giwrgos
Member
- Μηνύματα
- 270
- Likes
- 508
- Επόμενο Ταξίδι
- Περου,Περου,Περου,Περου..
στα ιδια μερη θα ξαναβρεθουμε..
ενταξει να λεμε την αληθεια,οσο πλησιαζει η μερα της επιστροφης απο ενα ταξιδι 21 ημερων,η διαθεση σου οσο και να θες να τη κρατησεις στα υψη θελοντας και μη πεφτει σταδιακα..
επιασα τον εαυτο μου πολλες φορες να κανω σκεψεις πως θα εβρισκα καποιο τροπο να μπορουσα να μεινω καποιες μερες παραπανω..
η μαγευτικη διαδρομη απο το τσορονι στο μαρακαι,ξανα με ταξι,δεν ειχε αυτη τη μαγεια της πρωτης φορας,ενιωθα λες και πηγαινα εκ νεου να παρουσιαστω στο στρατο,πραγματικα με ειχε πιασει ενα κατιτις απιστευτο..
..αλλα,και επειτα απο αυτα που ειχαμε ζησει στο ταξιδι,ειχα στην ακρη του μυαλου μου οτι απο το τιποτα μπορεις να βγαλεις ακρη καλη,να αλλαξουν ολα απο τη μια στιγμη στην αλλη και θα εξηγησω τι εννοω..
φτανοντας στο καρακας κατα τις 2 το μεσημερι της τεταρτης,το πρωτο πραγμα που με ηρθε στο μυαλο ηταν να παρω τη νιλντα τηλεφωνο και να τη ζητησω να μας φιλοξενησει για μια τελευταια βραδια..αλλα λειτουργωντας,ισως για πρωτη φορα στη ζωη μου,οχι παρορμητικα,αποφασισα να μη κανουμε καν νιξη γι αυτο το θεμα καθως ισως χανοταν αυτη η αμοιβαια επιθυμια να βρεθουμε με ολη τη παρεα ξανα,ισως αυτο το κατι που θα εκανε τα κοριτσια να θελουν να μας ξαναδουν....και μεχρι στιγμης αποδυκνυεται οτι πραξαμε σωστα..
ετσι,για..πολλοστη φορα κατευθηνθηκαμε στο ''παλιοσπιτο''μας το ανεπαναληπτο και αλησμονητο ''floresta''....αγκαλιες,φιλια,στιγμες γεματες συγκινηση εκτυλιχθηκαν με το προσωπικο που εβλεπε ξανα τους δυο πιο ξεχωριστους πελατες του..
..μια τελευταια βολτα στο καρακας,που μου ειναι αλησμονητη καθως περνουσαμε και χαιρετουσαμε απο τη συμπαθεστατη μαριλυν,τη κυρια που στο καθαριστηριο της ενα στενο κατω απο τη πλατεια αλταμιρα,μας ειχε πλυνει τα ρουχα μας πανω απο τρεις φορες,μεχρι και στη γειτονικη καβα,οπου πηραμε και τα μοναδικα ενθυμια-ψωνια,καποιες μπυρες ντοπιες..αυτο που μου αρεσει πολυ δηλαδη,αυτη η προσωπικη επαφη που ''κτιζεις'' με καποιους ανθρωπους τους οποιους,ισως,δεν ξαναδεις κιολας ποτε στη ζωη σου..αφου περπατησαμε αρκετα,καποια στιγμη θυμηθηκα τα λεγομενα του κυρ-νικου,ενος συμπαθεστατου κυριου απο τη πρεσβεια,που στην ψιλοσουρωμενη ερωτηση μου ανημερα της παναγιας,αν εχει καποια ακρη για να μεινουμε λιγο παραπανω στη βενεζουελα,με ειχε απαντησει οτι εχει ενα γιατρο,πολυ καλο φιλο σε ενα νοσοκομειο του καρακας,που μπορουσε να μας δωσει ενα χαρτι-παραπεμπτικο για να υπωδυθουμε τους αρρωστους και ετσι να κατσουμε καμια βδομαδουλα ακομα εκει..αλλα,οσο γρηγορα αρχισα να κανω ονειρα πως υπηρχε η πιθανοτητα να παμε καναιμα,αλλο τοσο γρηγορα κοπηκαν τα φτερα μας στο ακουσμα του ονοματος του κολλητου του γιατρου...''γιαννοπουλο,τον λενε γιωργο'',μου λεει με ολη τη καλη,πλην οχι τιμια,διαθεση του ο κυρ-νικος και καποια στιγμη εκει ηρθε,που να μην ερχοτανε,η διαπιστωση του χρηστου,που ειναι και η πλεον αυτονοητη..''ναι ρε καρντασι,αλλα πως το βλεπεις..??να το κανουμε,αλλα οταν διαβασει το αφεντικο σου το ονομα που θα υπογραφει το χαρτι και δει ''γιαννοπουλος''ποσες πιθανοτητες εχει να μας πιστεψει..????????''.........ε,ναι ρε παιδια,ποιος θα το πιστευε οτι αρρωστησες στο καρακας και,ω τι τυχη και συμπτωση,πετυχες ελληνα γιατρο στο νοσοκομειο..??μεταξυ μας,κανεις δε θα το πιστευε και ετσι εξανεμιζονταν ακομα περισσοτερο οι-ουτως η αλλως-αμυδρες ελπιδες μας για να μεινουμε παραπανω..
το τελευταιο βραδυ ηταν αυτο που λεμε ''απολογιστικο'',δηλάδη σε ενα ψιλοησυχο μπαρακι με αφθονο αλκοολ,και με κουβεντολοι για τα οσα ζησαμε αυτο το τρελο εικοσαημερο στη βενεζουελα....ενα τηλεφωνημα-αποχαιρετισμος στη νιλντα και τη τζενι λιγο ελειψε να βαλει εκ νεου φωτια στη φαση μας,αλλα ευτυχως δεν ''κυλησα''και ορθα και κοφτα ξεκαθαρισα οτι η επομενη φορα που θα βλεπομασταν θα ηταν στην ελλαδα....τελεια και παυλα..αν θελετε να μας δειτε,ελατε..(ρε κοιτα να δεις που πιανει τελικα....)..ετσι το επομενο πρωινο θα επρεπε να ξυπνουσαμε νωρις να παιρναμε κανα ταριφα και να τραβιομασταν στο αεροδρομιο για τη διαδικασια της επιστροφης....
πηγαινοντας στο αεροδρομιο μου εκανε ιδιαιτερη εντυπωση,οι-κατι σαν-ραμπες που εχουνε δεξια του κατηφορικου δρομου και στην ερωτηση μου του τι ειναι αυτες πηρα την απιστευτη απαντηση..''α,αυτες οι τεχνητες ανηφορες ειναι για να σταματανε αυτοι που δεν εχουν φρενα..''
..δηλαδη ηθελε να μου πει οτι ειναι παρα πολυ πιθανο να μπειτε σε ενα αμαξι και αντι για φρεναρισμα να ανεβει σε μια ανηφορικη ραμπα μεχρι να κοψει η φορα και η ταχυτητα του μεχρι να σταματησει....φτανοντας στο αεροδρομιο,οπου καλο ειναι ναφτασετε κανα τριωρο με τετραωρο πριν καθως ειναι στη κυριολεξια ΕΞΟΝΥΧΙΣΤΙΚΟΣ ο ελεγχος,να φανταστειτε οτι περασαμε δυο ελεγχους απο τη στιγμη που τσεκαραμε το εισητηριο στη πυλη που αναχωρουσε η πτηση μας και ειχε δυο ελεγχους μεσα στη φυσουνα πριν τη πορτα του αεροπλανου....σε ολη τη διαδρομη της επιστροφης ξεψαχνιζαμε καθε τι που μας συναιβει,για το που ξεκινησαμε και το που καταληγαμε καθε φορα,σε ενα ταξιδι που κυριολεκτικα μας ''γεμισε''με εικονες και εμπειριες,μας διδαξε πολλα και που μας εκανε να δουμε καποια πραγματα και απο μια διαφορετικη οπτικη γωνια..αυτο που μου εκανε μεγαλυτερη εντυπωση,αν με ρωτουσε καποιος,απο τη βενεζουελα θα ηταν οτι ρε παιδια δεν ειδα 20 μερες ουτε εναν ανθρωπο να μαλωνει,να στραβωνει δηλαδη με καποιον αλλο,ειτε στο δρομο οδηγωντας,οπου εγω σιγουρα θα ειχα αρπαχτει απειρες φορες,ειτε στη συμπεριφορα τους εξω σε καθε λογης ασχολια τους..ενας πολυ καλοπροαιρετος λαος,για μενα,με τεραστιες διαφορες μεταξυ πλουσιων και φτωχων,εντονοτερη φαινομενο θα ελεγα απο οτι ειδα στο περου και ειδικα στη βολιβια..:roll:μεγαλη εντυπωση ακομη με εκανε το γεγονος οτι παντου και παντα ,απο τα ατμ και τις τραπεζες μεχρι τις στασεις λεοφωρειων,οπου εβλεπες ενα ''φιδακι''ανθρωπινο,μεχρι τις εισοδους σε μουσεια-αξιοθεατα,τηρουν με απολυτη ευλαβεια τη περιφημη ''κολα'' δηλαδη την ουρα....επισης με εκανε εντυπωση ο υπερβολικος ελεγχος..π.χ. μπαινοντας σε σουπερ μαρκετ σε ψαχνανε σωματικα,οπως και οτι ειχε παντου ανιχνευτες μεταλλων..αλλα οταν λεμε παντου εννοουμε παντου...οκ..λογικο αν αναλογιστει κανεις τον αυξημενο αριθμο ληστειων..:roll::roll:..
κλεινοντας την ιστορια αυτη θα πω οτι προκειται για μια χωρα που ,γερος να ειμαι,σιγουρα θα ξαναεπισκεφτω,μιας και δεν ειδαμε σχεδον τιποτα απο την πολυ ομορφη υπαιθρο της,να γνωρισω και αλλους απο τους υπεροχους κατοικους της,αλλα και μπας και καταφερουμε αυτη τη φορα να μπουμε ωραιοι και οχι..λαθραιοι...στην γειτονικη κολομβια..και να γνωρισουμε και αυτη τη χωρα καλυτερα..
Υ.Σ.1:εχω πολλα τραγουδια που μου θυμηζουν το ταξιδι αυτο,αλλα θα βαλω αυτο που το ακουγαμε παντου....απο ταξι και παναδεριες μεχρι γηπεδα και κλαμπ..και για να πω την αληθεια ειναι και το τραγουδι που χορευοντας το το μελαχρινο κουκλακι με εκανε να ξεχασω ποιος ειμαι και που παω..και ετσι το ανακυρηξαμε και τραγουδι του συντομου ερωτα μας..
..σλουρπ..σλουρπ..
ενταξει να λεμε την αληθεια,οσο πλησιαζει η μερα της επιστροφης απο ενα ταξιδι 21 ημερων,η διαθεση σου οσο και να θες να τη κρατησεις στα υψη θελοντας και μη πεφτει σταδιακα..
επιασα τον εαυτο μου πολλες φορες να κανω σκεψεις πως θα εβρισκα καποιο τροπο να μπορουσα να μεινω καποιες μερες παραπανω..η μαγευτικη διαδρομη απο το τσορονι στο μαρακαι,ξανα με ταξι,δεν ειχε αυτη τη μαγεια της πρωτης φορας,ενιωθα λες και πηγαινα εκ νεου να παρουσιαστω στο στρατο,πραγματικα με ειχε πιασει ενα κατιτις απιστευτο..
..αλλα,και επειτα απο αυτα που ειχαμε ζησει στο ταξιδι,ειχα στην ακρη του μυαλου μου οτι απο το τιποτα μπορεις να βγαλεις ακρη καλη,να αλλαξουν ολα απο τη μια στιγμη στην αλλη και θα εξηγησω τι εννοω..φτανοντας στο καρακας κατα τις 2 το μεσημερι της τεταρτης,το πρωτο πραγμα που με ηρθε στο μυαλο ηταν να παρω τη νιλντα τηλεφωνο και να τη ζητησω να μας φιλοξενησει για μια τελευταια βραδια..αλλα λειτουργωντας,ισως για πρωτη φορα στη ζωη μου,οχι παρορμητικα,αποφασισα να μη κανουμε καν νιξη γι αυτο το θεμα καθως ισως χανοταν αυτη η αμοιβαια επιθυμια να βρεθουμε με ολη τη παρεα ξανα,ισως αυτο το κατι που θα εκανε τα κοριτσια να θελουν να μας ξαναδουν..
..και μεχρι στιγμης αποδυκνυεται οτι πραξαμε σωστα..ετσι,για..πολλοστη φορα κατευθηνθηκαμε στο ''παλιοσπιτο''μας το ανεπαναληπτο και αλησμονητο ''floresta''..
..αγκαλιες,φιλια,στιγμες γεματες συγκινηση εκτυλιχθηκαν με το προσωπικο που εβλεπε ξανα τους δυο πιο ξεχωριστους πελατες του....μια τελευταια βολτα στο καρακας,που μου ειναι αλησμονητη καθως περνουσαμε και χαιρετουσαμε απο τη συμπαθεστατη μαριλυν,τη κυρια που στο καθαριστηριο της ενα στενο κατω απο τη πλατεια αλταμιρα,μας ειχε πλυνει τα ρουχα μας πανω απο τρεις φορες,μεχρι και στη γειτονικη καβα,οπου πηραμε και τα μοναδικα ενθυμια-ψωνια,καποιες μπυρες ντοπιες..αυτο που μου αρεσει πολυ δηλαδη,αυτη η προσωπικη επαφη που ''κτιζεις'' με καποιους ανθρωπους τους οποιους,ισως,δεν ξαναδεις κιολας ποτε στη ζωη σου..αφου περπατησαμε αρκετα,καποια στιγμη θυμηθηκα τα λεγομενα του κυρ-νικου,ενος συμπαθεστατου κυριου απο τη πρεσβεια,που στην ψιλοσουρωμενη ερωτηση μου ανημερα της παναγιας,αν εχει καποια ακρη για να μεινουμε λιγο παραπανω στη βενεζουελα,με ειχε απαντησει οτι εχει ενα γιατρο,πολυ καλο φιλο σε ενα νοσοκομειο του καρακας,που μπορουσε να μας δωσει ενα χαρτι-παραπεμπτικο για να υπωδυθουμε τους αρρωστους και ετσι να κατσουμε καμια βδομαδουλα ακομα εκει..αλλα,οσο γρηγορα αρχισα να κανω ονειρα πως υπηρχε η πιθανοτητα να παμε καναιμα,αλλο τοσο γρηγορα κοπηκαν τα φτερα μας στο ακουσμα του ονοματος του κολλητου του γιατρου...''γιαννοπουλο,τον λενε γιωργο'',μου λεει με ολη τη καλη,πλην οχι τιμια,διαθεση του ο κυρ-νικος και καποια στιγμη εκει ηρθε,που να μην ερχοτανε,η διαπιστωση του χρηστου,που ειναι και η πλεον αυτονοητη..''ναι ρε καρντασι,αλλα πως το βλεπεις..??να το κανουμε,αλλα οταν διαβασει το αφεντικο σου το ονομα που θα υπογραφει το χαρτι και δει ''γιαννοπουλος''ποσες πιθανοτητες εχει να μας πιστεψει..????????''.........ε,ναι ρε παιδια,ποιος θα το πιστευε οτι αρρωστησες στο καρακας και,ω τι τυχη και συμπτωση,πετυχες ελληνα γιατρο στο νοσοκομειο..??μεταξυ μας,κανεις δε θα το πιστευε και ετσι εξανεμιζονταν ακομα περισσοτερο οι-ουτως η αλλως-αμυδρες ελπιδες μας για να μεινουμε παραπανω..το τελευταιο βραδυ ηταν αυτο που λεμε ''απολογιστικο'',δηλάδη σε ενα ψιλοησυχο μπαρακι με αφθονο αλκοολ,και με κουβεντολοι για τα οσα ζησαμε αυτο το τρελο εικοσαημερο στη βενεζουελα..
..ενα τηλεφωνημα-αποχαιρετισμος στη νιλντα και τη τζενι λιγο ελειψε να βαλει εκ νεου φωτια στη φαση μας,αλλα ευτυχως δεν ''κυλησα''και ορθα και κοφτα ξεκαθαρισα οτι η επομενη φορα που θα βλεπομασταν θα ηταν στην ελλαδα....τελεια και παυλα..αν θελετε να μας δειτε,ελατε..(ρε κοιτα να δεις που πιανει τελικα....)..ετσι το επομενο πρωινο θα επρεπε να ξυπνουσαμε νωρις να παιρναμε κανα ταριφα και να τραβιομασταν στο αεροδρομιο για τη διαδικασια της επιστροφης....πηγαινοντας στο αεροδρομιο μου εκανε ιδιαιτερη εντυπωση,οι-κατι σαν-ραμπες που εχουνε δεξια του κατηφορικου δρομου και στην ερωτηση μου του τι ειναι αυτες πηρα την απιστευτη απαντηση..''α,αυτες οι τεχνητες ανηφορες ειναι για να σταματανε αυτοι που δεν εχουν φρενα..''
..δηλαδη ηθελε να μου πει οτι ειναι παρα πολυ πιθανο να μπειτε σε ενα αμαξι και αντι για φρεναρισμα να ανεβει σε μια ανηφορικη ραμπα μεχρι να κοψει η φορα και η ταχυτητα του μεχρι να σταματησει....φτανοντας στο αεροδρομιο,οπου καλο ειναι ναφτασετε κανα τριωρο με τετραωρο πριν καθως ειναι στη κυριολεξια ΕΞΟΝΥΧΙΣΤΙΚΟΣ ο ελεγχος,να φανταστειτε οτι περασαμε δυο ελεγχους απο τη στιγμη που τσεκαραμε το εισητηριο στη πυλη που αναχωρουσε η πτηση μας και ειχε δυο ελεγχους μεσα στη φυσουνα πριν τη πορτα του αεροπλανου....σε ολη τη διαδρομη της επιστροφης ξεψαχνιζαμε καθε τι που μας συναιβει,για το που ξεκινησαμε και το που καταληγαμε καθε φορα,σε ενα ταξιδι που κυριολεκτικα μας ''γεμισε''με εικονες και εμπειριες,μας διδαξε πολλα και που μας εκανε να δουμε καποια πραγματα και απο μια διαφορετικη οπτικη γωνια..αυτο που μου εκανε μεγαλυτερη εντυπωση,αν με ρωτουσε καποιος,απο τη βενεζουελα θα ηταν οτι ρε παιδια δεν ειδα 20 μερες ουτε εναν ανθρωπο να μαλωνει,να στραβωνει δηλαδη με καποιον αλλο,ειτε στο δρομο οδηγωντας,οπου εγω σιγουρα θα ειχα αρπαχτει απειρες φορες,ειτε στη συμπεριφορα τους εξω σε καθε λογης ασχολια τους..ενας πολυ καλοπροαιρετος λαος,για μενα,με τεραστιες διαφορες μεταξυ πλουσιων και φτωχων,εντονοτερη φαινομενο θα ελεγα απο οτι ειδα στο περου και ειδικα στη βολιβια..:roll:μεγαλη εντυπωση ακομη με εκανε το γεγονος οτι παντου και παντα ,απο τα ατμ και τις τραπεζες μεχρι τις στασεις λεοφωρειων,οπου εβλεπες ενα ''φιδακι''ανθρωπινο,μεχρι τις εισοδους σε μουσεια-αξιοθεατα,τηρουν με απολυτη ευλαβεια τη περιφημη ''κολα'' δηλαδη την ουρα....επισης με εκανε εντυπωση ο υπερβολικος ελεγχος..π.χ. μπαινοντας σε σουπερ μαρκετ σε ψαχνανε σωματικα,οπως και οτι ειχε παντου ανιχνευτες μεταλλων..αλλα οταν λεμε παντου εννοουμε παντου...οκ..λογικο αν αναλογιστει κανεις τον αυξημενο αριθμο ληστειων..:roll::roll:..κλεινοντας την ιστορια αυτη θα πω οτι προκειται για μια χωρα που ,γερος να ειμαι,σιγουρα θα ξαναεπισκεφτω,μιας και δεν ειδαμε σχεδον τιποτα απο την πολυ ομορφη υπαιθρο της,να γνωρισω και αλλους απο τους υπεροχους κατοικους της,αλλα και μπας και καταφερουμε αυτη τη φορα να μπουμε ωραιοι και οχι..λαθραιοι.
..στην γειτονικη κολομβια..και να γνωρισουμε και αυτη τη χωρα καλυτερα..Υ.Σ.1:εχω πολλα τραγουδια που μου θυμηζουν το ταξιδι αυτο,αλλα θα βαλω αυτο που το ακουγαμε παντου..
..απο ταξι και παναδεριες μεχρι γηπεδα και κλαμπ..και για να πω την αληθεια ειναι και το τραγουδι που χορευοντας το το μελαχρινο κουκλακι με εκανε να ξεχασω ποιος ειμαι και που παω..και ετσι το ανακυρηξαμε και τραγουδι του συντομου ερωτα μας....σλουρπ..σλουρπ..
