Ισπανία Βόρεια Ισπανία: Ένα ταξίδι "εκτός των τειχών"

[vasso]

¡ESPAÑA!​

SORTIDA – IRRETERA – SAIDA – SALIDA​

4 ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ, 4 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΙΣΠΑΝΙΕΣ ;
​

Τρεις εβδομάδες αυγουστιάτικες διακοπές, τρεις και οι πιθανοί προορισμοί: Συρία – Ιορδανία – Λίβανος για 15 ημέρες και ελληνικό νησί την τρίτη εβδομάδα ή ο γύρος της Σκανδιναβίας για 21 ημέρες ή ισπανόφωνες χώρες, πάλι για τρεις εβδομάδες. Η Σκανδιναβία αποκλείστηκε σχεδόν αμέσως γιατί την περίοδο του προγραμματισμού έγινε η έκρηξη του ηφαιστείου στη Γροιλανδία. Σκεφτήκαμε ότι καλύτερα ήταν να το αναβάλουμε μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση και να φύγει η τέφρα που τότε έλεγαν ότι είχε καλύψει μεγάλες εκτάσεις και θα παρέμενε για αρκετό καιρό στο έδαφος.
Η Μέση Ανατολή και τα μπάνια ήταν επιλογή που σκεφτήκαμε αρκετά. Μια τα έξοδα που θα ήταν αρκετά, μια η αναστάτωση των μετακινήσεων (4 άτομα γάρ, με τις τρεις να είναι γυναίκες) για μπάνια και εξωτερικό και τέλος η ιστορία με την πολύνεκρη επέμβαση των ισραηλινών σε νηοπομπή που πήγαινε ανθρωπιστική βοήθεια στην Παλαιστίνη, μας έκαναν να μην διαλέξουμε αυτούς τους προορισμούς.
Η τρίτη επιλογή ήταν ισπανόφωνες χώρες. Ο Yorgos μας έκανε ενδιαφέρουσες προτάσεις για συνδυασμούς χωρών, αλλά μετά από σκέψη αποφασίσαμε να αφιερώσουμε και τις τρεις εβδομάδες μόνο σε μια χώρα. ΙΣΠΑΝΙΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!!!
Ταξίδι στην Ισπανία, αλλά που; Ανοίγουμε χάρτη και διαπιστώνουμε (όχι ότι δεν το ξέραμε) ότι η χώρα είναι μεγάλη και ότι 21 ημέρες είναι λίγες. Ο νότος ζεστός, κατάλληλος για μπάνια και με Σεβίλλη, Κόρδοβα, Γιβραλτάρ (καλά ξέρω, αλλά στην Ιβηρική είναι και αυτό) και τον Γκουαλντακιβίρ του Λόρκα. Ο βοράς ανεξερεύνητος, με βάσκους, Ατλαντικό, βουνά και ποτάμια, με Γαλικία και με το SantiagodeCompostela των προσκυνητών. Ζέστη και μπάνια σε υπέροχες θάλασσες βρίσκουμε στην Ελλάδα. Άρα; ΒΟΡΕΙΑ ΙΣΠΑΝΙΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!!!
Oγενικός προγραμματισμός ξεκίνησε και το πρόγραμμα για 21 ημέρες που βγήκε ήταν τελικά βατό παρά τα 4000 χιλιόμετρα στο κοντέρ του αυτοκινήτου και τα πολλά χιλιόμετρα στα πόδια των pelegrinos της Β. Ισπανίας.

• ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

Για τις δυο μεγάλες πόλεις, Βαρκελώνη και Μαδρίτη δεν θα αναφερθούμε πολύ γιατί έχουν γραφτεί πολλά στο forum. Αυτά όμως που πρέπει να ειπωθούν επιπλέον είναι λίγα και σημαντικά. Το πρώτο από αυτά είναι ότι εάν μια μεγάλη ελληνική πόλη (ας πούμε η Αθήνα), ήταν ισπανική πόλη, οι τουρίστες θα πήγαιναν φυσικά στην Ακρόπολη και στους άλλους αρχαιολογικούς χώρους και μετά θα επισκέπτονταν τα Τουρκοβούνια στο κέντρο, το Ποικίλο Όρος στα δυτικά και τον Υμηττό στα ανατολικά. Αυτό γιατί κάτι θα είχαν φτιάξει ή αξιοποιήσει για να είναι όμορφο, επισκέψιμο, ένας πόλος έλξης τουριστών και κατοίκων.
Το δεύτερο είναι ότι η κρίση έχει επηρεάσει πολύ και την Ισπανία, με ανέργους πάνω από 3,5 εκατομμύρια (επίσημα στοιχεία, άρα πολύ περισσότερους στην πραγματικότητα) και αυτό το είδαμε περισσότερο στις μεγάλες πόλεις.
Στη Βαρκελώνη υπάρχει μεγάλη εγκληματικότητα στο κέντρο, με ελλιπή αστυνόμευση. Οι κλοπές πορτοφολιών σε πολυσύχναστους σταθμούς του μετρό πάνω στο συνωστισμό από οργανωμένες ομάδες πορτοφολάδων είναι πλέον μάστιγα, ενώ οι κλοπές αυτοκινήτων δεν πάνε πίσω. Λίγο έξω από το κέντρο όμως, εμείς μείναμε στην περιοχή Example, τα πράγματα είναι σαφώς πολύ καλύτερα. Κυκλοφορούσαμε άνετα όπως κυκλοφορούμε στη γειτονιά μας στην Πετρούπολη.
Στη Μαδρίτη αντίθετα, στο κέντρο υπάρχει υπερβολική αστυνόμευση, πολλοί λατινοαμερικάνοι και οι άστεγοι να ξαπλώνουν ακόμη και στην Gran Viaκαι στην Plaza Mayor χωρίς καμιά ενόχληση. Αν φύγεις δε λίγο μέσα στα στενά σε ορισμένα σημεία των πολυσύχναστων κεντρικών δρόμων που πήγαμε εμείς, μπορείς να δεις και να … μυρίσεις το άλλο πρόσωπο της πρωτεύουσας.
Στη Βαρκελώνη μείναμε στο ξενοδοχείο U 232( Booking.com: U232 Hotel, Barcelona, Spain - 336 Guest reviews. Book your hotel now! ),100 μέτρα από σταθμό του μετρό. Ξενοδοχείο πολύ καλό, καθαρό και με τα παιδιά της υποδοχής να μας λύνουν κάθε απορία ανά πάσα στιγμή. Το ξενοδοχείο όμως που μείναμε την ημέρα πριν την επιστροφή μας στην Αθήνα ήταν επιεικώς απαράδεκτο και θα το περιποιηθούμε δεόντως στο www.booking.com.
Toκαλύτερο φαγητό στη Βαρκελώνη ήταν στο MesonJesus, CiegosdelaBoqueria 4, telefono 3174698. Καλά φάγαμε επίσης στο Trobador, Calle Enric Granados, Example, σε έναν όμορφο πεζόδρομο κοντά στη Diagonal. Κλειστό ήταν λόγω αυγουστιάτικων διακοπών τo Can Culleretes. Σε όποιον αρέσουν οι κρέπες πολύ καλή πρόταση είναι Creps Barcelona, Via Laietana 45, telefono 933015401, κοντά στο Palau de la Musica.
Στη Μαδρίτη μείναμε στο ξενοδοχείο Vincci 276 που ήταν στη Gran Via. Εκεί αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με το ένα δωμάτιο που μύριζε πολύ άσχημα και οι εξηγήσεις των αρμοδίων δεν μας έπεισαν για το αν η μυρωδιά τελικά ήταν ακίνδυνη ή όχι. Ευτυχώς την άλλη μέρα αλλάξαμε δωμάτιο. Ξενοδοχείο που δεν θα μείνουμε αν ξαναπάμε Μαδρίτη.
Από φαγητό στη Μαδρίτη δεν βρήκαμε κάτι καλό. Προτάσεις παιδιών από το forum όπως το La Latina ήταν κλειστά και έτσι φάγαμε όπου βρήκαμε (La Camarilla, ωραίο περιβάλλον, μικρές μερίδες και αρκετά ακριβό) την πρώτη βραδιά. Το δεύτερο βράδυ πήγαμε στο Tia Cebolla, μαγαζί με προσωπικό εξυπηρετικό και ένα σερβιτόρο όλα τα λεφτά, να μη θέλει να παραγγείλουμε άλλο λέγοντας “muchocomida”, την δε ομελέτα να τη λέει «τορτισσα» και να μην τον καταλαβαίνουμε. Καλή εναλλακτική είναι η ιταλικής κουζίνας πιτσαρία Pizza Marzano, GranVia 69, κοντά στην Plaza Espana. Όλα τα ζυμαρικά καλά, αλλά μην παραγγείλετε σαλάτες γιατί δεν αξίζουν και είναι ακριβές. Η ίδια πιτσαρία υπάρχει και στη Βαρκελώνη στην Rambla de Canaletas 140.
Συμπερασματικά, περάσαμε καλά στις δυο μεγάλες πόλεις αλλά μόλις πήραμε το αυτοκίνητο για να γυρίσουμε την ισπανική επαρχία γίναμε άλλοι άνθρωποι και αυτή η όμορφη αίσθηση μας ακολούθησε σε όλο το «εκτός των τειχών» ταξίδι.

• ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ

Αφού ήρθε λοιπόν το πλήρωμα των ημερών (5 μέρες στη Βαρκελώνη), ταξί και με όλα μας τα υπάρχοντα και κατευθυνθήκαμε στο σταθμό των τρένων Sants Estacion της Βαρκελώνης. Ενοικίαση αυτοκινήτου από Europcar που κάνει πάλι την έκπληξη (μετά το 407 που μας έδωσαν πριν 2 χρόνια στη Γαλλία) και μας δίνει ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο (3000 χιλιόμετρα κοντέρ) που ήταν και TDI. Στριμώχνουμε όλες τις αποσκευές στο ευρύχωρο SW και ξεκινάμε για την εξερεύνηση της Βόρειας Ισπανίας. Πρώτος σταθμός η Navarra.
Ο δρόμος για την Παμπλόνα (Ιρούνια για τους Βάσκους) μακρύς, τα διόδια πολλά (περίπου 0,10 ευρώ ανά χιλιόμετρο) και το τοπίο σε μεγάλο μέρος της διαδρομής ερημικό.

Ερημιά, έδαφος άγονο, πινακίδες να προειδοποιούν για ισχυρούς ανέμους και ξαφνικά μπροστά στα μάτια μας ξεπροβάλλουν απέραντες «καλλιεργήσιμες» εκτάσεις. Χωράφια γεμάτα από την πιο αποδοτική για τα μέρη «καλλιέργεια». ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ!!! Σπαρμένες σε κάμπους, λόφους και βουνά, εκατοντάδες, χιλιάδες ανεμογεννήτριες παρατεταγμένες και στοιχισμένες σαν ρωμαϊκές λεγεώνες, έδιναν αέρινα το ρεύμα τους και με έκαναν να μελαγχολώ σκεφτόμενος τα μικρά βήματα που έχουν γίνει στην Ελλάδα. Για να πάμε μπροστά όμως χρειάζονται μεγάλες περπατησιές…

Πλησιάζοντας στην Παμπλόνα το τοπίο αλλάζει και εμφανίζεται αρκετό πράσινο, σημάδι ότι τα νερά εδώ είναι περισσότερα και ο καιρός διαφορετικός. Χωρίς GPS (το ένα το ξεχάσαμε στην Αθήνα και το εφεδρικό δεν είχε χάρτη της Ισπανίας), ψάχνουμε το ξενοδοχείο που είναι στο ιστορικό κέντρο. Επειδή ρωτώντας πας και στην Πόλη, μετά από κανα μισάωρο και με τη βοήθεια μιας γυναίκας αστυνομικού που μας άφησε να μπούμε σε πεζόδρομους φτάνουμε στο ξενοδοχείο Puerta del Camino( Hotel Puerta del Camino **** - Pamplona (Navarra) ). Το ξενοδοχείο είναι πολύ καλό, βρίσκεται μέσα στο ιστορικό κέντρο με μια ωραία πλατεία μπροστά του, πέτρινο, πλήρως ανακαινισμένο και πολύ καθαρό. Αφήνουμε τα πράγματα και ξεκινάμε την εξερεύνηση. Αν και ήταν καθημερινή, ο κόσμος πολύς. Νέοι και γέροι, οικογένειες με παιδιά έκαναν βόλτες, έτρωγαν, έπιναν μπύρες. Στέκια δίπλα στα τείχη με πολύ νεολαία στα οποία ετοιμάζονταν συγκροτηματάκια να παίξουν μουσική. Εκεί είδαμε και την αγαπημένη συνήθεια των νέων, που όπως μας είπε αργότερα η getxowomanείναι απαγορευμένη, να κάθονται κατάχαμα στις πλατείες, παρέες ολόκληρες να πίνουν μπύρες και να συζητάνε. Όμορφες εικόνες σε μια πολύ ωραία μεσαιωνική πόλη.
Για φαγητό το βράδυ πήγαμε στο Cocina Vasca, C./S. Nicolas 13. Φάγαμε αρκετά καλά, με πιάτα όπως πάπια με γλυκόξινη σάλτσα, λουκάνικο με αίμα!; (morchillo), ψαρονέφρι (solomillo) και μπύρα από το βαρέλι (canya). Για επιδόρπια (postre) είχε τοπικό γιαούρτι, κρέμα καταλάνα και brownies.
Την άλλη μέρα το πρωί ο άντρας της οικογένειας σηκώθηκε νωρίς για την αγαπημένη του συνήθεια: το τρέξιμο. Από βραδύς είχε μελετήσει τη διαδρομή και ήταν έτοιμος για πολλά χιλιόμετρα. Η διαδρομή ήταν πάνω στα τείχη. Τείχη ισχυρά, με διπλή οχύρωση και πύργους και καλοδιατηρημένα στο σημείο που θα έτρεχε και που ήταν κοντά στο ξενοδοχείο. Φεύγοντας από το δωμάτιο ξεχνάει τα γυαλιά ηλίου και αναλογιζόμενος τις συνθήκες που τρέχει στην Αθήνα τρελαίνεται. Θα στραβωθεί από τον ήλιο που θα τον έχει απέναντι στο μισό της διαδρομής σκέφτεται αλλά που τολμάει να γυρίσει στο δωμάτιο και να ξυπνήσει τους άλλους. Έτσι, αρχίζει την πρωινή γυμναστική πάνω στα τείχη. Οποία έκπληξη!!! Ο ήλιος απέναντί του, αλλά σε κανένα σημείο της διαδρομής δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα. Αιτία τα πανύψηλα δένδρα που δημιουργούν ωραίες συνθήκες για τρέξιμο και ο δρομέας αναλογίζεται ότι το μέρος αυτό είναι παράδεισος για περιπατητές και δρομείς. Που να ήξερε ότι αυτή ήταν η αρχή και ότι στο ταξίδι θα ανακάλυπτε έναν κόσμο που είναι πραγματικός παράδεισος για τους πεζούς, τους ποδηλάτες, τους δρομείς. Έναν κόσμο με οάσεις πρασίνου στις πόλεις, ακόμη και σε αυτές που ήταν καταμεσής “θεσσαλικών” καιρικών συνθηκών, έναν κόσμο που ήταν γεμάτος με σεβασμό στον πεζό, με εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων και διαδρομών μέσα στο πράσινο, για περιπατητές και δρομείς.

Ο δρομέας επιστρέφει, η οικογένεια ξυπνάει και βουρ για πρωινό και περπάτημα στην πόλη. Σε όλα τα μέρη που γυρίσαμε είχαμε τη δυνατότητα για ένα γερό πρωινό που περιλάμβανε bocadillos (μποκαδιγιος) δηλαδή σάντουιτς με ότι ήθελες μέσα και ισπανική σοκολάτα ρόφημα. Με ένα παγωτό στο ενδιάμεσο μπορεί κάποιος να πεινάσει πάλι το βράδυ.
Βόλτα στα τείχη και στους δρόμους της παλιάς πόλης, στο δημαρχείο, στο Palacio del Govierno de Navarra (Plaza del Castillo) που είναι η έδρα της κυβέρνησης της Navarraκαι στον καθεδρικό ναό είναι αυτά που πρέπει να κάνετε και να δείτε στην Παμπλόνα (Ιρούνια).

Γεμάτοι όμορφες εικόνες αφήνουμε τη Navarra και ξεκινάμε για εξερεύνηση της Χώρας των Βάσκων. Με το χάρτη ανά χείρας και τη συμβουλή της Getxowoman να επισκεφτούμε βασκικά χωριά επιλέγουμε τον N121a δρόμο για Irun και τελικό προορισμό το Σαν Σεμπαστιάν. Με παρακάμψεις και στάσεις περπατάμε σε 2 χωριά (Elizondo και Etxalarή Echalar) που δεν ξέρουμε για να είμαστε ειλικρινείς αν είναι στη Navarra ή στη Χώρα των Βάσκων και πατάμε λίγο Γαλλία. Το τοπίο καταπράσινο, τα χωριά νοικοκυρεμένα και καθαρά, το ποτάμι να σχηματίζει μικρούς καταρράκτες και με τα μπαλκόνια να είναι γεμάτα λουλούδια. Μας θύμισαν τα χωριά στην κοιλάδα του Λίγηρα (Loir) με μόνη διαφορά ότι τα χωριά στην Ισπανία είναι γεμάτα ζωή ενώ στην Γαλλία ψάχναμε φως στα παράθυρα για να βεβαιωθούμε ότι τα χωριά κατοικούνται.
Κάποια στιγμή αρχίσαμε να βλέπουμε πολλά αυτοκίνητα με γαλλικές πινακίδες στο δρόμο που οδηγούσε στη Γαλλία. Φυσικό αυτό. Το περίεργο ήταν ότι ξαφνικά είδαμε μια πινακίδα στο αντίθετο ρεύμα που έδειχνε Ισπανία, αλλά προς τα… πίσω. Είχαμε περάσει Γαλλία χωρίς να το καταλάβουμε. Εκείνη τη στιγμή δεν δώσαμε και πολύ σημασία αλλά στη συνέχεια του ταξιδιού μας έκανε εντύπωση η πολύ καλή σήμανση όταν αλλάζαμε περιοχή (π.χ. από Αστούρια – Κανταβρία σε Γαλικία) σε αντίθεση με την απουσία σήμανσης όταν αλλάξαμε χώρα.

Μετά την περιπλάνηση στα χωριά καιρός για το φημισμένο Σαν Σεμπαστιάν ή Donostia για τους Βάσκους.
Ο καιρός καλός, ηλιοφάνεια και θερμοκρασία στους 26 με 27 πόλη, που βρέχεται από τον Βισκαϊκό Κόλπο, έχει ένα ποτάμι, τον Ουρουμέα, που τη διασχίζει για να εκβάλει στον Κόλπο, δυο μεγάλες παραλίες σε έναν όχι και πολύ ανοικτό κόλπο με ένα νησάκι στη μέση του και μια ενδιαφέρουσα παλιά πόλη (PorteVieja).

Μια μεγάλη βόλτα είναι επιβεβλημένη. Καθεδρικός ναός, κεντρική πλατεία και παραθαλάσσιος περίπατος από τα ανατολικά στα δυτικά είναι πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να κάνει κάποιος.

Η εντύπωση που μας έμεινε από την ολιγόωρη παραμονή μας εκεί δεν ήταν ούτε το κοσμοπολίτικο θέρετρο (έχουμε αρκετά στην Ελλάδα) ούτε ο πολύς κόσμος στην παραλία και στα πάρκα. Αυτό που μας έμεινε ήταν ότι, ενώ οι Ισπανοί γενικά σαν λαός προσέχουν την καθαριότητα, έκαναν μπάνιο όπου έβρισκαν αρκεί να υπήρχε νερό. Μερικά σημεία που κολυμπούσαν ή κάθονταν ήταν τόσο βρώμικα που πραγματικά απορούσαμε με τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί και πραγματικά διασκέδαζαν.

Το Σαν Σεμπαστιάν είναι όμορφο και κοσμοπολίτικο αλλά βραδιάζει (τρόπος του λέγειν-μιας και ήταν 9 η ώρα και νιώθαμε ότι ήταν 7) και καιρός για την πρωτεύουσα των Βάσκων. Στο δρόμο συναντάμε μεγάλες κωμοπόλεις, κοντά σε βιομηχανικά συγκροτήματα με τις ίδιες άσχημες στο μάτι και στην ψυχή πολυκατοικίες. Κουρασμένοι αλλά με αποθέματα ενέργειας ακόμη, φτάνουμε στο Bilbao ή Bilbo για τους Βάσκους. Πρώτες εντυπώσεις ανάμεικτες. Η πρώτη εικόνα είναι οι πολλές και μεγάλες πολυκατοικίες σκούρου χρώματος που μοιάζουν με τις δικές μας εργατικές πολυκατοικίες αλλά στο πιο άσχημο. Η δεύτερη εικόνα είναι μιας περιποιημένης πόλης, καθαρής και με ένα ποτάμι να τη διασχίζει και να της δίνει άλλο χρώμα. Το ξενοδοχείο που μένουμε (Hesperia Bilbao- Hesperia Bilbao, Hotel in Bilbao - 30% off, Official Site ) είναι καλό αλλά η πείνα μας οδηγεί αμέσως σε ένα εστιατόριο που μας είχε συστήσει η Getxowoman, το El Globo. Χάρτη από το ξενοδοχείο και σε 15 λεπτά βρισκόμαστε απέξω. Οποία απογοήτευσις: Κλειστό λόγω διακοπών. Η ώρα 11 το βράδυ, η πείνα μεγάλη και καλύτερη επιλογή το πιο κοντινό εστιατόριο που απέχει μόλις 20 μέτρα. Το εστιατόριο είναι το Lasa και δεν είναι από αυτά που θα σας προτείναμε. Μέτριο και ακριβό. Τουλάχιστον η επιστροφή στο ξενοδοχείο με περπάτημα δίπλα και πάνω από το ποτάμι (μέσω γέφυρας του Καλατράβα!!!) μας αποζημίωσε. Αύριο θα ξημερώσει μια άλλη μέρα, από τις καλύτερες στην Ισπανία λόγω Getxowoman(κατά κόσμον Ευαγγελίας), Cesar και Getxo.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[soudianos]

Ευχαριστώ vasso.
στην κατάλληλη στιγμή.......

 

[getxowoman]

Το ομολογω ναι, τη τριτη λεξη saida, δεν την εχω ξαναδει, απο γαλικια μερια φανταζομαι, ε;

Καλε εσυ εγινες ξεφτερι, μας τα γραφεις και στα ισπανικα και στα βασκικα, φανταζομαι θα μας τα γραφεις και στα γαλικιανα;!!!!

Εεεε το Μπιλμπαο μου ειναι ομορφο ακομα και με μερικες στυλ εργατικες πολυκατοικιες!!!

Μια μικρη παρατηρηση, το Μπιλμπαο δεν ειναι η πρωτευουσα των Βασκων αλλα η Βιτορια.

Χμ, καλη η μορθιγια;;;

 

[vasso]

Όντως το saida το συναντήσαμε στη γαλικία και ήταν η λέξη που έμοιαζε περισσότερο στο salida που ήδη γνωρίζαμε!
η μαρθίγια μας άρεσει πολυ!είχε πολύ ιδιαίτερη γεύση και τρώγεται ευχάριστα αν δεν σκέφτεσαι τι ακριβως είναι αυτό που τρως!!!
συμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς μας στις τρεις βδομαδες που μείναμε,οικογενειακώς (4 άτομα) πρέπει να φάγαμε 70 με 80 χιλιομετρα λουκάνικα και χαμον!χαχα!!!
Ευχαριστούμε για τη διόρθωση (ότι η Βιτόρια είναι η πρωτεύουσα των Βασκων)!!!

 

[astral]

Ωραία ιστορία!!
Για κάποιο λόγο όμως δε φαίνονται οι φωτογραφίες σου (με εξαίρεση μίας) :roll:

 

[marydim]

Βόρεια Ισπανία: Ταξίδι όνειρο!
Κρέμομαι απ' τα χείλη σου ή ακριβέστερα από την ταξιδιωτική σου ιστορία.

 

[vasso]

Ωραία ιστορία!!
Για κάποιο λόγο όμως δε φαίνονται οι φωτογραφίες σου (με εξαίρεση μίας) :roll:

Τώρα πρέπει να φαίνονται....

 

[astral]

Τώρα πρέπει να φαίνονται....

Ναι, τώρα μια χαρά!

 

[ioanna karagianni]

Τώρα ανακάλυψα και εγώ την ιστορία σου. Για μένα αυτό η πλευρά της Ισπανίας μου φαίνεται τόσο άγνωστη και μυστηριώδης σαν να ανήκει σε άλλη ήπειρο. Περιμένω την συνέχεια

...:roll::roll:

...:roll::roll:

άντε ακόμα;

 

[erminathess]

πολυ κατατοπιστικες οι πληροφοριες σου γιαυτη την ακρως ενδιαφερουσα περιοχη που ειμαι σιγουρη οτι αποτελει μελλοντικο ταξιδιωτικο προορισμο για πολλους,
σ ευχαριστουμε και περιμενουμε συνεχεια και σαντιαγκο..

 

[vasso]

Βορεια Ισπανια Μερος 2ο

Έβδομη μέρα στην Ισπανία και αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε λιγάκι. Άλλωστε, εδώ ο Μεγάλος την έβδομη μέρα κάθισε να ξεκουραστεί, εμείς να μην ξεκουραστούμε που είχαμε μπροστά μας άλλες δυο εβδομάδες; Πρωινό ξύπνημα λίγο αργά, χουζούρεμα στο κρεβάτι και η σκέψη μας έφυγε λίγο μπροστά, σε επανέλεγχο του προγράμματος των επόμενων ημερών. Μια από τις επισκέψεις που θέλαμε να κάνουμε ήταν στα σπήλαια της Κανταβρίας και των Αστουριών, στα οποία έζησαν άνθρωποι την προϊστορική εποχή και μας άφησαν ενθύμιο του περάσματός τους βραχογραφίες. Τρία τα σπήλαια, με σπουδαιότερο το σπήλαιο της Αλταμίρα, λόγω του ότι εκεί υπάρχουν οι καλύτερα διατηρημένες βραχογραφίες. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το σπήλαιο δεν είναι επισκέψιμο και αντίγραφα των βραχογραφιών βρίσκονται στο μουσείο. Μετά από σκέψη αποφασίζουμε ότι δεν αξίζει να δούμε αντίγραφα, άλλωστε τις βραχογραφίες τις έχουμε δει σε ντοκιμαντέρ, και ότι καλύτερα είναι να δούμε τα άλλα δυο σπήλαια. Στα σπήλαια αυτά ο αριθμός των επισκεπτών είναι περιορισμένος και επιβάλλεται κράτηση, οπότε το πρώτο τηλεφώνημα έγινε στο σπήλαιο Κουέβα ντε Τίτο Μπουστιγιο (0034985861120) που βρίσκεται στη Ριδασεβέγια. Σάββατο γάρ και στις δυο απόπειρες σηκώνουν το τηλέφωνο φύλακες που δεν ξέρουν λέξη αγγλικά. Με τα λίγα ισπανικά μας καταλαβαίνουμε ότι για ραντεβού από Δευτέρα και ότι μάλλον τα σπήλαια είναι κλειστά Δευτέρα και Τρίτη. Σειρά έχει το τρίτο σπήλαιο το Ελ Μοντε Καστίγιο στο Πουέντε Βιέσγο, που στην κυριολεξία είναι αρκετά σπήλαια σε κάτι λόφους από ασβεστόλιθο. Παίρνουμε τηλέφωνο στο 0034942598425 και τελικά καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε και κάνουμε κράτηση στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής με την ξενάγηση να ξεκινάει στις 12.20. Όλα καλά! Θα βλέπαμε και βραχογραφίες της προϊστορικής εποχής.

Με τα πολλά τηλεφωνήματα όμως η ώρα πέρασε και πεινασμένοι, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στο Bilbo. Βγαίνουμε από το ξενοδοχείο και αντικρίζουμε μια καταπληκτική «ανοιξιάτικη» για μας μέρα, φανταστική καλοκαιρινή πιστεύω για τους Βάσκους. Ήλιος, ελαφρύ αεράκι και θερμοκρασία σύμφωνα με το μηχανηματάκι του αυτοκινήτου στους 22 βαθμούς. Μην ανησυχείτε, στο αυτοκίνητο πήγαμε για να πάρουμε νερό και για να δούμε αν ήταν στη θέση του (το είχαμε σταθμεύσει στο δρόμο γιατί ήταν γεμάτο το parking του ξενοδοχείου και αφού θυμηθήκαμε τη σιγουριά της Getxowoman όταν μας έλεγε ότι γενικά δεν κλέβουν), και όχι για να πάμε στο ιστορικό κέντρο.

Το Bilbao δεν έχει μεγάλο ιστορικό κέντρο (κάσκο βιέχο). Η βόλτα όμως δίπλα από το ποτάμι και η περιήγηση στα μεσαιωνικά δρομάκια, μια μέρα χωρίς πολύ κόσμο και με τα περισσότερα μαγαζιά να είναι κλειστά ή να κλείνουν από τη 1.30 ήταν πολύ ωραία. Αφού είδαμε εξωτερικά και τον καθεδρικό ναό (Κατεντραλ Μπασίλικα ντε Σαντιάγκο), μπήκαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό με τα υπέροχα βιτρω του και τα υπόλοιπα (γνωστά και στην Ελλάδα) όπως καθαριότητα, οργάνωση, γρήγορα τρένα κλπ. Το τελευταίο που επισκεφτήκαμε, πριν γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε και ετοιμαστούμε για τον απογευματινό περίπατο, ήταν η κλειστή αγορά. Η αγορά πρέπει να είναι τεράστια. Είναι σε ένα παραποτάμιο κτίριο το οποίο όμως ήταν ανοικτό και επισκέψιμο σε ένα πολύ μικρό του κομμάτι γιατί το υπόλοιπο ανακαινιζόταν.

Απόγευμα Σαββάτου και φτάνει η στιγμή που περιμέναμε. Στις 6 έχουμε ραντεβού με τη Getxowoman και το σύζυγό της στο ξενοδοχείο. Αγγλίδα στην ώρα της, φτάνει στο ξενοδοχείο και με το που την αντικρίζουμε καταλαβαίνουμε ότι είναι αυτή!!! Μην αρχίσετε τώρα να λέτε είδε ο … Έλλην τη γενιά του και τα λοιπά γνωστά. Απλώς την καταλάβαμε. Δεν θα πούμε πολλά ούτε θα μπούμε σε λεπτομέρειες για τη Getxowoman και το Cesar, μόνο ότι ήταν τόσο φιλόξενοι, τόσο φίλοι που μας καταϋποχρέωσαν.
Μετά την πρώτη από κοντά γνωριμία και την έκπληξή μας για τα πολύ καλά ελληνικά του Cesar, ξεκινάμε για το Getxo. Το Bilbo απέχει 10 – 15 χλμ από τη θάλασσα και τα προάστιά του εκτείνονται δεξιά και αριστερά του ποταμού (Ρίο Νερβιόν ή Νερμπιόι). Ένα από τα προάστια είναι και το Getxo και μάλλον το ομορφότερο αν κρίνω από τη θέση του και από αυτά που είδαμε. Πρώτη στάση στη γέφυρα PuenteVizkaia που κτίστηκε το 1888 και έχει χαρακτηριστεί μνημείο παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς. Είναι μια πολύ ψηλή γέφυρα για πεζούς, που ενώνει τις δυο όχθες του ποταμιού. Το ύψος της οφείλεται στην ανάγκη να περνάνε τα πλοία χωρίς πρόβλημα από κάτω, μιας και ο ποταμός ήταν πλωτός από μεγάλα πλοία που μετέφεραν εμπορεύματα. Η πρωτοτυπία της έγκειται στο γεγονός ότι έχει μια καμπίνα για μεταφορά πεζών και αυτοκινήτων που είναι …κρεμαστή. Η βάση (που μετακινείται) είναι στη γέφυρα (στα 40 – 50 μέτρα ύψος, μπορεί και παραπάνω) και πάνω σε αυτήν στηρίζονται τα συρματόσκοινα που κρατούν και μεταφέρουν την καμπίνα που βρίσκεται σε ύψος λίγο πάνω από τη θάλασσα.

Εδώ μπορεί να γεννηθούν δυο απορίες.
Απορία πρώτη: Αν ανεβήκαμε πάνω; Και βέβαια ανεβήκαμε, αφού η μικρή της οικογένειας ήθελε να μας κάνει τεστ υψοφοβίας. Η επιμονή της μας βγήκε σε καλό. Πετύχαμε ωραίο καιρό, τον ήλιο σε καλό σημείο και είδαμε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των προαστίων και του λιμανιού σαν να ήμασταν σε χαμηλή πτήση αεροπλάνου.
Απορία δεύτερη (απόρροια της πρώτης): Πως ανεβήκαμε; 5 ευρώ το άτομο και μεταφερθήκαμε σε χρόνο ρεκόρ με ασανσέρ στα 50 μέτρα. Σιγά μη την παθαίναμε όπως στην Ιταλία, που είχαμε ανέβει με τις σκάλες σε όλα τα καμπαναριά και του τρούλους της Τοσκάνης και μετά ψάχναμε να βρούμε ποιο ρεκόρ σπάσαμε, τα 300, τα 400 ή τα 500 σκαλοπάτια.

Μετά την όμορφη εμπειρία της γέφυρας, του ύψους και των φωτογραφιών, προσγειωνόμαστε και αρχίζουμε το περπάτημα. Περπάτημα παραποτάμιο στην αρχή, παραθαλάσσιο μετά με τον ήλιο να απέχει πολύ από το να δύσει αν και η ώρα ήταν ήδη 8. Το Getxo πρέπει να ήταν από παλιά πολύ πλούσιο προάστιο. Κατά μήκος της παραλίας και πάνω από το δρόμο τα αρχοντικά διαδέχονταν το ένα το άλλο. Η όλη εικόνα (συμπληρωμένη και από τις προηγούμενες και μετέπειτα παραθαλάσσιες παραστάσεις) παρέπεμπε σε Κορνουάλη, όπως αυτή περιγράφεται στα μυθιστορήματα της RosamundePilcher. Η ακτοπλοϊκή σύνδεση του Μπιλμπάο με το Πόρτσμουθ μπορεί να δικαιολογεί μια ανταλλαγή πολιτισμικών στοιχείων που να έχει επηρεάσει λίγο την περιοχή.

Συνεχίζοντας τη μεγάλη μας βόλτα, βλέπαμε τον κόσμο να έχει βγει έξω και να περπατάει, να κάνει ποδήλατο και να τρέχει (καθένας με τον καημό του) πριν καθίσει στις ταβέρνες για να φάει. Μιας και αναφέρθηκε το φαγητό, με το πολύ περπάτημα, τον καθαρό θαλασσινό αέρα και την κουβεντούλα μας άνοιξε η όρεξη. Η Getxowoman λέει: «θα σας πάω σε ένα από τα αγαπημένα μας στέκια». Έχοντας πλέον εμπιστοσύνη στο γούστο της και στα λεγόμενά της περιμέναμε να δούμε κάτι καλό. Αυτό που είδαμε όμως ξεπερνούσε καθετί που είχαμε σκεφτεί. Ανεβαίνοντας μερικά σκαλάκια και ξεμακραίνοντας ελάχιστα από τη θάλασσα μπαίνουμε σε μια μικρή πλατεία κρυμμένη, μια πλατεία που δεν φαινόταν από την παραλία και που μας έφερε στο νου την πλατεία των ηλικιωμένων στη Νίσυρο. Τραπεζάκια απλωμένα κάτω από το φύλλωμα δυο – τριών δέντρων, κόσμος αρκετός να κάθεται τρώγοντας και συζητώντας και άλλοι όρθιοι στα πεζούλια να πίνουν το ποτό τους περιμένοντας να αδειάσει κάποιο τραπέζι. Ο Cesar ήδη εκεί να έχει πιάσει ένα τραπέζι και να περιμένει τη γυναίκα του και τους φίλους της. Καθίσαμε ωραία και καλά και η εκπαιδευμένη μύτη του κρεατοφάγου της οικογένειας «πιάνει» τη μυρωδιά της τσίκνας. Και ναι!!! μια μικρή ψησταριά να ψήνει σουβλάκια στην απέναντι γωνιά της πλατείας. Περιττό να σας πω τι έγινε. Τα τσακίσαμε!

Κάθε ωραίο όμως δεν διαρκεί για πάντα. Ποτό, φαγητό και ωραία παρέα στην ταβέρνα, βόλτα για να δούμε από ψηλά τη νυχτερινή όψη της περιοχής και μια ωραία διαδρομή μέχρι τη στάση για να δούμε πως είναι και ένα μετρό εκτός των τειχών. Φιλιά, ευχαριστίες, αποχαιρετισμός και επιβίβαση στο συρμό. Καμιά σχέση με Βαρκελώνη και Μαδρίτη. Όμορφα, καθαρά, νοικοκυρεμένα και με δυο αστυνομικούς (ίσως λόγω του φόβου των αυτονομιστών) μέσα στο συρμό. Σε κάθε στάση ο ένας έμενε μέσα και ο άλλος έβγαινε έξω, ελέγχοντας αποβίβαση – επιβίβαση και αφού έμπαινε ξανά μέσα ξεκινούσε ο συρμός. Μετά από αρκετές στάσεις κατεβαίνουμε σε μια μοντέρνα σχεδιασμένη στάση και βουρ για γλυκό, λόγω της γνωστής «υπογλυκαιμίας» που οδηγεί σε ροφήματα, σοκολάτες και λοιπά ανθυγιεινά πράγματα.
Πριν πέσουμε για ύπνο, ο αρχηγός της αποστολής προειδοποιεί: Αναχώρηση από ξενοδοχείο αύριο το πρωί το αργότερο 10.30, για να προλάβουμε τα σπήλαια. Καλά ρε αρχηγέ της αποστολής, τόσα χρόνια παντρεμένος, με κόρες της παντρειάς και ακόμη να μάθεις να δίνεις σωστό χρόνο αναχώρησης σε 3 γυναίκες;

 

[getxowoman]

Τι ωραιες φωτος, μαλλον εχετε καποιον με ταλεντο στην οικογενεια!!! Και τι ωραια που μας τα γραφεις!!!!! Ωραια διαφημιση για το γκετσο!!! Πραγματικα και εμεις περασαμε υπεροχα και μαλιστα για μια στιγμη νομιζα οτι βρισκομουνα Ελλαδα και οχι Ισπανια!!!!

Μια μικρη σημειωση, οι υπαλληλοι στο μετρο δεν ειναι αστυνομικοι, απλα ετυχε την ημερα εκεινη να εχει φιεστας και επειδη κινειται πολυ κοσμος θελουν να υπαρχει ενας ελεγχος.