Βιετνάμ Βιετνάμ:Απ'το Βορρά μέχρι τον Νότο!!

[sif.....]

Γειά σας φίλοι μου ταξιδιώτες!!Μόλις τελείωσε ένα ακόμα ταξίδι ζωής και ανυπομονώ όπως πάντα να μοιραστώ μαζί σας όσα ζήσαμε στο υπέροχο Βιετνάμ!Αυτή τη στιγμή που σας γράφω βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο Sheremetyevo μαζί με τον φίλο,συνταξιδιώτη και μέλος του forum mpampis1979,αναμένοντας την πτήση για Αθήνα και έπειτα για Ηράκλειο.

Μπορώ να πω ότι ήταν ένα ταξίδι που θα μας μείνει αξέχαστο και να είστε σίγουροι ότι θα σας δώσω γράφοντας την ιστορία μου όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ.

Αρχικά να πω ότι μας κόστισε συνολικά μόλις 1300 ευρώ το άτομο+100 ευρώ στα ψώνια που κάναμε για 16 μέρες,και νομίζω ότι όσον αφορά τον προυπολογισμό αλλά και την οργάνωση τα πήγαμε περίφημα!Να σας ανακοινώσω επίσης και επίσημα την δημιουργία της δικής μου ταξιδιωτικής σελίδας http://travelsif1.webnode.gr/# που μόνο σκοπό έχει να βοηθήσει και να παρακινήσει ανθρώπους να ταξιδέψουν!
Οι πτήσεις έγιναν με την Aeroflot από Αθήνα-Ανόι και επιστροφή Χο Τσι Μινχ-Αθήνα μέσω Μόσχας και από Αθήνα για Ηράκλειο με aegean.Κόστισαν 593 και 100 αντίστοιχα,οι εσωτερικές τώρα από Ανόι-Da nang έγινε με Vietjetair,κόστος 42 ευρώ και από Hue-Ho Chi Minh με Jetstar 30 ευρώ.
Πρώτη συμβουλή που δίνω και είναι σημαντική είναι να βγάλετε Visa on arrival και όχι από την πρεσβεία στην Αθήνα,υπάρχουν πολλά site,εμείς επιλέξαμε το (http://vietnamvisapro.com) για να βγάλετε την προέγκριση για την βίζα σας με κόστος 9 δολάρια(σας στέλνουν e'mail το οποίο γράφει τα ονόματά σας το εκτυπώνεται και το έχετε μαζί σας μαζί με μία φωτογραφία διαβατηρίου) και όταν φτάσετε στο αεροδρόμιο δίνεται 25 δολάρια τα οποία θα έχετε προμηθευτεί από Ελλάδα και αυτό ήταν.Αν βγάλετε από την πρεσβεία όπως κάποια παιδιά που συναντήσαμε θα δώσετε 75 ευρώ και ο χρόνος που περιμέναμε για να μας φτιάξουν την βίζα στο διαβατήριο δεν ξεπέρασε τα 20 λεπτά.

Αφού παραλάβαμε την βίζα λοιπόν περιμένουμε να έρθουν οι βαλίτσες μας όμως πουθενά....τελικά μαθαίνουμε ότι έμειναν στην Μόσχα και θα μας τις φέρουν αύριο στο ξενοδοχείο μας,οπότε θετική ενέργεια και όλα θα πάνε καλά,εδώ να πω ότι είμαι πάντα προληπτικός και έχω στην χειραποσκευή μου ρούχα και εσώρουχα για τέτοιες περιπτώσεις και να που δικαιώθηκα.
Παίρνουμε το λεωφορείο 86 για το κέντρο της πόλης του Ανόι με κόστος 30.000 dong,βέβαια να πω ότι δώσαμε 1,5 δολάριο γιατί δεν θέλαμε να αλλάξουμε λεφτά στο αεροδρόμιο καθώς η ισοτιμία δεν ήταν καλή.Το ξενοδοχείο μας ήταν το Hanoi Riverside Hotel μέσα στη παλιά πόλη,αξιοπρεπές και οικονομικό αφού δώσαμε 64 ευρώ το δίκλινο για 4 βράδια.Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο είχα κλείσει διαδικτυακά από το Hanoi Free Walking Tour μία δωρεάν ξενάγηση για να μας βοηθήσει να προσανατολιστούμε στην πόλη,που πραγματικά στην αρχή όλοι οι δρόμοι σου φαίνονται ίδιοι.

Μας παρέλαβαν από το ξενοδοχείο λοιπόν δύο νεαρές φοιτήτριες οι οποίες θέλοντας να βελτιώσουν τα Αγγλικά τους αλλά και να γνωρίσουν ανθρώπους με διαφορετικές κουλτούρες συμμετέχουν στις ξεναγήσεις.

Ξεκινήσαμε απ'το Heritage House ένα παραδοσιακό σπίτι που λειτουργεί σαν μουσείο.Εδώ να πω ότι μοναδική σας υποχρέωση είναι να πληρώσετε το εισιτήριο του ξεναγού που σας ακολουθεί,μιλάμε για μικρό ποσό 10.000 dong περίπου 0,45 λεπτά!

Τέτοια σπίτια σαν αυτό θα δείτε αν επισκεφθείτε το Hoi An το οποίο είναι μαγικό!Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ξενάγησης,η οποία κρατάει 3 ώρες και μάλιστα διασχίσαμε περίπου 8 χιλιόμετρα,ήταν η συζήτηση με τα κορίτσια όπου μάθαμε πολλά:Ζουν παραδοσιακά χωρίς πολυτέλειες,για παράδειγμα 10 σπίτια μπορεί να μοιράζονται μία κοινόχρηστη τουαλέτα κάτι που έχει μείνει από παλιά και το διατηρούν ενώ έχουν χρήματα όπως μας είπαν,η πολιτική κατάσταση στην χώρα,η ηγεσία είναι Αριστεροί με Δεξιά τσέπη όμως,αν έχεις μέσο πας μπροστά,αν είσαι από στρατιωτική οικογένεια μπαίνεις στο στρατό,κλασικά πράγματα.

Περάσαμε και από την λίμνη Hoan Kiem όπου μάθαμε ότι οφείλει το πράσινο χρώμα της στον άργιλο που περιέχει,είδαμε την υπέροχη γέφυρα Huc όπου οδηγεί στον ναό Ngoc Son

και τον πύργο της χελώνας όπως λέγεται ο οποίος βρίσκεται σε ένα νησάκι μέσα στη λίμνη.

Άλλα αξιοθέατα που είδαμε είναι το σπίτι που ο Χο Τσι Μινχ έγραψε την ανακοίνωση για την διακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας στην οδό Hang Ngang το N48.Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο όμως όπως καταλαβαίνετε ότι σχετίζεται με τον Θείο Χο όπως τον αποκαλούν είναι σημαντικό για εκείνους,και πράγματι υπήρξε ένας χαρισματικός ηγέτης από αυτούς που δεν υπάρχουν στις μέρες μας.

Περάσαμε και από την τελευταία πύλη της πόλης που διατηρείται καθώς οι άλλες καταστράφηκαν.

Βρεθήκαμε στην Γαλλική περιοχή όπου είδαμε το κτίριο της όπερας το οποίο μοιάζει να έχει ξεχαστεί εδώ....

Να πω ότι προσωπικά με γοήτευσε το χάος της πόλης,ήταν πιο εύκολο από ότι νόμιζα το να διασχίσεις τον δρόμο,απλά κρατάς σταθερό το βήμα σου και εκείνοι σε αποφεύγουν.Στο τέλος της ξενάγησης καθίσαμε να τις κεράσουμε ένα καφέ όμως όχι σαν τους συνηθισμένους το λεγόμενο Egg Coffee στο πιο φημισμένο μαγαζί της πόλης το Giang Cafe.

Να πω ότι όλα τα μαγαζιά που θα σας προτείνω είναι ψαγμένα τα συνιστώ ανεπιφύλακτα και είναι αποτέλεσμα μεγάλης αναζήτησης πριν το ταξίδι.Ο καφές κόστιζε κανονικά 20.000 dong όπως μας είπαν τα κορίτσια αλλά μας τον χρέωσαν 25.000 επειδή ήμαστε τουρίστες,αυτό είναι αλήθεια ότι το είδαμε πολλές φορές και αργότερα θα σας πω ένα τρόπο αντιμετωπισης γιατί υπήρχε φορά που μας ζήτησαν τα διπλά και όχι απλά 5.000 παραπάνω.
Το κλίμα που συναντήσαμε σ'αυτή την πρώτη μεγάλη βόλτα μας στην πόλη μιας και ήταν Κυριακή ήταν εορταστικό θα έλεγα με παιδιά να παίζουν στους δρόμους γύρω από την λίμνη όπου είχαν κλείσει οι δρόμοι όπως κάθε Κυριακή για τα οχήματα.

Είδαμε και μερικούς φοιτητές όπου είχαν έρθει για την φωτογράφιση της αποφοίτησης τους.Πραγματικά αυθεντικές εικόνες από μία πόλη που ήταν τόσο διαφορετική από όσα εχω δει στη ζωή μου μέχρι σήμερα.

Αφού ευχαριστήσαμε και αποχαιρετήσαμε τα κορίτσια φύγαμε για να βρούμε με σύμμαχο πάντα το gps το Thesinh Tourist για να κλείσουμε την αυριανή εκδρομή μας στον Tam Coc.Δεύτερη συμβουλή που δίνω βρείτε το πραγματικό Thesinh Tourist επειδή λόγω της φήμης τους δεκάδες έχουν ονομάσει παρόμοια τα πρακτορεία τους.Γιατί να επιλέξετε τώρα το συγκεκριμένο πρακτορείο,είναι απίστευτα οικονομικό και προσφέρει ποιοτικές εκδρομές.Η διεύθυνση είναι 52 Luong Ngoc Quyen,προσοχή στον ίδιο αριθμό υπάρχουν δύο εσείς μπείτε στο μικρό και όχι στο ξενοδοχείο.Πληρώσαμε 650.000 για την εκδρομή στο Tam Coc και 100.000 για τα εισιτήρια στο Water puppet theatre.Τους δώσαμε ευρώ μιας και είχαμε αλλάξει λίγα χρήματα και δεν είχε κανένα πρόβλημα και μάλιστα χωρίς να κρατήσει καθόλου προμήθεια ή να βάλει κάτι παραπάνω στην τιμή.Εδώ να πω ότι κάτι τέτοιο σας συμφέρει αφού η καλύτερη ισοτιμία που βρήκαμε στο Ανόι ήταν 1 ευρώ=23.800 dong ενώ εκείνη μας το υπολόγισε όπως είναι κανονικά η ισοτιμία με 1 προς 24.000.
Αφού τελειώσαμε και με αυτό είπαμε να πάμε για να δοκιμάσουμε τις πρώτες μας γεύσεις,το πρόγραμμα μας έλεγε σαλιγκάρια και έπειτα την περίφημη σούπα pho.Είπαμε όλα ήταν σχεδιασμένα με πολύ κόπο όμως είμαι χαρούμενος που όλα πήγαν τέλεια.Το μαγαζί με τα σαλιγκάρια βρίσκεται στην οδό dinh liet και θα το βρείτε στο Google με το όνομα Quán Ốc Nóng Hà Trang.

Θα καταλάβετε την ποιότητα των μαγαζιών που σας προτείνω από τους πολλούς ντόπιους που θα τρώνε μαζί σας.Τα σαλιγκάρια ήταν νόστιμα και μιας και βλέπαμε τους ντόπιους να τρώνε και οστρακοειδή είπαμε να δοκιμάσουμε και από αυτά και επίσης ήταν εξαιρετικά.Τώρα το μυστικό για να μην σας πιάνουν κορόιδο στις τιμές πριν ζητήσετε τον λογαριασμό ή πριν καν καθίσετε ρωτήστε έναν ντόπιο που κάθεται και τρώει πόσο κοστίζει,έπειτα θα ξέρετε.Όσες φορές το κάναμε καταλάβαμε την διαφορά στην τιμή,δώσαμε 70.000 ο καθένας και για τα δύο πιάτα,και φύγαμε για να φάμε τη σούπα pho στην διεύθυνση bat dan 45 θα το βρείτε ως Pho Xao Phu My.

Οι ουρές των ντόπιων ακόμα μια φορά δικαίωσαν την επιλογή αλλά και η ποιότητα του φαγητού το οποίο προσωπικά με ξετρέλανε,προσοχή ρίξετε ένα κομματάκι τσίλι μέσα γιατί θα σας πεταχτούν τα μάτια έξω.Δώσαμε 50.000 και μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι,ο Μπάμπης βέβαια προσπαθούσε να συνηθίσει τα χαμηλά σκαμπό που τον δυσκόλευαν,εγώ πάλι είμαι σε Βιετναμέζικο μέγεθος και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα.Εδώ ήταν η στιγμή που μας ήρθε e'mail από την Jetstar ότι η πτήση που είχαμε σε μία εβδομάδα για Da nang άλλαξε και από τις 6 Μαρτίου το πρωί που ήταν μεταφέρθηκε στις 7 Μαρτίου το απόγευμα.Έτσι θα χάναμε μια μέρα στο Hoi An κάτι που δεν ήθελα με τίποτα και θα μας χαλούσε το πρόγραμμα.Είπαμε θετική ενέργεια και όλα φτιάχνουν....στείλαμε ότι δεν δεχόμαστε μια τόσο μεγάλη αλλαγή και μας είπαν ότι θα πάρουμε πίσω εντός 15 ημερών τα χρήματά μας(30 ευρώ)και μέσω της skyscanner βρήκαμε την πτήση που κάναμε με Vietjetair με 42 ευρώ,μικρό το κακό.
Μετά από εκεί και με ατελείωτες δυνάμεις πήγαμε στη νυχτερινή αγορά που γίνεται στην παλιά πόλη κάθε Κυριακή βράδυ και αρχίσαμε τα ψώνια.Οι τιμές ήταν τόσο δελεαστικές που και να μην ήθελες ψώνιζες,πήρα ένα ζευγάρι αθλητικά Nike made in Vietnam τα οποία είναι φανταστικά και σε όλο το ταξίδι με βόλεψαν απίστευτα με μόλις 400.000 dong(16 ευρώ)!!

Αγόρασα και 2 αναμνηστικά μαγνητάκια για την συλλογή μου με τιμή 40.000 το ένα τα οποία βέβαια στην συνέχεια του ταξιδιού βρήκα και με 20.000.Ο Μπάμπης τώρα ο οποίος κατέβασε το μισό Βιετνάμ πήρε μια τσάντα North Face με μόλις 10 ευρώ,εδώ να πω ότι η εταιρεία της North Face έχει εργοστάσιο στη χώρα και δεν μιλάμε για κακής ποιότητας ρούχα,μπροστά μου η υπάλληλος όταν το είπα αυτό άδειασε ένα ποτήρι νερό σε ένα από τα αδιάβροχα και δεν πέρασε ούτε σταγόνα!

Πήρε επίσης ένα εξαιρετικό ζευγάρι ορειβατικά παπούτσια Salomon με μόλις 29 ευρώ!!Κόστος στην Ελλάδα 150 ευρώ.Έπειτα πήγαμε και μια βόλτα στη λίμνη να την δούμε φωτισμένη και με την ευκαιρία αγοράσαμε και ένα κονικό καπέλο γιατί το χρειαζόμασταν στην αυριανή βαρκάδα.Προσοχή δώσαμε μόλις 60.000 όταν παραπάνω μας ζητούσαν 200.000 και ήταν και εξαιρετικής ποιότητας κάτι που μας διαβεβαίωσαν στο Hoi An αφού όπως μας είπαν εκεί δεν υπήρχε τόσο καλή ποιότητα.

Αυτή ήταν η πρώτη μέρα μας σε ένα ταξίδι τόσο γεμάτο και με τόσες απίθανες στιγμές.Σας έδωσα μια πρώτη γεύση αλλά ακόμα δεν έχετε δει τίποτα,θα προσπαθήσω να την τελειώσω όσο πιο γρήγορα μπορώ.Στη συνέχεια σας έχω Tam Coc ένα συναρπαστικό τοπίο που δεν πρέπει να παραλείψετε με τίποτα,διαμονή σε homestay στην Sapa στο χωριό Ta phin με οικογένεια της φυλής Red Dhao που ήταν και η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου τολμώ να πω,Halong bay βέβαια με πολύ καλή τιμή και εταιρεία που λίγοι γνωρίζουν,Friendship village η πιο συγκινητική στιγμή του ταξιδιού μας,χωριό Le Mat και γεύμα φιδιού,μυστικό για να μην ξοδέψετε πολλά χρήματα στα νυχτερινά τρένα προς την Sapa,σήραγγες Cu chi,ποταμός Mekong,Tra que vegetable village στο Hoi An απίστευτη εμπειρία,Ιστορική Hue και αυτοκρατορική φωτογράφιση,οδήγηση μέσα στο κυκλοφοριακό χάος,και πολλά άλλα....μείνετε συντονισμένοι και δεν θα χασετε!!

Την επόμενη μέρα λοιπόν ήταν όπως προανέφερα η εκδρομή στον Tam Coc,και επειδή θα ερχόταν και οι βαλίτσες μας από το αεροδρόμιο αφήσαμε το χαρτί που μας είχαν δώσει στην υποδοχή για να τις παραλάβουν για εμάς.Η βαρκάδα μας ήταν υπέροχη,το τοπίο μαγικό,χωρίς άλλους τουρίστες στο σημείο που μας πήγαν και προτείνω ανεπιφύλακτα αυτή την εκδρομή για το πρόγραμμα σας.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.Το λεωφορείο που μας παρέλαβε ήταν μικρό και ήμασταν μόλις 5 άτομα,κάτι που ήταν εξαιρετικό γιατί στις εκδρομές που είναι πολλά άτομα όλα γίνονται πιο βιαστικά.Η διαδρομή διαρκεί περίπου 3 ώρες με ένα 20 λεπτό διάλειμμα σε ένα μαγαζί όπου έφτιαχναν χειροποίητους πλεκτούς πίνακες δυστυχώς όμως ήταν πολύ υψηλές οι τιμές.

Έπειτα κάναμε μια στάση για να δούμε ένα από τους πολλούς ναούς που επισκεφθήκαμε στην χώρα,με όμορφη αρχιτεκτονική,και με υπέροχα φυτά τριγύρω του.

Μετά ακολούθησε το γεύμα μας το οποίο περιελάμβανε η εκδρομή όπου είχαμε την δυνατότητα να δοκιμάσουμε διάφορα πιάτα.Τα ποτά χρεώνονται επιπλέον οπότε σας συμβουλεύω να έχετε προμηθευτεί από κάποιο σούπερ μάρκετ αναψυκτικά και νερό και να τα έχετε μαζί σας,προσοχή στις τιμές:Coca Cola 390ml:6.600 dong,νερό 1,5L 9.000 dong και το λέω αυτό γιατί αν επιλέξετε ένα μικρό μαγαζί που δεν αναγράφει τιμές στα προϊόντα θα πληρώσετε επειδή είστε τουρίστες τουλάχιστον το διπλάσιο,οπότε επιλέξτε μαγαζιά με αναγραφόμενες τιμές.

Στη συνέχεια ήρθε η στιγμή που περιμέναμε πώς και πώς δηλαδή η βαρκάδα.Ότι και να σας πω δεν θα καταφέρω να σας μεταδώσω τόσο καλά τις εικόνες και την εμπειρία που ζήσαμε.Απόλυτη ησυχία,άκουγες τους ήχους των πουλιών και τα κουπιά που χτυπούσαν απαλά το νερό από την γυναίκα που κοπηλατούσε με τα πόδια και μας εντυπωσίασε,κάτι που δεν μπορούν να κάνουν όλοι απ'ότι μάθαμε πάρα μόνο οι κάτοικοι στο πλωτό χωριό Kenh Ga.

Η μετάφραση του ονόματος Tam Coc είναι 3 σπηλιές και πήρε το όνομά του από τις σπηλιές που θα περάσετε με την βάρκα σας,προσοχή στα κεφάλια σας γιατί τα τοιχώματα του σπηλαίου φτάνουν πολύ χαμηλά.

Η διάρκεια της βαρκάδας ήταν μία ώρα και νομίζω ότι επιβάλλεται να δώσετε φιλοδώρημα αλλά και να αγοράσετε ένα μικρό αναμνηστικό που θα σας προσφέρει ώστε να την βοηθήσετε.Αγοράσαμε ένα μικρό ξύλινο βαρκάκι με 50.000 dong ακόμα και αν γνωρίζαμε ότι η πραγματική του αξία ήταν πολύ μικρότερη.

Το τοπίο τριγύρω μοιάζει με εκείνο του halong bay με τους κατάφυτους βράχους απλά εδώ δεν υπάρχει θάλασσα και τριγύρω υπάρχουν ορυζώνες,προσωπικά μου άρεσε περισσότερο εδώ απ'ότι στο halong bay που είναι γεμάτο πλοία τριγύρω.Στη διαδρομή συναντήσαμε ανθρώπους να ψάχνουν για σαλιγκάρια του νερού σαν εκείνα που είχαμε φάει την προηγούμενη μέρα και αργότερα είδαμε ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη.

Αφού τελειώσαμε την βαρκάδα μας ήρθε η ώρα να κάνουμε μία βόλτα γύρω από αυτό το μαγικό τοπίο με ποδήλατα.

Κάναμε μια μικρή στάση σε ένα ναό μέσα σε μια σπηλιά αλλά και για φωτογραφίες σε άλλο σημείο του ποταμού όπου είδαμε να την διασχίζουν δεκάδες βάρκες και εκεί καταλάβαμε πόσο τυχεροί ήμασταν που εμάς μας πήγαν σε σημείο του ποταμού που δεν είχε κόσμο.

Έπειτα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής όντας απόλυτα ικανοποιημένοι για την υπέροχη μέρα που είχαμε περάσει.Και επειδή η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται μετά από αυτή την εκδρομή ήμασταν σίγουροι ότι όλα θα πάνε καλά,αφού μετά από αυτό που έγινε με τις βαλίτσες μας είχα μια ανησυχία.Ελπίζαμε λοιπόν ότι γυρίζοντας στο ξενοδοχείο θα έχουν έρθει και οι βαλίτσες μας για να μας φύγει και αυτό το άγχος,όπως και έγινε,μόνο που η δική μου ήταν σπασμένη στο χερούλι και την είχαν ανοίξει χωρίς όμως να λείπει τίποτα.Είπαμε θετική ενέργεια,πολύ απλά πήρα καινούργια με 500.000 dong,τιμή όχι και τόσο καλή,μάλλον κορόιδο πιάστηκα αφού είδαμε να ότι με τα διπλάσια έπαιρνες επώνυμη βαλίτσα.
Στο ξενοδοχείο γυρίσαμε γύρω στις 18:00 και αφού κάναμε μπάνιο βγήκαμε κατευθείαν,δεν θέλαμε να χάσουμε στιγμή από τον χρόνο μας.Πήγαμε για φαγητό αυτή τη φορά σούπα noodles με καβούρι,τόφου,ντομάτα σε ένα μαγαζί που βρήκαμε τυχαία με κόστος 40.000.

Έπειτα περιπλανηθήκαμε γύρω από την λίμνη όπου συναντήσαμε φοιτητές που ήθελαν να μιλάνε με τουρίστες για να βελτιώσουν τα Αγγλικά τους κάτι που συνέβη πολλές φορές στο ταξίδι μας και το απολαμβάναμε γιατί και εμείς θέλαμε να μάθουμε για τον τρόπο ζωής τους.Από τα πράγματα που μας είπαν και ξεχώρισα ήταν ότι με τους Νότιους έχουν μεγάλες διαφορές καθώς έχουν άλλη κουλτούρα και διαφορετικό τρόπο σκέψης,εκείνοι προτιμούν την καλοπέραση ξοδεύοντας τα χρήματά τους ενώ εδώ όπως είπε προσπαθούμε και κάνουμε οικονομία για να έχουμε χρήματα για τα γεράματα μας.
Περάσαμε και από την Γαλλική περιοχή όπου όπως μας είχαν πει τα κορίτσια την πρώτη μέρα στην ξενάγηση υπάρχει το καλύτερο παγωτό της πόλης στα γύρω μαγαζιά,κόστος για ένα χωνάκι 60.000 dong,ακριβά δηλαδή για τα δεδομένα της χώρας,πιο οικονομικά ήταν τα συσκευασμένα παγωτά.Έτσι κλείσαμε γλυκά την δεύτερη μέρα μας και πήγαμε για ξεκούραση γιατί την επόμενη μέρα είχε πρωινό ξύπνημα για να πάμε στο μαυσωλείο του Χο Τσι Μινχ.

Την επόμενη μέρα αφού φάγαμε πρωινό στο ξενοδοχείο,όχι όπως το φαντάζεστε,δικό τους,δηλαδή μπορούσες να διαλέξεις ένα πιάτο όπως τηγανιτά αυγά,σούπα pho,τηγανιτό ρύζι με αυγό και μαζί ένα ρόφημα,δηλαδή Βιετναμέζικο καφέ τον οποίο τιμήσαμε δεόντος,πήγαμε στο μαυσωλείο του Χο Τσι Μινχ αφού πρώτα περάσαμε από την οδό Dien Bien Pho street για να δούμε τη γειτονιά που περνάει το τρένο δίπλα κυριολεκτικά από τα σπίτια.

Στο μαυσωλείο πήγαμε με τα πόδια,μια απόσταση περίπου 3 χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο,έχοντας φροντίσει να φοράμε μακρύ παντελόνι γιατί είχαμε διαβάσει ότι δεν επιτρέπονται τα σορτσάκια.Το ωράριο του Μαυσωλείου είναι αυστηρά 09:00 με 11:00 και θα δείτε πολλά λεωφορεία να κατεβάζουν μικρά παιδιά όπου περνάνε από εκεί για να τιμήσουν τον μεγάλο ηγέτη πριν πάνε στο σχολείο τους.

Περιμέναμε στην ουρά μαζί με χιλιάδες ντόπιους που περνούν από εκεί καθημερινά,μαζί με ένα μεγάλο άγημα του στρατού.Η ουρά αν και μεγάλη προχωρούσε γρήγορα αφού εσωτερικά δεν μπορούσες να σταθείς ούτε δευτερόλεπτο έβλεπες το σώμα του μεγάλου ηγέτη όντας σε κίνηση.Να πω την αλήθεια δεν το περίμενα έτσι,έχει γίνει τόσο καλή δουλειά που νόμιζες ότι απλά κοιμόταν.Να πω πληροφοριακά ότι ο ίδιος είχε ζητήσει να καεί το σώμα του οταν πεθάνει και να σκορπίσουν τη στάχτη του,ώστε να μην στερηθεί ο λαός ούτε 2 μέτρα γης από τον τάφο του.Αντίθετα εκείνοι ταρίχευσαν το σώμα του,το οποίο κάθε 6 μήνες συντηρούν,και έχτισαν το Μαυσωλείο με πρότυπο εκείνο του Στάλιν στη Ρωσία.

Εννοείται ότι δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες εσωτερικά,όπως και να έχετε τα χέρια στις τσέπες και γενικότερα φροντίστε να έχετε κόσμια συμπεριφορά γιατί για εκείνους είναι ιερός χώρος και οφείλεται να το σεβαστείτε.
Στη συνέχεια πήγαμε δίπλα από το Μαυσωλείο στο Προεδρικό παλάτι όπου μπορείτε να δείτε μόνο εξωτερικά,εκεί υποδέχονταν ο Πρόεδρος Χο Τσι Μινχ τους ηγέτες των κρατών και άλλους επίσημους.

Λέγεται ότι δεν έμενε εκεί αφού προτιμούσε να ζεί λιτά οπως ο λαός του στο παραδοσιακό σπίτι που υπάρχει δίπλα.Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη που λέει ότι αυτό ήταν καθαρή προπαγάνδα για τον κόσμο,εγώ επιλέγω την πρώτη άποψη γιατί διαβάζοντας ιστορικά στοιχεία για εκείνον κατάλαβα ότι ήταν ένας από τους λίγους αυθεντικούς ηγέτες.

Ο χώρος γύρω από το σπίτι και το προεδρικό παλάτι είναι μέσα στο πράσινο με υπέροχα φυτά και δέντρα άλλα και μία μικρή λίμνη γεμάτη ψάρια.Για την είσοδο σας σε όλο το χώρο θα δώσετε 40.000 dong.

Στη συνέχεια πήγαμε στη μονόστηλη παγόδα,που βρίσκεται και αυτή στον ίδιο χώρο,όπου είδαμε ανθρώπους να περιμένουν για να αφήσουν τις προσφορές τους και να προσευχηθούν.Αρχιτεκτονικά είναι πολύ εντυπωσιακή αλλά και μοναδική καθώς δεν υπάρχει άλλη παγόδα στηριζόμενη μόνο σε μία στήλη.

Στα μαγαζιά που υπήρχαν εκεί βρήκαμε πολύ φθηνά αναμνηστικά οπότε σημειώστε το στο πρόγραμμα σας.Εκεί συναντήσαμε και πολλούς βουδιστές μοναχούς και βέβαια δεν χάσαμε την ευκαιρία να φωτογραφηθούμε μαζί τους,πιο πολύ για να τρελάνω την μάνα μου που πάντα φοβάται μην με προσηλυτίσουν σε άλλη θρησκεία!Μοναδική Ελληνίδα μάνα!!

Φύγαμε από εκεί με κατεύθυνση τον Ναό της Λογοτεχνίας(κόστος 30.000)ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Κομφούκιο τον μεγάλο Κινέζο φιλόσοφο και ήταν το πρώτο πανεπιστήμιο της χώρας κάτι για το οποίο είναι περήφανοι οι κάτοικοι του Ανόι.

Ο ναός κατασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1070 από το βασιλιά Ly Nhan Tong για την κατάρτιση των ταλαντούχων ανδρών,συμπεριλαμβανομένων των πριγκίπων του έθνους.

Για σχεδόν χίλια χρόνια,έχει διατηρήσει το αρχαίο αρχιτεκτονικό στυλ πολλών δυναστειών και διαφύλαξε πολύτιμα κειμήλια στο ιερό του.

Τα διάφορα περίπτερα,οι αίθουσες,τα αγάλματα και οι στήλες των πτυχιούχων είναι τεράστιας ιστορικής σημασίας.

Δεν θέλω να σας κουράσω με τα ιστορικά στοιχεία του ναού,απλά να σας πω ότι ο χώρος αποπνέει μια μεγαλοπρέπεια,είναι ιδιαίτερα περιποιημένος,γεμάτος υπέροχα μπονσάι τα οποία λατρεύω.Μιλάμε για την υψηλή τέχνη της κηπουρικής.

Πετύχαμε και μια τελετή μπροστά από το ναό,όπου μαζί με τις ψαλμωδίες και το άρωμα των στικς έκαναν την ατμόσφαιρα πολύ ιδιαίτερη,σαν να είχαμε μεταφερθεί στον χρόνο.

Κάτι που δεν γνώριζα ήταν ότι οι πόρτες στους ναούς είναι πιο ψηλά σαν να περνάς εμπόδιο για να μην μπορούν να μπαίνουν τα κακά πνεύματα όπως μας είπαν.

Σε ένα από τους χώρους του ναού συναντήσαμε κάποιους μαθητές οι οποίοι ήθελαν να φωτογραφηθούν μαζί μας και πραγματικά έκαναν σαν τρελά,ιδιαίτερα τα κορίτσια,κάτι που στην συνέχεια του ταξιδιού το συνηθίσαμε γιατί γινόταν συνέχεια.Κάποια στιγμή ρώτησα μια κοπέλα γιατί συμβαίνει αυτό,και μου είπε ότι επειδή έχετε γένια που μας αρέσουν και οι άντρες εδώ δεν βγάζουν.Σ'αυτό το ταξίδι πραγματικά ένιωσα σαν τον Μάρλον Μπράντον ένα πράγμα,το μούσι μου έκανε πάταγο!Οπότε αγόρια τώρα ξέρετε στο Βιετνάμ ταξιδεύουμε αξύριστοι και με μούσια ακόμα καλύτερα!
Έπειτα το πρόγραμμα έλεγε επίσκεψη στο Στρατιωτικό μουσείο το οποίο όμως όταν φτάσαμε είχε κλείσει στις 11:00 και θα άνοιγε ξανά στις 13:00 οπότε κάτσαμε για καφέ στο Highlands Coffee που βρίσκεται δίπλα,και πίνοντας τον εξαιρετικής ποιότητας καφέ τους,η συγκεκριμένη αλυσίδα καταστημάτων έγινε η αγαπημένη μας συνήθεια στο ταξίδι.Το κόστος του παγωμένου καφέ με ζαχαρούχο γάλα ήταν 39.000 dong,λίγο ακριβά αφού από το δρόμο έβρισκες και με 10.000 αλλά η ποιότητα ήταν εξαιρετική.

Στη συνέχεια άνοιξε το μουσείο πληρώσαμε 40.000 για την είσοδο και έδωσα και 30.000 για την άδεια να βγάζω φωτογραφίες.Το δεύτερο προτείνω να μην το βγάλετε άλλωστε κανείς δεν έλεγχε αν είχες το σχετικό εισιτήριο.

Υπάρχουν πολλά αεροπλάνα,άρματα,και πύραυλοι στον εξωτερικό χώρο του μουσείου από την περίοδο του Αμερικανικού πολέμου,αλλά και εσωτερικά όπλα,στολές,και φωτογραφίες και από τις μάχες με τους Γάλλους.

Οι αγώνες που έχει δώσει η χώρα για να κερδίσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της είναι πολλοί και μάλιστα αντιμετωπίζοντας με πενίχρα μέσα υπερδυνάμεις όπως οι Ιάπωνες,Κινέζοι,Γάλλοι,Αμερικανοί και αποδεικνύουν την δύναμη αυτού του λαού,ο οποίος κέρδισε το σεβασμό μου μαθαίνοντας για την ιστορία του.Εμείς οι Έλληνες και ειδικότερα οι Κρητικοί γνωρίζουμε από την ιστορία μας τι θα πει να αγωνίζεσαι για την Ελευθερία σου!

Εντυπωσιακός στον προαύλιο χώρο του μουσείου είναι και ο πύργος ύψους 33,4 μέτρων χτισμένος στο 1812 από την εποχή της δυναστείας του Nguyen με μια μεγάλη σημαία στην κορυφή του.

Μαζί με τα άρματα και τα μαχητικά αεροσκάφη που θα δείτε προσέξτε και ένα το οποίο είναι κάθετα τοποθετημένο,είναι ένα αεροσκάφος των Αμερικανών που κατέρριψαν οι Βιετκόνγκ.Βρίσκεται σε περίοπτη θέση σαν τρόπαιο μαζί με την φωτογραφία ενός κοριτσιού που ανασύρει ένα από τα κομμάτια του.

Φύγαμε από το μουσείο και μέσα μου είχα το αίσθημα του θαυμασμού για αυτόν τον λαό για την δύναμη που έχει επιδείξει σε όλους τους αγώνες του.
Επόμενος σταθμός η Imperial citadel που βρίσκεται πολύ κοντά με τα πόδια από το μουσείο.

Η αυτοκρατορική ακρόπολη του Thang Long (είσοδος 30.000) είναι κτισμένη τον 11 αιώνα από την δυναστεία των Ly Viet,αποτέλεσε το κέντρο της πολιτικής δύναμης για 13 αιώνες και βρίσκεται στην λίστα της Unesco ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Τα κτίρια του Imperial Citadel τα χαρακτηρίζει μια μοναδική ασιατική κουλτούρα προερχόμενη από την Νοτιοανατολική Ασία,με επιρροές που προέρχονται από την Κίνα στο Βορρά και το αρχαίο Βασίλειο των Champa στο νότο.

Αφού τελειώσαμε και από εδώ πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας ένα από τα τρίκυκλα ποδήλατα-ταξί γιατί είχαμε κάνει αρκετά χιλιόμετρα και γιατί θέλαμε να ζήσουμε και την εμπειρία.

Για μία απόσταση 3 χιλιομέτρων δώσαμε και οι δύο μαζί 100.000 dong και νομίζω ότι έστω και για την εμπειρία άξιζε.
Πήγαμε λοιπόν στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για να πάμε για φαγητό,στο χωριό Le Mat!Θα είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε φίδι ψημένο με διάφορους τρόπους που εδώ θεωρείται σπεσιαλιτέ.Είπαμε στην υποδοχή να μας καλέσουν ταξί διαδικτυακά και με μόλις 65.000 dong ήμασταν στο εστιατόριο Quoc Trieu Restaurant.
Διαλέξαμε το φίδι που θέλουμε μέσα από ένα κλουβί,και το πήραμε για να πάμε να μας το σφάξουν μπροστά μας,να του βγάλουν την καρδιά και την χολή τα οποία έβαλαν μαζί με λίγο αίμα σε ένα σφηνάκι για να τα πιούμε και έπειτα να το πάρει για να το ψήσει.

Όλη τη διαδικασία την τραβήξαμε σε βίντεο για τους φίλους μας που δεν μας πίστευαν ότι θα τολμούσαμε να φάμε φίδι και να πιούμε και το αίμα του!!Την χολή δεν την αγγίξαμε όμως το σφηνάκι με το αίμα το ήπιαμε και το δικό μου περιείχε και την καρδιά.Δεν καταλάβαμε τίποτα στη γεύση όμως και μόνο η ιδέα έκανε δύσκολο το εγχείρημα.Έπειτα από λίγη ώρα άρχισαν να καταφθάνουν τα πιάτα.

Μπορώ να πω ότι ξεχώρισα τα spring rolls με γέμιση φιδιού,το τηγανιτό φίδι,αλλά και την πέτσα του που είχε γίνει τραγανή και ήταν σαν πατατάκια!!Σίγουρα κάποιοι θα μας περνάτε για τρελούς και μπορώ να παραδεχτώ ότι γευστικά ήταν ότι πιο extreme έχω κάνει στη ζωή μου,όμως να πω ότι σαν γεύση ήταν ένα καλό γεύμα.Μας κόστισε 645.000 όλα μαζί δηλαδή περίπου 26 ευρώ,τιμή πολύ υψηλή καθώς το φίδι θεωρείται γκουρμέ πιάτο.Θα πρότεινα σε κάποιον να ζήσει αυτή την εμπειρία αν αντέχει,όχι όμως και να πιει το αίμα με την καρδιά το οποίο μου προκάλεσε στη συνέχεια κάποιες στομαχικές διαταραχές τις οποίες αντιμετώπισα με zantac και imodium που είχαμε μαζί μας γιατί ήμασταν προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο.
Ζητήσαμε να μας καλέσουν ταξί το οποίο μας μετέφερε στο ξενοδοχείο με κόστος αυτή τη φορά 70.000 και ετοιμαστήκαμε γιατί το βράδυ στις 20:30 ήταν η παράσταση με κουκλοθέατρο στο νερό όπου όπως σας είχα πει είχαμε κλείσει εισιτήρια την πρώτη μέρα.

Μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση πήγαμε για ψώνια δίπλα από το θέατρο όπου πήραμε Βιετναμέζικο καφέ μαζί με το φίλτρο με κόστος 120.000.
Να πω ότι το θέατρο αυτού του είδους έχει τις ρίζες του στον 11 αιώνα όπου χωρικοί που φύτευαν ρύζι είχαν ως τρόπο διασκέδασης τις μαριονέτες χρησιμοποιώντας ως σκηνή τους ορυζώνες.Προσωπικά μου φάνηκε χαριτωμένη παράσταση και με εντυπωσίασε το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες βρίσκονται σε όλη την διάρκεια της παράστασης στο νερό.

Φεύγοντας από εκεί κάναμε μια βόλτα γύρω από τα στενά της παλιάς πόλης που δεν χορταίναμε και πήγαμε για ύπνο.
Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα μας έλεγε μια ξεχωριστή επίσκεψη που εξελίχθηκε καλύτερη απ'ότι περίμενα.Ήταν στο Friendship village που βρίσκεται 14 χιλιόμετρα από το Ανόι,ένα ίδρυμα που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Αμερικανού βετεράνου του πολέμου του Βιετνάμ George Mizo,με σκοπό να βοηθήσει παιδιά που γεννιούνται με προβλήματα εξαιτίας των χημικών που έριξαν οι Αμερικάνοι στον πόλεμο.

Είχαμε στείλει πολλά e'mail για να γνωστοποιήσουμε την επίσκεψη μας εκεί χωρίς όμως να λάβουμε απάντηση,οπότε πήραμε την απόφαση να πάμε και ότι γίνει.Το ταξί για την μεταφορά μας κόστισε 360.000 dong μετ'επιστροφής και αυτό που ζήσαμε είναι δύσκολο να σας το περιγράψω.

Αρχικά να πω ότι ο πρώτος που συναντήσαμε μπαίνοντας ήταν ένας Βιετναμέζος βετεράνος του Αμερικανικού πολέμου ο οποίος αν και δεν ήξερε Αγγλικά μας υποδέχτηκε εγκάρδια και μας οδήγησε να γνωρίσουμε και άλλους Βετεράνους όπου ζουν εκεί και τους προσφέρετε στέγη και ψυχολογική υποστήριξη.

Με την βοήθεια της υπεύθυνης που λειτούργησε σαν μεταφράστρια ακούσαμε από έναν από τους βετεράνους ιστορίες από τον πόλεμο,όπου μας είπε πόσο τυχερός στάθηκε που επέζησε και αμέσως φάνηκε η συγκίνηση στα μάτια του.

Στη συνέχεια η υπεύθυνη του ιδρύματος μας ξενάγησε στους χώρους και δεν έκρυψε την έκπληξή της που κάποιοι ενδιαφέρθηκαν να έρθουν ως εδώ για να δουν το έργο τους και να γνωρίσουν τα παιδιά!Μείναμε εντυπωσιασμένοι από την δουλειά που γίνεται ψωνίσαμε μερικά χειροποίητα τσαντάκια φτιαγμένα από τα παιδιά και κυρίως πήραμε πολύ αγάπη.Γνωρίζοντας τα παιδιά που μας υποδέχτηκαν με το χαμόγελο ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές του ταξιδιού μας.

Το ίδρυμα πλέον στηρίζεται οικονομικά κατά 80% από το κράτος του Βιετνάμ και 20% από δωρεές.Ακόμα και 42 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου υπάρχει τερατογέννεση στην χώρα σε υψηλό βαθμό εξαιτίας του πορτοκαλί παράγοντα(τετραχλωροδιβενζοδιοξίνη) όπως είναι η κωδική ονομασία του τοξικού που χρησιμοποιήθηκε.

Πάνω από 50.000.000 λίτρα φυτοκτόνων ψεκάστηκαν για την απογύμνωση των δασών στην επιχείρηση με ονομασία Ranch Hand.Εξαιτίας των ψεκασμών σημειώθηκε ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των πόλεων στο Νότιο Βιετνάμ,για παράδειγμα η πόλη Σαϊγκόν από 2.800.000 κατοίκους έφτασε τα 8.000.000 καθώς η επιχείρηση στόχευε να καταστρέψει δασικές και καλλιεργησιμες εκτάσεις στην επαρχία όπου εκεί έβρισκαν τροφή και κάλυψη οι Βιετκόνγκ.
Αυτή ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία που μας συγκίνησε και επιβεβαίωσε ότι ο πόλεμος έχει καταστροφικές συνέπειες που δυστυχώς πληρώνουν αθώοι άνθρωποι.

Επιστρέψαμε απόλυτα ευχαριστημένοι από την επίσκεψη μας και πήγαμε για να φάμε το καλύτερο σάντουιτς της πόλης,στο περίφημο Banh Mi 25.Μπορείτε να βάλετε μέσα κοτόπουλο,χοιρινό ή μοσχάρι και με μόλις 25.000 dong θα έχετε ένα φθηνό και νόστιμο γεύμα.Φάγαμε πολλές φορές banh mi στο ταξίδι μας,όμως εδώ ήταν με διαφορά το καλύτερο!!

Στη συνέχεια πήραμε τους δρόμους με στόχο να εξερευνήσουμε την κλειστή αγορά όπου αγοράσαμε ακόμα μερικά αναμνηστικά,αλλά και τους δρόμους γύρω από αυτήν και δεν χορταίναμε να βγάζουμε φωτογραφίες.

Αγόρασα και ένα μπουφάν γιατί όταν θα πηγαίναμε στην Sapa οι θερμοκρασίες θα ήταν πιο χαμηλές με κόστος 250.000 dong.

Σας προτείνω να αφιερώσετε μία μέρα ώστε να περιπλανηθείτε στις αγορές της πόλης και να δείτε αυθεντικές εικόνες που δεν υπάρχουν στα νότια της χώρας.
Πήραμε και μερικά εξωτικά φρούτα από την αγορά όπως Dragon,Rambutan,Litchi,Longan,καθώς και μερικές μπανάνες και πήγαμε στο ξενοδοχείο για να τα δοκιμάσουμε.

Για να πω την αλήθεια δεν εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από την γεύση των φρούτων,που πίστευα ότι θα είχαν πιο γλυκιά γεύση.Έπειτα φύγαμε για τον Ban Xeo Zon όπου φημίζεται για τα pancake του και πραγματικά δικαιολόγησε την φήμη του.

Παραγγείλαμε 3 pancake ο καθένας με κόστος 22.000 dong το τεμάχιο,με γαρίδες,κοτόπουλο και χοιρινό,και τα τυλίξαμε σε φύλλα ρυζιού μαζί με λαχανικά με τον τρόπο που μας έδειξε ο ιδιοκτήτης.Δώσαμε περίπου 3,5 ευρώ ο καθένας μαζί με δύο μπύρες και είχαμε ένα φθηνό και νόστιμο γεύμα.
Στην συνέχεια γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε γιατί αύριο θα φεύγαμε για Halong Bay και έπρεπε να φτιάξουμε βαλίτσες τις οποίες θα αφήναμε στο ξενοδοχείο και θα παίρναμε ότι χρειαζόμασταν στο σακίδιο μας.Για την εκδρομή μας επιλέξαμε την Rosa Cruise που αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή την οποία κλείσαμε μέσω booking με κόστος 186 ευρώ το δίκλινο+ 12 ευρώ το άτομο για την μεταφορά.

Το λεωφορείο που μας μετέφερε ήταν μικρό,κάτι που έκανε πιο άνετη την 4ωρη διαδρομή μας και συνολικά ήμασταν 15 άτομα.Μόλις φτάσαμε επιβιβαστήκαμε στο σκάφος έχοντας μαζί μας νερό καθώς σας δίνουν δύο μικρά μπουκάλια και μετά τα χρεώνουν,και ένα μπουκάλι κρασί.Ήπιαμε το ποτό καλοσωρίσματος πήραμε το κλειδί της καμπίνας η οποία ήταν εξαιρετική.Ήταν κάτι για το οποίο είχα άγχος γιατί είχα διαβάσει διάφορα,για εταιρίες που τα πλοία τους ήταν βρώμικα και είχαν μέχρι και ποντίκια.

Έπειτα ανεβήκαμε για το πρώτο μας γεύμα το οποίο περιμέναμε με ανυπομονησία.

Το γεύμα περιείχε ψάρι,spring rolls,ρύζι,τηγανιτές πατάτες λαχανικά και ήταν εξαιρετικό και σε αρκετή ποσότητα και για δεύτερη φορά δικαιώθηκα για την επιλογή μου.

Στο γεύμα μας είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και μερικά από τα παιδιά που συμμετείχαν στην εκδρομή όπου δεν χάσαμε την ευκαιρία να τους δείξουμε φωτογραφίες από την Κρήτη,και έμειναν με το στόμα ανοιχτό!!Σαν την Κρήτη τίποτα φίλοι μου!!

Το σκάφος είχε προχωρήσει και άρχισαν να εμφανίζονται τα ασβεστολιθικά καταπράσινα νησάκια όπου έκαναν το τοπίο μαγικό.Κάτι που με εντυπωσίασε ήταν τα πολλά γεράκια που πετούσαν πάνω από τα νησιά.

Οι όγκοι έχουν ηλικία 500 εκατομμυρίων χρόνων και περιέχουν 14 ενδημικά φυτά και 60 είδη πανίδας.Ο κόλπος του Halong δικαίως θεωρείται ένα από τα θαύματα της φύσης,περιλαμβάνεται στην λίστα της Unesco ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και επιβάλλεται κατά την γνώμη μου να κλείσετε κρουαζιέρα με διανυκτέρευση.
Η πρώτη στάση της κρουαζιέρας μας ήταν στο Perfume Village για να δούμε μια 'φάρμα' μαργαριταριών.

Είδαμε όλη την διαδικασία τεχνητής παραγωγής βήμα-βήμα και μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα.

Παίρνουν ένα κοχύλι στο οποίο τοποθετούν ένα μικρό τεχνητό μαργαριτάρι και εκείνο έπειτα από 3 έως 5 χρόνια μέσα στο νερό μεγαλώνει και έχουμε ουσιαστικά εσωτερικά το τεχνητό κομμάτι και εξωτερικά το φυσικό!

Το μέγεθος και το χρώμα δεν μπορούν να το γνωρίζουν οπότε όλα εξαρτώνται από το ίδιο το κοχύλι.Στην παρακάτω φωτογραφία θα δείτε στο χέρι της κοπέλας που μας έκανε την ξενάγηση το τεχνητό και το φυσικό μαργαριτάρι που μόλις είχε βγάλει από ένα κοχύλι που άνοιξε.

Εδώ να πω ότι το τεχνητό κομμάτι φτιάχνεται από τον εσωτερικό φλοιό του κοχυλιού.Βέβαια μόνο το 30% των κοχυλιών που ανοίγονται περιέχουν μαργαριτάρι και η τιμή τους εξαρτάται από το μέγεθος τους. Στο μαγαζί που πουλάνε τα προϊόντα τους είδαμε να υπάρχουν διάφορες ποιότητες και οι τιμές ξεκινούσαν από 70 ευρώ.

Έπειτα ανεβήκαμε στο σκάφος για να βάλουμε τα μαγιό μας και να ετοιμαστούμε για την κοπηλασία με κανό,που συμπεριλαμβάνεται σε όλες τις εκδρομές στο Halong bay απλά προσέξτε γιατί κάποιοι το χρεώνουν επιπλέον.

Ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία για εμάς καθότι δεν είχαμε δοκιμάσει ξανά κάτι τέτοιο και σε συνδυασμό με το τοπίο που ήταν μαγικό την έκανε ακόμα καλύτερη.Προσέξτε να έχετε μαζί σας αδιάβροχες θήκες για τα κινητά σας γιατί θα σας χρειαστούν σε δραστηριότητες όπως αυτή.

Κάναμε μία μεγάλη απόσταση σε κυκλική διαδρομή γύρω από δύο νησάκια και επιστρέψαμε γιατί θέλαμε να ρίξουμε και μια βουτιά να δροσιστούμε.

Το νερό ήταν αρκετά δροσερό όμως μετά από την γυμναστική που κάναμε με το κανό το χρειαζόμασταν!!
Στη συνέχεια πήγαμε στην καμπίνα μας για να αλλάξουμε και να κάνουμε μπάνιο και έπειτα ανεβήκαμε για το βραδινό μας το οποίο έσκιζε από γεύση αλλά και παρουσίαση.

Αφού φάγαμε πήγαμε στο πίσω μέρος του πλοίου για να ψαρέψουμε καλαμάρια που ήταν η εποχή τους όπως μας είπε ο αρχηγός της εκδρομής.Είχαμε ανάψει τους προβολείς οι οποίοι τραβάνε τα καλαμάρια καί κάναμε υπομονή μέχρι να πιάσουμε κάποιο.

Να πω ότι βλέπαμε να κολυμπάνε πολλά όμως ήταν θέμα τεχνικής το να πιάσεις κάποιο και προσωπικά δεν το έχω καθόλου με το ψάρεμα,όμως δίπλα μία κοπέλα έβγαλε δύο και πανηγυρίσαμε για αυτήν την επιτυχία!
Μετά από κάμποση ώρα άκαρπης προσπάθειας πήγαμε για ύπνο αφού το πρωί θα ξυπνούσαμε στις 06:00 για μάθημα Τάι Τσι.

Το Τάι(ανώτατη) Τσι(ενέργεια) είναι πολεμική τέχνη ήπιας εξάσκησης,που χρησιμοποιείται ενίοτε και για θεραπευτικούς σκοπούς συνδυάζει ισορροπία σώματος,πνεύματος και αναπνοής.Ήταν ότι καλύτερο για να ξεκινήσουμε την μέρα μας και μετά να φάμε το πρωινό μας.
Σήμερα η μέρα ήταν εξίσου γεμάτη και ξεκινούσε με επίσκεψη στην Φανταστική σπηλιά(Amazing Cave)που ήταν εντυπωσιακή και η θέα από εκεί ψηλά αξέχαστη.

Το συγκεκριμένο σπήλαιο είναι το μεγαλύτερο και ομορφότερο στο κόλπο του halong όπως μας είπε ο ξεναγός μας και εσωτερικά η μορφή του αλλάζει κάθε χρόνο αφού οι σταλακτίτες είναι κενοί εσωτερικά και την περίοδο των βροχών πέφτουν και σχηματίζονται νέοι στη συνέχεια.

Εντυπωσιακό ήταν και ένα στενό πέρασμα που μας έδειξε μέσα από το οποίο περάσαμε όσοι το θελήσαμε και ήμασταν μικρόσωμοι.

Μετά την επίσκεψη στο σπήλαιο επιστρέψαμε στο πλοίο κάναμε check out και ετοιμαστήκαμε για το μάθημα μαγειρικής που θα ακολουθούσε.Φτιάξαμε spring rolls τα οποία στη συνέχεια θα μας σέρβιραν για το μεσημεριανό μας οπότε έπρεπε να κάνουμε καλή δουλειά.Αν και δεν το έχω καθόλου με την μαγειρική νομίζω τα κατάφερα μια χαρά άλλωστε δεν ήταν και κάτι δύσκολο.

Στη συνέχεια καθίσαμε για φαγητό το οποίο ακόμη μια φορά ήταν εξαιρετικό και έτσι έκλεισε με απόλυτη επιτυχία η κρουαζιέρα μας,αποβιβαστήκαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 18:00 για να αφήσουμε τα ρούχα που χρησιμοποιήσαμε στις βαλίτσες μας και να πάρουμε ότι χρειαζόμασταν για την Sapa όπου θα φεύγαμε το βράδυ στις 21:30 με το νυχτερινό τρένο.Στο ξενοδοχείο μας περίμενε και μία κοπέλα από την εταιρεία Rosa Cruise όπου μας ρώτησε αν μείναμε ικανοποιημένοι από την κρουαζιέρα και μας έδωσε δώρο και ένα πακέτο καφέ.

Εδώ να πω ότι είχαμε κλείσει τα εισιτήρια διαδικτυακά από το Baolau(Vietnam Railways) κάτι που αποδείχτηκε φανταστική επιλογή αφού δώσαμε μόλις 6,5 ευρώ με κάθισμα στο πήγαινε και 16,5 στην επιστροφή που είχαμε καμπίνα,και συναντήσαμε κάποια παιδιά από Καλαμάτα στο σταθμό που είχαν αγοράσει από την reception του ξενοδοχείου τους με 70 ευρώ μετ'επιστροφής με καμπίνα.
Να πω ότι τα εισιτήρια μπορείτε να τα κλείσετε περίπου 2 εβδομάδες πριν την αναχώρηση σας,οπότε μπαίνετε κάθε μέρα ώστε να ελέγχετε αν έχει αρχίσει η διαθεσιμότητα.Φτάσαμε στο Lao Cai που είναι ο τελικός προορισμός του τρένου στις 05:30 και μόλις βγήκαμε πήραμε ένα μικρό λεωφορείο για να μας πάει στη Sapa με 50.000 dong.Η διαδρομή ήταν γεμάτη στροφές και διάρκεια 45 λεπτά.
Μόλις φτάσαμε καθίσαμε να φάμε μια σούπα pho για να πάρουμε δυνάμεις και να περάσει λίγο η ώρα για να φύγει η ομίχλη που είχε σκεπάσει όλη την πόλη!Έπειτα ξεκινήσαμε την εξευρένηση....

Η ατμόσφαιρα ήταν όμορφη βλέποντας ανθρώπους από τις φυλές που ζουν στην περιοχή να έχουν έρθει να πουλήσουν τα εμπόρευματά τους,με χάλασε όμως η εκμετάλλευση των μικρών παιδιών,τα οποία έβαζαν οι γονείς τους να κυνηγούν τους τουρίστες για να πάρουν ένα βραχιόλι,και μιλάμε για παιδιά μόλις 5-6 χρονών!

Όχι δεν είχα έρθει ως εδώ για να ζήσω αυτό,άλλωστε η Sapa είναι πλέον πολύβουη σαν πόλη και άκρως τουριστική.

Επίσης οφείλω να πω ότι οι γυναίκες με τα μικρά παιδιά ήταν από τις φυλές των Black Hmong και Red Hmong και όχι τον Red Dhao όπου εμείς είχαμε επιλέξει να επισκεφθούμε.

Η επιλογή του χωριού Ta Phin που θα πηγαίναμε είχε γίνει μετά από πολύ ψάξιμο,είχα διαβάσει εξαιρετικές κριτικές για το homestay της Ms.May Kieu's από μία κοπέλα από τον Καναδά.Είχε μείνει μαζί της και την αγάπησε τόσο που έφτιαξε site( http://www.taphinhomestay.com )το οποίο διαχειρίζεται από τον Καναδά για όσους θέλουν να κάνουν κράτηση,και στη συνέχεια επικοινωνεί μαζί της μέσω των υπολογιστών που είχε δωρήσει στην κοινότητα του χωριού Ta Phin.Έστειλα πολλά e'mail,καθυστέρησα όμως να λάβω απάντηση,επειδή όπως μου είπε αργότερα τα μηνύματα πήγαιναν στα ανεπιθύμητα,και έκανα κράτηση σε άλλο homestay.
Στην αρχή της πορεία μας τώρα προς το χωριό,με σύμμαχο το gps,ποιον λέτε ότι συναντήσαμε στο δρόμο;;;;

Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται αυτή ήταν η May Kieu's!Δηλαδή έτσι νομίζαμε στην αρχή,όμως αποδείχτηκε ότι ήταν η May Quan.Όπως και να έχει σας προτείνω να μείνετε σε homestay στο χωριό Ta phin.
Συμφωνήσαμε λοιπόν με τον Μπάμπη να μην πάμε στο Heavenly homestay που είχαμε κάνει κράτηση,το οποίο ουσιαστικά ήταν ξενώνας,και να επιλέξουμε αυτό που αρχικά θέλαμε,με αποτέλεσμα να ζήσουμε την καλύτερη εμπειρία της ζωής μας!!

Τα 12 χλμ της διαδρομής ήταν από τα ωραιότερα της ζωής μου....

Η φυλή των Red Dhao ειδικεύεται στο μπάνιο με βότανα,που μπορείτε να κάνετε με μικρό κόστος,και αυτό είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να την επιλέξετε.Επίσης όπως μάθαμε από την κυρία May δεν τρώνε σκύλους και τα παιδιά της πηγαίνουν σχολείο.

Το τοπίο ήταν μαγικό μέσα στο πράσινο,με πολλές καλλιέργειες από αγγινάρες αφού δεν ήταν ακόμη η εποχή του ρυζιού.

Αυτή είναι η αυθεντική Sapa και βρίσκεται στα χωριά και σε καμία περίπτωση στο κέντρο της πόλης,γι'αυτό σας προτείνω να έρθετε ως εδώ για να το ζήσετε και εσείς.

Είδαμε αυθεντικές εικόνες με ανθρώπους να δουλεύουν στα χωράφια,μαζί δυστυχώς και μικρά παιδιά.

Πρώτα περάσαμε και από ένα χωριό που ζουν οι Black Hmong γιατί ήθελε να μας δείξει η κυρία May την διαφορά στο βιωτικό επίπεδο εκείνων σε σύγκριση με το χωριό της.

Μπήκαμε στο σπίτι μιας οικογένειας όπου διαπιστώσαμε με τα ματιά μας ότι οι συνθήκες που ζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι άθλιες,ζούσαν 7 άτομα σε ένα μικρό ξύλινο σπίτι που έμπαζε από παντού,με χώμα κάτω και τον καπνό από την φωτιά λόγω ότι ήταν μικρός ο χώρος να μην σ'αφήνει να πάρεις ανάσα.

Φτάσαμε μετά από σχεδόν 2 ώρες περίπου στο σπίτι της χωρίς να καταλάβουμε πώς πέρασε η ώρα αφού μας είχε απορροφήσει το τοπίο και ο καιρός ήταν σύμμαχός μας αφού η θερμοκρασία ήταν ιδανική.Να πω ότι θα χρειαστεί να έχετε μαζί σας μποτάκια πεζοπορίας και να γνωρίζετε ότι θα περάσετε από μονοπάτια γεμάτα λάσπη.

Σίγουρα το σπίτι της κυρίας May μπορεί να μην είχε ανέσεις σαν εκείνες που γνωρίζουμε όμως η φιλοξενία της οικογένειας της μας έκανε να νιώσουμε σαν το σπίτι μας.Να πω βέβαια ότι είχε καινουργια τουαλέτα,το δάπεδο ήταν με τσιμέντο και όχι χώμα όπως στα άλλα σπίτια,είχε ρεύμα,και ήταν τεράστιο σε σύγκριση με τα άλλα.

Μόλις φτάσαμε μας κέρασε ένα ποτό με βότανα που πίνουν καθημερινά όπως είπε,και άναψε φωτιά για να ετοιμάσει το φαγητό μας.Το φαγητό ήταν πεντανόστιμο(ρύζι,τόφου με ντομάτα,μανιτάρια,λαχανικά με κοτόπουλο) και το συνοδεύσαμε με κρασί ρυζιού παραγωγής τους.

Τις καρδιές μας έκλεψαν και τα ανηψάκια της κυρίας May που ήταν αξιολάτρευτα.

Είχαμε συμφωνήσει να της δώσουμε για την διαμονή,τα 3 γεύματα,την πεζοπορία,και το μπάνιο με τα βότανα μόλις 300.000 dong το άτομο,ενώ στο άλλο που θα πηγαίναμε θα πληρώναμε 500.000 dong για την διαμονή και 200.000 dong για το μπάνιο με βότανα.
Μετά το φαγητό ακολούθησε και το μπάνιο που περιμέναμε πώς και πώς γιατί μετά από τόσα χιλιόμετρα θέλαμε να χαλαρώσουμε.Μπήκαμε λοιπόν μέσα σε 2 μεγάλα βαρέλια και το απολαύσαμε όσο δεν φαντάζεστε,εκτός από την τέλεια μυρωδιά τα βότανα έχουν την ιδιότητα να ενυδατώνουν το δέρμα.

Στη συνέχεια ταϊσαμε τις κότες,παίξαμε με τα παιδιά,και ψωνίσαμε από την κυρία May και την αδερφή της μερικά πράγματα ακόμα και αν ξέραμε ότι τα 150.000 dong για ένα κασκόλ και ένα παραδοσιακό καπελάκι ήταν πολλά για τα δεδομένα της χώρας,θέλοντας να τις βοηθήσουμε.

Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε και τον άντρα της να φτιάξει ένα κοντάρι για το φτυάρι του,όμως δεν το είχαμε και αποφασίσαμε να πάμε να βοηθήσουμε την May να κόψει ξύλα.

Πραγματικά εντυπωσιάστηκα με την δύναμη αυτής της γυναίκας που κουβαλούσε σχεδόν 30 κιλά στην πλάτη με απίστευτη ευκολία ανεβαίνοντας το βουνό σε ολισθηρό έδαφος.Πάντως και εμείς έστω και για μία μέρα γίναμε Red Dhao...

Μαζί πήραμε και τον μικρό ανηψιό της,που μας τρέλανε αφού γνώριζε όλα τα βότανα τα οποία έκοβε και δοκίμαζε!!

Στην πορεία μας συζητούσαμε συνέχεια με την κυρία May η οποία μιλάει Αγγλικά από την επαφή της με τους τουρίστες και κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όταν την ρώτησα ποια είναι η καταγωγή της,μου απάντησε μισή Βιετνάμ μισή Κίνα και 100% Red Dhao!
Ένιωσα σαν ήμουν σε κάποιο ντοκιμαντέρ,και νομίζω ότι και για τους δύο μας ήταν η πιο αυθεντική εμπειρία από όλο το ταξίδι μας!!!

Αφού απολαύσαμε τη θέα από εκεί ψηλά που ήμασταν γυρίσαμε στο σπίτι.

Παίξαμε με τα παιδιά ένα ιδιαίτερο παιχνίδι που κλωτσάς ένα 'φτερό' το οποίο αργότερα έμαθα ότι αποτελεί άθλημα στη χώρα.

Έπειτα εγώ πήγα για ένα μεσημεριανό ύπνο που απόλαυσα μέσα στην ησυχία,και ο Μπάμπης συνέχισε τα παιχνίδια με τα παιδιά.
Το απόγευμα άναψε φωτιά η κυρία May για να ετοιμάσουμε το βραδινό μας,εμείς καθίσαμε να καπνίσουμε την παραδοσιακή πίπα από μπαμπού του άντρα της.Να πω ότι και ο άντρας της ήταν πολύ εργατικός και βοηθούσε και στο μαγείρεμα δεν γνώριζε όμως αγγλικά αφού εκείνος δεν ερχόταν σε επαφή με τουρίστες.

Δεν καπνίζω και με 2-3 τζούρες την άκουσα κανονικά...ήταν ότι έπρεπε για να χαλαρώσω ακόμα περισσότερο!
Έπειτα καθίσαμε όλοι μαζί για το βραδινό μας,μαζί ήταν και η μητέρα της κυρίας May που είχε επιστρέψει από την πόλη που βρισκόταν για να πουλήσει τα χειροτεχνήματα της,η οποία επίσης μιλούσε αγγλικά και μάλιστα πολύ καλά.

Το γεύμα ήταν για ακόμη μια φορά υπέροχο και αφού ήπιαμε 2-3 σφηνάκια κρασί ρυζιού ήμασταν έτοιμοι για ύπνο.Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα τόσο γλυκά και βαθιά που δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα,σίγουρα το κάπνισμα και το ποτό είχαν κάνει καλή δουλειά.
Το πρωί σηκωθήκαμε στις 07:00 όπου μας ετοίμασαν το πρωινό μας,κρέπες με μπανάνα και μέλι και είπαμε στην κυρία May να μας πάει να δούμε το χωριό της και το σπήλαιο που υπάρχει εκεί.
Ξεκινήσαμε την πορεία μας κυριολεκτικά μέσα στα 'σύννεφα' αφού κάθε πρωί η υγρασία σκεπάζει όλα τα βουνά.

Φτάσαμε στο κέντρο του χωριού μέσα από μια απίστευτη διαδρομή που δεν χορταίναμε να φωτογραφίζουμε.

Καθίσαμε για καφέ σε ένα μαγαζί που ήταν καινούργιο και διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν πολλοί ξενώνες στο χωριό,εγώ σας προτείνω να μείνετε μαζί με κάποια οικογένεια,ώστε να έχετε μία αυθεντική εμπειρία.

Στο τέλος του χωριού τώρα βρίσκεται το σπήλαιο που επισκεφθήκαμε με κόστος εισόδου μόλις 10.000 dong.Εκεί βρισκόταν και μία παρέα κορίτσια που μας ζήτησαν να έρθουν μαζί μας γιατί φοβούνται μόνες τους,και εμείς σαν κύριοι τις συνοδεύσαμε.

Το σπήλαιο ήταν εντυπωσιακό με πολύ στενά περάσματα και θα πρέπει να αφήσετε τις τσάντες σας έξω για μπορείτε να χωρέσετε.

Στη συνέχεια και αφού βγήκαμε από το σπήλαιο που μας περίμενε η κυρία May πήραμε δύο μηχανάκια-ταξί τα οποία της είχαμε ζητήσει να καλέσει και αφού την αποχαιρετήσαμε πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Sapa για να εξερευνήσουμε το κέντρο μέχρι το βράδυ που θα παίρναμε το τρένο για Ανόι.Για την μεταφορά μας στο κέντρο από το χωριό Ta phin δώσαμε 70.000 dong ο καθένας.

Φτάσαμε στο κέντρο όπου κάτσαμε για ένα χυμό για να συνδεθούμε και στο ίντερνετ ώστε να επικοινωνήσω με την γυναίκα μου,που είχε ανησυχήσει καθώς κάθε μέρα μιλούσαμε,εκτός από την προηγούμενη μέρα,καθώς δεν υπήρχε η δυνατότητα.
Έπειτα είπαμε να πάμε για φαγητό σε κάποιο μαγαζί από τα πολλά που έψηναν σουβλιστό γουρουνοπουλο,όμως μας ζήτησαν 200.000 dong για ένα πιάτο,τιμή εξωφρενική για τα δεδομένα της χώρας και προτιμήσαμε να κάτσουμε σε ένα μικρό μαγαζί που είχαμε εντοπίσει λίγο πριν στην βόλτα μας όπου έψηνε στα κάρβουνα χοιρινά σουβλάκια,αυγά,ρύζι μέσα σε ξύλο μπαμπού.Δώσαμε μόλις 90.000 dong το άτομο για όλα και μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι,μας εντυπωσίασαν τα τραπεζάκια του μαγαζιού που ήταν παλιά λάστιχα με ένα κομμάτι ξύλο από πάνω.

Έπειτα εξερευνήσαμε τις αγορές όπου ο Μπάμπης συνέχισε ακάθεκτος τα ψώνια του

και στη συνέχεια είπαμε να πάμε στο χωριό Cat Cat όπου βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα από το κέντρο.Φτάνοντας στην είσοδο μας ζήτησαν εισιτήριο 50.000 dong για να μπούμε κάτι που μας έδωσε να καταλάβουμε ότι πρόκειται για ένα απόλυτα τουριστικό προορισμό και όχι για χωριό,οπότε αποφασίσαμε να κάτσουμε για ένα χυμό να απολαύσουμε τη θέα και έπειτα να πάρουμε τον δύσκολο ανηφορικό δρόμο της επιστροφής.

Όταν ανεβήκαμε την μεγάλη ανηφόρα πήραμε την σωστή απόφαση ώστε να κάτσουμε για ένα μασάζ στα πόδια μας που είχαν ζοριστεί λιγάκι.Για 45 λεπτά δώσαμε μόλις 120.000 dong.

Μετά από μία τόσο μεγάλη μέρα ήταν ότι χρειαζόμασταν για να χαλαρώσουμε.
Το τρένο μας έφευγε από Lao Cai στις 20:30 οπότε ξεκινήσαμε για να βρούμε την στάση του λεωφορείου που θα παίρναμε.Αποχαιρετήσαμε λοιπόν την Sapa που μας άφησε τόσο υπέροχες εμπειρίες και πήραμε και δύο banh mi,το ένα για το τρένο μην μας πιάσει καμιά λιγούρα.

Πήραμε το λεωφορείο της
γραμμής και το εισιτήριο κόστισε 30.000
dong όμως έκανε 1 ώρα.Αυτή τη φορά είχαμε επιλέξει να έχουμε καμπίνα στο τρένο για να κοιμηθούμε καλύτερα και να ζήσουμε και την εμπειρία.Μείναμε ικανοποιημένοι και από πλευρά καθαριότητας της καμπίνας και από την συνέπεια των τρένων,όμως η τουαλέτα ήταν άθλια οπότε φροντίστε να έχετε πάει πριν επιβιβαστείτε.

Φτάσαμε στις 05:00 το πρωί στο Ανόι και κατευθυνθήκαμε προς την λίμνη Hoan Kiem για να κάνουμε και εμείς Τάι Τσι μαζί με τους ντόπιους.Κάθε πρωί έρχονται εδώ πριν πάνε στις δουλειές τους εκατοντάδες για να κάνουν την γυμναστική τους.

Μετά πήγαμε για καφέ στο Highlands Coffee που βρίσκεται δίπλα και έπειτα κάτσαμε να φάμε ένα πιάτο σούπα με noodles από μία συμπαθητική γιαγιά,κόστος μόλις 15.000 dong.

Έπειτα πήγαμε στο ξενοδοχείο για τις βαλίτσες μας.Τους ευχαριστήσαμε που τις κράτησαν ασφαλές για τόσες μέρες και πήραμε το λεωφορείο για το αεροδρόμιο(30.000 dong) από την στάση,που μας έδειξε η υπάλληλος,που βρισκόταν κοντά,έτσι δεν χρειάστηκε να περπατήσουμε μέχρι την κεντρική στάση στην Long Bien.Φτάσαμε στο αεροδρόμιο όπου κάνοντας check in μας είπε η υπάλληλος ότι θα μας βάλει πρώτη θέση,προφανώς για να μας ευχαριστήσει.Η Vietjetair αποδείχτηκε μια χαρά εταιρεία συνεπής,και με αεροσυνοδούς ντυμένες με σορτσάκια!!

Φτάσαμε στην Da nang μετά από 1 ώρα και 20 λεπτά και αφού παραλάβαμε αμέσως τις βαλίτσες μας αυτή τη φορά,πήραμε το Hoi An express για να πάμε στο Hoi An με κόστος 110.000 dong.Θα το κλείσετε από το γραφείο που βρίσκεται εσωτερικά στο αεροδρόμιο και έχει δρομολόγια κάθε μία ώρα,βέβαια μας είπαν ότι γίνεται και διαδικτυακά.
Κάναμε περίπου 40 λεπτά για να φτάσουμε στον προορισμό μας το ξενοδοχείο The Family hotel όπου είχαμε κλείσει μέσω booking με κόστος 34 ευρώ δίκλινο για 3 βράδια.Τακτοποιηθήκαμε και αφού πήγαμε πρώτα στο πρακτορείο Thesinh Tourist της πόλης για να κλείσουμε την εκδρομή στον αρχαιολογικό χώρο My Son και στο Coconut island με κόστος 159.000 dong και 459.000 dong αντίστοιχα.Στην συνέχεια φύγαμε για το κέντρο της πόλης που από την πρώτη στιγμή έκλεψε τις καρδιές μας...

Ξεκινήσαμε απ'το πιο φημισμένο αξιοθέατο της πόλης την Ιαπωνική γέφυρα,την οποία έχτισαν Ιάπωνες επιχειρηματίες το 1593 για να συνδεθούν με την Κινέζικη συνοικία στην απέναντι πλευρά.Όλο το ιστορικό κέντρο έχει μπει στην λίστα της Unesco ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Όλη η πόλη είναι γεμάτη από φαναράκια τα οποία δίνουν υπέροχη ατμόσφαιρα και δικαίως η πόλη θεωρείται μέσα στις πιο ρομαντικές του κόσμου.

Στην λίμνη κάθε βράδυ επιπλέουν πολλά φαναράκια που ρίχνουν οι τουρίστες και πραγματοποιούν μία ευχή.Έτσι και εμείς αγοράσαμε δύο με τιμή 23.000 dong και τα ρίξαμε κάνοντας τις ευχές μας.Να πω ότι βρήκαμε στη συνέχεια σε άλλο σημείο να τα πωλούν με 10.000 dong.Στη συνέχεια καθίσαμε δίπλα στη λίμνη για να δοκιμάσουμε το παραδοσιακό φαγητό της πόλης το Cao lau(κόστος 30.000 dong) που ήταν με διαφορά ότι πιο νόστιμο έφαγα σε όλο το ταξίδι.Εκείνο που κάνει την διαφορά είναι το αλκαλικό διάλυμα που χρησιμοποιείται για την παρασκευή των noodles το οποίο προέρχεται από δέντρα που καλλιεργούνται στο νησί Cham,στη συνέχεια το νερό αναμιγνύεται με στάχτη από συγκεκριμένο είδος δέντρου που υπάρχει στο νησί και είναι η αιτία του ιδιαίτερου κίτρινου χρώματος των noodles.Ξέρω ακούγεται κάπως όμως πρέπει να το δοκιμάσετε για να καταλάβετε,και θυμηθείτε θα το βρείτε μόνο στο Hoi An.

Ένα πιάτο δεν ήταν αρκετό για να καταλάβουμε τι ακριβώς περιείχε το φαγητό μαςοπότε πήραμε και δεύτερο,όχι από λαιμαργία αλλά για να μπορώ να σας δώσω περισσότερες πληροφορίες.
Έπειτα αφού φάγαμε και πήραμε δυνάμεις,αρχίσαμε τα ψώνια στις υπαίθριες αγορές του Hoi An.Εδώ ήταν που μας έπιασαν λίγο κορόιδααφού πήραμε κάποια αναμνηστικά σε διπλάσια τιμή,όπως αποδείχτηκε αργότερα.( διακοσμητικό πλακάκι με 150.000 dong ενώ το βρήκαμε αργότερα 65.000 dong)
Οπότε προσέξτε μην σας θαμπώσει και εσάς η ομορφιά της πόλης.Κάναμε όμως και καλές αγορές παίρνοντας χειροποίητα φαναράκια με κόστος μόλις 50.000 dong.

Περιπλανηθήκαμε στα στενά της πόλης και γύρω από την λίμνη όπου η ατμόσφαιρα ήταν εορταστική με πολύ κόσμο,και με νεόνυμφους που είχαν έρθει για την φωτογράφιση του γάμου τους στην λίμνη.

Μετά κάναμε και εμείς την βαρκάδα μας στην λίμνη σαν ρομαντικά αγόρια που είμαστε έτσι για την εμπειρία,με κόστος 100.000 dong και οι δύο.
Για να κλείσει υπέροχα και αυτή η βραδιά μας καθίσαμε για μία μπύρα σε ένα από τα πολλά μαγαζιά δίπλα στη λίμνη πίνοντας την καλύτερη μπύρα της Ασίας και όχι μόνο,την Tiger.(κόστος 40.000 dong το μεγάλο μπουκάλι)Για όσους δεν το γνωρίζουν έχει κερδίσει παγκόσμιους διαγωνισμούς γεύσης και εξάγεται σε πολλές χώρες.

Την επόμενη μέρα αφού φάγαμε πρωινό στο ξενοδοχείο, ήρθε το λεωφορείο που θα μας πήγαινε στον αρχαιολογικό χώρο My Son.Πρόκειται για σημαντικότατο μνημείο του πολιτισμού των Chams.Ο χώρος είναι γεμάτος από θρησκευτικά και διοικητικά κτίσματα ινδουιστικής επιρροής και έχει ενταχθεί από την Unesco στη λίστα της Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.Όπως είπα και παραπάνω είχαμε κλείσει την εκδρομή μέσω του Thesinh Tourist με 159.000 dong+110.000 dong για την είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο.

Την διαφορά στην επίσκεψή μας έκανε ο ξεναγός μας,που ήταν φανταστικός,από τους ανθρώπους που αγαπάνε την δουλειά τους.

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ακόμη δεν έχουν ανακαλύψει την τεχνοτροπία που κατασκεύασαν τους ναούς και όσες προσπάθειες αναστύλωσης και αν έχουν γίνει,μετά από λίγα χρόνια το καινούργιο κομμάτι αρχίζει να καταστρέφεται.

Το μνημείο ανακάλυψαν πρώτοι οι Γάλλοι,την εποχή της αποικιοκρατίας τους,κάνοντας σπουδαία δουλειά.Ομως φεύγοντας μετά τον πόλεμο έκοψαν και πήραν τα κεφάλια από τα αγάλματα,τα οποία αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο Λούβρο.Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες από την Κυβέρνηση του Βιετνάμ για τον επαναπατρισμό τους όμως οι Γάλλοι δίνουν αρνητικές απαντήσεις,ότι συμβαίνει δηλαδή και με τα δικά μας μάρμαρα.

Το My Son θεωρείται ότι έχει κατασκευαστεί από τους ίδιους που έφτιαξαν το Angor Wat στην Καμπότζη και είναι από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους στην Ασία,δυστυχώς όμως οι Αμερικανοί τον βομβάρδισαν και κατέστρεψαν σχεδόν τα πάντα.Τα σημάδια από τους βομβαρδισμούς είναι ακόμα εκεί!!

Ο πατέρας του ξεναγού μας ο οποίος πλέον είναι υψηλόβαθμο στέλεχος του στρατού, ήταν ανάμεσα στους Βιετκόνγκ όπου βρήκαν καταφύγιο εδώ,έπειτα αφού δεν μπορούσαν να κρυφτούν άλλο εδώ οδηγήθηκαν στις περίφημες σήραγγες του Cu Chi.Ακόμα και αν δεν σας αρέσουν τα αρχαία και η ιστορία προτείνω να έρθετε ως εδώ γιατί και το μέρος όπου βρίσκεται είναι υπέροχο μέσα στο πράσινο.

Έπειτα πήραμε το λεωφορείο για να πάμε στο σημείο που θα παίρναμε ένα μικρό σκάφος για να επιστρέψουμε στην πόλη.Μέσα στο σκάφος θα είχαμε και γεύμα,όχι βέβαια κάτι το ιδιαίτερο,ρύζι με λαχανικά.Αν κλείσετε και την επιστροφή με λεωφορείο θα σας κοστίσει 99.000 dong ενώ με την βαρκάδα και το γεύμα είπαμε 159.000 dong,οπότε κατά την γνώμη μου αξίζει το δεύτερο.

Μόλις φτάσαμε στο κέντρο της πόλης κατευθυνθήκαμε αμέσως στο πρακτορείο του Thesinh Tourist για να φύγουμε για την επόμενη εκδρομή μας στο Coconut island.Είχαμε αργήσει οπότε μας παρέλαβε ταξί το οποίο πλήρωσαν αυτοί,και μας πήγε στο σημείο που έφευγε η βάρκα.

Στην διάρκεια της διαδρομής είχαμε την δυνατότητα να δούμε ψαράδες να ρίχνουν τα δίχτυα τους με τον παραδοσιακό τρόπο,αλλά και πολλούς οι οποίοι ψάρευαν χρησιμοποιώντας τις βάρκες-καρύδες!

Φτάσαμε στο νησί το οποίο είναι γεμάτο με φοίνικες του νερού όπως λέγονται,και μπήκαμε και εμείς σε μία βάρκα-καρύδα με οδηγό μια γλυκύτατη κυρία!

Να πω ότι δοκιμάσαμε να κάνουμε κουπί και η βάρκα δεν πήγαινε ούτε μέτρο νομίζω ότι είναι καθαρά θέμα τεχνικής καθώς κοπηλατούσε σαν να ανακατεύει το τσουκάλι με κυκλικές κινήσεις.
Να πω ότι το μέρος είναι υπέροχο,η εμπειρία ήταν αξέχαστη και πραγματικά αυτού του είδους οι βάρκες δεν βουλιάζουν με τίποτα,είδαμε δύο παιδιά από το γκρουπ όπου κάνανε μέχρι και χορευτικά πάνω σε αυτές.

Σε κάποιο σημείο σταματήσαμε για να μας φτιάξουν κατασκευές με τα φύλλα από τους φοίνικες,και πραγματικά μεγαλούργησαν,από δαχτυλίδια μέχρι ακρίδα έφτιαξαν.

Έπειτα βάλαμε στόχο να ψαρέψουμε με τον παραδοσιακό τρόπο,ρίξαμε τα δίχτυα,βάλαμε δόλωμα στο καλάμι όμως τίποτα!!

Αφού δεν καταφέραμε να βγάλουμε ψάρια μας οδήγησαν στο εστιατόριο όπου θα είχαμε το γεύμα μας και θα κάναμε και μάθημα μαγειρικής.Να πω ότι δεν είχαμε πληρώσει την εκδρομή που περιείχε το μάθημα μαγειρικής όμως μας ζήτησαν να συμμετέχουμε και αυτό κάναμε.Προφανώς ήθελαν να δουν τις μαγειρικές μου ικανότητες.

Αρχικά να πω ότι το γεύμα ήταν υπέροχο,και το μάθημα μαγειρικής διασκεδαστικό για εμένα αφού έκανα τα πρώτα μου βήματα σαν μάγειρας.
Αφού τελειώσαμε και με αυτό ήρθαν ταξί τα οποία μας μετέφεραν στο ξενοδοχείο μας,όπου ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε ξανά έξω στην πόλη για να εξερευνήσουμε και άλλα σοκάκια της.Το Hoi An είναι εξίσου γνωστό και για τα πολλά ραφτάδικα που υπάρχουν,όπου σε δύο μέρες μπορείτε να έχετε το κοστούμι φτιαγμένο και ραμμένο στα μέτρα σας.

Εμείς βέβαια δεν είχαμε χώρο στην βαλίτσα όμως ρωτήσαμε για να δούμε τιμές και δεν ήταν όσο φθηνά φανταζόμουν,δηλαδή για ένα παλτό μας είπαν 90 δολάρια και για ένα πουκάμισο 30 δολάρια.Πάντως αν ενδιαφέρεστε υπάρχουν πολλές επιλογές,απλά να τονίσω ότι η πόλη είναι άκρως τουριστική και οι τιμές πιο υψηλές.
Ψωνίσαμε από ένα μαγαζί και το κρασί φιδιού που θέλαμε με κόστος 150.000 dong ενώ στην αρχή μας ζητούσε 650.000.Είπαμε θέλει προσοχή γιατί επειδή είστε τουρίστες θα σας πουν τρελές τιμές,όταν του είπαμε ότι το είχαμε δει στο Ανόι με 150.000 dong τότε μόνο δέχτηκε.
Βέβαια το κρασί δεν θα το πιούμε, το πήραμε για διακοσμητικό καθώς περιέχει ένα φίδι εσωτερικά μαζί με ένα σκορπιό!!Νομίζω είναι ότι πιο ιδιαίτερο μπορούσαμε να φέρουμε από αυτή τη χώρα!!Πληροφοριακά να πω ότι το μεγαλύτερο μπουκάλι κοστίζει 250.000 dong,αν σας ζητήσουν παραπάνω πείτε ότι το έχετε βρει σε αυτή την τιμή.

Μετά από την βόλτα μας πήγαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση αφού η αυριανή μέρα ήταν από εκείνες που περίμενα πως και πως.Είχα κλείσει μέσω διαδικτύου μία εκδρομή στο Tra que vegetable village με την εταιρεία Water wheel.Κόστισε λίγο ακριβά (36 ευρώ)όμως άξιζε τα λεφτά της γιατί περάσαμε υπέροχα και ήταν prive χωρίς άλλους τουρίστες και οι δραστηριότητες ήταν πολλές όπως θα δείτε.
Ξεκινήσαμε το πρωί από το ξενοδοχείο με ποδήλατα που είχαν φέρει για εμάς και με οδηγό την Jessica την ξεναγό μας

πήγαμε στην αγορά για να ψωνίσουμε υλικά για την μαγειρική μας,αλλά και να μάθουμε πληροφορίες για διάφορα προϊόντα από φρούτα μέχρι κρέατα και θαλασσινά!

Ήταν 8 Μαρτίου,ημέρα της γυναίκας και οι υπάλληλοι που ήταν όλες γυναίκες είχαν βάλει την μουσική στη διαπασών και έκαναν μια μικρή γιορτή.

Υπήρχαν τόσο πολλά προϊόντα που δεν ξέραμε που να πρωτοκοιτάξουμε,η Jessica μας έδωσε πολλές πληροφορίες αρχικά για τα φρούτα όπου πήραμε mango,star apple και custard apple το οποίο πρέπει να αγοράζετε όταν είναι ώριμο γιατί αλλιώς είναι πολυ σκληρό.

Από κρέας προτιμήσαμε το κοτόπουλο και μαζί πήραμε και κάποια φύλλα από μπανανιά στα οποία θα σερβιριζόταν το φαγητό μας.Όλα αυτά βέβαια ήταν πληρωμένα από εκείνη καθώς αποτελούσαν μέρος της εκδρομής μας.
Φύγαμε από εκεί και μέσα από μία πανέμορφη διαδρομή με το ποδήλατο

καταλήξαμε σε ένα σημείο του ποταμού όπου θα είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε ξανά,όπως και εχθές,μία βόλτα με βάρκα-καρύδα!Μάθαμε επιπλέον ότι οι συγκεκριμένες βάρκες μπορούν να διατηρηθούν για πολλά χρόνια,αρκεί να μπαίνουν στο νερό καθημερινά και να μην μένουν στον ήλιο.

Ακόμη μια φορά,αν και προσπαθήσαμε με περισσότερο ζήλο,δεν καταφέραμε να κάνουμε κουπί όπως έπρεπε και το αφήσαμε στα χέρια του οδηγού μας,ο οποίος εκτίμησε την προσπάθεια μας και μας έβαλε το στέμμα του βασιλιά της Coconut boat.

Έπειτα φύγαμε πάλι με το ποδήλατο και σε 10 λεπτά ήμασταν στο χωριό των λαχανικών.Εκεί είχαμε την ευκαιρία να καβαλήσουμε έναν βούβαλο ο οποίος ήταν ιδιαίτερα φιλικός και είναι απαραίτητος για τους ντόπιους για να οργώνουν τα χωράφια.Κάναμε και τα ακροβατικά μας,με παρότρυνση της Jessica και τα καταφέραμε περίφημα όπως είδατε στην φωτογραφία στην αρχή της ιστορίας.

Η περιοχή έχει πάρει αυτό το όνομα από τις πολλές καλλιέργειες λαχανικών που υπάρχουν,όλες με βιολογικό τρόπο χωρίς κανένα φάρμακο.

Αφού ήπιαμε το ποτό που μας πρόσφεραν για αρχή,πήγαμε για να φορέσουμε ρούχα εργασίας!Θα δοκιμάζαμε τις ικανότητες μας ως αγρότες,και μάλιστα με τον παραδοσιακό τρόπο.
Ξεκινήσαμε σκάβοντας το έδαφος,όπου μου προκάλεσε εντύπωση το πόσο μαλακό χώμα είχαν.

Έπειτα βάλαμε φυσικό λίπασμα,το οποίο μαζεύουν από το ποτάμι και στη συνέχεια αφήνουν να ξεραθεί,μας είπε ότι βοηθάει ώστε να κρατάει την υγρασία το χωράφι.

Το σκεπάσαμε με χώμα,το απλώσαμε με μία τσουγκράνα και μετά κάναμε μικρές τρύπες ώστε να φυτέψουμε τα μαρούλια.
Η δουλειά έγινε μεγάλη επιτυχία και μάλλον επειδή κατάλαβαν την ικανότητα μου στο φτυάρι ήθελαν να με κρατήσουν.

Βέβαια πολύ αμφιβάλλω ότι αυτά τα μαρούλια θα μεγαλώσουντους είπα ότι αν αυτό συμβεί να τα πουλήσουν ακριβά γιατί έχουν καλλιεργηθεί από χέρια Κρητικών.

Μετά από όλο αυτό ήρθε η ώρα του ποτίσματος.Μπορεί να φαίνεται εύκολο όμως με 30 λίτρα στην πλάτη το βλέπεις αλλιώς.Οι Βιετναμέζοι τα κάνουν όλα με τον δύσκολο τρόπο,αρκεί να αναλογιστεί κανείς,πόσες φορές πρέπει να διασχίσεις το χωράφι φορτωμένος,απλά για να το ποτίσεις.

Αφού τελειώσαμε με τις αγροτικές δουλειές,καθίσαμε να ξεκουραστούμε κάνοντας ένα ποδόλουτρο με βότανα.Στη συνέχεια καθίσαμε να μάθουμε πώς φτιάχνεται το φύλλο ρυζιού.Αρχικά βάζουμε το ρύζι μαζί με νερό σε ένα πέτρινο χειρόμυλο για να το αλέσουμε και να φτιάξουμε κάτι σαν χυλό.

Έπειτα θα πάρουμε το χυλό ρυζιού για να το ρίξουμε σε ένα σκεύος σαν κρεπιέρα,θα ρίξουμε μια κουταλιά,θα την απλώσουμε,και θα την αφήσουμε για μερικά δευτερόλεπτα να ψηθεί.

Αφού ψηθεί,με ένα λεπτό ξύλο μπαμπού θα την ξεκολλήσουμε από το σκεύος,και θα την αφήσουμε σε ένα πιάτο ώστε να φτιάξουμε τα spring rolls μας.Μόλις τελειώσαμε με το πιάτο μας καθίσαμε για να τα φάμε και προσωπικά μου άρεσε πολύ το φρέσκο φύλλο ρυζιού που έτρωγα για πρώτη φορά,τις προηγούμενες φορές τρώγαμε φύλλα ρυζιού τα οποία έμοιαζαν με χαρτί.

Μετά ακολούθησε το μάθημα μαγειρικής,και αυτή την φορά ήταν δύσκολο,όχι απλά πράγματα.Μάθαμε να δημιουργούμε με τα λαχανικά,μικρούς κύκνους,λουλούδια,και βούβαλους ώστε να διακοσμούμε τα πιάτα μας.

Στην συνέχεια μαρινάραμε με διάφορα μπαχαρικά κομμάτια κοτόπουλου και γαρίδες μαζί με δυόσμο και όλα αυτά τυλιγμένα με ένα κλωνάρι από σκοινόπρασο,τα οποία τηγανίσαμε.
Και στο τέλος φτιάξαμε pancakes τα οποία γυρίσαμε στο αέρα!!Πραγματικά ακόμα δεν πιστεύω πως τα κατάφερα!!

Η Jessica μας παρότρυνε να την πετάξουμε πολύ ψηλά ώστε να βγει εντυπωσιακή φωτογραφία,και παρότι ήμουν σίγουρος ότι η δική μου θα καταλήξει στο πάτωμα τα πήγα περίφημα!Μας τράβηξε και βίντεο για να θυμόμαστε την στιγμή!!

Καθίσαμε μετά από όλα αυτά να γευτούμε τις δημιουργίες μας,που ήταν πολύ νόστιμες και προσωπικά ένιωσα περήφανος αφού δεν έχω ιδέα από μαγειρική,σε αντίθεση με τον Μπάμπη που μαγειρεύει.
Αποχαιρετήσαμε την Jessica και πήραμε τα ποδήλατα για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να αλλάξουμε και να πάμε παραλία.Μπορούσαμε να έχουμε τα ποδήλατα μέχρι τις 18:00 το απόγευμα όπως μας είπαν οπότε ήταν ευκαιρία να πάμε για μία βουτιά στην παραλία An Bang.

Φτάνοντας στην παραλία πρέπει να παρκάρετε τα ποδήλατα με κόστος 10.000 dong,θα σας δώσουν ένα χαρτάκι με ένα αριθμό που θα κρατήσετε για να τα πάρετε πίσω.Σαν παραλία ήταν όμορφη και οργανωμένη όμως το νερό δεν ήταν σαν τις δικές μας παραλίες με αυτό το υπέροχο μπλε χρώμα.

Πάντως την βουτιά μας την κάναμε,πειράζοντας τους φίλους μας στην Κρήτη που εκείνη την μέρα έβρεχε και μετά πήγαμε για μία μπυρίτσα στο beach bar.

Στη συνέχεια πήγαμε στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε τα ποδήλατα,να αλλάξουμε και να βγούμε για την τελευταία βόλτα στην πόλη αφού αύριο θα φεύγαμε για το Hue.Περιπλανηθήκαμε ξανά ανάμεσα στα αναπαλαιωμένα ιστορικά κτίρια,που όπως μάθαμε κάθε χρόνο την περίοδο των βροχών πλημμυρίζουν,αφού ανεβαίνει η στάθμη του ποταμού

Από εδώ μπορείτε να ψωνίσετε και όμορφα κεραμικά για αναμνηστικά καθώς η πόλη έχει παράδοση στην αγγειοπλαστική.

Στην πόλη διατίθεται ένα ενιαίο εισιτήριο με κόστος 120.000 dong όπου μπορείτε να επισκεφθείτε 5 αξιοθέατα της πόλης,ανάμεσα τους το μουσείο πορσελάνης και η Ιαπωνική γέφυρα.Εμείς αρκεστήκαμε στην περιπλάνηση προσπαθώντας να βρούμε στενά λιγότερο τουριστικά.

Καταλήξαμε στην αγορά που είχαμε πάει το πρωί ώστε να φάμε το βραδινό μας,κάτι που αποδείχτηκε καλή επιλογή αφού φάγαμε φθηνά αλλά και ποιοτικά μακριά από τουρίστες.Τι φάγαμε;;;Μα τι άλλο εκτός από Cao lau!!

Είπαμε είχαμε τρελαθεί απ'την γεύση των ιδιαίτερων noodles που σε συνδυασμό με τα λεπτά κομμάτια βοδινού αποτελούσαν το τέλειο γεύμα.Ο Μπάμπης πήρε και ένα ψάρι για ορεκτικό με κόστος μόλις 100.000 dongκαι εγώ ένα πιάτο με γαρίδες,είπαμε να φάμε ελαφριά.

Αυτή τη φορά ήπιαμε την τοπική μπύρα Larue για να την δοκιμάσουμε,ήταν καλή όχι όμως κάτι το ιδιαίτερο.
Από την πόλη του Hoi An εκτός από τα ιδιαίτερα noodles αξίζει να ψωνίσετε καυτερό τσίλι που υπάρχει σε αφθονία και είναι εξαιρετικής ποιότητας.
Έτσι πέρασε το τελευταίο μας βράδυ στην πόλη,την οποία όχι μόνο προτείνω να βάλετε στο πρόγραμμα σας αλλά και να αφιερώσετε τουλάχιστον 3 μέρες.

Το πρωί λοιπόν αφού φάγαμε πρωινό και κάναμε check out επιβιβαστήκαμε σε ένα μικρό λεωφορείο στην αρχή και μετά σε ένα μεγάλο το οποίο είχε κρεβάτια και έκανε την 4ωρη διαδρομή προς Hue άνετη και ξεκούραστη.Τα εισιτήρια τα κλείσαμε από το ξενοδοχείο με κόστος 135.000 dong.

Φτάσαμε στο Hue και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας που βρισκόταν πολύ κοντά από την τελική στάση.Ήταν το Bien khoi mini hotel όπου θα μέναμε για ένα βράδυ πληρώνοντας το ιλιγγιώδες ποσό των 6 ευρώ!
Το δωμάτιο ήταν μία χαρά,αφήσαμε τα πράγματα και χωρίς να χάσουμε χρόνο πήγαμε στην απαγορευμένη πόλη.

Για την είσοδο στην απαγορευμένη πόλη πληρώσαμε 150.000 dong.Είναι το πιο διάσημο αξιοθέατο της πόλης,περιλαμβάνεται στην λίστα της Unesco ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς,και γίνονται έργα για την πλήρη αποκατάσταση του,αφού υπέστη τεράστιες καταστροφές στον πόλεμο.

Η πόλη υπήρξε πρωτεύουσα της χώρας κατά τη δυναστεία των Nguyen,από το 1802 έως το 1945,όταν ο αυτοκράτορας παραιτήθηκε και η κομμουνιστική κυβέρνηση μετέφερε την πρωτεύουσα στο Ανόι.

Τα μνημεία στο εσωτερικό της πόλης υποδεικνύουν το ιστορικό παρελθόν με σπουδαιότερο την αίθουσα του θρόνου.Εκεί απαγορεύεται να βγάλετε φωτογραφίες,εμείς όμως τα καταφέραμε.

Σε κάποια από τις αίθουσες υπάρχει η δυνατότητα να φωτογραφηθείτε ντυμένοι αυτοκράτορες,επάνω στο θρόνο με κόστος 130.000 dong.Ασφαλώς και δεν χάσαμε την ευκαιρία!!

Ήταν διασκεδαστικό καθώς γελάσαμε πολύ με την αμφίεση μας,και αν πληρώσετε κάτι παραπάνω μπορείτε να έχετε δίπλα σας και δύο κοπέλες σαν υπηρέτριες.

Προσωπικά μου άρεσε η αρχιτεκτονική των κτιρίων καθώς και τα μπονσάι που υπήρχαν διάσπαρτα στο χώρο.

Τα κτίρια του συγκροτήματος έχουν τοποθετηθεί προσεκτικά μέσα στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής και ευθυγραμμίζονται κοσμολογικά με τα σημεία(κέντρο,δυτικά,ανατολικά, βόρεια,νότια)τα πέντε στοιχεία(γη, μέταλλο,ξύλο,νερό,φωτιά)και τα πέντε χρώματα(κίτρινο,άσπρο,μπλε,μαύρο, κόκκινο).

Φύγαμε από την πόλη και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο,όπου ζητήσαμε να νοικιάσουμε ένα μηχανάκι για να πάμε στην παγόδα Thien Mu,και την επόμενη μέρα θα το χρειαζόμασταν για να πάμε στους τάφους του αυτοκράτορα Khai Dinh.Πληρώσαμε μόλις 100.000 dong για μια μέρα, βάλαμε βενζίνη με 14.000 dong το λίτρο,τα κράνη μας,εγώ έβαλα και την μάσκα μου όπως όλοι,και βγήκαμε στο δρόμο.

Ήταν πολύ ξεχωριστή εμπειρία το να οδηγώ στο κυκλοφοριακό χάος που χαραχτηρίζει τη χώρα,όμως άρχισα να το συνηθίζω,πατούσα συνεχώς την κόρνα και όλα καλά.

Φτάσαμε στην παγόδα Thien Mu όπου η είσοδος είναι δωρεάν,πληρώσαμε το χώρο στάθμευσης για το μηχανάκι με κόστος 10.000 dong.

Η παγόδα Thien Mu έχει 7 στήλες και είναι χτισμένη σε ένα λόφο δίπλα στον ποταμό Perfume,όπου υπάρχουν βάρκες που μπορούν να σας μεταφέρουν πίσω στην πόλη.Ουσιαστικά πρόκειται για μοναστήρι καθώς είδαμε πολλούς μοναχούς,αλλά και πιστούς που είχαν έρθει να προσευχηθούν.

Όλος ο χώρος είναι ιδιαίτερα περιποιημένος με πολύ πράσινο,όμορφα κτίρια και φροντίστε να σεβαστείτε ότι βρίσκεστε σε ιερό χώρο.

Φύγαμε από την παγόδα αφού καθίσαμε να φάμε ένα πιάτο noodles σε ένα μικρό μαγαζί που βρισκόταν απ'έξω και στην συνέχεια πήγαμε για καφέ στο Highlands Coffee απέναντι από την απαγορευμένη πόλη.Σταθήκαμε τυχεροί αφού εκείνη τη στιγμή γινόταν σε μία πύλη της πόλης,αναπαράσταση της εισόδου του βασιλιά στην πόλη,με το στρατό και τις υπηρέτριες του.

Και μάλιστα ο βασιλιάς αποδείχτηκε καλόγουστος αφού οι υπηρέτριες του ήταν εκλεκτές.

Έτσι τελείωσε άλλο ένα βράδυ μας,σε ένα ταξίδι που ήδη μας είχε γεμίσει με ξεχωριστές εμπειρίες,και όπως αποδείχτηκε είχε πολλά ακόμα να μας δώσει.
Την επόμενη μέρα λοιπόν ξυπνήσαμε πρωί ώστε να πάμε στον τάφο του Αυτοκράτορα Khai Dinh.Απέχει περίπου 8 χιλιόμετρα από την πόλη και με την βοήθεια του gps βρήκαμε πολύ εύκολα την διαδρομή.

Το εισιτήριο κοστίζει 120.000 dong και σταθήκαμε τυχεροί αφού ήμασταν μόνοι μας στο μνημείο,καθώς πήγαμε στις 08:00 το πρωί.Ο πήλινος στρατός που θα συναντήσετε ανεβαίνοντας τα πρώτα σκαλοπάτια είναι εντυπωσιακός.

Αρχιτεκτονικά ο τάφος αποτελεί μια μίξη με επιρροές από την δύση και την ανατολή.Ο αυτοκράτορας Khai Dinh ο 12ος της δυναστείας των Nguyen έφερε τους καλύτερους τεχνίτες και επέλεξε τα ακριβότερα υλικά ξοδεύοντας πολλά,κάτι που ενόχλησε όπως είναι λογικό τον λαό.

Έχει πολλά στοιχεία γοτθικού ρυθμού τον οποίο προσωπικά λατρεύω,αλλά τίποτα δεν σε προετοιμάζει για αυτό που θα αντικρύσεις στο εσωτερικό του.

Όλα είναι φτιαγμένα με πορσελάνη και γυαλί,με υπέροχες λεπτομέρειες που αξίζει να προσέξετε.Στις κολώνες υπάρχουν ανάγλυφοι δράκοι,κλασικό σχέδιο Ασιατικής αρχιτεκτονικής.

Στη συνέχεια πήγαμε στο ξενοδοχείο για να παραδώσουμε το μηχανάκι και να κάνουμε check out.Ρωτήσαμε στην υποδοχή πόσο θέλει ένα ταξί για να μας πάει στο αεροδρόμιο,και μας είπε 200.000 dong,όμως μπορούσε να μας πάει εκείνη με το αυτοκίνητο της.Κάναμε παζάρια και καταλήξαμε να μας πάει με 150.000 dong και για τους δύο.
Πήγαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο το οποίο είναι πολύ μικρό και χωρίς καμία καθυστέρηση πετάξαμε για τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας το Χο Τσι Μινχ.
Το ξενοδοχείο μας Phuong Van Hotel αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή αφού βρισκόταν δίπλα στην οδό Bui Vien που είναι γνωστή για την νυχτερινή ζωή της.Όταν φτάσαμε μας έπιασε ένας πανικός αφού είδαμε την είσοδο να είναι υπό κατασκευή,όμως μας είπαν ότι γίνεται ανακαίνιση και μας έκαναν έκπτωση μάλιστα,από 45 ευρώ που ήταν τα 3 βράδια,πληρώσαμε μόλις 30 ευρώ.Ακόμη μια φορά πρώτη μας δουλειά ήταν να πάμε στο πρακτορείο Thesinh Tourist(οδός De Tham 246-248) της πόλης που βρισκόταν πολύ κοντά,για να κλείσουμε την αυριανή εκδρομή μας σε Cu chi tunnels και μετά στον ποταμό Mekong,κόστος 309.000 dong.

Αρχίσαμε την εξευρένηση μας στην πόλη από την Βασιλική της Παναγίας(Notre-Damn Basilica)η οποία κατασκευάστηκε την εποχή της Γαλλικής αποικιοκρατίας.
Συνεχίσαμε με το ταχυδρομείο το οποίο ήταν κλειστό και θα ερχόμασταν την τελευταία μέρα.Έπειτα κάναμε βόλτες,όπου συνειδητοποιήσαμε ότι το Χο Τσι Μινχ,δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες πόλεις,είναι μια σύγχρονη πόλη με επιρροές από την δύση.
Το πρωί λοιπόν πήγαμε στο πρακτορείο για να φύγουμε για τις υπόγειες σήραγγες του Cu chi,μια εκδρομή που ανυπομονούσα.

Φτάσαμε στις σήραγγες όπου μας έδωσαν ένα φυλλάδιο με λεπτομέρειες και μας έβαλαν μπαίνοντας ένα αυτοκόλλητο αφού κόψαμε τα εισιτήρια.
Ξεκινήσαμε βλέποντας πόσο στενές είναι οι σήραγγες,κάτι που συνειδητοποιήσαμε μπαίνοντας σε μία από αυτές.Πάντως χώρεσα άνετα μιας και είμαι σε Βιετναμέζικο μέγεθος.

Μιλάμε για απόλυτη απόκρυψη,βέβαια πέρα από την πλάκα να πω ότι κλείνοντας το καπάκι κατάλαβα πόσο αποφασισμένοι,και δυνατοί πρέπει να ήταν οι Βιετκόνγκ για να καταφέρουν να επιβιώσουν κάτω από την γη!!Μιλάμε για 250 χιλιόμετρα υπόγειες σήραγγες,σε 3 επίπεδα,το πρώτο ήταν για την επικοινωνία με τον έξω κόσμο,στο δεύτερο ήταν οι μαχητές,και στο τρίτο και πιο βαθύ(8-10 μέτρα)ζούσαν οικογένειες.

Συνεχίσαμε βλέποντας μερικές από τις παγίδες που χρησιμοποίησαν.Εδώ αποδεικνύεται πόσο ευφυείς άνθρωποι ήταν οι Βιετκόνγκ αφού κατάφεραν να αντιμετωπίσουν μία παγκόσμια δύναμη,έχοντας ως όπλο,το μυαλό τους.

Το δάσος που επέλεξαν να κρυφτούν και να φτιάξουν τις σήραγγες ήταν ιδανικό αφού με την πυκνή βλάστηση,τους παρείχε κάλυψη από τα αεροπλάνα.

Άλλη μια πληροφορία που με εντυπωσίασε ήταν το γεγονός ότι έπαιρναν τις βόμβες που δεν εξερράγησαν και τις έκοβαν με κίνδυνο της ζωής του ώστε να χρησιμοποιήσουν την εκρηκτική ύλη.

Θα δείτε και ένα κατεστραμένο άρμα του αμερικανικού στρατού που μένει εκεί για να υπενθυμίζει όπως μας είπαν,ότι εδώ ήταν η απόλυτη κόλαση για τους εχθρούς των Βιετκόνγκ.

Στην ερώτηση μας για το πως κατάφεραν να αναπνέουν εκεί κάτω,μας είπαν ότι χρησιμοποιούσαν τις φωλιές από τους τερμίτες για εξαερισμό βάζοντας καλάμια μπαμπού τα οποία κατέβαζαν στο επιθυμητό βάθος.Επιπλέον έφτιαχναν και αεραγωγούς σαν τερμιτοφωλιές ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί από τους Αμερικανούς.

Μείναμε άφωνοι και στη συνέχεια όταν μας έδειξαν τι έτρωγαν.Η βασική τροφή τους ήταν η ρίζα(σαν πατάτα)ενός φυτού με όνομα Tapioca.Είναι αυτό που φαίνεται στη ρίζα του φυτού στην φωτογραφία.

Μας έδωσαν να δοκιμάσουμε και ήταν αρκετά καλό,σαν πατάτα αλλά λίγο πιο άνοστο.

Πώς το μαγείρευαν όμως εκεί κάτω;;Μαγείρευαν μόνο μία φορά την ημέρα χρησιμοποιώντας τις τερμιτοφωλιές για να φεύγει ο καπνός,και στη συνέχεια έφευγαν γιατί μόλις γίνονταν αντιληπτοί οι καπνοί από τα Αμερικανικά μαχητικά βομβάρδιζαν την περιοχή.

Στη συνέχεια κατεβήκαμε για να διασχίσουμε ένα κομμάτι 40 μέτρων από τις σήραγγες τις οποίες βέβαια είχαν μεγαλώσει πολύ για να χωράει ο κόσμος.Ακόμα και σε αυτό το κομμάτι που δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό μέγεθος όλοι μας νιώσαμε μια δυσφορία από το ελάχιστο οξυγόνο που υπάρχει και γίναμε στουπί στον ιδρώτα αφού το έδαφος έβραζε!!

Μας έδειξαν και πως έφτιαχναν τα σανδάλια τους χρησιμοποιώντας παλιά ελαστικά.

Μάλιστα υπήρχε κάποιος υπάλληλος που κατασκευάζει τέτοια σανδάλια με τον ίδιο τρόπο,και μπορείτε αν θέλετε να τα αγοράσετε.Όπως μας είπαν είναι πολύ άνετα και όπως είδαμε τα φορούσαν όλοι οι υπάλληλοι.

Μετά το τέλος της ξενάγησης ήρθε η ώρα που περίμενα με ανυπομονησία.Υπάρχει η δυνατότητα για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την ικανότητα τους στην σκοποβολή με διάφορα όπλα,με υψηλό κόστος βέβαια αφού οι σφαίρες είναι ακριβές.(500.000 dong-10 σφαίρες)Όπως σχεδόν κάθε Κρητικός αγαπώ τα όπλα και δεν το κρύβω,να ξεκαθαρίσω όμως ότι τα χρησιμοποιώ μόνο για την σκοποβολή και όχι για άσκοπη χρήση όπως πολλοί στο νησί μας.

Επιλέξαμε το ΑΚ-47(αυτόματο Καλάσνικοφ)ένα από τα καλύτερα ατομικά τυφέκια που έχουν κατασκευαστεί ποτέ.Ήταν το όπλο που είχαν οι Βιετκόνγκ το οποίο πήραν από την Σοβιετική Ένωση,και τους έδωσε μεγάλο πλεονέκτημα αφού είναι εξαιρετικά ανθεκτικό,και δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα με τη λάσπη και τη βροχή σε αντίθεση με το M-18 των Αμερικανών!

Ήταν η πρώτη φορά που έριχνα με ένα τέτοιο όπλο αφού στην Κρήτη υπάρχουν απομιμήσεις του Καλάσνικοφ με προέλευση από Αλβανία ή Ρουμανία πολύ κατώτερης ποιότητας,και μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από την δύναμη του,μοναδικό του ελάττωμα ότι έχει μια μικρή μετατόπιση της κάνης προς τα πάνω.
Μετά από τις βολές μας φύγαμε για να πάμε στον ποταμό Mekong για την συνέχεια της εκδρομής μας.Η διαδρομή με το λεωφορείο κράτησε περίπου 2,5 ώρες και έπειτα επιβιβαστήκαμε σε ένα σκάφος για να πάμε στο εστιατόριο που θα είχαμε το γεύμα μας.

Το γεύμα μας ήταν υπέροχο και έγινε με τη συνοδεία παραδοσιακής μουσικής,η οποία ήταν ότι πιο παράφωνο έχω ακούσει στην ζωή μου.

Ένα εντυπωσιακό πιάτο που δοκιμάσαμε ήταν το ψάρι με όνομα αυτί ελέφαντα!(elephant ear fish)

Μετά το γεύμα μας χαλαρώσαμε για λίγο στις αιώρες που υπήρχαν εκεί.Να πω ότι στην πόλη του Χο Τσι Μινχ οι αιώρες είναι της μόδας και θα δείτε να τις πωλούν παντού!

Μετά το γεύμα ήπιαμε τσάι με μέλι το οποίο ήταν γευστικότατο και δοκιμάσαμε τοπικά φρούτα.

Είχαμε την ευκαιρία να δούμε και μία κηρήθρα με μέλισσες,η οποία μου έκανε εντύπωση καθώς οι μέλισσες ήταν πολύ μικρότερες από αυτές που έχουμε στην Κρήτη.

Συνεχίσαμε πηγαίνοντας σε ένα υπαίθριο εργαστήριο παρασκευής καραμέλας από καρύδα.Είδαμε όλη την διαδικασία παραγωγής,η οποία έχει πολλά στάδια αλλά και την συσκευασία η οποία γίνεται χειροποίητα.

Αγοράσαμε 6 πακέτα με διάφορες γεύσεις όπως τζίντζερ,κακάο,καρύδα,με κόστος 150.000 dong.
Έπειτα είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε κρασί φιδιού,κρασί μπανάνας και τέλος κρασί καρύδας το οποίο ήταν και το πιο δυνατό,όχι βέβαια σαν την ρακί μας.
Συνεχίσαμε την εκδρομή μας ανεβαίνοντας σε μια μικρή άμαξα για να πάμε στο σημείο που θα κάναμε την βαρκάδα μας.Εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι τα άλογα ήταν όλα μικρόσωμα σαν τα δικά μας στην Σκύρο.

Μετά από μία μικρή διαδρομή με την άμαξα φτάσαμε στο σημείο όπου θα κάναμε την βαρκάδα,οπότε ανεβήκαμε με προσοχή στην ξύλινη βάρκα,αυτή τη φορά η οδηγός μας κοπηλατούσε σαν γονδολιέρης στην Βενετία.

Το τοπίο ακόμη μια φορά ήταν εντυπωσιακό,όχι βέβαια σαν τον Tam Coc,γεμάτο φοίνικες αλλά και πολλά πουλιά που πετούσαν ανάμεσα.Εδώ κάπου καταλάβαμε ότι ίσως έπρεπε να επιλέξουμε την εκδρομή στο σημείο του Mekong που γίνεται η πλωτή αγορά καθώς είχαμε κάνει παρόμοια βαρκάδα,όμως μας άρεσαν οι δραστηριότητες που περιείχε και γι'αυτό την επιλέξαμε.

Έπειτα επιβιβαστήκαμε ξανά στο ξύλινο σκάφος και στη συνέχεια στο λεωφορείο για να επιστρέψουμε στην πόλη κατά τις 18:30.Ήμασταν ικανοποιημένοι για την τόσο γεμάτη μέρα που είχαμε,την οποία ολοκληρώσαμε εξευρενώντας την οδό Bui Vien District 1,που όπως σας είπα παραπάνω είναι το κέντρο της νυχτερινής ζωής της πόλης.Αρχικά φάγαμε σε ένα μαγαζί του δρόμου από αυτά που λατρέψαμε στην χώρα,επιλέγοντας κοτόπουλο,βατραχοπόδαρα και αυγά από μικρά πουλιά για να δοκιμάσουμε και μείναμε εντυπωσιασμένοι από όλες τις γεύσεις.Το Βιετνάμ όσο αφορά το φαγητό έχει τεράστια ποικιλία και αν ξεφύγετε από τα συνηθισμένα μπορείτε να εκπλαγείτε με κάποιες γεύσεις!!

Πήγαμε και σε ένα από τα μπαρ που υπάρχουν στην Bui Vien για να πιούμε μερικές μπύρες(3 μπύρες κόστος 110.000 dong)και να κάνουμε απολογισμό του ταξιδιού μας καθώς αύριο θα ήταν η τελευταία μας μέρα.
Η τελευταία μας μέρα λοιπόν ξεκίνησε με την επίσκεψη στο πρώην προεδρικό παλάτι(κόστος 40.000 dong)όπου εξελίχθηκαν και οι τελευταίες σκηνές του πολέμου του Βιετνάμ όταν στις 30 Απριλίου 1975 ένα άρμα έσπασε τις πόρτες,εισέβαλαν στο κτίριο και αυτό ήταν ουσιαστικά και το τέλος του πολέμου.

Πρώτα όμως στις 8 Απριλίου είχε προηγηθεί ο βομβαρδισμός του κτιρίου χωρίς όμως να προκαλέσει σοβαρές ζημιές.Το σημείο που έπεσαν οι βόμβες θα το δείτε όταν ανεβείτε στην ταράτσα του κτιρίου.

Πλέον ονομάζεται το παλάτι της επανένωσης καθώς συμβολίζει την ένωση του βόρειου και του νότιου τμήματος της χώρας στο τέλος του πολέμου.Υπάρχουν πολλά δωμάτια,γραφεία,αίθουσες συνεδρίασης και άλλα,τα οποία έχουν διατηρηθεί όπως ήταν.

Η πιο γνωστή σκηνή που εξελίχθηκε στο εσωτερικό του κτιρίου την στιγμή της κατάληψης του από τους Βιετκόνγκ ήταν όταν ένας στρατιώτης έφτασε στο γραφείο του αρχηγού του Νότιου Βιετνάμ Minh ο οποίος είχε ορισθεί επικεφαλής πριν 43 ώρες του είπε:Περιμένω από νωρίς το πρωί για να σας παραδώσω την διακυβέρνηση της χώρας.
Για να λάβει την απάντηση:Δεν τίθεται θέμα διακυβέρνησης,δεν μπορείτε να μας παραδώσετε κάτι το οποίο δεν έχετε!!

Φεύγοντας από εκεί περάσαμε και από το ταχυδρομείο της πόλης που έχει γίνει αξιοθέατο καθώς σχεδιάστηκε από τον περίφημο Gustavo Eiffel.Μπαίνοντας τα βλέμματα σας θα πέσουν σίγουρα στο τεράστιο πορταίτο του μεγάλου ηγέτη της χώρας Χο Τσι Μινχ.

Στη συνέχεια πήγαμε στην κλειστή αγορά της πόλης την Ben Thanh για να κάνουμε τα τελευταία ψώνια μας.Ψωνίσαμε μερικά αναμνηστικά σε πολύ καλές τιμές,φάγαμε στο εσωτερικό της αγοράς και έπειτα βρεθήκαμε σε μία υπαίθρια αγορά με φαγητά όπου δοκιμάσαμε υπέροχα καλαμάρια!
Στην συνέχεια αφού είχαμε χορτάσει καθίσαμε να δούμε κάποιους ντόπιουςπου έπαιζαν ένα ιδιαίτερο άθλημα στο οποίο κλωτσάς ένα φτερό.

Εκεί γνωρίσαμε ένα παιδί που εντέλει μάθαμε ότι είναι διεθνής ποδοσφαιριστής με την χώρα του Βιετνάμ και αγωνίζεται στην ομάδα της Σαϊγκόν!Βέβαια να πούμε ότι το επίπεδο του ποδοσφαίρου της χώρας είναι χαμηλό.Μιλήσαμε πολύ ώρα και από τις πληροφορίες που μάθαμε, με ξάφνιασε ότι από την δουλειά του βγάζει 500 ευρώ το μήνα και έχει μία άνετη ζωή,όταν η πλειοψηφία αμοίβεται με 200-300 ευρώ!
Στην συνέχεια συνεχίσαμε την συζήτηση με κάποιους φοιτητές που βρήκαμε στο πάρκο,οι οποίοι μας ζήτησαν να καθίσουμε μαζί τους ώστε με την συζήτηση να εξασκήσουν τα Αγγλικά τους.

Τέτοια νέα παιδιά συναντήσαμε πολλές φορές και χαιρόμασταν να συζητάμε μαζί τους.Από τις συζητήσεις κατάλαβα ότι η εκπαίδευση στην χώρα είναι επιλεκτική αφού δεν μπορεί παιδιά του πανεπιστημίου να μην γνωρίζουν την χώρα μας,την ιστορία μας εκτός από ένα παιδί που σπούδαζε ιστορία!!Αυτό μας το επιβεβαίωσε και ο Κρητικός που συναντήσαμε τυχαία,στο σουβλατζιδικό του με όνομα Zeus που βρίσκεται πολύ κοντά στην Bui Vien!

Πρόκειται για τον κύριο Μουντάκη ο οποίος ήταν μηχανικός πλοίων για όλη του ζωή και κατέληξε στο Βιετνάμ όπου ζει 20 χρόνια.Καθίσαμε και συζητήσαμε με τις ώρες μαζί του,απολαύσαμε το ιδιόμορφο χιούμορ του αλλά και την φιλοξενία του.Ήταν ο ιδανικός τρόπος για να κλείσει το ταξίδι μας,αφού με την συζήτηση μαζί του μάθαμε πολλά.
Την επόμενη μέρα το πρωί πήγαμε στο αεροδρόμιο με το λεωφορείο 152 από την στάση που βρίσκεται απέναντι από την αγορά Ben Thanh.

Η aeroflot αποδείχτηκε σε ένα ακόμα ταξίδι μου αξιόπιστη και με πολύ καλή εξυπηρέτηση,έτσι οι ώρες της πτήσης πέρασαν ευχάριστα.Ακόμα και η διανυκτέρευση στο αεροδρόμιο Sheremetyevo όπου ξεκίνησα να γράφω την ιστορία μου,λόγω της πολύωρης αναμονής,δεν με κούρασε αφού είχα περάσει τόσο υπέροχα.
Κατάφερα εκεί που όλοι οι φίλοι μου έλεγαν:Τι πάτε να κάνετε στο Βιετνάμ;;Εκεί έχουν πόλεμο!!
Πλέον δηλώνουν έκπληκτοι από την φυσική ομορφιά της χώρας,από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που δημοσίευα καθημερινά.
Αυτό ήταν το ταξίδι μας...χαίρομαι που το μοιράστηκα με ανθρώπους που έχουν το ίδιο πάθος με εμένα και εύχομαι σε όλους καλά ταξίδια!!

 

[Despinadmk]

Παμε παμε παμε!!!!!!!

 

[Fenaki1981]

Τελεια, τελεια.... Συνεχισε την ιστορια σου!!!! Περιμενωωωωωω.....

 

[rovespieros]

πραγματικα Ψαγμένος.

 

[skoumpi]

Πάντα κατατοπιστικές και ενδιαφέρουσες ιστοριες. Το κορίτσι που το αφησες και δεν ηταν μαζί σου αυτή τη φορα???

 

[sif.....]

Πάντα κατατοπιστικές και ενδιαφέρουσες ιστοριες. Το κορίτσι που το αφησες και δεν ηταν μαζί σου αυτή τη φορα???

Η γυναίκα μου αυτή τη φορά δεν ήταν μαζί μου και ήταν σαν να ταξίδευα μισός όμως σε 15 μέρες θα την πάω στο Βρότσλαβ για να ηρεμήσει γιατί έβλεπε φωτογραφίες και έχει σκάσει από την ζήλια της!

 

[KIKI]

Πολυ ωραίο ταξίδι , μπράβο σας !!
Τα προσωπα σας λάμπουν στις φωτογραφίες !
Περιμενω με πολυ ενδιαφέρον τη συνεχεια .....

 

[aspa]

Πολύ ωραία η ιστορία σου με εξαιρετικές λεπτομέρειες. Πριν από ένα μήνα γύρισα από το ίδιο ταξίδι. Καταπληκτικό το Βιετνάμ.

 

[Despinadmk]

Πάντα κατατοπιστικές και ενδιαφέρουσες ιστοριες. Το κορίτσι που το αφησες και δεν ηταν μαζί σου αυτή τη φορα???

Χαχαχαχα!!!!!και εγω το αναζητησα το κοριτσι!!!!!!!!!

 

[skoumpi]

Η γυναίκα μου αυτή τη φορά δεν ήταν μαζί μου και ήταν σαν να ταξίδευα μισός όμως σε 15 μέρες θα την πάω στο Βρότσλαβ για να ηρεμήσει γιατί έβλεπε φωτογραφίες και έχει σκάσει από την ζήλια της!

Αφού μπήκα google να δω τι εχει το Βροτσλαβ.... εχω να πω πως δεν θα ξεμπερδέψεις μονο με αυτό χα χα χα!!!!!Εσυ "Βιετνάμ απο Βορρά μεχρι Νότο" και η γυναικά σου ενα Βροτσλαβ??????

 

[giannoula]

Απολαυστικός όπως πάντα!!

 

[sif.....]

Αφού μπήκα google να δω τι εχει το Βροτσλαβ.... εχω να πω πως δεν θα ξεμπερδέψεις μονο με αυτό χα χα χα!!!!!Εσυ "Βιετνάμ απο Βορρά μεχρι Νότο" και η γυναικά σου ενα Βροτσλαβ??????

Όχι βέβαια με ένα Βρότσλαβ δεν ξεμπερδεύω...το καλοκαίρι θα την πάω στην Βενετία-Μπάρι-Σικελία και πιστεύω να μπορέσει να ηρεμήσει!!