και αρχίζουμε τα σεξπηρικα
να παω ή να μην παω?
και που να παω?
και για ποσο να παω?

και δεν ******** ας παω!
Και αρχίζει το παιχνίδι.
Παρε λεξικο
Πάρε χαρτες
Βγαλε χαρτες
βγαλε διαδρομες
παρε gps
μέρες?
χρόνοι?
χλμ?
Ο κάθε φίλος με την προσωπική του εμπειρία και άποψη συμπλήρωνε το μπέρδεμα στο μυαλό μου
camping ή ξενοδοχείο?
μμμμμμμμμμμμ
παμε στα σίγουρα για πρώτη φορά!
αρα? hotel
Ψαξιμο στο νετ
το travelstories μου δίνει αρκετές ιδέες-λύσεις
H ανασφάλεια του ατυχήματος ξεπεράστηκε με την ταξιδιωτική ασφάλιση που έκανα μέσω του travelstories
για μηνες ψαξιμο λεμε!
αποτέλεσμα πολύ καλό
Άριστα hotel! booking.com γαρ(για τα λεφτά που θέλανε, σε σχέση με τα δικά μας)
φτηνά (για αυτά που μας έδινε, σε σχέση με τα δικά μας)
βολικά (στην πορεία μας επάνω)
με parking για την μηχανή
και όμορφα !


ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΌΝ
πρόβλημα 1ον
πάμε= παω με γυναίκα
γυναίκα +μηχανή= έλλειψη χώρου
Περιέργως ξεπερνιέται σχετικά εύκολα προς μεγαλη μου έκπληξη
και προχωρώ εύκολα στα υπόλοιπα
λαστιχα-σερβις κλπ

Και ηρθε η μερα αναχωρήσεως.
Για πότε είμαστε στην Πάτρα ουτε που το καταλάβαμε
Ηταν απόγευμα.
λιγο η βόλτα στο πλοίο,
λιγο να φάμε,
λιγο να πιούμε μια μπύρα στο φεγγαρι,
λίγο ο υπνος,
λιγο ο πρωινός καφές,
λιγο μεσημεριάτικο γεύμα για να έχουμε τον χρόνο για δρόμο,
πέρασε η ωρα ανετα,

Και με τον μεσημεριάτικο καφε στο χερι βλέπουμε απο μακριά την Αγκόνα!
Στραβομουτσούνιασμα!
Πολύ ΚΑΦΕ για τα ματια μας.
Εχουμε στην μνημη ενα αλλο χρώμα μες τον Αύγουστο.
Κυκλαδες
Το άσπρο σπίτι με τα μπλε παράθυρα ειναι καταγεγραμμένο στο DNA
μας πέφτει σκούρα στο γούστο το καφέ.
Πάντως αντικειμενικά
Ο Πειραιάς, η Πάτρα, ή η Ηγουμενίτσα, ειναι πολύ πιο όμορφα σαν πρώτη εικόνα!

Ζέστη!

Λιώσαμε μέχρι να βγούμε απ' το πλοίο.
Κίνηση!
Εξυπηρέτηση απο τους ανθρώπους του λιμανιού (λιμενικοί?τροχαίοι? εργάτες?)

Βγαίνουμε (και με την βοήθεια του gps) παρ'ολα τα έργα, εύκολα, και βρίσκουμε την έξοδο προς Περούτζια.

Οδηγώ "ελληνικά"
δλδ
Με το μαλακό στης στροφές για να μην γλιστρήσω με τόσο βάρος.

αρχίζω να εκπλήσσομαι με την άπλα και το πράσινο (δεν εχω δει τπτ ακόμα βέβαια)

Πλησιάζοντας στην Περούτζια, πιάνω τον εαυτό μου να εχει "ανεβάσει στροφές" και ξανακόβω.

Μπαίνω (εκτός προγράμματος) μέσα στην πόλη (ετσι για να την δω) και στην έξοδο σταματάμε για κάνει ενα τσιγάρο η γυναίκα μου και να ξεμουδιασουμε.
Συνέχεια για Σιένα
Ανακαλύπτω οτι μπορώ να μπαίνω πιο "καλά" στης στροφές (ακόμα εχω πολλές μοίρες να καλύψω)

και φτάνουμε Σιένα.


και πάλι στράβωμα


πολύ ΚΑΦΕ ρε γμτ

Γιατί την εκθειάζουν τόσο?

Να μου πεις, έγινε διάσημη για (αυτό) το χρώμα που έβγαζε... Αλλά ...και? Εμάς δεν μας άρεσε!!

Ας την ψάξουμε λίγο πριν την απορρίψουμε.

Και πάμε στην άκρη, και βλέπουμε την θέα,
και παμε και βόλτα στα στενά της,
και φτάνουμε στην πλατεία,
και ψάχνω να βρω την όμορφη γωνιά για να την "πάρω" μαζί μου,χωρίς μνημεία,
και περπατήσαμε
και περπατήσαμε, και είδαμε οτι εκτός απο καφέ κτίρια, έχει και πάρα πολύ πράσινο γύρο γύρο από το καφέ!
Και ενας καπουτσινο (ο πρώτος Ιταλικός) μμμμμμ!
Αλλά δεν..έδεσε με την ψυχολογία? με την διάθεση? Ίσως να την αδικήσαμε......αλλα δεν!.
και φεύγουμε για Φλωρεντία.
Σούρουπο, σε ωραίο δρόμο, πηγαίνοντας προς την δύση, εχεις μια ευκαιρία να φτιάξεις μια ακόμα καλύτερη διάθεση.................... πριν φτάσεις στο ξενοδοχείο για ενα μπάνιο και ύπνο.
Ήταν βαριά η πρώτη ήμερα.
Άμαθος ο κ****ς μας ή άβολος ό ύπνος? Θα φανεί αύριο.



Το πρωί μετά απο ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρωινό, φεύγουμε για Πίζα.
"Ενα πύργο εχει, μια δυο φωτογραφίες και δρόμο" λεμε.
Αρχίζω να εκμεταλλεύομαι το τέλειο οδόστρωμα και να οδηγώ χαλαρά και γρήγορα.
Μπαίνω Πίζα χωρις να περιμένω κατι αλλο εκτός του κλασικού πύργου.
Ανακαλύπτω χαρούμενος οτι εχει και άλλα.
Το χρωμα στα κτίρια δεν ειναι πια μονο καφέ. (αρχίζει το ματι να προσαρμόζεται??)
Εχει και ποτάμι.
Ψαχνόμασταν αλλα δεν βρίσκαμε τον πύργο.
Για πρώτη φορά, ανακαλύπτω την ευγένεια και την καλοσύνη του κόσμου εκεί.
Μπαίνω σε ενα μαγαζί (paniniδικο)και ρωτάω.
Η κοπέλα προσπαθεί να μου εξηγήσει, αλλά τα ιταλικά της δεν μεταφράζονται άπταιστα στα αυτιά μου.:roll:
Τι να κανει?
Βγαίνει απο το μαγαζί της, με πάει καμιά 50αρια μέτρα ώστε να φαίνεται το στενό που θα με έβγαζε στον πύργο, και αφου σιγουρεύτηκε οτι το κατάλαβα γύρισε στο μαγαζί της.

Να είναι καλά.


Αφου περπατήσαμε αρκετά,βλέπουμε απο μακριά το ποθούμενο.

ΚΑΙ Ναι γέρνει αρκετα!!!

Αλλα το ωραίο είναι οτι τα πιο ωραία δεν είναι διάσημα.
Το κατασκευαστικό λάθος του πύργου εχει κλέψει την δόξα απο πανέμορφες κατασκευές που τον περιστοιχίζουν (εκκλησία βαπτιστήριο )
Χαζολογάμε αρκετα, φωτογραφίζουμε οτι μπορούμε, ψωνίζουμε αναμνηστικά (μικρά και λίγα! ο λίγος χώρος της μηχανής σε γλιτώνει απο έξοδα)
Μετά απο αρκετή ώρα (μας ξεμυάλισε η Πίζα τελικά) παίρνουμε τον δρόμο για την διάσημη Φλωρεντία.

Εκει τα λόγια είναι φτωχά.
Για τους όγκους
Για το στόλισμα των κτηρίων.
Σε καθε γωνιά υπάρχει ενα έργο τέχνης.
αλλα παντού λεμε.
Κόσμος προσπαθεί να "γεννήσει" έργα, ακόμα και στο πεζοδρόμιο ζωγραφίζοντας τα.

Στην κλασική πλατεία με τα αγάλματα, χορταίνουμε καλλιτεχνήματα, πίνοντας τον ακριβότερο καπουτσίνο του Αυγούστου (6 ευρώ.)
Η εξοικείωση με την τέχνη και η συνύπαρξη της μαζί με τον καφέ αξίζουν πολλα.
Και πίσω απο την βιτρίνα, το παζάρι, το Φλωρεντινικο Μοναστηράκι!
μου αρεσε !!
οι πάγκοι, με τα τσαντάκια, τα δερμάτινα, τα χαϊμαλιά, τα φουλάρια, έκαναν την πόλη ζωντανή, και οχι ενα καλοδιατιριμενο μουσείο.
Ενα κομμάτι πίτσα στο χέρι (με το κιλό) κόβει την πείνα, και μια βάφλα με παγωτό την σκοτώνει τελείως.

Η ρουφιάνα η Φλωρεντία κατάφερε να μας φτάσει στο όριο.
Οι γάμπες κάηκαν απο το περπάτημα μετα απο κανενα 4 ωρες, αλλά χαλάλι της.
Πίσω στο ξενοδοχείο και Ύπνοοοο (απο της 10μμ)
γιατί εχει πολλά χλμ αύριο






μπονα σερα
πρωινο για 4 ατομα ειναι?
οχι για μενα ειναι!
να μαζεψω?
σι ! γκρατσια !
καπουτσινο?
σι
παμε για Μιλάνο.
είπαμε να παμε λιγο απο επαρχιακό για να δούμε κανένα χωριό, αλλά μετά απο 1/2 ώρα και 4 χωριά, είδαμε οτι θα αργούσαμε πολύ και ξαναβγήκαμε στον κεντρικό.



ταμπέλα !
βρε τι λέει εκεί?
maranelo?
γνωστό μου ακούγετε το χωριό.
και για κοίτα που μας εβγαλε ο δρόμος....
GALERIA FERRARI???
ΠΑΜΕΕΕΕ

Αφου θαμπώσαμε τα ματια μας απο τα κοκκινα τετράτροχα, (άπιαστα όνειρα), πιάνουμε autostrata.


πολλά χλμ ευθεία!!
πας με όσα πιάνεις, και αφού δεις στα πόσα παύει να εχει ευστάθεια η μηχανή με τοσο βαρος που εχει φορτωμένο, και το δεις αυτο για πολλά χλμ, στο τέλος καταλήγεις να πηγαίνεις με τοσα, οσα δεν κάνουν θόρυβο.
Δεν το πίστευα ποτέ οτι θα βαριόμουνα να πηγαίνω με "πολλά"

μπαίνοντας στο Μιλάνο ξαφνιάστήκαμε με τον τρόπο που οδηγούνε!!
εμεις είμαστε πρότυπα νομιμοφροσύνης!!!

Ασε το πλακόστρωτο !
δοκιμάστηκε το καθε τι, κουμπωτό ή βιδωτό υπάρχει στην μηχανή, σε αντοχή!!!


και φτάνουμε στο duomo


Τελικα ειναι πολύ μεγάλο!!!

λένε, οτι ειναι το πιο ψηλό.


δεν ξερω, αλλα επιβλητικό ΕΙΝΑΙ πάντως


Ενα που μου έκανε εντύπωση ειναι η πολλές γραμμές τράμ
σκεπαζεται ο ουρανος απο τα συρματα.

Στο κεντρο, εχει όμορφα και επιβλητικά κτήρια παντού,
αλλα εξω απο το "κέντρο" ειναι απαίσια.
Πολυκατοικίεςκακόγουστες, χωρίς μπαλκόνια, φλατ και γκρι σε κάκιστο συνδυασμό.
Εφιαλτική εικόνα.
Φεύγουμε τελικά, και πηγαίνουμε για lomazzo που εχω κλείσει hotel.
το στίγμα του gps ειναι λάθος και παιδευόμαστε λιγο.
Τελικά χτυπάμε την πόρτα μιας αυλής,
η πόρτα (η εξώπορτα) ανοίγει,
και ΜΕΤΑ βγαίνει ο ιδιοκτήτης εξω
(εμπιστοσύνη? έλλειψη φόβου?)
Αφου μας πηγαίνει περπατώντας καμιά 100 μέτρα, (έως ότου το δούμε το hotel απο μακριά),
τον ευχαριστούμε και γυρνάει στο σπίτι του.

κάπου εδώ αναρωτιέμαι............
ρε μήπως εδώ στην Αθήνα (δεν ξέρω για αλλού) έχουμε ξεχάσει κάτι?
τελος παντων!



Πρωι πρωι με την δροσούλα ξεκινάμε για como.
φτάνουμε το efpilio,
το οποιο ειναι όμορφο,
εως πολύ ομορφο θα ελεγα!
συνεχίζουμε για lecco και μετα como απο το οποίο
χάνουμε πολύ απο την θεα του, λόγο των συνεχών τουνελ
Οτι βλεπουμε ομως μας μαγευει.
Η λιακάδα βοηθάει στο χάζι της λίμνης
και ειναι οτι πρεπει για εναν καφε , διπλα της, ταΐζοντας τα παπιά που τσαλαβουτούσαν στα νερα της


Στην συνεχεια παμε στο belano για να μπουμε στο καραβακι που θα μας παει απέναντι, ώστε να πάρουμε τον δρομο για lugano.
Το luga
no! Η λίμνη που επισκιάζει το como.
Ειναι πανέμορφα!


Μπαίνοντας Ελβετία, αρχίζει και αλλάζει η άσφαλτο, να ψηλώνουν τα βουνά, να μοσχοβολάει η ατμόσφαιρα σαν καποιος να ψεκασε με αποσμητικό χώρου!!!
Και να αρχίζουμε να ανεβαίνουμε προς το gotthard και san gottando, προσπερνώντας χειμάρρους, και βλέποντας της πόλεις να μικραίνουν!
Εως οτου φτάνουμε στην πρώτη κορφή απο το πρώτο πάσο.

Η εικόνα απο τα ψιλά ειναι μαγική

Συνεχίζουμε και παμε για το επόμενο πάσο, το οποίο εχει και λίμνη.

Φτάνουμε, αλλα πρέπει να καναμε θόρυβο και έφυγαν οι νεράιδες.

Στάση για τσιγάρο και ξεμούδιασμα.
Αρχίζουμε τωρα το κατέβασμα για να "πιάσουμε"το oberalppass
Κατεβαίνοντας περνάμε μεσα στο andermatt για να πάρουμε μπαταρίες για την φωτογραφική μηχανη, και οδευουμε απο το oberalppass προς το sustenpass περνώντας απο "ανοικτα" τουνελ, χαζεύοντας ποτάμια και πολύχρωμα σπιτάκια.


Πάμε,για να δουμε κι αλλα,
απο ψηλά,
με θεα να σου κόβει την ανασα.
Το ματι να χορταίνει απο πράσινο, νερά, και "ζαχαρενια" σπίτια...............

 

[Dorotija]

Ζαλιστηκα λιγο ετσι οπως τα γραφεις.. αλλα ενταξει τοχω!

Καταρχην να πω οτι πραγματι ειχα κι εγω πικρη εμπειρια απο την οδηγηση των Ιταλων κι ας μην εκανα το ταξιδι μου οδικως.. Στην Κ. Ευρωπη πατας το ποδι σου στο δρομο και τα παντα σταματανε.. στην Ιταλια κανουν ολοι ακριβως το ιδιο αλλα με δικη τους ευθυνη... Ο ταξιτζης που πηραμε για να μας παει στο αεροδρομιο -γιατι το ανεπαναληπτο ιταλικο λεωφορειο δν εφυγε ποτε απο την αφετηρια- χωρις υπερβολη εκανε σλαλομ αναμεσα σε αυτοκινητα και πεζους που περνουσαν το δρομο! Μαλλον δεν επρεπε να του πουμε οτι βιαζομαστε..

Οσο για την Σιενα, πραγματικα νομιζω πως την αδικησες... Ειναι ετη φωτος μπροστα απο την Πιζα σε ομορφια! Εγω ξεκινησα να κανω Σιενα- Σαν Τζιμινιανο ημερησια και τελικα δν καταφερα να ξεκολλησω! Με κρατησε εκει ολη την ημερα. Στην Πιζα ειδα τον -ομολογουμενως εντυπωσιακο- πυργο, εκανα και μια βολτουλα στην "παλια πολη" και αυτο ηταν... δεν ηταν και για πολλα... γνωμη μου παντα.

Οσο για τη Φλωρεντια, δεν διαβαζεις μου φαινεται τα παθηματα αλλων μελων του travelstories... το capuccino στην Piazza della Signoria πληρωνεται ακριβα.. ενω αν πας λιγο παρακειθε, στο Duomo, και πιο οικονομικο θα τον βρεις, και το Duomo με το πανυψηλο καμπαναριο θα θαυμασεις...

Καλη συνεχεια στο ταξιδι σου !

 

[manelaki]

να φανταστω πως εχει κι αλλο ε?....ζηλευω πολυ...ζηλευω πααρα πολυ...αλλα που θα παει θα'ρθει κι η σειρα μου...
ακουγεται πανεμορφο το ταξιδι σας....παντα τετοια ευχομαι...περιμενουμε συνεχεια...

 

[Pandora]

Κακώς νόμισες ότι, δεν μπορείς να μας μεταφέρεις το χαμόγελό σου...

Τέτοια χαρούμενη και σχεδόν...τραγουδιστή περιγραφή, κανείς μέχρι σήμερα.!

Μπράβο σου ! Πάντα καλοτάξιδος

 

[tai]

Μα και βέβαια εχει συνέχεια.
Απλά! να φάμε κατι, να πιούμε ενα καφέ, να πούμε και καμια κουβέντα, και ξανα στο πληκτρολόγειο
Ευχαριστω για τα καλα σας λογια.
Τον καφε στην Piazza della Signoria οικιοθελώς τον πλήρωσα. Ηξερα οτι θα τα σκάσω, αλλα είπα, οτι ΕΝΑΝ καφε εδω, ΠΡΕΠΕΙ να τον πιούμε! Μονο και μονο για τον περιβάλλοντα χώρο!!
Οσο για την Σιενα, μετα την "εξοικείωση" ειμαι σίγουρος οτι την αδίκησα.

 

[tai]

κορφή??
δεν παει αλλο??

τερμααα
και η λιμνουλααα

κλασικα πια
κατεβαίνοντας προς inderaken στο δρόμο, βλέπουμε και εναν μικρό καταρράκτη.
παρακάτω να και κατι περίεργο
κοιτάμε στα δεξια το νερο να αναβλύζει απο την ΚΟΡΦΉ ενος βράχου.
κατεβαίνοντας πιο κατω αρχίζουν τα λιβάδια
φτάνοντας κοντα στο inderlaken οδηγω παράλληλα με τον ποταμο που δημιουργεί την ομώνυμη λίμνη
φτάνοντας, ενας καλοφτιαγμένος καπουτσίνο μια Ελβετική σοκολάτα και ενα evian ελπίζουμε να διώξουν την κούραση που μαζέψαμε λόγω πολλών χλμ


Α! στο μονο σημείο που δεν ειχα κλείσει hotel ειναι εδω.
δεν έβρισκα κατι σε ιδιαίτερα καλή τιμή, οπότε σκέφτηκα οτι αφου θα το πληρώσω να μου αρέσει και φατσικα τουλάχιστον.

Πανω που το συζητάγαμε, λεμε ας πάρουμε και κανένα τηλ στο σπίτι.

Τελειώνοντας το τηλ, ακούμε μια φωνή απο πίσω
"Ελληνες ειστε?"

Οχι ρε π***η μου !!
Βρήκαμε Ελληνα και εδώ?

Τελικά ηταν ενας Ελληνο -αιγύπτιος που ειχε παντρευτεί Ελβετίδα.
Δούλευε στο καφέ και μας άκουσε να μιλάμε .
Σαν τρελός εκανε απο την χαρά του.
"Και τι να κανω και πως να σας κερασω και παρτε.... "
βρε έχουμε ποιεί τον καφέ, εντάξει είμαστε, δεν πειράζει, ΟΧΙ !!κάτι θα πάρετε κλπ

θα παρουμε hotel αμα σου βρίσκεται!

φαρδος !!!!
Εκείνη την ωρα σκάει και ενας ταρίφας φίλος του!!!

Πέφτουν τηλέφωνα και καταλήγουμε σε ενα ονειρικό ξενοδοχείο με τιμη που δεν υπήρχε πουθενά. 70 με πρωινό
Το οποίο το καλοείδαμε απέξω την αλλη μερα το πρωί και χαζέψαμε

ΜΟΥΣΤΑΦΑ εισαι γ**ω τα παιδιά
του χρόνου το καλοκαίρι που θα έρθεις θα τα πουμε


Αυτο που μου εκανε τρομερή εντύπωση, ειναι οτι μετα τις 9 δεν υπάρχει ψυχή !!
ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ
Το πρωι μας βρήκε αρκετά πιο ξεκούραστους απ οτι περιμέναμε.
Σηκωθήκαμε νωρίς για τι θα είχαμε παλυ πολλα χλμ να καλύψουμε.
Τοσο πρωί που δεν σερβίρονταν ακόμα πρωινό??
-Τι ωρα ειναι?
-6,30!!!
-μα τι μας έπιασε?
-αφου κοιμόμαστε απο τις 10μμ !
χορτάσαμε υπνο!


ας παμε καμια πρωινή βολτούλα στα πέριξ.
παμε στην λίμνη και αντικρίζουμε μια αποστομωτική ομορφια
και βρίσκουμε και παρεα 3 αλογα που επερναν το πρωινό τους


γυρνάμε στο ξενοδοχείο ανακαλύπτοντας οτι οι Ελβετοί ειναι ευγενικότατοι.
Άγνωστοι μας καλημέριζαν
ποσο καιρό εχω να το ζήσω στην χώρα του ξένιου Δία?

Αφού φάγαμε οτι χωράγαμε

ξεκινάμε παραλιμνίος για grimselpass
ανεβαίνοντας το βουνό απο την μεριά που συνήθως δεν πανε.
Ειναι βλέπεις απο την άλλη μεριά τα πάσα και την απο εδω δεν την κατεβαίνουν.
αυτοι χανουν αυτην την πανδαισία αποχρώσεων του πράσινου
Εμείς παμε για της κορφές, που της φτάνουμε και φωτογραφιζόμαστε διπλα σε λίμνες
οπως και ολοι οι αλλοι εκει! γιατι ειχε πολλύύύύ κοσμο.
αυτο που μας εκανε εντύπωση ηταν οι ποδηλάτες!!
ναι στα 200και μετρα με το ποδήλατο!!
Φευγουμε απο εναν φιδίσιο δρόμο για να παμε στην απέναντι βουνοκορφή
και φτάνοντας "απέναντι" ..............
δεν βλέπουμε καλά και λέμε να ανέβουμε κι άλλο.....
πόσο???
μονο 2436 μετρα

γιατι?
μα για να βγάλουμε μια φωτογραφία.
να φτιάξουμε ενα καφέ,
και να τον πιούμε με 200χλμ θεα.
μοναδικη εμπειρία!



παμε ??
παμε!
Και κατεβαίνοντας συναντάμε και ενα κοπαδι αγελάδες!!
Με το κοριτσακι ιδιο η Χαιντη και το πιο μεγαλο αγοράκι με το κοντο παντελονάκι με της τιράντες!!
Ονειρο ηταν?

Τσιμπιόμασταν


Συνεχίζουμε και οδεύουμε για luzern παίρνοντας εναν ακομα ευθειο δρόμο

............. τον oberalpass
αντε παλι καλη ασφαλτο
αντε παλι στροφες με μαγικες εικώνες στην εξοδο τους

αντε πάλι λίμνες (luzern)!


μικρή λιμνούλα και αυτή

και μια και το "χωριό" μας αρέσει,καθόμαστε για καφε.


ωραια ηταν, καλος ο καφες, αλλα η Ζιρίχη μας περιμένει.

 

[manelaki]

μ'αρεσει τοοοσο πολυ ολη αυτη η περιγραφη!αυτα ειναι!....ελπιζω μολις γυρισω απ'τη βολτουλα να δω τη συνεχεια...μπραβο tai με τη γυναικα σου!

 

[tai]

και μολις πλησιάζουμε Ζιρίχη, ακίνητοι!!
ΤΟ μποτιλιάρισμα.!
Ε αφου φάγαμε 1/2 με 1 ωρα μποτιλιάρισμα λογο έργων..

μπαίνουμε και στην Ζιρίχη
ωραία ειναι......,
ενδιαφέρουσα θα ελεγα,
εχει ΚΑΙ ΑΥΤΗ λίμνη,
αλλα λιγω "ψωφια" πολύ ηρεμία! Σαν νεκροζώντανη πόλη ειναι
βγαίνουμε απο Ζιρίχη και πηγαίνουμε προς τους καταρράκτες του Ρήνου.
Τους μεγαλύτερους, απ'οτι ειχα διαβάσει εδω μεσα, της Ευρώπης!
Επειδή πηγαίναμε με τα νόμιμα όρια στον αυτοκινητόδρομο,

(200+) προσπεράσαμε την έξοδο και το ανακαλύψαμε καμια 5αρα χλμ μετά.
Επρεπε να παμε αλλα 10-15 για αναστροφή, + 15 πισω =30 !!! δεν προλαβαίναμε.

Ασε να εχουμε και ακομα μια αιτία να ξαναρθουμε

Νύχτωνε!
Παμε γρήγορα για Κωστάντζα!!
Φτάνουμε, μπαίνουμε στο καράβι,
και περναμε απέναντι στο meersbrug,
το οποίο ειναι η μαγική πόλη των παραμυθιών
Αφου περπατίσαμε χαζεύωντας τα παραμυθένια σπιτια, κατσαμε να φαμε και ενα ωραιότατο στεικ με την κλασική γερμανική συνοδεία του, Μπύρα.
Σουρουπώνει.!!
Φευγουμε ?
ΠΑΜΕ.
Αλλα, προσπαθώντας να βρούμε το hotel ανακαλύψαμε ενα πρόβλημα.
Το gps εχει αναλυτικούς χάρτες ΜΟΝΟ για Ιταλια και Ελλάδα!!
για την υπόλοιπη Ευρώπη εχει μονο κεντρικούς δρόμους.
Τωρα που εγω θέλω να μετακινηθώ σε επαρχιακό?
Του εχω δώσει στίγμα απο τον google αλλα μου το δίνει ευθεία το μπρίκι.
περνω λοιπόν τον δρομο ψιλό περίπου και στην τύχη.
βλέπω οτι απομακρινομαι απο το στιγμα και σταματάω.
βγάζω χάρτες, laptοp, (που ειχα μαζί) για τον google, και το gps.
Για φωτογραφία ειμουν, αλλα που μυαλό τέτοιες στιγμές.
Ενας ταξιτζής προσπαθεί να βοηθήσει αλλα δεν τα ξέρει καλά τα γερμανικά που μιλάω εγώ και φεύγει άπραγος.
Βραδιάζει.!!
Με παίρνει γραμμή ενας ηλικιωμένος κύριος απο απέναντι που καθόταν με την παρέα του, και έρχεται.
Αυτός ήξερε το που ειναι το hotel και ξέροντας ( με τα χέρια) καλύτερα γερμανικά απο τον ταρίφα , με καθοδηγεί.
Ελα ντε όμως, που με στέλνει μέσα απο αγροτικούς δρόμους (τύφλα να εχει η αττική οδός απο ποιότητα) για να γλιτώσω χλμ!!
Μέχρι να πιάσω την ευθεία για το στίγμα που ειχα, ψιλοψαχνόμουν.
Ωραία έλεγα, (μέσα μου για να αποφύγω κατσάδιασμα) σλιπιμπακ έχουμε, νερό εχουμε, αρκούδες ΔΕΝ έχουμε, θα την βρούμε την άκρη το πρωί.
ευτυχώς δεν χρειάστηκε

το βρήκαμε.
Μπανιο φαι υπνο.
Το πρωί ξεκινάμε για να διανύσουμε την νοτια εξοχή της Γερμανίας με στοχο το fussen.
Στο lindau τρώμε μια βαρβατη κίνηση λόγω Σαββατοκύριακου.
Εχει μεσημεριάσει, και σταματάμε για ενα κολατσιό και ξεκούραση.
Εναν γύρο ενα κεμπάπ και δυο νερά. Ναι μην φαίνεται παράξενο.
τούρκικο κεμπάπ παραλίμνια στην Γερμανία.
αφου γεμίζουμε μπαταρίες ξεκινάμε.
Στον Δρόμο βρίσκουμε γελάδια να βόσκουν,
ταξιδεύουμε σε ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ δρόμο,
ανάμεσα απο λιβάδια,
και δαση,
συναντώντας λίμνες που εκαναν πικ νικ οι Γερμανοί,
Και μας κάνει εντύπωση η άπλα που υπάρχει.


το πόσο αραιά ειναι τα σπίτια και τα χωριά μεταξύ τους.
Και φτάνουμε σε ενα απίστευτο μποτιλιάρισμα χιλιομέτρων........
Με τον κλασικό Ελληνικό τρόπο της προσπέρασης, χρησιμοποιώντας το αντίθετο ρεύμα δλδ, που ηταν ΑΔΕΙΟ για τουλάχιστον 3-4 χλμ κάθε φορά, σε σχετικά λίγο χρόνο πλησιάζουμε στον στόχο μας το fussen.


μπαίνουμε στην πολη....και αρχίζουμε τα
ΑΑ!!
Α!
Ω!

φτάνοντας σε ενα μέρος, που το παραμύθι ξαναζωντανεύει, με
τον πρίγκιπα να κατεβαίνει απο το κάστρο του,
για να σωσει την πριγκίπισσα που ειναι κλεισμένη στον πύργο στο βουνό,
έχοντας αφήσει τον μονόκερο να παίζει στην λίμνη.
Αφου κλείσαμε το στόμα που ειχε ανοίξει σαν αυλαία, πέρνουμε την βαρεια αποφαση να αφήσουμε ΚΑΙ αυτο το ονειρο για το επόμενο.


βγαίνοντας εξω απο την πόλη βλέπουμε την μαγική ταμπέλα
REUTTE TIROL
τον ακολουθούμε αναμένοντας τα αυτονόητα......και δικαιωνόμαστε.
Το να ταξιδεύουμε δίπλα σε ενα μεγάλο ποτάμι μεσα σε ενα δάσος με το τέλειο οδόστρωμα δημιουργεί ονειρόξεις.
Ισα ίσα που παίρνουμε χαμπάρι οτι μπήκαμε Αυστρία, και σταματάμε στο σύνορο για να αγοράσουμε την βινιέτα που θα μας επιτρέψει να κυκλοφορούμε στους αυστριακούς δρόμους.
Ο καιρος μας προειδοποιούσε για το κακό του κέφι, Αλλα εμείς τπτ
Εως οτου μας ΦΩΝΑΖΕ οτι εχει τον κακο του τον καιρό.
Μαύρη μαυρίλα στο βαθος του ορίζοντα!!
Σταματάμε βάζουμε τα αδιάβροχα και ανεβαίνουμε το πάσσο που ενώνει την Γερμανία με την Αυστρία μεσα απο τα βουνά.
Και το αποτέλεσμα ειναι να μην βλέπουμε στα 5 μέτρα απο την βροχή.
Σταματήσανε αυτοκίνητα στην ακρη.
Ε! μόλις ειδα το καφέ στην κορφή σταματισα και εγω.
Εναν καπουτσίνο απο τυρολέζα δεν είχαμε πιεί.
Μόλις εκοψε λίγο, ξεκινήσαμε για Ιντσμπουρκ.
Το άσχημο ειναι οτι ενα απο τα καλύτερα απο θέμα πρασίνου πάσα δεν το αποτυπώσαμε ουτε σε μια φωτογραφία.
Ενα αλλο ωραιο ειναι οτι στην αρχή κατέβαινα σαν κότα, μην μπορώντας να ξεπεράσω την "κυτταρική" μου μνήμη, από τον αξεπέραστο ασφαλτοτάπητα της Ελλάδος.
Στην συνέχεια ξεψάρωσα βλέποντα να μην χαμπαριάζει ο δρόμος, έφτασα χωρις να το καταλάβω να στρίβω σαν σε στεγνό.
Τα εύσημα μου στους γερμανοαυστριακους τεχνίτες

φτάνουμε στο Ιντσμπρουκ και μπαίνουμε στο ξενοδοχείο για "στέγνωμα"
ενα μπανακι και βούρ για βολτα
και αρχίζουμε να βγάζουμε φωτο τα σιντριβάνια.......
της γεφυρες................
το ποτάμι...........
και μπαίνουμε και στο ιστορικό Ιντσμπρουκ και βγάζουμε και ενα κτίριο
και αλλο κτίριο..
και ψάχνουμε γωνίες 'όμορφες" για φωτο
και αφου βλέπουμε οτι στης βιτρίνες η παράδοση καλά κρατεί στην περιοχή του τιρόλο....
παμε για το αποκορύφωμα της ημέρας.
υπνοοοοοο !!

 

[tai]

Το πρωί ανοίγοντας το παράθυρο βλέπουμε το τρενάκι-τελεφερικ που εξυπηρετεί τα ψηλά σπίτια που χάνονται στα σύννεφα.
ξαναπαμε στην παλιά πόλη και ξανά φωτογραφίζουμε της όμορφες κατασκευες
ενος αυτοκρατορικού παρελθόντος που δίνουν μια αίσθηση οτι περιμένοντας να εμφανιστεί ο σκρούτζ απο εκει επάνω για να μιλήσει στο κοριτσάκι με τα σπίρτα θα βρούμε το κατάλληλο μέρος για να πιούμε ενα καφέ πριν φύγουμε, αρκεί να μην μας βγεί μπροστά ο ολιβερ τουιστ γυρνώντας απο το ποτάμι με το καλάμι του

αυτο που μου άρεσε στο Ιντσμπρουκ, ειναι οτι η παλιά πολη ειναι ζωντανή.
Δεν ειναι παλιά σπίτια με γυαλισμένα τα πόμολα για να "φαίνονται"στους τουρίστες.
Ειναι ενεργά μέρη της πόλης. Τα μετατρέψανε σε μαγαζιά, διατηρώντας όλο το κλήμα και το χρώμα, ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΟ.
Ωραιότατο μερος!!
Αφου τελος πάντων ήπιαμε τον καφε μας, και παρ'ολο που ο καιρός ηταν αγριεμένος, ξεκινάμε για Σάλτζμπουρκ
Ο δρόμος ειναι διασπαρτος με την ιστορια του τοπου.
Παντου βλέπεις πύργους στο πουθενά, σηματοδοτώντας πιθανά φέουδα.
βλέπουμε και αλλα καστρα σε ποταμια, και οταν θες να μην πας απο τον κεντρικο δρόμο (οτοστρατα) , (ευτυχώς) χάνεσαι, περνας διπλα απο ποταμια.........πέφτεις σε περίεργα κτιρια, και βρίσκεις διπλα σε μια γαλήνια λίμνη και σε μέρει που δεν θα έβλεπες ποτε ακολουθώντας την πεπατημένη.
Τελικά, φτανουμε στο hotel, ξεφόρτωμα και βούρ για την πόλη.
περπαταμε........
σε διαφορες γωνιες......................
αλλα και στον ποταμο διπλα...........
που ειναι ποιητικά ωραία......
που περιστοιχίζεται απο όμορφα κτίρια.........
και καταλήγουμε στην πλατεία
οπου βλέπουμε κοσμο να βολταρει.......
παίρνοντας αμαξα-TAXI που περιμένουν στην σειρά..........
ακουγωντας ορχήστρες 3-4 ατομων να παιζουν κλασικά κομματια του ντόπιου δημιουργού.
Να δεις πως τον λέγανε....
Α! ναι! Μοτζαρτ.

Ενα απο τα συμπεράσματα που βγάλαμε παρατηρώντας τους ανθρώπους του Σάλτζμπουρκ, ειναι οτι η βλαχιά ξεχειλίζει
Είναι μια καρικατούρα μια απομίμηση ευγενών, πιθανών (απ'οτι μου είπαν) να μιμούνται την Βιένη με τον τρόπο που το κάνει η δικιά μας επαρχεία.
το κιτς ομως ειναι το επικρατέστερο στύλ
το αλλο που με χάλασε, ειναι οτι τα παντα υπαρχουν μονο για να τα ψωνίσεις.
Ταληροφονιάδες !!
Μιας και ειναι η γενέτειρα του Μότζαρτ, τα ΠΑΝΤΑ είχαν επάνω το όνομά του.
σε αηδιαστικό σημείο.
Και το χειρότερο ειναι οτι ζήταγαν μια περιουσία ακομα και για απλα σοκολατάκια
Τελος παντων.
πίσω για υπνο.
Το πρωί μας πληροφορούν οτι το πάσο για το glosglockner μάλλον ειναι κλειστό!!
Οπότε ??
Ας παμε απο την απέναντι πλευρά της χαράδρας μπας και δουμε τον παγετώνα που ειχαμε βαλει σαν σημερινό στόχο
ξεκιναμε με ενδιαφεροντα sακια στον δρόμο, μεσα σε πυκνά δάση, βλέποντας τους πινάκες της φύσης, τα ανάγλυφα της, τα ποτάμια της, και βλέποντας μακρια, βλεπουμε ενα μεγαλο μαυρο συνεφο να εχει σκεπασει το βουνο. Μαλλον ειχαν δικιο.
Πάμε απο την αλλη μερια του βουνου (edelweiss??)
και αρχίζουμε το ανεβασμα, μεσα στο δασος
αλλα μεσα για μεσα,


και βρίσκουμε χωριουδάκια καραμελένια
και αποκτούμε πρόσβαση σε θεα
αλλα κοιτώντας προς τα πανω....

αναρωτιόμαστε
ειναι ΧΙΟΝΟΝΕΡΟ αυτο ή οχι?


το χωριο ειναι αρκετα χαμηλά πια κοντεβουμε να το "χάσουμε" στρίβοντας


οπότε σκάμε απο μια στροφή και βλέπουμε εναν τεραστιο καταρακτη.


φυσικα κατεβαίνουμε και βλέποντας και το ποταμι απο κατω του, πλακωνόμαστε στο ποιος θα τελειώσει πρώτος την μνήμη της μηχανης.
Αλλα μια ακομα ματια προς τα "πανω" μας κανει να στραβοκαταπίνουμε.
αλλα δεν μασαμε!!
και στην επόμενη στροφή βλέπουμε το χωριουδάκι απο ακομα πιο ψηλά σαν σε μικρογραφία.


απο δω και περα παμε μεσα στα συνεφα.
Ρε που παμε οι τρελοί??
μεχρι που περναμε απο πανω.
το τοπιο ειναι αποκοσμο
φτανουμε μεχρι το τελος της ασφάλτου.
μας πληροφορουν οτι δεν υπαρχει δρομος για πανω κανενας.
Ολοι ειναι κλειστοί.
κανενας??
κοιταω στον χάρτη απελπισμένος.
Οχι ρε γμτ.
παμε πάλι πίσω ......
κοιτώντας πίσω, βλέπω, οτι όντως "ειχε παλιόόόόκαιρο την ωρα που ανέέέβαινα"
κατεβαινουμε
συναντώντας τοποία που αποζημιώνουν την προσπάθεια
και τα ματια μας ανοίγουν στο απειρο του τοπίου
ξεχνώντας της αποστάσεις που καλύπτουν ζώντας μεσα στης πόλεις.
Απίστευτη εικόνα, σε κανει να ξεχασεις οτι ΔΕΝ ειδες αυτο που ειρθες να δεις.
Kαι κατεβαίνοντας σε πιο πεδινά τοπια, μπαίνουμε Ιταλία πάλι,και παμε προς τους Δολομίτες.
βρίσκοντας χωρια των 10 σπιτιων στης πλαγιές στο πουθενά με το κοινο χαρακτηριστικό
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΙΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ

 

[tai]

φτανουμε στην cortina
ο καιρος δεν φαίνεται καλός
αλλα τελικα οι Δολομίτες ειναι καθαροί
Και το μαγαζί στην κοριφή του πάσου "βγάζει" καθαρή φωτο
συνεχίζουμε για ARABBA
Τα σπίτια στο πλαι του δρόμου ειναι σαν σε σκηνικό αλλα ειναι αληθινό
προς arabba o καιρος ξαναγριεύει
Αλλα φτανουμε στεγνοι.
Arabba = Αράχωβα αλλα στο πιο κουκλιστικο και στο πιο γνήσιο.
Παμε για φαί αφου τακτοποιηθήκαμε και μόλις προλαβαίνουμε να κάτσουμε.
Μαυρίζει ο ουρανός, και μεσα σε 10 λεπτα αρχίζει να ρίχνει,καρέκλες, τραπέζια, και άλλες οικοσκευές.
Αφου η μηχανη ειναι στο γκαραζ και εμεις είμαστε κατω απο σκέπαστρο, δεν ανησυχούμε, και απλά παραγγελνουμε "την σπεσιαλιτε της περιοχής "
Ραβιόλια πνιγμένα σε φρέσκο βουτηρο με παρμεζάνα. Σλουρπ.
Ερχεται ενα πραγμα σαν κεφτες που μοσχοβολούσε το μπέικον, δοκιμάζω το χύμα κρασί και βλέπω οτι ειναι ενα απίστευτο κιαντι, και μετα ψάχνω γύρο μου να δω που ειναι τα αγγελάκια. Μα ειμαι σίγουρα στον παράδεισο γιατι γελατε?


Περπατώντας μετα σε μια βρεγμένη και άδεια πόλη (ειχε παει 9,30 βλεπεις) για να χωνεψουμε,δεν σου μενει και τπτ αλλο να κάνεις οπότε, καρφί για υπνο .