Γερμανία (Γερμανία)Άμπεργκ ή πώς να χάσετε βάρος

[mikrh tsopana]

η πλάκα με το παγωτό είναι ότι επειδή οι φίλες μου δεν το έφαγαν όλο και κερνούσαν οι Γερμανοί η μάνα ενός παιδιού είπε στη Σ. άλλη φορά να το φάνε όλο ή αλλιώς να μην παίρνουν γιατί είναι ακριβό!

 

[mikrh tsopana]

ΗΣΥΧΙΑ...

Πρωί πρωί Δευτεριάτικα σηκώθηκα,δεν πήρα πρωινό,ετοιμάστηκα και φύγαμε σα μια ωραία οικογένεια για το σχολείο.Ναι!Σχολείο καταμεσής του Ιούλη.Στο δρόμο πρόσεξα την τάση που είχαν οι Γερμανοί να περιμένουν στα φανάρια και να περνάνε απέναντι πεζή μόνο από τις διαβάσεις σε αυτά,καθώς και το ότι όλα τα ποδήλατα περιοριζόταν στον ποδηλατόδρομο και δεν έβγαιναν από αυτόν.Τί να πω!Στα Τρίκαλα,ο μισός δρόμος -που λέει ο λόγος-είναι γεμάτος ποδήλατα.

Στο Gymnasium,όπου πήγαιναν τα παιδιά,θα περνούσαμε τη μισή μας μέρα κάθε πρωί σχεδόν.Αν αυτό ήταν σαν το δικό μας Γυμνάσιο δε θα μου άρεσε καθόλου αυτή η προοπτική,το σχολείο τους όμως με εξέπληξε ευχάριστα.

Ξεκινώντας από τις υποδομές,που δε συγκρίνονται ούτε κατα διάνοια με τις αντίστοιχες των ελληνικών σχολείων.Το κτίριο ήταν διόροφο,αρκετά μεγάλο με μπρος και πίσω προαύλιο,που σίγουρα κάποιος είχε αναλάβει τη φροντίδα του.Οι αίθουσες ήταν καλοδιατηρημένες,τα καθίσματα αν θυμάμαι καλά ήταν σε μορφή αμφιθεάτρου και ο πίνακας υπερμεγέθης,με δεύτερο πίνακα συρόμενο για να ενισχύσει τον πρώτο.Τα βραβεία του σχολείου εκτεθιμένα σε ραφιέρα με τζαμαρία-που δεν είναι σπασμένη-,τα όργανα για τα εργαστήρια ολοκαίνουρια και η νησίδα είχε αρκετούς υπολογιστές ώστε να χωρούν όλοι οι μαθητές του χ τμήματος.

Οι καθηγητές είχαν άψογη σχέση με τους μαθητές,κάτι που σίγουρα οφείλεται και στις δύο πλευρές.Θυμάμαι καλά έναν καθηγητή ονόματι Schultz που δεν ξέρω πώς το έκανε,αλλά ήταν πανταχού παρόν.Όπου και αν πήγαινα,τον έβρισκα μπροστά μου.

Εκτός από μας,στο πρόγραμμα συμμετείχαν και κάμποσα ιταλάκια και πορτογαλάκια,με τα οποία αποκτήσαμε από την αρχή πολύ καλή σχέση.Χαρακτηριστικό ήταν το σχόλιο των καθηγητών ότι για πρώτη φορά οι Ιταλοί ξεπέρασαν σε φασαρία ακόμη και τους Έλληνες.Καταλαβαίνετε...Μια ήσυχη επαρχιακή πόλη κάπου στο νότο της Γερμανίας τρανταζόταν από το σεισμό που ονομάζεται Μεσόγειος.Τί λέω πάλι βραδιάτικα!

Εμείς,μαζί με τους Ιταλούς και τους Πορτογάλους μπορούσαμε να κάνουμε ότι θέλουμε,όσο οι Γερμανοί έκαναν μάθημα:να παρακολουθήσουμε το μάθημα,να σουλατσάρουμε στους διαδρόμους ή οτιδήποτε άλλο.

Την περισσότερη ώρα την περνούσαμε στο κυλικείο.Το μηχάνημα με 50 λεπτά σου έδινε ζεστή σοκολάτα(γιάμι γιάμι) ενώ με ένα ευρώ ζεστή σούπα σε πλαστικό(ιαχ!).Τα φαγητά στο κυλικείο ήταν πάμφθηνα σε σχέση με τα ελληνικά χρυσοπληρωμένα κολατσιόζ.Παρ'όλα αυτά και προς μεγάλη μου έκπληξη ομολογώ,οι Γερμανοί δεν το τιμούσαν καθόλου το κυλικείο τους.Αντ'αυτού έπαιρναν απ το σπίτι τοστάκι και μηλαράκι.Εγώ πάλι την έβγαζα με milka απ το μίνι μάρκετ όλη τη μέρα και ενίοτε το μήλο ενός παιδιού που δεν το ήθελε(χοχοχο!).

Για να τελειώσω με το σχολείο θα πω ένα περιστατικό που μου έκανε εντύπωση:στο Gymnasium γνώρισα ένα παιδί που έφτιαχνε κόμικς και γενικά ζωγράφιζε και σχεδίαζε φοβερά.Ο Herr Schultz λοιπόν,ζήτησε από εμένα και αυτό το παιδί να φτιάξουμε από ένα trivial σε μεγάλο μέγεθος,δίνοντάς μας χαρτόνι,ψαλίδι και χρωματιστούς μαρκαδόρους.Ούτε χάρακας ούτε τίποτα.Εγώ να λέω δεν μπορώ και ο μίστερ να επιμένει και να μου λέει ότι αποκλείεται να μη μπορώ γιατί έχω το ελληνικό πνεύμα και οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν μεγάλοι αρχιτέκτονες.Με τα πολλά κάνουμε εγώ και ο φίλος Γερμανός τα trivial μας.Βλέπωντας το δικό του λέω εντάξει ο τυπάς το χει.Ολόισιο,ολόισιο όμως,τέλεια σχεδιασμένο τα πάντα όλα.Το δικό μου πάλι...Θεόστραβο,πιο στραβό πεθαίνεις,που αν δεν έγραφε πάνω trivial pursuit ούτε που θα το καταλάβαινες.Έρχεται λοιπόν ο σενιόρ Schultz,κοιτάει το μικρό θαύμα του παιδιού και δεν το σχολιάζει.Κοιτάει το δικό μου και τάχα έκθαμβος φωνάζει:το ήξερα ότι θα τα καταφέρεις!Είναι υπέροχο!Μετά σου λέει γερμανική αμεροληψία.Φευ!

Αφού κατα το απογευματάκι γυρίσαμε σπίτι,λίγη ξεκούραση και πάλι έξω.Αυτή τη φορά για βόλτα στην πόλη.Γενικά αυτό που μου άρεσε στη Γερμανία ήταν τα σπίτια με απότομες σκεπές,για να φεύγει το χιόνι.Στην πόλη τα κτίρια είχαν εν γένει χρώμα,με το πετρόλ,το έντονο κίτρινο και το κοραλορόζ να κυριαρχούν.Ήταν χτισμένα σε γοτθικούς ρυθμούς,επηρεασμένα σύμφωνα με τον ξεναγό από τον ελληνορωμαικό πολιτισμό.Θυμάμαι μία εκκλησία,η πρώτη καθολική στην οποία μπήκα,πανύψηλη,στην οποία οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι έπλυναν τα χέρια τους πριν μπουν και ανάψουν κερί.

Το βραδάκι πήγαμε σε μια ήσυχη μπυραρία.Εδώ να επισημάνω πως στη Γερμανία απαγορεύεται να πίνεις αλκόολ αν είσαι κάτω από 16(?),κάτι που εφαρμόζουν.Τότε ήμουν 15 αλλά μπορούσα να πιω καθώς συνοδευόμουν από κάποιον μεγαλύτερο απο 16(?).Βέβαια πήρα χυμούλι.Μετά έκανα μια βόλτα με τη Γ. και πήγαμε να φάω.Τί ήταν αυτό;Απελπισία σκέτη.Δέκα η ώρα δεν κυκλοφορούσε ψυχή.Και ήταν Ιούλιος.Ι-ο-ύ-λ-ι-ο-ς!Ακόμα το σκέφτομαι και ταράζομαι.Αντίστοιχα με τα δικά μας γυράδικα είναι τα δικά τους τούρκικα,στα οποία βρίσκεις ένα είδος σουβλακιού(πολλές πληροφορίες δε συγκράτησα μιας και ακόμη μια φορά απέρριψα το κρέας)με λαχανικά.Την ώρα που πήγαμε ετοιμαζόταν αν κλείσει(10 η ώρα!!!).Η συννενόησή μου ήταν εξαιρετικά δύσκολη.Ο Τούρκος δε μιλούσε αγγλικά και τα γερμανικά του,όπως και τα δικά μου,δεν ήταν και τα καλύτερα.Μετά από κάμποση ώρα κατάφερα να παραγγείλω σε αραβική πίτα ένα mix λαχανικών.

Κατα τις 11 φύγαμε για το σπίτι.Όταν οι Γερμανοί ήταν στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε αυτόν που φιλοξενούσα εγώ,δεν είχα βάλει time limit.Εν ολίγοις γυρνούσαμε κάθε μέρα μετά τις 3 και με δική του πρωτοβουλία πάντα.Οι γερμανικές οικογένειες βέβαια είναι πιο αυστηρές,κάτι που διαπίστωσα και από τις εκκλήσεις για ησυχία που μου γινόταν σχεδόν καθημερινά μετά τις 9.Με το που γυρίσαμε σπίτι μπαίνω για ντουζ.Το τηλέφωνο του ντουζ βαλμένο στην πιο ψηλή του θέση κι εγώ που μετα βίας έφτανα τον καθρέφτη να προσπαθώ να το κατεβάσω.Σκαρφαλώνω λοιπόν στη βρύση,γλιστράω και μπαμ! πέφτω με δύναμη στη τζαμαρία που βρισκόταν περιμετρικά(κυκλικά) της ντουζιέρας.Ευτυχώς δεν έσπασε τίποτα,ούτε το τζάμι ούτε κανένα κόκκαλο, μονάχα η γερμανίδα μάνα που τρόμαξε και με ρώτησε αν είμαι εντάξει.Μετά από αυτό κοιμήθηκα σαν πουλάκι...

 

[Sailor Moon]

mikrh tsopana ωραια μας διηγεισαι τον τροπο ζωης των Γερμανων.
Μερικα πραγματα δεν μπορουμε να τα καταλαβουμε αλλά μερικα,οπως στο παρακατω ποστ,μακαρι να τα τηρουσαμε κ εμεις :

Στο δρόμο πρόσεξα την τάση που είχαν οι Γερμανοί να περιμένουν στα φανάρια και να περνάνε απέναντι πεζή μόνο από τις διαβάσεις σε αυτά,καθώς και το ότι όλα τα ποδήλατα περιοριζόταν στον ποδηλατόδρομο και δεν έβγαιναν από αυτόν.

Α καμια φωτο ανεβασε!!

 

[mikrh tsopana]

άχου φωτογραφίες έχω στα Τρίκαλα σε cd-rom,άγνωστο που...
φήμες λένε πως από τότε που έφυγα από το Lithaios City μια καλή κυριούλα που τυχαίνει να την έχω και μαμά έκανε κυριολεκτικά επιχείρηση-σκούπα στο δωμάτιό μου,με ότι αυτό συνεπάγεται..ίσως οι φωτό να έπεσαν θύμα

 

[thimios8663]

Tsopana έχω ρίξει πολύ γέλιο και ειναι και μεσημέρι..!Έχεις ενα τρόπο γραφής αρκετά άμεσο κατι που βοηθάει,και μας μεταφέρεις αρκετά στοιχεία!Δλδ αυτό το πρωινό στην αυλή με τη καταπράσινη θεα..Και τι δεν θα έδινα!!Περιμένω την συνέχεια..!

 

[mikrh tsopana]

THE UP IS DOWN

Τρίτη πρωί κι εμείς στο σχολείο.Φορώντας μαγιό κάτω από τα ρούχα μας και βγάζοντας φωτογραφίες σε γελοίες πόζες,περιμένουμε σε αναστάτωση να συγκεντρωθούμε οι μαθητές όλων των εθνικοτήτων για να ξεκινήσουμε για το ποτάμι.

Στα λεωφορεία επικρατεί ψιλοπανικός με τις φωνές μας να καλύπτουν οποιονδήποτε άλλο θόρυβο.Ανάμεσά μας και μια γερμανίδα καθηγήτρια η οποία τονίζει την ευφράδειά μου εις την γερμανικήν(!) σε σχέση με τα άλλα παιδιά,κάτι που με κάνει να παίρνω θάρρος και να μιλώ όλο και περισσότερο,για κακή τους τύχη.

Στον ποταμό μας περιμένουν δύο κύριοι,και ο Ηerr Schultz φυσικά, γύρω στα 50-60 και πάρα πολλά,σχεδόν άπειρα κανό. Αφού βάλαμε τα σωσίβιά μας και δίχως να μας εξηγήσει σχεδόν τίποτα για τα κανό,ένα παιδί μας βοηθάει να μπούμε χωρίς να τα αναποδογυρίσουμε.Ήμουν με τη Γ. Η Σ. ήταν με την Ζ. και την Ε.

Με έναν αυτοσχέδιο τρόπο ξεκινάμε να κάνουμε κουπί.Προσπερνάμε αρκετά κανό των οποίων οι επιβάτες πάσχιζαν ακόμη να βρουν πώς να τα κουμαντάρουν.Με ένα χαιρέκακο χαμόγελο που τα καταφέρνουμε καλύτερα απ τους άλλους και χωρίς να ξέρουμε τί θα επακολουθήσει,συνεχίζουμε.

Καθώς προχωρούσαμε με τα κανό η διαδρομή γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρουσα,όλο και πιο όμορφη ώσπου από ένα σημείο κι έπειτα είχε ξεπεράσει τα όρια που είχα θέσει στον εαυτό μου για την τελειότητα.Τί να πώ τώρα γι αυτό το μοναδικό σε ομορφιά τοπίο που ίσως όμοιό του και μόνο ως ένα βαθμό είδα ξανά στη Σαμοθράκη!

Τα δέντρα, με τα ζωηρά πράσινα φύλλα τους μας ακολουθούσαν σε όλο το μήκος του ποταμού.Ήταν αρκετά πυκνά ώστε να έχουμε ίσκιο,εκτός από μερικές τρυπούλες απ τις οποίες τρύπωνε όποτε έβρισκε ευκαιρία ο ήλιος,δημιουργώντας έτσι τις κατάλληλες συνθήκες για να γίνει η διαδρομή απολαυστική και η θερμοκρασία ιδανική.Ανάμεσα στις φυλλωσιές μπορούσε κανείς να διακρίνει το απαλό ασπρογαλάζιο χρώμα που είχε πάρει ο ουρανός μόνο για μας εκείνη τη μέρα.Αυτά τα χρώματα μαζί με το βαθύ καφεπράσινο του ίδιου του ποταμού,ήταν τα χρώματα που συνέθεταν τον μικρό αυτό παράδεισο.

Για να είμαι ειλικρινής δε ξέρω τί απ τα δύο κυριαρχούσε.Ίσως να ήταν τα μάτια που έβλεπαν αυτήν την πανδαισία χρωμάτων, ίσως πάλι να ήταν τα αυτιά που άκουγαν τη συναυλιά που έδινε η πανίδα σ εκείνο το σημείο του ποταμού.Το γεγονός ότι εκείνο το κομμάτι ήταν αποκομμένο και δεν ακουγόταν καθόλου φασαρία έδινε έδαφος στα πουλιά και στα τζιτζίκια και σε ό,τι άλλο ευλογημένο ζωντανό υπήρχε να ακουστεί το μαγικό τραγούδι τους,εκείνο που τα έκανε να φαίνονται στα μάτια μας σα σύγχρονες Σειρήνες,εκείνο που με έκανε να νιώσω πως είμαι σε κάποιο τροπικό μέρος,εκείνο που φυλάκισε το πιο όμορφο κομμάτι του εαυτού μου.Ω,ειν ωραία στον παράδεισο!

Τη διαδρομή αυτή είχε την τύχη η Γ. να απολάυσει περισσότερο από μένα.Εκμεταλλευόμενη το προνόμιο που είχε να κάθεται μπροστά,άφησε το κουπί της και επέτρεψε στον εαυτό της να απολαύσει στο έπακρο τη γλυκιά χαλάρωση που προκαλούσε το όλο σκηνικό.Εγώ από πίσω τράβαγα με παράπονο κουπί.Σήμερα που το ξανασκέφτομαι,ίσως εκείνη να μην είχε την τιμή να νιώσει όλα αυτά που ένιωσα εγώ.Ίσως εγώ να ήμουν η τυχερή.

Όταν φτάσαμε στο τέρμα που είχε ορίσει ο υπεύθυνος,το χαμογελαστό παιδί απ την Πορτογαλία που μας βοήθησε πριν να ανεβούμε,μας βοήθησε να βγούμε και έβγαλε και τη βάρκα μας.Είχαμε τερματίσει δεύτερες.Όχι ότι έβαζε κανείς αγώνα,έτσι να 'χουμε να λέμε.Έφτασαν όλοι,μας είπαν δυό λόγια και ξανά στα κανό για να συνεχίσουμε στο υπόλοιπο τμήμα του ποταμού.

Οι οδηγίες του υπεύθυνου ήταν σαφείς:όχι στην αριστερή μεριά του ποταμού.Κι αυτό γιατί έχει ρεύματα που θα μπορούσαν να μας τραβήξουν.Αυτή τη φορά είχαμε προηγηθεί κατά πολύ και άθελά μας από τους υπόλοιπους. Είχαμε βρει έναν τρόπο να προχωράμε και να στρίβουμε,μα όχι να σταματάμε.Έτσι αποφασίσαμε να στρίψουμε και να γυρίσουμε πίσω να βρούμε τους υπόλοιπους.Μόνο που ο τρόπος να στρίβουμε ήταν ο εξής:κάνουμε κουπί μόνο από τα αριστερά του κανό έτσι ώστε να γυρίσει σιγά σιγά προς τα πίσω,κάτι που περιελάμβανε το να πάμε στην αριστερή μεριά του ποταμού,όπως κι έγινε.

Τα ρεύματα του ποταμού μας τραβούσαν όλο και προς τα μπροστά.Μέσα σε δευτερόλεπτα είχαμε αλλάξει έργο κι από πρωταγωνιστές της Γαλάζιας Λίμνης(μιλώ γαι το τοπίο) γίναμε πρωταγωνιστές του Τιτανικού!Άπειρες και ανήμπορες να χειριστούμε την κατάσταση πιαστήκαμε από ένα κλαδί ενός δέντρου που χωνόταν μες στον ποταμό κια αρχίσαμε να φωνάζουμε βοήθεια σε όποια γλώσσα ξέραμε.Στον ορίζοντα φάνηκε η Σ. με το παρεάκι οι οποίες,παρά τις προειδοποιήσεις μας να μην έρθουν προς τα κει γιατί θα τις τραβήξει,κινήθηκαν προς τα εμάς.Όπως ήταν αναμενόμενο τα ρεύματα παρέσυραν κι αυτές με αποτέλεσμα τα κανό μας να συγκρουστούν...

 

[mikrh tsopana]

ΤΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ ΚΑΙ Η ΑΣΩΤΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΝΟΤΟ

Αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης:το κανό μας αναποδογύρισε και παρασύρθηκε από τα νερά του ποταμού,ενώ εμείς πιασμένες απ το άλλο κανό φωνάζαμε για βοήθεια καθώς τα νερά μας τραβούσαν κι εμάς.Ευτυχώς λίγα μέτρα παρακάτω η Σ. κατάφερε να ακινητοποιήσει το κανό και ο Ν. που μας άκουσε ήρθε να μας "απεγκλωβίσει".Κατευθείαν έτρεξα προς τους καθηγητές και μόλις διηγήθηκα σε ένα mix αγγλικών και γερμανικών τί έχει συμβεί,ένας απ τους γερμανοκαθηγητάδες άρχισε να φωνάζει και να μας λέει πως το κανό κάνει 1000 ευρώ και θα το πληρώσουμε.Εμείς,που στο μεταξυ είχαμε χάσει παντόφλες και τα πόδια μας είχαν γδαρθεί απ τις πέτρες του ποταμού,ήμασταν κάτι περισσότερο από τρομοκρατημένες.Ευτυχώς όμως λίγο πιο κάτω κάτι ψαράδες(μα ψαρεύεις σ αυτόν τον ποταμό βρήκαν το κανό κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.Όσο για τις παντόφλες,αγοράσαμε άλλες.Η μόνη σημαντική απώλεια λοιπόν,ήταν το χρώμα στα νύχια μας-και δεν είχα και ασετόν να τα ξεβάψω τελείως...Λίγη ώρα αφού τακτοποιήθηκε(και το θέμα και η καρδιά μας),άρχισαμε να γελάμε και να μας φαίνεται αστείο το συμβάν,όπως κάθε τί που έχει αίσια έκβαση.

Γυρνώντας στο Gymnasium ήρθε η μαμά Γερμανίδα να με πάρει να πάμε σε ένα καφέ,στο οποίο πήρα παγωτό και απ την ένταση της μέρας-άκουσον άκουσον!-δε μπόρεσα να το φάω όλο.Είχα αγχωθεί , σκεπτόμενη πως ίσως μου έκανε παρατήρηση επειδή μου το κέρασε κι έτσι δεν της είπα τίποτα,απλά την κοίταξα με απελπισία και αναστέναξα(μια τεχνική που έχω τελειοποιήσει με τα χρόνια).Εκείνη κατάλαβε και μου είπε πως δε χρειάζεται να το φάω όλο αν δε μπορώ,έτσι κι έκανα.Στο μεταξύ,της διηγήθηκα το συμβάν της ημέρας,κυρίως στα γερμανικά,μιας και δε μιλούσε και τόσο καλά αγγλικά.

Η επόμενη μέρα,δεν είχε κάποιο ενδιαφέρον,η νύχτα όμως-λέμε τώρα- είχε ένα πάρτυ στο σπίτι μας.Απ τις 7 η ώρα λοιπόν(ναι,ήταν Ιούλης,ναι ήταν 7 το απόγευμα,ναι τότε ξεκίνησε) μαζεύτηκε κόσμος σπίτι.Οι λιχουδιές δεν ήταν πολλές,εκείνη όμως που ξεχώρισε ήταν η πατέντα,ζαμπόν-κασέρι πάνω σε bretzel ψημένα στο φούρνο.Εκεί ήταν που δώσαμε πόνο κι αρχίσαμε να τρώμε ασταμάτητα.Πόσο να φάει κανείς όταν έχει δίπλα του ένα τραμπολίνο και μέσα του τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού για το καθε τί;Πολύ!

Κατα τις 9 ανέβηκα με τη Γ. στο δωμάτιο και εκεί μου έγινε παρατήρηση για ησυχία,επειδή "ο μικρός κοιμάται".Στις 10 τελείωσε το ξέφρενο πάρτυ κι ετοιμαστήκαμε για ύπνο,καθώς μας περίμενε μια γεμάτη μέρα στη Νυρεμβέργη.

 

[mikrh tsopana]

ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ (ΜΟΥ)

Η μέρα στη Νυρεμβέργη ήταν γεμάτη από κάθε άποψη,από χιλιόμετρα,από αξιοθέατα,από μαγεία.Μια βόλτα στην παλιά πόλη με ξεναγό για να θαυμάσουμε τα κτήρια με επιρροές από πολλές αρχιτεκτονικές,τα κτήρια που έδιναν στη μεσαιωνική εικόνα της ατμοσφαιρικής αυτής πόλης μεσογειακές πινελιές.Μια επίσκεψη στις θεωρητικά όμορφες εκκλησίες,με τα πολλά χρυσά.Ύστερα ελεύθεροι για 2-3 ώρες να γυρίσουμε μόνοι μας την πόλη και να φάμε.

Προτίμησα αντί για φαγητό να σκοτώσω την ώρα μου σε ένα πολυκατάστημα(το γυναικείο spirit δεν έχει ηλικίες).Μα είχε εκπτώσεις που έφταναν το 70%,ποιός θα καθόταν να φάει;Εγώ χόρτασα μόνο κοιτώντας τις τιμές και αγοράζοντας μικροπράγματα του στυλ κρέμες κλπ και ένα πολύ ωραίο για τα γούστα μου άρωμα από 28 ευρώ 12!!!!!Αν με άφηναν τώρα βέβαια,δε θα έκανα το ίδιο,αλλά πως να το κάνουμε,παρασύρθηκα.

Φτάνοντας απογευματάκι στο Άμπεργκ και νηστική καθώς ήμουν για ώρες,νόμιζα ότι είχα ψευδαισθήσεις όταν μου είπαν πως θα πάμε να φάμε σε ένα ταβερνείο.Ανηφορίσαμε λοιπόν για έναν λόφο,του οποίου το όνομα δε θυμάμαι, από όπου μπορούσες να θαυμάσεις την πόλη.Έπειτα ανεβήκαμε τα σκαλιά(εγώ άνετα,με χάρη και σβελτάδα,αν και νηστική-εκείνοι με δυσκολία) και μπήκαμε σε μια εκκλησία το όνομα της οποίας επίσης δε θυμάμαι.

Δε μπορώ να πω πως μου άρεσε ιδιαίτερα η εκκλησία.Είχε πολλά "λούσα" και μια κακόγουστη-πάντα κατα την άποψή μου- και ανήθικη μπίζνα. Όχι κάτι τρομερό,ένα σπιτάκι που του έβαζες ένα κέρμα(!) και έβγαινε και καλά ένας άγγελος.Ρεσιτάλ φιλαργυρίας λοιπόν και στην γερμανική εκκλησία.

Έφτασε η Σ. με τον Γερμανό της,τη μητέρα του και τον αδερφό του και καθίσαμε στην ταβέρνα.Αχ πόσο την περίμενα αυτή τη στιγμή!Ανοίγω τον κατάλογο και το μάτι μου πέφτει σε μια λέξη συνώνυμο της ολοκλήρωσης,της τέρψης και της ηδονής.SCHNITZEL!Ja,Schnitzel.Schnitzel schmeckt mir gut!Οι Γερμανοί βέβαια είχαν τη φαεινή ιδέα να παραγγείλουν αυτοί για μας,κάτι παραδοσιακό της Γερμανίας.Ας είναι,τα πάντα τρώω αυτή τη στιγμή!

Τί είπα;Τί κάνω;Τρώω τα πάντα;Αν στα "άπαντα" δε συμπεριλαμβάνεται το Knodel,τότε ναι.Έλα όμως που μας παρήγγειλαν αυτό το..το...το πράγμα. Τί απαίσιο!Δυό βραστές μπάλες πατάτας με κάτι γλοιώδες γύρω γύρω και -το κερασάκι στην τούρτα- μια ολοστρόγγυλη μπάλα μάλλον βραστού και σίγουρα αηδιαστικού κρέατος,που εκτός από άσχημη μυρωδιά είχε ορατές κάτι φλέβες.

-Τί;Γιατί δεν τρώω;Δεν πεινάω και πολύ,έφαγα στην Νυρεμβέργη,ευχαριστώ.
Αυτή ήταν η απάντησή μου,συνοδευόμενη από μια γκριμάτσα αηδίας.Πολύ κακή ερμηνεία.Τουλάχιστον προσπάθησα.Μετά το φαγητό,που σχεδόν δεν άγγιξα, μας ρώτησαν αν θέλουμε παγωτό.Ήθελα.Ναι ήθελα σαν τρελή,αλλά τί να πώ!Θα καταλάβαιναν ότι δε μου άρεσε το φαγητό,και δεν το ήθελα αυτό.

-Εμμμ,ναι,θα πάρουμε ένα μισό μισό με τη Σ.Δεν πεινάμε,έτσι για τη γεύση.
Το παγωτό ήρθε.Ήταν ωραίο.Λαχταριστό.Μία μπάλα,όλη άσπρη.Και σιρόπι.Πολύ σιρόπι.Ένιωθα το χέρι μου να επιταχύνει,όμως με πολύ αυτοέλεγχο έκανα τελικά κινήσεις λεπτές,ήρεμες,τέτοιες που να δείχνουν πως το απολαμβάνω χωρίς πώς και γιατί.Μια τελευταία μπουκιά.Κανείς δεν την τρώει.Η μπουκιά της ντροπής. Ποιός ντρεπόταν ποιόν;Εγώ τη Σ.; Όχι.Η Σ. εμένα;Όχι,σίγουρα όχι.Ντρεπόμασταν κι οι δύο τους Γερμανούς που θα καταλάβαιναν απ την κίνηση ματ ότι ήμασταν θεονήστικες. Σ. φάτο. Ας είναι,με χόρτασε το άρωμα για σήμερα.

 

[echo2011]

Πολύ ωραία ιστορια! Καλά έκανες και την συνεχίζεις!!!

 

[mikrh tsopana]

AΛΛΟ ΕΝΑ ΤΡΕΛΟ ΤΡΕΛΟ ΠΑΡΤΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΙΟΤΕΡΟ ΤΡΕΛΟ ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ

Οι μέρες περνούν χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε κι έτσι φτάνουμε στην Πέμπτη.Η μέρα κυλά ήσυχα,στη ρουτίνα της.(Όταν είσαι ταξίδι και κάνεις έστω και 2 μέρες το ίδιο πράγμα,σου φαίνεται ρουτίνα.)Τη νύχτα έχουμε πάρτυ στο σπίτι του Μίλο,ενός μικροσκοπικού Γερμανού που όσο λίγο είναι το ύψος του,τόση μεγάλη η αγάπη του για το αλκόολ.Αποτέλεσμα του πάρτυ(και το μόνο ενδιαφέρον για κείνη τη μέρα):ΚΟΜΜΑΤΙΑ Ο ΜΙΛΟ.

Όταν είσαι στην καθημερινότητά σου, όποια κι αν είναι αυτή,η Παρασκευή φαντάζει όμορφη μέρα-προσμονή για ξεκούραση και διάθεση για ξεφάντωμα.Σαν ταξιδιώτης όμως,κάθε μέρα είναι όμορφη και κάθε μέρα χάνει λίγη απ την ομορφιά της,καθώς ξέρεις ότι το ταξίδι σου όλο μικραίνει και μικραίνει σε διάρκεια και μεγαλώνει σε εμπειρίες.Παρασκευή λοιπόν!Αχ,Παρασκευή..Ακόμη μπορώ να νιώσω με ακρίβεια αυτή τη γλυκιά θλίψη όσο τελειώνουν οι μέρες του ταξιδιού.Πάντα το ίδιο συναίσθημα,σε κάθε ταξίδι,πάντα η επιστροφή να περιστρέφεται ακούσια στο μυαλό.

Ας μη μελαγχολούμε όμως.Είμαστε ακόμη Γερμανία και είναι Παρασκευή.Το βράδυ έχει διασκέδαση,παιχνίδια στο λούνα παρκ.Κάτι σαν τοπικό πανηγύρι γινόταν εκείνη την Παρασκευή και δε χάσαμε την ευκαιρία να δώσουμε το παρόν.Μπήκαμε στο λούνα παρκ,όχι μία,πολλές φορές.Φάγαμε χοτ ντογκ. Όχι ένα,πολλά. Ήπιαμε ( δε θυμάμαι τί ήταν,πορτοκαλάδα,κοκα κόλα ή χυμός!).

Καθώς προχωρούσα στο χώρο της γιορτής,βλέπω κάτω ένα 5ευρω. Με λεπτές κινήσεις,σκύβω,το παίρνω.Θα είμαι κυρία.Θα το δώσω στη "μαμά".

-I found this on the ground.Προτάσσω το χέρι μου.
-Happy holidays in Amberg,Katerina!

Προφανώς και δεν ήταν τα 5 ευρώ που θα καθιστούσαν τις διακοπές μου αξέχαστες,ας είναι όμως!Γουρλίδικο το ΄Αμπεργκ..

Η φανφάρα είχε και ζωντανή μουσική,μια μπάντα που έπαιζε μουσική σε στυλ "παραδοσιακή ιρλανδική" or so..Το αλκοόλ έρεε άφθονο,και τα ευτράπελα επίσης.Μεθυσμένοι έβγαιναν εκτός εαυτού,μερικοί μάλιστα και εκτός ρούχων!Ένας συγκεκριμένος μου είχε κάνει εντύπωση,γιατί έπεσε με δύναμη στον φράχτη όπου στήριζα την πλάτη μου,και το φαντασμένο μου μυαλό έπλεκε σενάρια φωσκολικής φαντασίας.Σχεδόν τον έβλεπα που έβγαζε το πιστόλι του και με σκότωνε!Έτσι!Γιατί μέθυσε και γιατί έτσι γίνεται στις ταινίες.

 

[mikrh tsopana]

SATURDAY NIGHT (For)EVER

Η Παρασκευή τελείωσε αίσια,ακόμη ζώ, και το Σάββατο τη διαδέχτηκε.Πρωί πρωί εμφάνισα τη συνταγή της δικιάς μου της μαμάς για γεμιστά. Την έδωσα και πήγα πάλι για ύπνο.Ήταν μεγάλο το κρεβάτι(2.20) και έπρεπε να νιώσω κάθε τετραγωνικό του εκατοστό πριν το αποχωριστώ.Ο Γερμανός μου με ξύπνησε σε κάποια φάση να με ρωτήσει "τί σημαίνει vasilikos".

-Eeee,that herb that smells really good and we use it when we cook.We make sauce for pasta and such stuff...
-Do you mean basil?
-Basil?Uhmmm....

Βγάζει το λεξικό ο Γερμανός,βγάζω κι εγώ το τσέπης που είχα.

-Basil!Yeah,exactly!Basil..
-Gooood..You can now take a nap!

Άι σιχτίρ,με ξύπνησε.Πραγματικά,μέχρι να το σκεφτώ με είχε πάρει πάλι ο ύπνος. Ξύπνησα κι έπιασα αμέσως δουλειά.

• τετράδιο-παρόν
• στυλό-παρόν
• ιδέες-απούσες

Μα πού πήγαν όλες μου οι ιδέες!Αυτά που ήθελα να πω.Πού πήγε όλος εκείνος ο οίστρος ο λογοτεχνικός,η ροή του λόγου,η συνάφεια;Πφφφ,όταν θέλεις να κάνεις κάτι καλά,τότε και μόνο τότε το καταστρέφεις.

Ήθελα πολύ να το κάνω καλά αυτό που θα έκανα.Ήθελα πολύ να γράψω κάτι ωραίο,λιτό κι εντυπωσιακό. Όλα μαζί. Αποτέλεσμα;Ένα γράμμα σκέτη αποτυχία,που λέει απλά πόσο ωραία πέρασα και πως θα κρατήσω για πάντα αυτές τις όμορφες αναμνήσεις.Ας είναι!

Το διαβάζω ξανά και ξανά μέχρι να το διπλώσω και να το κρύψω.Κατεβαίνω κάτω.Τα γεμιστά μυρίζουν πολύ ωραία.Τα πακετάρουμε.Πάμε στο Gymnasium.Κόσμος συγκεντρωμένος,ένα πελώριο τραπέζι και πάνω ο μπουφές.Τοποθετούμε κάπου τα γεμιστά.Παίρνω πιάτο.Το γεμίζω με το παστίτσιο που κάποιος άλλος είχε φέρει.Αυτό,δεν ήθελα τίποτα άλλο.Συζητώ με τα παιδιά,γέλια,αναφορές στις μέρες που πέρασαν,βαρεμάρα όταν οι καθηγητές παρουσιάζουν το πρόγραμμα.Κοιτώ πίσω στον μπουφέ,σίγουρη ότι κανείς δεν έχει αγγίξει τα γεμιστά.Λάθος!Τα γεμιστά είχαν κάνει πάταγο.Πόσο μα πόσο διαφορετικά σκαλισμένος ήταν ο ουρανίσκος μας απ τον δικό τους!Εντάξει ύστερα και με κάτι άλλες αφορμές βγήκα στο συμπέρασμα πως τα εδέσματα ιταλογαλλικού τύπου(κρουασάν,ζυμαρικά και κρέμες με τυριά) δεν ταιριάζουν στα δικά τους γούστα.

Πίσω στο σπίτι,πέφτω για ύπνο.Η Κυριακή βγήκε πρόωρη.Ακόμη και στο εξωτερικό ανεπιθύμητη!Νωρίς,πολύ νωρίς,σηκώθηκα.Είχα ετοιμάσει τα πράγματα απ την προηγούμενη.Μου έδωσαν ένα κουτί σοκολατάκια για αντίο.Τους άφησα το γράμμα,προσεκτικά,μη με δουν.Φτάσαμε στο σημείο συνάντησης με την ομάδα.Πόσο μισώ τους αποχωρισμούς.Τους αγκαλιάζω όλους.Γυρνάω και αγκαλιάζω ξανά τον Γερμανό μου.Μπαίνω στο λεωφορείο.

Μόναχο!Αεροδρόμιο.Καθόμαστε σ'ένα τύπου φαστ φουντ.Τρώμε σάντουιτς και περιμένουμε την επιβίβαση.Η Χ. μας λέει για το κακό όνειρο που είδε!Σε χαρτοπετσέτες γράφω μηνύματα να τα δουν οι επόμενοι που θα κάτσουν.Το πιο πιθανό είναι να τα είδε το προσωπικό που τα πέταξε.

Αεροπλάνο!Καθόμαστε.Δένουμε ζώνες ξεκινά η απογείωση.Βγάζουμε απ τις χειραποσκευές τις σοκολάτες και τα ζαχαρωτά.Ένα τσουβάλι.Προσφέρουμε σε κάτι Ελβετίδες.Δέχονται με τα χαράς και σαν αντάλλαγμα μας δίνουν Τοblerone.Οι αεροσυνοδοί μας μοιράζουν φαγητό.Σουτζουκάκια. Φτου,και δεν πεινάω!Προσγειωνόμαστε!Αυτό ήταν.Επιστροφή στην κανονικότητα!Τί;Δε νομίζω!

 

[Defkalion]

H ιστορία μεταφέρθηκε στις ολοκληρωμένες