Πολωνία Βαρσοβία - To Lubię!

[Inertia79]

Δεν θυμάμαι πώς μας μπήκε η ιδέα να πάμε στη Βαρσοβία, κάτι οι αφηγήσεις μιας φίλης που την επισκεπτόταν συχνά πυκνά για συνέδρια, κάτι η τελευταία εμμονή μας με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγο η αγάπη για τη βότκα και η συμπάθεια για τον Σοπέν και κυρίως ο προϋπολογισμός μας, οδήγησαν την 1η Ιανουαρίου 2014 στην πρώτη απόφαση της νέας χρονιάς! Με παρέα τους αγαπημένους μας κουμπάρους και συνοδοιπόρους σε πολλά ταξίδια, κλείνουμε εισιτήρια για τον Φεβρουάριο και το ταξίδι ξεκινάει… γιατί το ταξίδι αρχίζει από τη στιγμή που αρχίζω να ρουφάω μανιωδώς κάθε πληροφορία για την πόλη, από επίσημες και «ανεπίσημες» ιστοσελίδες, ξένα περιοδικά, φόρουμ και μπλογκ, χάρτες και Google maps…

H προσφορά για 5 διανυκτερεύσεις και πρωινό στο ιστορικό Bristol και η πληρότητα του Ma Maison LaRegina, μας οδήγησαν στην απόφαση να επικεντρωθούμε στη Βαρσοβία και να επισκεφτούμε την Κρακοβία-Άουσβιτς μόνο για ολοήμερη ξενάγηση. Εντελώς έξω από το ταξιδιωτικό μας «modus operandi» οι επισκέψεις – αστραπή σε άλλες σημαντικές πόλεις, αλλά για όλα υπάρχει μια αρχή… και τέλος. Υποσχεθήκαμε να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο την επόμενη φορά στην Κρακοβία.

Άφιξη πτήσης Α3 3860 εις Βαρσοβίαν…

Το αεροδρόμιο Chopin με την πορτοκαλί σήμανση και τις μεγάλες τζαμαρίες ήταν η πρώτη θετική εντύπωση από την πόλη. Αφού βγάλαμε μερικά zloty στο μηχάνημα και προσπεράσαμε τους κράχτες ταξί, κατευθυνθήκαμε προς την πιάτσα και 40 zloty μετά, φτάσαμε έξω από το BristolHotel πάνω στην Krakowskie.

Μεταφορές στο κέντρο από αεροδρόμιο

Με ταξί από τις συνεργαζόμενες εταιρείες SuperTaxi, Sawa και ELE. Η SuperTaxi είναι η πιο οικονομική.

Με το λεωφορείο 175 (εισιτήρια θα βρείτε στο RELAY στην αίθουσα αφίξεων) ή με το N32 αν φτάνετε βράδυ.

Με τα τρένα SKM (άσπρο-κόκκινο) που φεύγουν κάθε 20 λεπτά. Η γραμμή S2 φτάνει στο σταθμό Śródmieście του κέντρου, ενώ η S3 στο σιδηροδρομικό σταθμό WarszawaCentralna.


Το ξενοδοχείο δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη θέση, ιδιαίτερα για όσους θέλουν να μείνουν πιο κοντά στα περισσότερα μνημεία, εκκλησίες, θέατρα, την Παλιά Πόλη και τις όχθες του Βιστούλα. Επίσης, σε κοντινή απόσταση είναι κάποιες καλές επιλογές για φαγητό και ποτό. Όσοι προτιμάτε να είστε κοντά σε εμπορικά κέντρα ή στις περιοχές του πρώην Γκέτο όπου βρίσκονται περισσότερα νεανικά μαγαζιά για φαγητό/ποτό, προτιμήστε την περιοχή κοντά στο Παλάτι Κουλτούρας και Επιστήμης.

Το check-in έγινε σχετικά γρήγορα, και οδηγηθήκαμε μέσω του artnouveau ασανσέρ στα δωμάτιά μας. Σχετικά μικρό, αλλά με όλες τις ανέσεις και με υπέροχη θέα από ένα μόνο μικρό παραθυράκι με πεζούλι: το αγαπημένο μου σημείο για να διαβάζω το βιβλίο μου ή να προγραμματίζω την υπόλοιπη μέρα. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι εδώ και χρόνια έχω επωμιστεί να ερευνώ και να σχεδιάζω όλα τα ταξίδια μας στο εξωτερικό. Η απουσία δωρεάν wifi στα δωμάτια με δυσκόλεψε ιδιαίτερα κι έτσι μέρος της έρευνας γινόταν στο λόμπι ή την αίθουσα υπολογιστών πίσω από τη ρεσεψιόν…

Ήταν ακόμα πρωί και δεν κρατιόμασταν για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα. Τρεις βδομάδες πριν, η θερμοκρασία το βράδυ είχε κατακρημνιστεί στους -20°C, όμως χάρη στο κοκαλάκι της νυχτερίδας που κουβαλάμε, η κατώτερη θερμοκρασία ήταν μόλις -1 °C…

Βάζω στο smartphone την εφαρμογή Warsaw Offline Guide και επιλέγω την ξενάγηση στην Βασιλική Οδό και την Παλιά Πόλη. Στην περιοχή αυτή, η πόλη είναι γεμάτη από καθολικές εκκλησίες, κλειστές στους επισκέπτες κατά τις ώρες προσευχής και λειτουργίας. Κάθε φορά που περνάγαμε από κάποιο σημαντικό μνημείο ή σημείο, ακούγαμε την ιστορία του. Προεδρικό Μέγαρο, Αγία Άννα, στήλη του Σιγμούνδου, Γοργόνα, Barbakan, μνημείο του Μικρού Αντάρτη…

Ανεβαίνουμε στο vantagepoint της Αγίας Άννας (http://www.taraswidokowy.pl/) έναντι 5 zloty έκαστος για να θαυμάσουμε την πόλη και τον Βιστούλα, αλλά και να προσανατολιστούμε. Στάση στο infocentre της Παλιάς Πόλης (υπάρχει κι άλλο μεγαλύτερο στην πίσω πλευρά του Παλατιού Κουλτούρας και Επιστήμης).

Προμηθευτείτε όσο το δυνατόν περισσότερους οδηγούς της Πόλης, ειδικά το Inyourpocket που μπορείτε επίσης να κατεβάσετε και στο κινητό σε pdf ή app. Μια καλή ιδέα είναι να επισκεφτείτε από την Ελλάδα την επίσημη ιστοσελίδα www.warsawtour.pl/en για να πάρετε μια ιδέα του τι σας περιμένει και να αποφασίσετε πού θέλετε να επικεντρωθείτε. Επίσης, έχουν σχεδιαστεί πολύ καλές εφαρμογές (κάποιες λειτουργούν και offline, αρκεί να έχετε εγκατεστημένο το GPS), όπως το Warsaw Offline Guide, TC Trips Warsaw, Warsaw Travel Guide και το πιο νεανικό, off the beaten track USE-IT Warsaw.
Αν προτιμάτε να τα ακούτε, κάθε μέρα στις 11 ξεκινάει δωρεάν ξενάγηση στη Στήλη του Σιγμούνδου. Ψάξτε για την πορτοκαλί ομπρέλα!
http://orangeumbrella.pl/


Η έλλειψη καφεΐνης αρχίζει να κάνει έντονα τα συμπτώματά της κι έτσι κατευθυνόμαστε στο καφέ To Lubię στην οδό Freta 10 προς τη Νέα Πόλη – το μοναδικό καφέ στην Παλιά Πόλη που «δέχονται» να επισκεφτούν οι ντόπιοι. Και δεν έχουν άδικο: βρίσκεται ουσιαστικό στο κωδωνοστάσιο της διπλανής εκκλησίας, και σερβίρει υπέροχα γλυκά και καφέ. Επειδή είναι μικρό, γεμίζει αμέσως!

Αναζωογονημένοι πια, αρχίζουμε με καθαρή ματιά να περιπλανόμαστε στην περιοχή, όπου τίποτα δεν θυμίζει την τραγική εικόνα της 60 χρόνια πριν: τα χρώματα είναι ζωηρά, οι δρόμοι πεντακάθαροι. Σιγά-σιγά αρχίζω να θυμάμαι αυτά που είχα διαβάσει… για τους θρύλους της Σειρήνας και του Βασιλίσκου, μυθικού τέρατος, και για τα Πέτρινα Σκαλοπάτια. Στην οδό Kanonia, βρίσκουμε το πιο στενό σπίτι της χώρας - πλάτους όσο ένα παράθυρο! Στην αυλή, τρίβουμε την καμπάνα και κάνουμε 3 φορές τον γύρο της για καλή τύχη… το μόνο που ζητάμε είναι καλό καιρό, κατά τ’ άλλα νιώθουμε ήδη τυχεροί… και ευλογημένοι (με τόσες εκκλησίες γύρω μας!).

Στην επιστροφή κατευθυνόμαστε μέσω της οδού Senatorska προς την Πλατεία Θεάτρων με τα υπέροχα κτίρια του ανακτόρου Jabłonowski (πρώην δημαρχείο και σημείο-κλειδί της Εξέγερσης του 1944), της Όπερας και του Εθνικού Θεάτρου. Μοναδική παραφωνία το πάρκινγκ ανάμεσα σε αυτά που κρύβει τη στήλη του Μεσημβρινού της Βαρσοβίας. Συνεχίζουμε προς το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και το μνημείο του Σταυρού. Η επιθυμία των αρσενικών του γκρουπ για την πρώτη μπύρα μας οδηγεί στην μπυραρία Browarnia, σχεδόν απέναντι από το Bristol. Από το τραπέζι μας μπροστά στην τζαμαρία, χαζεύουμε για ώρα τον κόσμο που περνάει από την Krakowskie Przedmieście.

Μετά από σύντομη ξεκούραση, μπάνιο και αναστύλωση ξεκινάμε τον περίπατο στη Βασιλική Οδό, αυτή τη φορά νότια προς τη Nowy Swiat και την Πλατεία Τριών Σταυρών.H Nowy Swiat («Νέος Κόσμος») είναι η χαρά του τουρίστα, με ένα σωρό καφέ, περιποιημένα εμπορικά μαγαζιά και τράπεζες. Όμως, αν στρίψετε αριστερά στην αυλίτσα του αρ. 22 θα μπείτε πραγματικά σε άλλο κόσμο ή –όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι στον Μυστικό Κήπο! Μια σειρά από dive (αλλιώς «τελειωμένα«) bars με πάμφθηνες τιμές και εκκεντρική διακόσμηση, που τα βράδια γεμίζουν από ντόπιους.

Συνεχίζοντας είδαμε τον τεχνητό φοίνικα «Greetings From Jerusalem», τα πρώην γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος και νυν τράπεζες και αντιπροσωπεία της Ferrari (η ειρωνεία στην αποκορύφωσή της) και το άγαλμα του Ντε Γκωλ που μοιάζει να εξέρχεται από αυτά.

Για το πρώτο μας δείπνο, αναπόφευκτα σκεφτόμαστε παραδοσιακές στολές, ροδομάγουλες χωριατοπούλες, λάχανα και λουκάνικα, και άλλα τέτοια κλισέ.
Αποφασίζουμε, ωστόσο, να επισκεφτούμε κάτι λιγότερο φολκλόρ όπως το μοναστηριακού τύπου Pierogarnia Na Berdnarskiej πίσω από το Bristol ή το υπέροχο Piąta Ćwiartka με την αψιδωτή αίθουσα μέσα στο Κάστρο, όμως αμφότερα κλείνουν στις 8… Η όρεξή μας για pierogi γίνεται ακόμα πιο έντονη και συμφωνούμε να κατευθυνθούμε προς κάποιο από τα πολλά Zapiecek στην παλιά πόλη, εν γνώσει μας για την αυτό-παγίδευσή μας σε ένα από τα πολλά «touristtraps» της περιοχής! Δοκιμάσαμε Pierogi με γέμιση σπανάκι και μπεϊκον, ήπιαμε ένα «χειμωνιάτικο ελιξίριο» με ρούμι, μπύρες, μπύρες και μπύρες… κόστος 10 ευρώ το άτομο. Πα μαλ για πρώτο δείπνο, όπου πάντα είναι καταδικασμένο να είναι το χειρότερο όση έρευνα και αν κάνεις!

Η επόμενη μέρα έχει πτήση για Κρακοβία και «εκδρομή» στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου με πτήση επιστροφής το ίδιο βράδυ… Check-in στην ιστοσελίδα της LOT, προγραμματισμός αφύπνισης από κινητά, ξυπνητήρια και ρεσεψιόν και ένας υπέροχος βαρύς πρώτος ύπνος…

 

[Inertia79]

Ξανά στο αεροδρόμιο, αυτή τη φορά χωρίς αποσκευές παρά μόνο φωτογραφικές μηχανές και μια αγωνία για το τι θα δούμε και, κυρίως, τι θα νιώσουμε εκεί που θα βρεθούμε. Εντύπωση μας έκανε ότι σε κανένα σημείο ελέγχου του αεροδρομίου δεν μας ζήτησαν διαβατήριο ή ταυτότητα. Τις μπότες τις βγάλαμε κανονικά, αλλά θα μπορούσαμε να είμαστε ο Ρότζερ και η Τζέσικα Ράμπιτ! Η πτήση στο μικρό Embraer ήταν σύντομη, αλλά δεν σέρβιραν καφέ ή χυμό –μόνο νερό και τσάι. Μετά κατάλαβα από έναν κατάλογο ότι χρέωναν τα σνακ, τους καφέδες κ.λπ.

Στις αφίξεις μας περίμενε ο οδηγός της εταιρείας Krakow Shuttle και χωρίς καθυστέρηση ξεκινήσαμε για το κέντρο της Κρακοβίας, όπου θα μετεπιβιβαζόμασταν σε άλλο βαν για Άουσβιτς – Μπιρκενάου. Στη διαδρομή, εκμεταλλευτήκαμε το γεγονός ότι ο νεαρός φοιτητής-οδηγός μιλούσε άπταιστα αγγλικά και τον βομβαρδίσαμε με ερωτήσεις για την πόλη του, τον τρόπο ζωής και τη φοιτητική κοινότητα εκεί.

Αλλάζουμε βαν και ξεκινάμε για την πιο περίεργη «εκδρομή»… σαν να θέλουμε πολύ να πάμε κάπου, αλλά δεν ανυπομονούμε, σαν να νιώθουμε μια υποχρέωση να το κάνουμε κι όχι προσωπική επιθυμία. Σκεφτόμαστε ότι όλη η εμπορευματοποίηση και η οργάνωση της εκδρομής ίσως αφαιρέσουν κάτι από τη σκληρότητα της εμπειρίας…
Στη διαδρομή παίζει μια ταινία με σοβιετικό υλικό από την «απελευθέρωση» των κρατουμένων με εικόνες φρικτές. Παρ’ όλα αυτά σπάνια γυρίζω το βλέμμα μου στην φύση έξω…

Φτάνουμε στην είσοδο του Μουσείου, φοράμε τα αναπόφευκτα καρτελάκια και ακουστικά, γνωρίζουμε την ξεναγό μας και ξεκινάμε. Ο καιρός μουντός και κρύος –απόλυτα ταιριαστός. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ το μέρος εδώ με ανθισμένα παρτέρια και πράσινα δέντρα.

Περνάμε μουδιασμένοι από τα μπλοκ με τις βιτρίνες της φρίκης, όπου εκτίθενται τα υπάρχοντα των κρατουμένων: βαλίτσες, γυαλιά, και τεχνητά μέλη, ακόμα και ανθρώπινα μαλλιά.
Η ξεναγός είναι φανερά συγκινημένη, κι ας τα έχει δει και πει εκατοντάδες φορές.

Και μετά ήρθε το χιόνι…

Πυκνό, καθαρό και μαλακό που σε λίγα λεπτά έστρωσε όλο το στρατόπεδο: μια εικόνα μαγική, μια απόλυτη ησυχία...

Αργότερα, στο Μπιρκενάου τα πάντα ήταν καλυμμένα με χιόνι και πυκνή ομίχλη. Έβλεπες από ψηλά τους ατελείωτους στρατώνες να χάνονται στην ομίχλη. Έξω δεν περπατούσε ψυχή, εδώ που κάποτε έσερναν τα βήματά τους τόσες χιλιάδες ψυχές.

Κάποια στιγμή, ένα μικρό παιδί από το προηγούμενο γκρουπ θέλησε να παίξει χιονοπόλεμο. Πόσο περίεργο θα ήταν να παίζουν εδώ παιδιά χιονοπόλεμο…

Δεν θα περιγράψω τις εικόνες που είδαμε, είναι μια φρίκη που όσο και να ήσουν προετοιμασμένος την ένιωθες σε κάθε βήμα που έκανες. 55000 Έλληνες απελάθηκαν εδώ από Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Κέρκυρα. Αναρωτιέμαι αν επέστρεψε κανείς.

Στο πούλμαν της επιστροφής, το υπόλοιπο γκρουπ άρχισε να τρώει σάντουιτς και σαλάτες (!). Κανείς δεν μιλούσε για ό,τι είχε δει, μόνο εμείς οι Έλληνες που δεν κρατάμε τίποτα μέσα μας! Ίσως, επειδή μόνο εμείς δεν είχαμε γεμάτο στόμα;

Στην Κρακοβία δεν είχε χιονίσει, ούτε στα χωριά πριν από αυτή. Λες και μόνο εκεί χιονίζει για να καλύψει τα αίσχη.

Η πόλη έμοιαζε ακόμα πιο όμορφη και παραμυθένια απ’ ότι είναι κι έτσι αμέσως υποσχεθήκαμε να της αφιερώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο την επόμενη φορά. Έτσι, περιοριστήκαμε στην κεντρική πλατεία με την κλειστή αγορά, τον ναό της Παναγίας και περπατήσαμε μέχρι το πανέμορφο Kazimierz. Αντικρίζοντας την σχεδόν ανέπαφη πρώην Εβραϊκή συνοικία, επανέρχονται τα συναισθήματα των προηγούμενων ωρών, ευτυχώς για λίγο.

Επιστροφή στη Βαρσοβία και στο ξενοδοχείο. Η υπερένταση της ημέρας ζητούσε να κλείσουμε τη βραδιά με ένα ποτό, έτσι επιλέξαμε το Cuda Na Kiju, ένα multi-tap bar που εκτείνεται σε 3 ορόφους μέσα στα πρώην γραφεία του Κομμουνιστικού κόμματος.

Τρεις μπύρες και μια πίτσα (πολύ καλή) μετά, επιστροφή στο Μπρίστολ και στο μαλακό στρώμα μας.. Καληνύχτα.

 

[karfitsa]

Πολυ καλη η αφηγηση σου,με εβαλες στο κλιμα,αμεσως...και οι φωτογραφιες σου,επισης,ειναι καταπληκτικες

 

[chris7]

Πολύ εντυπωσιακές φωτογραφίες.

 

[Inertia79]

Σας ευχαριστώ πολύ!

 

[Inertia79]

Σαν να μας έλειψε η Βαρσοβία και παρά την κούραση της χθεσινής μέρας, ξυπνήσαμε νωρίς για το πρώτο μας πρωινό στο Bristol. Υπέροχα ψωμιά, αβγά με τα συνοδευτικά τους, φρεσκοστυμένοι χυμοί, φρούτα και τοπικά γλυκά, αλλά και καπνιστά ψάρια με συνοδευτικές σάλτσες, smoothies από παντζάρια και φυσικά το τοπικό τους «amusebouche», το smalek: λαρδί με κομματάκια μπέικον.

Η μέρα σήμερα προβλέπει επίσκεψη στο Μουσείο της Εξέγερσης, αφιερωμένο στις 63 ημέρες που διήρκησε η ένοπλη εξέγερση των Πολωνών από την 1η Αυγούστου 1944 (είχε προηγηθεί μια εξέγερση στο Εβραϊκό Γκέτο ένα χρόνο νωρίτερα). Το μουσείο στεγάζεται σε ένα πρώην σταθμό ηλεκτροδότησης τραμ και άνοιξε τις πόρτες του το 2004. Τα εκθέματα ποικίλλουν από παλιά ημερολόγια και προσωπικά αντικείμενα μέχρι όπλα, αναπαραγωγή ενός πειρατικού ραδιοφωνικού σταθμού και μια ρέπλικα αεροπλάνου Β24 που καταρρίφθηκε και πλέον χρησιμοποιείται για προβολές. Ιδιαίτερα εντυπωσιακές οι φωτογραφίες που γεμίζουν τους χώρους, αλλά και τα βίντεο «πριν και μετά» που δείχνουν πώς σε λίγες μέρες μια πόλη σχεδόν σβήστηκε από το χάρτη. Προσοχή, επειδή η έκθεση αφηγείται την ιστορία με χρονολογική σειρά, θα πρέπει να ακολουθήσετε τα ημερολόγια με τις ημερομηνίες. Στο εκδοτήριο υπάρχει κι ένα πολύ καλό πωλητήριο.

Από την Grzybowska κατευθυνόμαστε ανατολικά προς την οδό Chlodna, στην καρδιά του πρώην εβραϊκού γκέτο. Εκεί, στη διασταύρωση με τη Żelazna (δίπλα στο πολύ καλό εστιατόριο Inn Under the Red Hog με σήμα το κόκκινο γουρούνι), υπήρχε η αερογέφυρα που ένωνε το μεγάλο με το μικρό γκέτο. Όταν βραδιάσει, μια εγκατάσταση με οπτικές ίνες σχηματίζει μια εικονική γέφυρα.

Απέναντι σχεδόν, μεταξύ Chlodna 22 και Żelazna 74 θα δείτε το πιο στενό οικοδόμημα. Ένα «σπίτι» (το χαρακτηρίζουν art installation μιας και δεν πληροί τους κανόνες της πολεοδομίας) που καλύπτει το κενό ανάμεσα σε δύο οικήματα: ένα προ-πολεμικό και ένα σύγχρονο και ενώνει συμβολικά τον παλιό με το νέο κόσμο. Σήμερα, χρησιμοποιείται σαν ξενώνας για νέους καλλιτέχνες που επισκέπτονται την πόλη (http://kerethouse.com/).

Ξαναβγαίνουμε στην Grzybowska και φτάνουμε σε λίγο στη Συναγωγή και το Εβραϊκό Θέατρο. Στο χάρτη που έχω φτιάξει με την «εβραϊκή διαδρομή», βλέπω ότι είμαστε κοντά στην οδό Prozna: το μοναδικό δρόμο του Εβραϊκού Γκέτο όπου διατηρούνται τα σπίτια που υπήρχαν και τότε. Κάθε Σεπτέμβρη, εδώ πραγματοποιείται το Φεστιβάλ Εβραϊκής Κουλτούρας – Η Βαρσοβία του Σίνγκερ (http://www.festiwalsingera.pl).

Κάνουμε ένα μικρό κύκλο και βρισκόμαστε στην οδό Sienna 55 σε μια ήσυχη αυλή. Ανοίγουμε την αυλόπορτα (αν είναι κλειστή, ζητήστε από το διπλανό κατάστημα να σας ανοίξουν) και βλέπουμε το μοναδικό κομμάτι του τείχους που έχει απομείνει.

Σειρά έχει το περίφημο και αμφιλεγόμενο Παλάτι της Κουλτούρας και της Επιστήμης, «δώρο» του Στάλιν στην Πόλη και ψηλότερο κτίριο της Βαρσοβίας. Μπορεί να μοιάζει να βγήκε από την ταινία Ghostbusters, να είναι υπερβολικό αλλά είναι πολύ χρήσιμο για να προσανατολίζεσαι στην πόλη. Η μέρα είχε αρκετή ομίχλη κι έτσι δεν ανεβήκαμε στο παρατηρητήριο. Κάνουμε μια μικρή βόλτα στην Plac Defilad (Πλατεία Παρελάσεων) και χαζεύουμε τους ουρανοξύστες που χτίστηκαν στην περιοχή για να κάνουν παρέα στο PeKiΝ όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι το Παλάτι Κουλτούρας και Επιστήμης.

Είναι ήδη μεσημέρι και αποφασίζουμε να κλείσουμε την περιήγηση στην περιοχή με μια επίσκεψη στο Fotoplastikon (Al. Jerozolimskie 51)! Τι είναι αυτό; Μια αίθουσα που θυμίζει καμπαρέ και στη μέση ένα μεγάλο στερεοσκόπιο όπου κάθεσαι και βλέπεις να περνάνε μπροστά σου παλιές τρισδιάστατες φωτογραφίες. Η έκθεση αλλάζει ανάλογα με την εποχή, έτσι απογοητευτήκαμε που δεν μας έτυχε να δούμε εικόνες της παλιάς Βαρσοβίας. Αντ΄αυτού είδαμε όλους τους λόφους και λεωφόρους της Αργεντινής και της Ουρουγουάης. Παρ’ όλα αυτά είναι κάτι που αξίζει να επισκεφτείς.

Στο τέλος, μην παραλείψετε φεύγοντας να αγοράσετε Pierniki από το Tebe, μαγαζάκι στην αυλή. Τα pierniki είναι παραδοσιακά στολίδια από gingerbread σε ό,τι σχήμα μπορείς να φανταστείς. Είναι στολισμένα με φυσικά υλικά, όπως παπαρουνόσπορο, μαραθόσπορο και όσπρια. Εγώ πήρα 3-4 για δώρο και 1 για μένα. Ανυπομονώ να βάλω τα Χριστούγεννα το καινούριο μου στολίδι από τη Βαρσοβία.

Είχα διαβάσει ότι στη Βαρσοβία το τελευταίο trend στο φαγητό είναι τα μπεργκεράδικα. Πρέπει να υπάρχουν στην πόλη όσα γιαουρτάδικα έχουμε στην Αθήνα.

Έτσι, αποφασίσαμε να εμπιστευτούμε το στομάχι μας σε ένα από τα κοντινά της περιοχής: το BarnBurger. Φοιτητική ατμόσφαιρα, γρήγορο σέρβις και ένας ολόκληρος τοίχος με τις επιλογές μπέργκερ – όλα στα πολωνικά! Ωστόσο, όλο και κάποιος θα σας βοηθήσει να αποφασίσετε. Εμείς διαλέξαμε Gender Burger και Heart Attack. Κάθε μπέργκερ συνοδεύεται με πατάτες και coleslaw σαλάτα και εννοείται με μπύρα! Του δώσαμε και κατάλαβε, και σύντομα πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και διάβασμα.

Το απόγευμα κάναμε με την κουμπάρα μου μια βόλτα ξανά στην περιοχή, αυτή τη φορά με την μπροσούρα του Σοπέν παραμάσχαλα, που σε οδηγεί σε όλα τα σημεία που έχει περάσει ο μεγάλος ρομαντικός συνθέτης: τα σπίτια όπου έζησε, ο ναός του Τίμιου Σταυρού όπου λέγεται ότι βρίσκεται η καρδιά του, το σαλόνι του σπιτιού του, η εκκλησία όπου έπαιζε εκκλησιαστικό όργανο, οι δρόμοι που περπατούσε, το αγαπημένο του εστιατόριο και πολλά άλλα. Κατεβάστε το audioguide από τη σελίδα http://chopin.um.warszawa.pl/en. Ο δήμος της πόλης έχει εγκαταστήσει διαδραστικά παγκάκια μπροστά από τα σημεία που περιγράφονται στον οδηγό. Με το πάτημα ενός κουμπιού, γεμίζει ο αέρας από μελωδίες του Σοπέν. Ξαποστάστε στο παγκάκι και αφεθείτε στη στιγμή…

Για βραδινό, επιλέξαμε την Πλατεία Θεάτρων και συγκεκριμένα το Momu Gastrobar, ένα νεανικό στέκι για ποτό και φαγητό τύπου streetfood που όμως ήταν τέλεια μαγειρεμένο και ευφάνταστο. Κι εδώ το μενού ήταν στα Πολωνικά, αλλά η κοπέλα που μας σέρβιρε ήταν πρόθυμη να μας το μεταφράσει όλο! Καθίσαμε στον κάτω όροφο των καπνιστών, που περιέργως ήταν σχεδόν άδειος και με χαμηλά την μουσική, σε αντίθεση με την πάνω αίθουσα των μη καπνιστών! Πήραμε διάφορα σάντουιτς (πολύ καλό το rouben και αυτό με χούμους και φαλάφελ), σαλάτες, ευφάνταστα χοτ ντογκ και βότκα σε πολύ καλές τιμές, περίπου 10 ευρώ το άτομο. Εκεί δοκίμασα και την πρώτη μου Zubrowka (αυτή με το γρασίδι) κι έκτοτε την καθιέρωσα! Ό,τι πρέπει για τη σύντομη μεν, παγωμένη δε, επιστροφή στο ξενοδοχείο! Καληνύχτα σας!

 

[sofianaxos]

πολύ ωραία ιστορία!! Στο Παλάτι των Επιστημών δεν αξίζει η ανάβαση κατά την γνώμη μου.. Ναι μεν έχει ωραία θέα, αλλά δεν μπορείς να βγεις ωραία φωτογραφία.