Ήταν ένα ταξίδι από το πουθενά. Μέχρι τελευταία δεν υπήρχε φως για κανένα ταξίδι . Όταν τελικά αποφασίστηκε ότι μπορούμε να φύγουμε για 4-5 μέρες δεν υπήρχε κανένα φθηνό αεροπορικό εισιτήριο ....δυο εβδομάδες πριν τι να βρεις? Παρόλα αυτά συνεχίζω το ψάξιμο ….τίποτα ….στο travel channel δείχνει ένα διαφημιστικό σποτάκι για την Ρουμανία ..μήπως είναι οιωνός αναρωτιέμαι και αρχίζω την αναζήτηση για βουκουρέστι ,μπρασωβ, κάστρο του Δράκουλα (έχω ένα θέμα μαζί του). "Θα πάμε με πρακτορείο οδικώς και είναι φθηνα"ανακοινώνω στο σύζυγο. Την επόμενη επισκέπτομαι ένα πρακτορείο της πόλης μου ώστε να διαλέξω από διάφορα πακέτα όπως και έγινε.
Επειδή θα πάμε με πρακτορείο δεν χρειάζεται να ψάξω ιδιαίτερα. Βρίσκω απλώς σε ποιο μουσείο θέλω να πάμε και σε κάποιο πάρκο τον ελεύθερο χρόνο.
Έξι μέρες πριν την αναχώρηση μας ανακοινώνουν ότι η εκδρομή που κλείσαμε δεν θα πραγματοποιηθεί και ότι μας έκλεισαν άλλο πακέτο. Δεν πειράζει σκέφτομαι πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα με τα πρακτορεία για αυτό και πήγα σε γραφείο, ώστε να έχω πολλές επιλογές. Τρεις μέρες μετά μας ανακοινώνουν ότι και αυτή η εκδρομή ακυρώθηκε και γενικά δεν υπάρχει κανένα πακέτο για Βουκουρέστι.
μιλάμε για την απογοήτευση ....όμως το παλικάρι μου πήρε την κατάσταση στα χέρια του "Θα πάμε με το αυτοκίνητο μας " λέει "βρες ξενοδοχείο. " Μέσα σε 1 μέρα έπρεπε να οργανωθεί ένα ταξίδι με δικό μας μεταφορικό μέσο. Δεν είχαμε ούτε χάρτη ούτε Gps τίποτα. Οι αναζητήσεις έγιναν με google earth στο σπίτι και ένα σχολικό χάρτη της Ευρώπης που είχε η κόρη μου για να τον πάρουμε μαζί μας . Και όμως ξεκινήσαμε. Στις 8 το πρωί είμαστε στο Προμαχώνα και αφού πληρώσαμε την είσοδο 5 €(για τα τέλη κυκλοφορίας) προχωρούμε στην Βουλγαρία. Κάνουν έργα και μας στέλνουν από παράκαμψη μέσα από το Πετρίτσι και μετά συνεχίζουμε για Σόφια. Πάλι γίνονται έργα στην περιφερειακή και κάπου μας στέλνουν από κάποια στενά ρωτάμε κάποιους αστυνομικούς και τελικά πήραμε το δρόμο για Russe (σύνορα).Ο δρόμος αλλάζει έχει μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και όχι καλό οδόστρωμα. Ακολουθούμε πάντα τα όρια ταχύτητας (70-80 χλμ στην εθνική. 50 στα χωριά) αλλά μας σταματάνε σε ένα μπλόκο. Ευγενικά μας ζητάν να κολλήσουμε στο μπαμπρίζ το αυτοκόλλητο που πληρώσαμε κατά την είσοδο. Στο δρόμο βάλαμε βενζίνη με €. Το απογευματάκι φθάνουμε στα σύνορα της Ρουμανίας. Πληρώνουμε 2€ για την είσοδο στη γέφυρα του Δούναβη. Ψάχνουμε να βρούμε μήπως πρέπει να πληρώσουμε και αλλού για τα τέλη κυκλοφορίας αλλά δεν βλέπουμε τίποτα. Σχολιάζουμε για το ότι είναι φθηνή η είσοδος (κούνια που μας κούναγε) και συνεχίζουμε αλλά που να πάμε? Ο δρόμος είναι στενός χωρίς πινακίδες (σαν ένας στενός επαρχιακός δρόμος που οδηγεί σε κάποιο απομακρυσμένο χωρίο) με πολλά αδέσποτα σκυλιά ,οδηγεί σε μια διχάλα δεν ξέρουμε ποιον να πάρουμε, τελικά ακολουθούμε αυτόν που έχει λίγο καλύτερο οδόστρωμα και βγαίνουμε στη εθνική οδό για Βουκουρέστι .Άνετος δρόμος με δυο λωρίδες ανά κατεύθυνση και φθάνουμε επιτέλους στο Βουκουρέστι. Δεν έχουμε χάρτη αλλά το ξενοδοχείο είναι δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό GaraduNord(πολύ κακή επιλογή) έτσι κατευθυνόμαστε βόρεια. Σε κάποια φανάρια ρωτάμε ένα ταξιτζή για την κατεύθυνση και όχι απλώς μας έδειξε έμεινε και πίσω μας ώστε να δείξει και την έξοδο που έπρεπε να πάρουμε αργότερα.
Έτσι φθάνουμε στο σταθμό και το ξενοδοχείο είναι δίπλα. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και πραγματικά θέλαμε να ξαναμπούμε και να φύγουμε ……….τέτοια βρώμα και δυσωδία Πραγματικά βρωμούσε , στα γύρω παρκάκια ήταν πολλοί άστεγοι, πολλά σκουπίδια πεταμένα …… Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο και ρωτάμε που υπάρχει φυλασσόμενο parking αλλά μας λένε να παρκάρουμε ακριβώς εκεί μπροστά μισό στο δρόμο μισό στο πεζοδρόμιο δεν υπάρχει πρόβλημα να το αφήσουμε για μέρες. Το ξενοδοχείο τυπικό 3 * με στενό ανελκυστήρα αλλά δεν δίνουμε σημασία . Το δωμάτιο είναι μεγάλο καθώς και το μπάνιο αλλά καθώς πάμε να μπούμε στο μπάνιο μπροστά στη πόρτα η μοκέτα ήταν βρεγμένη σαν είχε διαρροή οπότε μας αλλάζουν δωμάτιο. Κατεβαίνουμε για μια βόλτα στη περιοχή και για να βρούμε κάτι για φαγητό. Η βόλτα στο σούρουπο ήταν σύντομη , τα γύρω κτίρια πολλά ήταν εγκαταλελλημένα και βρώμικα καθώς και τα πάρκα γεμάτα με άστεγους . Σοκαριστήκαμε… ζούμε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη οπότε αυτό το θέαμα ήταν ξένο για μας, ίσως κάτι τέτοιο να υπάρχει και στην Αθήνα στο σταθμό Λαρίσης .
Φυσικά δεν υπήρχε κανένα εστιατόριο η κάτι άλλο για φαγητό οπότε μπήκαμε στο σταθμό που ήταν καθαρός και είχε αρκετές αλυσίδες fastfood.
Γυρισμός στο ξενοδοχείο για ύπνο . Κάποια στιγμή χτυπάει τη πόρτα ο ρεσεψιονίστ και μας ζητάει να τον πληρώσουμε γιατί το πρωί θα τον μαλώσει το αφεντικό. Άφωνοι εμείς. Του λέω ότι αυτό είναι ανήκουστο και πάντα πληρώνουμε στο checkoutαλλά με κλαψιάρικο ύφος μας έλεγε ότι το αφεντικό τα θέλει. Αποφασίζουμε να πάμε με τα νερά του και να τον πληρώσουμε (όπως είπε ο σύζυγος είμαστε εκτός έδρας και εδώ είναι Βαλκάνια) και να την πέσουμε για ύπνο. Να σημειώσω ότι η κράτηση για το ξενοδοχείο έγινε μέσω booking
Την άλλη μέρα σηκωθήκαμε νωρίς για πρωινό. Κατεβαίνουμε και είμαστε μόνοι. Όσο για το πρωινό άστα να πάνε… κάποια στιγμή έρχεται και ένας άλλος ένοικος . Πάμε στο Μετρό αγοράζουμε από μια ημερήσια κάρτα (8 lei) και πηγαίνουμε στο κέντρο. Είναι όμορφα με ωραία κτίρια πλατείες και εκκλησίες. Δίπλα τους συνυπάρχουν οι πολυκατοικίες του ανατολικού μπλοκ άσχημες και βρώμικες . Φθάνουμε στο σπίτι του Λαού που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κτίριο στο κόσμο. Η κόρη μου δεν ενθουσιάζεται από την λιτή αρχιτεκτονική και αναρωτιόμαστε πως θα ήταν αν το σχεδίαζε κάποιος σαν το Berniniή τους αρχιτέκτονες του καθεδρικού ναού του Μιλάνου ή ο Gaudiκτλ. Πήγαμε στη εκκλησία της Σταυροπόλεως . Αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό στο Excalibur.
(http://www.restaurantexcalibur.ro/en/index2.html )
Είναι μια αποθήκη που την ανακαίνισαν σαν μεσαιωνικό πύργο με τραπέζια από κορμούς δέντρων και ξύλινες καρέκλες. Το φαγητό σερβίρετε σε μεγάλες ξύλινες πιατέλες και η μπύρα σε πήλινες κούπες και τρως με τα χέρια όπως στο μεσαίωνα. Ο χώρος ήταν μισοσκότεινος η μουσική μεσαιωνική και η αγενέστατη σερβιτόρα ήταν ντυμένη επίσης σύμφωνα με το στυλ. Το φαγητό ήταν χορταστικό και γενικά ήταν κάτι πρωτότυπο. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και το απόγευμα κατευθυνθήκαμε βόρεια για να πάρουμε μια πρώτη γεύση στο Herastrau Parkκαι την αψίδα του θριάμβου. Η περιοχή είναι πολύ περιποιημένη πολλά σπίτια γύρω με φρουρά, παράλληλα στου δρόμους πολύχρωμοι κήποι. Ήδη είχε αρχίσει να νυχτώνει και έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο πάρκο την προτελευταία μέρα για να έχουμε χρόνο να το γυρίσουμε. Η αψίδα του θριάμβου είναι επηρεασμένη από το Παρίσι . Για φαγητό πήγαμε σε για λουκάνικα και μπύρα σε μια ρετρό καντίνα που είχαμε δει το πρωί.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο κουρασμένοι .
Την επόμενη μέρα φύγαμε κατευθείαν αποφασίζοντας να πάρουμε πρωινό από κάποιο φούρνο που θα συναντήσουμε στο δρόμο. Παίρνουμε το σχολικό χάρτη και ξεκινάμε για το Brasov , και το πύργο του Δράκουλα (Bran), Σιναια Η διαδρομή είναι υπέροχη μες το δάσος. Μαγευτήκαμε με το Brasovκαι πραγματικά έπρεπε να μείνουμε ένα βράδυ ώστε να έχουμε χρόνοι για να γυρίσουμε την περιοχή. Απορώ πως τα πρακτορεία σε μια μέρα πηγαίνουν σε όλα τα μέρη . Εμείς δεν προλάβαμε με τίποτα να πάμε στο παλάτι Πέλες .
Γυρισμός το βράδυ στο ξενοδοχείο.
Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα είχε το μουσείο τέχνης , μια εκκλησία ρωσική (ΒisericaSfNicolaeGretulescu), Athenaeum, πλατεία της επανάστασης .
Πήγαμε πρώτα στο CaruduBereμια μπυραρία που λειτουργεί από 1889. Αν και ήταν 10.30 το πρωί πατέρας και κόρη αποφάσισαν να τιμήσουν το όνομα και παρήγγειλαν μπύρες. Το μέρος είναι όμορφο αλλά πολύ τουριστικό
Το μουσείο της τέχνης είχε υποστεί πολλές ζημιές κατά την επανάσταση του 1989 (είχε πολλές φωτογραφίες που περιέγραφαν την καταστροφή καθώς και την αποκατάσταση). Το κτίριο είναι όμορφο, διαλέξαμε να δούμε την Ευρωπαϊκή συλλογή (δεν είναι πολύ μεγάλη) με ElGreco , Sisley, Rubens . Μετανιώσαμε που δεν είδαμε και την Ρουμανική συλλογή. Στο Athenaeum ήταν η μοναδική φορά που μας πλησίασαν επαίτες (τρία μικρά καθαρά και καλοντυμένα κοριτσάκια που είχαμε δει προηγουμένως με κάποιον μεγάλο που σίγουρα δεν ήταν ο μπαμπάς τους ). Το μεσημέρι φάγαμε στην παλιά πόλη και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση, το απόγευμα ξεκινήσαμε για το Herastrau Park και το μουσείο του χωριού. Νοικιάσαμε ποδήλατα (4 leiτην ώρα) και ξεκινήσαμε. Το πάρκο είναι τεράστιο με λίμνη που μπορείς να κάνει βαρκάδα με πολλές παιδικές χαρές διάφορα περίπτερα, θύμιζε λίγο το πάρκο Retiroστη Μαδρίτη. Δυστυχώς όταν φθάσαμε στο μουσείο του χωριού είχε κλείσει και έτσι το είδαμε από έξω περιμετρικά.
Το πάρκο είχε πολύ κόσμο και ενώ βριάδασε δεν έφευγε κανείς ,έτσι δεν αισθανθήκαμε καθόλου κίνδυνο. Το βράδυ γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε τα πράγματα γιατί θα φεύγαμε το πρωί.
Το πρωί πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Στα σύνορα είχε αρκετά μεγάλη ουρά. Περιμέναμε υπομονετικά παρέα με τα αδέσποτα σκυλιά. Έρχεται η σειρά μας διαβάζουμε στην ταμπέλα να πληρώσουμε 6 € ετοιμάζω τα χρήματα και η κυρία μας ζητάει κάποιο χαρτί εισόδου (μάλλον αυτό που δεν βρήκαμε κατά την είσοδο) , λέμε ότι δεν έχουμε και μας κάνει νόημα να σταματήσουμε στην άκρη. Έρχεται ένας τελωνιακός και κάνει νόημα στον σύζυγο να πάει στο γραφείο παραπέρα. Παρακολουθώ την συζήτηση με νοήματα που κάνουν βλέπω κάποια στιγμή τον καλό μου να παίρνει ένα μπορντωροδοκόκκινο χρώμα και να κουνάει με έμφαση αρνητικά το κεφάλι , μετά κάτι να λέει ο τελωνιακός κάτι ο δικός μου να βγάζει το πορτοφόλι και να δίνει 20€, να παίρνει τις ταυτότητες μας και να έρχεται στο αυτοκίνητο για να φύγουμε. Στο δρόμο μας είπε ότι του ζήτησαν 150€ που ήταν το πρόστιμο, αλλά στο τέλος πήραν τα 20€ (φυσικά μαύρα χωρίς απόδειξη).
Συμπερασματικά :
Το Βουκουρέστι είναι όμορφη πόλη και καλώς την ονομάζουν το «Παρίσι των Βαλκανίων».
Έχει ένα καθαρό Μετρό και ασφαλή. Στα βαγόνια υπήρχε ασφάλεια.
Απλώς δεν πρέπει να κλείσετε ξενοδοχείο στην περιοχή του σταθμού.
Δεν έχει επαίτες παρόλο που έχει πολλούς άστεγους.
Οι άνθρωποι ήταν φιλόξενοι και προσπαθούσαν να βοηθήσουν και ας μη ήξεραν αγγλικά.
Έπρεπε να κλείσουμε και ένα βράδυ στο Βrasovώστε να μπορούσαμε να γυρίσουμε όλη εκείνη την περιοχή που είναι πανέμορφη.
Έχει πολλά μπλόκα στους δρόμους (και στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία), αλλά είπαμε είναι Βαλκάνια οπότε οι οδηγοί ενημερώνουν με τα φώτα.
Η βενζίνη είναι πιο ακριβή στη Ρουμανία απ΄ότι στη Βουλγαρία
Επειδή θα πάμε με πρακτορείο δεν χρειάζεται να ψάξω ιδιαίτερα. Βρίσκω απλώς σε ποιο μουσείο θέλω να πάμε και σε κάποιο πάρκο τον ελεύθερο χρόνο.
Έξι μέρες πριν την αναχώρηση μας ανακοινώνουν ότι η εκδρομή που κλείσαμε δεν θα πραγματοποιηθεί και ότι μας έκλεισαν άλλο πακέτο. Δεν πειράζει σκέφτομαι πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα με τα πρακτορεία για αυτό και πήγα σε γραφείο, ώστε να έχω πολλές επιλογές. Τρεις μέρες μετά μας ανακοινώνουν ότι και αυτή η εκδρομή ακυρώθηκε και γενικά δεν υπάρχει κανένα πακέτο για Βουκουρέστι.
μιλάμε για την απογοήτευση ....όμως το παλικάρι μου πήρε την κατάσταση στα χέρια του "Θα πάμε με το αυτοκίνητο μας " λέει "βρες ξενοδοχείο. " Μέσα σε 1 μέρα έπρεπε να οργανωθεί ένα ταξίδι με δικό μας μεταφορικό μέσο. Δεν είχαμε ούτε χάρτη ούτε Gps τίποτα. Οι αναζητήσεις έγιναν με google earth στο σπίτι και ένα σχολικό χάρτη της Ευρώπης που είχε η κόρη μου για να τον πάρουμε μαζί μας . Και όμως ξεκινήσαμε. Στις 8 το πρωί είμαστε στο Προμαχώνα και αφού πληρώσαμε την είσοδο 5 €(για τα τέλη κυκλοφορίας) προχωρούμε στην Βουλγαρία. Κάνουν έργα και μας στέλνουν από παράκαμψη μέσα από το Πετρίτσι και μετά συνεχίζουμε για Σόφια. Πάλι γίνονται έργα στην περιφερειακή και κάπου μας στέλνουν από κάποια στενά ρωτάμε κάποιους αστυνομικούς και τελικά πήραμε το δρόμο για Russe (σύνορα).Ο δρόμος αλλάζει έχει μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και όχι καλό οδόστρωμα. Ακολουθούμε πάντα τα όρια ταχύτητας (70-80 χλμ στην εθνική. 50 στα χωριά) αλλά μας σταματάνε σε ένα μπλόκο. Ευγενικά μας ζητάν να κολλήσουμε στο μπαμπρίζ το αυτοκόλλητο που πληρώσαμε κατά την είσοδο. Στο δρόμο βάλαμε βενζίνη με €. Το απογευματάκι φθάνουμε στα σύνορα της Ρουμανίας. Πληρώνουμε 2€ για την είσοδο στη γέφυρα του Δούναβη. Ψάχνουμε να βρούμε μήπως πρέπει να πληρώσουμε και αλλού για τα τέλη κυκλοφορίας αλλά δεν βλέπουμε τίποτα. Σχολιάζουμε για το ότι είναι φθηνή η είσοδος (κούνια που μας κούναγε) και συνεχίζουμε αλλά που να πάμε? Ο δρόμος είναι στενός χωρίς πινακίδες (σαν ένας στενός επαρχιακός δρόμος που οδηγεί σε κάποιο απομακρυσμένο χωρίο) με πολλά αδέσποτα σκυλιά ,οδηγεί σε μια διχάλα δεν ξέρουμε ποιον να πάρουμε, τελικά ακολουθούμε αυτόν που έχει λίγο καλύτερο οδόστρωμα και βγαίνουμε στη εθνική οδό για Βουκουρέστι .Άνετος δρόμος με δυο λωρίδες ανά κατεύθυνση και φθάνουμε επιτέλους στο Βουκουρέστι. Δεν έχουμε χάρτη αλλά το ξενοδοχείο είναι δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό GaraduNord(πολύ κακή επιλογή) έτσι κατευθυνόμαστε βόρεια. Σε κάποια φανάρια ρωτάμε ένα ταξιτζή για την κατεύθυνση και όχι απλώς μας έδειξε έμεινε και πίσω μας ώστε να δείξει και την έξοδο που έπρεπε να πάρουμε αργότερα.
Έτσι φθάνουμε στο σταθμό και το ξενοδοχείο είναι δίπλα. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και πραγματικά θέλαμε να ξαναμπούμε και να φύγουμε ……….τέτοια βρώμα και δυσωδία Πραγματικά βρωμούσε , στα γύρω παρκάκια ήταν πολλοί άστεγοι, πολλά σκουπίδια πεταμένα …… Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο και ρωτάμε που υπάρχει φυλασσόμενο parking αλλά μας λένε να παρκάρουμε ακριβώς εκεί μπροστά μισό στο δρόμο μισό στο πεζοδρόμιο δεν υπάρχει πρόβλημα να το αφήσουμε για μέρες. Το ξενοδοχείο τυπικό 3 * με στενό ανελκυστήρα αλλά δεν δίνουμε σημασία . Το δωμάτιο είναι μεγάλο καθώς και το μπάνιο αλλά καθώς πάμε να μπούμε στο μπάνιο μπροστά στη πόρτα η μοκέτα ήταν βρεγμένη σαν είχε διαρροή οπότε μας αλλάζουν δωμάτιο. Κατεβαίνουμε για μια βόλτα στη περιοχή και για να βρούμε κάτι για φαγητό. Η βόλτα στο σούρουπο ήταν σύντομη , τα γύρω κτίρια πολλά ήταν εγκαταλελλημένα και βρώμικα καθώς και τα πάρκα γεμάτα με άστεγους . Σοκαριστήκαμε… ζούμε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη οπότε αυτό το θέαμα ήταν ξένο για μας, ίσως κάτι τέτοιο να υπάρχει και στην Αθήνα στο σταθμό Λαρίσης .
Φυσικά δεν υπήρχε κανένα εστιατόριο η κάτι άλλο για φαγητό οπότε μπήκαμε στο σταθμό που ήταν καθαρός και είχε αρκετές αλυσίδες fastfood.
Γυρισμός στο ξενοδοχείο για ύπνο . Κάποια στιγμή χτυπάει τη πόρτα ο ρεσεψιονίστ και μας ζητάει να τον πληρώσουμε γιατί το πρωί θα τον μαλώσει το αφεντικό. Άφωνοι εμείς. Του λέω ότι αυτό είναι ανήκουστο και πάντα πληρώνουμε στο checkoutαλλά με κλαψιάρικο ύφος μας έλεγε ότι το αφεντικό τα θέλει. Αποφασίζουμε να πάμε με τα νερά του και να τον πληρώσουμε (όπως είπε ο σύζυγος είμαστε εκτός έδρας και εδώ είναι Βαλκάνια) και να την πέσουμε για ύπνο. Να σημειώσω ότι η κράτηση για το ξενοδοχείο έγινε μέσω booking
Την άλλη μέρα σηκωθήκαμε νωρίς για πρωινό. Κατεβαίνουμε και είμαστε μόνοι. Όσο για το πρωινό άστα να πάνε… κάποια στιγμή έρχεται και ένας άλλος ένοικος . Πάμε στο Μετρό αγοράζουμε από μια ημερήσια κάρτα (8 lei) και πηγαίνουμε στο κέντρο. Είναι όμορφα με ωραία κτίρια πλατείες και εκκλησίες. Δίπλα τους συνυπάρχουν οι πολυκατοικίες του ανατολικού μπλοκ άσχημες και βρώμικες . Φθάνουμε στο σπίτι του Λαού που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κτίριο στο κόσμο. Η κόρη μου δεν ενθουσιάζεται από την λιτή αρχιτεκτονική και αναρωτιόμαστε πως θα ήταν αν το σχεδίαζε κάποιος σαν το Berniniή τους αρχιτέκτονες του καθεδρικού ναού του Μιλάνου ή ο Gaudiκτλ. Πήγαμε στη εκκλησία της Σταυροπόλεως . Αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό στο Excalibur.
(http://www.restaurantexcalibur.ro/en/index2.html )
Είναι μια αποθήκη που την ανακαίνισαν σαν μεσαιωνικό πύργο με τραπέζια από κορμούς δέντρων και ξύλινες καρέκλες. Το φαγητό σερβίρετε σε μεγάλες ξύλινες πιατέλες και η μπύρα σε πήλινες κούπες και τρως με τα χέρια όπως στο μεσαίωνα. Ο χώρος ήταν μισοσκότεινος η μουσική μεσαιωνική και η αγενέστατη σερβιτόρα ήταν ντυμένη επίσης σύμφωνα με το στυλ. Το φαγητό ήταν χορταστικό και γενικά ήταν κάτι πρωτότυπο. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και το απόγευμα κατευθυνθήκαμε βόρεια για να πάρουμε μια πρώτη γεύση στο Herastrau Parkκαι την αψίδα του θριάμβου. Η περιοχή είναι πολύ περιποιημένη πολλά σπίτια γύρω με φρουρά, παράλληλα στου δρόμους πολύχρωμοι κήποι. Ήδη είχε αρχίσει να νυχτώνει και έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο πάρκο την προτελευταία μέρα για να έχουμε χρόνο να το γυρίσουμε. Η αψίδα του θριάμβου είναι επηρεασμένη από το Παρίσι . Για φαγητό πήγαμε σε για λουκάνικα και μπύρα σε μια ρετρό καντίνα που είχαμε δει το πρωί.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο κουρασμένοι .
Την επόμενη μέρα φύγαμε κατευθείαν αποφασίζοντας να πάρουμε πρωινό από κάποιο φούρνο που θα συναντήσουμε στο δρόμο. Παίρνουμε το σχολικό χάρτη και ξεκινάμε για το Brasov , και το πύργο του Δράκουλα (Bran), Σιναια Η διαδρομή είναι υπέροχη μες το δάσος. Μαγευτήκαμε με το Brasovκαι πραγματικά έπρεπε να μείνουμε ένα βράδυ ώστε να έχουμε χρόνοι για να γυρίσουμε την περιοχή. Απορώ πως τα πρακτορεία σε μια μέρα πηγαίνουν σε όλα τα μέρη . Εμείς δεν προλάβαμε με τίποτα να πάμε στο παλάτι Πέλες .
Γυρισμός το βράδυ στο ξενοδοχείο.
Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα είχε το μουσείο τέχνης , μια εκκλησία ρωσική (ΒisericaSfNicolaeGretulescu), Athenaeum, πλατεία της επανάστασης .
Πήγαμε πρώτα στο CaruduBereμια μπυραρία που λειτουργεί από 1889. Αν και ήταν 10.30 το πρωί πατέρας και κόρη αποφάσισαν να τιμήσουν το όνομα και παρήγγειλαν μπύρες. Το μέρος είναι όμορφο αλλά πολύ τουριστικό
Το μουσείο της τέχνης είχε υποστεί πολλές ζημιές κατά την επανάσταση του 1989 (είχε πολλές φωτογραφίες που περιέγραφαν την καταστροφή καθώς και την αποκατάσταση). Το κτίριο είναι όμορφο, διαλέξαμε να δούμε την Ευρωπαϊκή συλλογή (δεν είναι πολύ μεγάλη) με ElGreco , Sisley, Rubens . Μετανιώσαμε που δεν είδαμε και την Ρουμανική συλλογή. Στο Athenaeum ήταν η μοναδική φορά που μας πλησίασαν επαίτες (τρία μικρά καθαρά και καλοντυμένα κοριτσάκια που είχαμε δει προηγουμένως με κάποιον μεγάλο που σίγουρα δεν ήταν ο μπαμπάς τους ). Το μεσημέρι φάγαμε στην παλιά πόλη και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση, το απόγευμα ξεκινήσαμε για το Herastrau Park και το μουσείο του χωριού. Νοικιάσαμε ποδήλατα (4 leiτην ώρα) και ξεκινήσαμε. Το πάρκο είναι τεράστιο με λίμνη που μπορείς να κάνει βαρκάδα με πολλές παιδικές χαρές διάφορα περίπτερα, θύμιζε λίγο το πάρκο Retiroστη Μαδρίτη. Δυστυχώς όταν φθάσαμε στο μουσείο του χωριού είχε κλείσει και έτσι το είδαμε από έξω περιμετρικά.
Το πάρκο είχε πολύ κόσμο και ενώ βριάδασε δεν έφευγε κανείς ,έτσι δεν αισθανθήκαμε καθόλου κίνδυνο. Το βράδυ γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε τα πράγματα γιατί θα φεύγαμε το πρωί.
Το πρωί πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Στα σύνορα είχε αρκετά μεγάλη ουρά. Περιμέναμε υπομονετικά παρέα με τα αδέσποτα σκυλιά. Έρχεται η σειρά μας διαβάζουμε στην ταμπέλα να πληρώσουμε 6 € ετοιμάζω τα χρήματα και η κυρία μας ζητάει κάποιο χαρτί εισόδου (μάλλον αυτό που δεν βρήκαμε κατά την είσοδο) , λέμε ότι δεν έχουμε και μας κάνει νόημα να σταματήσουμε στην άκρη. Έρχεται ένας τελωνιακός και κάνει νόημα στον σύζυγο να πάει στο γραφείο παραπέρα. Παρακολουθώ την συζήτηση με νοήματα που κάνουν βλέπω κάποια στιγμή τον καλό μου να παίρνει ένα μπορντωροδοκόκκινο χρώμα και να κουνάει με έμφαση αρνητικά το κεφάλι , μετά κάτι να λέει ο τελωνιακός κάτι ο δικός μου να βγάζει το πορτοφόλι και να δίνει 20€, να παίρνει τις ταυτότητες μας και να έρχεται στο αυτοκίνητο για να φύγουμε. Στο δρόμο μας είπε ότι του ζήτησαν 150€ που ήταν το πρόστιμο, αλλά στο τέλος πήραν τα 20€ (φυσικά μαύρα χωρίς απόδειξη).
Συμπερασματικά :
Το Βουκουρέστι είναι όμορφη πόλη και καλώς την ονομάζουν το «Παρίσι των Βαλκανίων».
Έχει ένα καθαρό Μετρό και ασφαλή. Στα βαγόνια υπήρχε ασφάλεια.
Απλώς δεν πρέπει να κλείσετε ξενοδοχείο στην περιοχή του σταθμού.
Δεν έχει επαίτες παρόλο που έχει πολλούς άστεγους.
Οι άνθρωποι ήταν φιλόξενοι και προσπαθούσαν να βοηθήσουν και ας μη ήξεραν αγγλικά.
Έπρεπε να κλείσουμε και ένα βράδυ στο Βrasovώστε να μπορούσαμε να γυρίσουμε όλη εκείνη την περιοχή που είναι πανέμορφη.
Έχει πολλά μπλόκα στους δρόμους (και στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία), αλλά είπαμε είναι Βαλκάνια οπότε οι οδηγοί ενημερώνουν με τα φώτα.
Η βενζίνη είναι πιο ακριβή στη Ρουμανία απ΄ότι στη Βουλγαρία
Last edited by a moderator:
