Περιεχόμενα
Με την Βαρσοβία και την Πολωνία γενικότερα, είχαμε ξαναγνωριστεί πριν δυόμιση χρόνια, την περίοδο της Πρωτοχρονιάς του 2015, για αυτό το ταξίδι είχα γράψει εδώ. Τότε είχαμε πάει Κρακοβία και Βαρσοβία, αλλά κάτι το γεγονός ότι ήταν χειμώνας κι έκανε πολύ κρύο, κάτι το ότι νύχτωνε νωρίς, κάτι οι αργίες των εορτών, δεν μας επέτρεψαν να δούμε όλα όσα θα θέλαμε, ειδικά στη Βαρσοβία. Από τότε, λοιπόν, είχα σκεφθεί ότι με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναπήγαινα στη Βαρσοβία.
Ψήνω, λοιπόν, ένα φίλο μου, βρίσκω και οικονομικά εισιτήρια με τη Ryanair κι αρχίζω να καταστρώνω το πρόγραμμα. Στο σημείο αυτό να πω ότι δεν μπορώ να πάω κάπου στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, θέλω να το έχω ψάξει αρκετά πριν πάω κάπου, έτσι ώστε να ξέρω πού θα πάω, πώς θα πάω, με τι κόστος κλπ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, αν χρειαστεί, δε θα παρεκκλίνουμε και από το πρόγραμμα.. Δεν είμαστε ταξιδιωτικό πρακτορείο εξάλλου!
Και φθάνει η Παρασκευή 19/5, μετά τη δουλειά κατευθείαν για αεροδρόμιο. Μια ματιά στον καιρό και ανακουφίζομαι καθώς ο καιρός για το τριήμερο που θα πηγαίναμε προβλεπόταν αρκετά καλός στη Βαρσοβία. Είχαμε κλείσει και κανονική βαλίτσα που την παραδώσαμε στο αεροδρόμιο και η πρώτη ψυχρολουσία έρχεται κατά τη διάρκεια της επιβίβασης! Η χειραποσκευή μου ήταν κατά μερικά εκατοστά μεγαλύτερη από το κανονικό, οι υπάλληλοι ανένδοτοι, ή θα πλήρωνα πρόστιμο 50 Ευρώ ή δε θα ταξίδευα! Ε, όπως καταλαβαίνετε, δεν είχα και πολλά περιθώρια, πάνε τα πρώτα 50 Ευρώ μου άδικα! (Για περισσότερα για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε τα όσα έχω γράψει εδώ)
Τέλος πάντων, μετά από μια ήσυχη και ομαλότατη πτήση δυόμιση ωρών φθάσαμε στο αεροδρόμιο Modlin της Βαρσοβίας. Το αεροδρόμιο βρίσκεται αρκετά μακριά από την πόλη, γύρω στα 45 χλμ, και περιβάλλεται από δάσος. (Το έτερο αεροδρόμιο, το Chopin, αντιθέτως βρίσκεται πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης). Είχαμε κλείσει ιδιωτικό βανάκι να μας παραλάβει, εδώ το βανάκι, εκεί το βανάκι, πουθενά το βανάκι. Τελικά ήρθε με 40 λεπτά καθυστέρηση, ο οδηγός μας είπε ότι είχε πολύ κίνηση όταν ερχόταν επειδή ήταν Παρασκευή και επειδή ο καιρός ήταν καλός οι Βαρσοβέζοι εξορμούσαν στις εξοχές.. και είχε δίκιο, στο δρόμο προς τη Βαρσοβία, στο αντίθετο ρεύμα γινόταν χαμός από κίνηση…συμβαίνουν και εις τας Ευρώπας λοιπόν αυτά!
Το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει βρισκόταν στην περιοχή Seska Kepa της πόλης, μια περιοχή στα ανατολικά του ποταμού Βίστουλα που χωρίζει τη Βαρσοβία στα δύο, με τη δυτική να είναι η τουριστική κι εκεί που μέναμε να ήταν πιο «γνήσια» καθώς ήταν περιοχή με αρκετές γειτονιές και κτίρια από την εποχή του σοσιαλιστικού παρελθόντος. Όσοι έχετε επισκεφθεί τέτοιες χώρες θα ξέρετε τι εννοώ, τεράστια κτιριακά συγκροτήματα με εκατοντάδες ή και χιλιάδες διαμερίσματα. Το πολύ θετικό ήταν ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα ήταν καλοδιατηρημένα και εξωτερικά και πιθανόν και εσωτερικά, αφού σε ένα τέτοιο μέναμε κι εμείς.
Η ώρα είχε περάσει και το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι μια βόλτα στην περιοχή και την οδό Francuska (Γαλλική Οδός) όπου ήταν ο κεντρικός δρόμος της πόλης με καταστήματα και εστιατόρια κάθε είδους. Βέβαια, μόνο εστιατόριο με γνήσια πολωνική κουζίνα δεν είδαμε, οπότε κάτσαμε σε ένα Βαλκανικό Εστιατόριο όπου έφαγα ένα νοστιμότατο pleskavica (μεγάλο μπιφτέκι, πικάντικο, που το τρώνε πολύ στη Σερβία), πολύ πιο ωραίο και από αυτά που είχα φάει τις δυο φορές που έχω πάει στη Σερβία.
Με αυτά και με αυτά έφθασε η ώρα να πάμε για ύπνο μια και μας περίμενε μια μεγάλη μέρα και είχαμε πολλά να δούμε..
Ημέρα 2η
Ηλιόλουστο ξημέρωσε το Σάββατο στη Βαρσοβία, με τον ήλιο να μπαίνει στα δωμάτια μας από τις 4.30 το πρωί, μια και τέτοια ώρα ξημερώνει αυτή την εποχή στην Πολωνία. Ετοιμαστήκαμε, και χρησιμοποιήσαμε το Uber για να πάμε στην Παλιά Πόλη… Ακολουθούν πληροφορίες για το Uber, για όποιον ενδιαφέρεται.
Φθάσαμε στην Παλιά Πόλη και ήταν ώρα για το πρώτο walking tour της ημέρας. Τα walking tour πάντα τα προτιμώ όταν πάω κάπου, το έχω ξαναγράψει εξάλλου. Είναι δωρεάν, πληρώνεις μόνο στο τέλος ό,τι θες και αν θες, και σε ξεναγούν σε διάφορα σημεία της πόλης. Μοναδική προϋπόθεση είναι να ξέρει κανείς αγγλικά, μια και walking tour στα ελληνικά δεν έχω πετύχει ακόμα! Η Παλιά Πόλη, λοιπόν, της Βαρσοβίας, δεν είναι τόσο παλιά όσο φαίνεται μια και η περιοχή καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους βομβαρδισμούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο ξαναχτίστηκε ακριβώς όπως ήταν τη δεκαετία του ΄50 ενώ το Βασιλικό Κάστρο που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία της Παλιάς Πόλης ολοκληρώθηκε τη δεκαετία του ΄70. Την Παλιά Πόλη τη θυμάμαι πανέμορφα στολισμένη τα Χριστούγεννα του 2015 αλλά αυτή τη φορά την είδα λουσμένη από ήλιο και ήταν πραγματικά υπέροχη. Αξίζει κανείς να τη γυρίσει με την ησυχία του, να περιηγηθεί στους πεζόδρομους, στις εκκλησίες, στα τείχη και στο Κάστρο ενώ ο βασιλικός δρόμος είναι ένας τεράστιος πεζόδρομος που ξεκινάει από την παλιά πόλη και συνεχίζει για αρκετά χιλιόμετρα. Το tour μας πήγε επίσης και στο μνημείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη νέα πόλη.
Μετά το τέλος του tour επισκεφθήκαμε και το Βασιλικό Κάστρο που την προηγούμενη φορά που είχα έρθει ήταν κλειστό επειδή ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς. Καλά αν βέβαια έχει κάποιος γυρίσει τη μισή Ευρώπη και έχει επισκεφθεί μερικές δεκάδες κάστρα, δε θα του φανεί εσωτερικά και κάτι ιδιαίτερο, αλλά όσο να ναι είναι εντυπωσιακό να βλέπει κανείς όλη αυτή την πολυτέλεια στην οποία ζούσαν οι βασιλιάδες και οι ευγενείς της Ευρώπης.
Μετά και από αυτή μας την επίσκεψη, ήταν ώρα για φαγητό και προτιμήσαμε να φάμε σε ένα milk bar, που μας είχαν αναφέρει στο walking tour. Όχι δεν είναι μπαρ που σερβίρουν.. γάλα, αλλά κάτι σαν τα δικά μας μαγειρεία, self service. Δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του ’50 στην Πολωνία για να προσφέρουν φθηνό φαγητό σε αυτούς που δεν είχαν πολλά χρήματα, και το φαγητό που προσφέρουν είναι φθηνό και σπιτικό, πράγματι δυο φορές που φάγαμε εκεί πληρώσαμε για δυο άτομα κάτω από δέκα ευρώ σύνολο. Εκεί τρώνε ακόμα και σήμερα μέχρι και άποροι και οικονομικά αδύναμοι που παίρνουν κουπόνια για να έχουν έκπτωση. Βέβαια στις μέρες μας πάνε και πολλοί τουρίστες για να πάρουν μια γεύση αυθεντικού πολωνικού φαγητού, υπόψην ότι συνήθως οι υπάλληλοι των milk bars δεν μιλάνε γρι αγγλικά, οπότε καλύτερα να εξασκήσετε τα.. πολωνικά σας! (ΟΚ στα δύο που πήγαμε υπήρχε και κατάλογος στα αγγλικά!).
Και ύστερα από όλα αυτά μια βόλτα στο μεγαλύτερο πάρκο της Βαρσοβίας, στο Lazienki επιβαλλόταν. Κι εκεί εγώ είχα ξαναπάει, υπόψην ότι ο φίλος μου ήταν η πρώτη του φορά στη Βαρσοβία, αλλά ήταν σα να πήγαινα πρώτη φορά. Τότε που είχα πάει ήταν σκοτάδι, τα πάντα ήταν παγωμένα και δεν κυκλοφορούσε ψυχή… Από το πολύ το κρύο, τότε, είχαμε…χμ…ουρήσει στα μισά δέντρα του πάρκου…
Αυτή τη φορά ήταν κάτι τελείως διαφορετικό, ο καιρός ήταν καλός και το πάρκο ήταν γεμάτο κόσμο. Παντού καταπράσινα ψηλά δέντρα, ανθισμένα λουλούδια, πάπιες και σκιουράκια να κόβουν βόλτες. Μέσα στο πάρκο έχει αρκετά μνημεία και το καλοκαίρι γίνονται πολλές εκδηλώσεις. Μπορεί κανείς να νοικιάσει και βάρκα να κάνει μια βαρκάδα στη λίμνη. Εμείς επισκεφθήκαμε και το Παλάτι στον Πάγο που χρησιμοποιούνταν ως λουτρά και εξοχικό παλάτι του βασιλιά. Η είσοδος στο πάρκο είναι φυσικά δωρεάν αλλά για τα μνημεία πρέπει να πληρώσει κανείς εισιτήριο. Θα μπορούσε κανείς να περάσει ώρες εκεί κάνοντας βόλτες και χαζεύοντας τη φύση, εμείς ξαπλώσαμε στο γρασίδι αλλά σηκωθήκαμε εγκαίρως πριν μας πάρει ο.. ύπνος!
Και καθώς ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει και ήταν Σάββατο βράδυ, ώρα για διασκέδαση στο.. Arkadia Center, το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Βαρσοβίας με εμπορικά καταστήματα, κινηματογράφους, εστιατόρια. Πήγαμε και κάναμε έφοδο στο.. Carrefour του κέντρου. Λοιπόν, άλλη μια παραξενιά μου όταν πάω στο εξωτερικό είναι να πηγαίνω σε σούπερ μάρκετ, να παρατηρώ τι αγοράζουν οι ντόπιοι, να ψωνίζω σαν.. ντόπιος! Ε, ναι, ψωνίσαμε από ποπ κορν μέχρι φυσικά πολλές βότκες. Ίσως να μη το γνωρίζετε αλλά η Πολωνία φημίζεται για τις βότκες της και μάλιστα τσακώνονται με τους Ρώσους για το ποιος έχει την καλύτερη βότκα. Οι βότκες στην Πολωνία είναι φθηνές και έρχονται σε πολλές γεύσεις. Εκτός, δηλαδή, από τις απλές μπορεί κανείς να βρει βότκες σε ό,τι γεύση θέλει, λεμόνι, κεράσι, φρούτα του δάσους, ανανά, μήλο, φράουλα, βατόμουρο και πολλά άλλα. Διαδεδομένες μάρκες η Soplica, η Lubelska (που είναι ελαφρώς φθηνότερη), η Wyborowa, που υπάρχει κι εδώ αλλά εκεί είναι φθηνότερη και σε περισσότερες γεύσεις, ενώ από τις ακριβές πολύ καλή θεωρείται η Chopin. Περισσότερα για τις βότκες.. παρακάτω!
Και μετά από όλα αυτά, πάλι ώρα για φαγητό, κάτσαμε σε μια τοπική μπυραρία και φάγαμε. Το highlight: λαρδί με κομματάκια χοιρινού που τα αλείφει κανείς πάνω στο ψωμί και φυσικά έχει χιλιάδες θερμίδες. Η πολωνική κουζίνα είναι ιδιαίτερα βαριά αλλά δικαιολογείται, ίσως, από το πολύ κρύο που κάνει εκεί το χείμώνα!
Ε, μετά από όλα αυτά δεν ήμασταν για πολλά πολλά… Σπιτάκι μας και νάνι!!
Ψήνω, λοιπόν, ένα φίλο μου, βρίσκω και οικονομικά εισιτήρια με τη Ryanair κι αρχίζω να καταστρώνω το πρόγραμμα. Στο σημείο αυτό να πω ότι δεν μπορώ να πάω κάπου στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, θέλω να το έχω ψάξει αρκετά πριν πάω κάπου, έτσι ώστε να ξέρω πού θα πάω, πώς θα πάω, με τι κόστος κλπ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, αν χρειαστεί, δε θα παρεκκλίνουμε και από το πρόγραμμα.. Δεν είμαστε ταξιδιωτικό πρακτορείο εξάλλου!
Και φθάνει η Παρασκευή 19/5, μετά τη δουλειά κατευθείαν για αεροδρόμιο. Μια ματιά στον καιρό και ανακουφίζομαι καθώς ο καιρός για το τριήμερο που θα πηγαίναμε προβλεπόταν αρκετά καλός στη Βαρσοβία. Είχαμε κλείσει και κανονική βαλίτσα που την παραδώσαμε στο αεροδρόμιο και η πρώτη ψυχρολουσία έρχεται κατά τη διάρκεια της επιβίβασης! Η χειραποσκευή μου ήταν κατά μερικά εκατοστά μεγαλύτερη από το κανονικό, οι υπάλληλοι ανένδοτοι, ή θα πλήρωνα πρόστιμο 50 Ευρώ ή δε θα ταξίδευα! Ε, όπως καταλαβαίνετε, δεν είχα και πολλά περιθώρια, πάνε τα πρώτα 50 Ευρώ μου άδικα! (Για περισσότερα για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε τα όσα έχω γράψει εδώ)
Τέλος πάντων, μετά από μια ήσυχη και ομαλότατη πτήση δυόμιση ωρών φθάσαμε στο αεροδρόμιο Modlin της Βαρσοβίας. Το αεροδρόμιο βρίσκεται αρκετά μακριά από την πόλη, γύρω στα 45 χλμ, και περιβάλλεται από δάσος. (Το έτερο αεροδρόμιο, το Chopin, αντιθέτως βρίσκεται πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης). Είχαμε κλείσει ιδιωτικό βανάκι να μας παραλάβει, εδώ το βανάκι, εκεί το βανάκι, πουθενά το βανάκι. Τελικά ήρθε με 40 λεπτά καθυστέρηση, ο οδηγός μας είπε ότι είχε πολύ κίνηση όταν ερχόταν επειδή ήταν Παρασκευή και επειδή ο καιρός ήταν καλός οι Βαρσοβέζοι εξορμούσαν στις εξοχές.. και είχε δίκιο, στο δρόμο προς τη Βαρσοβία, στο αντίθετο ρεύμα γινόταν χαμός από κίνηση…συμβαίνουν και εις τας Ευρώπας λοιπόν αυτά!
Το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει βρισκόταν στην περιοχή Seska Kepa της πόλης, μια περιοχή στα ανατολικά του ποταμού Βίστουλα που χωρίζει τη Βαρσοβία στα δύο, με τη δυτική να είναι η τουριστική κι εκεί που μέναμε να ήταν πιο «γνήσια» καθώς ήταν περιοχή με αρκετές γειτονιές και κτίρια από την εποχή του σοσιαλιστικού παρελθόντος. Όσοι έχετε επισκεφθεί τέτοιες χώρες θα ξέρετε τι εννοώ, τεράστια κτιριακά συγκροτήματα με εκατοντάδες ή και χιλιάδες διαμερίσματα. Το πολύ θετικό ήταν ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα ήταν καλοδιατηρημένα και εξωτερικά και πιθανόν και εσωτερικά, αφού σε ένα τέτοιο μέναμε κι εμείς.
Η ώρα είχε περάσει και το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι μια βόλτα στην περιοχή και την οδό Francuska (Γαλλική Οδός) όπου ήταν ο κεντρικός δρόμος της πόλης με καταστήματα και εστιατόρια κάθε είδους. Βέβαια, μόνο εστιατόριο με γνήσια πολωνική κουζίνα δεν είδαμε, οπότε κάτσαμε σε ένα Βαλκανικό Εστιατόριο όπου έφαγα ένα νοστιμότατο pleskavica (μεγάλο μπιφτέκι, πικάντικο, που το τρώνε πολύ στη Σερβία), πολύ πιο ωραίο και από αυτά που είχα φάει τις δυο φορές που έχω πάει στη Σερβία.
Με αυτά και με αυτά έφθασε η ώρα να πάμε για ύπνο μια και μας περίμενε μια μεγάλη μέρα και είχαμε πολλά να δούμε..
Ημέρα 2η
Ηλιόλουστο ξημέρωσε το Σάββατο στη Βαρσοβία, με τον ήλιο να μπαίνει στα δωμάτια μας από τις 4.30 το πρωί, μια και τέτοια ώρα ξημερώνει αυτή την εποχή στην Πολωνία. Ετοιμαστήκαμε, και χρησιμοποιήσαμε το Uber για να πάμε στην Παλιά Πόλη… Ακολουθούν πληροφορίες για το Uber, για όποιον ενδιαφέρεται.
Το Uber, αν και υπάρχει και στην Ελλάδα, στην Πολωνία είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο. Εκεί, οποιοσδήποτε κάτοχος ΙΧ μπορεί να γίνει οδηγός του Uber. Το κόστος είναι μέχρι και τρεις φορές φθηνότερο από αυτό του ταξί στη Βαρσοβία, ενώ η πληρωμή γίνεται αποκλειστικά μέσω χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας στο κινητό. Έτσι δεν πληρώνει κανείς τίποτα στον οδηγό, επιπλέον εξασφαλίζεται ότι δε θα σε κλέψει ο οδηγός υπερχρεώνοντάς σου ποσά, ενώ οι οδηγοί ακολουθούν με θρησκευτική, σχεδόν, ευλάβεια τη διαδρομή που θα τους βγάλει μέσω GPS η εφαρμογή και η οποία είναι γνωστή, τόσο στον πελάτη όσο και στον ίδιο. Επιπλέον πριν φωνάξεις το αυτοκίνητο μπορείς να επιλέξεις μεταξύ απλού αυτοκινήτου και αυτοκινήτου πολυτελείας, που είναι ελαφρώς ακριβότερο. Μέσω προσφοράς που βρήκα από το Groupon Πολωνίας, με 2,5 ευρώ κέρδισα τρεις δωρεάν διαδρομές των έξι ευρώ η καθεμία, αρκετά δηλαδή για να μετακινηθεί κανείς σχεδόν οπουδήποτε στην πόλη. Και, όχι, δε μιλάω πολωνικά, το Google Translate να είναι καλά, μια και μου φάνηκε πολύ χρήσιμο σε διάφορες προσφορές. (Διάβασα πρόσφατα, ότι οι Πολωνοί οδηγοί ταξί έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται για το Uber, το οποίο είναι ένας πολύ καλός τρόπος να αρχίσει κάποιος να κερδίζει χρήματα ακόμα και αν είναι μετανάστης στην Πολωνία καθώς δε χρειάζεται καν να μιλάει πολωνικά!)
Φθάσαμε στην Παλιά Πόλη και ήταν ώρα για το πρώτο walking tour της ημέρας. Τα walking tour πάντα τα προτιμώ όταν πάω κάπου, το έχω ξαναγράψει εξάλλου. Είναι δωρεάν, πληρώνεις μόνο στο τέλος ό,τι θες και αν θες, και σε ξεναγούν σε διάφορα σημεία της πόλης. Μοναδική προϋπόθεση είναι να ξέρει κανείς αγγλικά, μια και walking tour στα ελληνικά δεν έχω πετύχει ακόμα! Η Παλιά Πόλη, λοιπόν, της Βαρσοβίας, δεν είναι τόσο παλιά όσο φαίνεται μια και η περιοχή καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους βομβαρδισμούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο ξαναχτίστηκε ακριβώς όπως ήταν τη δεκαετία του ΄50 ενώ το Βασιλικό Κάστρο που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία της Παλιάς Πόλης ολοκληρώθηκε τη δεκαετία του ΄70. Την Παλιά Πόλη τη θυμάμαι πανέμορφα στολισμένη τα Χριστούγεννα του 2015 αλλά αυτή τη φορά την είδα λουσμένη από ήλιο και ήταν πραγματικά υπέροχη. Αξίζει κανείς να τη γυρίσει με την ησυχία του, να περιηγηθεί στους πεζόδρομους, στις εκκλησίες, στα τείχη και στο Κάστρο ενώ ο βασιλικός δρόμος είναι ένας τεράστιος πεζόδρομος που ξεκινάει από την παλιά πόλη και συνεχίζει για αρκετά χιλιόμετρα. Το tour μας πήγε επίσης και στο μνημείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη νέα πόλη.
Μετά το τέλος του tour επισκεφθήκαμε και το Βασιλικό Κάστρο που την προηγούμενη φορά που είχα έρθει ήταν κλειστό επειδή ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς. Καλά αν βέβαια έχει κάποιος γυρίσει τη μισή Ευρώπη και έχει επισκεφθεί μερικές δεκάδες κάστρα, δε θα του φανεί εσωτερικά και κάτι ιδιαίτερο, αλλά όσο να ναι είναι εντυπωσιακό να βλέπει κανείς όλη αυτή την πολυτέλεια στην οποία ζούσαν οι βασιλιάδες και οι ευγενείς της Ευρώπης.
Μετά και από αυτή μας την επίσκεψη, ήταν ώρα για φαγητό και προτιμήσαμε να φάμε σε ένα milk bar, που μας είχαν αναφέρει στο walking tour. Όχι δεν είναι μπαρ που σερβίρουν.. γάλα, αλλά κάτι σαν τα δικά μας μαγειρεία, self service. Δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του ’50 στην Πολωνία για να προσφέρουν φθηνό φαγητό σε αυτούς που δεν είχαν πολλά χρήματα, και το φαγητό που προσφέρουν είναι φθηνό και σπιτικό, πράγματι δυο φορές που φάγαμε εκεί πληρώσαμε για δυο άτομα κάτω από δέκα ευρώ σύνολο. Εκεί τρώνε ακόμα και σήμερα μέχρι και άποροι και οικονομικά αδύναμοι που παίρνουν κουπόνια για να έχουν έκπτωση. Βέβαια στις μέρες μας πάνε και πολλοί τουρίστες για να πάρουν μια γεύση αυθεντικού πολωνικού φαγητού, υπόψην ότι συνήθως οι υπάλληλοι των milk bars δεν μιλάνε γρι αγγλικά, οπότε καλύτερα να εξασκήσετε τα.. πολωνικά σας! (ΟΚ στα δύο που πήγαμε υπήρχε και κατάλογος στα αγγλικά!).
Και ύστερα από όλα αυτά μια βόλτα στο μεγαλύτερο πάρκο της Βαρσοβίας, στο Lazienki επιβαλλόταν. Κι εκεί εγώ είχα ξαναπάει, υπόψην ότι ο φίλος μου ήταν η πρώτη του φορά στη Βαρσοβία, αλλά ήταν σα να πήγαινα πρώτη φορά. Τότε που είχα πάει ήταν σκοτάδι, τα πάντα ήταν παγωμένα και δεν κυκλοφορούσε ψυχή… Από το πολύ το κρύο, τότε, είχαμε…χμ…ουρήσει στα μισά δέντρα του πάρκου…
Αυτή τη φορά ήταν κάτι τελείως διαφορετικό, ο καιρός ήταν καλός και το πάρκο ήταν γεμάτο κόσμο. Παντού καταπράσινα ψηλά δέντρα, ανθισμένα λουλούδια, πάπιες και σκιουράκια να κόβουν βόλτες. Μέσα στο πάρκο έχει αρκετά μνημεία και το καλοκαίρι γίνονται πολλές εκδηλώσεις. Μπορεί κανείς να νοικιάσει και βάρκα να κάνει μια βαρκάδα στη λίμνη. Εμείς επισκεφθήκαμε και το Παλάτι στον Πάγο που χρησιμοποιούνταν ως λουτρά και εξοχικό παλάτι του βασιλιά. Η είσοδος στο πάρκο είναι φυσικά δωρεάν αλλά για τα μνημεία πρέπει να πληρώσει κανείς εισιτήριο. Θα μπορούσε κανείς να περάσει ώρες εκεί κάνοντας βόλτες και χαζεύοντας τη φύση, εμείς ξαπλώσαμε στο γρασίδι αλλά σηκωθήκαμε εγκαίρως πριν μας πάρει ο.. ύπνος!
Και καθώς ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει και ήταν Σάββατο βράδυ, ώρα για διασκέδαση στο.. Arkadia Center, το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Βαρσοβίας με εμπορικά καταστήματα, κινηματογράφους, εστιατόρια. Πήγαμε και κάναμε έφοδο στο.. Carrefour του κέντρου. Λοιπόν, άλλη μια παραξενιά μου όταν πάω στο εξωτερικό είναι να πηγαίνω σε σούπερ μάρκετ, να παρατηρώ τι αγοράζουν οι ντόπιοι, να ψωνίζω σαν.. ντόπιος! Ε, ναι, ψωνίσαμε από ποπ κορν μέχρι φυσικά πολλές βότκες. Ίσως να μη το γνωρίζετε αλλά η Πολωνία φημίζεται για τις βότκες της και μάλιστα τσακώνονται με τους Ρώσους για το ποιος έχει την καλύτερη βότκα. Οι βότκες στην Πολωνία είναι φθηνές και έρχονται σε πολλές γεύσεις. Εκτός, δηλαδή, από τις απλές μπορεί κανείς να βρει βότκες σε ό,τι γεύση θέλει, λεμόνι, κεράσι, φρούτα του δάσους, ανανά, μήλο, φράουλα, βατόμουρο και πολλά άλλα. Διαδεδομένες μάρκες η Soplica, η Lubelska (που είναι ελαφρώς φθηνότερη), η Wyborowa, που υπάρχει κι εδώ αλλά εκεί είναι φθηνότερη και σε περισσότερες γεύσεις, ενώ από τις ακριβές πολύ καλή θεωρείται η Chopin. Περισσότερα για τις βότκες.. παρακάτω!
Και μετά από όλα αυτά, πάλι ώρα για φαγητό, κάτσαμε σε μια τοπική μπυραρία και φάγαμε. Το highlight: λαρδί με κομματάκια χοιρινού που τα αλείφει κανείς πάνω στο ψωμί και φυσικά έχει χιλιάδες θερμίδες. Η πολωνική κουζίνα είναι ιδιαίτερα βαριά αλλά δικαιολογείται, ίσως, από το πολύ κρύο που κάνει εκεί το χείμώνα!
Ε, μετά από όλα αυτά δεν ήμασταν για πολλά πολλά… Σπιτάκι μας και νάνι!!
Attachments
Last edited:
