Θα αναφερθώ απλά και μόνο στη δική μου περίπτωση, που πιστεύω οτι εκφράζει ένα μέρος των ελλήνων. Αρχικά, στην παιδική ηλικία, ο μόνος προορισμός της οικογενείας ήταν η γενέτηρα του πατέρα -καθότι περίπου 500 χλμ μακριά. Ως φοιτήτρια στην Αθήνα είχα την ευκαιρία να έχω άμεση πρόσβαση σε αρκετούς προορισμούς και ευτυχώς γνώρισα άτομα με έντονο το ταξιδιωτικό ενδιαφέρον. Οπότε για μια δεκαετία ταξίδεψα σχεδόν σε όλη την Ελλάδα [εκτός από το Νυμφαίο και μερικά νησιά μας - Προσεχώς!!!] Επιστρέφοντας στη δική μου γενέτηρα, όλοι οι γνωστοί μου είχαν διαφορετικά ενδιαφέροντα και υποχρεώσεις, οπότε δυστυχώς δεν μπορούσα να βρώ παρέα για εκδρομές - εκτός από τις καλοκαιρινές αποδράσεις τους στους πιο κοσμικούς προορισμούς του καλοκαιριού, που δεν με αφορούσαν. 'Ετσι ξεκίνησα να προγραμματίζω εκδρομές στο εξωτερικό και να το ανακοινώνω σε φίλους προσκαλώντας όποιον επιθυμεί να ακολουθήσει. Κάποια ξαδέρφια και λίγοι φίλοι ήρθαν από μία φορά, αλλά έπειδή ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευαν όλο το ενδιαφέρον τους στρεφόταν στο shopping και το βρήκαν ακριβό το άθλημα για να ξαναέρθουν... Απο αυτή τη διαδικασία ξεχώρισα κάποια άτομα και τα κατέταξα στους συνταξιδιώτες μου ανά προορισμό [ελλάδα-εξωτερικό]. Επειδή όμως έχω περιορίσει αρκετά από τα ανώφελα έξοδά μου και παραμένω single, έχω την ευχέρεια να ταξιδεύω πιο συχνά, οπότε συνδυάζω προορισμούς με συνταξιδιώτες και άδειες. Και κάνω περίπου ένα ταξίδι το μήνα... Ιούνιος - Σύρος & Μύκονος, Ιούλιος - Ανάφη & Σαντορίνη, Αυγουστος - Τσεχία, Οκτώβριος - Παρίσι, Νοέμβριος - Μιλάνο. Άντε, και του χρόνου με υγεία!!!!Εσείς τι πιστεύετε για το θέμα; οι έλληνες γενικά δεν ταξιδεύουν. Πιστεύετε ότι είναι καθαρά "οικονομικό" το θέμα ή είναι και θέμα νοοτροπίας;
Ακούω τις απόψεις σας επ'αυτού.
