Αυτοί που έκλεψαν του Θεούς (ή απλά Κάρπαθος)

[Triplover]

οι Καρπάθιοι προφανώς στην Αμερική ήταν -και είναι ακόμα ως ένα βαθμό-μετανάστες και όχι βέβαια πρόσφυγες όπως γράφεις. Υπάρχει εννοιολογική διαφορά όπως και να το κάνουμε. Όπως βέβαια οικονομικοί μετανάστες έγιναν σχεδόν οι μισοί Έλληνες τις δεκαετίες του 50 και του 60.

Συμφωνώ. Λάθος ετυμολογικό. Μάλλον έχω το σύνδρομο του Έλληνα δημοσιογράφου να χαρακτηρίζω τους πάντες πρόσφυγες.

Και μερικές σκέψεις μου γενικά από την Κάρπαθο σε σχέση με όσα γράφεις:
- Ειλικρινά στενοχωρέθηκα που διαπίστωσα τόση αισχροκέρδεια στην Όλυμπο. Στην Όλυμπο βρέθηκα το 2009 και έφαγα μάλιστα και πολύ ωραία. Εντάξει δεν την θυμάμαι και φθηνή, αλλά πλέον αυτό που περιγράφεις για το ταβερνάκι στην Όλυμπο είναι ο ορισμός της αισχροκέρδειας. Κρίμα, κρίμα....

Και να ήταν μόνο εκεί. Στη ταβέρνα η διπλανή παρέα που δεν πήρε δα και τίποτα το ιδιαίτερο έδωσε 25€ το άτομο.
Πάω φίλος μου να αγοράσει από μίνι μάρκετ στα Πηγάδια ένα μπουκάλι νερό μεγάλο και μία μπύρα απλή. Και του ζητάει για το νερό 1,80 και 2,50 για τη μπύρα. Του λέει "κάτσε ρε αδερφέ. Δεν είμαι κανάς εκατομμυριούχος τουρίστας". Και του απαντάει: "Αυτές τις τιμές πουλάω. Πήγαινε σε άλλον, αν βρεις κανέναν". Φραπέ στο Διαφάνι, βασικά νερό ήταν - δεν πινόταν καν, 3 ή 3,5 €. Τρία ευρώ φραπέ ούτε στη Θεσσαλονίκη δεν έχω πληρώσει.

- Αυτό το πράγμα με το αλλοδαπό προσωπικό που εργάζονται ως σερβιτόροι και δεν μιλούν γρι ελληνικά, ειλικρινά με ξενίζει. Το είχα συναντήσει τότε που είχα πάει στην Κάρπαθο και σε εστιατόριο στην Αμμοοπή και σε μπαράκι στα Πηγάδια. Επίσης πέρα από την Κάρπαθο, το έχω συναντήσει και στη Ρόδο και στην Κω. Θεωρώ απαράδεκτο στην πατρίδα μου να χρειάζεται να μιλάω αγγλικά για να δώσω μια παραγγελία. Να επισημάνω μάλιστα ότι αυτό το φαινόμενο το έχω συναντήσει σε αυτά τα τρία νησιά της Δωδεκανήσου μόνο. Δεν το έχω συναντήσει σε άλλους τουριστικότερους προορισμούς όπως η Σαντορίνη ή η Μύκονος ή η Κέρκυρα και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουν οι τοπικοί επιχειρηματίες

Εδώ μιλάμε για Βούλγαρους (αλήθεια τι τουρισμό από τη Βουλγαρία έχει η Κάρπαθος που με το ζόρι μιλούσαν αγγλικά. Πήγα σε μαγαζί στη Θεσνίκη, ιρλανδέζικο pub, και λέει το προσωπικό δεν μιλάει ελληνικά. Εννοείτε δεν ξαναπατάω.

 

[Sassenach77]

Η Όλυμπος είναι ένα απο τα πιο όμορφα χωριά που έχω δεί !!! Μου έχει μείνει αξέχαστο...
Αυτό που με ξένισε στην Κάρπαθο γενικά ήταν η νοοτροπία να σε αντιμετωπίζουν τελείως ξερά σαν τουρίστα...έμπαινα σε ένα mini market και με "υποδέχονταν" στα Αγγλικά....μία...δύο...τρείς...κάποια στιγμή ρωτώ μία κυρία σε ένα ταβερνάκι στα Πηγάδια "συγνώμη, δεν σας μοιάζω με Ελληνίδα;" και η απάντηση "Δεν σας ξέρω, άρα είστε τουρίστρια και εδώ όλοι οι τουρίστες είναι ξένοι, κυρίως Άγγλοι και Σκανδιναβοί". Ενημερωτικά...μόνο για Σκανδιναβή ή Αγγλίδα δεν μοιάζω Το 2009 αυτό.
Επίσης μου έκανε εντύπωση η τόσο αραιή επικοινωνία με την Κάσσο...δεν υπήρχε μικρό καραβάκι για να σε πάει πχ το πρωί και να σε γυρίσει το απόγευμα. Το μοναδικό μέσο μεταφοράς ήταν το πλοίο της γραμμής που περνούσε μία φορά τη βδομάδα....Όταν ρώτησα γιατί, μου είπαν οτι οι Κασσιότες δεν τα έχουν καλά με τους Καρπαθιώτες ...
Τέλος...η οδική επικοινωνία μεταξύ του νότιου νησιού με το βόρειο ήταν ένα μαύρο χάλι....χωματόδρομος για πολλά χιλιόμετρα και φυσικά η αναλογία κατοίκων μεταξύ νότου και βορρά αισθητά πολύ δυσανάλογη ! Το βόρειο κομμάτι έμοιαζε αποκομμένο απο το νότο! Έργα υποδομής για σύνδεση μηδαμινά....
Όλα αυτά μου προξένησαν μεγάλο ενδιαφέρον και το νησί γενικά μου έχει μείνει αξέχαστο ! Εγώ πέρασα πολύ όμορφα

 

[Triplover]

Καλά και εμένα μου άρεσε το νησί, αλλά μετά από αυτό το ταξίδι αναθεώρησα πολλά για τους Κρητικούς και αυτά που έχουμε πει για τον τοπικισμό τους και για την ασφαλή απόσταση από τους ξένους. Και το έλεγα στα παιδιά στους Κρητικούς. Έπαθα σοκ στο πανηγύρι. Λέει δεν θα στρώσετε εδώ γιατί έρχονται οι ντόπιοι. Δεν θα χορέψετε γιατί χορεύουν οι ντόπιοι, δεν θα κάνετε αυτό το άλλο. Πάντως το νησί είναι πολύ όμορφο.

 

[paefstra]

και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουν οι τοπικοί επιχειρηματίες

Μια απλη ερωτηση για το ποσο μεροκαματο τους πληρωνουν και αν τους εχουν ασφαλισμενους πιθανον να ελυνε τις αποριες σου.

 

[Triplover]

Δεν νομίζω ότι οι ξένοι υπάλληλοι της ιρλανδέζικης pub στα Λαδάδικα λαμβάνουν χαμηλότερο μισθό από τους Έλληνες. Πάντως σίγουρα οι όποιοι Έλληνες πελάτες δεν επιβάλλουν ένα κόστος στον επιχειρηματία για τη μη συνεννόησή τους στη μητρική τους γλώσσα τόσο σημαντικό, ώστε να αναθεωρήσει την τακτική του.

 

[Triplover]

Άγιος Ιωάννης - Διαφάνι, Λευκό, Φοινίκι και Πηγάδια
​

Ξυπνάμε κατά τις 06:00 και στο πι και φι ετοιμάζουμε τα πράγματά μας για την αναχώρηση. Από την ομάδα των 40 βάλε ατόμων μόνο οι 9 έχουμε επιλέξει την πεζοπορία. Η υπόλοιποι θα έρθουν με καραβάκι στο Διαφάνι. Εμείς τα σκληρά παιδιά έχουμε μία πορεία περίπου 10 χιλιομέτρων μέχρι το δεύτερο λιμάνι της Καρπάθου.

Εν τω μεταξύ, η μουσική είχε αρχίσει να αλλάζει. Παίζονται δειλά δειλά τα πρώτα καλαματιανά. Παίρνω την φωτογραφική και πειραματίζομαι με φόντο τον υπέροχο ουρανό την ώρα της ανατολής.

Στις 06:45 ξεκινάει την πεζοπορία η ομάδα.

Εκεί στο βάθος λαμβάνει χώρα το πανηγύρι

​

Η ανηφόρα είναι ανυπόφορη. Πεζοπορία θέλαμε όμως. Καλά να πάθουμε.

Με γρήγορο ρυθμό και με ένα μικρό διαλειμματάκι, φτάνουμε μετά από μία ώρα και ένα τέταρτο περίπου στην Αυλώνα. Στο δρόμο είχα φάει κάτι σύκα, άσπρα και μαύρα, σκέτο μέλλι.

Πήραμε το καφεδάκι μας στο πολύ τίμιο μοναδικό καφενείο του χωριού. Βγάλαμε ξηρούς καρπούς, γραβέριες και μέλλια και κάναμε μία πολύ ωραία στάση. Αχ αυτός ο συνδυασμός μελλιού και γραβιέρας...

Και αφού συμπτύχθηκε η ομάδα, ξεκίνησε το δεύτερο κομμάτι της πεζοπορίας, από την Αυλώνα στο Διαφάνι. Μετά από λίγη ώρα μπήκαμε σε ένα υπέροχο μονοπάτι με πεύκα και θέα στη θάλασσα. Το ωραιότερο σκέλος από όλες τις διαδρομές που κάναμε το τριήμερο.

​

Η μυρωδιά του πεύκου είναι σκέτη απόλαυση.

Να και η θάλασσα

​

Σε λίγο φτάνουμε στο Διαφάνι. Μαζεύουμε τα πράγματά μας, βγάζουμε επιτέλους τα ρούχα τα βρώμικα και βουρ για ένα καφεδάκι, περιμένοντας και τους υπολοίπους με τις ψαρόβαρκες. Πεζοπορίες τέλος. Η υπόλοιπη μέρα έχει βολτούλα με το πούλμαν, μπανάκι και καφεδοφάση.

Κατά τις 11.30 επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με προορισμό τις μεγάλες παραλίες του Λευκού.

Λευκός

​

Μπανάκι, βολτούλα και κανά γύρο να γεμίσουμε τα στομάχια μας.

Πάμε στο πρώτο beach bar. Μας πληροφορούν ότι έχουν ο,τι θέλουμε - καφέδες, φαγητό, γύρο, τα πάντα. Τη ρωτάω για τις ξαπλώστρες.

Μου λέει «είναι επί πληρωμής. Έτσι είναι παντού».

«Όχι δεν είναι έτσι», της αποκρίνομαι.

«Γιατί; Πού δεν χρεώνουν ξαπλώστρα;» επιμένει.

«Στα Χανιά» της απαντώ.

«Εδώ στη Κάρπαθο είναι επί πληρωμής».

Μπράβο. Η μεγαλύτερη απάτη από την πληρωμή της καρέκλας δεν υπάρχει. Είναι σαν να πηγαίνω στη καφετέρια και να πληρώνω 3 ευρώ τη καρέκλα και άλλα τρία το καφέ. Όχι δεν θα πάρω. Έχει παραγίνει το κακό.

Τελικά αυτός βγήκε χαμένος. Μία μπύρα και έναν γύρο θα τον έτρωγα.

​

Επόμενος προορισμός μας το Φοινίκι.

​

Το παραπάνω μνημείο είναι αφιερωμένο στους Καρπάθιους ήρωες, που το 1944 ξεκίνησαν από το Φοινίκι με το καΐκι με το όνομα «Ιμμακολάτα» για να φτάσουν στην Αλεξάνδρεια και να μεταφέρουν στην εξόριστη κυβέρνηση το μήνυμα της Επανάστασης των Καρπαθίων ενάντια στην Ιταλική Κατοχή.

Μία βουτιά και εδώ, ένα παγωτάκι και ξεκινάμε για τα Πηγάδια. Στο δρόμο θα κάνουμε μία πεντάλεπτη στάση σε ένα σημείο με υπέροχη θέα προς την Αρκάσα.

Φτάνουμε στο λιμάνι. Η ώρα είναι 18:00 και κάτι.

​

Έχουμε μπόλικες ώρες στη διάθεσή μας για βόλτα, καθώς το καράβι αναχωρεί στις 02:00. Να δούμε όμως πού θα αφήσουμε τα πράγματά μας. Γιατί με τέτοιο φόρτο είναι μεγάλη ταλαιπωρία.

Ευτυχώς ο ιδιοκτήτης μίας από τις μεγάλες βάρκες που κάνουν τις κλασικές τουριστικές βόλτες, προσφέρθηκε να φυλάξει τις αποσκευές.

Ξεκινάμε να περιπλανιόμαστε στη πρωτεύουσα της νήσου. Έχει περίπου 2.700 κατοίκους. Έχει πολύ περισσότερο κόσμο από το Διαφάνι, καταστήματα αναμνηστικών, φαγάδικα, καφέ, μπαράκια. Ένα κλασικό νησί.

Επαρχείο Καρπάθου

Μέχρι να νυκτώσει θα βολτάρουμε στο συμπαθητικό και μαζεμένο λιμάνι και στα στενάκια των Πηγαδιών.

Θα φάμε ένα πολύ καλό γύρο και στη συνέχεια θα πάμε για μπυρίτσα σε διάφορα μαγαζιά.

​

Πέρασε η ώρα, επιβιβαστήκαμε στη «Πρέβελη» και αφού δεν κατάφερα να κάνω αναβάθμιση του εισιτηρίου μου σε καμπίνα λόγω πληρότητας, πεθάναμε στον ύπνο στο σαλόνι.

Έτσι τελείωσε αυτή η υπέροχη εξόρμηση, οργανωμένη από τον Ορειβατικό Σύλλογο του Ρεθύμνου, σε ένα πανέμορφο νησί. Περπατήσαμε, κολυμπήσαμε, φάγαμε και ήπιαμε, γελάσαμε μα δεν κλάψαμε.

 

[Dina Z]

Οσο ωραιο κι αν ειναι το νησι τους, με ολα αυτα που διαβασα για την συμπεριφορα των Καρπαθιων, η ιδεα να παω απορριπτεται προκαταβολικα.

 

[Triplover]

Οσο ωραιο κι αν ειναι το νησι τους, με ολα αυτα που διαβασα για την συμπεριφορα των Καρπαθιων, η ιδεα να παω απορριπτεται προκαταβολικα.

Ε όχι. Είναι πανέμορφο νησί. Εμπειρία από άλλα νησιά δεν έχω και δεν ξέρω πόσο καλύτερα είναι. Πάντως ίσως έχοντας μεγαλώσει σε μία μεγάλη πόλη, όπως η Θεσσαλονίκη, να μην καταλαβαίνω την φιλοσοφία του κατοίκου ενός μικρού τόπου.

Εγώ που ταξιδεύω κατά βάση για την ομορφιά του τόπου και όχι τόσο για τους κατοίκους του, δεν επηρεάζομαι από αυτά. Πάντως η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν και άνθρωποι ευγενικοί και πολύ καλοί. Εγώ κρατάω τα θετικά, αλλά θέλω να επισημαίνω και τα αρνητικά. Δυστυχώς, κάποιοι στις τουριστικές περιοχές έχουν μια νοοτροπία αρπαχτής και εκμετάλλευσης. Αλλά αυτή δεν μπορεί να είναι μία βιώσιμη τακτική.

Διαβάζω καμία φορά σε διάφορες αναρτήσεις τοπικών εφημερίδων στα Χανιά για τους μπατήρηδες τουρίστες, που δεν ξοδεύουν, δεν αφήνουν χρήμα στη πόλη το ένα το άλλο. Ο Ελληναράς που δεν έχει ταξιδέψει ούτε μέχρι τη κοντινότερη πόλη το ταξίδι το έχει ταυτίσει με την καλοπέραση, τη παραλία, το αραλίκι, το φαγητό και τα ψώνια. Θεωρεί τον τουρίστα προνομιούχο, πλούσιο. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχουν άνθρωποι, που ταξιδεύουν ακόμα και με το υστέρημά τους.

Πάντως, μπορώ να σας εκθέσω και περιστατικά με πολύ ευγενικούς ανθρώπους. Π.χ. το καταπληκτικό και δωρεάν φαγητό στο πανηγύρι, τον καραβοκύρη που φύλαξε τις τσάντες μας αφιλοκερδώς, αυτούς που μας επέτρεψαν να στήσουμε τις σκηνές μας εκεί που τις στήσαμε.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ελλάδα

 

[alma]

Διαμαντάκια ανακαλύπτεις τελικά με αφορμή τον διαγωνισμό. Φοβερές φωτογραφίες.
Πόση ομορφιά, πόσο φως, τι χρώματα....Τα σοκάκια, οι εκκλησίες, τα όμορφα νερά των παραλιών, η θέα από ψηλά....
Μπράβο @Triplover !

 

[Triplover]

Διαμαντάκια ανακαλύπτεις τελικά με αφορμή τον διαγωνισμό. Φοβερές φωτογραφίες.
Πόση ομορφιά, πόσο φως, τι χρώματα....Τα σοκάκια, οι εκκλησίες, τα όμορφα νερά των παραλιών, η θέα από ψηλά....
Μπράβο @Triplover !

Ευχαριστωωω. Την ξαναδιάβασα και εγώ. Ωραίο ταξίδι και πανέμορφο νησί. Ιδιαίτερα τώρα που άφησα τα Χανιά και μετακόμισα στην πρωτεύουσα, η νοσταλγία της θάλασσας είναι ακόμα πιο έντονη.

 

[psilos3]

Πολύ ωραία ιστορία @Triplover ,τη διάβασα κι εγώ με ευχαρίστηση και μου έδωσε παράλληλα καλές ιδέες και συμβουλές παράλληλα, για ένα νησί που έχω στόχο το φετινό καλοκαίρι.
Πάντα τέτοια εύχομαι!