Γαλλία Ιταλία Γαλλία-Ιταλία στους δρόμους του κρασιού και όχι μόνο…

[maska_29]

Να προσθεσω στην κατατοπιστικοτατη περιγραφη σου οτϊ καθε βραδυ στο καστρο της Μπλουα λαμβανει χωρα ενα υπεροχο ¨Ηχος και φως...Το εχω απολαυσει 2 χρονιες.

Sound and Light Show - Official web site of the castle of Blois

 

[ΕΡΣΗ]

Πολυ ωραια και κατατοπιστικη ιστορια. Να προσθεσω οτι διασημη ειναι η Salade perigourdine. Περισσοτερα εδω: Une Salade Perigourdine Frenchified

 

[maska_29]

Στην κοιλάδα του Dordogne

Ξημέρωμα Δευτέρας 29/3 και βρισκόμαστε στην αρχή της πιο κουραστικής (όπως αποδείχτηκε τελικά…) μέρας του ταξιδιού μας. Η μέρα είχε αρχικά έναν χαλαρό σχεδιασμό με ξέγνοιαστες διαδρομές στην κοιλάδα του Dordogne κατά μήκος του ποταμού (κατά τη γνώμη μας σε κάθε μεγάλο road trip είναι καλό να έχουν προβλεφθεί και μέρες ξεκούρασης…). Η αλλαγή των σχεδίων δε χάλασε διόλου την ευφορία μας μιας και η περιπέτειά μας είχε πια μια μικρή δόση σασπένς κι εμείς διάθεση ευφημίας… Είχε φτάσει πλέον η μέρα που θα απαντούσαμε στο διαχρονικό (!) ερώτημα «θα πάει μακριά αυτή η βαλίτσα???»

Πήραμε δυνάμεις από ένα ελαφρύ πρωινό και ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας στην κοιλάδα του Dordogne. Πρώτη στάση η κωμόπολη Domme. Πρόκειται για μια πολύ καλά διατηρημένη πόλη. Μια από τις περίφημες οχυρωμένες πόλεις (ονομάζονται μπαστίντ) που σχεδιάστηκαν ειδικά για την προστασία του πληθυσμού κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου. Μια πόλη οχυρωμένη στο πέρασμα του χρόνου… Η στρατηγική θέση της (σε ύψωμα) βοήθησε σίγουρα στο να προφυλαχτεί από όσους απειλούσαν την ομορφιά της (κυρίως από τους Άγγλους). Αφήσαμε το αμάξι στην είσοδο της πόλης και χαθήκαμε στα δρομάκια της. Διαλέξαμε μια περιμετρική βόλτα με κατάληξη την κεντρική πλατεία της πόλης. Στο τέρμα του δρόμου Grand Rue υπάρχει ένας φυσικός εξώστης με καταπληκτική θέα στον ποταμό (Dordogne) και την γύρω πεδιάδα. Το café που βρίσκεται εκεί φάνταζε ιδανικό για να απολαύσουμε τη θέα συντροφιά με μια ζεστή κούπα καφέ…



Dordogne river view from Domme by maska_29, on Flickr


Αφήνουμε την Domme με επόμενο προορισμό το χωριό La Roque-Gageac. Το χωριό είναι χτισμένο κάτω από απόκρημνα βράχια δίπλα στον ποταμό. Η πανοραμική θέα του χωριού από τον δρόμο θα αποζημιώσει κάθε επισκέπτη. Αφήσαμε το αμάξι περπατώντας για λίγο στις όχθες του ποταμού.



La Roque-Gageac by maska_29, on Flickr




Dordogne river (La Roque-Gageac) by maska_29, on Flickr


Επόμενη στάση μας το Château de Castelnaud που κάποτε ήταν παλιό οχυρό των Άγγλων. Περπατήσαμε το χωριό γύρω από το φρούριο και φτάσαμε ως την είσοδο του κάστρου όπου υπάρχει γκισέ από όπου προμηθεύεται κανείς εισιτήριο για να μπει στο εσωτερικό του κάστρου. Εκεί βρίσκεται ένα πολεμικό μουσείο με παλιά κανόνια κι ένας ξύλινος καταπέλτης. Ο ξύλινος καταπέλτης είναι εύκολα ορατός κι έξω από το κάστρο.



Château de Castelnaud by maska_29, on Flickr


Η τελευταία επιλογή μας στην κοιλάδα του Dordogne ήταν το κάστρο του Beynac-et-Cazenac που δεσπόζει στην κορυφή ενός βράχου. Το Beynac ήταν γαλλικός προμαχώνας κατά τον Εκατονταετή πόλεμο και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το φρούριο Castelnaud.



Beynac-et-Cazenac by maska_29, on Flickr


Βρισκόμαστε ακόμη σε σχετικά κοντινή απόσταση από το Sarlat και αρχίζουμε να απομακρυνόμαστε κινούμενοι δίπλα στον ποταμό Dordogne. Φτάνοντας στην πόλη Trémolat, κινούμαστε για λίγο βόρεια μέχρι να συναντήσουμε τον αυτοκινητόδρομο που θα μας οδηγήσει στο Bordeaux (περίπου 2 ώρες διαδρομή από το Trémolat). Η συντομότερη διαδρομή μέχρι τον αυτοκινητόδρομο (κατά το GPS πάντα…) είναι απλά μαγική μέσα από απέραντες πεδινές και ημιορεινές εκτάσεις…

 

[maska_29]

Αυτό είναι ένα site που είχαμε βρει πριν το ταξίδι αλλά τελικά δεν το χρησιμοποιήσαμε. Το δημοσιεύω γιατί μπορεί να φανεί χρήσιμο σε κάποιον.

France Travel Guide, Photos, Tourism, Hotels in France

 

[ΕΡΣΗ]

Πολυ ωραιες φωτογραφιες εχεις τραβηξει.

 

[maska_29]

Πολυ ωραιες φωτογραφιες εχεις τραβηξει.

Σ’ ευχαριστώ Έρση.
Ήταν η πρώτη φορά που ασχολήθηκα λίγο πιο σοβαρά με τις φωτογραφίες οπότε ελπίζω σε καλύτερα αποτελέσματα στο μέλλον…

 

[maska_29]

Bordeaux

Μετά από 2 ώρες οδήγησης περίπου πλησιάζουμε την πόλη του Bordeaux.

Όπως έχω ήδη αναφέρει η πόλη δεν αποτελούσα προορισμό του αρχικού μας σχεδιασμού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να είμαστε σχεδόν απροετοίμαστοι για τη σύντομη αυτή παραμονή μας.

Συνεχίσαμε στον αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση απευθείας στο αεροδρόμιο της πόλης.

Με την αγωνία να μεγαλώνει φτάσαμε στο αεροδρόμιο και αναζητήσαμε το τμήμα παραλαβής αποσκευών. Μετά από λίγη ώρα ο στόχος είχε επιτευχθεί!! Κρατούσαμε στα χέρια μας την πολυπόθητη βαλίτσα! Η διαδικασία παραλαβής ήταν πολύ απλή και αρκετά σύντομη (αν εξαιρέσουμε μια μικρή καθυστέρηση της υπαλλήλου που έπαιζε με ένα μικρό παιδί αγνοώντας ότι βρισκόμαστε στον χώρο… )
Η περιπέτεια έλαβε τέλος, λοιπόν, επιβιβαστήκαμε στο αμάξι και κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης…

Το Bordeaux βρίσκεται στο νοτιανατολικό τμήμα της Γαλλίας. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας η οποία «αισθάνεται» την αύρα του Ατλαντικού… (και μόνο η ιδέα ότι μπροστά σου απλώνεται ένας ωκεανός σου δίνει μια περίεργη αίσθηση…)

Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Garonne.
Στην πόλη υπάρχουν κτίρια του 18ου αιώνα που στέκουν επιβλητικά θυμίζοντας τη χρυσή εποχή, τότε που η πόλη αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα στη χώρα. Σήμερα το Bordeaux είναι η πρωτεύουσα του κρασιού αφού στην ευρύτερη περιοχή παράγονται ορισμένα από τα καλύτερα και πιο γνωστά κρασιά στον κόσμο.

Αφήσαμε το αμάξι σε ένα παρκινγκ κοντά στο κέντρο (στην πλατεία Gambetta) και ξεχυθήκαμε στους δρόμους της πόλης.
Πρώτη στάση ο μεγαλοπρεπής καθεδρικός Saint-André. Ο ναός στέκεται επιβλητικός, κοντά στο κέντρο της πόλης, με ένα αξιόλογο ανάγλυφο τύμπανο στην πρόσοψή του που απεικονίζει τη Δευτέρα Παρουσία.
Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής παρατηρούμε τον πολυεθνικό χαρακτήρα της πόλης.
Συνεχίζοντας τη βόλτα, περπατάμε την Cours Victor Hugo μέχρι να φτάσουμε στο ποτάμι, στη γέφυρα Pont de Pierre. Κατά μήκος της όχθης του ποταμού βρίσκονται κλασικά κτίρια της αριστοκρατικής συνοικίας που στέκονται ανέγγιχτα από το πέρασμα του χρόνου.
Περπατώντας κατά μήκος του ποταμού χαθήκαμε στη γοητεία μιας άλλης εποχής. Στη διαδρομή πολλοί κάτοικοι απολάμβαναν την απογευματινή βόλτα τους. Μετά από λίγο ορθώνεται μπροστά μας η εντυπωσιακή Place de la Bourse, που κοσμείται από δύο μεγαλοπρεπή κτίρια που την αγκαλιάζουν. Η μικρή μας περιπλάνηση στη πόλη ολοκληρώνεται με μια βόλτα στην εμπορική οδό Rue Sainte-Catherine.











Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το Sarlat. Η διαδρομή, ανάμεσα στους ποταμούς Garonne και Dordogne, φανερώνει ορισμένους μεγάλους σε έκταση αμπελώνες του Bordeaux και της ευρύτερης περιοχής. Μιας περιοχής που υψώνει το ποτήρι και σας προσκαλεί σε μια μεθυστική απόδραση!

(πηγή μερικών από τις πιο «ονομαστές ετικέτες»της περιοχής είναι το Medoc και το Saint-Emilion, όπου οι Ρωμαίοι φύτεψαν τους πρώτους αμπελώνες!)

 

[maska_29]

Μια στάση στην Cahors και δρόμο για Albi

Την επόμενη μέρα άρχισε να επιδρά πάνω μας η κούραση. Η ανατροπή του σχεδιασμού του ταξιδιού είχε ως αποτέλεσμα να υπερφορτώσουμε τη μέρα με αρκετή οδήγηση. Μόνο η επιστροφή από το Bordeaux απευθείας στο Sarlat-la-Canéda (χωρίς στάση) διήρκησε κάτι λιγότερο από 2,5ώρες. Την τελευταία ώρα της διαδρομής προστέθηκε στη συντροφιά μας ένα ολόγιομο φεγγάρι σαν αποζημίωση γι’ αυτή την κουραστική μέρα, δίνοντας στη μοναχική μας παραπλάνηση μια αίσθηση μυστηρίου στους επαρχιακούς δρόμους της Γαλλίας…

Τα στοιχεία της φύσης συνωμότησαν μαζί μας! Η βροχή που άρχισε να πέφτει μας «χάρισε» ένα αργοπορημένο ξύπνημα. Ένα καλό πρωινό ήταν η ιδανική αρχή για τη συνέχεια του ταξιδιού μας. Ετοιμάσαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε τη μέρα που ως τελικό προορισμό θα είχε το Albi.

Κοντά στο Sarlat υπάρχουν πολλά προϊστορικά σπήλαια. Πιο γνωστές, ίσως, είναι οι σπηλιές του Lascaux (Λάσκο). Κατά την προετοιμασία του ταξιδιού όμως είχαμε διαβάσει ότι στις μέρες μας μπορεί να δει κανείς μόνο αντίγραφα των παλαιολιθικών σχεδίων στους τοίχους του σπηλαίου στο πετυχημένο αντίγραφο του σπηλαίου (Lascaux ΙΙ). Έτσι, επιλέξαμε να επισκεφτούμε το λιγότερο γνωστό σπήλαιο Font-de-Gaume με κάποιες από τις καλύτερες βραχογραφίες που μπορεί να δει κανείς (έτσι έλεγαν οι πηγές μας…)

Φτάνοντας στη είσοδο του σπηλαίου μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Η ώρα ήταν 12:30 και το σπήλαιο θα παρέμενε κλειστό από τις 12:00 ως τις 14:00 (στη συνέχεια δεχόταν επισκέπτες ως τις 17:00). Γενικά, στην επαρχία της Γαλλίας στο μεσοδιάστημα 12:00-14:00 η ζωή στις πόλεις πέφτει (κλείνουν π.χ. τα περισσότερα εμπορικά μαγαζιά) και οι Γάλλοι απολαμβάνουν το διάλλειμα τους… Μη ξεχνάμε ότι στη χώρα υπάρχουν εργατικά συνδικάτα με τεράστια ιστορία.

Μετά από λίγη σκέψη αποφασίσαμε να μην περιμένουμε και να επισπεύσουμε την άφιξή μας στο Albi. Η διαδρομή που είχαμε επιλέξει περνούσε από την ιστορική πόλη Cahors. Μετά από διαδρομή 1,5 ώρας περίπου φτάσαμε στη μεσαιωνική αυτή πόλη, μια καλά οχυρωμένη πόλη και σημαντικό εμπορικό, τραπεζικό και πνευματικό κέντρο. Κατά τον 13ο αιώνα Λομβαρδοί έμποροι είχαν δημιουργήσει στην πόλη το πρώτο τραπεζικό κέντρο της Ευρώπης. Επίσης υπάρχει και ένα παλιό πανεπιστήμιο. Στη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου η πόλη παραδόθηκε στους Άγγλους με τους κατοίκους της να την εγκαταλείπουν αφήνοντάς την ερημωμένη.

Βασικό αξιοθέατο της πόλης αποτελεί ένα μεσαιωνικό κατάλοιπο, η εντυπωσιακή γέφυρα Pont Valentré πάνω στον ποταμό Lot με τις γοτθικές καμάρες και τους τρεις πύργους. Τη γέφυρα συνοδεύει ένας τοπικός θρύλος που αναφέρει ότι ο αρχιμάστορας έκανε συμφωνία με τον διάβολο προκειμένου να καταφέρει να ολοκληρώσει την κατασκευή της, αλλά με πονηριά κατάφερε να μην πουλήσει τελικά την ψυχή του σε αυτόν.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας για το Albi είναι αδύνατο να μην παρατηρήσουμε τη διαφορά στη βλάστηση σε σχέση με το αρχικό κομμάτι της διαδρομής μας. Η βλάστηση της Γαλλίας επί μια σχεδόν εβδομάδα φανερώνεται μπροστά μας και δε μένει παρά να επιβεβαιώσουμε τις γνώσεις μας για τις κλιματικές συνθήκες αλλά και τη γεωλογική ιστορία της περιοχής.

Μετά από μια ξεκούραστη διαδρομή διάρκειας 1,5 ώρας περίπου φτάνουμε στο Albi. Το ξενοδοχείο μας (Ibis) βρισκόταν στο νεότερο κομμάτι της πόλης, λίγη ώρα από το ιστορικό κέντρο της πόλης. Μια πρώτη βόλτα στο κέντρο του Albi μας φανερώνει μια παραμυθένια «ροζ πόλη». Τα κτίρια είναι φτιαγμένα από μια κοκκινωπή πέτρα από τα γύρω ασβεστολιθικά οροπέδια. Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Tarn και στο κέντρο της δεσπόζει ο καθεδρικός ναός της Sainte-Cécile (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO), με το κωδωνοστάσιο να βρίσκεται πάνω σε έναν πολύ ψηλό πυργίσκο που φαντάζει «απειλητικός» σε σχέση με την υπόλοιπη κατασκευή. Δίπλα ακριβώς στον καθεδρικό βρίσκεται μια παλιά, πλήρως ανακαινισμένη, αρχιεπισκοπική κατοικία που στεγάζει πια το Musée Toulouse-Lautrec. To Albi είναι η πόλη που γεννήθηκε ο γνωστός μικρόσωμος Γάλλος ζωγράφος (κάποια ασθένεια στην παιδική του ηλικία σταμάτησε την ανάπτυξη των ποδιών του και του επέτρεψε να φτάσει σε ύψος μόλις 1,5 μέτρου) ο οποίος στη συνέχεια της ζωής του εγκαταστάθηκε στο Παρίσι απολαμβάνοντας την μποέμικη ζωή της Μονμάρτης. Το εσωτερικό του μουσείου θα ήταν το ξεκίνημα της επόμενης μέρας μας.

Μετά από τη χορταστική βόλτα στην πόλη (μην παραλείψετε να απολαύσετε τη θέα προς τον ποταμό Tarn και την παλιά γέφυρα) ήρθε η ώρα να «μπλεχτούμε» στη ζωή της σύγχρονης πόλης. Ήταν ημέρα Τρίτη (30/9) και η περιοχή ζούσε στους ρυθμούς της ποδοσφαιρικής αναμέτρησης των Γιρονδίνων της Girondins de Bordeaux και των Lyonnais της Olympique Lyon για τα προημιτελικά του Champions League.

Στη βόλτα μας, προς το ιστορικό κέντρο της πόλης, είχαμε παρατηρήσει κοντά στο ξενοδοχείο μας μια pub που φάνταζε ιδανική για την περίσταση. Η παραγγελία σε μπύρες και φαγώσιμα έγινε (μαντέψτε…) αποκλειστικά στα Γαλλικά και το μαγαζί μετά από λίγο είχε γεμίσει νέο κόσμο (για φοιτητές μου φαινόντουσαν). Στο μαγαζί υπήρχε μια μεγάλη οθόνη όπου θα προβαλλόταν εντός ολίγου η ποδοσφαιρική αναμέτρηση (συνοδεία rock ήχων). Από την αρχή της αναμέτρησης επαληθεύτηκε η υπόθεσή μας ότι οι περισσότεροι γύρω μας θα ήταν υποστηρικτές της (σαφώς κοντινότερης άλλωστε) Bordeaux.

Και ξαφνικά καθώς όλοι έβλεπαν τον αγώνα και έπιναν τη μπύρα τους (επί της ευκαιρίας να σημειώσω ότι μέσα στο μαγαζί δεν κάπνιζε κανείς!) ένας από τους δύο μπάρμαν άρχισε να μοιράζει κάτι φωτοτυπίες με ερωτήσεις και κενά για συμπλήρωση των απαντήσεων!!! (και δεν είχα προλάβει να κάνω επανάληψη… ). Το φυλλάδιο ήταν 4-5 σελίδες με αριθμημένες ερωτήσεις και τελικά υπήρχε ένα στα χέρια κάθε παρέας (υπήρχαν και ζευγάρια που έπαιζαν ακόμη και μεμονωμένοι παίκτες). Αμέσως καταλάβαμε πως πρόκειται για έναν διαγωνισμό με άγνωστο για μας έπαθλο
(σε περίπτωση που το έχει απορία κανείς, δεν συμμετείχαμε στο παιχνίδι γιατί μέχρι να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται είχαν εξαντληθεί τα φυλλάδια… λέτε να είχαν και φωτοτυπικό για παν ενδεχόμενο??? )

Μετά από λίγη ώρα κατά τη διάρκεια της οποίας όλοι είχαν τρελαθεί να βρουν τις απαντήσεις (!) ένας μπάρμαν παρατάει τις παραγγελίες και με ένα μικρόφωνο ανά χείρας αρχίζει να διαβάζει το φυλλάδιο και να δέχεται δια βοής τις απαντήσεις! (απορίας άξιο ήταν πως μέτραγαν το σκορ και εντυπωσιακή η πειθαρχία στον συντονιστή).
Από τα λίγα γαλλικά που γνωρίζω αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται για ερωτήσεις γενικών γνώσεων π.χ. μια που θυμάμαι ήταν πόσες χορδές έχει το τσέλο (έλα μου ντε??? :roll: ) και άλλη μια είχε να κάνει με μεσημβρινούς και παράλληλους (αυτήν «την είχα», κρίμα…)

Στο εντωμεταξύ ο αγώνας ήταν σε πλήρη εξέλιξη και απλά έριχναν ένα βλέμμα που και που… Ούτε εμείς δεν τον παρακολουθήσαμε καλά-καλά προσπαθώντας να συγκρατήσουμε τα γέλια μας (η μπύρες παρεμπιπτόντως ήταν ωραιότατες αλλά δυστυχώς δεν τις συγκράτησα). Για την ιστορία θα αναφέρω μόνο ότι η αναμέτρηση έληξε με νίκη της Lyon μέσα στο «σπίτι» της (Ζερλάν) επί της Bordeaux με 3-1.

«Αύριο» ερχόταν μια άλλη μέρα...




(Σημείωση: στην εικόνα που επισυνάπτω φαίνεται η γέφυρα Pont Valentré πάνω στον ποταμό Lot στην Cahors. Οι υπόλοιπες φωτογραφίες θα προστεθούν μόλις ανέβουν στην gallery )

 

[maska_29]

Μερικές φωτογραφίες από το Albi όπως προλόγισα...













Η επόμενη μέρα θα άρχιζε με το Musée Toulouse-Lautrec και... αναχώρηση για Τουλούζη

 

[maska_29]

Musée Toulouse-Lautrec και δρόμο για Toulouse

Τετάρτη 31/3 και μια ηλιόλουστη μέρα ξημερώνει στο Albi. Βρισκόμαστε πλέον στα μέσα της Μ. Εβδομάδας και τίποτα δεν μας θυμίζει αυτή τη γιορτή παρά το γεγονός ότι αυτή τη χρονιά το Πάσχα των Καθολικών συνέπιπτε με αυτό των Ορθοδόξων.
Μετά από το απαραίτητο πρωινό ξεκινούμε για την τελευταία βόλτα μας στην πόλη με βασικό προορισμό το μουσείο Toulouse-Lautrec. Στο μουσείο εκτίθενται αρκετά έργα του μικρόσωμου Γάλλου ζωγράφου (πίνακες αλλά και αφίσες). Το μουσείο είναι καλά οργανωμένο (όχι πολύ μεγάλο) και φαντάζει ιδανικό για να φιλοξενήσει τα εκθέματα του διάσημου δημιουργού. Περνώντας από την πρώτη αίθουσα με τα αρχικά σκίτσα του Toulouse-Lautrec ο επισκέπτης οδηγείται σε αίθουσες ντυμένες με την ασβεστολιθική πέτρα της περιοχής και ξύλινη επένδυση στη σκεπή. Εκθέματα και χώρος σε πλήρη αρμονία.

Οι υπάλληλοι του μουσείου τηρούν ευλαβικά το ωράριο εργασίας τους και έτσι σιγά-σιγά, οδεύοντας προς το μεσημεριανό τους διάλλειμα (12:30), μας οδηγούν στο δρόμο για Toulouse. Η απόσταση μεταξύ των δύο πόλεων είναι μικρή κι εύκολη. Σε 50 λεπτά περίπου βρισκόμαστε στην Τουλούζη.

Για τη διαμονή μας (1 νύχτα) έχουμε επιλέξει ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης (Hotel Albert 1er). Αφήνουμε το αυτοκίνητο στο κοντινό Parking Victor Hugo. Πριν επιλέξετε κάποιο κεντρικό παρκινγκ καλό είναι να έχετε ψάξει από πριν τις χρεώσεις γιατί η πολιτική τους παρουσιάζει ορισμένες διαφορές (προσοχή χρειάζεται και στα μηχανήματα πληρωμής αφού, όπως μας ανέφερε η υπάλληλος στη reception, υπάρχουν αρκετά κρούσματα κλοπής).

Μετά το απαραίτητο check-in ξεκινάμε την περιήγησή μας στην πόλη. Η Τουλούζη είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας με πλούσια ιστορία και η πόλη με τους περισσότερους φοιτητές μετά το Παρίσι. Αποτελεί ένα εξελιγμένο κέντρο τεχνολογίας και αστροναυτικής έρευνας και φιλοξενεί το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής της Airbus.

Πρώτη στάση, δίπλα σχεδόν στο ξενοδοχείο, η Place du Capitole, το κέντρο της πόλης. Η πλατεία περιτριγυρίζεται από επιβλητικά κτίρια με το βλέμμα να πέφτει αρχικά στο κτίριο του δημαρχείου της πόλης. Η πλατεία σφύζει από ζωή μιας και είναι γεμάτη από πάγκους μικροπωλητών. Το δημαρχείο διαθέτει μια στοά που οδηγεί εκτός πλατείας προς την παλιά πόλη. Μπροστά από το δημαρχείο υπάρχουν αρκετοί αστυνομικοί που κάνουν τη βάρδια τους και ελέγχουν με μηχάνημα ανίχνευσης μετάλλων όσους περνάνε τη στοά του δημαρχείου. Μετά από μια βδομάδα περιήγησης σε επαρχιακές περιοχές της Γαλλίας είναι η πρώτη φορά που αρχίζουν να περνάνε από το μυαλό μας θέματα ασφάλειας. Βασικός λόγος είναι η εμφάνιση παρεών 4-5 αγοριών (που μπορεί τελικά να είναι τα καλύτερα παιδιά… ποιος ξέρει).
(Δεν έχουμε βρεθεί σε άλλη μεγάλη πόλη της νότιας Γαλλίας αλλά από φίλους γνωρίζουμε ότι σε πόλεις σαν τη Μασσαλία τα πράγματα είναι λίγο πιο «ζόρικα». Όποιος έχει εμπειρία ας με διορθώσει).



Πίσω από δημαρχείο βρίσκεται η Place Wilson με ένα όμορφο σιντριβάνι στο κέντρο της. Η πλατεία κατακλύζεται από ό,τι κόσμο τραβάει η ψυχή σου. Νέους, ηλικιωμένους, παιδιά, άστεγους.

Φεύγοντας από την Place Wilson συνεχίζουμε τη βόλτα μας στην παλιά γειτονιά της Τουλούζης (Vieux Quartier). Στην περιοχή υπάρχουν αρκετές μεγαλοπρεπείς επαύλεις κυρίως σε ιταλικό αναγεννησιακό στυλ. Προτείνουμε να χαθείτε στα στενά (αφήστε τους χάρτες…) και να απολαύσετε άλλο ένα παράδειγμα «ροζ πόλης» (σαν το Albi αλλά με σαφώς πιο μεγαλοπρεπή κτίρια). Συνεχίζοντας το περπάτημα, βρισκόμαστε μπροστά στον ρομανικού, κυρίως, ρυθμού καθεδρικό της πόλης (Saint-Étienne). Μπροστά από τον καθεδρικό, στην ομώνυμη πλατεία, υπάρχει μια μικρού μεγέθους καθιστική διαμαρτυρία με την αστυνομία να παρακολουθεί «διακριτικά» από κοντινή (!) απόσταση.



Η βόλτα συνεχίζεται και τα βήματά μας μας οδηγούν στο ποτάμι. Την πόλη διαρρέει ο Garonne. Η μέρα είναι ηλιόλουστη και οι Γάλλοι φαίνεται να απολαμβάνουν τη βόλτα τους στις όχθες του. Αρκετοί λιάζονται (μου αρέσει και το «φωτοσυνθέτουν»…) στο γκαζόν δίπλα στον ποταμό και ορισμένοι εξασκούν το ταλέντο και την επιδεξιότητά τους... (είδαμε αρκετούς επίδοξους ζογκλέρ )







Καθόμαστε σε ένα πεζούλι στο δρόμο πάνω από ένα σημείο της όχθης κοντά στην πιο γνωστή και παλιά γέφυρα της πόλης (Pont Neuf), κάτι σαν μπαλκόνι, και παρατηρούμε τη ζωή γύρω μας. Αισθανόμαστε γεμάτοι από εικόνες από την έως τώρα περιπλάνησή μας και είναι η πρώτη φορά που αρχίζουμε να σκεφτόμαστε την αυριανή μας πτήση για Ρώμη. Το ραντεβού με την παρέα είναι αργά το μεσημέρι στη Φλωρεντία και η επικοινωνία μας έχει σταματήσει στην Αθήνα κάτι που δε φαίνεται να μας ανησυχεί. Ευτυχώς ως 30-άρηδες που είμαστε, έχουμε αναμνήσεις και από παλιότερες εποχές που τα ραντεβού ήταν πολύ πιο χαλαρά χωρίς την διαρκή επικοινωνία μέσω κινητού τηλεφώνου (οι περισσότεροι μάλλον με καταλαβαίνετε…)

Συνέχεια της βόλτας μας η μεγαλύτερη εκκλησία ρομανικού ρυθμού στην Ευρώπη. Η βασθιλική του Saint-Sernin με τον πολύ εντυπωσιακό πολυγωνικό πυργίσκο της. Η εκκλησία ήταν ένας από τους βασικούς σταθμούς των πιστών στη διαδρομή τους προς το Santiago de Compostela και συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες. Σίγουρα η ομορφιά της αποζημίωνε και τους πιο κουρασμένους προσκυνητές.



Η ώρα έχει περάσει και το στομάχι αρχίζει να διαμαρτύρεται. Επιστρέφοντας προς το ξενοδοχείο κάνουμε μια στάση στην Place de Capitole για ένα γρήγορο φαγητό. Γύρω μας, ανακατεμένοι με τον υπόλοιπο κόσμο υπάρχουν φιγούρες βγαλμένες από το Prison Break (ένας δίπλα μου φοράει μια μεγάλη αλυσίδα στο λαιμό που απορώ πως την αντέχει… είναι σίγουρα καλύτερη από την αλυσίδα που είχα κάποτε στο ποδήλατό μου! Αλλά είπαμε, μπορεί να είναι το καλύτερο παιδί, ποιος ξέρει… )

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία η περιγραφή σου maska και οι φωτογραφίες όπως πάντα υπέροχες!

 

[nera_gr]

Maska, πολύ όμορφες εικόνες μάς μεταφέρεις, και πολύ ωραίες φωτογραφίες. Να 'στε πάντα καλά να κάνετε τέτοια ταξίδια και να μας δίνετε χρήσιμες οδηγίες. (ελπίζω να χρειαστώ σύντομα την ιστορία σου!)