Γερμανία Βερολίνο, 30 Απριλίου 1945

[GTS]

Στα πιο απροσδόκητα σημεία, βρίσκεις τα πιο απρόσμενα πράγματα. Η σοσιαλιστικού περιεχομένου και τέχνης τοιχογραφία της φωτογραφίας, βρίσκεται σε ένα από αυτά: στη φοβερή και τρομερή Wilhemmstrasse, στη καρδιά του εθνικοσοσιαλιστικού Βερολίνου, στέκει ακόμα αγέρωχο, ψυχρό και απειλητικό το κτίριο που στέγαζε πάλαι ποτέ την φοβερή μηχανή της Γερμανικής Αεροπορίας (Luftwaffe), υπό την διοίκηση του διαβόητου Hermann Göring. Σήμερα, το γιγάντιο αυτό κτίριο, στεγάζει την οικονομική καρδιά, το οικονομικό διοικητήριο της Ευρώπης: το γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών, υπό τον επίσης διαβόητο Β. Σόιμπλε. Εκεί λοιπόν, το αντιφατικό παρελθόν της σπουδαίας αυτής πόλης, εθνικοσοσιαλιστικό και κομμουνιστικό, έρχονται σε πλήρη σύνθεση με τον σημερινό ηγεμονικό ρόλο που διατηρεί το γερμανικό κράτος στη τη μοίρα των λαών της Ευρώπης. Τέτοιες σφοδρές αντιφάσεις, αλήθεια, πού μπορεί κανείς αλλού να συναντήσει;

Ακριβώς απέναντι, ένα κτίριο που πλέον δεν υπάρχει, ένα κτίριο στα υπόγεια του οποίου χιλιάδες βασανίστηκαν, θανατώθηκαν και όπου εκπονήθηκαν τα απεχθή σχέδια των πλέον ψυχοπαθών εθνικοσοσιαλιστών για μαζικές εξοντώσεις και εκτοπίσεις πληθυσμών, σημείο όπου ακόμα στέκει ένα τμήμα του Τείχους: το αρχηγείο της Γκεστάμπο και των SS, ο χώρος του οποίου έχει μετατραπεί σε ένα εκπληκτικό μουσείο, με φωτογραφικές εκθέσεις που αποτελούν γροθιά στο στομάχι και παράλληλα φόρο τιμής στα θύματα του ναζισμού. Οι Γερμανοί αξίζουν πραγματικά συγχαρητηρίων, διότι παρόλο το τρομερό αυτό παρελθόν, δεν ωραιοποιούν καταστάσεις, δε κρύβονται πίσω από αυτές ούτε τις κρύβουν στο ελάχιστο, αλλά τις αποδέχονται, ενοχικά και τις βγάζουν στο φως, με γερμανική θα έλεγε κανείς ακρίβεια και προσήλωση στην αλήθεια.

Λίγο παραπέρα, η βόλτα σε φέρνει στο πλέον ιστορικό σημείο της πόλης και του κόσμου ολάκερου, την σημαδιακή ημερομηνία της 30ης Απριλίου 1945, που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, ακριβώς 70 χρόνια πριν: στο σημείο της φωτογραφίας, στα υπόγεια της Καγκελαρίας, αυτοκτόνησε ο Adolf Hitler μαζί την ερωμένη και για λίγες ώρες σύζυγό του Eva Braun. Ένα σημείο που στ’αλήθεια λίγοι γνωρίζουν, ένα σημείο που σε πιάνει δέος όταν σκεφτείς πώς μπορεί να σφραγίσει εκατομμύρια ζωές, η θέληση ενός και μόνο ανθρώπου. 70 χρόνια μετά, βρίσκεσαι εκεί, στέκεσαι σιωπηλός και αναρωτιέσαι…

30.4.1945, Βερολίνο.

 

[giannismits]

Πραγματικά το Topographie des Terrors με είχε συγκλονίσει και μου προκάλεσε έντονα συναισθήματα. Η φωτογραφική έκθεση που απεικονίζει τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν σε όλη την Ευρώπη προκαλούν σοκ και οργή. Αυτό το μουσείο δεν πρέπει να το παραλήψει κανείς σαν βρεθεί στο Βερολίνο.

Το σημείο που αυτοκτόνησε ο Χίτλερ το αναζήτησα αλλά δυστυχώς δεν ήταν εύκολο να το βρω.Δεν ήξερα καν αν είναι προσβάσιμο και αν μπορείς να δεις κάτι ή απλά βρίσκεις το σημείο που είναι στην τελευταία φωτογραφία. Αν κάποιος θέλει να το ψάξει βρίσκεται μεταξύ Gertrud-Kolmar-Strasse με Vossstrasse.

Μπράβο σου για το άρθρο.

 

[emouli]

Αν μου επιτρέπεις @GTS να κάνω μόνο μια παρατήρηση στη φράση που βρίσκεται στο τέλος του άρθρου σου:

πώς μπορεί να σφραγίσει εκατομμύρια ζωές, η θέληση ενός και μόνο ανθρώπου

Δυστυχώς δεν ήταν μόνο ο Χίτλερ, υπήρχαν άνθρωποι δίπλα του που ασπάζονταν τις ίδιες άρρωστες σκέψεις, που λέρωσαν τα χέρια τους και την ψυχή τους με τις πιο φρικιαστικές πράξεις, αλλά και η σιωπηρή πλειοψηφία εκατομμυρίων πολιτών της Ευρώπης που έβλεπαν, άκουγαν, γνώριζαν κι όμως αφέθηκαν να παρασυρθούν από το "κτήνος" το οποίο υπάρχει πρωτίστως μέσα μας. Είναι εύκολο να αναθεματίζουμε έναν μόνο άνθρωπο ή μια μικρή ομάδα, μάλιστα το κάνουμε με την ίδια ευκολία που θεοποιούμε ή ηρωποιούμε κάποιον, και για φαντάσου παράνοια, μπορεί να αφορά ακόμα και το ίδιο πρόσωπο... Γι' αυτό πιστεύω ακράδαντα πως "ο χειρότερος εχθρός μου είναι πάντοτε εντός μου".

 

[AROUND THE WORLD]

Ο Τόμας Κενάλι στο εκπληκτικό βιβλίο του "Η Λίστα του Σίντλερ" (που βασίστηκε η γνωστή ταινία) αναφέρει πολλές τέτοιες περιπτώσεις πολιτών, ακόμη και λαών αλλά και πως μετά οι ίδιοι άνθρωποι συγκάλυψαν την εγκληματική τους δράση με αριστοτεχνικό τρόπο.

 

[GTS]

Αν μου επιτρέπεις @GTS να κάνω μόνο μια παρατήρηση στη φράση που βρίσκεται στο τέλος του άρθρου σου:

Δυστυχώς δεν ήταν μόνο ο Χίτλερ, υπήρχαν άνθρωποι δίπλα του που ασπάζονταν τις ίδιες άρρωστες σκέψεις, που λέρωσαν τα χέρια τους και την ψυχή τους με τις πιο φρικιαστικές πράξεις, αλλά και η σιωπηρή πλειοψηφία εκατομμυρίων πολιτών της Ευρώπης που έβλεπαν, άκουγαν, γνώριζαν κι όμως αφέθηκαν να παρασυρθούν από το "κτήνος" το οποίο υπάρχει πρωτίστως μέσα μας. Είναι εύκολο να αναθεματίζουμε έναν μόνο άνθρωπο ή μια μικρή ομάδα, μάλιστα το κάνουμε με την ίδια ευκολία που θεοποιούμε ή ηρωποιούμε κάποιον, και για φαντάσου παράνοια, μπορεί να αφορά ακόμα και το ίδιο πρόσωπο... Γι' αυτό πιστεύω ακράδαντα πως "ο χειρότερος εχθρός μου είναι πάντοτε εντός μου".

Συμφωνώ απολύτως, το σχόλιό μου ήταν λίγο "ποιητική αδεία" . Προφανώς και δεν ευθύνεται ποτέ ένας, ακόμα και ο ίδιος ο γερμανικός λαός έχει τεράστιες ευθύνες. Πιστεύω όμως παράλληλα ότι η Ιστορία επιβάλλει κάθε φορά να βρεθεί ο Ένας, ο "Χαρισματικός", ώστε να τεθεί σε κίνηση αυτό που ήδη κυοφορείται. Κοινώς, μην παίρνετε το σχόλιο τοις μετρητοίς, αλλά αν δεν ήταν ο Χίτλερ, ίσως αυτή η, αρχικώς, ομάδα περιθωριακών να παρέμενε κι έτσι...

 

[emouli]

Πιστεύω όμως παράλληλα ότι η Ιστορία επιβάλλει κάθε φορά να βρεθεί ο Ένας, ο "Χαρισματικός", ώστε να τεθεί σε κίνηση αυτό που ήδη κυοφορείται

Θα 'λεγα πως οι άνθρωποι στα ζόρια τους επιλέγουν αυτόν που θα απασφαλίσει τον κομπλεξισμό τους και θα απενοχοποιήσει την σκατοψυχιά τους. Δεν χρειάζεται να γυρίσω πίσω στο χρόνο ούτε να ψάξω σε άλλους λαούς, μου το έχουν επιβεβαιώσει προσφάτως μισό εκατομμύριο (και βάλε) συμπολίτες μου.

Δεν σχολιάζω τα γραφόμενά σου με επικριτική διάθεση καθώς το ξέρω πως βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά και συμφωνούμε, απλά καλό είναι να λέγονται ξανά και ξανά κάποια πράγματα για να μην ξεχνάμε.