Βουλγαρία Βουλγαρία: "Αποκάλυψη τώρα!"

[giannismits]

Eίχα διαβάσει την ιστορία σου Δήμο και μου είχε αρέσει πολύ το οδοιπορικό που έκανες.Σίγουρα σχημάτισες καλύτερη άποψη για την χώρα. Εγώ για τα λίγα που είδα μόνο καλά έχω να πω και να θυμηθώ.

 

[giannismits]

Φιλιππούπολη: Η πόλη των επτά λόφων - part II
Ο δρόμος μας έφερε πια στην αρχή της ul. Saborna και στην έξοδο από την παλιά πόλη. Η βόλτα ήταν απολαυστική αλλά ήρθε η ώρα να δούμε επιτέλους κόσμο! Η εικόνα άλλαξε λοιπόν φτάνοντας στην πολυσύχναστη πλατεία Dzhumaya ή Rimski Stadion το σημείο που ενώνονται ο πεζόδρομος Rayko Daskalov με τον δημοφιλή Knyaz Alexander I.

ul. Saborna

Στην πλατεία Dzhumaya βρίσκονται μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα όπως το ομώνυμο τέμενος. Το Dzhumaya Τζαμί στην καρδιά του πεζόδρομου, κτισμένο τον 14ο αιώνα είναι ένα από τα παλαιότερα και μεγαλύτερα στα Βαλκάνια. Ο 23 μέτρων ροζ μιναρές του στέκεται περήφανος ενώ εντύπωση προκαλεί η ξυλόγλυπτη πρόσοψή του από τη μία πλευρά.

Το πάρκο πίσω από το τζαμί

Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το αρχαίο Στάδιο της Φιλιππούπολης που είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές εγκαταστάσεις της αρχαίας πόλης. Κτίστηκε στις αρχές του 2 ου αιώνα, κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Αδριανού ( 117 - 138 ) και μπορούσε να φιλοξενήσει 30.000 θεατές. Το σύγχρονο έργο βρίσκεται στην τελική φάση της ανακατασκευής του και ήδη έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό ο χώρος. Αποτελείται από δύο επίπεδα και περιλαμβάνει κέντρο πληροφόρησης και καφετέρια που βρίσκονται στην ταράτσα καθώς και ένα 3D σινεμά.

Το Ρωμαϊκό στάδιο στην πλατεία

Μικρογραφία του Ρωμαϊκού σταδίου

Εργασίες αποκατάστασης στο αρχαίο στάδιο

Συνεχίσαμε επί της Glavnata (κεντρικός δρόμος ) μέρος της οποίας είναι η ulitsa Knyaz Alexander I. Ο δημοφιλής πεζόδρομος πλαισιωμένος από πολλά ιστορικά κτίρια, καταστήματα και υπαίθρια καφέ είναι ιδανικός για περίπατο. Είναι ιδιαίτερα προσεγμένος σχεδόν σε όλο το μήκος του με δέντρα, παγκάκια και πεντακάθαρος σε κάθε γωνιά του. Αξιοσημείωτο ότι απαγορεύεται η διέλευση ποδηλάτων!

Η μασκότ του πεζόδρομου ο Мильо/Miljo!

Δραματικό θέατρο

Η Knyaz Alexander I συναντάει σε ένα σημείο την πλατεία Stefan Stambolov. Άλλη μια όμορφη πλατεία που περιβάλλεται από ενδιαφέροντα κτίρια και καφέ και στη μία του πλευρά βρίσκεται το γραφικό παλιό κτίριο του Δημαρχείου ενώ στο κέντρο της πλατείας είναι ένα κυκλικό σιντριβάνι που δυστυχώς το πετύχαμε χωρίς νερό.

Το Δημαρχείο

Έξυπνα καθίσματα στο δάπεδο της πλατείας

Λίγα μέτρα μετά η ploshtad Tsentralen δηλαδή η κεντρική πλατεία με τους υπαίθριους πάγκους με αδιάφορα σουβενίρ αλλά πολύ ενδιαφέρουσες γκραβούρες και ωραίους πίνακες σε πολύ ελκυστικές τιμές.

Παρένθεση : Ακριβώς δίπλα στο Ταχυδρομείο, στην κεντρική πλατεία, βρίσκεται το κέντρο πληροφόρησης τουριστών το οποίο έχει εξυπηρετικό προσωπικό που μπορεί να βοηθήσει στην Αγγλική γλώσσα και όχι μόνο και παρέχει και δωρεάν χάρτες.
Ρωτήστε για τις ώρες που πραγματοποιούνται οι δωρεάν ξεναγήσεις στην Αγγλική γλώσσα. Γίνονται δύο την ημέρα στις 2 το μεσημέρι και στις 6 το απόγευμα. Έχει και μια πρωινή στις 9:30 αλλά μάλλον στην Βουλγάρικη γλώσσα οπότε καλύτερα να ρωτήσετε στις πληροφορίες. Το city tour ξεκινάει από το συγκεκριμένο σημείο στο Ταχυδρομείο και καταλήγει στον λόφο Nebet. Η διάρκεια του είναι 1,30 με 2 ώρες. Διοργανώνεται από τον μη-κερδοσκοπικό οργανισμό "Free Sofia Tour" .

Στρατιωτική λέσχη, στην κεντρική πλατεία

Χαρακτηριστικό της πλατείας δεν είναι άλλο από το περίεργο σιντριβάνι που και αυτό δεν λειτουργούσε και φυσικά το ξενοδοχείο Trimontium Princess Hotel

Η οδός Glavnata (Главната улица) είναι ο κεντρικός δρόμος που ξεκινάει από αυτό το σημείο δηλαδή την κεντρική πλατεία Tsentralen (Централен), περνάει την πλατεία Stambolov και διασχίζει την Knyaz Alexander I, συναντάει την πλατεία Dzhumaya με το Ρωμαϊκό στάδιο, συνεχίζει ευθεία στον πεζόδρομο Raiko Daskalov, περνάει τον κεντρικό 6-ti septemvri και τέλος φτάνει στην κλειστή πεζογέφυρα Pedestrian πάνω από τον ποταμό Maritsa. Είναι ο πιο κλασικός δημοφιλής περίπατος στο κέντρο του Plovdiv. Τη διαδρομή μέχρι την γέφυρα θα την κάναμε λίγο αργότερα.

Αφού ξαποστάσαμε λίγο στο σιντριβάνι της κεντρικής πλατείας ψάξαμε το Art news cafe στην ul. Otets Paisii που είχα διαβάσει πολύ θετικά σχόλια. Μου φάνηκε όμως υπερβολικά μικροσκοπικό σαν μαγαζί μοιάζει σαν μικρή βιβλιοθήκη και δεν με ενέπνευσε να καθίσουμε γι’ αυτό και τελικά μπήκαμε σε ένα μοντέρνο καφέ πάνω στον πεζόδρομο για έναν καπουτσίνο που αν θυμάμαι καλά κόστισε κάτι λιγότερο από 1 ευρώ! Είχε μεσημεριάσει όμως και πριν συνεχίσουμε την περιήγησή μας είπαμε να γευματίσουμε. Επιλέξαμε το Hemingway στην Gurko 10 δίπλα από το Ρωμαϊκό Ωδείο τον ανοιχτό αρχαιολογικό χώρο.

Το Hemingway κατατάσσετε στα καλύτερα εστιατόρια της πόλης με εξαιρετικές κριτικές και πράγματι δεν μας απογοήτευσε καθόλου. Δεν έχει παραδοσιακή Βουλγάρικη κουζίνα αλλά σύγχρονα πιάτα. Η διακόσμηση του είναι υπέροχη και ζεστή. Είχε αρκετό κόσμο και μας άρεσε η ατμόσφαιρα ενώ το προσωπικό ήταν εξυπηρετικότατο. Φάγαμε εξαιρετικά φιλέτα ψημένα σε ηφαιστειακή λάβα, ορεκτικά και σαλάτα μαζί με μπύρα και πληρώσαμε περίπου 12 ευρώ το άτομο! Η τιμή ανεβαίνει αρκετά αν πάρεις μπουκάλι κρασί από την μεγάλη λίστα που διαθέτει.

Μετά το εξαιρετικό γεύμα και πριν συνεχίσουμε την εξόρμησή μας πάλι μέσω της Knyaz Alexander I επιστρέψαμε για λίγο στο ξενοδοχείο μας για μια μίνι ξεκούραση. Με αφετηρία πάλι την πλατεία Dzhumaya περπατήσαμε ευθεία την Raiko Daskalov και συνεχίζοντας φτάσαμε στο ποταμό Μaritsa και την γέφυρα Pedestrian (Пешеходен мост).

Η πεζογέφυρα είναι η φυσική επέκταση του κεντρικού δρόμου στη γειτονιά Karshiaka. Άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και εκσυγχρονίστηκε στην σημερινή της μορφή το 2005. Η γέφυρα προσφέρει μια ωραία χαλαρή βόλτα. Περιλαμβάνει καταστήματα και εστιατόρια που εκείνη τη στιγμή ήταν σχεδόν όλα κλειστά. Την διασχίσαμε μέχρι το τέλος και γυρίσαμε την γύρω περιοχή.

Ο ποταμός Μaritsa (Έβρος) από την γέφυρα

Το Imaret τζαμί στην ul. Visla 2

Επιστρέψαμε στην 6-ti septemvri εκεί όπου βρίσκεται η πλατεία Saedinenie και το Μνημείο Ενοποίησης της Βουλγαρίας καθώς και το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Μουσείο.

Στην γύρω περιοχή και την υπόγεια διάβαση υπάρχουν πολλά ταχυφαγεία και καντίνες κι εμείς μπήκαμε στον πειρασμό και πήραμε κάτι θεσπέσια λουκουμαδάκια με μερέντα προς 2 λέβα τα 10!
Αφού μπλεχτήκαμε στην ανερχόμενη γειτονιά Kapana κάτω από την παλιά πόλη που είναι μια περιοχή με καταστήματα τέχνης και μοντέρνα μπαρ και καφέ, βγήκαμε και πάλι στην αγαπημένη μας πλατεία Dzhumaya.

Άρχιζε να σουρουπώνει κι εμείς από την Knyaz Alexander I κατευθυνθήκαμε προς τον Sahat Tepe (λόφος του ρολογιού στα Τούρκικα). Η ανάβαση από τα σκαλιά είναι εύκολη αφού είναι ο πιο χαμηλός λόφος της πόλης. Η γειτονιά στα σοκάκια κάτω από τον λόφο είναι από τις πιο ήσυχες και οι δρόμοι είναι γεμάτοι με σπίτια που διατηρούν την αρχική αρχιτεκτονική από τις αρχές του 20 ου αιώνα. Στην βόρεια πλαγιά χαρακτηριστική είναι η μεγάλη Ευαγγελική εκκλησία του 1901.

Στον λόφο Danov halm βρίσκεται ο σύγχρονος πύργος της τηλεόρασης και ο Παλιός Πύργος του Ρολογιού χρονολογίας του 1812 στην κορυφή των πετρωμάτων του.

Κάναμε μια βόλτα γύρω στον λόφο και περιμέναμε να δύσει ο ήλιος και τα βραδιάσει για να απολαύσουμε μια φανταστική θέα της νυχτερινής άποψης της πόλης.

Ηλιοβασίλεμα πίσω από τον λόφο Bunardzhika και το επιβλητικό άγαλμα Alyosha

Λόφοι Bunardzhika και Mladezhki Halm

Πύργος της τηλεόρασης

Άποψη της πόλης και η Ευαγγελική εκκλησία του 1901

Παλιά πόλη και το Αρχαίο αμφιθέατρο πανοραμικά

Λόφοι Bunardzhika και Mladezhki Halm

Ομολογουμένως ήταν τέλεια εκεί πάνω και απολαύσαμε φανταστικές εικόνες. Είχε λίγους ακόμα επισκέπτες και το μόνο πρόβλημα (για μένα λόγο φοβίας) ήταν ένα λυκόσκυλο που το αφεντικό του το είχε ελεύθερο να τριγυρνάει! Ευτυχώς δεν με κατασπάραξε! Αν και βράδυ και απόμερα και στον λόφο και τα γύρω στενά δεν νοιώσαμε ούτε στιγμή ανασφάλεια. Αυτό ίσχυε σε κάθε γωνιά της πόλης που κινηθήκαμε και η αλήθεια είναι πως περπατήσαμε σε αρκετά απομονωμένα μέρη. Κι όμως δεν υπήρχε κανένα θέμα. Και είναι βασικό γιατί όσο να ναι για την Βουλγαρία έχουν ακουστεί πολλά. Ούτε καν ζητιάνοι μας ενόχλησαν σε αντίθεση με την χώρα μας!

Η ώρα πέρασε και από τον λόφο βρεθήκαμε ξανά στον κεντρικό πεζόδρομο. Την μικρή αίσθηση πείνας την ικανοποιήσαμε με ένα σαντουιτσάκι. Αν και κουρασμένοι δεν θέλαμε ακόμα να πάμε στο δωμάτιο μας, γι’ αυτό και πήγαμε ξανά στην περιοχή Kapana στο Rock Bar Download στην Yoakim Gruev 24 για να πιούμε τις μπύρες μας και μάλιστα πετύχαμε και Live μουσική. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα.

Πηγαίνοντας προς το δωμάτιο μας είχαμε την ευκαιρία να δούμε φωταγωγημένα διάφορα βασικά αξιοθέατα στο κέντρου.

Πλατεία Dzhumaya

Στην παλιά πόλη επικρατούσε η απόλυτη ηρεμία. Μόνο εμείς κυκλοφορούσαμε ίσως και μερικά πνεύματα! Φωτογραφίσαμε αγαπημένα σημεία και στη συνέχεια απολαύσαμε την ξεκούραση μας στο τέλειο δωμάτιο μας!

Ακαδημία Μουσικής, Χορού και Εικαστικών Τεχνών

Ρωμαϊκό αμφιθέατρο

Staria grad / παλιά πόλη

Πύλη Hissar Kapiya

Hissar Kapiya και Μουσείο Ιστορίας Βουλγαρικής Αναγέννησης

Hotel Boris Palace

Лека нощ !

 

[dimosf]

Όλα υπέροχα αλλά αυτές οι φωτογραφίες......!!!

 

[harilander]

υπεροχες φωτογραφιες!!!

 

[Kafkasios]

Πράγματι καταπληκτικές φώτο και πολύ χρήσιμος οδηγός!

 

[giannismits]

2η ημέρα - Έξω από το Plovdiv (Asenovgrad και Bachkovo)

Στην γκλάμουρ αίθουσα πρωινού το λιτό αλλά χορταστικό πρωινό μας περίμενε στο τραπέζι. Ωραία αίσθηση να είσαι ο μοναδικός επισκέπτης σε ένα ξενοδοχείο!

Καθίσαμε στο φινετσάτο σαλόνι της ρεσεψιόν, χαζέψαμε λίγο στο laptop μας και καταστρώσαμε τα σχέδια της ημέρας. Το πρόγραμμα είχε εξόρμηση έξω από το Plovdiv και συγκεκριμένα στο Asenovgrad και Bachkovo.

Στην κεντρική bulevard "6-ti septemvri" από την στάση περνούσαν διάφορα λεωφορεία. Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν σίγουρος ποιο θα παίρναμε για τον σταθμό λεωφορείων Rodopi. Δεν καθίσαμε όμως να το σκεφτούμε και πολύ ώρα. Τα ταξί μας περίμεναν δίπλα. Η διαδρομή μέχρι τον σταθμό Rodopi ήταν κάπου 10 λεπτά και το κόστος 4 λέβα. Αστείο πόσο για να μπλεχτεί κανείς με αστικά.

Ρωτήσαμε στα εκδοτήρια την ώρα αναχώρησης για Asenovgrad και μας έδειξαν στον υπολογιστή τις ώρες. Κι εδώ ευγενέστατα τα κορίτσια κι ας μη μπορούσαν να μας μιλήσουν. Δρομολόγια έχει αρκετά πυκνά γι’ αυτό αν και χάσαμε για λίγο το λεωφορείο δεν περιμέναμε ιδιαίτερα αφού το επόμενο δρομολόγιο ήταν σε μισή ώρα. Πάντως εισιτήριο μπορείς να κόψεις απ’ ότι είδα και απευθείας στον οδηγό. Το εισιτήριο κοστίζει 2 λέβα μέχρι Asenovgrad. Το λεωφορείο ουσιαστικά ήταν ένα μίνι βανάκι της Hebros Bus που αναχώρησε από τον διάδρομο 3.
Υπεραστικά δρομολόγια Βουλγαρίας:
http://avtogari.info/index_en.php

Το Asenovgrad (Στενήμαχος στα Ελληνικά) απέχει 20 χλμ. από το Plovdiv και μετά από μισή ώρα το μίνι bus έκανε στάση στον κεντρικό δρόμο της μικρής πόλης και συνέχισε. Η πόλη έχει 60.000 κατοίκους και μέχρι το 1924 είχε ακμαίο Ελληνικό στοιχείο. Μάλιστα λίγο έξω από την πόλη της Νάουσας υπάρχει χωριό με το όνομα Στενήμαχος του οποίου πολλοί κάτοικοι έχουν ρίζες από την Στενήμαχο της Βουλγαρίας. Η πόλη φανερά φτωχική απέχει κατά πολύ στην εικόνα την Φιλιππούπολη. Όμως η επίσκεψή μας στην συγκεκριμένη πόλη δεν έγινε για να δούμε τις ''ομορφιές'' του Asenovgrad αλλά για να πάμε μέχρι το Asenova krepost το φρούριο του Ασάν (Tsar Asen II). Βασικά στα ερείπια του κάστρου! Τρία χιλιόμετρα από την πόλη στην κορυφή ενός λόφου, στην αριστερή όχθη του ποταμού Chepelare ή αλλιώς Asenitsa.

Η ώρα είναι 11:34. Ήμασταν λίγο στα χαμένα αλλά για αρχή τουλάχιστον προσανατολιστήκαμε για την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσουμε.

Ο ποταμός Chepelare διασχίζει το Asenovgrad

Εντάξει ήξερα ότι θέλει αρκετή πεζοπορία αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πόση ώρα! Στον ορίζοντα δεν φαινόταν κάτι και ήμασταν ακόμα μέσα στην πόλη. Ο φίλος μου ανέλαβε να ψάξει έναν άνθρωπο να μας βοηθήσει. Σε ένα σημείο λοιπόν ρώτησε μια μεγάλη γυναίκα σε ένα περίπτερο αν πάμε καλά και προς τα πού βρίσκεται το φρούριο. Το γέλιο δεν περιγράφεται. Με μεγάλη διάθεση βγήκε από το περίπτερο και άρχισε να του εξηγεί με ανάλυση πως θα πάμε..στα Βουλγάρικα φυσικά! Αυτός να λέει στα Ελληνικά ΔΕΝ καταλαβαίνω τίποτα απ’ όσα μου λες κι εκείνη να συνεχίζει απτόητη να εξηγεί. Εγώ σε ένα σημείο μη μπορώντας να κρατήσω τα γέλια μου παρακολουθούσα αυτή την εξαιρετική συνεννόηση! Μ’ αυτά και με κείνα βρήκαμε τον ανηφορικό δρόμο που θα μας οδηγούσε στο φρούριο. Αν πω πως είναι εύκολη η ανάβαση ή μικρή θα πω ψέματα. Στον δρόμο συναντήσαμε αρκετούς που κατέβαιναν ή ανέβαιναν. Μάλιστα όσοι πήγαιναν προς τα πάνω όπως εμείς, μας προσπερνούσαν με μεγάλη άνεση. Μα τόσο άχρηστοι είμαστε? Αναρωτηθήκαμε. Μέχρι και εκείνες οι θείες μας προσπέρασαν! Σε ένα σημείο καθίσαμε, ή μάλλον ξαπλώσαμε σε κάτι παγκάκια που συναντήσαμε σε ένα πλάτωμα.

Άντε λίγο κουράγιο ακόμα. Να βλέπαμε έστω από μακριά το κάστρο να πάρουμε θάρρος! Μα να το! Επιτέλους φαίνεται. Ε δεν το λες και κοντά βέβαια!

Που θα πάει θα φτάσουμε…το πλησιάζουμε και βρίσκεται όλο και πιο κοντά μας…

Ναι είναι γεγονός! Φτάσαμε. Η ώρα είναι 12:46! Σύνολο που περπατήσαμε από τη στιγμή που κατεβήκαμε το λεωφορείο και τραβήξαμε την ανηφόρα μέχρι εδώ γύρω στα 70 λεπτά! Στο κέντρο πληροφοριών που υπάρχει στην είσοδο πληρώσαμε 3 lev το άτομο. Υπάρχει και χώρος στάθμευσης.

Το μεσαιωνικό φρούριο τον 13 ο αιώνα συγκεκριμένα το 1231, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Τσάρου Ivan Asen II έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οχύρωση των συνόρων έναντι των Λατινικών επιδρομών. Το καλύτερα διατηρημένο και πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του Φρουρίου είναι η Εκκλησία της Αγίας Μητέρας του Θεού ή Θεοτόκος του Πετρίτσι από τον 12 ο - 13 ο αιώνα. Πρόκειται για ένα διώροφο σταυροειδές μονόκλιτο κτίριο με τρούλο, που διαθέτει τοιχογραφίες από τον 14 ο αιώνα. Οι εργασίες αποκατάστασης του ναού τελείωσαν το 1991. Πάντως ολόκληρο το φρούριο αφέθηκε στη φθορά μετά την οθωμανική κατάκτηση τον 14 ο αιώνα και μόνο ο ναός παρέμεινε στην αρχική του εμφάνιση, καθώς είχε χρησιμοποιηθεί από τους ντόπιους χριστιανούς και σήμερα είναι σε κανονική χρήση ως μια Βουλγάρικη Ορθόδοξη εκκλησία.

Μέρος των τειχών

Εμπρόσθια όψη της εκκλησίας

Στο εσωτερικό της εκκλησίας

Το καλύτερο σημείο για να θαυμάσεις την εκκλησία και τα βουνά της Ροδόπης είναι το υψηλότερο σημείο του φρουρίου

Δεν υπήρχε περίπτωση να κάναμε ξανά αυτή τη διαδρομή με τα πόδια μέχρι την πόλη. Ζητήσαμε από το κέντρο πληροφοριών να καλέσουν ταξί το οποίο ήρθε μετά από λίγα λεπτά. Προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε στον οδηγό να μας πάει στη στάση που περνάει το λεωφορείο για Bachkovo. Ο καλοβαλμένος και ευγενικός ταξιτζής μιλούσε λίγα Αγγλικά και μας είπε πως μπορεί να μας πάει μέχρι το μοναστήρι του Bachkovo με 8 lev. Δεν το σκεφτήκαμε καν και δεχτήκαμε αμέσως. Το Bachkovo απέχει 10 χλμ. από το Asenovgrad και το ταξί μετά από 10 περίπου λεπτά μας άφησε στην είσοδο του Μοναστηριού.

H Μονή του Bachkovo ή αλλιώς Μονή της Θεοτόκου Petritzonitissa ιδρύθηκε το 1083 και είναι ένα σημαντικό μνημείο της χριστιανικής αρχιτεκτονικής και ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα μοναστήρια στην Ευρώπη της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το μοναστήρι είναι γνωστό και εκτιμάται για το μοναδικό συνδυασμό της Βυζαντινής, της Γεωργιανής και βουλγαρικής κουλτούρας, ενωμένες από την κοινή πίστη.

Κινηθήκαμε στον προαύλιο χώρο της μονής και επισκεφτήκαμε την τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας που χρονολογείται από το 1604 και μέσα βρίσκεται μια πολύτιμη εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας από το 1310 η οποία θεωρείται ότι είναι θαυματουργή! Φωτογραφίες απαγορεύονται αυστηρά ακόμα και στον προαύλιο χώρο με έναν φύλακα να τριγυρνάει και να κάνει επίπληξη όποιον επισκέπτη δει να παραβιάζει τον κανόνα. Διακριτικά και γρήγορα έβγαλα λίγες φωτογραφίες.

Το μονοπάτι που οδηγεί στο μοναστήρι ή αντίθετα στο χωριό είναι γεμάτο με μικρά καταστήματα και περίπτερα που πωλούν κεραμικά αντικείμενα, ξυλόγλυπτα καθώς επίσης και μέλι, τοπικά μπαχαρικά και μαρμελάδα, κοσμήματα και άλλα αναμνηστικά. Τα περισσότερα ήταν πολύ αξιόλογα και υπερβολικά φτηνά γι’ αυτό και αγοράσαμε κάποια πολύ ωραία πήλινα και δώρα για τους δικούς μας.

Στο συγκεκριμένο σημείο όμως εκτός από μικρά καταστήματα έχει και ψητοπωλεία οι μυρωδιές των οποίων μας έσπασαν την μύτη! Δεν θα λέγαμε όχι για κρέατα της ώρας σε ένα παραδοσιακό σουβλατζίδικο. Μπήκαμε σε ένα που σαν χώρος εσωτερικά ήταν πολύ ζεστό, φτωχικό και παραδοσιακό.

Αγγλικά εννοείται μηδέν αλλά και τι έγινε? Παραγγείλαμε οι ίδιοι πηγαίνοντας στην ψησταριά για να δείξουμε τι θέλουμε. Η Θεία (έτσι την φωνάζαμε) φοβερή και γλυκύτατη. Φάγαμε ωραιότατα σουβλάκια, μπιφτέκια πατάτες σαλάτα και ψωμάκι και πληρώσαμε συνολικά γύρω στα 14 lev δηλαδή 7 ευρώ! Μας έκανε εντύπωση που μας έφερε αναλυτικά τον λογαριασμό, πληρώσαμε και μας έφερε ρέστα μέχρι και το τελευταίο κέρμα. Πάντως στον κεντρικό δρόμο έχει και κάποια εστιατόρια.

Το μοναστήρι είναι έξω από το χωριό και η στάση που θα περιμέναμε το λεωφορείο στην είσοδο του χωριού. Οπότε είχαμε λίγο περπάτημα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός και η διαδρομή αρκετά όμορφη δίπλα στον ποταμό Chepelarska, τον οικισμό και το ορεινό τοπίο. Το μέρος φημίζεται και για δύο καταρράκτες τους οποίους δεν συναντήσαμε ποτέ!

Από τον κεντρικό δρόμο η πινακίδα δείχνει την στροφή για το στενό που οδηγεί στην Μονή

Το κέντρο του χωριού Bachkovo

Στο χωριό εκείνη την ώρα δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Πήγαμε στην στάση όχι με μεγάλη σιγουριά για το τι ώρα θα περάσει το λεωφορείο. Στην στάση έχει ένα χαρτί με τα δρομολόγια το οποίο δεν συμφωνούσε με αυτά που είχα σημειώσει από το ιντερνετ. Περνούσαν διάφορα λεωφορεία ανά διαστήματα αλλά δεν σταματούσαν. Μετά από 1 ώρα περίπου αναμονή στη στάση σταμάτησε λεωφορείο που έγραφε Plovdiv και ανεβήκαμε. Δεν ήταν μίνι bus αλλά κανονικό μεγάλο λεωφορείο. Το εισιτήριο από Bachkovo για Plovdiv κοστίζει 4 lev. Η γραμμή του λεωφορείου είναι Plovdiv - Smolyan - Emilia-98 που κάνει στάση και στο Asenovgrad. Παραθέτω ξανά το χρήσιμο site για αναζήτηση δρομολογίων http://avtogari.info/index_en.php

Μετά από μισή ώρα και κάτι φτάσαμε στο τέρμα στον σταθμό λεωφορείων Rodopi της Φιλιππούπολης. Η ημερήσια που κάναμε άξιζε τον κόπο και όποιος βρεθεί στα μέρη την συστήνω χωρίς σκέψη. Ξανά με ταξί επιστρέψαμε κοντά στην βάση μας. Είπαμε 4 lev. Γιατί να μπλεχτείς με αστικά? Τα ταξί αξιόπιστα με σωστούς επαγγελματίες και πάμφθηνα. Η ώρα ήταν ''νεκρή'' και είπαμε να πάμε για μια ολιγόωρη ανάπαυση στο δωμάτιο μας.

Η απογευματινή – βραδινή βόλτα είχε την ανάβαση στον λόφο Bunardzhika (Hulm na Osvoboditelite ) εκεί που στέκεται το άγαλμα Alyosha. Την ώρα όμως δεν την υπολογίσαμε και ξέραμε πως πάνω θα φτάσουμε βράδυ αφού ήδη άρχιζε να σκοτεινιάζει.

Στην ul. Saborna

Και βέβαια ο αφελής πίστευα ότι το ταξί θα μας αφήσει τέρμα πάνω χωρίς κόπο! Αμ δε. Ο νεαρός ταξιτζής στην αρχή φάνηκε ότι δεν κατάλαβε που ακριβώς του ζητήσαμε να μας πάει και μας πήγαινε σε ένα εστιατόριο! Ώσπου του δείξαμε με το χέρι τον λόφο και το άγαλμα που φαίνεται από κάθε σημείο της πόλης. Μετά από ελάχιστα λεπτά μας άφησε στην αρχή της ανηφόρας δίνοντας μας να καταλάβουμε ότι δεν πάει όχημα και μόνο πεζοί μπορούμε να ανέβουμε στην κορυφή!

Η άνοδος δύσκολη και κουραστική ανάμεσα στο δάσος και τα δέντρα, θεοσκότεινα και απόμερα. Αφού φτάσαμε μέχρι εδώ ας ανέβουμε. Συναντήσαμε σκόρπια σε διάφορα σημεία κάποιους ανπρώπους όπως και στην κορυφή αλλά και πάλι παρ’ ότι ήταν νύχτα, σκοτεινά και απομονωμένα δεν αισθανθήκαμε ούτε δευτερόλεπτο άβολα ή ανασφαλείς. Απλά έκαναν περίπατο ή είχαν βόλτα το σκύλο τους. Λαχανιασμένοι και σκασμένοι φτάσαμε στην κορυφή. Όχι ότι είχε κάποιο νόημα. Ο φωτισμός ήταν ελλιπής και ο χώρος του πάρκου δεν φαινόταν καν. Η θέα όμορφη αλλά σίγουρα πιο εντυπωσιακή την μέρα ή την καλύτερη ώρα του ηλιοβασιλέματος. Στην κορυφή στέκει το άγαλμα Alyosha. Χτισμένο το 1955-1956, αυτό το μνημείο τιμά την απελευθέρωση από τον σοβιετικό στρατό κατά τη διάρκεια της κατοχής της Βουλγαρίας από τον Κόκκινο Στρατό το 1944. Το επιβλητικό άγαλμα είναι 11 μέτρων και βρίσκεται πάνω σε ένα βάθρο 6 μέτρων. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 προσπάθησαν να το απομακρύνουν δύο φορές, αλλά αργότερα ακολούθησε μια εκστρατεία διατήρησής του και ο Δήμος αποφάσισε ότι είναι ένα μνημείο χαρακτηριστικό του Πλοβντιβ, γι’ αυτό και το άφησαν και πλέον είναι από τα σύμβολα της πόλης το οποίο φαίνεται στον ορίζοντα από κάθε σημείο της.

Η κάθοδος ήταν πολύ ευκολότερη και ακολουθήσαμε μια διαδρομή μέσω των κεντρικών λεωφόρων της πόλης bulevard Ruski και ulitsa William Gladstone που μας έβγαλε στο πάρκο Tsar Simeonova και την κεντρική πλατεία Tsentralen.

Dom na kulturata στην ulitsa William Gladstone

Εκεί συναντήσαμε τυχαία την Παολίνα μια πρώην συνάδελφο του φίλου μου Βουλγάρα που δούλεψαν μαζί σεζόν το καλοκαίρι σε ξενοδοχείο. Είναι από την Βάρνα αλλά εκείνη την μέρα ήταν στην Φιλιππούπολη για δουλειές. Πήγαινε σε έναν φίλο της και μας πρότεινε να πάμε κι εμείς στο γραφείο του κοντά στο ξενοδοχείο Trimontium Princess. Ο Nikolay ένας χαμηλών τόνων 40αρης μας υποδέχτηκε χαμογελαστός. Συζητήσαμε λιγάκι μας είπε για τα ταξίδια του και την δουλειά του που έχει να κάνει με κατασκευαστικά έργα όπως ένας αγωγός αερίου στο Καζακστάν. Όχι ότι καταλάβαμε και πολλά αλλά κάναμε ότι καταλάβαμε! Ελληνικά,Βουλγάρικα και Αγγλικά ένας αχταρμάς! Καθίσαμε λίγη ώρα και τους αποχαιρετίσαμε. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη αυτή η συνάντηση.

Λίγο μετά πήγαμε για φαγητό στο Gusto. Το ιταλικό εστιατόριο στην ul. Otets Paisii 26 δίπλα από την πλατεία Stefan Stambolov. http://www.gustobg.com/en Το φιλικότατο προσωπικό και η Αρ Ντεκό εσωτερική του διακόσμηση μας κέρδισαν κατευθείαν. Εντύπωση μας προκάλεσε πως ο κατάλογος εκτός από Αγγλικά ήταν και στα Ελληνικά! Τα ζυμαρικά όπως νιόκι, λαζάνια αλλά και η πίτσα ήταν φρεσκότατα και εξαιρετικά και περάσαμε μια ιδιαίτερα όμορφη και χαλαρωτική βραδιά. Το συνολικό κόστος ήταν γύρω στα 35 lev.

Ο πεζόδρομος Knyaz Alexander I είχε ερημώσει και σιγά σιγά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το δωμάτιο μας και τις τελευταίες εικόνες από την Φιλιππούπολη.

Πλατεία Stefan Stambolov

ul. Knyaz Alexander I

Δημοτική Πινακοθήκη Καλών Τεχνών

Η επόμενη μέρα είχε αναχώρηση για την Σόφια…

 

[jousis]

Με την γλώσσα γενικά πως τα πήγατε ; Αγγλικά, Ελληνικά ;
Οι σουπίτσες τους είναι όντως εξαιρετικές ;
(σε Ιταλικό στην Βουλγαρία; Έχεις φάει και ψαρόσουπα στην Ρώμη; )

Είχα διασχίσει (πολύυυυυ) παλιά την Βουλγαρία (με πούλμαν) πηγαίνοντας προς Ρουμανία (Σόφια-> Βουκουρέστι-> Κωνστάντζα) και μου είχε φανεί πολύ ενδιαφέρουσα.
Με ψήνεις πάρα πολύ... το κρίμα στον λαιμό σου.

 

[giannismits]

Δεν βρήκα κάποιο καλό με παραδοσιακή Βουλγάρικη κουζίνα να με εκφράσει και στα καλύτερα προτεινόμενα ήταν σίγουρα αυτά τα δύο που ανέφερα στην Φιλιππούπολη. Ψαρόσουπα στην Ρώμη όχι αλλά ούτε σούπα στην Φιλιππούπολη δοκιμάσαμε.Στη Σόφια ναι.
Με την γλώσσα πετύχαμε κάποιους που ήξεραν Αγγλικά.Ελληνικά κανείς με εξαίρεση την ρεσεψιονίστ στην Σόφια αλλά είχε και Ελληνική καταγωγή οπότε δεν την μετράω.Κυρίως νοηματική.Πάντως πρόβλημα δεν αντιμετωπίσαμε και όλοι ήταν μια χαρά εξυπηρετικοί.
Έχει πολλά ακόμα ενδιαφέροντα μέρη η Βουλγαρία και θεωρώ πως αξίζει μια εξόρμηση. Δίπλα είναι!

 

[hydronetta]

Αχ μοναστήρια!!!!
Μετά την Αρμενία μου λείψανε!!

 

[dimosf]

Αχ μοναστήρια!!!!
Μετά την Αρμενία μου λείψανε!!

 

[chris7]

Πανέμορφες φωτογραφίες!!!!!!!!!!!!!!

 

[makisg]

για μια ακόμα φορά, άψογη περιγραφή και φωτογραφίες.