soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Κρήτη- Βενετία
Της Κατερίνας Μυλωνά
Η ιστορία δε γράφεται μονάχα από τους ηγέτες αλλά και από τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους.. «Υπάρχει μια σιωπή της ιστορίας που δεν ξέρουμε αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε, πάντα πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχουν σιωπηρά κομμάτια της ιστορίας ανεξάρτητα αν δεν μπορούν να μας δώσουν τις πληροφορίες που θέλουμε να αντλήσουμε από αυτά», λέει, σε συνέντευξή της στην «Π», η διευθύντρια του ελληνικού ινστιτούτου βυζαντινών και μεταβυζαντινών σπουδών της Βενετίας, κ. Χρύσα Μαλτέζου.
Όπως λέει, η Βενετία έχει δεχθεί επιρροές από την Κρήτη, «Η Βενετία είναι γεμάτη από στοιχεία της ιστορίας της Κρήτης. Υπάρχουν κρητικές εκφράσεις στη βενετική διάλεκτο μέχρι σήμερα. Η Κρήτη είναι παρούσα στη Βενετία», περιγράφει.
Η κ. Μαλτέζου μιλά για το επιστημονικό συνέδριο και την έκθεση με αντικείμενο τους πολιτιστικούς θησαυρούς της Βενετίας που ανήκουν στην Κρήτη και είχαν μεταφερθεί στη Βενετία μετά την πτώση του Χάνδακα, που διοργανώνονται υπό την αιγίδα του δήμου Ηρακλείου.
Ψηφίδες της ιστορίας, άγνωστες για τους περισσότερους Ηρακλειώτες, θα παρουσιαστούν στην πόλη μας την άνοιξη του 2011.
Η διευθύντρια του ινστιτούτου μιλάει με πίκρα για το Πανεπιστήμιο Κρήτης, από όπου, μετά την αποχώρησή της, σταμάτησαν οι μελέτες για την Ενετοκρατία και φοβάται πως θα υπάρξει μια οπισθοχώρηση στην έρευνα για την Κρήτη εκείνης της περιόδου.
Η συνέντευξη που παραχώρησε στην «Π» έχει ως εξής:
Τι να περιμένουμε ότι θα δούμε στο Ηράκλειο;
«Το Ηράκλειο, δηλαδή ο παλιός Χάνδακας, ήταν η πρωτεύουσα της βενετοκρατούμενης Κρήτης, με άλλα λόγια μια πολιτεία συνδεδεμένη άμεσα με τη Βενετία. Όταν έφυγε ο Φραγκίσκος Μοροζίνη από την Κρήτη, όταν παραδόθηκε η Κρήτη στους Τούρκους, μετέφερε πάρα πολλά σκεύη, λείψανα, εικόνες, όλα τα έγραφα της βενετικής καγκελαρίας τα πήγε στη Βενετία, όπου και διασώζονται. Το σκεπτικό αυτής της έκθεσης, που λέμε και ελπίζουμε να πραγματοποιηθεί εδώ σε ενάμιση χρόνο περίπου, είναι να φέρουμε από τη Βενετία ορισμένα πολιτιστικά αγαθά που βρίσκονται σήμερα είτε στο ινστιτούτο της Βενετίας είτε στα διάφορα μουσεία και βιβλιοθήκες και άλλα αντικείμενα, εικόνες και κειμήλια που βρίσκονται σπαρμένα στον ελληνικό χώρο. Ήδη, έχετε εσείς εδώ στο ιστορικό μουσείο την περίφημη εικόνα του Δ. Θεοτοκόπουλου, στο μουσείο Μπενάκη, το Βυζαντινό. Τα σπαρμένα εδώ και κει πολιτιστικά αγαθά του βενετοκρατούμενου Χάνδακα να φιλοξενηθούν εδώ και φιλοδοξούμε στο πλαίσιο αυτής της έκθεσης να διοργανώσουμε ένα συνέδριο για την ιστορία του βενετοκρατούμενου Χάνδακα- θα είναι το επιστημονικό μέρος η έκθεση θα είναι το εικαστικό και συγκινησιακό μέρος για τους Κρητικούς.»
Μέσα από τα αντικείμενα αυτά μαθαίνουμε κομμάτια της ιστορίας του Χάνδακα που μας ήταν άγνωστα;
«Η ιστορία πάντα διδάσκει. Ένα αντικείμενο που το βλέπεις σήμερα έτσι, αύριο το βλέπεις διαφορετικά. Κάποτε δε δίναμε σημασία παρά μόνο στα έγγραφα που είχαν φαρδιές πλατιές υπογραφές σπουδαίων προσώπων. Για τα νεότερα χρόνια, αν ήταν ένα έγγραφο με υπογραφή Βενιζέλου ή Όθωνα ήταν σπουδαίο για τον ιστορικό και όχι ένα χαρτί με την τιμή του κρασιού. Τώρα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί, θεωρούμε ότι το χαρτάκι αυτό του ανορθόγραφου αγρότη ή του κρασέμπορα που λέει πόσο κάνει το βαρέλι το κρασί είναι πολύ σημαντικό γιατί μας λέει την τιμή του κρασιού την εποχή εκείνη, πώς κινείτο, τι ξέρανε, αν ήταν μορφωμένοι ή όχι, την παραγωγή, αποτελεί, δηλαδή, στοιχείο της οικονομικής ιστορίας. Με αυτή την έννοια, όλα τα αντικείμενα που θα έρθουν εδώ, καλλιτεχνικά και άλλα, αποτελούν ψηφίδες της γνώσης μας για την ιστορία του βενετοκρατούμενου Χάνδακα και γενικότερα της Κρήτης.»
Την ιστορία, δηλαδή, δεν την γράφουν μόνο οι ηγέτες αλλά και οι απλοί άνθρωποι.
«Φυσικά, η μόνη διαφορά είναι ότι οι απλοί άνθρωποι δεν αφήνουν συνήθως πολλά σημάδια. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε τη σχέση που είχε με τη γη ένας αγρότης… Μια εξέχουσα προσωπικότητα αφήνει κάποια σημάδια είτε είναι γραπτές είτε καλλιτεχνικές μαρτυρίες. Έχει το παλάτι, το στολίζει, το ζωγραφίζει, το εικονογραφεί και άρα το έχουμε και το βλέπουμε ενώ ο απλός αμόρφωτος αγρότης έχει ένα σπιτάκι ούτε ξέρουμε πού.. Υπάρχει μια σιωπή της ιστορίας που δεν ξέρουμε αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε, πάντα πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχουν σιωπηρά κομμάτια της ιστορίας ανεξάρτητα αν δεν μπορούν να μας δώσουν τις πληροφορίες που θέλουμε να αντλήσουμε από αυτά».
Στο Ηράκλειο αισθανόμαστε πως ό,τι όμορφο σε σχέση με τα μνημεία το χρωστάμε στην περίοδο των Ενετών…
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στα χρόνια της περιόδου της Ενετοκρατίας στο νησί γενικότερα στη μητρόπολη, δηλαδή, τη Βενετία υπάρχει μια έξαρση καλλιτεχνικής παραγωγής, «Αναγέννηση», άρα στην επαρχία, που ήταν η Κρήτη, έχει βέβαια την απήχησή της. Επομένως, ναι, κάποιος δε θα μπορούσε να κάνει κάτι άσχημο εδώ αλλά μην ξεχνάμε ότι αυτά δεν είναι έργα μόνο των Βενετών, δε σημαίνει ότι ήρθαν εδώ γλύπτες Βενετοί που έκαναν την κρήνη Μοροζίνι … Ήταν ντόπιοι, οι οποίοι μάθαιναν πλάι στους Βενετούς, συνυπήρχαν, οι Βενετοί έπαιρναν στοιχεία του Κρητικού γλύπτη, ξυλογλύπτη, οικοδόμου, πετροκόμου. Είχαμε ένα πάντρεμα δύο παραδόσεων, ο ένας έπαιρνε από τον άλλο κι αυτό είναι πολιτισμός.»
Υπάρχει κάτι αντίστοιχο στη Βενετία, βλέπετε επιρροές από την Κρήτη;
«Η Βενετία είναι γεμάτη από στοιχεία της ιστορίας της Κρήτης. Η Βενετία είναι μια πόλη ιδιάζουσα, πάνω στη θάλασσα, τι να πάρει από την Κρήτη; Έχει πολλές επιρροές από το Βυζάντιο στα σπίτια, τα παλάτια της. Υπάρχουν κρητικές εκφράσεις στη βενετική διάλεκτο μέχρι σήμερα. Η Κρήτη είναι παρούσα στη Βενετία, αγάλματα που παριστάνουν την Κρήτη… Όλα παραπέμπουν στην Κρήτη.»
Τελικά, οι Έλληνες είμαστε περισσότερο Δυτικοί ή Ανατολίτες;
«Θα έλεγα ότι είμαστε στη μέση, νομίζω ότι είναι μια ψευδοερώτηση. Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι, όπου παίρνεις στοιχεία και από την Ανατολή και τη Δύση και αυτό είναι το μεγαλείο του Έλληνα. Παίρνει επιρροές από δω και από κει, δεν είμαστε μόνο Δύση, μόνο Ανατολή. Ανάλογα με τις διαθέσεις μας στη διάρκεια της ιστορίας μας ενδιαφέρει άλλοτε να λέμε ότι ανήκουμε στη Δύση κι άλλοτε στην Ανατολή.
Το Ινστιτούτο αποτελεί και ένα φυτώριο για νέους επιστήμονες…
«Εκτός του ότι είχε δυο διαπρεπείς Κρητικούς διευθυντές προκατόχους μου, τους Μανούσο Μανούσακα και Νίκο Παναγιωτάκη, που τίμησαν με το έργο τους την Κρήτη, ήμουν και μαθήτρια του Μανούσακα, τον είχα καθηγητή όταν ήμουν υπότροφος, με το Νίκο Παναγιωτάκη ήμασταν συνάδελφοι και φίλοι… Εκτός του ότι οι δύο διευθυντές του ήταν Κρητικοί, υπήρχαν και πάρα πολλοί νέοι υπότροφοι Κρητικοί και έχουν θέσεις στα ερευνητικά ιδρύματα, Πανεπιστήμια, μέση εκπαίδευση.
Είναι λυπηρό, το έχω τονίσει άπειρες φορές, μου προκαλεί πάντα μια θλίψη και πίκρα, θα έπρεπε οι Κρητικοί να διαμαρτυρηθείτε έντονα, δεν το έχετε κάνει τόσο καιρό, ότι το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, μετά που έφυγα (δίδασκα επί χρόνια την ιστορία της Βενετοκρατίας) έπαψε να έχει έδρα ή αυτή τη θέση με αποτέλεσμα να μην έχουμε Κρητικούς στη Βενετία. Αυτά είναι συγκοινωνούντα δοχεία, δεν υπάρχει κάποιος στο Πανεπιστήμια να κινήσει παιδιά να έρθουν στη Βενετία για την περίοδο που σας αφορά. Στη Βενετία υπάρχει ένας πλούτος πληροφοριών, ποιος θα ασχοληθεί με αυτόν αν δεν ασχοληθείτε εσείς. Είναι ντροπή να υπάρχει στην Αμερική θέση της βενετικής περιόδου στην Κρήτη και όχι εδώ. Είναι ντροπή. Το κενό το ξέρουμε το λέω χρόνια και πάντα με πίκρα. Έχω έξι υποτρόφους και κανείς δεν είναι Κρητικός άρα η Κρήτη δε μελετιέται. Σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα οπισθοχωρήσει και η έρευνα για την ιστορία της Κρήτης. Το Πανεπιστήμιο όφειλε να προωθήσει το θέμα της Βενετοκρατίας. Τι κάνει το ινστιτούτο Μεσογειακών σπουδών;»
Το Ινστιτούτο συνεργάζεται με άλλους φορείς της Βενετίας και της Ελλάδας;
«Το ινστιτούτο έχει μια εξέχουσα θέση στα δρώμενα της Βενετίας, έχει κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση όλων των βενετικών κατ εξοχήν φορέων. Είναι το μόνο επιστημονικό ίδρυμα που έχει η Ελλάδα στο εξωτερικό και κάνει καλή δουλειά εδώ και πενήντα χρόνια. Αν η περίοδος της Βενετοκρατίας έγινε γνωστή, έγινε χάρη στις έρευνες που έκαναν και οι διευθυντές και υπότροφοι του ινστιτούτου.
Πριν από μερικές δεκαετίες δεν ξέραμε τίποτα για αυτά τα χρόνια, τώρα ξέρουμε πάρα πολλά. Έχετε και το προνόμιο να εμπλουτίζετε τις γνώσεις σας μέσα από τις εργασίες του Στυλιανού Αλεξίου που είναι από τους διαπρεπέστατους επιστήμονες που έχουμε.
εφημερίδα "Πατρίς"
Η Βενετία είναι “γεμάτη” με την Ιστορία της Κρήτης
Η Χρύσα Μαλτέζου, διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου στην αναγεννησιακή πόλη, μιλά στην “Π”
Η ιστορία δε γράφεται μονάχα από τους ηγέτες αλλά και από τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους.. «Υπάρχει μια σιωπή της ιστορίας που δεν ξέρουμε αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε, πάντα πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχουν σιωπηρά κομμάτια της ιστορίας ανεξάρτητα αν δεν μπορούν να μας δώσουν τις πληροφορίες που θέλουμε να αντλήσουμε από αυτά», λέει, σε συνέντευξή της στην «Π», η διευθύντρια του ελληνικού ινστιτούτου βυζαντινών και μεταβυζαντινών σπουδών της Βενετίας, κ. Χρύσα Μαλτέζου.
Όπως λέει, η Βενετία έχει δεχθεί επιρροές από την Κρήτη, «Η Βενετία είναι γεμάτη από στοιχεία της ιστορίας της Κρήτης. Υπάρχουν κρητικές εκφράσεις στη βενετική διάλεκτο μέχρι σήμερα. Η Κρήτη είναι παρούσα στη Βενετία», περιγράφει.
Η κ. Μαλτέζου μιλά για το επιστημονικό συνέδριο και την έκθεση με αντικείμενο τους πολιτιστικούς θησαυρούς της Βενετίας που ανήκουν στην Κρήτη και είχαν μεταφερθεί στη Βενετία μετά την πτώση του Χάνδακα, που διοργανώνονται υπό την αιγίδα του δήμου Ηρακλείου.
Ψηφίδες της ιστορίας, άγνωστες για τους περισσότερους Ηρακλειώτες, θα παρουσιαστούν στην πόλη μας την άνοιξη του 2011.
Η διευθύντρια του ινστιτούτου μιλάει με πίκρα για το Πανεπιστήμιο Κρήτης, από όπου, μετά την αποχώρησή της, σταμάτησαν οι μελέτες για την Ενετοκρατία και φοβάται πως θα υπάρξει μια οπισθοχώρηση στην έρευνα για την Κρήτη εκείνης της περιόδου.
Η συνέντευξη που παραχώρησε στην «Π» έχει ως εξής:
Τι να περιμένουμε ότι θα δούμε στο Ηράκλειο;
«Το Ηράκλειο, δηλαδή ο παλιός Χάνδακας, ήταν η πρωτεύουσα της βενετοκρατούμενης Κρήτης, με άλλα λόγια μια πολιτεία συνδεδεμένη άμεσα με τη Βενετία. Όταν έφυγε ο Φραγκίσκος Μοροζίνη από την Κρήτη, όταν παραδόθηκε η Κρήτη στους Τούρκους, μετέφερε πάρα πολλά σκεύη, λείψανα, εικόνες, όλα τα έγραφα της βενετικής καγκελαρίας τα πήγε στη Βενετία, όπου και διασώζονται. Το σκεπτικό αυτής της έκθεσης, που λέμε και ελπίζουμε να πραγματοποιηθεί εδώ σε ενάμιση χρόνο περίπου, είναι να φέρουμε από τη Βενετία ορισμένα πολιτιστικά αγαθά που βρίσκονται σήμερα είτε στο ινστιτούτο της Βενετίας είτε στα διάφορα μουσεία και βιβλιοθήκες και άλλα αντικείμενα, εικόνες και κειμήλια που βρίσκονται σπαρμένα στον ελληνικό χώρο. Ήδη, έχετε εσείς εδώ στο ιστορικό μουσείο την περίφημη εικόνα του Δ. Θεοτοκόπουλου, στο μουσείο Μπενάκη, το Βυζαντινό. Τα σπαρμένα εδώ και κει πολιτιστικά αγαθά του βενετοκρατούμενου Χάνδακα να φιλοξενηθούν εδώ και φιλοδοξούμε στο πλαίσιο αυτής της έκθεσης να διοργανώσουμε ένα συνέδριο για την ιστορία του βενετοκρατούμενου Χάνδακα- θα είναι το επιστημονικό μέρος η έκθεση θα είναι το εικαστικό και συγκινησιακό μέρος για τους Κρητικούς.»
Μέσα από τα αντικείμενα αυτά μαθαίνουμε κομμάτια της ιστορίας του Χάνδακα που μας ήταν άγνωστα;
«Η ιστορία πάντα διδάσκει. Ένα αντικείμενο που το βλέπεις σήμερα έτσι, αύριο το βλέπεις διαφορετικά. Κάποτε δε δίναμε σημασία παρά μόνο στα έγγραφα που είχαν φαρδιές πλατιές υπογραφές σπουδαίων προσώπων. Για τα νεότερα χρόνια, αν ήταν ένα έγγραφο με υπογραφή Βενιζέλου ή Όθωνα ήταν σπουδαίο για τον ιστορικό και όχι ένα χαρτί με την τιμή του κρασιού. Τώρα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί, θεωρούμε ότι το χαρτάκι αυτό του ανορθόγραφου αγρότη ή του κρασέμπορα που λέει πόσο κάνει το βαρέλι το κρασί είναι πολύ σημαντικό γιατί μας λέει την τιμή του κρασιού την εποχή εκείνη, πώς κινείτο, τι ξέρανε, αν ήταν μορφωμένοι ή όχι, την παραγωγή, αποτελεί, δηλαδή, στοιχείο της οικονομικής ιστορίας. Με αυτή την έννοια, όλα τα αντικείμενα που θα έρθουν εδώ, καλλιτεχνικά και άλλα, αποτελούν ψηφίδες της γνώσης μας για την ιστορία του βενετοκρατούμενου Χάνδακα και γενικότερα της Κρήτης.»
Την ιστορία, δηλαδή, δεν την γράφουν μόνο οι ηγέτες αλλά και οι απλοί άνθρωποι.
«Φυσικά, η μόνη διαφορά είναι ότι οι απλοί άνθρωποι δεν αφήνουν συνήθως πολλά σημάδια. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε τη σχέση που είχε με τη γη ένας αγρότης… Μια εξέχουσα προσωπικότητα αφήνει κάποια σημάδια είτε είναι γραπτές είτε καλλιτεχνικές μαρτυρίες. Έχει το παλάτι, το στολίζει, το ζωγραφίζει, το εικονογραφεί και άρα το έχουμε και το βλέπουμε ενώ ο απλός αμόρφωτος αγρότης έχει ένα σπιτάκι ούτε ξέρουμε πού.. Υπάρχει μια σιωπή της ιστορίας που δεν ξέρουμε αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε, πάντα πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχουν σιωπηρά κομμάτια της ιστορίας ανεξάρτητα αν δεν μπορούν να μας δώσουν τις πληροφορίες που θέλουμε να αντλήσουμε από αυτά».
Στο Ηράκλειο αισθανόμαστε πως ό,τι όμορφο σε σχέση με τα μνημεία το χρωστάμε στην περίοδο των Ενετών…
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στα χρόνια της περιόδου της Ενετοκρατίας στο νησί γενικότερα στη μητρόπολη, δηλαδή, τη Βενετία υπάρχει μια έξαρση καλλιτεχνικής παραγωγής, «Αναγέννηση», άρα στην επαρχία, που ήταν η Κρήτη, έχει βέβαια την απήχησή της. Επομένως, ναι, κάποιος δε θα μπορούσε να κάνει κάτι άσχημο εδώ αλλά μην ξεχνάμε ότι αυτά δεν είναι έργα μόνο των Βενετών, δε σημαίνει ότι ήρθαν εδώ γλύπτες Βενετοί που έκαναν την κρήνη Μοροζίνι … Ήταν ντόπιοι, οι οποίοι μάθαιναν πλάι στους Βενετούς, συνυπήρχαν, οι Βενετοί έπαιρναν στοιχεία του Κρητικού γλύπτη, ξυλογλύπτη, οικοδόμου, πετροκόμου. Είχαμε ένα πάντρεμα δύο παραδόσεων, ο ένας έπαιρνε από τον άλλο κι αυτό είναι πολιτισμός.»
Υπάρχει κάτι αντίστοιχο στη Βενετία, βλέπετε επιρροές από την Κρήτη;
«Η Βενετία είναι γεμάτη από στοιχεία της ιστορίας της Κρήτης. Η Βενετία είναι μια πόλη ιδιάζουσα, πάνω στη θάλασσα, τι να πάρει από την Κρήτη; Έχει πολλές επιρροές από το Βυζάντιο στα σπίτια, τα παλάτια της. Υπάρχουν κρητικές εκφράσεις στη βενετική διάλεκτο μέχρι σήμερα. Η Κρήτη είναι παρούσα στη Βενετία, αγάλματα που παριστάνουν την Κρήτη… Όλα παραπέμπουν στην Κρήτη.»
Τελικά, οι Έλληνες είμαστε περισσότερο Δυτικοί ή Ανατολίτες;
«Θα έλεγα ότι είμαστε στη μέση, νομίζω ότι είναι μια ψευδοερώτηση. Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι, όπου παίρνεις στοιχεία και από την Ανατολή και τη Δύση και αυτό είναι το μεγαλείο του Έλληνα. Παίρνει επιρροές από δω και από κει, δεν είμαστε μόνο Δύση, μόνο Ανατολή. Ανάλογα με τις διαθέσεις μας στη διάρκεια της ιστορίας μας ενδιαφέρει άλλοτε να λέμε ότι ανήκουμε στη Δύση κι άλλοτε στην Ανατολή.
Το Ινστιτούτο αποτελεί και ένα φυτώριο για νέους επιστήμονες…
«Εκτός του ότι είχε δυο διαπρεπείς Κρητικούς διευθυντές προκατόχους μου, τους Μανούσο Μανούσακα και Νίκο Παναγιωτάκη, που τίμησαν με το έργο τους την Κρήτη, ήμουν και μαθήτρια του Μανούσακα, τον είχα καθηγητή όταν ήμουν υπότροφος, με το Νίκο Παναγιωτάκη ήμασταν συνάδελφοι και φίλοι… Εκτός του ότι οι δύο διευθυντές του ήταν Κρητικοί, υπήρχαν και πάρα πολλοί νέοι υπότροφοι Κρητικοί και έχουν θέσεις στα ερευνητικά ιδρύματα, Πανεπιστήμια, μέση εκπαίδευση.
Είναι λυπηρό, το έχω τονίσει άπειρες φορές, μου προκαλεί πάντα μια θλίψη και πίκρα, θα έπρεπε οι Κρητικοί να διαμαρτυρηθείτε έντονα, δεν το έχετε κάνει τόσο καιρό, ότι το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, μετά που έφυγα (δίδασκα επί χρόνια την ιστορία της Βενετοκρατίας) έπαψε να έχει έδρα ή αυτή τη θέση με αποτέλεσμα να μην έχουμε Κρητικούς στη Βενετία. Αυτά είναι συγκοινωνούντα δοχεία, δεν υπάρχει κάποιος στο Πανεπιστήμια να κινήσει παιδιά να έρθουν στη Βενετία για την περίοδο που σας αφορά. Στη Βενετία υπάρχει ένας πλούτος πληροφοριών, ποιος θα ασχοληθεί με αυτόν αν δεν ασχοληθείτε εσείς. Είναι ντροπή να υπάρχει στην Αμερική θέση της βενετικής περιόδου στην Κρήτη και όχι εδώ. Είναι ντροπή. Το κενό το ξέρουμε το λέω χρόνια και πάντα με πίκρα. Έχω έξι υποτρόφους και κανείς δεν είναι Κρητικός άρα η Κρήτη δε μελετιέται. Σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα οπισθοχωρήσει και η έρευνα για την ιστορία της Κρήτης. Το Πανεπιστήμιο όφειλε να προωθήσει το θέμα της Βενετοκρατίας. Τι κάνει το ινστιτούτο Μεσογειακών σπουδών;»
Το Ινστιτούτο συνεργάζεται με άλλους φορείς της Βενετίας και της Ελλάδας;
«Το ινστιτούτο έχει μια εξέχουσα θέση στα δρώμενα της Βενετίας, έχει κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση όλων των βενετικών κατ εξοχήν φορέων. Είναι το μόνο επιστημονικό ίδρυμα που έχει η Ελλάδα στο εξωτερικό και κάνει καλή δουλειά εδώ και πενήντα χρόνια. Αν η περίοδος της Βενετοκρατίας έγινε γνωστή, έγινε χάρη στις έρευνες που έκαναν και οι διευθυντές και υπότροφοι του ινστιτούτου.
Πριν από μερικές δεκαετίες δεν ξέραμε τίποτα για αυτά τα χρόνια, τώρα ξέρουμε πάρα πολλά. Έχετε και το προνόμιο να εμπλουτίζετε τις γνώσεις σας μέσα από τις εργασίες του Στυλιανού Αλεξίου που είναι από τους διαπρεπέστατους επιστήμονες που έχουμε.
εφημερίδα "Πατρίς"
