Ιταλία Αχ Νάπολη, που σε κατηγορούν!

[Klair]

Να είσαι πάντα γερή και δυνατή καλή μου @Dina Z! Να ταξιδεύεις και να απολαμβάνεις στο έπακρο την κάθε στιγμή με τους αγαπημένους σου! Πραγματικά δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για τις τόσες αναφορές στο όνομά μου. Είμαι πολύ χαρούμενη, πραγματικά, που η ιστορία μου αποτέλεσε τόσο χρήσιμο εργαλείο για το ταξίδι σου. Χάρηκα, επίσης, όταν διάβασα ότι μείνατε στο Antico Monastero di Anacapri. Τί ωραίο και οικονομικό κατάλυμα! Αχ… μου ξύπνησες τόσες όμορφες αναμνήσεις από αυτό το ταξίδι! Με το καλό και στα επόμενα!!

 

[Dina Z]

Όταν ο καλός μου είδε τα σκαλοπάτια απόρησε: Και γιατί πρέπει να τα κατεβούμε;
Εγώ: Γιατί ήρθε μια φίλη κι εγώ τα έβαλα στα sos!
Εκείνος: Και πόσα είναι;
Εγώ: Πολλά. Δεν ξέρω ακριβώς.
Εκείνος: Σε λίγο νυχτώνει, δεν θα βλέπουμε, δεν είναι καλή ιδέα.
Εγώ: Είναι απλό, θα το κάνουμε τρέχοντας!

Κατάλαβε πως δεν τα βγάζει πέρα με τη τρέλα μου (ευτυχώς ο φίλος κι η φίλη μου δεν είχαν αντίρρηση) κι έτσι ακολούθησε. Στο τέλος βέβαια παραδέχτηκε πως η τρέλα μου τον … πηγαίνει στα καλύτερα
Μετά από μερικά σκαλιά συναντήσαμε την Grotta di Matormania, όπου κάναμε στάση για ν’ ακούσουμε τον αντίλαλο από τις στριγκλιές μας …..

….. και συνεχίσαμε...

Όμως καθώς νύχτωνε ....

δεν υπήρχε χρόνος για στάσεις και πολλές φωτογραφίες κι όταν φθάσαμε στους Κήπους του Αυγούστου είχε νυχτώσει για τα καλά και δυστυχώς είχαν κλείσει.

Σχετικά με τη διαδρομή: Αρχίζει όπως είπα από το εστιατόριο Le Grottelle (που το βρήκαμε κλειστό) με σκαλοπάτια μέσα σε καταπράσινο φαράγγι και συνεχίζει με εύκολο μονοπάτι, που έχει απίστευτη θέα στην θάλασσα, τα διάσημα βράχια και το λιμάνι του Capri. Δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσετε καθώς είναι το μοναδικό μονοπάτι. Τα σκαλοπάτια είναι περίπου 400, η συνολική απόσταση περίπου 2,5 έως 3 χλμ και μας πήρε περί τη 1 έως μιάμιση ώρα.
Ό,τι κι αν πω πάντως θα είναι λίγο. Έστω κι έτσι άξιζε και στο τέλος η απόφαση ήταν ομόφωνη: Αυτή η βόλτα ήταν ό,τι χαρήκαμε περισσότερο σε όλο το νησί.

 

[Dina Z]

Το επόμενο πρωί απολαύσαμε το πρωινό μας στη τραπεζαρία του Β&Β σε σπιτικό περιβάλλον μαζί με ένα άλλο ζευγάρι.

Καθώς πήγα νωρίς πρόλαβα να χαζέψω με την ησυχία μου τις παλιές φωτογραφίες και τα οικογενειακά κειμήλια. Ο κύριος Carlo απάντησε πρόθυμα στις ερωτήσεις μου, μου έδειξε στις φωτογραφίες τους γονείς του, μου είπε για τον παππού του που ήταν αξιωματικός και στο τέλος μας σερβίρισε ο ίδιος!
Αποχαιρετιστήκαμε όπως μ’ έναν παλιό φίλο και πήραμε ταξί για το λιμάνι.

Στις 11.00΄ αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι του Sorrento. Πήραμε το αυτοκίνητο από το πάρκινγκ που κόστισε 35€ για 24 ώρες και ξεκινήσαμε για την Πομπηία.
Επειδή το gps μας ταλαιπώρησε κάπως για να βρούμε την κεντρική είσοδο (τελικά μπήκαμε από την πλαϊνή) είναι καλύτερα στην αναζήτηση να βάλετε τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Στο πάρκινγκ υπήρχε υπάλληλος που σε βοηθούσε με το μηχάνημα. Εμείς όμως αρχικά είδαμε τον κύριο Angelo, ο οποίος συμπεριφερόμενος ως παρκαδόρος, μας διευκόλυνε και στη συνέχεια μας κατεύθυνε στην καντίνα του για να αγοράσουμε νερό γιατί όπως είπε μέσα στον χώρο είναι όλα ακριβά. Μας προέτρεψε δε να χρησιμοποιήσουμε και τη τουαλέτα του καθώς μέσα, είπε, δεν υπάρχουν τουαλέτες … μετά είπε πως υπάρχουν αλλά χρεώνεται … ψέματα.
Απλά επρόκειτο για έναν συμπαθέστατο μαφιοζάκο, που προσπαθούσε να βγάλει το μεροκάματο. Χαλάλι του!
Μόλις περάσεις από τα εκδοτήρια υπάρχουν καθαρές τουαλέτες δωρεάν σαν αυτές του αεροδρομίου και σε πολλά σημεία βρύσες για να γεμίζεις με νερό το μπουκαλάκι σου.

Αν και δεν ανήκω στη κατηγορία των ταξιδιωτών που επισκέπτονται κάθε αρχαιολογικό χώρο, εντούτοις η Πομπηία ήταν κάτι σαν παραμύθι μέσα στο μυαλό μου, συνδεδεμένη κατ’ ευθείαν με τα σχολικά μου βιβλία κι η σκέψη να βρεθώ εκεί μου προκαλούσε δέος! Πραγματικά αυτός ο τόπος, πέρα από το ιστορικό του ενδιαφέρον και παρά τον πολύ κόσμο, έχει έντονη αύρα!
Καθώς περιπλανιόμασταν

Φθάσαμε τυχαία σε κάποιον …Tower (αν ξέρει κάποιος ας με συμπληρώσει) όπου απολαύσαμε την πανοραμική θέα προς όλη τη πόλη και τον Βεζούβιο.

Το σημείο που ‘ακουμπάει’ το δάχτυλό μου είναι ο Βεζούβιος!

Η ώρα όμως είχε περάσει κι έπρεπε να συνεχίσουμε γιατί πριν παραδώσουμε το αυτοκίνητο και συνεχίσουμε για Νάπολη, είχα ακόμα ένα sos! Το μεσαιωνικό χωριό Caserta Vecchia, που δημιουργήθηκε περί το 860 μ.Χ.
Φθάσαμε εκεί ακολουθώντας την όμορφη Via Giuseppe Impastato κι έχοντας πριν κάνει παράκαμψη ώστε να περάσουμε κάτω από το Aqueduct of Vanvitelli ή Caroline Aqueduct δηλαδή το υδραγωγείο, που τροφοδοτούσε με νερό το Βασιλικό Παλάτι της Caserta και την γύρω περιοχή.
Το υδραγωγείο έχει μήκος 38 χλμ. συνολικά, η κατασκευή του άρχισε το 1753 και τελείωσε το 1762 κι αποτελεί μνημείο της UNESCO. Χτισμένο κυρίως υπόγεια διακρίνεται για τις εξαιρετικά καλά διατηρημένες, σε τρία επίπεδα, αψίδες του. Το τμήμα που σήμερα βλέπουμε πάνω από τον εθνικό δρόμο έχει μήκος 529 μ. και το υψηλότερο σημείο του είναι 55,8 μ.

Το χωριό είναι ένα κόσμημα με ωραία θέα στη γύρω περιοχή

Εδώ θα ήθελα να έχω μείνει περισσότερο αλλά …
Αν έχετε αυτοκίνητο αξίζει πραγματικά μια ημερήσια εκδρομή συνδυάζοντας κι επίσκεψη στο παλάτι. Προσωπικά κλέβω χρόνο από αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία για τέτοιες περιηγήσεις.

 

[Emilykyr]

Πολύ ωραία η ιστορία και η φωτογραφίες. Ειδικά το κόλπο σου για να βρείτε τρόπο να παρκάρετε το αυτοκίνητο ήταν όλα τα λεφτά. Περιμένω την συνέχεια.

 

[Dina Z]

Ειδικά το κόλπο σου για να βρείτε τρόπο να παρκάρετε το αυτοκίνητο ήταν όλα τα λεφτά.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Α, όχι! Δεν ήταν κόλπο. Φαίνεται δεν ήμουν σαφής.
Λοιπόν: Εμείς φθάνουμε σ' ένα μεγάλο πάρκινγκ. Καθώς είχαμε ταλαιπωρηθεί με το gps λέμε, Ας το καλό, θα το αφήσουμε εδώ και πάμε με τα πόδια. Βλέπουμε έναν 'παρκαδόρο' ο οποίος μας διευκολύνει. Μας δείχνει που είναι τα παρκόμετρα , μας δείχνει και την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου που ήταν μπροστά μας δηλαδή (απλώς ήταν μια από τις πλαϊνές) και στην συνέχεια ... μπιρι .... μπιρι... μπιρι... 'Μπορείτε να πληρώσετε σε λίγο. Ελάτε πρώτα στη καντίνα μου, έχω νερό, σνακ, τουαλέτα κλπ' Ντραπήκαμε και λέμε 'Δεν βαριέσαι, ας πάρουμε κάτι' Και μπιρι .... μπιρι... 'Μέσα πληρώνεις ακριβά τη τουαλέτα και το νερό' κλπ. Τελικά φάγαμε κάτι, αγοράσαμε και... νερό (για να διαπιστώσουμε εκ των υστέρων πως ήταν όλα δωρεάν).
Δίπλα στα παρκόμετρα εν τω μεταξύ ήταν ένας ευγενέστατος υπάλληλος που μας βοήθησε και μας είπε 'Εμένα να ρωτάτε ότι θέλετε, όχι τον Angelo'!
Ακόμα γελάμε που μας την έφερε ο τυπάκος!

 

[Emilykyr]

Ούτε λόγος είπα, για αυτοκίνητο; Χε! Χε!
Εμείς παρκάραμε ωραιότατα. Ιδού το ιδιοφυές μου (!) σχέδιο: Ακριβώς 300 μέτρα πριν είχα εντοπίσει στους χάρτες ένα ξενοδοχείο, το Hotel la Locanda del Fiordo-Furore. Κάνουμε στάση στο μικρούλι του πάρκινγκ, πάω μόνη μου και ρωτάω αν μπορούμε να πιούμε καφέ.
- Όχι. Μόνο φαγητό, μου απαντάει
- Μήπως καφέ και γλυκό; Επιμένω με το καλό μου χαμόγελο.
- Εντάξει, μου λέει. Μου επιτρέπει επίσης να αφήσουμε και το αυτοκίνητο.
Παραγγέλνουμε κι αμέσως μετά – ανά δύο – πάμε στο σημείο, βγάζουμε τις φωτογραφίες μας και επιστρέφουμε κυριλέ! Με συγχαίρετε. Το ξέρω. Ευχαριστώ!

Αναφερόμουν σε αυτό σου το σχέδιο για να πάτε στο σημείο που δεν είχε παρκινγκ. Η άλλη ιστορία ήταν στην Πομπηια ;

 

[Dina Z]

Αναφερόμουν σε αυτό σου το σχέδιο για να πάτε στο σημείο που δεν είχε παρκινγκ. Η άλλη ιστορία ήταν στην Πομπηια ;

Α! Ναι! Στο Fiordo di Furore!
Γι αυτό ανέφερα και τις λεπτομέρειες μήπως, με λίγη τύχη, φανούν χρήσιμες.
Το δεύτερο, το αστείο, περιστατικό πράγματι ήταν στην Πομπηία.

 

[Dina Z]

Το επόμενο πρωί μας βρήκε σ’ ένα airbnb σε παλιό κτήριο στην Ισπανική Γειτονιά στην οδό Via Nardones. Έχοντας φθάσει εξαντλημένοι αργά την προηγούμενη νύχτα το μόνο που προλάβαμε να δούμε ήταν … τα κρεβάτια μας
Ανοίγοντας όμως το πρωί το παράθυρό μου αντίκρισα την μπουγάδα της γειτόνισσας απέναντι κι είπα δυνατά στον εαυτό μου: ‘Buongiorno Napoli’
Απολαύσαμε πρωινό και καφέ στην Galleria Umberto

και μετά πήραμε το Funicolare για το Vomero και το κάστρο Sant Elmo απ’ όπου δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε.

Στην είσοδο του κάστρου υπάρχει ασανσέρ, που για κάποιον ύποπτο (!) λόγο οι Ιταλοί προσπαθούν να κρατήσουν μυστικό καθώς πουθενά δεν υπάρχει σήμανση! Χε! Χε! Τίποτα, κύριοι, δεν ξεφεύγει από τους πράκτορες του Travelstories! Διαβασμένη ούσα, το αναζήτησα και φυσικά το βρήκα!
Στη φωτογραφία βλέπετε το σημείο έκδοσης εισιτηρίων. Ακριβώς μπροστά και αριστερά η πόρτα οδηγεί στο ασανσέρ.

Αφού βολτάραμε στο Vomero

πήραμε ένα λεωφορείο και κατεβήκαμε κάπου στην γειτονιά Possilipo. Καθώς όμως έκανε ζέστη δεν απολαμβάναμε το περπάτημα. Έτσι μπήκαμε σ’ ένα άλλο λεωφορείο με κατεύθυνση την περιοχή Chiaia.
Η παραλιακή διαδρομή που ακολουθούσε (via Possilipo) ήταν πολύ όμορφη. Την επόμενη φορά σίγουρα θα κάνω αυτή την βόλτα με τα πόδια ή με ταξί.
Κατεβήκαμε κάπου στη Riviera di Chiaia και μέσα από τα στενά αυτής της πολύβουης αλλά και όμορφης γειτονιάς

επιστρέψαμε στο διαμέρισμα για ανασυγκρότηση δυνάμεων.

 

[Dina Z]

Το απόγευμα βγήκαμε για ψώνια στην όμορφη Via Chiaia με τις μικρές μπουτίκ, που είχαν τιμές αντίστοιχες με Ερμού ή Αιόλου αλλά με πολύ ανώτερη αισθητική.
Μετά ήπιαμε ένα Aperol στη Galleria Umberto, που εκείνη την ώρα ήταν ήσυχη

και καταλήξαμε για φαγητό σ’ ένα από τα γραφικά στενάκια της Ισπανικής Συνοικίας.
Η ώρα ήταν ότι έπρεπε για μια βραδινή βόλτα. Αφού απολαύσαμε την Piazza del Plebiscito

και χαζέψαμε απ’ έξω το Cafe Gabrinus

όπου παραλίγο να πέσω μέσα από το παράθυρο για να βγάλω αυτή την φωτογραφία

πήραμε την παραλιακή Via Nazario Sauro με ωραιότερο στολίδι την Fontana dei Gigante

και τέλος φθάσαμε στο Castel del’ Ovo όπου ήθελα πολύ να καθίσουμε για ένα ποτό.
Πλην όμως, όλη η ατμόσφαιρα βρώμαγε τόσο πολύ τηγανίλα (τι στο καλό δεν έχουν απορροφητήρες οι ταβέρνες εκεί; ) που φύγαμε γρήγορα.

 

[KIKI]

.... όπου εγώ κι η φίλη μου πετύχαμε κι έναν γάμο! Κούκλα η νύφη και οι παράνυφες, ωραίος και ο μπαμπάς της έτσι;
View attachment 434820

Αλλά όταν ξεκινάμε για Positano πιάνει ψιλόβροχο. Τυχερή η νύφη που πρόλαβε να μπει στο τσακ! Μια έννοια την είχα την κοπέλα. Και τον μπαμπά της όμως
Φθάνοντας στο Positano, η βροχή συνεχίζεται και αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και να συνεχίσουμε μέχρι το Αμάλφι. Στην επιστροφή ... βλέποντας και κάνοντας...
Αλλά ως γνωστόν "ουδέν κακόν αμιγές καλού". Ίσως λόγω καιρού, ίσως λόγω εποχής στο δρόμο και στην περιοχή γενικότερα δεν συναντήσαμε την φοβερή κίνηση που περιμέναμε.
Απολαμβάναμε λοιπόν την διαδρομή με τα σχετικά Ααααα! Ωωωωω!

View attachment 434821 View attachment 434822

ο μπαμπας της νυφης μια χαρά, μοιάζει με τον Αλ Μπάνο