-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
CakeNet και Sarah, σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
Sarah, η 21η Αυγούστου είναι πολύ κοντά. Να έχεις θετική διάθεση! Θα αντέξει η Sky Europe και θα πραγματοποιήσετε το ταξίδι σας.
Sarah, η 21η Αυγούστου είναι πολύ κοντά. Να έχεις θετική διάθεση! Θα αντέξει η Sky Europe και θα πραγματοποιήσετε το ταξίδι σας.
marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Η Βιέννη είναι μικρή πόλη και αν έχει κάποιος στη διάθεσή του τρείς ημέρες μπορεί να δει τα βασικότερα αξιοθέατα χωρίς να τρέχει. Μέσα σε μια ημέρα είδαμε πάμπολλα παλάτια, σπίτια ευγενών, εκκλησίες, πάρκα, μουσεία, κάναμε το γύρο του Ring με τα πόδια, ήπιαμε έναν ατελείωτο καφέ στην πεζοδρομημένη Graben με θέα τη στήλη της Πανώλης (Yoyo λεγόταν το καφέ όπου ήταν ένα υψηλού επιπέδου κινέζικο εστιατόριο ένα τετράγωνο πιο μακριά από το πεζόδρομο της Graben. Πηγαίνοντας προς αυτό για να χρησιμοποιήσετε την τουαλέτα μην χάσετε την ευκαιρία να δείτε το εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου. Σαν παλάτι είναι!), ρίξαμε ματιές στα μαγαζιά της Mariahilferstrasse, παρακολουθήσαμε υπαίθριες συναυλίες και καταλήξαμε να ξανακάνουμε βόλτες γύρω από την Όπερα και το Παλάτι ψάχνοντας κάπου να φάμε.
Τελικά, καταλήξαμε σε μια μπυραρία που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο γνωστό cafe Havelka. Ευτυχώς, πήγαμε κατά τις 10 ώρα Βιέννης και προλάβαμε να φάμε γιατί στις 10:30 η κουζίνα σταμάτησε το μαγείρεμα. Ο κατάλογος ήταν μόνο στα Γερμανικά αλλά ευτυχώς μπορούσα ν' αναγνωρίσω τη λέξη Σνίτσελ οπότε τα υπόλοιπα δεν μας ενδιέφεραν! Σνίτσελ και μπύρα με το κιλό! Το φαγητό πάντως ήταν πολύ καλύτερο απ' ότι περιμέναμε και το σνίτσελ συνοδευόταν από κάτι σαν σαλάτα τουρσί το οποίο εκτός το ότι μας άρεσε πάρα πολύ ήταν και πιο ελαφρύ από τις τηγανητές πατάτες που υποθέταμε ότι θα συμπλήρωναν το πιάτο. Γενικά όλες τις ημέρες που φάγαμε σνίτσελ, το συνοδευτικό του δεν ήταν ποτέ πατάτες τηγανητές. 11 Ευρώ το άτομο πληρώσαμε για το σνίτσελ και μια μισόλιτρη μπύρα, και κατά τις 11 και κάτι μας έδιωξαν γιατί το μαγαζί έκλεισε! Και έτσι προλάβαμε να κάνουμε μια βόλτα στην Stephanplatz και να φάμε παγωτό πριν πάρουμε το μετρό για το ξενοδοχείο.
Την επόμενη ημέρα πήγαμε στο Σονμπουρν με το μετρό, στο εξοχικό δηλαδή παλάτι των βασιλέων, για να δούμε τους κήπους, αλλά μια ξαφνική βροχούλα μας χάλασε το πρόγραμμα. Καλύτερα γιατί τα εισιτήρια ήταν πανάκριβα και είχαμε ήδη χορτάσει από κήπους!
Το Σόνμπουρν ενώνεται με το ιστορικό κέντρο μέσω της Mariahilferstrasse, ένας μακρύς δρόμος περίπου 4 χιλιομέτρων. Αποφασίσαμε να διασχίσουμε την ίδια διαδρομή που χρόνια πριν έκανε η Μαρία Θηρεσία για να φτάσει από το χειμερινό παλάτι στο θερινό της. Επειδή, όμως, άμαξες δεν είχαμε στην διάθεσή μας, το κόψαμε με τα πόδια. Καταφέραμε να διανύσουμε όλη τη MariahilferStrasse, πήραμε μια γεύση από Βιεννέζικα προάστια (λες και δεν μας έφτανε η περιοχή που μέναμε!) αλλά δεν θα το ξαναέκανα γιατί τα 2/3 (για να μην πω τα 3/4) της διαδρομή δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και δεν θα χάσει κάποιος αν δεν τη δει! Ευτυχώς κάπου προς το τέλος ξεκίνησαν τα εμπορικά της MariahilferStrasse και σταμάτησαν τα κορίτσια να γκρινιάζουν που τις ανάγκασα να περπατήσουν χωρίς λόγο. Μην κάνετε το λάθος, λοιπόν, να την περπατήσετε και αν δεν θέλετε να επιστρέψετε στο κέντρο με το μετρό, πάρτε το τραμ που ξεκινάει από την αρχή της MariahilferStrasse και φτάνει μέχρι εκεί που ξεκινούν τα εμπορικά. Η χειρότερη συνέπεια πάντως του ποδαρόδρομου ήταν να κουραστούμε και να μην μπούμε σε ούτε ένα κατάστημα! Ευτυχώς, δηλαδή που είχαμε πάει και την προηγούμενη ημέρα εκεί!
Καφέ και γλυκό ήταν απαραίτητα για να επανέλθει η γλυκόζη σε φυσιολογικά επίπεδα και αφού περάσαμε πάλι από παλάτια, κήπους, μουσεία και την Όπερα (από την Όπερα περνούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι γιατί θέλαμε να την δούμε από όλες τις γωνίες!!!), καθίσαμε στο πεζόδρομο της Kolhmarkt, στα τραπεζάκια του ζαχαροπλαστείου Demel για να πιούμε καφέ με θέα το παλάτι του Χόφμπουρν και δοκιμάζοντας γλυκά, πολλά γλυκά!
getxowoman
Member
- Μηνύματα
- 2.207
- Likes
- 1.290
Η συνεχεια; Και τι εποχη πηγες;
marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Είναι έτοιμη η συνέχεια της Βιέννης αλλά με όλο αυτό το τρέξιμο για το ταξίδι στην Αίγυπτο δεν μου άφησε καθόλου χρόνο για να την ανεβάσω στο φόρουμ.
Εντός της επόμενης εβδομάδας η συνέχεια...
Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε στις 4-8 Ιουνίου.
marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Ο καιρός μας έκανε κόλπα σήμερα και μια είχε κρύο μια ζέστη. Όταν σηκωθήκαμε από το καφέ είχε απίστευτη ζέστη και είπαμε να πάμε μέχρι το Δούναβη να δροσιστούμε λίγο. Τελικά, βρεθήκαμε να πίνουμε μπύρα και να κάνουμε ηλιοθεραπεία παρέα με δεκάδες Βιεννέζους, σε αυτές τις πολύ σπέσιαλ τεχνητές παραποταμίσιες παραλίες που είναι τόσο της μόδας στις Ευρωπαϊκές πόλεις! Μας άρεσε πολύ εκεί παρακολουθώντας και σχολιάζοντας τους Βιεννέζους να περνούν μπροστά μας πότε με τα πόδια πότε με τα ποδήλατα (τα ποδήλατα τα κατεβάζουν με την ανεσή τους στο κανάλι αφού υπάρχει ειδική ποδηλατοράμπα ενσωματωμένη στις σκάλες). Δυστυχώς, δεν μπορούσαμε να μείνουμε και πάρα πολύ παραλιακά γιατί έπρεπε να συνεχίσουμε το κυνήγι των αξιοθεάτων της Βιέννης!
Φτάσαμε στο Πράτερ, φάγαμε γρανίτα και όσο το σκεφτόμασταν αν θα ανεβούμε στον τροχό η όχι, πιάσαμε κουβέντα με τον κύριο στον έλεγχο εισιτηρίων! Βαριόταν πολύ φαίνεται και είχε απίστευτη όρεξη για κουβέντα! Τελικά μας συμπάθησε υπερβολικά και ανεβήκαμε σχεδόν τζάμπα στον τροχό! Λέω σχεδόν τζάμπα γιατί η μια από εμάς είχε ήδη βγάλει εισιτήριο. Είναι υπέροχα εκεί ψηλά και συνιστώ να μην το χάσετε με τίποτα.
Συνεχίσαμε προς το Δούναβη αλλά μέχρι να φτάσουμε άρχισε να ψιχαλίζει. Ξανά πίσω και μετρό μέχρι το Simmering απ' όπου πήραμε το τραμ Νο 38 για το Grinzing όπου θα δειπνούσαμε. Αν και ήξερα ότι το εισιτήριο που είχαμε δεν μας κάλυπτε για την περιοχή του Grizing που είναι στα περίχωρα της Βιέννης και άρα εκτός της ζώνης 100 ρωτάω και τον οδηγό. Μου λέει όχι φυσικά, και με ενημερώνει ότι πρέπει να βάλω 2,20 Ευρώ στο μηχάνημα για να μου βγάλει εισιτήριο (Όταν βγάζεις εισιτήριο μέσα στο τραμ και στο λεωφορείο το εισιτήριο κοστίζει 50 λεπτά ακριβότερο απ' ότι αν το αγόραζες εκτός). Το μηχάνημα, όμως, δεν λειτουργούσε, ο οδηγός δεν έπαιρνε τα χρήματα για το εισιτήριο και έτσι βρεθήκαμε να ταξιδεύουμε χωρίς εισιτήριο και τον Θεό βοηθό.
Το Grinzing είναι ένα όμορφο χωριουδάκι (κάποτε χωριουδάκι καθώς τώρα έχει γίνει ένα σχεδόν με την πόλη) που στον κύριο δρόμο του υπάρχουν πάρα πολλές ταβέρνες. Οι περισσότερες είναι λίγο ακριβούτσικες και αν ακολουθήσετε το πλήθος θα βρεθείτε μάλλον σε μια από τις πιο ακριβές της περιοχής. Αυτό κάναμε και εμείς μέχρι που κοιτάξαμε τον τιμοκατάλογο στην είσοδο. 17 Ευρώ το πιάτο το σνίτσελ και εννοείται ότι φύγαμε! Για να μην την πατήσετε και εσείς είναι η ταβέρνα που ήταν πρώην μοναστήρι και στη συνέχεια μετατράπηκε σε ταβέρνα για να εξελιχθεί σε πανάκριβο εστιατόριο με ζωντανή μουσική καθημερινά. Για να μην την αδικήσω να σημειώσω ότι η διακόσμησή της είναι πολύ ιδιαίτερη και προσεγμένη αλλά οι τιμές της δεν ήταν για τα δικά μας βαλάντια! Κάναμε μερικές βόλτες στο χωριό και αφού διαπιστώσαμε ότι σχεδόν η πλειοψηφία των heuringer -έτσι λέγονται τα οινοφαγεία- έχουν τσιμπημένες τιμούλες, καταλήξαμε σε μια ταβερνούλα που είχαμε δει αρχικά, στο αριστερό μας χέρι καθώς ανεβαίναμε τον κεντρικό δρόμο -το όνομά της δεν το συγκράτησα γιατί έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα τελικά με τα γερμανικά-. Φυσικά, παραγγείλαμε σνίτσελ και ένα ποτήρι λευκό ξηρό κρασί που ήταν πολύ καλό και μας κράτησε ζεστή συντροφιά μέχρι να σερβιριστεί το φαγητό μας. Να σημειώσω εδώ ότι το Grinzing είναι οινοπαραγωγός περιοχή γι' αυτό και η κάθε ταβέρνα προσφέρει κρασί παραγωγής της. Υπήρχαν και δύο μουσικοί στην ταβέρνα που έπαιζαν ζωντανά πότε πότε. Όταν έμπαιναν καινούργιοι πελάτες, έπαιζαν πάντα ένα κομμάτι αλλά συνέχιζαν μόνο αν έπεφτε χρήμα από τους παρευρισκόμενους. Και όταν έβλεπαν ότι δεν δίνει κανείς τίποτα έκαναν ένα γύρο στα τραπέζια. Και αν σε έβλεπαν και συμμετείχες και δεν έδινες tips στο τέλος του τραγουδιού, σου έφερναν ένα καπέλο με χρήματα μέσα που υποδήλωνε καθαρά τι ήθελαν από εσένα. Το χρήμα δεν γνωρίζει τελικά γλωσσικά εμπόδια!
Σε αυτές τις ταβερνούλες μπορείς να κάτσεις να πιεις το κρασί σου και να πας να πάρεις φαγητό και από το μπουφέ. Αν το ξέραμε αυτό από την αρχή θα είχαμε παραγγείλει ένα σνίτσελ λιγότερο και θα πέρναμε περισσότερα μεζεδάκια από το μπουφέ. Όχι ότι δεν πήραμε δηλαδή να δοκιμάσουμε αλλά απλά έμεινε το μισό σνίτσελ στο κάθε πιάτο. Δοκιμάσαμε κυρίως χοιρινό κρέας ψητό σε διάφορες παραλλαγές. Ήταν πάρα πολύ γευστικά όπως υπέροχες ήταν και οι μπάλες dumplings, ένα είδος ψωμιού ψημένο στον ατμό ή κάπως έτσι! Επίσης, καταπληκτικές ήταν και οι πατατούλες βουτύρου ψημένες στο φούρνο που συνόδευαν το σνίτσελ. Να σημειώσω ότι αυτά που παίρνεις από το μπουφέ τα πληρώνεις στο μπουφετζή και όχι στον τελικό λογαριασμό. Ο μπουφές βρίσκεται κάπου κοντά στην κουζίνα.
Περάσαμε πολύ ωραία, φάγαμε καλά και επιστρέψαμε στην πόλη πάλι με το τράμ και πάλι χωρίς εισιτήριο, για να φάμε παγωτό κάνοντας βόλτα στην περιοχή γύρω από την Stephanplatz. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολλές gelaterie και κάνουν χρυσές δουλειές. Ήταν Σάββατο και όλη η Βιέννη έμοιαζε να έχει ξεχυθεί στο κέντρο και να τρώει παγωτό!
Δοκιμάσαμε ξανά και ξανά γεύση Αμαρένα στην πρώτη gelateria που συναντάει κάποιος στρίβοντας στη Graben από την Stephanplatz! Μην ζητήσετε όμως νερό από το συγκεκριμένο καφέ γιατί θα το παρά-ακριβοπληρώσετε καθώς κοστίζει 2,50 Ευρώ το μπουκαλάκι (Στην καντίνα που βρίσκεται ακριβώς απέναντί του το νερό έχει 1,75 Ευρώ)! Γενικά στη Βιέννη το νερό είναι απλησίαστο καθώς το μπουκαλάκι το μικρό πωλείται από 1,70- 2,50 Ευρώ και δεν συμφέρει καθόλου ειδικά αν διψάς πολύ. Ευτυχώς, παντού στην πόλη υπάρχουν σούπερμάρκετ όπου μπορείς να προμηθευτείς εμφιαλωμένο νερό. Αυτό που γράφει τη λέξη ohne στο καπάκι είναι χωρίς ανθρακικό. Όταν βλέπετε τη λέξη mit σημαίνει ότι είναι ανθρακούχο (αυτές οι δύο λέξεις μαζί με το Danke είναι οι μόνες που συγκράτησα από όλο το ταξίδι!!!).
Φτάσαμε στο Πράτερ, φάγαμε γρανίτα και όσο το σκεφτόμασταν αν θα ανεβούμε στον τροχό η όχι, πιάσαμε κουβέντα με τον κύριο στον έλεγχο εισιτηρίων! Βαριόταν πολύ φαίνεται και είχε απίστευτη όρεξη για κουβέντα! Τελικά μας συμπάθησε υπερβολικά και ανεβήκαμε σχεδόν τζάμπα στον τροχό! Λέω σχεδόν τζάμπα γιατί η μια από εμάς είχε ήδη βγάλει εισιτήριο. Είναι υπέροχα εκεί ψηλά και συνιστώ να μην το χάσετε με τίποτα.
Συνεχίσαμε προς το Δούναβη αλλά μέχρι να φτάσουμε άρχισε να ψιχαλίζει. Ξανά πίσω και μετρό μέχρι το Simmering απ' όπου πήραμε το τραμ Νο 38 για το Grinzing όπου θα δειπνούσαμε. Αν και ήξερα ότι το εισιτήριο που είχαμε δεν μας κάλυπτε για την περιοχή του Grizing που είναι στα περίχωρα της Βιέννης και άρα εκτός της ζώνης 100 ρωτάω και τον οδηγό. Μου λέει όχι φυσικά, και με ενημερώνει ότι πρέπει να βάλω 2,20 Ευρώ στο μηχάνημα για να μου βγάλει εισιτήριο (Όταν βγάζεις εισιτήριο μέσα στο τραμ και στο λεωφορείο το εισιτήριο κοστίζει 50 λεπτά ακριβότερο απ' ότι αν το αγόραζες εκτός). Το μηχάνημα, όμως, δεν λειτουργούσε, ο οδηγός δεν έπαιρνε τα χρήματα για το εισιτήριο και έτσι βρεθήκαμε να ταξιδεύουμε χωρίς εισιτήριο και τον Θεό βοηθό.
Το Grinzing είναι ένα όμορφο χωριουδάκι (κάποτε χωριουδάκι καθώς τώρα έχει γίνει ένα σχεδόν με την πόλη) που στον κύριο δρόμο του υπάρχουν πάρα πολλές ταβέρνες. Οι περισσότερες είναι λίγο ακριβούτσικες και αν ακολουθήσετε το πλήθος θα βρεθείτε μάλλον σε μια από τις πιο ακριβές της περιοχής. Αυτό κάναμε και εμείς μέχρι που κοιτάξαμε τον τιμοκατάλογο στην είσοδο. 17 Ευρώ το πιάτο το σνίτσελ και εννοείται ότι φύγαμε! Για να μην την πατήσετε και εσείς είναι η ταβέρνα που ήταν πρώην μοναστήρι και στη συνέχεια μετατράπηκε σε ταβέρνα για να εξελιχθεί σε πανάκριβο εστιατόριο με ζωντανή μουσική καθημερινά. Για να μην την αδικήσω να σημειώσω ότι η διακόσμησή της είναι πολύ ιδιαίτερη και προσεγμένη αλλά οι τιμές της δεν ήταν για τα δικά μας βαλάντια! Κάναμε μερικές βόλτες στο χωριό και αφού διαπιστώσαμε ότι σχεδόν η πλειοψηφία των heuringer -έτσι λέγονται τα οινοφαγεία- έχουν τσιμπημένες τιμούλες, καταλήξαμε σε μια ταβερνούλα που είχαμε δει αρχικά, στο αριστερό μας χέρι καθώς ανεβαίναμε τον κεντρικό δρόμο -το όνομά της δεν το συγκράτησα γιατί έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα τελικά με τα γερμανικά-. Φυσικά, παραγγείλαμε σνίτσελ και ένα ποτήρι λευκό ξηρό κρασί που ήταν πολύ καλό και μας κράτησε ζεστή συντροφιά μέχρι να σερβιριστεί το φαγητό μας. Να σημειώσω εδώ ότι το Grinzing είναι οινοπαραγωγός περιοχή γι' αυτό και η κάθε ταβέρνα προσφέρει κρασί παραγωγής της. Υπήρχαν και δύο μουσικοί στην ταβέρνα που έπαιζαν ζωντανά πότε πότε. Όταν έμπαιναν καινούργιοι πελάτες, έπαιζαν πάντα ένα κομμάτι αλλά συνέχιζαν μόνο αν έπεφτε χρήμα από τους παρευρισκόμενους. Και όταν έβλεπαν ότι δεν δίνει κανείς τίποτα έκαναν ένα γύρο στα τραπέζια. Και αν σε έβλεπαν και συμμετείχες και δεν έδινες tips στο τέλος του τραγουδιού, σου έφερναν ένα καπέλο με χρήματα μέσα που υποδήλωνε καθαρά τι ήθελαν από εσένα. Το χρήμα δεν γνωρίζει τελικά γλωσσικά εμπόδια!
Σε αυτές τις ταβερνούλες μπορείς να κάτσεις να πιεις το κρασί σου και να πας να πάρεις φαγητό και από το μπουφέ. Αν το ξέραμε αυτό από την αρχή θα είχαμε παραγγείλει ένα σνίτσελ λιγότερο και θα πέρναμε περισσότερα μεζεδάκια από το μπουφέ. Όχι ότι δεν πήραμε δηλαδή να δοκιμάσουμε αλλά απλά έμεινε το μισό σνίτσελ στο κάθε πιάτο. Δοκιμάσαμε κυρίως χοιρινό κρέας ψητό σε διάφορες παραλλαγές. Ήταν πάρα πολύ γευστικά όπως υπέροχες ήταν και οι μπάλες dumplings, ένα είδος ψωμιού ψημένο στον ατμό ή κάπως έτσι! Επίσης, καταπληκτικές ήταν και οι πατατούλες βουτύρου ψημένες στο φούρνο που συνόδευαν το σνίτσελ. Να σημειώσω ότι αυτά που παίρνεις από το μπουφέ τα πληρώνεις στο μπουφετζή και όχι στον τελικό λογαριασμό. Ο μπουφές βρίσκεται κάπου κοντά στην κουζίνα.
Περάσαμε πολύ ωραία, φάγαμε καλά και επιστρέψαμε στην πόλη πάλι με το τράμ και πάλι χωρίς εισιτήριο, για να φάμε παγωτό κάνοντας βόλτα στην περιοχή γύρω από την Stephanplatz. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολλές gelaterie και κάνουν χρυσές δουλειές. Ήταν Σάββατο και όλη η Βιέννη έμοιαζε να έχει ξεχυθεί στο κέντρο και να τρώει παγωτό!
Δοκιμάσαμε ξανά και ξανά γεύση Αμαρένα στην πρώτη gelateria που συναντάει κάποιος στρίβοντας στη Graben από την Stephanplatz! Μην ζητήσετε όμως νερό από το συγκεκριμένο καφέ γιατί θα το παρά-ακριβοπληρώσετε καθώς κοστίζει 2,50 Ευρώ το μπουκαλάκι (Στην καντίνα που βρίσκεται ακριβώς απέναντί του το νερό έχει 1,75 Ευρώ)! Γενικά στη Βιέννη το νερό είναι απλησίαστο καθώς το μπουκαλάκι το μικρό πωλείται από 1,70- 2,50 Ευρώ και δεν συμφέρει καθόλου ειδικά αν διψάς πολύ. Ευτυχώς, παντού στην πόλη υπάρχουν σούπερμάρκετ όπου μπορείς να προμηθευτείς εμφιαλωμένο νερό. Αυτό που γράφει τη λέξη ohne στο καπάκι είναι χωρίς ανθρακικό. Όταν βλέπετε τη λέξη mit σημαίνει ότι είναι ανθρακούχο (αυτές οι δύο λέξεις μαζί με το Danke είναι οι μόνες που συγκράτησα από όλο το ταξίδι!!!).
marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Την Κυριακή, είπαμε να ξανακάνουμε ένα πέρασμα πάλι από τα αξιοθέατα ώστε να μην μας ξεφύγει κάποιο! Έτσι, με εκκίνηση έξω από την Karlchirhe (από τα ωραιότερα αξιοθέατα κατά τη γνώμη μου και δεν είχαμε βγάλει και φωτογραφίες υπό το φως της ημέρας. Η είσοδος έχει 4 Ευρώ), περάσαμε από το υπέροχο λευκόχρυσο κτίριο της Απόσχισης ή των Αυστριακών Καλλιτεχνών (επιτέλους κάτι διαφορετικό), από μουσεία και παλάτια, ξεκουραστήκαμε στον Βοτανικό κήπο, ξαναφωτογραφίσαμε την Όπερα (φυσικά) προσπαθώντας μάταια να πετύχουμε μια καλή φωτογραφία (τα αμέτρητα καλώδια των γραμμών των τραμ που περνούν μπροστά από το κτίριο της Όπερας μας εμπόδισαν να βγάλουμε μια φωτογραφία της προκοπής), κάναμε βόλτα στην πεζοδρομημένη εμπορική Karntner Strasse (αν θυμάμαι καλά το όνομά της) που ξεκινάει από την Όπερα και φτάνει μέχρι τον Ναό του Αγίου Στεφάνου, και ψωνίσαμε όλα τα souvenirs μας καθώς δεν ξέραμε τι ώρα θα έκλειναν εκείνη την ημέρα τα μαγαζιά λόγω εκλογών.
Οι εκλογές πάντως στη Βιέννη μ' άρεσαν πολύ! Οι υποψήφιοι διοργάνωναν μια συναυλία, κόσμος μαζευόταν τριγύρω για να δει το θέαμα και τότε οι άνθρωποι που δούλευαν γι' αυτούς έβρισκαν την ευκαιρία και έδιναν φυλλάδια στους ψηφορόρους και μπαλόνια στα παιδάκια τους! Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συναυλίας, η μουσική σταματούσε, ο υποψήφιος ανέβαινε στη σκηνή και έλεγε δυο λόγια στους υποστηρικτές του και μη!
Την υπόλοιπη μέρα την περάσαμε στη Μπρατισλάβα και το βράδυ που επιστρέψαμε στη Βιέννη, κατευθυνθήκαμε από την Stephanplatz προς το "Τρίγωνο των Βερμούδων" όπως λέγεται η περιοχή γύρω από τρεις μικρές οδούς, τρία τετράγωνα μετά την Stephansplatz και ένα τετράγωνο πριν το Donaukanal, παράλληλα της Rotenturm Strasse στο αριστερό σας χέρι κατευθυνόμενοι προς το Donaukanal. Καλά, μην φανταστείτε ότι είναι τίποτα το τρομερό το αποκαλούμενο "Τρίγωνο των Βερμούδων". Απλά υπάρχουν αρκετά μικρά μπαράκια που πίνεις ευχάριστα το ποτό σου. Τύπου Ψυρρή περίπου. Η βραδιά πάντως ήταν πολύ όμορφη αν και απόψε ο κόσμος ήταν σαφώς πολύ λιγότερος και μερικά μαγαζιά τριγύρω ήδη μάζευαν τα τραπέζια. Ήπιαμε μια μπύρα στο εσωτερικό μιας γωνιακής μπυραρίας υπό τους ήχους δυνατών ντεσιμπέλ. Ήπιαμε και δεύτερη μπύρα αλλά έπρεπε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο πριν το μετρό κλείσει.
Ως επίλογο, να πω ότι η Βιέννη δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα και αν δεν ήταν εκείνο το παιδικό μου όνειρο της Πρωτοχρονιάτικης Βιεννέζικης συναυλίας και οι κάτοικοί της να της δίνουν πολλά μπόνους πιθανότατα δεν θα με ενδιέφερε να επιστρέψω πάλι. Τα πολλά παλάτια, τα μεγαλοπρεπή κτίρια, οι ατελείωτοι κήποι και τα τεράστια αγάλματα μπορεί να δίνουν μια υπέροχη εικόνα στην πόλη αλλά από ένα σημείο και μετά όλο αυτό το σκηνικό άρχισε να είναι κουραστικό και προβλέψιμο!
Οι Βιεννέζοι, όμως, είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά στην πόλη! Με εξέπληξαν ευχάριστα καθώς τους περίμενα ψυχρούς και απόμακρους αλλά είναι υπέροχοι. Με την ζωντάνιά τους δίνουν πνοή και παλμό στη Βιέννη και κάνουν τις Βιεννέζικες βραδιές τόσο υπέροχες. Καλοντυμένοι, κομψοί, ευγενικοί, ζεστοί και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν σε οτιδήποτε. Ρωτήσαμε πληροφορίες από δεκάδες απλούς ανθρώπους και ακόμα και αυτοί που δεν ήξεραν καλά Αγγλικά δεν μας γύρισαν την πλάτη και προσπάθησαν με νοήματα να συννενοηθούμε.
Τέλος, να σημειώσω ότι ο πιο ευχάριστος τρόπος για να τριγυρίσει κάποιος όλα τα αξιοθέατα και μη είναι να νοικιάσει ποδήλατα. Εμείς, δυστυχώς, δεν το κάναμε γιατί η τρίτη της παρέας είχε ν' ανέβει σε ποδήλατο καμιά εικοσαετία και είπε να μην το δοκιμάσει εκεί, αλλά υπήρχαν δεκάδες τουρίστες ιδιαίτερα οικογένειες που έκαναν περιήγηση της Βιέννης καβάλα σε ένα ποδήλατο και έδειχναν να το απολαμβάνουν. Και πως είναι δυνατόν δηλαδή να μην είναι ικανοποιημένοι όταν κάνουν ποδηλασία σε μια σχεδόν επίπεδη πόλη, έχοντας στη διάθεσή τους από τους μεγαλύτερους ποδηλατόδρομους σε πλάτος που έχω συναντήσει μέχρι τώρα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μη που έχω επισκεπτεί, και όταν ξέρουν ότι δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν κανένα κίνδυνο από τα διερχόμενα αυτοκίνητα αφού ο σεβασμός των ποδηλατών από τους Βιεννέζους οδηγούς είναι δεδομένος!
Και για να θυμόμαστε πιο ευχάριστα τις αναμνήσεις μας από τη Βιέννη αλλά και για να ολοκληρώσω όμορφα την ταξιδιωτική μου ιστορία, προσθέτω και το αντίστοιχο βιντεάκι.
Αυτά τα ολίγα από το πρώτο μου ταξίδι στη Βιέννη και εύχομαι παραμυθένιες αναμνήσεις σε όλους όσους την επισκεπτούν μελλοντικά!
***Για πληροφορίες σχετικά με τα αξιοθέατα και ότι άλλο απαιτείται να ξέρετε για την πόλη επισκεπτείτε τη επίσημη ιστοσελίδα της στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.wien.info και φυσικά μην ξεχάσετε να διαβάσετε την travelpedia της StellAnna για τη Βιέννη.
Οι εκλογές πάντως στη Βιέννη μ' άρεσαν πολύ! Οι υποψήφιοι διοργάνωναν μια συναυλία, κόσμος μαζευόταν τριγύρω για να δει το θέαμα και τότε οι άνθρωποι που δούλευαν γι' αυτούς έβρισκαν την ευκαιρία και έδιναν φυλλάδια στους ψηφορόρους και μπαλόνια στα παιδάκια τους! Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συναυλίας, η μουσική σταματούσε, ο υποψήφιος ανέβαινε στη σκηνή και έλεγε δυο λόγια στους υποστηρικτές του και μη!
Την υπόλοιπη μέρα την περάσαμε στη Μπρατισλάβα και το βράδυ που επιστρέψαμε στη Βιέννη, κατευθυνθήκαμε από την Stephanplatz προς το "Τρίγωνο των Βερμούδων" όπως λέγεται η περιοχή γύρω από τρεις μικρές οδούς, τρία τετράγωνα μετά την Stephansplatz και ένα τετράγωνο πριν το Donaukanal, παράλληλα της Rotenturm Strasse στο αριστερό σας χέρι κατευθυνόμενοι προς το Donaukanal. Καλά, μην φανταστείτε ότι είναι τίποτα το τρομερό το αποκαλούμενο "Τρίγωνο των Βερμούδων". Απλά υπάρχουν αρκετά μικρά μπαράκια που πίνεις ευχάριστα το ποτό σου. Τύπου Ψυρρή περίπου. Η βραδιά πάντως ήταν πολύ όμορφη αν και απόψε ο κόσμος ήταν σαφώς πολύ λιγότερος και μερικά μαγαζιά τριγύρω ήδη μάζευαν τα τραπέζια. Ήπιαμε μια μπύρα στο εσωτερικό μιας γωνιακής μπυραρίας υπό τους ήχους δυνατών ντεσιμπέλ. Ήπιαμε και δεύτερη μπύρα αλλά έπρεπε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο πριν το μετρό κλείσει.
Ως επίλογο, να πω ότι η Βιέννη δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα και αν δεν ήταν εκείνο το παιδικό μου όνειρο της Πρωτοχρονιάτικης Βιεννέζικης συναυλίας και οι κάτοικοί της να της δίνουν πολλά μπόνους πιθανότατα δεν θα με ενδιέφερε να επιστρέψω πάλι. Τα πολλά παλάτια, τα μεγαλοπρεπή κτίρια, οι ατελείωτοι κήποι και τα τεράστια αγάλματα μπορεί να δίνουν μια υπέροχη εικόνα στην πόλη αλλά από ένα σημείο και μετά όλο αυτό το σκηνικό άρχισε να είναι κουραστικό και προβλέψιμο!
Οι Βιεννέζοι, όμως, είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά στην πόλη! Με εξέπληξαν ευχάριστα καθώς τους περίμενα ψυχρούς και απόμακρους αλλά είναι υπέροχοι. Με την ζωντάνιά τους δίνουν πνοή και παλμό στη Βιέννη και κάνουν τις Βιεννέζικες βραδιές τόσο υπέροχες. Καλοντυμένοι, κομψοί, ευγενικοί, ζεστοί και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν σε οτιδήποτε. Ρωτήσαμε πληροφορίες από δεκάδες απλούς ανθρώπους και ακόμα και αυτοί που δεν ήξεραν καλά Αγγλικά δεν μας γύρισαν την πλάτη και προσπάθησαν με νοήματα να συννενοηθούμε.
Τέλος, να σημειώσω ότι ο πιο ευχάριστος τρόπος για να τριγυρίσει κάποιος όλα τα αξιοθέατα και μη είναι να νοικιάσει ποδήλατα. Εμείς, δυστυχώς, δεν το κάναμε γιατί η τρίτη της παρέας είχε ν' ανέβει σε ποδήλατο καμιά εικοσαετία και είπε να μην το δοκιμάσει εκεί, αλλά υπήρχαν δεκάδες τουρίστες ιδιαίτερα οικογένειες που έκαναν περιήγηση της Βιέννης καβάλα σε ένα ποδήλατο και έδειχναν να το απολαμβάνουν. Και πως είναι δυνατόν δηλαδή να μην είναι ικανοποιημένοι όταν κάνουν ποδηλασία σε μια σχεδόν επίπεδη πόλη, έχοντας στη διάθεσή τους από τους μεγαλύτερους ποδηλατόδρομους σε πλάτος που έχω συναντήσει μέχρι τώρα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μη που έχω επισκεπτεί, και όταν ξέρουν ότι δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν κανένα κίνδυνο από τα διερχόμενα αυτοκίνητα αφού ο σεβασμός των ποδηλατών από τους Βιεννέζους οδηγούς είναι δεδομένος!
Και για να θυμόμαστε πιο ευχάριστα τις αναμνήσεις μας από τη Βιέννη αλλά και για να ολοκληρώσω όμορφα την ταξιδιωτική μου ιστορία, προσθέτω και το αντίστοιχο βιντεάκι.
Αυτά τα ολίγα από το πρώτο μου ταξίδι στη Βιέννη και εύχομαι παραμυθένιες αναμνήσεις σε όλους όσους την επισκεπτούν μελλοντικά!
***Για πληροφορίες σχετικά με τα αξιοθέατα και ότι άλλο απαιτείται να ξέρετε για την πόλη επισκεπτείτε τη επίσημη ιστοσελίδα της στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.wien.info και φυσικά μην ξεχάσετε να διαβάσετε την travelpedia της StellAnna για τη Βιέννη.
Rosa
Member
- Μηνύματα
- 1.635
- Likes
- 1.966
- Ταξίδι-Όνειρο
- Trobriand Islands...
Ωραίες φωτογραφίες, εξαιρετική διήγηση, άπαιχτο βιντεάκι με φοβερή μουσική επένδυση (μέχρι και Παιδιά του Πειραιά είχε, απ' όλα!!!)
Μπράβο, βρε marydim, μου έφτιαξες το κέφι!!!
Μπράβο, βρε marydim, μου έφτιαξες το κέφι!!!
spor_os
Administrator
- Μηνύματα
- 1.951
- Likes
- 618
Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.
Δυστυχώς η Skyeurope έκλεισε και μέχρι να βρω μια αντίστοιχα φθηνή εταιρία δεν το βλέπω να την ξαναεπισκέπτομαι σύντομα
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για τα λουκάνικα και ειδικά εκείνο με το τυρί, ήταν κορυφαίο!!! Όσο για τις σοκολάτες και τους καφέδες τους να προστεθώ παρακαλώ και εγώ σε αυτούς που απογοητεύτηκαν. Αν και γενικά μ'αρεσει η σαντιγύ αυτοί το είχαν παρακανει!
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για τα λουκάνικα και ειδικά εκείνο με το τυρί, ήταν κορυφαίο!!! Όσο για τις σοκολάτες και τους καφέδες τους να προστεθώ παρακαλώ και εγώ σε αυτούς που απογοητεύτηκαν. Αν και γενικά μ'αρεσει η σαντιγύ αυτοί το είχαν παρακανει!
marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Rosa, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μου δίνεις δύναμη να συνεχίσω να ταλαιπωρούμε με τα videakia.
katherin, τώρα που το ξανασκέφτομαι πάλι καλά που δεν μας άρεσαν τα γλυκά τους γιατί διαφορετικά θα ήταν σκέτη καταστροφή η Βιέννη στο θέμα της διατροφής.
katherin, τώρα που το ξανασκέφτομαι πάλι καλά που δεν μας άρεσαν τα γλυκά τους γιατί διαφορετικά θα ήταν σκέτη καταστροφή η Βιέννη στο θέμα της διατροφής.
Εκπομπές Travelstories
