Georgia86
Member
- Μηνύματα
- 179
- Likes
- 1.320
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ
Το ταξίδι στο Βελιγράδι ήταν ασφαλής επιλογή. Λίγο το σύντομο ταξίδι με το αεροπλάνο, κάτι το χαμηλό μας budget, βάλε και το μωρό.. και τα εισιτήρια εκδόθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Θεωρήσαμε ότι για ένα χαλαρό πρόγραμμα χωρίς πολύ τρέξιμο με το καρότσι και ένα δίχρονο, τέσσερα βράδια ήταν μια χαρά.
Η πτήση μας έφευγε λίγο μετά τις εννιά. Το ξυπνητήρι χτύπησε στις πέντε το πρωί και στις έξι μίση ήμασταν στο Planet Air Park όπου αφήσαμε το αμάξι. Αξίζει η επιλογή να πας με το αμάξι και να το αφήσεις σε ένα από τα parking γύρω από το αεροδρόμιο, οικονομικά δεν βγαίνει πολύ παραπάνω από το να πάρεις τα ΜΜΜ και γλυτώνεις το τρέξιμο.
Πετάξαμε με την Aegean με σχεδόν γεμάτη πτήση και μετά από μία ώρα και σαράντα λεπτά προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Νίκολα Τέσλα.
Όπως και στο προηγούμενο ταξίδι, η μικρή ήταν ένας άγγελος και κάθισε ήσυχη στο ταξίδι χωρίς να ενοχλεί κανέναν. Με την αποβίβαση μας ανακαλύψαμε ότι δεν μας είχαν φέρει το καρότσι της μικρής στην έξοδο του αεροπλάνου και έπρεπε να την κουβαλήσουμε μέχρι την παραλαβή των αποσκευών κάτι που ήταν πολύ κουραστικό καθώς η μικρή κοιμόταν και ζυγίζει πλέον πολλά κιλά.
Αφού πήραμε το καρότσι, πήγαμε να αγοράσουμε μια νέα κάρτα sim καθώς η Σερβία δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή ένωση. Επιλέξαμε της εταιρίας mts, για πέντε μέρες δεκαπέντα giga. Την τοποθετήσαμε αμέσως για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με τον άνθρωπο που θα μας έδινε τα κλειδιά για το σπίτι.
Το αεροδρόμιο από ότι φαίνεται το καλλωπίζουν και το επεκτείνουν για αυτό και γίνονται έργα σε ένα μεγάλο μέρος του, όποτε δεν μπορώ να πω πως είναι ιδιαίτερα όμορφο. Από την Αθήνα είχα βρει την κατάλληλη διαδρομή για να φτάσουμε στην διεύθυνση που βρίσκεται το διαμέρισμα μας. Επέλεξα να πάρουμε το Α1 mini bus που βρίσκεται ακριβώς έξω από τις αφίξεις. Πρόκειται για ένα μικρό βαν των τριάντα το πολύ θέσεων και περιέργως ήταν άδειο. Ο οδηγός μας άφησε στην στάση Fontana και από εκεί πήραμε το 65 για την στάση politica που ήταν δίπλα από τον δρόμο Svetogorska όπου ήταν η πολυκατοικία μας.
Φτάσαμε νωρίς και δεν μπορούσαμε να κάνουμε το check in αλλά μας είπαν πως μπορούμε να αφήσουμε τις βαλίτσες μας στο σπίτι. Αφού ξελαφρώσαμε από τις αποσκευές κατευθυνθήκαμε, με την μικρή ακόμα να κοιμάται, προς το κέντρο. Πρώτη στάση μας η πλατεία της Δημοκρατίας, δίπλα από τον κεντρικό δρόμο Knez Mihailova. Πρόκειται για κεντρική πλατεία στο κέντρο του Βελιγραδίου όπου θα δεις το άγαλμα του πρίγκιπα Μιχαήλ επάνω στο άλογο το οποίο τοποθετήθηκε το 1882 για να τον τιμήσουν που «έδιωξε» τους Τούρκους από την Σερβία.
Ο υπέροχος λιθόστρωτος δρόμος δίπλα από την πλατεία είναι φαρδύς, ότι πρέπει να χαλαρό περπάτημα, και γεμάτος μαγαζιά. Θα βρεις καταστήματα όπως πχ ΖΑRA αλλά και τοπικά καταστήματα, ένα εμπορικό κέντρο και αρκετά βιβλιοπωλεία. Συγκεκριμένα θα βρεις και το παλαιότερο βιβλιοπωλείο της Σερβίας, που χτίστηκε το 1901! Μου κάνει πάντως εντύπωση το πόσα βιβλιοπωλεία υπάρχουν στο Βελιγράδι, δεν το είχα ξανά συναντήσει στα ταξίδια μου. Αποφάσισα να αγοράσω σήμερα το αναμνηστικό μου βιβλίο, όπως κάνω σε κάθε ταξίδι μου, για να μην το έχω αργότερα.
Αν προχωρήσεις όλο τον λιθόστρωτο θα βγεις στο πάρκο όπου βρίσκεται και το φρούριο. Σε αυτό το σημείο ξύπνησε και η κόρη μας οπότε χαλαρώσαμε το βήμα μας για να μπορέσει και αυτή να χαρεί λίγο το νέο περιβάλλον. Το πάρκο το οποίο περικλείει το φρούριο λέγεται Kalemegdan και είναι πολύ όμορφο και αναλόγως που θα καθίσεις προσφέρει εξαιρετική θέα προς το νέο κομμάτι της πόλης. Καθίσαμε λίγο για να ξεκουραστούμε και να θαυμάσουμε την ομιχλώδη θέα και ύστερα κατευθυνθήκαμε προς τον καθεδρικό ναό του αγίου Μιχαήλ και το ρεστοράν όπου θα τρώγαμε μεσημεριανό.
Το ρεστοράν το λένε Manufaktura και βρίσκεται στην διεύθυνση Kralja Petra 13. Το φαγητό ήταν καλό, δοκιμάσαμε για πρώτη φορά τα παραδοσιακά cevapi, ουσιαστικά κεφτέδες σε σχήμα σουτζουκιού, παραδοσιακά λουκάνικα με φασόλια και για ορεκτικό σούπα. Νοστιμότατα.
Μετά το φαί πήγαμε στο σούπερ μάρκετ κοντά στο σπίτι μας για να αγοράσουμε μερικά πράγματα για την μικρή και για εμάς και επιστρέψαμε σπίτι μας για να τακτοποιηθούμε. Η πολυκατοικία που βρίσκεται το διαμέρισμα μας είναι παλιά και το ασανσέρ εκτός από μικρό λειτουργεί με κλειδί τύπου fob που θα μας έκανε την ζωή λίγο δυσκολότερη τις επόμενες μέρες. Επίσης το ασανσέρ φτάνει μέχρι το τέταρτο ενώ το διαμέρισμα μας ήταν στο πέμπτο, βεβαίως το ξέραμε εξαρχής αυτό.
Το απόγευμα πήραμε τον ίδιο δρόμο για να δούμε την πλατεία και το λιθόστρωτο βράδυ. Είχαμε σημειώσει από το Happy Traveler το μαγαζί Bucko για να δοκιμάσουμε την πίτσα με την σως από πάνω. Υπάρχει ένας κατάλογος όπου μπορείς να επιλέξεις αν θες σως μοσχάρι, σως κοτόπουλο,σως λαχανικών, σως μανιταριών και μερικές άλλες που δεν θυμάμαι. Η μικρή είχε αποκοιμηθεί στο καρότσι της και επειδή δεν υπήρχαν τραπέζια ακουμπήσαμε την πίτσα επάνω στο καρότσι. Να πω την αλήθεια μου, ήμουν πολύ σκεφτική για το αν θα μου αρέσει καθώς δεν είμαι φαν της μαγιονέζας κτλ αλλά με εξέπληξε ευχάριστα. Επιλέξαμε την πίτσα με σώς μοσχάρι και ήταν νοστιμότατη και την προτείνω σε όλους όσους θα επισκεφτούν το Βελιγράδι.
Από εκεί προχωρήσαμε προς τον δρόμο Skadarlija. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα καλντερίμι όπου παλιά φιλοξενούσε τους μποέμηδες του Βελιγραδίου και τώρα είναι ένας τουριστικός προορισμός γεμάτος με ρεστοράν και καφετέριες. Επειδή το καρότσι δεν προχωρούσε όσο άνετα θέλαμε και φοβηθήκαμε ότι θα ξυπνούσε η μικρή δεν προχωρήσαμε κατά μήκος του δρόμου αλλά αποφασίσαμε να το αφήσουμε για αύριο και να γυρίσουμε σπίτι για να αράξουμε.
Την επόμενη μέρα τα πρωινά μας σχέδια είχαν την επίσκεψη στο πάρκο και το φρούριο!
Το ταξίδι στο Βελιγράδι ήταν ασφαλής επιλογή. Λίγο το σύντομο ταξίδι με το αεροπλάνο, κάτι το χαμηλό μας budget, βάλε και το μωρό.. και τα εισιτήρια εκδόθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Θεωρήσαμε ότι για ένα χαλαρό πρόγραμμα χωρίς πολύ τρέξιμο με το καρότσι και ένα δίχρονο, τέσσερα βράδια ήταν μια χαρά.
Η πτήση μας έφευγε λίγο μετά τις εννιά. Το ξυπνητήρι χτύπησε στις πέντε το πρωί και στις έξι μίση ήμασταν στο Planet Air Park όπου αφήσαμε το αμάξι. Αξίζει η επιλογή να πας με το αμάξι και να το αφήσεις σε ένα από τα parking γύρω από το αεροδρόμιο, οικονομικά δεν βγαίνει πολύ παραπάνω από το να πάρεις τα ΜΜΜ και γλυτώνεις το τρέξιμο.
Πετάξαμε με την Aegean με σχεδόν γεμάτη πτήση και μετά από μία ώρα και σαράντα λεπτά προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Νίκολα Τέσλα.
Όπως και στο προηγούμενο ταξίδι, η μικρή ήταν ένας άγγελος και κάθισε ήσυχη στο ταξίδι χωρίς να ενοχλεί κανέναν. Με την αποβίβαση μας ανακαλύψαμε ότι δεν μας είχαν φέρει το καρότσι της μικρής στην έξοδο του αεροπλάνου και έπρεπε να την κουβαλήσουμε μέχρι την παραλαβή των αποσκευών κάτι που ήταν πολύ κουραστικό καθώς η μικρή κοιμόταν και ζυγίζει πλέον πολλά κιλά.
Αφού πήραμε το καρότσι, πήγαμε να αγοράσουμε μια νέα κάρτα sim καθώς η Σερβία δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή ένωση. Επιλέξαμε της εταιρίας mts, για πέντε μέρες δεκαπέντα giga. Την τοποθετήσαμε αμέσως για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με τον άνθρωπο που θα μας έδινε τα κλειδιά για το σπίτι.
Το αεροδρόμιο από ότι φαίνεται το καλλωπίζουν και το επεκτείνουν για αυτό και γίνονται έργα σε ένα μεγάλο μέρος του, όποτε δεν μπορώ να πω πως είναι ιδιαίτερα όμορφο. Από την Αθήνα είχα βρει την κατάλληλη διαδρομή για να φτάσουμε στην διεύθυνση που βρίσκεται το διαμέρισμα μας. Επέλεξα να πάρουμε το Α1 mini bus που βρίσκεται ακριβώς έξω από τις αφίξεις. Πρόκειται για ένα μικρό βαν των τριάντα το πολύ θέσεων και περιέργως ήταν άδειο. Ο οδηγός μας άφησε στην στάση Fontana και από εκεί πήραμε το 65 για την στάση politica που ήταν δίπλα από τον δρόμο Svetogorska όπου ήταν η πολυκατοικία μας.
Φτάσαμε νωρίς και δεν μπορούσαμε να κάνουμε το check in αλλά μας είπαν πως μπορούμε να αφήσουμε τις βαλίτσες μας στο σπίτι. Αφού ξελαφρώσαμε από τις αποσκευές κατευθυνθήκαμε, με την μικρή ακόμα να κοιμάται, προς το κέντρο. Πρώτη στάση μας η πλατεία της Δημοκρατίας, δίπλα από τον κεντρικό δρόμο Knez Mihailova. Πρόκειται για κεντρική πλατεία στο κέντρο του Βελιγραδίου όπου θα δεις το άγαλμα του πρίγκιπα Μιχαήλ επάνω στο άλογο το οποίο τοποθετήθηκε το 1882 για να τον τιμήσουν που «έδιωξε» τους Τούρκους από την Σερβία.
Ο υπέροχος λιθόστρωτος δρόμος δίπλα από την πλατεία είναι φαρδύς, ότι πρέπει να χαλαρό περπάτημα, και γεμάτος μαγαζιά. Θα βρεις καταστήματα όπως πχ ΖΑRA αλλά και τοπικά καταστήματα, ένα εμπορικό κέντρο και αρκετά βιβλιοπωλεία. Συγκεκριμένα θα βρεις και το παλαιότερο βιβλιοπωλείο της Σερβίας, που χτίστηκε το 1901! Μου κάνει πάντως εντύπωση το πόσα βιβλιοπωλεία υπάρχουν στο Βελιγράδι, δεν το είχα ξανά συναντήσει στα ταξίδια μου. Αποφάσισα να αγοράσω σήμερα το αναμνηστικό μου βιβλίο, όπως κάνω σε κάθε ταξίδι μου, για να μην το έχω αργότερα.
Αν προχωρήσεις όλο τον λιθόστρωτο θα βγεις στο πάρκο όπου βρίσκεται και το φρούριο. Σε αυτό το σημείο ξύπνησε και η κόρη μας οπότε χαλαρώσαμε το βήμα μας για να μπορέσει και αυτή να χαρεί λίγο το νέο περιβάλλον. Το πάρκο το οποίο περικλείει το φρούριο λέγεται Kalemegdan και είναι πολύ όμορφο και αναλόγως που θα καθίσεις προσφέρει εξαιρετική θέα προς το νέο κομμάτι της πόλης. Καθίσαμε λίγο για να ξεκουραστούμε και να θαυμάσουμε την ομιχλώδη θέα και ύστερα κατευθυνθήκαμε προς τον καθεδρικό ναό του αγίου Μιχαήλ και το ρεστοράν όπου θα τρώγαμε μεσημεριανό.
Το ρεστοράν το λένε Manufaktura και βρίσκεται στην διεύθυνση Kralja Petra 13. Το φαγητό ήταν καλό, δοκιμάσαμε για πρώτη φορά τα παραδοσιακά cevapi, ουσιαστικά κεφτέδες σε σχήμα σουτζουκιού, παραδοσιακά λουκάνικα με φασόλια και για ορεκτικό σούπα. Νοστιμότατα.
Μετά το φαί πήγαμε στο σούπερ μάρκετ κοντά στο σπίτι μας για να αγοράσουμε μερικά πράγματα για την μικρή και για εμάς και επιστρέψαμε σπίτι μας για να τακτοποιηθούμε. Η πολυκατοικία που βρίσκεται το διαμέρισμα μας είναι παλιά και το ασανσέρ εκτός από μικρό λειτουργεί με κλειδί τύπου fob που θα μας έκανε την ζωή λίγο δυσκολότερη τις επόμενες μέρες. Επίσης το ασανσέρ φτάνει μέχρι το τέταρτο ενώ το διαμέρισμα μας ήταν στο πέμπτο, βεβαίως το ξέραμε εξαρχής αυτό.
Το απόγευμα πήραμε τον ίδιο δρόμο για να δούμε την πλατεία και το λιθόστρωτο βράδυ. Είχαμε σημειώσει από το Happy Traveler το μαγαζί Bucko για να δοκιμάσουμε την πίτσα με την σως από πάνω. Υπάρχει ένας κατάλογος όπου μπορείς να επιλέξεις αν θες σως μοσχάρι, σως κοτόπουλο,σως λαχανικών, σως μανιταριών και μερικές άλλες που δεν θυμάμαι. Η μικρή είχε αποκοιμηθεί στο καρότσι της και επειδή δεν υπήρχαν τραπέζια ακουμπήσαμε την πίτσα επάνω στο καρότσι. Να πω την αλήθεια μου, ήμουν πολύ σκεφτική για το αν θα μου αρέσει καθώς δεν είμαι φαν της μαγιονέζας κτλ αλλά με εξέπληξε ευχάριστα. Επιλέξαμε την πίτσα με σώς μοσχάρι και ήταν νοστιμότατη και την προτείνω σε όλους όσους θα επισκεφτούν το Βελιγράδι.
Από εκεί προχωρήσαμε προς τον δρόμο Skadarlija. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα καλντερίμι όπου παλιά φιλοξενούσε τους μποέμηδες του Βελιγραδίου και τώρα είναι ένας τουριστικός προορισμός γεμάτος με ρεστοράν και καφετέριες. Επειδή το καρότσι δεν προχωρούσε όσο άνετα θέλαμε και φοβηθήκαμε ότι θα ξυπνούσε η μικρή δεν προχωρήσαμε κατά μήκος του δρόμου αλλά αποφασίσαμε να το αφήσουμε για αύριο και να γυρίσουμε σπίτι για να αράξουμε.
Την επόμενη μέρα τα πρωινά μας σχέδια είχαν την επίσκεψη στο πάρκο και το φρούριο!
