maska_29
Member
- Μηνύματα
- 381
- Likes
- 788
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Να δω το Σέλας...
Φλωρεντία με μια πρώτη ματιά
Φτάνοντας στην πόλη έχουμε δύο άμεσες προτεραιότητες… Να πάμε στο ξενοδοχείο και να αφήσουμε το αυτοκίνητο σε parking. Η επιλογή του ξενοδοχείου είχε γίνει με βασικά κριτήρια το location και το value for money. Είχαμε καταλήξει σε ένα ωραίο μοντέρνο ξενοδοχείο σε παλιό κτήριο, το Hotel Rosso 23 (Piazza Santa Maria Novella 23) για το οποίο είχαμε διαβάσει στις κριτικές ότι έχει μικρά δωμάτια (σύντομα θα διαπιστώναμε ότι ήθελαν να γράψουν ότι έχει εντυπωσιακά μικρά δωμάτια…). Το θέμα του parking το είχαμε ψάξει επίσης από Αθήνα. Τα περισσότερα parking στο κέντρο της Φλωρεντίας (τουλάχιστον στην περιοχή κοντά στο ξενοδοχείο μας) έχουν χρεώσεις με την ώρα οπότε για ημερήσια στάθμευση είναι απλά ασύμφορα. Ένα τέτοιο ήταν το κοντινό μας Parcheggio Stazione S. M. Novella. Η επιλογή μας, λοιπόν, ήταν ένα πιο απομακρυσμένο parking στο τέλος του σταθμού των τρένων, το Parcheggio Stazione Binario 16 (περπατώντας διαπιστώσαμε πως η διαδρομή μέσα από το σταθμό ήταν σαφώς πιο σύντομη). Το parking είναι υπαίθριο με μπάρες και κάμερες και δεν υπήρξε κανένα απρόοπτο (βέβαια φροντίζαμε να παρκάρουμε πάντα μπροστά από μια κάμερα καλού κακού).
Μετά την τακτοποίησή μας στο ξενοδοχείο αναζητήσαμε την υπόλοιπη παρέα που είχε αρχίσει να χάνεται στα στενά της πόλης. Μια απολαυστική απογευματινο-νυχτερινή βόλτα ήταν η πρώτη επαφή μας με τη Φλωρεντία.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην Piazza Santa Maria Novella όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει την ομώνυμη εκκλησία. Κινηθήκαμε προς το ποτάμι (Arno) αναζητώντας μια από τις πιο εντυπωσιακές γέφυρες που έχουμε δει, την «παλιά γέφυρα» Ponte Vecchio. Μια γέφυρα που μοιάζει να θέλει να ενώσει τα κτήρια στις δυο πλευρές της όχθης του ποταμού, όχι τους δρόμους… Στεκόμαστε στη διπλανή γέφυρα (Ponte Santa Trinita) απολαμβάνοντας η θέα. Νιώθω το βλέμμα μου να μαγνητίζεται στη θέα της «παλιάς γέφυρα». Δεν ξέρω τι απ’ όλα όσα βλέπω με εντυπωσιάζει πιο πολύ… η γέφυρα, τα κτήρια, ίσως όλα! Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θέλω να ξεκολλήσω τα μάτια μου… Πλησιάζουμε την Ponte Vecchio με σκοπό να περπατήσουμε ως την απέναντι όχθη. Πάνω στη γέφυρα υπάρχουν πολλά καταστήματα, κυρίως κοσμηματοπωλεία. Και πολύς κόσμος (σαν κι εμάς…). Στρέφω το βλέμμα μου λίγο πιο ψηλά, στην εσωτερική πρόσοψη των κτηρίων της γέφυρας. Αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία, το ταξίδι στο χρόνο είναι αναπόφευκτο…
Αφήνοντας πίσω μας τη γέφυρα χανόμαστε στα στενά με κατεύθυνση την Piazza della Signoria. Όσο πλησιάζουμε ανάμεσα από τα κτήρια αρχίζει να ξεπροβάλει επιβλητικό το Palazzo Vecchio (έδρα της κυβέρνησης της Φλωρεντίας επί αιώνες). Στη διαδρομή πολλά συμπαθητικά εστιατόρια και πιτσαρίες «παίζουν» με τις αντοχές μας!
Στεκόμαστε πια στο κέντρο της Piazza della Signoria. Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει και τα αγάλματα στην πλατεία, τυλιγμένα με το φως που τα έχει «ντύσει», μοιάζουν να θέλουν να μας γοητεύσουν. Τα αγάλματα, η Loggia dei Lanzi (ή αλλιώς Loggia della Signoria) με την τριπλή καμάρα της και το Palazzo Vecchio συνθέτουν ένα αποτέλεσμα μαγικό με τα φώτα να προσπαθούν να τονίσουν την έτσι κι αλλιώς εντυπωσιακή παρουσία τους. Παραδίπλα βρίσκεται η πινακοθήκη Uffizi. Από εδώ θα ξεκινούσαμε την επόμενη μέρα μας.
Συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς τον καθεδρικό, Basilica di Santa Maria del Fiore ή απλά Duomo. Στη Piazza del Duomo δεσπόζουν τρία βασικά κτήρια. Ο μεγαλόπρεπος Duomo, το επιβλητικό Campanile και το πανέμορφο Βαπτιστήριο (Battistero di San Giovanni). Τα φωτισμένα κτήρια στέκουν επιβλητικά κι εμείς προσπαθούμε τραβώντας φωτογραφίες να τα φυλακίσουμε στη μνήμη μας.
Η ώρα έχει περάσει και η παρέα (3 ζευγάρια) αρχίζει να αισθάνεται πως είναι ώρα να ικανοποιήσει την πείνα της. Περπατάμε πάλι στα στενά ψάχνοντας για τα εστιατόρια που μας είχαν κινήσει νωρίτερα το ενδιαφέρον. Σε όλα υπάρχει αρκετή αναμονή για ένα τραπέζι στα μέτρα μας. Τελικά αποφασίζουμε να πάμε σε ένα εστιατόριο κοντά στην Piazza Santa Maria Novella. Η μικρή αναμονή περνά ευχάριστα συνομιλώντας με μια παρέα επίσης 3 ζευγαριών από την Ιρλανδία που είχε την ίδια ακριβώς επιθυμία με εμάς. Να δοκιμάσει τοπικά εδέσματα. Στο τέλος του δείπνου δε φαντάζομαι να μην έμειναν ικανοποιημένοι… Εμείς πάντως είχαμε και βοήθεια. Προτάσεις και περιγραφή των πιάτων από το ζευγάρι των Ρωμαίων της παρέας. Κάτι μου λέει πως στην Ιταλία η επιλογή φαγητού δεν θα με δυσκολέψει ιδιαίτερα… Όσο για το κρασί, απολαυστικός λευκός οίνος της Τοσκάνης. Η απόλαυση παραμένει, το χρώμα αλλάζει φορώντας ένα πέπλο αθωότητας...
Φτάνοντας στην πόλη έχουμε δύο άμεσες προτεραιότητες… Να πάμε στο ξενοδοχείο και να αφήσουμε το αυτοκίνητο σε parking. Η επιλογή του ξενοδοχείου είχε γίνει με βασικά κριτήρια το location και το value for money. Είχαμε καταλήξει σε ένα ωραίο μοντέρνο ξενοδοχείο σε παλιό κτήριο, το Hotel Rosso 23 (Piazza Santa Maria Novella 23) για το οποίο είχαμε διαβάσει στις κριτικές ότι έχει μικρά δωμάτια (σύντομα θα διαπιστώναμε ότι ήθελαν να γράψουν ότι έχει εντυπωσιακά μικρά δωμάτια…). Το θέμα του parking το είχαμε ψάξει επίσης από Αθήνα. Τα περισσότερα parking στο κέντρο της Φλωρεντίας (τουλάχιστον στην περιοχή κοντά στο ξενοδοχείο μας) έχουν χρεώσεις με την ώρα οπότε για ημερήσια στάθμευση είναι απλά ασύμφορα. Ένα τέτοιο ήταν το κοντινό μας Parcheggio Stazione S. M. Novella. Η επιλογή μας, λοιπόν, ήταν ένα πιο απομακρυσμένο parking στο τέλος του σταθμού των τρένων, το Parcheggio Stazione Binario 16 (περπατώντας διαπιστώσαμε πως η διαδρομή μέσα από το σταθμό ήταν σαφώς πιο σύντομη). Το parking είναι υπαίθριο με μπάρες και κάμερες και δεν υπήρξε κανένα απρόοπτο (βέβαια φροντίζαμε να παρκάρουμε πάντα μπροστά από μια κάμερα καλού κακού).
Μετά την τακτοποίησή μας στο ξενοδοχείο αναζητήσαμε την υπόλοιπη παρέα που είχε αρχίσει να χάνεται στα στενά της πόλης. Μια απολαυστική απογευματινο-νυχτερινή βόλτα ήταν η πρώτη επαφή μας με τη Φλωρεντία.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην Piazza Santa Maria Novella όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει την ομώνυμη εκκλησία. Κινηθήκαμε προς το ποτάμι (Arno) αναζητώντας μια από τις πιο εντυπωσιακές γέφυρες που έχουμε δει, την «παλιά γέφυρα» Ponte Vecchio. Μια γέφυρα που μοιάζει να θέλει να ενώσει τα κτήρια στις δυο πλευρές της όχθης του ποταμού, όχι τους δρόμους… Στεκόμαστε στη διπλανή γέφυρα (Ponte Santa Trinita) απολαμβάνοντας η θέα. Νιώθω το βλέμμα μου να μαγνητίζεται στη θέα της «παλιάς γέφυρα». Δεν ξέρω τι απ’ όλα όσα βλέπω με εντυπωσιάζει πιο πολύ… η γέφυρα, τα κτήρια, ίσως όλα! Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θέλω να ξεκολλήσω τα μάτια μου… Πλησιάζουμε την Ponte Vecchio με σκοπό να περπατήσουμε ως την απέναντι όχθη. Πάνω στη γέφυρα υπάρχουν πολλά καταστήματα, κυρίως κοσμηματοπωλεία. Και πολύς κόσμος (σαν κι εμάς…). Στρέφω το βλέμμα μου λίγο πιο ψηλά, στην εσωτερική πρόσοψη των κτηρίων της γέφυρας. Αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία, το ταξίδι στο χρόνο είναι αναπόφευκτο…
Αφήνοντας πίσω μας τη γέφυρα χανόμαστε στα στενά με κατεύθυνση την Piazza della Signoria. Όσο πλησιάζουμε ανάμεσα από τα κτήρια αρχίζει να ξεπροβάλει επιβλητικό το Palazzo Vecchio (έδρα της κυβέρνησης της Φλωρεντίας επί αιώνες). Στη διαδρομή πολλά συμπαθητικά εστιατόρια και πιτσαρίες «παίζουν» με τις αντοχές μας!
Στεκόμαστε πια στο κέντρο της Piazza della Signoria. Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει και τα αγάλματα στην πλατεία, τυλιγμένα με το φως που τα έχει «ντύσει», μοιάζουν να θέλουν να μας γοητεύσουν. Τα αγάλματα, η Loggia dei Lanzi (ή αλλιώς Loggia della Signoria) με την τριπλή καμάρα της και το Palazzo Vecchio συνθέτουν ένα αποτέλεσμα μαγικό με τα φώτα να προσπαθούν να τονίσουν την έτσι κι αλλιώς εντυπωσιακή παρουσία τους. Παραδίπλα βρίσκεται η πινακοθήκη Uffizi. Από εδώ θα ξεκινούσαμε την επόμενη μέρα μας.
Συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς τον καθεδρικό, Basilica di Santa Maria del Fiore ή απλά Duomo. Στη Piazza del Duomo δεσπόζουν τρία βασικά κτήρια. Ο μεγαλόπρεπος Duomo, το επιβλητικό Campanile και το πανέμορφο Βαπτιστήριο (Battistero di San Giovanni). Τα φωτισμένα κτήρια στέκουν επιβλητικά κι εμείς προσπαθούμε τραβώντας φωτογραφίες να τα φυλακίσουμε στη μνήμη μας.
Η ώρα έχει περάσει και η παρέα (3 ζευγάρια) αρχίζει να αισθάνεται πως είναι ώρα να ικανοποιήσει την πείνα της. Περπατάμε πάλι στα στενά ψάχνοντας για τα εστιατόρια που μας είχαν κινήσει νωρίτερα το ενδιαφέρον. Σε όλα υπάρχει αρκετή αναμονή για ένα τραπέζι στα μέτρα μας. Τελικά αποφασίζουμε να πάμε σε ένα εστιατόριο κοντά στην Piazza Santa Maria Novella. Η μικρή αναμονή περνά ευχάριστα συνομιλώντας με μια παρέα επίσης 3 ζευγαριών από την Ιρλανδία που είχε την ίδια ακριβώς επιθυμία με εμάς. Να δοκιμάσει τοπικά εδέσματα. Στο τέλος του δείπνου δε φαντάζομαι να μην έμειναν ικανοποιημένοι… Εμείς πάντως είχαμε και βοήθεια. Προτάσεις και περιγραφή των πιάτων από το ζευγάρι των Ρωμαίων της παρέας. Κάτι μου λέει πως στην Ιταλία η επιλογή φαγητού δεν θα με δυσκολέψει ιδιαίτερα… Όσο για το κρασί, απολαυστικός λευκός οίνος της Τοσκάνης. Η απόλαυση παραμένει, το χρώμα αλλάζει φορώντας ένα πέπλο αθωότητας...
Last edited by a moderator: