Αργεντινή Βραζιλία Βραζιλία - Αργεντινή

[JimmyDr]

Χαιρετώ σας.

Έβαλα στόχο να πάω αυτά τα Χριστούγεννα Βραζιλία και Αργεντινή. Ένα όνειρο ζωής. Είναι η πρώτη μου φορά που θα ταξιδέψω εκτός Ευρώπης και είμαι εκστασιασμένος.
Έχω βρει αεροπορικά σε πολύ καλές τιμές με TAP, χωρίς να τα έχω κλείσει ακόμα. Το αρχικό σχέδιο λέει να πάμε Σαλβαδόρ, Ιγκουάσου και Μπουένος Άιρες (αν έχετε να προτείνετε και κάτι άλλο). Δυστυχώς ο χρόνος δε θα είναι πολύς, 12-15 μέρες. Λόγω οικονομικών ψάχνουμε να βρούμε τις πιο φθηνές μετακινήσεις.
Υπάρχει περίπτωση να βρούμε καμιά καλή προσφορά σε αεροπορικά λόγω εορτών ή λόγω αυτού θα είναι πολύ πιο ακριβά; Όσο νωρίτερα τόσο φθηνότερα ισχύει σε αυτήν την διαδρομή;
Ποιος είναι ο καλύτερος και φθηνότερος τρόπος να πάμε από Σαλβαδόρ στο Ιγκουάσου; Οι τιμές αεροπορικών είναι προσιτές, αλλά θέλω να το συνδυάσω και με Αργεντινή. Τα αεροπορικά για Μπουένος Άιρες από Βραζιλία είναι ακριβούτσικα, γι' αυτό σκεφτόμουν την λύση του λεωφορείου. Ξέρω ότι Ιγκουάσου - Μπουένος Άιρες είναι 17 ώρες και κοστίζει περίπου 80?.
Επίσης τι έχετε να προτείνετε για το Ιγκουάσου, από τιμές για τα tour, ξενοδοχεία ξέρει κανείς;

Αν προκύψει κι άλλη απορία στη συνέχεια θα επανέλθω.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

[taver]

Για τα αεροπορικά, εξαρτάται από την πολιτική της κάθε εταιρίας, αλλά εν γένει το "όσο πιο νωρίς τόσο πιο φτηνά" είναι ο παγκόσμιος κανόνας (με εξαίρεση την άπω ανατολή).

Στο Ιγκουασού υπάρχουν 2 αεροδρόμια: Το βραζιλιάνικο (IGU), που είναι και διεθνές και έχει ένα σωρό πτήσεις, και το αργεντίνικο (IGR) που έχει πτήσεις μόνο προς Buenos Aires. Για να φτάσεις αεροπορικά από Βραζιλία θα πετάξεις για IGU, ενώ για να κατέβεις Buenos Aires θα πετάξεις από IGR.

Είχα κάνει κάτι παρόμοιο (με ψηλότερο budget, αλλά ιδέες μπορείς να πάρεις): http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...%E5%E3%DC%EB%F9%ED-%F0%EF%F4%E1%EC%FE%ED.html

Για Σαλβαδόρ, έχει γράψει ο Traveller:
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...E9%F7%E5%DF%F1%E7%F3%E7-vasco-da-gama-ta.html

 

[Taksidiwtis]

Καλημέρα
Για τις πτήσεις σίγουρα το καλύτερο είναι να τις κλείσεις από νωρίς για να γλυτωσεις όσο γίνεται περισσότερα χρήματα,εγω από Μαναους για Σαο Παολο πλήρωσα τελευταία στιγμή γύρω στα 350 ευρω όταν στις υπόλοιπες χώρες της Νοτιου Αμερικής το κόστος ήταν γύρω στα 100 ευρω one way και πάντα τελευταία στιγμή,οι αποστάσεις στην Βραζιλία είναι τερατιες και μάλλον για αυτό τόσο μεγάλο το κόστος.
Ένα μερος που θα σε συμβούλευα να πας το οποιο δεν υπάρχει στους τουριστικούς χαρτες μιας και θα είσαι εκεί κοντα ,ειναι γνωστό μονο στους Λατινοαμερικανους και ιδιαιτερα Αργεντινους Βραζιλιανους και Ουρουγουανούς.Λεγετε Cabo Polonio και είναι 4 ώρες από Montevideo με το λεωφορείο και μιση ώρα μετά την διάσημη Punta del Este.

 

[annoula]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΑΙΓΥΠΤΟΣ​

Γιατί: Στην Αίγυπτο είχα ξαναπάει, πριν από 13-14 χρόνια περίπου και την είχα γυρίσει αρκετά. Αναρωτιόμουν πόσος καιρός πρέπει να περάσει από την επίσκεψη σε ένα προορισμό ώστε να τον έχεις “ξεχάσει” αρκετά για να τον ξαναεπισκεφθείς και νομίζω ότι τελικά τα 14 χρόνια είναι ένα εύλογο διάστημα. Σε αυτό το ταξίδι η Αίγυπτος προέκυψε λόγω της επιθυμίας μου να δω το Σουδάν, η βίζα για το οποίο βγαίνει ευκολότερα στο Ασουάν, όπου μάλιστα δεν είχα πάει ποτέ. Με δεδομένο ότι είχα συνταξιδιώτη μαζί μου, ο οποίος δεν είχε επισκεφθεί ούτε το Κάιρο, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε από κει και να κατευθυνθούμε νότια.

Πού: Πτήση για Κάιρο, από κει μετάβαση με το τραίνο για Ασουάν, το οποίο και –μέχρι να εκδοθεί η πολυπόθητη σουδανέζικη βίζα- χρησιμοποιήσαμε ως βάση για το Λούξορ, το Άμπου Σίμπελ, το Edfu, το Kom Ombo και τα γύρω αξιοθέατα.

Πώς κινηθήκαμε: Τα απλά, λεωφορεία και τραίνα, με μόνη πολυτέλεια το sleeping train της Watania στη διαδρομή Κάιρο-Ασουάν.

Τι μου άρεσε: Μου άρεσε που δεν είχε σχεδόν καθόλου τουρισμό και ήμασταν κυριολεκτικά μόνοι μας σε αξιοθέατα όπου κανονικά υπάρχει κοσμοπλημμύρα, με μάγεψε το Edfu (ποιο Καρνάκ και ποιες πυραμίδες τώρα), πολύ όμορφο το Kom Ombo κι εντυπωσιακό το Abu Simbel. Μου άρεσε η ασφάλεια που ένιωθες παντού 'οπου, σε αντίθεση με τα θρυλούμενα, για δεύτερη φορά στη χώρα δεν είχα κανένα πρόβλημα με διάρροιες παρότι έτρωγα και από το δρόμο, η ευκολία στις μετακινήσεις (βανάκια και τραίνα για παντού με μεγάλη συχνότητα κι ας ήταν πολύ άβολα) και το ότι βρίσκαμε ίντερνετ πλέον ακόμη και στα φτηνότερα των καταλυμάτων. Μου άρεσε πάρα πολύ το ισλαμικό Κάιρο, δεν το θυμόμουν τόσο εντυπωσιακό. Εκπληκτικό το Αιγυπτιακό Μουσείο, παρά την απαράδεκτη “αξιοποίησή” του από τους Αιγύπτιους. Μου άρεσε και ο Κορεάτης που γνωρίσαμε, εξαιρετικό παλικάρι, με ξενάγησε και by night στην Κορέα, by agria ximeromata δηλαδή. Πολύ εντάξει οι άνθρωποι και στα δύο καταλύματα που μείναμε, παρότι πολύ φτηνά οι ιδιοκτήτες τους ήταν οάσεις αξιοπρέπειας και υπευθυνότητας σε μια χώρα όπου πλακώνεσαι με τους ντόπιους τέσσερις φορές τη μέρα.

Τι δεν μου άρεσε: Απογοητευτικές οι πυραμίδες και ως θέαμα, αλλά κυρίως ως ατμόσφαιρα με τους Αιγύπτιους να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καταστρέψουν την εμπειρία όλων των επισκεπτών. Γενικώς αυτό που μου άρεσε λιγότερο στη χώρα ήταν οι Αιγύπτιοι: κλέφτες, αγενείς, βρώμικοι, απαράδεκτη συμπεριφορά ακόμη και μεταξύ τους για να μη μιλήσουμε για τη συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες ή ακόμη και sτα ζώα, κανένας σεβασμός στα ίδια τους τα μνημεία (κατούρημα στις πυραμίδες, σκουπίδια μέσα στους ναούς, γκραφίτι “ο Γιούσεφ αγαπάει τη Μύριαμ” σε μνημεία 3.000 ετών), απίστευτα κουραστικοί και απατεώνες. Δεν μου άρεσε που η οικονομία πάει κατά διαόλου, ταλαιπωρούνται πάρα πολύ οι άνθρωποι, όλοι όσους ρωτήσαμε μας έλεγαν ότι η ζωή ήταν απείρως καλύτερη επί Μουμπάρακ. Στην έξοδο από τη χώρα οι υπάλληλοι της υπηρεσίας μετανάστευσης πρώτα μας ζήτησαν μπαξίσι για να μας σφραγίσουν τα διαβατήρια και μετά αποπειράθηκαν να κλέψουν την τσάντα του συνταξιδιώτη μου (με το διαβατήριο κι όλα τα χρήματα μέσα). Άθλιοι. Η δε προσπάθεια υπερχρέωσης άγγιζε τα όρια του ηλίθιου, δηλαδή έλεος αν νομίζουν ότι έστω και ο πρωτάρης τουριστας δυσκολεύεται να καταλάβει τους αραβικούς αριθμούς… Δυστυχώς το φαινόμενο δεν έχει να κάνει απλά με τουριστικά μέρη. Και σε φούρνο σε άσχετο χωριό τα ίδια, στη λαϊκή αγορά για να αγοράσεις μπανάνες τα ίδια, πολύ κουραστικό και εκνευριστικό.

Απρόοπτα: Το καλό μας σουδανικό προξενείο στο Ασουάν είναι κλειστό τις Τετάρτες γιατί έτσι, ξανακλείνει την Παρασκευή γιατί προσεύχονται και την Κυριακή που τελικά ήταν έτοιμη η βίζα μας, μας την παρέδωσε στις 11 το πρωί για να μην ξυπνάνε πρωινιάτικα, με αποτέλεσμα να μπορούμε να φύγουμε μόλις την επόμενη. Κοινώς, χάθηκαν 3 μέρες από το Σουδάν που “ξοδεύθηκαν” στην Αίγυπτο, έστω κι αν τις αξιοποιήσαμε καλά. Αλλά εκεί που το ταξίδι ήταν να γίνει “ολίγον Αίγυπτος και μπόλικο Σουδάν”, έγινε το αντίθετο. Ήδη ανέφερα ότι στην έξοδο από τη χώρα και περνώντας τις αποσκευές από το μηχάνημα με τις ακτίνες, η τσάντα του Κώστα εξαφανίστηκε. Η αρχική μας σκέψη ήταν ότι την πήρε –κατά λάθος ή μη- κάποιος από τους επιβάτες που ήταν μπροστά μας, οπότε και ακινητοποίησαμε και τα δύο λεωφορεία, ανοίγοντας τις μπαγαζιέρες και πετώντας έξω όλες τις αποσκευές των επιβατών πορκαλώντας χάος προκειμένου να βρούμε την απωλεσθείσα τσάντα, για να διαπιστώσουμε τελικά πως αυτή βρισκόταν μέσα στο μηχάνημα με τις ακτίνες παρότι ο Κώστας ρώτησε τρεις φορές το χειριστή του αν τη βλέπει στην οθόνη του. Ο άνθρωπος προφανώς προσπάθησε να την κλέψει και μιλάμε για υπάλληλο του τελωνείου, όχι κανέναν περαστικό. Α ναι, έσκασαν και κάτι βόμβες στο Κάιρο όσο ήμασταν εκεί (ακούσαμε και τις εκρήξεις), αλλά αυτά είναι συνηθισμένα, όπου πάω τέτοια γίνονται.

Τι έκανα σωστά: Στο Κάιρο νομίζω ότι αξιοποιήσαμε το χρόνο μας πολύ σωστά. Το τραίνο Κάιρο-Ασουάν παρότι πανάκριβο για κουκέτα (87€/άτομο με πρωινό και δείπνο) μας γλίτωσε πολύ χρόνο και φτάσαμε ακμαίοι κι ετοιμοπόλεμοι στο Aσουάν. Μπορεί να τσακώθηκα άπειρες φορές με τους Αιγύπτιους, αλλά δεν τους χαριστήκαμε ούτε μια φορά. Είναι τραγικό να σου ζητάνε ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ τα διπλά από τα συμφωνηθέντα, αλλά όσο και να νομίζουν ότι με το πρήξιμο και τους κουραδοτσαμπουκάδες θα τα πάρουν, κάνουν λάθος, δεν ξέρουν πού έμπλεξαν. Εξαιρετικά καλή επιλογή το να πηγαίνουμε στα μνημεία λίγο πριν κλείσουν, μαγεία το να είσαι εντελώς μόνος σε χώρους μαγικούς, όχι τόσο για τους τουρίστες όσο για τους κολλιτσίδες/απατεώνες που βρύθουν μέσα. Στις πυραμίδες μετά τις 4 δεν υπάρχει ψυχή, κάθεσαι και τις απολαμβάνεις και όταν ξεκινάει η προσευχή ακούς δεκάδες μουεζίνους να ψέλνουν από τη Γκίζα που βρίσκεται πιάτο από κάτω, φοβερή στιγμή. Σωστή απόφαση το να μην κλείσουμε ξενοδοχείο για το πρώτο βράδυ, αφού προσγειωθήκαμε περασμένα μεσάνυχτα και μέχρι να ξεκαθαρίσουμε με βίζες κλπ φτάσαμε στο ξενοδοχειάκι μας στις 3.30. Προς τιμήν τους μας έκαναν early check-in εκείνη την ώρα, ουσιαστικά δίνοντάς μας μια διανυκτέρευση δωρεάν, το άξιζε το φιλοδώρημα ο πιτσιρίκος. Εξαιρετικός πραγματικά ο οικοδεσπότης μας στο Ασουάν. Ζήτησα να μου σφραγίσουν το διαβατήριο πάνω σε σφραγίδες άλλων κρατών λόγω έλλειψης λευκών σελίδων (ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί οι Ιταλοί έχουν 48 σελίδες στα διαβατήριά τους, οι Γιαπωνέζοι 100 κι εμείς μόλις 31…) και το έκαναν με ευχαρίστηση… άλλο αν στην έξοδο μου σφράγισαν μια ολόλευκη σελίδα και χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο. Πολύ καλύτερη εποχή ο Φεβρουάριος σε σχέση με τον Απρίλιο που πήγα την προηγούμενη φορά. Παρά τον ήλιο, η ζέστη ήταν απολύτως υποφερτή κι ας περπατούσαμε ακόμη και πάνω από 30 χιλιόμετρα κάποιες μέρες.

Τι έκανα λάθος: Προφανώς το να φτάσουμε στο Ασουάν Τετάρτη ήταν μπαρούφα λόγω του φοβερού ωραρίου του σουδανικού προξενείου. Επίσης το sound and light show στο Philae δεν έγινε διότι πήγαμε στη γερμανική έκδοση, όπου δε συμπληρώθηκε το μίνιμουμ των δέκα ατόμων (εμείς και μια Γερμανίδα τουρίστρια ήμασταν όλοι κι όλοι) που απαιτείται.

Απωθημένα: Κανένα. Την είχα ξαναεπισκεφθεί τη χώρα, έχοντας πάει και σε Λευκή Έρημο, Σινάι, Αλεξάνδρειες, Σαχάρες κλπ, αυτό που μου έλειπε ήταν το Abu Simbel και κάποια αρχαιολογικά μνημεία. Δεν έχω καμία επιθυμία να την ξαναεπισκεφθώ. Για τον Κώστα που ήταν η πρώτη του φορά, προφανώς μένουν πάρα πολλά να δει, θέλει αρκετές εβδομάδες η χώρα, για όποιον έχει στομάχι να ανεχθεί τους ντόπιους.

Θα ξαναπάω; Ποτέ μη λες ποτέ, αλλά αν είναι για μένα, όχι. Τώρα αν θέλει η μέλλουσα γυναίκα μου ή προκύψει κανένα συνέδριο κλπ, βλέπουμε. Αλλά εγώ θεωρώ πως ό,τι είχα να δω το είδα και δεν μου είναι ευχάριστος ο κόσμος για να επιστρέψω. Χαίρομαι πάρα πολύ που πήγα δυο φορές σε μια τόσο μοναδική χώρα. Αλλά επειδή καταφέρνουν να βγάλουν κι έναν συνήθως πολύ ήρεμο άνθρωπο σαν κι εμένα από τα ρούχα του, καλύτερα μακριά κι αγαπημένοι. Ευτυχώς δεν είναι όλοι οι Άραβες έτσι, δυστυχώς επειδή για πολλούς είναι η πρώτη αραβική χώρα που επισκέπτονται, δημιουργούνται παραπλανητικές εντυπώσεις.

Αξιολόγηση:

• Φύση 4: Μπορεί να μην τα επισκέφθηκα αυτή τη φορά, αλλά η Ερυθρά Θάλασσα, τα μονοπάτια στο Σινάι, η Λευκή Έρημος και γενικώς η Σαχάρα με τις οάσεις κάτι λένε. Δεν το λες και φυσιολατρικό προορισμό την Αίγυπτο, αλλά δεν είναι και τελείως για πέταμα. Ένα τέσσερα το παίρνει.

• Αρχαιολογία 10: Ε, δέκα. Και δεν παίρνει και το 12 λόγω Περού. Φοβερά πράγματα σε απίστευτη ποσότητα, όσο κι αν προσπαθούν φιλότιμα να τα διαλύσουν οι ντόπιοι, είναι καταπληκτικά. Ειδική μνεία στο Edfu, για μένα το εντυπωσιακότερο όλων, ενώ και το Kom Ombo ήταν ευχάριστη έκπληξη, βασικά λόγω απομόνωσης και ησυχίας. Δέκα με τόνο, από τους 5-6 σημαντικότερους αρχαιολογικούς προορισμούς του πλανήτη μας, αν και ένα overdose μπορεί και να το πάθεις, τουλάχιστον την προηγούμενη φορά που είχα πάει για εβδομάδες το έπαθα μέχρι κι εγώ, το πρεζάκι της αρχαιολογίας. Είναι που σε κουράζουν και οι ντόπιοι και δε σε αφήνουν να τα απολαύσεις.

• Αρχιτεκτονική 4: Το κομμάτι του ισλαμικού Καϊρου είναι πολύ αξιόλογο κι εκεί έχει γίνει και σοβαρή δουλειά. Η Αλεξάνδρεια δε μου λέει και πολλά, το νεκροταφείιο ωραίο, ενώ θυμάμαι και κάτι κυριολεκτικά ξεχασμένα χωριά στο δρόμο για τις οάσεις που με είχαν εντυπωσιάσει. Πέραν τούτου, λίγα πράγματα, άσχημες πόλεις, χωρίς ιδιαίτερο χαρακτήρα, παίρνει ένα τεσσαράκι.

• Άνθρωποι 2: Γενικά δυσκολεύομαι πολυ να βάλω κάτω από τη βάση σε οποιοδήποτε λαό, με τη λογική ότι ό,τι και να γίνει, οι περισσότεροι άνθρωποι σε κάθε χώρα είναι εκ προοιμίου καλοί. Από την προηγούμενη φορά τους είχα βάλει 2 και πριν ξαναπάω σκεφτόμουν μήπως τους αδίκησα, μήπως ήμουν αυστηρός, μήπως έχουν βελτιωθεί τα πράγματα. Μπα, 2 και πολύ είναι, μακράν η χειρότερη βαθμολογία που έχω βάλει σε οποιοδήποτε λαό τη χώρα του οποίου έχω επισκεφθεί. Και δεν παίρνουν μηδέν διότι ναι, υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι έντιμοι, φιλόξενοι ευγενείς, αλλά δυστυχώς το impact τους στον επισκέπτη είναι απειροελάχιστο σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους, από τον καμηλιέρη που ανεβάζει μια Αργεντίνα γιαγιά σε μια καμήλα και δεν την κατεβάζει μέχρι να του δώσει τα τριπλάσια από τα συμφωνηθέντα, μέχρι αυτούς που σου δίνουν λάθος οδηγίες για το ναό ώστε να περάσεις από το μαγαζί τους. Για τη δε μπίχλα, συγγνώμη αλλά η φτώχεια δεν είναι δικαιολογία. Υπάρχουν απείρως πιο φτωχοί λαοί από τους Αιγύπτιους που δεν κολλάνε τις μίξες τους στα τζάμια των τραίνων και δεν πετάνε μπουκάλια μέσα στις σαρκοφάγους, άσε το χέσιμο ΜΕΣΑ στον κινηματογράφο, μπροστά σε όλους που τους έχουν και κυριολεκτικά χεσμένους. 2 και πολύ είναι. Δεν μου έρχεται στο νου άλλος προορισμός με τέτοιο τεράστιο πολιτιστικό πλούτο που να καταστρέφεται τόσο έντονα από τους ντόπιους. Για το δε γύφτουλα που ήθελε λεφτά για να μας επιστρέψει τα διαβατήριά μας στα σύνορα και τον ξεφτίλα που πήγε να μας κλέψει διαβατήρια και λεφτά, δεν έχω λόγια. 15 χρόνια πέρασαν σχεδόν από την προηγούμενη φορά, τα ίδια χάλια πάλι από λεωφορειατζήδες, συνοριακούς, περαστικούς, ταξιτζήδες, μαγαζάτορες κλπ. Δεν περιγράφω άλλο.

• Κόστος 7: Παίρνει ένα 7, αλλά με αστερίσκο. Οι είσοδοι έχουν ακριβύνει πολύ στους αρχαιολογικούς χώρους, το οποίο σημαίνει ότι αν επισκέπτεσαι 2-3 κάθε μέρα όπως εμείς, μια τριαντάρα ευρώ φεύγει μόνο σε αυτούς. Κατά τα λοιπά πάντως, οι μετακινήσεις είναι φτηνές, το φαγητό το ίδιο αρκεί αν αποφύγεις τις γελοίες διπλές τιμές, τα καταλύματα μου φαίνονται λογικά, όπως και η βίζα των 25$. Ακριβή χώρα δεν τη λες με τίποτε, αλλά δεν είναι και τσάμπα όπως ήταν. Μακάρι πάντως το πρόβλημά της να ήταν το κόστος.

• Ασφάλεια 8: Πολύ ασφαλής χώρα γενικώς, αν και από γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες ακούς διάφορα. Όχι ότι αποκλείεται να φας καμιά βόμβα στο κεφάλι, αλλά τη σήμερον ημέρα ο μισός πλανήτης έτσι είναι. Πάντως κυκλοφορείς ελεύθερα ό,τι ώρα κι αν είναι κι αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.

• Μοναδικότητα 10: Ε ναι, δεν τα βλέπεις αλλού αυτά που θα δεις στην Αίγυπτο. Μοναδική αρχαιολογία, ενώ και η πιο πρόσφατη ιστορία της χώρας είναι πολύ ιδιαίτερη, όρεξη να έχεις να διαβάζεις και να συζητάς. 10 και χαλαρά.

• Αυθεντικότητα 8: Για χώρα με τέτοια επισκεψιμότητα, ο παραδοσιακός τρόπος ζωής καλά κρατεί. Δυστυχώς αυτό μερικώς είναι λόγω πενίας, αλλά είναι και λόγω ισχυρής πολιτιστικής ταυτότητας. Τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπεις επειδή τα έφτιαξαν για να τα βλέπει ο τουρίστας, αλλά επειδή έτσι είναι.

• Φαγητό 6: Δεν είναι κακό. Χωρίς να έχει καμιά τρομερή ποικιλία, βρίσκεις και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να φας, αν κι έξω από το Κάιρο περιορίζονται πολύ οι επιλογές. Κάποια από τα προϊόντα τους (π.χ. εκείνο το μαλακό λευκό τυρί γίδας ή το γέμισμα στο γεμιστό περιστέρι) είναι και εθιστικά.

• Ποικιλία 7: Μεγάλη χώρα, αλλά σχεδόν όλη είναι έρημος. Παρόλα αυτά και κάτι από φύση έχει, αρκετή αρχιτεκτονική, ολίγον από βυθό, κάτι από σύγχρονη κουλτούρα, νομάδες, τρέκκινγκ, διαφορετικές θρησκείες, είναι λιγότερο μονότονη απ’ όσο σε προϊδεάζει η φύση της, αλλά λιγότερο απ’ όσο αντιστοιχεί στο μέγεθος και τον πληθυσμό της.

ΣΥΝΟΛΟΝ: Με 66 βαθμούς, κατατάσσεται 37η ανάμεσα σε περίπου 100 χώρες. Εννοείται πως πρέπει να την επισκεφθεί κάποιος, μοναδική πραγματικά χώρα, αρκεί να έχει υπομονή και στομάχι. Αξιολογότατη χώρα, παρά τα στραβά της.


ΤΟΠ-5

1. Edfu: Πραγμτική ανατριχίλα, απίστευτο μέρος. Αποκάλυψη, αν δεν πας παράλειψη, κλάσεις ανώτερο από το Καρνάκ για μένα.

2. Mουσείο Αιγύπτου στο Κάιρο: εκπληκτικά πράγματα συγκεντρωμένα με άθλιο τρόπο

3. Ισλαμικό Κάιρο: Εκτός από την ομορφία των κτιρίων και την ιστορία, η μαγεία του να βλέπεις το Κάιρο σκαρφαλώνοντας σαν παιδάκι σε ταράτσες, μιναρέδες, τοίχους είναι απερίγραπτη

4. Kom Ombo: Σε άλλη χώρα θα ήταν πλημμυρισμένο με τουρίστες, στην Αίγυπτο όντας ανάμεσα σε Λούξορ και Ασουάν, έχει κανείς τη σπάνια ευκαιρία να είναι καραμόνάχος του σε έναν ναό εκπληκτικής ιστορικής σημασίας, καθόλου συχνό φαινόμενο

5. Το δείπνο στην ταρατσούλα μας από τη νουβαική οικογένεια που μας φιλοξένησε στο Ασουάν, όαση ησυχίας και γευστικότατο, περιδρομιάσαμε πάλι

Αν ήταν ταινία θα ήταν το “Βρώμα, μπίχλα και ροχάλα Νο2”, με το Νο1 να είναι πριν από 13 χρόνια... Όσο για τον κόσμο, τους αφιερώνω το “Είσαι για κλωτσές-σφαλιάρες-καρπαζές” της Γυναίκας Μαραντόνα. Όχι ότι η όλη εμπειρία βέβαια μπορεί να αμαυρωθεί από τους κόπανους που θα συναντήσεις, όσοι κι αν είναι αυτοί.



Επόμενος σταθμός: Σουδάν . Αλλά ακολουθούν φωτό από Αίγυπτο, αν θέλει το τρομερό ίντερνετ.

@Yorgos Τι εκπληκτική περιγραφή!
Μήπως θα μπορούσες να γράψεις κάτι αντίστοιχο και για Βραζιλία - Αργεντινή;

 

[Yorgos]

@Yorgos Τι εκπληκτική περιγραφή!
Μήπως θα μπορούσες να γράψεις κάτι αντίστοιχο και για Βραζιλία - Αργεντινή;

Για την Αργεντινή επιφυλάσσομαι, αλλά για τη Βραζιλία θα υπάρξει ιστοριούλα τον Ιούλιο. Ως σπόιλερ, καμία σχέση οι δύο χώρες, η μια είναι η χαρά των ματιών, των αισθήσεων και των εμπειριών και η άλλη είναι πιο αδιάφορη κι από το Δες και Βρες με το Νίκο Κουρή. Τη Βραζιλία την είχα αδικήσει πολύ στις πρώτες μου επισκέψεις, μάλλον όσο καμία άλλη χώρα. Το ότι πάω και ξαναπάω (αντί να προσθέσω καμία άλλη χώρα) είναι ο τρόπος να της ζητήσω συγγνώμη και ναι, θα υπάρξει και ιστορία.

 

[annoula]

Για την Αργεντινή επιφυλάσσομαι, αλλά για τη Βραζιλία θα υπάρξει ιστοριούλα τον Ιούλιο. Ως σπόιλερ, καμία σχέση οι δύο χώρες, η μια είναι η χαρά των ματιών, των αισθήσεων και των εμπειριών και η άλλη είναι πιο αδιάφορη κι από το Δες και Βρες με το Νίκο Κουρή. Τη Βραζιλία την είχα αδικήσει πολύ στις πρώτες μου επισκέψεις, μάλλον όσο καμία άλλη χώρα. Το ότι πάω και ξαναπάω (αντί να προσθέσω καμία άλλη χώρα) είναι ο τρόπος να της ζητήσω συγγνώμη και ναι, θα υπάρξει και ιστορία.

@Yorgos ενα μικρο ποστ κ για Αργεντινη τουλαχιστον οπως το παραπανω (τι μου αρεσε, τι εκανα λαθος κλπ κλπ) κ ας μην ειναι ιστορια, πολυ θα βοηθουσε! Θελω να συνδυασω τις 2 χωρες. Πολυ ακριβο το αεροπορικο για να τα κανω χωριστα

 

[Yorgos]

@Yorgos ενα μικρο ποστ κ για Αργεντινη τουλαχιστον οπως το παραπανω (τι μου αρεσε, τι εκανα λαθος κλπ κλπ) κ ας μην ειναι ιστορια, πολυ θα βοηθουσε! Θελω να συνδυασω τις 2 χωρες. Πολυ ακριβο το αεροπορικο για να τα κανω χωριστα

Έχει πολύ ωραίες ιστορίες για την Αργεντινή εδώ:
Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Κ. & Νότια Αμερική
Εγώ χωρίς ιστορία δε θέλω να κάνω αναλυτική αξιολόγηση, αλλά η δική μου άποψη (που δεν είναι σύμφωνη με αυτή των περισσότερων) είναι ότι κάθε μέρα που περνάς στην Αργεντινή είναι μια χαμένη μέρα που θα μπορούσες να την είχες περάσει στη Βραζιλία. Είναι μια χώρα με πιο μέτρια τοπία, πολύ πιο αδιάφορη κουλοτύρα και κουζίνα, λιγότερο εξωτική, πολύ περισσότερο (ψευτο)ευρωπαϊκή, που κατοικείται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με τους γλυκύτατους και μποέμ Βραζιλιάνους και γενικώς είναι ένα ευρωπαϊκό καχέκτυπο που θα ήταν ΟΚ αν δεν ήταν στην άλλη μεριά του πλανήτη. Δε θα διέσχιζα τον Ατλαντικό για να δω... την Αργεντινή. Οι πρώτες μου επιλογές με σειρά προτεραιότητας θα ήταν το Περού (μακράν κιόλας), η Βραζιλία, η Βολιβία, η Βενεζουέλα (αν δε φοβάσαι), άντε το πολύ η Κολομβία και ο Ισημερινός. Αλλά ρίξε μια ματιά στις άλλες ιστορίες να διαβάσεις τις απόψεις άλλων μελών που δε βρίσκουν την Αργεντινή τόσο αδιάφορη όσο εγώ, δεν υπάρχει σωστό και λάθος στα γούστα.

 

[annoula]

Έχει πολύ ωραίες ιστορίες για την Αργεντινή εδώ:
Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Κ. & Νότια Αμερική
Εγώ χωρίς ιστορία δε θέλω να κάνω αναλυτική αξιολόγηση, αλλά η δική μου άποψη (που δεν είναι σύμφωνη με αυτή των περισσότερων) είναι ότι κάθε μέρα που περνάς στην Αργεντινή είναι μια χαμένη μέρα που θα μπορούσες να την είχες περάσει στη Βραζιλία. Είναι μια χώρα με πιο μέτρια τοπία, πολύ πιο αδιάφορη κουλοτύρα και κουζίνα, λιγότερο εξωτική, πολύ περισσότερο (ψευτο)ευρωπαϊκή, που κατοικείται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με τους γλυκύτατους και μποέμ Βραζιλιάνους και γενικώς είναι ένα ευρωπαϊκό καχέκτυπο που θα ήταν ΟΚ αν δεν ήταν στην άλλη μεριά του πλανήτη. Δε θα διέσχιζα τον Ατλαντικό για να δω... την Αργεντινή. Οι πρώτες μου επιλογές με σειρά προτεραιότητας θα ήταν το Περού (μακράν κιόλας), η Βραζιλία, η Βολιβία, η Βενεζουέλα (αν δε φοβάσαι), άντε το πολύ η Κολομβία και ο Ισημερινός. Αλλά ρίξε μια ματιά στις άλλες ιστορίες να διαβάσεις τις απόψεις άλλων μελών που δε βρίσκουν την Αργεντινή τόσο αδιάφορη όσο εγώ, δεν υπάρχει σωστό και λάθος στα γούστα.

@Yorgos ερωτας βλεπω με την Αργεντινη!
Τις διαβασα τις ιστοριες αλλα προτιμω πιο spicy περιγραφη!
Θα αφιερωσω λιγες μερουλες στο Μπουενος Αιρες.
Ασχετο αλλα ξαναδιαβασα την ιστορια που εχεις γραψει με τον Πεπε. Διαμαντακι.

 

[Yorgos]

@Yorgos ερωτας βλεπω με την Αργεντινη!
Τις διαβασα τις ιστοριες αλλα προτιμω πιο spicy περιγραφη!
Θα αφιερωσω λιγες μερουλες στο Μπουενος Αιρες.
Ασχετο αλλα ξαναδιαβασα την ιστορια που εχεις γραψει με τον Πεπε. Διαμαντακι.

Εντάξει, το Μπουένος Άιρες τρώγεται.

 

[orestcrete]

@Yorgos ενα μικρο ποστ κ για Αργεντινη τουλαχιστον οπως το παραπανω (τι μου αρεσε, τι εκανα λαθος κλπ κλπ) κ ας μην ειναι ιστορια, πολυ θα βοηθουσε! Θελω να συνδυασω τις 2 χωρες. Πολυ ακριβο το αεροπορικο για να τα κανω χωριστα

Ένα ταξίδι στην Αργεντινή έχει νόημα άμα συνδυαστεί με Παταγονία, αλλιώς όπως είπε και ο Γιώργος, το υπόλοιπο εσωτερικό της χώρας είναι παγερά αδιάφορο σε σχέση με την ποικιλομορφία της υπόλοιπης νότιας Αμερικής. Άρα ή επιλέγεις να πας 5 μέρες στο Μπουένος Άιρες και τις υπόλοιπες παίρνεις αεροπλάνο και πας Παταγονία ή πας 4-5 μέρες Μπουένος Άιρες και μετά πας Ιγκουασού και περνάς Βραζιλία.

 

[Yorgos]

Ένα ταξίδι στην Αργεντινή έχει νόημα άμα συνδυαστεί με Παταγονία, αλλιώς όπως είπε και ο Γιώργος, το υπόλοιπο εσωτερικό της χώρας είναι παγερά αδιάφορο σε σχέση με την ποικιλομορφία της υπόλοιπης νότιας Αμερικής. Άρα ή επιλέγεις να πας 5 μέρες στο Μπουένος Άιρες και τις υπόλοιπες παίρνεις αεροπλάνο και πας Παταγονία ή πας 4-5 μέρες Μπουένος Άιρες και μετά πας Ιγκουασού και περνάς Βραζιλία.

Θα συμφωνήσω, αλλά να πω ότι ακόμη και με το αργεντίνικο κομμάτι της Παταγονίας δεν τρελάθηκα. Αλλά τέλος πάντων είναι πιο αξιόλογο από τα υπόλοιπα κομμάτια της χώρας. Το Μπουένος Άιρες έχει ένα ενδιαφέρον, αν και 5 μέρες τις βρίσκω πολλές, και με 3 καλά είναι, όσο σκέφτομαι ότι τις άλλες δυο θα μπορούσες πχ να τις περάσεις στο Lencois Meranhenses, το Ilha Grande ή το Bonito, αμαρτία από τον (ταξιδιωτικό) Θεό.

 

[orestcrete]

Θα συμφωνήσω, αλλά να πω ότι ακόμη και με το αργεντίνικο κομμάτι της Παταγονίας δεν τρελάθηκα. Αλλά τέλος πάντων είναι πιο αξιόλογο από τα υπόλοιπα κομμάτια της χώρας. Το Μπουένος Άιρες έχει ένα ενδιαφέρον, αν και 5 μέρες τις βρίσκω πολλές, και με 3 καλά είναι, όσο σκέφτομαι ότι τις άλλες δυο θα μπορούσες πχ να τις περάσεις στο Lencois Meranhenses, το Ilha Grande ή το Bonito, αμαρτία από τον (ταξιδιωτικό) Θεό.

Χαίρομαι που ανέβηκε η Βραζιλία στα μάτια σου ψήσου να πάμε μαζί μια Chapada Diamantina μαζί που την αμέλησα την προηγούμενη φορά.