_antonis_
Member
- Μηνύματα
- 3.357
- Likes
- 1.237
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Το ταξίδι – Η αρχή (ημέρα 1η)
- Χωρίς καθυστερήσεις (ημέρα 2η)
- Μετάβαση στο Matopos (ημέρα 3η)
- Το πρώτο μας σαφάρι (ημέρα 4η)
- Προορισμός Hwange National Park (ημέρα 5η)
- Σαφάρι στο Hwange National Park (ημέρα 6η)
- Επιστροφή στη βάση (ημέρα 7η)
- Μονοήμερη στο Chobe National Park of Botswana (ημέρα 8η)
- Στις γειτονιές των ντόπιων (ημέρα 9η)
- Η βουτιά Ι [βουτιά με τους διαβόλους ή βουτιά στον Παράδεισο;] (ημέρα 10η)
- Οι καταρράκτες ‘‘Victoria Falls’’ (ημέρα 11η)
- Τέλος πρώτου μέρους του ταξιδιού – αρχή δευτέρου [Cape Town] (ημέρα 12η)
- Η Βουτιά ΙΙ [Βουτιά με τους λευκούς] (ημέρα 13η)
- Cape Point Day Tour (ημέρα 14η)
- Λίγο πριν το τέλος (ημέρα 15η)
- Η επιστροφή (ημέρα 16η)
- Το ‘‘τέλος’’ και επίλογος (ημέρα 17η)
Προϊστορία:
Με αφορμή τη συχνή ερώτηση που μου έκαναν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αυτού «και τι σας έφερε εδώ;», θα γράψω λίγα λόγια για το τι ήταν αυτό που μας πήγε εκεί λοιπόν. Όλα ξεκίνησαν πριν περίπου δεκαπέντε χρόνια, όσο ήμουν στο γυμνάσιο δηλαδή (μην προσδώσω και την ηλικία μου) και πριν να έχω ταξιδέψει ακόμη στο εξωτερικό. Είχα μια συμμαθήτρια λοιπόν και μου έλεγε (μα εμένα βρήκε να τα πει
πως η αδερφή της πήγε στη Ζιμπάμπουε. Μα που βρίσκεται αυτό, αναρωτιόμουν. Μου μετέφερε το πόσο υπέροχα ήταν και ότι ήταν η δεύτερη φορά που έκανε το ταξίδι αυτό, για τον ίδιο λόγο – ότι ήταν υπέροχα δηλαδή. Εννοείται ότι η αναφορά περιείχε και περιγραφή με ζώα, λίμνες και όσα υπάρχουν σε έναν τέτοιο τόπο.
Το ‘‘κακό’’ δεν τελειώνει εδώ. Προ δύο ετών (10/2009), λαμβάνω ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από τον καλύτερό μου φίλο, που είχε μια παρουσίαση για κάποιους καταρράκτες Βικτώρια. Το εντυπωσιακό ήταν ότι εκτός από το μέγεθος, ύψος, πλάτος και λοιπές διαστάσεις, είχε κάποιες εικόνες με ανθρώπους να έχουν βουτήξει σε μια φυσική πισίνα στο χείλος του καταρράκτη! Εντάξει, σκέφτηκα, έχει πέσει photoshop εδώ – νομίζουν πως μας κοροϊδεύουν κιόλας. Παρ’ όλα αυτά, ίσως επειδή αναφερόταν στο κείμενο ότι η πισίνα υπάρχει στα σύνορα Ζάμπιας-Ζιμπάμπουε, δεν είχα διαγράψει ποτέ το μήνυμα από το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Αφού θα πήγαινα κάποτε στη Ζιμπάμπουε, ίσως το ψάξω τότε, μπας και αληθεύει.
Η λήψη της απόφασης:
Ήξερα ότι έπρεπε να πάρω όλη την άδειά μου τέλος Σεπτεμβρίου και είχα άλλα σχέδια στο μυαλό μου, μήνες πριν. Μετά από πολλά και διάφορα, ψάξιμο από δω και από κει, κάπου βαθιά στο σκονισμένο μου μυαλό βρέθηκε καταχωνιασμένη μια παλιά ιδέα, ένα παλιό όνειρο, κάτι που μια συμμαθήτριά μου μου είχε πει… η Ζιμπάμπουε. Έψαξα για την καταλληλότητα της εποχής και μετά για εισιτήρια. Όπως πολλές φορές λέω (ακόμη περισσότερες το σκέφτομαι), αρκεί μια αγορά εισιτηρίου για να κάνεις ένα ταξίδι. Έτσι κι έγινε…
Η προετοιμασία:
Δύσκολη λέξη αυτή της ‘‘προετοιμασίας’’, ειδικά αν την έχεις ζήσει τόσο έντονα. Οι πληροφορίες για μια τέτοια χώρα ήταν ελάχιστες. Στις ελληνικές ιστοσελίδες έβρισκα πολύ λίγα χρήσιμα πράγματα και στις διεθνής λίγα. Κάποιοι γνωστοί που έχουν συγγενείς εκεί δε με κάλυπταν ιδιαίτερα.
Μετά από πολλές ώρες διαβάσματος, ψαξίματος και ανταλλαγής εκατοντάδων mails, μπορούσα να πω ότι ήμουν έτοιμος να πραγματοποιήσω το ταξίδι, το οποίο θα γινόταν με την αδερφή μου. Σημειωτέον, είναι εντελώς εκτός πραγμάτων. Τα θέλει όλα στο πιάτο, δεν είχε ιδέα για τίποτα, δεν ήξερε που βρίσκεται η χώρα στον χάρτη και όταν της έδειξα, πάλι μετά είχε ξεχάσει. Το καλό ήταν ότι δε την ενδιέφερε το να κάνει ψώνια, είχε χρήματα και 17 μέρες καιρό – δεν το συζητάμε!
Μερικά στοιχεία που αφορούν την είσοδο στη χώρα με ελληνικό διαβατήριο:
Η visa βγαίνει στα σημεία εισόδου στη χώρα, γρήγορα και εύκολα. Αν και τα στοιχεία λένε πώς πρέπει να επιδείξεις εισιτήριο επιστροφής για την έκδοση visa, δε μας ζητήθηκε ποτέ. Η visa για είσοδο μία φορά στη χώρα, κοστίζει $30. Hvisa δύο εισόδων (doubleentry) κοστίζει $45, visa πολλαπλών εισόδων δεν υπάρχει, οπότε αν κανείς θέλει να μπει τρείς φορές, βγάζει πάλι (όπως εμείς).
Το νόμισμα που χρησιμοποιείται είναι το αμερικάνικο δολάριο και επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά – μιλάνε οι πάντες. Η οδήγηση είναι αντίθετη από την ελληνική, βλ.Αγγλία και το GPS δεν έπιανε πουθενά.
Βγάλαμε ταξιδιωτική ασφάλιση. Καλό είναι σε μέρη τόσο μακρινά, μη δημοφιλή, χωρίς πολύ καλές τουριστικές υποδομές, να βγάζουμε μια ασφάλεια για παν ενδεχόμενο. Εμείς, προσθέσαμε και ασφάλιση για επιπλέον δραστηριότητες, αναλόγως τι σκοπεύει να κάνει καθένας.
Επίσης, είναι πάρα πολύ σημαντικό το θέμα της υγείας. Καθένας, πρέπει να ελέγξει τι εμβόλια έχει κάνει και τι όχι ώστε να κάνει όσα χρειάζονται. Ενδεικτικά, χρειάζονται ηπατίτιδες, αντιτετανικό, προαιρετικά τυφοειδή πυρετού και οπωσδήποτε χάπια για την ελονοσία.
Το πρόγραμμα:
Η Ζιμπάμπουε είναι αρκετά μεγάλη σε έκταση χώρα (τρείς φορές όση η Ελλάδα) και έχει πολλά μέρη που μπορεί κανείς να επισκεφτεί. Σχεδόν ολόκληρη η χώρα έχει Εθνικά Πάρκα, λίμνες και άλλα αξιοθέατα, πράγμα που κάνει δύσκολη την επιλογή δρομολογίου για τον επισκέπτη. Ένα άλλο θέμα, είναι το τι ενδιαφέρει κάποιον να κάνει. Αν κάποιος θέλει να κάνει walk safari, είναι καλύτερα να επισκεφτεί το Hwange, αν θέλει να δει κάποιο συγκεκριμένο ζώο, καλό είναι να δει σε ποιο Εθνικό Πάρκο έχει περισσότερες πιθανότητες να το πετύχει κ.ο.κ.
Τελικά (και έπειτα από μια ακύρωση πτήσης που μας βόλεψε), καταλήξαμε στο εξής πρόγραμμα:
Ημέρα 1η: Άφιξη στους Victoria Falls
Ημέρες 2η και 3η: Matopos (Matobos National Park)
Ημέρες 4η και 5η: Hwange National Park
Ημέρες 6η, 7η, 8η, 9η, 10η: Victoria Falls (στις 5 ημέρες θα είχαμε και 2 μονοήμερες εκδρομές, οπότε στην ουσία έμεναν 3 για Victoria Falls)
Παραλείψαμε την λίμνη Kariba και τις Mana Pools. Γινόταν υπερβολικά ακριβό το ταξίδι αν συμπεριλαμβάνονταν και αυτά, αλλά χρειάζονται και 5 μέρες ακόμη κατά τη γνώμη μου. Επίσης, πόσα πάρκα να δει κανείς πια;
Το ταξίδι συνεχίστηκε ως εξής:
Ημέρες 11η, 12η, 13η, 14η, 15η: Cape Town (Ν.Αφρική)
Αρχικά, ρώτησα διάφορα πρακτορεία της χώρας να μου φτιάξουν αυτό ή παρόμοιο πρόγραμμα, μεταφορές, διαμονές, σαφάρι και άλλες εκδρομές που θέλαμε. Όμως οι τιμές που μας έδιναν ήταν πολύ υψηλές και αποφάσισα να τα οργανώσω όλα μόνος. Κάποια ξενοδοχεία κλείστηκαν μέσω διαδικτύου, κάποια μπορούσαμε να τα κλείσουμε μόνο μέσω κάποιων πρακτορείων στη Ζιμπάμπουε, τα τελευταία με έμβασα σε τράπεζα. Όλοι ήταν πολύ ευγενικοί και πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν, όσες φορές κι αν επικοινωνήσαμε μαζί τους ή γινόμασταν κουραστικοί ρωτώντας διάφορες πληροφορίες.
Εδώ θέλω να τονίσω το εξής: αν κάποιος θέλει να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο ταξίδι, μπορεί να με ρωτήσει οτιδήποτε, ακόμη και για μέρη που δεν πήγα, επειδή τα είχα ψάξει για να αποφασίσω.
Η Βουτιά:
Ήθελα τόσο πολύ να κάνω μια τέτοια βουτιά… Να βουτήξω με όση φόρα μπορούσα να πάρω στην Αφρική, να βουτήξω με τα μούτρα σε αυτό το όνειρο, σ’ αυτή την ήπειρο που για μένα ήταν άγνωστη (αν εξαιρέσουμε την Αίγυπτο που είχα επισκεφτεί, αλλά που βρίσκω παντελώς διαφορετική από τις χώρες αυτές). Οι βουτιές όμως θα συνεχίζονταν. Είχαμε προγραμματίσει εκτός των άλλων δύο ριψοκίνδυνες βουτιές, που αν τις πραγματοποιούσαμε τελικά, το ταξίδι θα είχε πραγματικά χαραχτεί για πάντα στα μυαλό μας. Η πρώτη θα ήταν στην πισίνα του διαβόλου (Devil’s Pool), αυτή που πριν χρόνια είχα δει σε ένα e-mail και η άλλη μάλλον ‘‘χειρότερη’’, βουτιά σε κλουβί με λευκούς καρχαρίες (εννοείται ότι οι καρχαρίες είναι έξω απ’ το κλουβί). Και σκεφτόμουν μήπως έπρεπε η δεύτερη βουτιά να περιέχει την λέξη devil. Το ρήμα ‘‘βουτάω’’ από κει και πέρα, ήταν το συχνότερα χρησιμοποιούμενο στον εσωτερικό μου κόσμο.
Με αφορμή τη συχνή ερώτηση που μου έκαναν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αυτού «και τι σας έφερε εδώ;», θα γράψω λίγα λόγια για το τι ήταν αυτό που μας πήγε εκεί λοιπόν. Όλα ξεκίνησαν πριν περίπου δεκαπέντε χρόνια, όσο ήμουν στο γυμνάσιο δηλαδή (μην προσδώσω και την ηλικία μου) και πριν να έχω ταξιδέψει ακόμη στο εξωτερικό. Είχα μια συμμαθήτρια λοιπόν και μου έλεγε (μα εμένα βρήκε να τα πει
πως η αδερφή της πήγε στη Ζιμπάμπουε. Μα που βρίσκεται αυτό, αναρωτιόμουν. Μου μετέφερε το πόσο υπέροχα ήταν και ότι ήταν η δεύτερη φορά που έκανε το ταξίδι αυτό, για τον ίδιο λόγο – ότι ήταν υπέροχα δηλαδή. Εννοείται ότι η αναφορά περιείχε και περιγραφή με ζώα, λίμνες και όσα υπάρχουν σε έναν τέτοιο τόπο.Το ‘‘κακό’’ δεν τελειώνει εδώ. Προ δύο ετών (10/2009), λαμβάνω ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από τον καλύτερό μου φίλο, που είχε μια παρουσίαση για κάποιους καταρράκτες Βικτώρια. Το εντυπωσιακό ήταν ότι εκτός από το μέγεθος, ύψος, πλάτος και λοιπές διαστάσεις, είχε κάποιες εικόνες με ανθρώπους να έχουν βουτήξει σε μια φυσική πισίνα στο χείλος του καταρράκτη! Εντάξει, σκέφτηκα, έχει πέσει photoshop εδώ – νομίζουν πως μας κοροϊδεύουν κιόλας. Παρ’ όλα αυτά, ίσως επειδή αναφερόταν στο κείμενο ότι η πισίνα υπάρχει στα σύνορα Ζάμπιας-Ζιμπάμπουε, δεν είχα διαγράψει ποτέ το μήνυμα από το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Αφού θα πήγαινα κάποτε στη Ζιμπάμπουε, ίσως το ψάξω τότε, μπας και αληθεύει.
Η λήψη της απόφασης:
Ήξερα ότι έπρεπε να πάρω όλη την άδειά μου τέλος Σεπτεμβρίου και είχα άλλα σχέδια στο μυαλό μου, μήνες πριν. Μετά από πολλά και διάφορα, ψάξιμο από δω και από κει, κάπου βαθιά στο σκονισμένο μου μυαλό βρέθηκε καταχωνιασμένη μια παλιά ιδέα, ένα παλιό όνειρο, κάτι που μια συμμαθήτριά μου μου είχε πει… η Ζιμπάμπουε. Έψαξα για την καταλληλότητα της εποχής και μετά για εισιτήρια. Όπως πολλές φορές λέω (ακόμη περισσότερες το σκέφτομαι), αρκεί μια αγορά εισιτηρίου για να κάνεις ένα ταξίδι. Έτσι κι έγινε…
Η προετοιμασία:
Δύσκολη λέξη αυτή της ‘‘προετοιμασίας’’, ειδικά αν την έχεις ζήσει τόσο έντονα. Οι πληροφορίες για μια τέτοια χώρα ήταν ελάχιστες. Στις ελληνικές ιστοσελίδες έβρισκα πολύ λίγα χρήσιμα πράγματα και στις διεθνής λίγα. Κάποιοι γνωστοί που έχουν συγγενείς εκεί δε με κάλυπταν ιδιαίτερα.
Μετά από πολλές ώρες διαβάσματος, ψαξίματος και ανταλλαγής εκατοντάδων mails, μπορούσα να πω ότι ήμουν έτοιμος να πραγματοποιήσω το ταξίδι, το οποίο θα γινόταν με την αδερφή μου. Σημειωτέον, είναι εντελώς εκτός πραγμάτων. Τα θέλει όλα στο πιάτο, δεν είχε ιδέα για τίποτα, δεν ήξερε που βρίσκεται η χώρα στον χάρτη και όταν της έδειξα, πάλι μετά είχε ξεχάσει. Το καλό ήταν ότι δε την ενδιέφερε το να κάνει ψώνια, είχε χρήματα και 17 μέρες καιρό – δεν το συζητάμε!
Μερικά στοιχεία που αφορούν την είσοδο στη χώρα με ελληνικό διαβατήριο:
Η visa βγαίνει στα σημεία εισόδου στη χώρα, γρήγορα και εύκολα. Αν και τα στοιχεία λένε πώς πρέπει να επιδείξεις εισιτήριο επιστροφής για την έκδοση visa, δε μας ζητήθηκε ποτέ. Η visa για είσοδο μία φορά στη χώρα, κοστίζει $30. Hvisa δύο εισόδων (doubleentry) κοστίζει $45, visa πολλαπλών εισόδων δεν υπάρχει, οπότε αν κανείς θέλει να μπει τρείς φορές, βγάζει πάλι (όπως εμείς).
Το νόμισμα που χρησιμοποιείται είναι το αμερικάνικο δολάριο και επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά – μιλάνε οι πάντες. Η οδήγηση είναι αντίθετη από την ελληνική, βλ.Αγγλία και το GPS δεν έπιανε πουθενά.
Βγάλαμε ταξιδιωτική ασφάλιση. Καλό είναι σε μέρη τόσο μακρινά, μη δημοφιλή, χωρίς πολύ καλές τουριστικές υποδομές, να βγάζουμε μια ασφάλεια για παν ενδεχόμενο. Εμείς, προσθέσαμε και ασφάλιση για επιπλέον δραστηριότητες, αναλόγως τι σκοπεύει να κάνει καθένας.
Επίσης, είναι πάρα πολύ σημαντικό το θέμα της υγείας. Καθένας, πρέπει να ελέγξει τι εμβόλια έχει κάνει και τι όχι ώστε να κάνει όσα χρειάζονται. Ενδεικτικά, χρειάζονται ηπατίτιδες, αντιτετανικό, προαιρετικά τυφοειδή πυρετού και οπωσδήποτε χάπια για την ελονοσία.
Το πρόγραμμα:
Η Ζιμπάμπουε είναι αρκετά μεγάλη σε έκταση χώρα (τρείς φορές όση η Ελλάδα) και έχει πολλά μέρη που μπορεί κανείς να επισκεφτεί. Σχεδόν ολόκληρη η χώρα έχει Εθνικά Πάρκα, λίμνες και άλλα αξιοθέατα, πράγμα που κάνει δύσκολη την επιλογή δρομολογίου για τον επισκέπτη. Ένα άλλο θέμα, είναι το τι ενδιαφέρει κάποιον να κάνει. Αν κάποιος θέλει να κάνει walk safari, είναι καλύτερα να επισκεφτεί το Hwange, αν θέλει να δει κάποιο συγκεκριμένο ζώο, καλό είναι να δει σε ποιο Εθνικό Πάρκο έχει περισσότερες πιθανότητες να το πετύχει κ.ο.κ.
Τελικά (και έπειτα από μια ακύρωση πτήσης που μας βόλεψε), καταλήξαμε στο εξής πρόγραμμα:
Ημέρα 1η: Άφιξη στους Victoria Falls
Ημέρες 2η και 3η: Matopos (Matobos National Park)
Ημέρες 4η και 5η: Hwange National Park
Ημέρες 6η, 7η, 8η, 9η, 10η: Victoria Falls (στις 5 ημέρες θα είχαμε και 2 μονοήμερες εκδρομές, οπότε στην ουσία έμεναν 3 για Victoria Falls)
Παραλείψαμε την λίμνη Kariba και τις Mana Pools. Γινόταν υπερβολικά ακριβό το ταξίδι αν συμπεριλαμβάνονταν και αυτά, αλλά χρειάζονται και 5 μέρες ακόμη κατά τη γνώμη μου. Επίσης, πόσα πάρκα να δει κανείς πια;
Το ταξίδι συνεχίστηκε ως εξής:
Ημέρες 11η, 12η, 13η, 14η, 15η: Cape Town (Ν.Αφρική)
Αρχικά, ρώτησα διάφορα πρακτορεία της χώρας να μου φτιάξουν αυτό ή παρόμοιο πρόγραμμα, μεταφορές, διαμονές, σαφάρι και άλλες εκδρομές που θέλαμε. Όμως οι τιμές που μας έδιναν ήταν πολύ υψηλές και αποφάσισα να τα οργανώσω όλα μόνος. Κάποια ξενοδοχεία κλείστηκαν μέσω διαδικτύου, κάποια μπορούσαμε να τα κλείσουμε μόνο μέσω κάποιων πρακτορείων στη Ζιμπάμπουε, τα τελευταία με έμβασα σε τράπεζα. Όλοι ήταν πολύ ευγενικοί και πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν, όσες φορές κι αν επικοινωνήσαμε μαζί τους ή γινόμασταν κουραστικοί ρωτώντας διάφορες πληροφορίες.
Εδώ θέλω να τονίσω το εξής: αν κάποιος θέλει να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο ταξίδι, μπορεί να με ρωτήσει οτιδήποτε, ακόμη και για μέρη που δεν πήγα, επειδή τα είχα ψάξει για να αποφασίσω.
Η Βουτιά:
Ήθελα τόσο πολύ να κάνω μια τέτοια βουτιά… Να βουτήξω με όση φόρα μπορούσα να πάρω στην Αφρική, να βουτήξω με τα μούτρα σε αυτό το όνειρο, σ’ αυτή την ήπειρο που για μένα ήταν άγνωστη (αν εξαιρέσουμε την Αίγυπτο που είχα επισκεφτεί, αλλά που βρίσκω παντελώς διαφορετική από τις χώρες αυτές). Οι βουτιές όμως θα συνεχίζονταν. Είχαμε προγραμματίσει εκτός των άλλων δύο ριψοκίνδυνες βουτιές, που αν τις πραγματοποιούσαμε τελικά, το ταξίδι θα είχε πραγματικά χαραχτεί για πάντα στα μυαλό μας. Η πρώτη θα ήταν στην πισίνα του διαβόλου (Devil’s Pool), αυτή που πριν χρόνια είχα δει σε ένα e-mail και η άλλη μάλλον ‘‘χειρότερη’’, βουτιά σε κλουβί με λευκούς καρχαρίες (εννοείται ότι οι καρχαρίες είναι έξω απ’ το κλουβί). Και σκεφτόμουν μήπως έπρεπε η δεύτερη βουτιά να περιέχει την λέξη devil. Το ρήμα ‘‘βουτάω’’ από κει και πέρα, ήταν το συχνότερα χρησιμοποιούμενο στον εσωτερικό μου κόσμο.
Attachments
Last edited by a moderator:
.. για να εισαι εδω δεν αρεσες στους λευκους καρχαριες ε?
..
