Ιταλία Βεζούβιος, Πομπηία, Νάπολη, Ρώμη

[soudianos]

Ξαναβάζω αυτή την εικόνα, για να πω ότι έκανα ένα γρήγορο διάβασμα στις ιστορίες περί Βατικανού και δεν την είδα μέσα. Περίεργο... Δεν είναι ασήμαντο μια τέτοια πρόταση στα ελληνικά μέσα στο πιο ιερό σημείο του Παπισμού και Καθολικισμού

Πάμε τώρα στη Galery Borgeshe όπου δεν είχα ελπίδες να μας βάλουν μέσα γιατί οι πληροφορίες έλεγαν ότι ήθελε τηλεφωνικό κλείσιμο ραντεβού. Όμως το το ραντεβού αφορούσε κυρίως τα πολυάριθμα γκρούπ. Περπατήσαμε όλο το πάρκο από την πλατεία Πόπολο, είδαμε κάτι μικρότερα μουσεία στο δρόμο μας, χωρίς εισιτήριο μόνο με φιλοδώρημα, επίσης μια λίμνη όπου έκανες βαρκάδα και μέσα της ένα ασκληπιείο με ελληνικές λέξεις στη πρόσοψη, κι επιτέλους φτάσαμε στο επιβλητικό κτίριο. Δείχνω το Roma pass λίγε ώρες πριν την λήξη του, η ώρα ήταν 1530 η προηγούμενη ομάδα πέρασε στις 1500 οπότε με έστειλαν και έκοψα τα δεύτερα εισιτήριο που ίσχυαν τα πάσα μας

O Dαβίδ ρίχνει τη σφενδόνη. του Μπερλίνι

Όταν ο Απόλλων αρπάζει τη Δάφνη αυτή μεταμορφώνεται σε δένδρο. Μπερλίνι

Ραφαήλ

Δανάη του Corregio

Venere che benda Amore. Titiano

Amor cacro e amor profano . Titiano

 

[soudianos]

Σύμφωνα με τον καλοντυμένο σερβιτόρο που μας σέρβιρε τον πιο ακριβό καφέ που έχουμε πιει ποτέ, 2 εσπρέσο επί 7 συν ένα ευρουλάκι φιλοδώρημα μιας και μας είπε ότι θα μας ξεναγήσει στο χώρο ίσον 15, το έτος 1600+ μία νεάνις παρθένος και απείρου καλλονής, μαζί με τους γονείς της εγκαταλείπουν την οθωμανοκρατούμενη Κωνσταντινούπολη και εγκαθίστανται στη Ρώμη. Εκεί, όταν το μπουμπουκάκι… άνθησε δε δυσκολεύτηκε να βρει το Ρωμαίο της. Ποια εξ άλλου μπορεί να αντισταθεί στις επιθέσεις των Λατίνων εραστών ακόμη και σήμερα; Σύμφωνα πάντα με το σερβιτόρο, γεννήθηκε ένα αγοράκι που πήρε το όνομα Alessandro della Magdalena. Το αγοράκι προσκολλημένο στη μαμά του όπως συνήθως κάνουν όλα τα αγοράκια, και μαγεμένο από τις ιστορίες που του διηγόταν για την ένδοξη ιστορία του Βυζαντίου, ήθελε να τον φωνάζουν el Greco. Αυτό το όνομα έδωσε και στο καφενείο που άνοιξε όπου σύχναζαν ή απλά πέρασαν όλα τα μεγάλα πνεύματα της ευρωπαϊκής τέχνης.
Μας άρχισε την ξενάγηση με τα πορτρέτα των μεγάλων ανδρών, σε κάποια στιγμή, λέει σε δυο σεβάσμιους καλοντυμένους Γερμανούς : Εδώ που κάθεστε συνήθιζε και καθόταν ο Γκαίτε. Αυτοί ξαφνιάστηκαν, τράβηξαν φωτογραφίες, κι όταν τον ρώτησα στο δικό μας ποιος καθόταν, απάντησε: ο συγγραφές Τζιάκομο Καζανόβα. Καλά εντάξει! από τώρα και μετά θα λες ότι πέρασε κι Antonio de Creta…. arrivederci!!!

Στη fontana de Trevi η τέλεια οπτική απόλαυση. Kι΄αν σου τύχει, λίγο πριν την έναρξη κονσέρτο εκκλησιαστικής μουσικής με Μπαχ, Βιβαλντι, Μόρτσαντ κ.α. στην απέναντι του μνημείου διπλανή εκκλησία των Santi Vicenzo e Anastasio, και συνδυάσεις την οπτική με την ακουστική απόλαυση, τότε κείνη τη στιγμή βρίσκεσαι στο καλύτερο σημείο της πόλης. Κι όχι κάτι Κολοσσιαία και Ιππόδρομοι που το μόνο που θυμίζουν είναι βία , αίμα, πτώματα....

Είχε νυχτώσει όταν φτάσαμε στην πλατεία του Πανθέου. Εντός του ο τάφος του Βιττόριο Εμμανουέλ ΙΙ, και απέναντι του ο τάφος του γιου του Ουμβέρτο που βασίλευσε.

Βγαίνοντας από το Πάνθεο στα αριστερά μας υπήρχε μια Salumeria όπου στο βάθος της υπήρχαν τραπεζάκια ανάμεσα σε πλήθος ειδών αλλαντικών, ιταλικών τυριών και βαρελιών με χύμα κρασάκι. Το σαλάμι από βούβαλο ήταν υπέροχο. Μα και ο ιδιοκτήτης της στην είσοδο στο ταμείο αρκετά πρόσχαρος και γελαστός

 

[NightcoreKing]

Ρωμη ρε φιλε....οοοτι καλυτερο .2 πραγματα θα πω μονο που απλα εγω, ψιλοτρελαθηκα κ πεθανα

1)Βατικανο Μεσα , η αναμονη με τρελανε , ποσο μαλλον που ερχονταν και σ λεγανε 40$ κ σας παμε απο διπλα χωρις αναμονη κτλ + μεσα ηταν ατεεεεελειωτα ολα αυτα που ειχε απειρα μουσεια κ απλα κουραστηκα καπως, ελιωσαν τα παππουτσια μου και η κοπελα μου με δουλευε που ηθελα να καθησω οπου βρω ! Για εμενα ηταν κουραστικο ετσι , μη παρεξηγηθω , κατα τα αλλα ηταν πολυ ωραια

2) Τρομερη η piaza del popollo αλλα καθησαμε για 1 παγωτο 2 ατομα , το 1παγωτο 2 μπαλες= 9$ με λιγα λγια..μας επιασαν τον ...ΠΟΠΟΛΟ! αλλα κατα τα αλλα τρομερη κ αυτη η πλατεια !

 

[soudianos]

Μετά από ένα τριήμερο γεμάτο με μαθήματα ιστορίας της τέχνης... που ξεκινούσαν από τη δημιουργία του Αδάμ έπιαναν τους προφήτες, την ελληνική μυθολογία, τους ελληνικούς, ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους, την Καινή Διαθήκη και Αναγέννηση, αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε με μια εκδρομούλα στη ρωμαϊκή φύση. Πήραμε την κόκκινη γραμμή του μετρό, κατεβήκαμε στο σταθμό Colli Albani, κι από κει το λεωφορείο 660 και μας πήγε στη Via Apia Antica. Toν παλιό δρόμο των Ρωμαίων που έφτανε μέχρι την Αδριατική. Απ αυτό το δρόμο μετέφεραν τους χιλιάδες αιχμαλώτους από την Ανατολή και μαζί τους κάποια στιγμή αλυσοδεμένο τον Απ. Παύλο.
Περπατήσαμε μέχρι την πρώτη κατακόμβη που συναντήσαμε και ποδηλατήσαμε στην άλλη του πλευρά από τα χωμάτινα μονοπάτια δεξιά και αριστερά του αρχαίου δρόμου κι όχι μέσα του, διότι οι μεγάλες πλάκες από τις οποίες είναι κατασκευασμένος και τα κενά μεταξύ τους καθιστούν αδύνατη την διάβαση του ιδίως με αυτοκίνητο. Κι αν την εποχή εκείνη τα κενά ήταν όπως είναι σήμερα δηλαδή δεν είχαν καλυφτεί με χώμα ή άλλο υλικό, τότε μόνο για άλογα ήταν κατάλληλος.

Η εκκλησία του San Sebastioano δίπλα στη είσοδο. Εδώ το Roma Pass δεν ισχύει το εισιτήριο είναι 8 ευρώ και η είσοδος είναι με ομάδες και ξεναγό ανάλογα την γλώσσα ξενάγησης που προτιμάτε

Η φωτογράφιση μέσα στις κατακόμβες απαγορεύεται. Όταν όμως βρεθήκαμε σ ένα άνετο χώρο όπου μας ξεναγούσε ο υπάλληλος, στον μόνο που δεν αναφέρθηκε ήταν η μετάφραση της ελληνικής επιγραφής. Για τιμωρία του ...έμεινα τελευταίος και πάτησα το κλικ... Εκτός απ αυτή, υπήρχαν πολλές ελληνικές λέξεις χαραγμένες με αιχμηρό εργαλείο στους τοίχους. Αξιοσημείωτο είναι ότι στις επιτύμβιες αρχαίες επιγραφές το κείμενο κομπλιμεντάρει το νεκρό και δεν αναφέρεται στη θλίψη των δικών του...

Εντός της εκκλησίας βλέπετε το τελευταίο έργο του Μπερνίνι λίγο πριν πεθάνει. Νομίζω πως το ξανάγραψα ότι οι πλατείες και τα μουσεία είναι γεμάτα με τα έργα του.

Ένα μικρό κομμάτι του δρόμου είναι στρωμένο για τις σημερινές ανάγκες των οχημάτων για εξυπηρέτηση διαφόρων υπηρεσιών, ξενοδοχείων και εστιατορίων που βρίσκονται κοντά στον αρχαίο δρόμο