evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.734
- Likes
- 14.470
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Το πρωί ξυπνήσαμε χαλαρά από τις συνομιλίες των γειτόνων που είχαν βγει στα μπαλκόνια τους κι είχαν πιάσει πρωινή πάρλα....Είμασταν ελαφρώς έξω από το τουριστικό κέντρο σε περισσότερο residential area..
Πόσο πιο Local να νιώσεις...ακούγοντας τα τραγουδιστά ιταλικά και το πρωινό κουτσομπολιό από τις γειτόνισσες
Κατεβήκαμε στο δρόμο μας; παραλία; πως να το πω....σύριζα με το ξενοδοχείο περνούσε το κανάλι....και είδαμε ότι ήταν ημέρα λαικής ! Είχε και πάγκους με ψάρια και οι νοικοκυρές ψώνιζαν τα ζαρζαβάτια τους.
Καθήσαμε να φάμε πρωινό σ ένα φούρνο που είχαμε σταμπάρει παραδίπλα, καφές (τέλειος όπου και να τον πιεις στην Ιταλία) μαζί με κρουασάν Χ 2 μόλις 6 ευρώ....Την προηγούμενη μας τον είχαν ελαφρώς...πιάσει στον κεντρικό δρόμο, η ίδια παραγγελία στα 13.
Είχαμε αποφασίσει να πάρουμε ημερήσιο εισιτήριο για το βαπορέτο (20 ευρώ απεριόριστες διαδρομές) ώστε να δούμε τόσο τη Βενετία μέσα από τα κανάλια, όσο και να κάνουμε και την εκδρομούλα προς τα νησάκια...
Πήραμε οδηγίες από που περνάει το συγκεκριμένο-βασικά στο σιδηροδρομικό σταθμό μας έστειλαν, εκεί είναι η αφετηρία όλων και ψάξαμε το καραβάκι για Μουράνο.
Δυστυχώς έχω μια έφεση να μπερδεύω τα τρένα στην Ιταλία αλλά και τις βάρκες από ότι φαίνεται...αντί να πάρω το εξπρές που πήγαινε απευθείας, μπήκαμε στον....καρβουνιάρη, σταματούσε κάθε τρεις και λίγο στις πλωτές πλατφόρμες και μας γάνιασε. Παίζει να έκανε 1,5 - 2 ώρες ως το Μουράνο.
Βέβαια η θέα κάθε άλλο παρά άσχημη ήτανε....
Μουράνο
Ωραίο ήτανε, κάναμε τις βόλτες μας , ήπιαμε και από ένα Απερόλ ΚΑΙ εκεί, ψωνίσαμε και δαχτυλιδάκια φοβερά από γυαλί μουράνο βέβαια, σε πολύ καλές τιμές (ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ) και βγήκαμε πάλι στην προβλήτα να συνεχίσουμε για Μπουράνο που ήταν κάπως πιο χάιλαιτ.
Εδώ η ιστορία θα μπορούσε να συνεχιστεί στο άλλο νήμα που αναφέρει τις ταξιδιωτικές αμαρτίες...
Αλλά τι να πρωτογράψω και εκεί!
Ενώ μέχρι στιγμής στα βαπορέτα αααςςς πούμε τηρούσαν κάποια μέτρα για τα μάτια του κόσμου, είχε καθήμενους και όρθιους σε λογικά πλαίσια, μάσκες υποτίθεται υποχρεωτικά αλλά κάποιοι τις φορούσαν όπως νάναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...
Φτάνουμε στην προβλήτα κι έχει μαζευτεί ένα τσούρμο, έρχεται το βαπορέτο κι ήταν ένας μαυρούλης που έκανε κουμάντο εκεί, τους μπάζει όλους μέσα και έρχεται και φρακάρει το βαπορέτο, σουρεάλ η φάση λέμε, σε συναυλία των Metallica front of stage παίζει να είχες περισσότερο χώρο να κουνηθείς από ότι στο βαπορέτο.
Εννοείται πως διαμαρτυρηθήκαμε, άρχισα να του λέω εγώ πως πρέπει να έχουν μέτρα κλπ, ρώτησα που είναι η αστυνομία, μόλις άκουσε αστυνομία αυτός μας έκανε στο πλάι και λέει καθήστε θα σας βάλω στο επόμενο...
Τους έδιωξε άρον άρον πριν αρχίσουν να διαμαρτύρονται και όσοι είχαν ανέβει και μας λέει πάτε στη σκιά να περιμένετε σε κανά 40λεπτο θα περάσει το επόμενο!!
Ψιλό γαζί ο άτιμος....Δεν περιμέναμε φυσικά, σε 40 λεπτά θα είχαν μαζευτεί άλλοι τόσοι, πήραμε απλά το επόμενο για Βενετία, το εξπρές αυτή τη φορά και γυρίσαμε πίσω.
'Ετσι έχασα το Μπουράνο. Αυτά έχει η ζωή και οι αναποδιές στα ταξίδια...Ας πούμε αναποδιές-μεταξύ μας.... αυτά είναι πταίσματα.
Φτάσαμε αργά το μεσημέρι πίσω και πηγαίνοντας πίσω προς το ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση, το μεσημέρι έσφιγγε και η ζέστη κι ήταν δύσκολο να προχωράς. Πέσαμε πάνω στα εμπορικά, ήταν και περίοδος εκπτώσεων και κάναμε και ένα λάιτ σόπιγκ θέραπι. Εγώ χτύπησα μαγιουδάκι σούπερ , ιταλικό ντιζάιν για να καταπλήξουμε τα πλήθη στις παραλίες τις Χαλκιδικής... ΜΕ .23 ευρώπουλα ΠΟΣΟΟΟΟ;;;
Είχαμε σκοπό να ξαναβγούμε βόλτα με το βαπορέτο προς το σούρουπο επιλέγοντας τη διαδρομή μέσα από το Gran Canal αυτή τη φορά , ώστε να απολαύσουμε την Βενετία στο ηλιοβασίλεμα.
'Ισως και να ήταν η καλύτερη σκέψη που είχαμε σε ολόκληρο το ταξίδι...Αφήνω τις εικόνες να δείξουν μόνες τους την πανδαισία που αντικρύσαμε...
.....και νύχτωσε
πετύχαμε και τους γονδιολέρηδες που σκότωναν μύγες από την αναδουλειά και μας έκαναν προσφορά κοψοχρονιά, αλλά ένιωσα πως είχα ζήσει ήδη αρκετή ρομαντσάδα και δεν μου χρειαζόταν βόλτα με γόνδολα με τη φίλη μου για να ολοκληρωθεί η ευτυχία μου
Ανέβηκα και άλλη μια φορά στη Rialto
Δεν έχω λόγια γι αυτή τη βόλτα, με είχαν πλημμυρίσει οι εικόνες και ακόμα και τώρα που τις ξαναβλέπω μου έρχεται εκείνο το φήλιγκ...θυμάμαι πως απλά απολάμβανα-ρουφούσα τις στιγμές κι έκανα σκόρπιες σκέψεις, πως παρότι προφανώς και οι επισκέπτες ήταν κατά βάση ζευγάρια κάθε ηλικίας και είχα ακόμη και τον πόνο μου εγώ, ωστόσο δεν ένιωθα μοναξιά, δεν ένιωθα θλίψη δεν ένιωθα το παραμικρό αρνητικό συναίσθημα.
Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα-πολλές φορές σκέφτηκα πόσο ένα ενδεχομένως λάθος ταίρι μπορούσε να μου χαλάσει τη μαγεία των στιγμών (το είπα τώρα και ελπίζω να μην πέσετε να με φάτε)
Μετά από όλα αυτά ψάξαμε να βρούμε κ μια ωραία τρατορία να φάμε μια τελευταία ιταλική μακαρονάδα γιατί πολύ το φιλοσοφήσαμε και η υπόθεση τραβούσε επιτακτικά λίγο vino bianco.
Στα χρώματα του Πάοκ ντύθηκα
Εγώ πήρα την κλασσική καρμπονάρα με αυγό όπως πολύ σωστά είπε ο @ToTheMoonAndBack και η φίλη μου Niocchi. Υπέροχα και τα δύο πιάτα και μαζί με τα 2 κρασάκια που βλέπετε δώσαμε 45 ευρώ-μια χαρά τιμή για το επίπεδο του μαγαζιού και την ποιότητα του φαγητού.
Δεν είχε συνέχεια μετά, άλλωστε ό,τι κόσμο είχε η Βενετία τον είχε κατά τη διάρκεια της ημέρας με τις ημερήσιες εκδρομές . Μόλις έπεφτε το σούρουπο ερήμωναν τα πάντα.
Την επόμενη το πρωί χαλαρά τα μαζέψαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Τρεβίζο από όπου έφευγε η πτήση μας για Θεσσαλονίκη το απογευματάκι.
Φτάσαμε στο σταθμό της Santa Lucia και άντε πάλι η ίδια ιστορία...αδύνατο να φύγουμε έτσι απλά...
Καθήσαμε έξω κάμποσα λεπτά χαζεύοντας το τοπίο μαγνητισμένες, γραφική θα γίνω αλλά τόσο δύσκολα έπαιρνες τα μάτια σου από αυτό το υπερθέαμα.
Ευτυχώς άρχισε να ψιχαλίζει και το πήραμε ως σημάδι σιγά σιγά να παίρνουμε τον πούλο...
Πριν βρούμε το τρένο μας έπεσα πάνω σ αυτό...
Ξεκάθαρα εγώ αυτή η φωτογραφία...Με το βαλιτσάκι μου μπροστά από το Ασημένιο Βέλος..
Από εκείνες τις στιγμές στη ζωή που ήθελα πάρα πολύ να τα μουτζώσω όλα, να μπω σ αυτό το τρένο και να φύγω χωρίς προορισμό, σκοπό ή ημερομηνία επιστροφής.
Αφιερώσαμε κι ένα γεμάτο ακόμα 3ωρο στο Τρεβίζο πριν πάμε στο αεροδρόμιο, το είδαμε και μέρα και δεν άλλαξα γνώμη, είναι εξίσου όμορφο και με φως, ήπιαμε και από ένα τελευταίο Απερόλ (το είπα τα τσάκισα) και κάναμε απολογισμό του ταξιδιού.
Δύσκολα φεύγαμε αλλά τι να κάνεις...
Από το αεροπλάνο οι τελευταίες εικόνες...
Συνολικό κόστος με τα πάντα μέσα (δαχτυλιδάκι, μαγιώ και μαγνητάκια) 330 ευρώ ,τσάμπα πράγμα πάρε κόσμε!
Κλείνω την ιστορία μου εδώ και κάνω....πάσα τη σκυτάλη στον @spyros91 να μας πει και τα δικά του τώρα που ξανα-ζεστάθηκε το θέμα!
Θα προσπαθήσω να ανεβάσω κ ένα βιντεάκι που έφιαξα-κολάζ από τις φωτογραφίες μου με μουσική υπόκρουση το θεσπέσιο Vivo per Lei του Andrea Bocelli, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν θα παίξει λόγω των νόμων περί πνευματικών δικαιωμάτων .
Αν δεν το καταφέρω σας αφήνω εδώ...
Ciao e arrivederci!
Πόσο πιο Local να νιώσεις...ακούγοντας τα τραγουδιστά ιταλικά και το πρωινό κουτσομπολιό από τις γειτόνισσες
Κατεβήκαμε στο δρόμο μας; παραλία; πως να το πω....σύριζα με το ξενοδοχείο περνούσε το κανάλι....και είδαμε ότι ήταν ημέρα λαικής ! Είχε και πάγκους με ψάρια και οι νοικοκυρές ψώνιζαν τα ζαρζαβάτια τους.
Καθήσαμε να φάμε πρωινό σ ένα φούρνο που είχαμε σταμπάρει παραδίπλα, καφές (τέλειος όπου και να τον πιεις στην Ιταλία) μαζί με κρουασάν Χ 2 μόλις 6 ευρώ....Την προηγούμενη μας τον είχαν ελαφρώς...πιάσει στον κεντρικό δρόμο, η ίδια παραγγελία στα 13.
Είχαμε αποφασίσει να πάρουμε ημερήσιο εισιτήριο για το βαπορέτο (20 ευρώ απεριόριστες διαδρομές) ώστε να δούμε τόσο τη Βενετία μέσα από τα κανάλια, όσο και να κάνουμε και την εκδρομούλα προς τα νησάκια...
Πήραμε οδηγίες από που περνάει το συγκεκριμένο-βασικά στο σιδηροδρομικό σταθμό μας έστειλαν, εκεί είναι η αφετηρία όλων και ψάξαμε το καραβάκι για Μουράνο.
Δυστυχώς έχω μια έφεση να μπερδεύω τα τρένα στην Ιταλία αλλά και τις βάρκες από ότι φαίνεται...αντί να πάρω το εξπρές που πήγαινε απευθείας, μπήκαμε στον....καρβουνιάρη, σταματούσε κάθε τρεις και λίγο στις πλωτές πλατφόρμες και μας γάνιασε. Παίζει να έκανε 1,5 - 2 ώρες ως το Μουράνο.
Βέβαια η θέα κάθε άλλο παρά άσχημη ήτανε....
Μουράνο
Ωραίο ήτανε, κάναμε τις βόλτες μας , ήπιαμε και από ένα Απερόλ ΚΑΙ εκεί, ψωνίσαμε και δαχτυλιδάκια φοβερά από γυαλί μουράνο βέβαια, σε πολύ καλές τιμές (ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ) και βγήκαμε πάλι στην προβλήτα να συνεχίσουμε για Μπουράνο που ήταν κάπως πιο χάιλαιτ.
Εδώ η ιστορία θα μπορούσε να συνεχιστεί στο άλλο νήμα που αναφέρει τις ταξιδιωτικές αμαρτίες...
Αλλά τι να πρωτογράψω και εκεί!
Ενώ μέχρι στιγμής στα βαπορέτα αααςςς πούμε τηρούσαν κάποια μέτρα για τα μάτια του κόσμου, είχε καθήμενους και όρθιους σε λογικά πλαίσια, μάσκες υποτίθεται υποχρεωτικά αλλά κάποιοι τις φορούσαν όπως νάναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...
Φτάνουμε στην προβλήτα κι έχει μαζευτεί ένα τσούρμο, έρχεται το βαπορέτο κι ήταν ένας μαυρούλης που έκανε κουμάντο εκεί, τους μπάζει όλους μέσα και έρχεται και φρακάρει το βαπορέτο, σουρεάλ η φάση λέμε, σε συναυλία των Metallica front of stage παίζει να είχες περισσότερο χώρο να κουνηθείς από ότι στο βαπορέτο.
Εννοείται πως διαμαρτυρηθήκαμε, άρχισα να του λέω εγώ πως πρέπει να έχουν μέτρα κλπ, ρώτησα που είναι η αστυνομία, μόλις άκουσε αστυνομία αυτός μας έκανε στο πλάι και λέει καθήστε θα σας βάλω στο επόμενο...
Τους έδιωξε άρον άρον πριν αρχίσουν να διαμαρτύρονται και όσοι είχαν ανέβει και μας λέει πάτε στη σκιά να περιμένετε σε κανά 40λεπτο θα περάσει το επόμενο!!
Ψιλό γαζί ο άτιμος....Δεν περιμέναμε φυσικά, σε 40 λεπτά θα είχαν μαζευτεί άλλοι τόσοι, πήραμε απλά το επόμενο για Βενετία, το εξπρές αυτή τη φορά και γυρίσαμε πίσω.
'Ετσι έχασα το Μπουράνο. Αυτά έχει η ζωή και οι αναποδιές στα ταξίδια...Ας πούμε αναποδιές-μεταξύ μας.... αυτά είναι πταίσματα.
Φτάσαμε αργά το μεσημέρι πίσω και πηγαίνοντας πίσω προς το ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση, το μεσημέρι έσφιγγε και η ζέστη κι ήταν δύσκολο να προχωράς. Πέσαμε πάνω στα εμπορικά, ήταν και περίοδος εκπτώσεων και κάναμε και ένα λάιτ σόπιγκ θέραπι. Εγώ χτύπησα μαγιουδάκι σούπερ , ιταλικό ντιζάιν για να καταπλήξουμε τα πλήθη στις παραλίες τις Χαλκιδικής... ΜΕ .23 ευρώπουλα ΠΟΣΟΟΟΟ;;;
Είχαμε σκοπό να ξαναβγούμε βόλτα με το βαπορέτο προς το σούρουπο επιλέγοντας τη διαδρομή μέσα από το Gran Canal αυτή τη φορά , ώστε να απολαύσουμε την Βενετία στο ηλιοβασίλεμα.
'Ισως και να ήταν η καλύτερη σκέψη που είχαμε σε ολόκληρο το ταξίδι...Αφήνω τις εικόνες να δείξουν μόνες τους την πανδαισία που αντικρύσαμε...
.....και νύχτωσε
πετύχαμε και τους γονδιολέρηδες που σκότωναν μύγες από την αναδουλειά και μας έκαναν προσφορά κοψοχρονιά, αλλά ένιωσα πως είχα ζήσει ήδη αρκετή ρομαντσάδα και δεν μου χρειαζόταν βόλτα με γόνδολα με τη φίλη μου για να ολοκληρωθεί η ευτυχία μου
Ανέβηκα και άλλη μια φορά στη Rialto
Δεν έχω λόγια γι αυτή τη βόλτα, με είχαν πλημμυρίσει οι εικόνες και ακόμα και τώρα που τις ξαναβλέπω μου έρχεται εκείνο το φήλιγκ...θυμάμαι πως απλά απολάμβανα-ρουφούσα τις στιγμές κι έκανα σκόρπιες σκέψεις, πως παρότι προφανώς και οι επισκέπτες ήταν κατά βάση ζευγάρια κάθε ηλικίας και είχα ακόμη και τον πόνο μου εγώ, ωστόσο δεν ένιωθα μοναξιά, δεν ένιωθα θλίψη δεν ένιωθα το παραμικρό αρνητικό συναίσθημα.
Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα-πολλές φορές σκέφτηκα πόσο ένα ενδεχομένως λάθος ταίρι μπορούσε να μου χαλάσει τη μαγεία των στιγμών (το είπα τώρα και ελπίζω να μην πέσετε να με φάτε)
Μετά από όλα αυτά ψάξαμε να βρούμε κ μια ωραία τρατορία να φάμε μια τελευταία ιταλική μακαρονάδα γιατί πολύ το φιλοσοφήσαμε και η υπόθεση τραβούσε επιτακτικά λίγο vino bianco.
Στα χρώματα του Πάοκ ντύθηκα
Εγώ πήρα την κλασσική καρμπονάρα με αυγό όπως πολύ σωστά είπε ο @ToTheMoonAndBack και η φίλη μου Niocchi. Υπέροχα και τα δύο πιάτα και μαζί με τα 2 κρασάκια που βλέπετε δώσαμε 45 ευρώ-μια χαρά τιμή για το επίπεδο του μαγαζιού και την ποιότητα του φαγητού.
Δεν είχε συνέχεια μετά, άλλωστε ό,τι κόσμο είχε η Βενετία τον είχε κατά τη διάρκεια της ημέρας με τις ημερήσιες εκδρομές . Μόλις έπεφτε το σούρουπο ερήμωναν τα πάντα.
Την επόμενη το πρωί χαλαρά τα μαζέψαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Τρεβίζο από όπου έφευγε η πτήση μας για Θεσσαλονίκη το απογευματάκι.
Φτάσαμε στο σταθμό της Santa Lucia και άντε πάλι η ίδια ιστορία...αδύνατο να φύγουμε έτσι απλά...
Καθήσαμε έξω κάμποσα λεπτά χαζεύοντας το τοπίο μαγνητισμένες, γραφική θα γίνω αλλά τόσο δύσκολα έπαιρνες τα μάτια σου από αυτό το υπερθέαμα.
Ευτυχώς άρχισε να ψιχαλίζει και το πήραμε ως σημάδι σιγά σιγά να παίρνουμε τον πούλο...
Πριν βρούμε το τρένο μας έπεσα πάνω σ αυτό...
Ξεκάθαρα εγώ αυτή η φωτογραφία...Με το βαλιτσάκι μου μπροστά από το Ασημένιο Βέλος..
Από εκείνες τις στιγμές στη ζωή που ήθελα πάρα πολύ να τα μουτζώσω όλα, να μπω σ αυτό το τρένο και να φύγω χωρίς προορισμό, σκοπό ή ημερομηνία επιστροφής.
Αφιερώσαμε κι ένα γεμάτο ακόμα 3ωρο στο Τρεβίζο πριν πάμε στο αεροδρόμιο, το είδαμε και μέρα και δεν άλλαξα γνώμη, είναι εξίσου όμορφο και με φως, ήπιαμε και από ένα τελευταίο Απερόλ (το είπα τα τσάκισα) και κάναμε απολογισμό του ταξιδιού.
Δύσκολα φεύγαμε αλλά τι να κάνεις...
Από το αεροπλάνο οι τελευταίες εικόνες...
Συνολικό κόστος με τα πάντα μέσα (δαχτυλιδάκι, μαγιώ και μαγνητάκια) 330 ευρώ ,τσάμπα πράγμα πάρε κόσμε!
Κλείνω την ιστορία μου εδώ και κάνω....πάσα τη σκυτάλη στον @spyros91 να μας πει και τα δικά του τώρα που ξανα-ζεστάθηκε το θέμα!
Θα προσπαθήσω να ανεβάσω κ ένα βιντεάκι που έφιαξα-κολάζ από τις φωτογραφίες μου με μουσική υπόκρουση το θεσπέσιο Vivo per Lei του Andrea Bocelli, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν θα παίξει λόγω των νόμων περί πνευματικών δικαιωμάτων .
Αν δεν το καταφέρω σας αφήνω εδώ...
Ciao e arrivederci!
Attachments
Last edited:
