Γιατί παντρεύεστε;

[varioAthens]

Bασικά έχει γίνει αχταρμάς το θέμα κι έχει μπλέξει ο γάμος με τα παιδιά...
Γενικά κι εγώ απογοητευόμουν και ήμουν πολύ εναντίον του γάμου λόγω του ότι έβλεπα τους παντρεμένους-ες να είναι παραιτημένοι-ες από τη ζωή.
Άκουγα να μου λένε με πόνο ψυχής "ααχ, πιες και κανα ποτό και για μας, μιας και είσαι όλο έξω" ενώ πριν από λίγα λεπτά με κοιτούσαν με οίκτο και μου έλεγαν "μα καλά, πότε θα σοβαρευτείς και θα παντρευτείς?". Αυτά τα αντιφατικά μηνύματα με μπέρδευαν και με έκαναν να πιστεύω πώς οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι...
Άρα μπορώ να κατανοήσω γιατί τόσοι άνθρωποι είναι εναντίον του γάμου... κι εγώ μία από αυτούς ήμουν... Νομίζω, όμως, ότι ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι με το που παντρεύονται σταματούν να λειτουργούν και ως μονάδες, χάνουν τον εαυτό τους, περιμένουν τα πάντα από το σύντροφό τους και τον θεωρούν υπεύθυνο για την πλήξη και τη ρουτίνα που θα έρθει... τι κάνουμε όμως οι ίδιοι για να μην έρθει η ρουτίνα?

 

[nenena]

ετσι ακριβως...
...και οταν ξεκινησει σχολειο εσεις ομως παλι θα πηγαινετε ταξιδια και θα σου λενε τοτε: ε ναι...κατσε να παει γυμνασιο...εξετασεις φροντιστηρια...
μετα θα σου πουνε: κατσε να περασει κανα πανεπιστημιο...
μετα θα σου λενε: κατσε να ετοιμαζεται για γαμο, και θα σου πω εγω αν θα πας ταξιδια...
μετα: κατσε να σου φερνει τα εγγονια και θα σου πω εγω...

χαχαχαχαχαχα

Αυτοί που έχουν αυτή τη "λογική" έτσι θα σκέφτονται! Ευτυχώς οι φίλοι μου δεν είναι αυτού του τύπου. Εγώ πλέον κάνω το εξής, από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει και εκτός αυτού έχω εκπαιδεύσει τον εγκέφαλο μου, όταν ακούει τέτοιες συζητήσεις να ταξιδεύει

 

[turms]

χμμ...εγω πλεον δεν μπορω αυτες τις κουβεντοκαταστασεις...

ΕΛΕΟΣ

 

[turms]

Bασικά έχει γίνει αχταρμάς το θέμα κι έχει μπλέξει ο γάμος με τα παιδιά...
Γενικά κι εγώ απογοητευόμουν και ήμουν πολύ εναντίον του γάμου λόγω του ότι έβλεπα τους παντρεμένους-ες να είναι παραιτημένοι-ες από τη ζωή.
Άκουγα να μου λένε με πόνο ψυχής "ααχ, πιες και κανα ποτό και για μας, μιας και είσαι όλο έξω" ενώ πριν από λίγα λεπτά με κοιτούσαν με οίκτο και μου έλεγαν "μα καλά, πότε θα σοβαρευτείς και θα παντρευτείς?". Αυτά τα αντιφατικά μηνύματα με μπέρδευαν και με έκαναν να πιστεύω πώς οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι...
Άρα μπορώ να κατανοήσω γιατί τόσοι άνθρωποι είναι εναντίον του γάμου... κι εγώ μία από αυτούς ήμουν... Νομίζω, όμως, ότι ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι με το που παντρεύονται σταματούν να λειτουργούν και ως μονάδες, χάνουν τον εαυτό τους, περιμένουν τα πάντα από το σύντροφό τους και τον θεωρούν υπεύθυνο για την πλήξη και τη ρουτίνα που θα έρθει... τι κάνουμε όμως οι ίδιοι για να μην έρθει η ρουτίνα?

εγω πιστευω οτι ειναι παρα πολυ δυστυχισμενοι γιατι απλα δεν παντρευονται επειδη το θελουν, ειτε απο ερωτα ειτε οτιδηποτε αλλα να το ΘΕΛΟΥΝ....παντρευονται επειδη πρεπει, επειδη ειναι σε μια φαση "ελα μωρε...καλη / καλος ειναι, δεν βαριεσαι...", "γιναμε και 33 τωρα", αλλοι απο φοβο μην μεινουν μονοι, αλλοι απο συνηθεια (πχ 10 χρονια σχεση η οποια ομως δεν εχει μελλον) κλπ κλπ...

 

[nenena]

εγω πιστευω οτι ειναι παρα πολυ δυστυχισμενοι γιατι απλα δεν παντρευονται επειδη το θελουν, ειτε απο ερωτα ειτε οτιδηποτε αλλα να το ΘΕΛΟΥΝ....παντρευονται επειδη πρεπει, επειδη ειναι σε μια φαση "ελα μωρε...καλη / καλος ειναι, δεν βαριεσαι...", "γιναμε και 33 τωρα", αλλοι απο φοβο μην μεινουν μονοι, αλλοι απο συνηθεια (πχ 10 χρονια σχεση η οποια ομως δεν εχει μελλον) κλπ κλπ...

Μόνο θλίψη μου προκαλεί κάτι τέτοιο! :roll:

 

[nera_gr]

Κι εμείς περάσαμε πολύ καλά. Κάναμε πάρτι μια βδομάδα πριν με τους πιο στενούς φίλους στον κήπο ενός φίλου (οι περισσότεροι τότε μάθανε ότι παντρευόμαστε) και το καταδιασκεδάσαμε. Ούτε δεξιώσεις, ούτε μακρινοί συγγενείς ούτε λίστες γάμων.
Αν όμως κάτσω και σκεφτώ πραγματικά πραγματικά γιατί το κάναμε, πιστεύω ότι αν δεν ήταν οι γονείς μπορεί και να μην είχε περάσει από το μυαλό μας. Πάντως δε σκέφτηκα καν το τζέρτζελο της εκκλησίας, για πολλούς λόγους. Ο γάμος στο δημαρχείο έχει πλάκα, είναι πιο πολύ σαν δύο ενήλικες που πάνε και υπογράφουν ότι θέλουμε να πληρώνουμε μαζί φόρους και αν πεθάνουμε να κληρονομήσουμε ο ένας τον άλλο. Φαντάζομαι πως όταν τελικά καθιερωθεί με το καλό το σύμφωνο συμβίωσης θα μειωθούν κατά πολύ τα ζευγάρια που κάνουν πολιτικό γάμο.

 

[turms]

Μόνο θλίψη μου προκαλεί κάτι τέτοιο! :roll:

πιστεψε με ομως οτι σε ενα μεγαλο βαθμο ετσι γινεται

 

[turms]

Κι εμείς περάσαμε πολύ καλά. Κάναμε πάρτι μια βδομάδα πριν με τους πιο στενούς φίλους στον κήπο ενός φίλου (οι περισσότεροι τότε μάθανε ότι παντρευόμαστε) και το καταδιασκεδάσαμε. Ούτε δεξιώσεις, ούτε μακρινοί συγγενείς ούτε λίστες γάμων.
Αν όμως κάτσω και σκεφτώ πραγματικά πραγματικά γιατί το κάναμε, πιστεύω ότι αν δεν ήταν οι γονείς μπορεί και να μην είχε περάσει από το μυαλό μας. Πάντως δε σκέφτηκα καν το τζέρτζελο της εκκλησίας, για πολλούς λόγους. Ο γάμος στο δημαρχείο έχει πλάκα, είναι πιο πολύ σαν δύο ενήλικες που πάνε και υπογράφουν ότι θέλουμε να πληρώνουμε μαζί φόρους και αν πεθάνουμε να κληρονομήσουμε ο ένας τον άλλο. Φαντάζομαι πως όταν τελικά καθιερωθεί με το καλό το σύμφωνο συμβίωσης θα μειωθούν κατά πολύ τα ζευγάρια που κάνουν πολιτικό γάμο.

εμεις καταφεραμε και τους γονεις τους αφησαμε απλους θεατες...

τους δωσαμε μονο 2 μηνες διορια να το χωνεψουν... παθανε ενα αλλα καταβαθος ειχε πολυ πλακα. Τρεχανε πανικοβλητοι να δουν που ειναι η εκλησια, που θα γινοταν το παρτυ μετα....πηγανε να πουνε κατι αλλα τελικα μεινανε μπουκαλα.
Σκεψου να πας και να τους πεις: σε 2 μηνες ειανι ο γαμος. Θα γινει στην εκλησια αυτη. μετα θα παμε εκει. Αυτοι θα ειναι οι καλεσμενοι . ΤΕΛΟΣ.
επισης ειχα δωσει αυστηρη εντολη οσον αφορα την μουσικη οτι εντολες και παραγγελιες θα δεχεται μονο απο εμανα + την νυφη. Ουτε φιλοι ουτε τιποτα. Αν ακουγα κλαρινα κλπ δεν θα επαιρνε το αλλο 50% της αμοιβης.
ουτε λιστες γαμου ουτε, 3-4 ξαδερφια και θειοι που δεν ειχα ξαναδει στην ζωη μου....
σκασιλα μου μεγαλη....



Αυτο ειναι το μυστικο για να απολαυσεις τον γαμο σου...

και σε οποιον δεν αρεσε, ας παει σε ενα απο τα πολλα σουπερμαρκετ και να παρει ενα μπουκαλι ξυδι....

 

[ΕΡΣΗ]

Διαβαζα καπου οτι το τελευταιο καιρο οι γαμοι γινονται περιπου ετσι οπως περιγραφει ο turms και εχει να κανει με το οτι πλεον το κοστος του γαμου το πληρωνουν οι ιδιοι οι μελλονυφοι. Και λογικο ειναι, μιας και εχει ανεβει ο μεσος ορος της ηλικιας του γαμου πλεον οι μελλονυφοι να ειναι σε ενα βαθμο οικονομικα ανεξαρτητοι, ωστε να μπορουν να ανταπεξελθουν σε ενα τετοιο εξοδο. Οποτε η ολη τελετη γινεται με τους δικους της ορους.
Παλαιοτερα το κοστος του γαμου το αναλαμβαναν οι γονεις, οποτε ηταν πολυ πιο ευκολο να πουνε οτι εφοσον πληρωνω τοσα και τοσα θα καλεσω και πεντε ξεχασμενες θειαδες που εχω ορεξη να δω τα μουτρα τους η εχω καποια υποχρεωση και τα δικα μου κουμπαρικα τα οποια μας καλεσαν στους γαμους των δικων τους παιδιων.
Στην τελικη αυτος που πληρωνει αποφασιζει και για τους καλεσμενους και πως θα εξελιχθουν τα πραγματα. (μουσικη, υφος της δεξιωσης κλπ).
Εγω παλι δεν ειχα κανενα ζορι: να αφιερωσω μια μερα της ζωης μου για να χαρουν με τον τροπο τους οι γονεις μου. Η τελετη κατα τα προτυπα των γονεων μου δε μου στερησε και τιποτε, μια και εμενα δε με ενδιεφερε καν το θεμα. Αυτο που εννοω ειναι οτι δεν ειχα κανει ποτε κανενα σχεδιο, κανενα ονειρο, για το πως θα επρεπε να ειναι ο ιδανικος γαμος, οποτε δε μπορουσε να μου τον χαλασει η γονεικη γνωμη. Αδιαφορη μου ηταν η ολη διαδικασια, ειτε παντρευομουνα σε εκκλησια, ειτε σε δημαρχειο, ειτε σε συναγωγη, ειτε σε τζαμι, ειτε σε παγοδα, οποτε γιατι να μην χαρουν οι γονεις μου που τους εκαιγε κιολας; Εμενα το μονο που με ενδιεφερε ηταν να αποκτησω το status της παντρεμενης για τους γνωστους οικονομικους και νομικους λογους. Δεν ενιωσα λοιπον καταπιεσμενη να συμμετασχω σε κατι που μου ηταν απολυτως αδιαφορο. Μπορω να πω οτι χαρηκα που χαρηκαν οι γονεις μου. Καλοι γονεις υπηρξαν, γιατι να μην τους δωσω μια ανεξοδη ψυχολογικα για μενα χαρα; Ε και δε χαλαστηκα κιολας που τοσοι ανθρωποι -πολλοι αγνωστοι μου- με ευχηθηκαν κιολας. Ευγενικο το βρηκα. Ισως βοηθησε κιολας το γεγονος οτι επι 3 μηνες φορουσα καθημερινα τις γαμηλιες γοβες. Ειχαν ανοιξει και ειχαν γινει σαν παντοφλες, οποτε δεν κουραστηκα με την ορθοστασια.
Οσον αφορα τους φιλους μου, τοσα παρτυ ειχα κανει στη ζωη μου και τους ειχαμε χιλιοκαλεσει με χιλιαδες αφορμες (ειτε και χωρις αφορμη με τη λογικη του Κηλαιδονη "θελω να κανω ενα παρτυ") και ειχαμε γινει ολοι μας πολλες φορες ντιρλα μπεκροπινοντας και χορευοντας απαξαπαντες, ωστε και δε μου ελειψε ενα παραπανισιο παρτυ. Αλλωστε και μετα το γαμο μας τα παρτυ συνεχιστηκαν αμειωτα τουλαχιστον τα πρωτα δυο χρονια. Ειμασταν party animal κανονικα. (Μετα γεννηθηκε μωρο και πια ολο μας το προγραμμα αλλα και η ζωη μας αλλαξε).
Οσον αφορα τον γαμο της κορης μου, αν το αποφασισει ποτε, ας με ενημερωσει κατοπιν οποιας εορτης για το ονομα του γαμπρου, ωστε να ξερω να στελνω ευχες επι τη ονομαστικη του εορτη.

 

[turms]

σε αυτο που λες για τους γονεις δεν διαφωνω....σωστο.

Καλοι γονεις υπηρξαν, γιατι να μην τους δωσω μια ανεξοδη ψυχολογικα για μενα χαρα;


Υ.Γ. αρκει μην αρχιζουν να γινονται καταπιεστικοι...ξερω περιπτωσεις του στυλ: οχι εκει θα πατε, οχι αυτο θα φορεσεις οχι ετσι οχι αλλιως....

 

[ΕΡΣΗ]

Οντως μερικοι γονεις ειναι πολυ καταπιεστικοι. Αλλα αυτο θα εχει ηδη φανει και πολυ πριν την οποια γαμηλια τελετη και σε πολυ πιο σοβαρα θεματα: τι θα σπουδασεις, που θα δουλεψεις, με ποιον βγαινεις, τι κανεις τα λεφτα του μισθου σου και ποιον παντρευεσαι και χιλια αλλα.
Σε αυτα τα θεματα να δω την αντιδραση θελω και οχι μια "σικε" επανασταση την ημερα του γαμου. Αν το παιδι τους εχει αντιταχθει στα σοβαρα θεματα εγκαιρως, τοτε κανενα σοβαρο προβλημα δεν θα τεθει στη διαδικασια της γαμηλιας τελετης. Αν τους εχει αφησει να τον (την) παρουν αμπαριζα και περιμενει να βγαλει ολη του την καταπιεσμενη επαναστατικοτητα συμβολικα την ημερα του γαμου, τοτε ζητω που καηκε και το προβλημα του ειναι πολυ πιο σοβαρο απο το αν η δεξιωση θα γινει σε στον Χ χωρο η στον Ψ και αν θα προσκληθει θεια Τουλα απο το Ζαγκλιβερι η οχι.

 

[Kokonaki]

Θα το πω οσο πιο απλά μπορω.
Παντρευομαι (σε 4 μηνες) γιατι αγαπάω τον αντρα μου και πιστευω στο μυστηριο του γαμου. Τέλος!

Ευτυχως δεν ειμαι απο τις νυφες που περιμενουν την ημερα του γαμου τους ως κατι το συγκλονιστικο και το μοναδικο, την πιο ευτυχισμενη μερα ever, μπλα μπλα μπλα.

Ας ξεχωρισουμε το γαμο, ως μυστηριο, απο ολα τα υπολοιπα. Εμεις δεξιωση δεν θα κανουμε, ακριβως γιατι βαριομαστε αφανταστα ολα αυτα τα πανομοιοτυπα γλεντια και σκοπευουμε μετα την εκκλησια να παμε σφαιρα στο αεροδρομιο και αντε γεια!

Νεο τοπικ που να παω γαμηλιο, δε θα ανοιξω, γιατι θιχτηκα