Alex Loco
Member
- Μηνύματα
- 363
- Likes
- 1.946
- Επόμενο Ταξίδι
-
- Ταξίδι-Όνειρο
- Pamir highway
Μια κρύα νύχτα κάτω στην Αρετσού που αράζαμε με τη παρέα έχω έντονες ανησυχίες για τη ζωή μου. Νιώθω οτι όλα γύρω μου είναι βαρετά. Τα ίδια και τα ίδια. Εκεί δεν θυμάμαι κι εγώ πως ανακάλυψα οτι θέλω να αρχίσω τα ταξίδια. Να ξεφεύγω από τα συνηθισμένα. Κι εκεί που καθόμαστε γύρω απο το τραπέζι τους λέω : πάμε το καλοκαίρι στην Ευρώπη με το αμάξι ? Και γελάνε . Γιατί γελάτε ρε μ..... ? Που είναι το αστείο. Σιγά το δύσκολο μην θεοποιείται τη κατάσταση.
- Άσε ρε Άλεξ. Στην Ευρώπη και με αμάξι. Λες και το ξανακάναμε.
- Φίλε όλα γίνονται. Έχουμε μήνες μπροστά μας μη σκαλώνεται. Στα κανονίζω εγώ όλα και φύγαμε.
- Μπα δύσκολο να γίνει αυτό.
- Θα δούμε αρκεί να είστε μέσα!!
Καλοκαίρι του 2013 Ξημερώνει 11 Ιουλίου. Ξυπνάω το κολλητό μου που κοιμήθηκε σπίτι μου τρώμε πρωινό και κατεβαίνουμε με τις τσάντες. Είχε έρθει ο Σπο νωρίς νωρίς να φύγουμε επιτέλους αρχικά για να διασχίσουμε τα Σκόπια και το απογευματάκι να είμαστε Βελιγράδι!! Έπειτα την άλλη μέρα Ουγγαρία για τρις μέρες!! Όχι που δεν θα σας έπειθα!!!!!!!! Τα βάζουμε όλα στο port pagaz και χαιρετάμε τη μάνα μου που είχε κατέβει μαζί μου και φύγαμε επιτέλους! Ήμασταν οι τρεις μας μόνο καθώς οι υπόλοιποι σνομπάρανε τα Βαλκάνια οι ντίβες. Δεν πειράζει όταν πάμε σε πρωτοκλασάτες χώρες θα παρακαλάνε αλλά θα έρθουν όσοι τιμάνε τη παρέα παντού
Σαν αρχάριοι καταφέραμε να φάμε δύο ώρες μέσα στην Ελλάδα καθώς χάσαμε τη στροφή για Σκόπια και βρεθήκαμε μέσα στη Σίνδο Αφού μας καθοδήγησαν ήμασταν ολοταχώς για Σκόπια . Φτάσαμε στα σύνορα κι εκεί υπήρχε άγχος γιατί ήταν η πρώτη φορά που δυο εικοσάχρονοι και ένας εικοσιτριάχρονος (ο οποίος έβγαινε πρώτη φορά από τα σύνορα ) βγαίναμε με αμάξι τα σύνορα και χωρίς γονείς ! Δίνοντας τ απαραίτητα χαρτιά ο Σκοπιανός ήταν εμφανές ότι ψαχνόταν να βρει κάτι λάθος. Τότε είδε ότι το αμάξι ήταν γραμμένο στο όνομα της μάνας του Σπο και τον ρώτησε ο Σκοπιανός αν έχει χαρτί με την υπογραφή της μάνας του οτι του παραχωρεί το αμάξι για το ταξίδι!!! Κάτι που βέβαια πρέπει να είναι μούφα αλλά και τι να πεις ?? Είδε ψαρμένους πιτσιρικάδες και μας λέει βάλτε ένα δεκάρικο μέσα στα χαρτιά και μετά περνάτε. Κι έτσι κι έγινε.. Φύγαμε σκασμένοι και νευριασμένοι κράζοντας το ψέμα αυτό που λέγεται κράτος!! Σκεφτόμασταν ότι ήδη έφυγε ένα δεκάρικο και άμα γινόταν αυτό σε κάθε σύνορο θα είχαμε θέμα.
Αφού χαλαρώσαμε λίγο από το βρίσιμο του κλέφτη βάλαμε λίγο μουσικούλα και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Ευτυχώς μέχρι το Βελιγράδι είναι μια μεγάλη ευθεία οπότε δεν είναι δύσκολη η διαδρομή. Αυτή η χώρα πάντως πρέπει να έχει πολύ λίγα χωριά γιατί είχε απλά μια μεγάλη ευθεία και παντού ξερά χωράφια ούτε μια ταμπέλα για χωριά! Κάποια φάση κάναμε μια στάση κάτω από μια γέφυρα . Αυτοί σε κάθε γέφυρα έχουν σκαλισμένη στο τοίχο τη σημαία τους. Κι εκεί που τη χαζεύαμε λέω πολύ μέγας Αλέξανδρος ρε παιδί μου. Ο αυτοκινητόδρομος το αεροδρόμιο τα πάντα δεν βαριέσαι . Και βγάζουμε ένα μαρκαδόρο κοιτάμε δεξιά αριστερά και την ζωγραφίσαμε λίγο να ξεκαθαρίσω οτι η παρέα μας δεν έχει ρατσιστές και φασίστες απλά η αντίδραση σε αυτή τη χώρα είναι απαραίτητε με το κάθε τρόπο. Και να η μόνη φωτογραφία που βγάλαμε στα Σκόπια..
Νέοι ήμαστε αντιδράμε !!!!
Έπειτα συνεχίσαμε το ταξίδι μας και φτάσαμε γρήγορα έξω από τη πρωτεύουσα. Εκεί που χαζέυαμε και οι τρεις το αεροδρόμιο ευτυχώς κοιτάω μπροστά και βλέπω τον μπροστινό να έχει κοκαλώσει το αμάξι μπροστά μας.!! Φωνάζω τον Σπό με όλη μου τη δύναμη και με δυο κινήσεις κοιτάει μπροστά και στρίβει απότομα το τιμόνι αριστερά περνώντας τον ξυστά!! Εκεί πραγματικά αν δεν είχαμε τρομοκρατηθεί πιστεύω θα κατεβαίναμε κάτω και θα τον κανονίζαμε τον επικίνδυνο που κοκάλωσε στη μέση του περιφερειακού λες και ήταν σε κανά πάρκινγκ!!! Αφήνοντας πίσω και αυτό το περιστατικό φτάναμε επιτέλους στα σύνορα με τη Σερβία. Φοβηθήκαμε πιο πολύ από πριν γιατί φοβόμασταν μην βρεθεί κανείς και δεν ζητήσει λάδωμα αλλά μας πει λυπόμαστε δεν μπαίνετε!!
Ο Σέρβος αφού μας έλεγξε τα χαρτιά δεν ζήτησε κανένα λάδωμα και μας άφησε να περάσουμε!!! Το τι πανηγύρι έπεσε στο αμάξι !!! Πλέον πατούσαμε σερβικό έδαφος και νιώθαμε πολύ πιο οικεία . Οι Σέρβοι φτιάχναν τους δρόμους τους και αυτό δυστυχώς συνέβαλε στο να καθυστερήσουμε να φτάσουμε στο Βελιγράδι γιατί οι δρόμοι ήταν μονοί και είχε πολύ κίνηση. Επίσης περνούσες μέσα από χωριά με στενούς δρόμους . Μας έπιασε και μια φοβερή βροχή από το πουθενά και γενικά είχαν αγριέψει κάπως τα πράγματα! Το μεσημέρι περνούσε κι έφτανε απόγευμα. Η Σερβία μεγαλύτερη από τα Σκόπια δεν διασχιζόταν εύκολα λόγο έκτασης αλλά εμείς επιτέλους μετά από ώρα αντικρίζαμε στο βάθος τις μεγάλες πολυκατοικίες του Βελιγραδίου. Ποιος ξέρει τι μας περίμενε στη πρώτη μας διαμονή.
- Άσε ρε Άλεξ. Στην Ευρώπη και με αμάξι. Λες και το ξανακάναμε.
- Φίλε όλα γίνονται. Έχουμε μήνες μπροστά μας μη σκαλώνεται. Στα κανονίζω εγώ όλα και φύγαμε.
- Μπα δύσκολο να γίνει αυτό.
- Θα δούμε αρκεί να είστε μέσα!!
Καλοκαίρι του 2013 Ξημερώνει 11 Ιουλίου. Ξυπνάω το κολλητό μου που κοιμήθηκε σπίτι μου τρώμε πρωινό και κατεβαίνουμε με τις τσάντες. Είχε έρθει ο Σπο νωρίς νωρίς να φύγουμε επιτέλους αρχικά για να διασχίσουμε τα Σκόπια και το απογευματάκι να είμαστε Βελιγράδι!! Έπειτα την άλλη μέρα Ουγγαρία για τρις μέρες!! Όχι που δεν θα σας έπειθα!!!!!!!! Τα βάζουμε όλα στο port pagaz και χαιρετάμε τη μάνα μου που είχε κατέβει μαζί μου και φύγαμε επιτέλους! Ήμασταν οι τρεις μας μόνο καθώς οι υπόλοιποι σνομπάρανε τα Βαλκάνια οι ντίβες. Δεν πειράζει όταν πάμε σε πρωτοκλασάτες χώρες θα παρακαλάνε αλλά θα έρθουν όσοι τιμάνε τη παρέα παντού
Σαν αρχάριοι καταφέραμε να φάμε δύο ώρες μέσα στην Ελλάδα καθώς χάσαμε τη στροφή για Σκόπια και βρεθήκαμε μέσα στη Σίνδο Αφού μας καθοδήγησαν ήμασταν ολοταχώς για Σκόπια . Φτάσαμε στα σύνορα κι εκεί υπήρχε άγχος γιατί ήταν η πρώτη φορά που δυο εικοσάχρονοι και ένας εικοσιτριάχρονος (ο οποίος έβγαινε πρώτη φορά από τα σύνορα ) βγαίναμε με αμάξι τα σύνορα και χωρίς γονείς ! Δίνοντας τ απαραίτητα χαρτιά ο Σκοπιανός ήταν εμφανές ότι ψαχνόταν να βρει κάτι λάθος. Τότε είδε ότι το αμάξι ήταν γραμμένο στο όνομα της μάνας του Σπο και τον ρώτησε ο Σκοπιανός αν έχει χαρτί με την υπογραφή της μάνας του οτι του παραχωρεί το αμάξι για το ταξίδι!!! Κάτι που βέβαια πρέπει να είναι μούφα αλλά και τι να πεις ?? Είδε ψαρμένους πιτσιρικάδες και μας λέει βάλτε ένα δεκάρικο μέσα στα χαρτιά και μετά περνάτε. Κι έτσι κι έγινε.. Φύγαμε σκασμένοι και νευριασμένοι κράζοντας το ψέμα αυτό που λέγεται κράτος!! Σκεφτόμασταν ότι ήδη έφυγε ένα δεκάρικο και άμα γινόταν αυτό σε κάθε σύνορο θα είχαμε θέμα.Αφού χαλαρώσαμε λίγο από το βρίσιμο του κλέφτη
βάλαμε λίγο μουσικούλα και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Ευτυχώς μέχρι το Βελιγράδι είναι μια μεγάλη ευθεία οπότε δεν είναι δύσκολη η διαδρομή. Αυτή η χώρα πάντως πρέπει να έχει πολύ λίγα χωριά γιατί είχε απλά μια μεγάλη ευθεία και παντού ξερά χωράφια ούτε μια ταμπέλα για χωριά! Κάποια φάση κάναμε μια στάση κάτω από μια γέφυρα . Αυτοί σε κάθε γέφυρα έχουν σκαλισμένη στο τοίχο τη σημαία τους. Κι εκεί που τη χαζεύαμε λέω πολύ μέγας Αλέξανδρος ρε παιδί μου. Ο αυτοκινητόδρομος το αεροδρόμιο τα πάντα δεν βαριέσαι . Και βγάζουμε ένα μαρκαδόρο κοιτάμε δεξιά αριστερά και την ζωγραφίσαμε λίγο να ξεκαθαρίσω οτι η παρέα μας δεν έχει ρατσιστές και φασίστες απλά η αντίδραση σε αυτή τη χώρα είναι απαραίτητε με το κάθε τρόπο. Και να η μόνη φωτογραφία που βγάλαμε στα Σκόπια..
Νέοι ήμαστε αντιδράμε !!!!
Έπειτα συνεχίσαμε το ταξίδι μας και φτάσαμε γρήγορα έξω από τη πρωτεύουσα. Εκεί που χαζέυαμε και οι τρεις το αεροδρόμιο ευτυχώς κοιτάω μπροστά και βλέπω τον μπροστινό να έχει κοκαλώσει το αμάξι μπροστά μας.!! Φωνάζω τον Σπό με όλη μου τη δύναμη και με δυο κινήσεις κοιτάει μπροστά και στρίβει απότομα το τιμόνι αριστερά περνώντας τον ξυστά!! Εκεί πραγματικά αν δεν είχαμε τρομοκρατηθεί πιστεύω θα κατεβαίναμε κάτω και θα τον κανονίζαμε τον επικίνδυνο που κοκάλωσε στη μέση του περιφερειακού λες και ήταν σε κανά πάρκινγκ!!! Αφήνοντας πίσω και αυτό το περιστατικό φτάναμε επιτέλους στα σύνορα με τη Σερβία. Φοβηθήκαμε πιο πολύ από πριν γιατί φοβόμασταν μην βρεθεί κανείς και δεν ζητήσει λάδωμα αλλά μας πει λυπόμαστε δεν μπαίνετε!!
Ο Σέρβος αφού μας έλεγξε τα χαρτιά δεν ζήτησε κανένα λάδωμα και μας άφησε να περάσουμε!!! Το τι πανηγύρι έπεσε στο αμάξι !!! Πλέον πατούσαμε σερβικό έδαφος και νιώθαμε πολύ πιο οικεία . Οι Σέρβοι φτιάχναν τους δρόμους τους και αυτό δυστυχώς συνέβαλε στο να καθυστερήσουμε να φτάσουμε στο Βελιγράδι γιατί οι δρόμοι ήταν μονοί και είχε πολύ κίνηση. Επίσης περνούσες μέσα από χωριά με στενούς δρόμους . Μας έπιασε και μια φοβερή βροχή από το πουθενά και γενικά είχαν αγριέψει κάπως τα πράγματα! Το μεσημέρι περνούσε κι έφτανε απόγευμα. Η Σερβία μεγαλύτερη από τα Σκόπια δεν διασχιζόταν εύκολα λόγο έκτασης αλλά εμείς επιτέλους μετά από ώρα αντικρίζαμε στο βάθος τις μεγάλες πολυκατοικίες του Βελιγραδίου. Ποιος ξέρει τι μας περίμενε στη πρώτη μας διαμονή.
