Βιετνάμ Καμπότζη Βιετνάμ - Καμπότζη

[Rosa]

Mε τέτοια ιστορία, με βλέπω να απαρνούμαι τη μεγάλη μου αγάπη, τη λατινική Αμερική, και για το επόμενο ταξίδι..............

Μπράβο, παιδιά! Πάμε για το ταχύπλοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Πολυ ομορφο ταξιδι Ρενατα και Xenos, μπραβο!

 

[go2dbeach]

Mε τέτοια ιστορία, με βλέπω να απαρνούμαι τη μεγάλη μου αγάπη, τη λατινική Αμερική, και για το επόμενο ταξίδι..............

Ε οχι δα! Πρεπει να μας γραψουν πολλα φοβερα και τρομερα ακομα για να φτασω να απαρνηθω τα ιερα χωματα της λατιν αμερικα! Παντως οι εικονες προφορικες και φωτογραφικες που μας μεταφερουν ειναι φοβερες! Για παμε με το ταχυπλοο και βλεπουμε

 

[xenos]

Ε οχι δα! Πρεπει να μας γραψουν πολλα φοβερα και τρομερα ακομα για να φτασω να απαρνηθω τα ιερα χωματα της λατιν αμερικα!

Κατι τετοια γραφεις και κοντευει να σε βαλει ο Βουδας black list.
Οχι τιποτε αλλο αλλα πας και στα μερη του συντομα

 

[GTS]

Κατι τετοια γραφεις και κοντευει να σε βαλει ο Βουδας black list.
Οχι τιποτε αλλο αλλα πας και στα μερη του συντομα

Θα αλλαξοπιστήσει και σύντομα....αν πήγαινε και Perhentian θα ξεχνούσε και το όνομά της...άστην όμως να νομίζει ότι οι καλύτερες παραλίες είναι στη Λ. Αμερική

 

[go2dbeach]

Θα σας απαντησω επι του θεματος σε ενα μηνα που θα επιστρεψω . Κι αν οργανωσουμε και ενα travel war θα γινει του ανανα και της καρυδας

Xene μη λουφαρεις αλλο , θελουμε τη συνεχεια

 

[renata]

Το πέρασμα Βιετνάμ - Καμπότζη.

Συνέχεια ιστορίας Ινδοκίνα.
κείμενα-φωτογραφίες renata-xenos

Eiμαστε στην 16ή μέρα του ταξιδιού μας.
Βρισκόμαστε στο Δέλτα του Μεκόνγκ στη συνοριακή πόλη του Βιετνάμ με την Καμπότζη το CHAU DOC.
Από δω θα ταξιδέψουμε μέσω του Μεκόνγκ για τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού μας την πρωτεύουσα της Καμπότζης Πνομ Πενχ.
Το πέρασμα είχε κανονιστεί με ταχύπλοο.
Ένα μικρό σκάφος λίγο μεγαλύτερο από τις κλασσικές βάρκες τους, σκεπαστό στο μεγαλύτερο μέρος του μας παρέλαβε πρωί πρωί.
Έχουμετα διαβατήρια μας πρόχειρα και μια φωτογραφία μαζί που θα χρειαστεί για την visa της Καμπότζης.
Όλα αυτά τα διαδικαστικά των επιβατών του σκάφους τα αναλαμβάνει ένας τύπος που είναι μαζί μας σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.
Όλοι οι επιβαίνοντες είναι περίπου 20 άτομα διαφόρων εθνικοτήτων με πιο σπάνιους ένα νεαρό ζευγάρι που είναι από τη Νικαράγουα!!!
Τα πράγματα φορτώθηκαν στην κοιλιά του σκάφους μας και ενθουσιασμένοι την αράξαμε στην πρύμνη κατάχαμα,με τις μηχανές μας έτοιμες για τις εικόνες που μας περίμεναν...
Κανείς δεν γνώριζε την διάρκεια αυτού του ταξιδιού..που όπως αποκαλύφτηκε στο τέλος ήταν 7 ώρες συνολικά και η μια και κάτι απ`αυτές ήταν για τις διαδικασίες στα σύνορα.

Το ταχύπλοο άρχισε να σχίζει τα νερά του ποταμού,αλλάζοντας συχνά πορεία ανάλογα με τα ρεύματα.δεξιά και αριστερά χαζεύαμε τις όχθες που απείχαν μεταξύ τους 4-5 χιλιόμετρα βέβαια μερικές φορές ήταν πολύ μακρυά από εμάς και άλλοτε πολύ κοντά σε σημείο να βλέπουμε πεντακάθαρα τα καταπράσινα λιβάδια,ορυζώνες,βόδια που βόσκαγαν αμέριμνα,άνθρωποι που δούλευαν στα χωράφια,και συνέθεταν μοναδικές βουκολικές σκηνές!!

Δύο καπετάνιοι άλλαζαν θέση στο τιμόνι κοιτάζοντας μπροστά,και εγώ αναρωτιόμουνα πως ξέρουν να κινούνται τόσο εύκολα στο δρόμο του πουθενά!
ο δυνατός αέρας που δημιουργούσε η ταχύτητα,έσβηνε συνέχεια το στριφτό μου,και μάλλον έπρεπε να προφυλαχτεί για να καπνίσω…ένα μπουκάλι νερό χωρίς φαγητό ήταν αρκετό για την διαδρομή.
Κάποια στιγμη το σκάφος σταματά,είμαστε στο παραποτάμιο συνοριακό φυλάκιο του Βιετνάμ,και πρέπει να μπει στο διαβατήριο η σφραγίδα εξόδου από τη χώρα.
Κάνουμε κοντινές βόλτες εκεί γύρω μέχρι να τελειώσουν οι διαδικασίες που ειχε αναλαβει ο τύπος με τα διαβατήρια και μετά από λίγο ξαναεπιβιβαζομαστε…όχι όμως για πολύ.

Σε λίγο φάνηκε το καλαμένιο φυλάκιο των συνόρων με την σημαία της Καμπότζης να ανεμίζει απο μακρυά.
Ξανακατεβήκαμε για έλεγχο διαβατηρίων,σφραγίδες 25 δολάρια για τη visa κλπ.
Ηταν η πρώτη φορά που περνούσα έναν τέτοιο έλεγχο!
Μιά μικρή πλατεία με παγκάκια,την απαραίτητη παγόδα,μια γεννημένη σκύλα με τα μικρά της,και μερικοί καμποτζιανοί φύλακες αραχτοί στις αιώρες,μας υποδέχτηκαν!!
οι διαδικασίες συνοπτικές.ξεμουδιάσαμε λίγο κάνοντας μιά βόλτα τριγύρω,παίξαμε με τα πανέμορφα κουτάβια,πήραμε φωτογραφίες,και αναχωρήσαμε με το πλοιάριο μας προς το διαμάντι της Ασίας (Πνόμ Πένχ).

Η χώρα μπορεί να άλλαξε από τη μια στιγμή στην άλλη αλλά στα χαρτιά μόνο.
Οι ίδιες βουκολικές εικόνες μας συντροφεύουν στις όχθες,ενώ η κίνηση στο ποτάμι συνεχίζεται από μικρά βαρκάκια σαν καρυδότσουφλα μέχρι μεγάλα φορτηγά πλοία που κουβαλούν κοντεινερς.

Ο θόρυβος της μηχανής, ο αέρας και το νερό που πεταγόταν μας κρατούσαν ξύπνιους,προσηλωμένους στον υδάτινο δρόμο,αλλά κάπου κάπου κοιτούσαμε και το ρολόι μας θέλοντας να προβλέψουμε την ώρα..
Πλησιάζοντας στην πρωτεύουσα που βρίσκεται στις όχθες του Μεκόνγκ ξέσπασε μιά καταιγίδα,που δυσκόλεψε λίγο την απόβαση μας και την μεταφορά των πραγμάτων μας στο βανάκι που περίμενε..
κόντευε να σουρουπώσει και συζητώντας γρήγορα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε αμέσως τα βασιλικά ανάκτορα και την ασημένια παγόδα,πρίν φύγει το φώς της μέρας.
Εδώ είχαμε ορίσει μόνο μιά διανυκτέρευση,και την επομένη το πρωί θα πετάγαμε για siem reap.
H βροχή συνεχίστηκε με πιο ήπιο ρυθμό και αναγκαστικά κάναμε την περιήγηση των ανακτόρων με ομπρέλα!
Tα βασιλικά ανάκτορα ήταν περικυκλωμένα με ένα τεράστιο τείχος.μπήκαμε στον περίβολο και μείναμε άναυδοι από την ομορφιά της αρχιτεκτονικής,τα αετώματα των κτιρίων,τους φροντισμένους κήπους τα φυτά bonsai ,τις πήλινες γλάστρες.και τα αγάλματα!

Μέσα εκεί και η ασημένια παγόδα που πήρε το όνομά της από τα 5000 ασημένια πλακάκια βαρους ενός κιλού το καθένα κάλυπταν το πάτωμά της..η παγόδα είναι γεμάτη πολύτιμους θησαυρούς,αντικείμενα,θρησκευτικά σκεύη, όλα από πανάκριβα μέταλλα και πέτρες ..

Φύγαμε εντυπωσιασμένοι από την ομορφιά των βασιλικών ανακτόρων ενώ φέρνουν στο νου τα βασιλικά ανάκτορα της Μπανγκόκ.

Μας είχε μείνει λίγος ελεύθερος χρόνος που θέλαμε να εκμεταλευτουμε οσο βρισκόμαστε στην Πνομ Πενχ έτσι αποφασίσαμε να δούμε το σχολείο-φυλακή-στρατόπεδο και σημερινό μουσείο γενοκτονίας της Καμπότζης.
Μια επίσκεψη που μόνο θλίψη και πόνο προκαλεί παρακολουθώντας την ανατομία ενός εφιάλτη να ξετυλίγεται στις αίθουσες βασανιστηρίων και σε πολλές φωτογραφίες από τα αθώα θύματα του Πολ Ποτ πολλά από τα οποία ήταν παιδιά.
Εδώ είναι άλλη μια γωνιά του κόσμου να θυμίζει στον επισκέπτη ότι η παραφροσύνη ενός ηγέτη
Το μονο που μπορεί να κάνει είναι να στείλει τη χωρά του στην κόλαση πλημμυρισμένη από αγγέλους.

H επόμενη μέρα μας βρίσκει στο αεροδρόμιο να περιμένουμε το πολύχρωμο αεροπλάνο της bangkok air με προορισμό το Seam Reap.

Μια μικρή αναφορά για την Πνόμ Πένχ με πληροφορίες απο το internet.

Η Πνομ Πενχ είναι χτισμένη στη συμβολή των ποταμών Τονλέ Σαπ και Μεκόνγκ, στη νότια κεντρική Καμπότζη.
Γνωστή ως το “Διαμάντι της Ασίας” , ιδίως κατά τη δεκαετία του 1920, η Πνομ Πενχ αποτελεί ένα σημαντικό προορισμό για τον παγκόσμιο και εσωτερικό τουρισμό στην Καμπότζη, και είναι γνωστή για την παραδοσιακή της αρχιτεκτονική, με επιδράσεις των Χμερ και των Γάλλων.
Στον Πόλεμο του Βιετνάμ, η Καμπότζη χρησιμοποιήθηκε ως βάση του στρατού του Βόρειου Βιετνάμ και των Βιετκόνγκ, και χιλιάδες πρόσφυγες από όλη τη χώρα πλημμύρισαν την Πνομ Πενχ για να διαφύγουν τις συγκρούσεις ανάμεσα στον καμποτζιανό στρατό, τους βόρειους και νότιους Βιετναμέζους και τους Ερυθρούς Χμερ.
Το 1975 ο πληθυσμός είχε αυξηθεί σε 2.000.000, με το μεγαλύτερο μέρος να αποτελείται από πρόσφυγες. Η πόλη καταλήφθηκε από τους Ερυθρούς Χμερ στις 17 Απριλίου. Πολλοί από τους κατοίκους της, ιδίως οι πλουσιότεροι, υποχρεώθηκαν να εργασθούν σε αγροκτήματα ως “καινούργιοι άνθρωποι”. Το Γυμνάσιο Tuol Svay Prey μετατράπηκε σε φυλακή-στρατόπεδο από τις δυνάμεις του Πολ Ποτ, το S-21 (σήμερα “Μουσείο Γενοκτονίας Tuol Sleng”), όπου οι Καμποτζιανοί κρατούνταν και βασανίζονταν. Ο Πολ Ποτ επιθυμούσε την επιστροφή σε μία αγροτική οικονομία και για αυτό προχώρησε στην εκκαθάριση των μορφωμένων, σκοτώνοντας ακόμα και όποιον φορούσε γυαλιά, ώστε να αποκαθάρει τον πληθυσμό από τους δυτικότροπους.
Οι Ερυθροί Χμερ διώχθηκαν από την Πνομ Πενχ από τους Βιετναμέζους το 1979 και πολλοί άνθρωποι που είχαν διαφύγει στην ύπαιθρο άρχισαν να επιστρέφουν στην πόλη.

Aπομένει το τελευταίο μέρος της ιστορίας.
θα σας το προσφέρομε σύντομα..
Μείνετε συντονισμένοι στο travelstories.gr

 

[NTINA]

18 σελίδες

μου πέσανε λιγάκι βαριές.
Αυτά παθαίνει όποιος χάνει σενάρια.
Οι φωτό άπαιχτες ,λιγάκι όμως σκιάχτηκα με τα ερπετά,
είναι ανάγκη να πλαισιώνουν τόσο όμορφες ιστορίες?

Συνεχίστε με το μοναδικό σας τρόπο και αγνοείστε
τους ερπετοφοβικούς.

 

[zaniko]

Mekong River
συνέχεια της ιστορίας Ινδοκίνα.Βιετνάμ Καμπότζη

..πιστέψτε μας η ανάγνωση της ιστορίας μας μαζί με τις φωτογραφίες και αυτόν εδώ τον πρόλογο,θα σας κάνει να νιώσετε και σείς οτι ταξιδέψατε μαζί μας!

...Από κάτω τα νερά του ποταμού και από πάνω μας σε χαμηλο ύψος τα σύννεφα, πίστεψα για μια στιγμή ότι θα φυλακιζόμουν μεσα σε μια ουράνια πρέσα νερού και υδρατμών……

...Επόμενη παραποτάμια στάση, μα για τι άλλο??? Για βιετναμέζικο καφέ!!!!

...Δεξιά και αριστερά μας η βλάστηση οργιάζει,μπορείς να απλώσεις το χέρι σου, να κόψεις και να φας τσαμπιά με μπανάνες!

..Μείνετε συντονισμένοι στο travelstories.gr και σε λίγες μέρες θα είμαστε ξανά μαζί σας,με νέες περιπέτειες!!

Τι φανταστικό κυριακάτικο πρωινό μου πρόσφερες Ρενάτα-τσιν!
Το νες μου είχε τη γεύση του φοβερού βιετναμέζικου καφέ, συντροφιά στο ταξίδι που με πήγες με τις περιγραφές της ματιάς και των συναισθημάτων σου!
Μένω συντονισμένη!..

 

[Dorotija]

Με αφορμή το πέρασμα στην Καμπότζη να δηλώσω κι εγώ ότι παρακολουθώ την όμορφη ιστορία σας από την αρχή.. Ευχαριστούμε που μας ταξιδεύετε στα υπέροχα αυτά μέρη!

 

[renata]

Συνέχεια ιστορίας Iνδοκίνα-Βιετνάμ Καμπότζη.
Kείμενο και φωτό by renata-xenos.

Tonle Sap lake:



Στην λίμνη Τόνλε σάπ, ένα πλωτό βιετναμέζικο χωριό εξακολουθεί να υπάρχει, σε πείσμα της γενοκτονίας των κατοίκων του από τους Κόκκινους Χμερ.
Την επιβίωσή του την χρωστά στην πλούσια λίμνη και ελπίζει στην διατήρηση της ζωής απο κάποιο μεγάλο διεθνή οργανισμό.

Mιά μικρή ενημέρωση για το σημείο αυτό που επισκεφτήκαμε.
Οι περισσότεροι ταξιδιώτες δεν το αφήνουν απ έξω,ούτε ο φίλος μας ο vagantos που πήγε λίγο πρίν απο εμάς και μας το σύστησε οταν βρεθήκαμε στο Αnoi.
Ευτυχώς το είχαμε συμπεριλάβει ήδη στο ταξίδι μας και όταν πήγαμε θυμηθήκαμε τα λόγια του!
Mιά μικρή ενημέρωση για το σημείο αυτό που επισκεφτήκαμε.
H λίμνη Τόνλε Σαπ -η Μεγάλη Λίμνη- είναι η μεγαλύτερη της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Την άνοιξη που λιώνουν τα χιόνια στα βουνά των Ιμαλαΐων , αυξάνονται τα νερά του ποταμού Μεκόνγκ.
Περνώντας από την πρωτεύουσα Πνομ Πενχ, τροφοδοτεί με νερό τον παραπόταμο του Τόνλε Σαπ μήκους 100 χιλιομέτρων,ο οποίος με την σειρά του χύνει τα νερά του στη λίμνη, πολλαπλασιάζοντας έτσι την έκτασή της από 3.000 τ. χλμ. σε 10.000 τ. χλμ.!
Την εποχή των μουσώνων προστατεύει το Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ στο Βιετνάμ από την πλημμύρα.Τότε το βάθος της λίμνης αυξάνεται.
Την εποχή της ξηρασίας, όταν η στάθμη του ποταμού Μεκόνγκ ελαττώνεται, τα νερά της λίμνης τον τροφοδοτούν, μέσω του παραποτάμου του Τόνλε Σαπ.
Το φαινόμενο αυτό κάνει τη λίμνη μία από τις πλουσιότερες πηγές ψαριών του γλυκού νερού, ενώ η λάσπη της γίνεται ένα απίστευτα γόνιμο έδαφος.
Οι ρίζες των τεράστιων δέντρων αποτελούν ένα φυσικό φράγμα για την αποφυγή πλημμύρων στα χωριά που υπάρχουν στην λίμνη.
Η ζωοφόρος λίμνη τρέφει πανω από τέσσερα εκατομύρια ψυχές που απασχολούνται με την αλιεία.συνάμα ο μισός πληθυσμός της καμπότζης τρέφεται απο την λίμνη αυτή!
Το 1997 η UNESCO την ανακύρηξε προστατευόμενη βιόσφαιρα. Αποδημητικά πουλιά και πάνω από 1.300 είδη ψαριών ζουν εκεί.
Χάρη στον πλούτο αυτής της λίμνης αναπτύχθηκε και ο μεγαλύτερος αρχαίος πολιτισμός της Ασίας, ο πολιτισμός του Ανγκορ!
Εμείς επισκεφτήκαμε ένα χωριό της λίμνης σε μιά μέρα,ξεκινώντας με την βάρκα μας απο το siem reap!
H εμπειρία ήταν μοναδική..στην υδάτινη διαδρομή,είδαμε όσα χωριά βρισκόταν στην πορεία μας.οι εικόνες θα σας δώσουν να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται.

Ο μεγάλος χαμός έγινε όταν πλησιάσαμε το χωριό,οπου διάφορα μικρά βαρκάκια ήρθαν να μας προυπαντήσουν και να μας καλωσορίσουν.
οι προμήθειες που είχαμε φέρει αποδείχτηκαν σωτήριες,μιάς και λιλιπούτειοι φίλοι με δικιά τους βάρκα μια απλή πλαστική λεκάνη,μας ζύγωναν με απλωμένα χέρια.
προσπαθήσαμε να κανομε δίκαιη μοιρασιά τις καραμέλες,τα γλυφιτζούρια και τα στυλό...θα μου πείς τι να τα κάνουν τα στυλό,όμως όπως μάθαμε ειχαν και πλωτό σχολείο!!
Τίποτα δεν έλειπε απο αυτό το χωριό.
σε όλα τα βαρκάκια τα παιδιά είχαν και τα δικά τους pet που ήταν συμπαθέστατα φίδια.τα κοριτσάκια δέ πιο τολμηρά τα "φορούσαν"σαν κολιέ...
xene πρόσεχε μην πέσομε έξω στις καραμέλες...να πάρουν όλα τα παιδιά..
Και να οι φωτογραφίες και να να μου δίνουν τον Λάκη να τον τυλιχτώ και εγώ...μπρρρρ οχι ευχαριστώ! έχω φανή!!

Πλευρίσαμε μιά παράγκα πεντακάθαρη οπου ήπιαμε τον κλασσικό βιετναμέζικο καφέ μας ..ίδιος και εδώ και ας ήταν καμπότζη..Ακριβώς κάτω απο τις τάβλες που απολαμβάναμε τον καφέ,κάτι σάλευε.. χαμογελώντας η κοπελιά μας ειπε οτι εκεί ήταν το εκτροφείο των κροκοδείλων τους!!


Οι μισοκοιμισμένοι κροκόδειλοι ήταν κάδος ανακύκλωσης αφού οτιδήποτε περίσευε απο τροφές τα έριχναν κατευθείαν στα συμπαθή ζωντανά τους!
Αντε μην παραπατήσεις εδώ!!!..πατάμε καλά σε όλη την σανίδα..το παραμικρό στραβοπάτημα..στην κίτρινη στοματάρα των ερπετών!
Ρε που μπλέξαμε!! και εδώ ισχύει με ζώσανε τα φίδια...κυριολεκτικά!
Ολοι οι κάτοικοι βρισκόταν σε αυτοσχέδιες βάρκες και κάτι έκαναν.άλλοι κουβαλούσαν τα παιδιά τους,άλλοι ψάρευαν,φύτευαν καρπούς στα ανάβαθα σημεία της λίμνης,έπλεναν,τα παιδιά έπαιζαν και κολυμπούσαν ολόγυμνα.
Εξοικειωμένοι με την φτώχεια και τα λίγα,όμως δεν έλειπε το χαμόγελο στα χείλη, η περηφάνεια και η φιλοξενία.



Aπόλαυση και πρωτότυπη η σημερινή μέρα..οι εμπειρίες μοναδικές ..
Στην επιστροφή μας παρακαλέσαμε τον βαρκάρη να σταματήσει σε κάποιο ιατρείο ή νοσοκομείο να δώσομε φάρμακα και υγειονομικό υλικό που είχαμε μαζί μας.
Κάναμε στάση σε ένα πλωτό νοσοκομειο -ιατρείο.ζητήσαμε κάποιον εκεί να μιλήσομε.Σε ένα πεντακάθαρο δωμάτιο υπήρχαν λίγα ράντζα και το πάτωμα ήταν στρωμένο με πολύχρωμα καθαρά κουρέλια.τα εργαλεία που είχαν ήταν λίγα και πρωτόγονα.Ρωτήσαμε που είναι οι άρρωστοι και η απάντηση ήταν οτι δεν υπάρχουν !!
Υγιείς οι κάτοικοι λοιπόν στο παραγκοχωριό,και το μικρό νοσοκομείο άδειο.
Αφήσαμε το υλικό μας εξηγώντας πως να το χρησιμοποιήσουν άν χρειαστεί,χαιρετίσαμε τα πρόσχαρα κορίτσια,βαλαμε τα παπούτσια μας και αναχωρήσαμε.

Ολοταχώς πίσω στο siem reap για να οργανώσομε τις επόμενες μέρες που είναι αφιερωμένες στο τελευταίο και σημαντικότερο κομμάτι του ταξιδιού μας,το μοναδικό και ασύλληπτο Ankgor!
stay tuned!

 

[NTINA]

Σάββατο απόγευμα και αντί να χαλαρώσω,βρίσκομαι αντιμέτωπη με τις φοβίες μου.Ρενάτα έχεις βαλθεί να μου επιβάλεις ομοιοπαθητική?
Χάθηκε ρε παιδί μου μια Βιετναμέζα Φανούλα για φωτό,και μας έχεις αραδιάσει
ότι ερπετό κυκλοφορούσε στην περιοχή?