Apostolosm
Member
- Μηνύματα
- 159
- Likes
- 692
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική!
Μέρος 2ο: Φιλιππίνες
Με τα σακίδια στη πλάτη,κάναμε όσο λιγότερη ησυχία μπορούσαμε ώστε να μην ξυπνήσουμε κάποιον και βγήκαμε από το δωμάτιο.Στους δρόμους επικρατούσε νεκρική σιγή και το Grab (το αντίστοιχο uber της Ασίας) ήρθε αρκετά γρήγορα και σε 20 λεπτά περίπου βρεθήκαμε στο αεροδρόμιο changi έτοιμοι να πετάξουμε για Φιλιππίνες! Λόγω της περασμένης ώρας το αεροδρόμιο ήταν σχεδόν άδειο σε σχέση με την μέρα που φτάσαμε.
Το μενού είχε 3 ώρες πτήση μεχρι το νησί Cebu και από εκεί περίπου 4 ώρες λεωφορείο για Moalboal στο νότιο τμήμα του νησιού. Παραδώσαμε τα πράγματα,πίνουμε ένα καφεδάκι και επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο.Η πτήση κύλησε καλά πέρα του ότι λόγω της μεσαίας θέσης δεν βολεύτηκα, με αποτέλεσμα να μην κοιμηθώ.
Φτάνουμε στο Cebu πρωί έχοντας μια αγωνία για το αν τελικά θα μπούμε στην χώρα. Στον έλεγχο διαβατηρίων μπαίνουμε με τον Γιάννη σε διαφορετικές ουρές και από μακριά βλέπω να φτάνει η σειρά του, να δίνει το διαβατήριο του και μέσα σε 1 λεπτό να έχει πάρει την βίζα εισόδου χωρίς να του ζητηθεί να δείξει κάτι άλλο!
Λέω εντάξει σιγά μην μου ζητούσαν και μένα κάτι. Έρχεται η σειρά μου,φτάνω στο γκισέ δίνω το διαβατήριο με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω,ξανακοιτάει το διαβατήριο και εκεί είναι που βγαίνουν από το στόμα της 3 λέξεις που ήλπιζα να μην ακούσω!
Εισιτήριο εξόδου παρακαλω!
Τελεία λέω θα καταλάβει ότι είναι πλαστό και θα έχουμε τρεχάματα! Της το δείχνω μέσα από το κινητό μου ,το κοιτάει και τελικά βγαίνουν από το στόμα της 4 καινούργιες μαγικές λέξεις!
Καλωσήρθατε στις Φιλιππίνες κύριε!
Φθηνά την γλιτώσαμε!
Η χαρά απίστευτη με τον Γιάννη να με κοιτάει που φτάνω προς το μέρος του ξεκινώντας να του εξηγώ τι έγινε και να μας πιάνουν γέλια.
Με τις βίζες στα χέρια μας και πατώντας σε καινούργια εδάφη πλέον,ανταλλάσουμε μερικά ευρώ για pesos φιλιππίνων και βγαίνουμε από το αεροδρόμιο με την ζέστη να είναι πιο υποφερτή από αυτή της Σιγκαπούρης! Και εκεί ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πολύ επιθετικό μαρκάρισμα των οδηγών ταξί ώστε να σε μεταφέρουν οπουδήποτε θελήσεις (τόσο επιθετικό που υπήρχαν στιγμές μέσα στο ταξίδι μας που πίστεψα πως αν έλεγα σε κάποιον ταξιτζή να με πάει θεσσαλονίκη θα μου έλεγε πολύ εύκολα ,μπες μέσα φύγαμε!)
Αγοράζουμε sim και μετά από μερικά παζάρια μπαίνουμε στο ταξί για να μας μεταφέρει μέχρι τον σταθμό λεωφορείων (cebu north bus terminal) και από εκεί θα συνεχίσουμε με τα τοπικά KTEΛ μέχρι το Moalboal. Στην διαδρομή μέχρι τον σταθμό πήραμε μια γεύση από την φτώχεια και την κίνηση, κατάσταση που θα έπρεπε να συνηθίσουμε για το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού μας από εδώ και πέρα! Μηχανάκια,κόρνες και πλανόδιοι παντού!
Φτάνουμε στον σταθμό με εμάς να είμαστε σαν την μύγα μέσα στο γάλα καθώς το 95% των ανθρώπων εκεί ήταν ντόπιοι.Πάμε στο γκισέ,η κοπέλα πίσω από το τζάμι δεν καταλαβαίνει πολύ καλά αγγλικά και ένας κύριος δίπλα μας μας βοηθάει στην συνεννόηση. Κόβουμαι δυο εισιτήρια προς 209 πέσος/άτομο (περίπου 3,5€) και περιμένουμε στις καρέκλες κοντά στο πάρκινγκ από όπου θα έφευγε το λεωφορείο μας! Αγοράσαμε μερικά σνακ και νερά για την διαδρομή και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο το οποίο είχε επαρκή κλιματισμό και άνετες θέσεις όπως ένα αντίστοιχο στην Ελλάδα! Το λεωφορείο δεν γέμισε οπότε ημουν και τυχερός καθώς είχα και τις δύο θέσεις δικές μου, πράγμα που βοήθησε να κοιμηθώ για το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής! Το λεωφορείο είχε και κάποιους τουρίστες το οποίο με καθησύχασε καθώς κάποιοι είχαν προορισμό το Moalboal, και έτσι ενημέρωσα ένα παλικάρι να με ξυπνήσει αν την στιγμή που φτάναμε κοιμόμουν ακόμα!
Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι πως μέχρι να βγούμε από την πόλη ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο λεωφορείο ανέβαιναν διάφοροι πλανόδιοι πουλώντας διάφορα σνακ-τοπικά εδέσματα και μόλις τελείωναν κατέβαιναν επιτόπου. Δεν έκανα συνεχόμενο ύπνο καθώς η διαδρομή είχε απίστευτα απότομες στροφές με αρκετές λακκούβες.
Φτάνουμε λοιπόν στην ώρα μας στο moalboal και κατεβαίνοντας από το λεωφορείο ο ζεστός αέρας που σκάει στην μούρη μας ήταν περισσότερο ζεστός από αυτόν στο cebu. Το επόμενο σκηνικό ήταν οι οδηγοί τον tuk-tuk (τρίκυκλα ταξί για 3-4 άτομα - σε κάποια φάση πετύχαμε και ένα φορτωμένο με πάνω από 10 άτομα ντόπιους μάλλον για να μειώσουν το κόστος, το οποίο αν είχε στόμα το καημένο θα τους μπινελίκωνε) που έπεσαν πάνω μας για να μας κάνουν πελάτες. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που ανεβήκαμε σε tuk-tuk σε εκείνη τη περιοχή καθώς για το υπόλοιπο των ημερών θα νοικιάζαμε μηχανάκι για τις μετακινήσεις μας.
Στην αρχή ο οδηγός μας πέταξε μια τρελή-υψηλή τιμή αλλά μετά από παζάρια το κατεβάσαμε σε μία τιμή που ήταν win-win και για τους δύο (ότι θα συνέβαινε και με τις περισσότερες αγορές που έγιναν στο ταξίδι).
Ανεβήκαμε και στριμωχτήκαμε οι δυο μαντράχαλοι στο σαράβαλο tuk-tuk που είχε μείνει και ξεκινήσαμε με προορισμό το χόστελ μας το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 2 χιλιομέτρων.Και καθώς είμαστε στα μισά της διαδρομής σταματάει ο οδηγός σε ένα ας το πούμε ‘’σύνορο’’ πριν μπούμε στην αστική περιοχή του νησιού στο όποιο μια κοπελίτσα μας ζήτησε ένα ποσό (μικρό από όσο θυμάμαι) σαν περιβαλλοντικό tax για να μπορέσουμε να μπούμε στην περιοχή. Μετά από κάποια λεπτά δυσπιστίας και πιστεύοντας ότι μπορεί να είναι μούφα η όλη φάση πειστήκαμε ότι είναι κάτι που το πληρώνουν όλοι (τό μάθαμε και μετά από άλλους) και φτάσαμε στο χόστελ (Moho hostel) μας αρκετά κουρασμένοι!
Το δωμάτιο που κλείσαμε θα το μοιραζόμασταν με άλλα 10 άτομα περιπου,με τα στρώματα και τον κλιματισμό να είναι εξαιρετικά! Πήραμε κουκέτα οπότε πιάνω εγώ το πάνω κρεβάτι και ο γιάννης το κάτω,είπαμε θα το πηγαίναμε εναλλάξ σε παρόμοιες καταστάσεις.
Όσον αφορά την διαμονή σε χόστελ, χρειάζεται σίγουρα να ρίξεις πολλές φορές τα στάνταρ αλλά στα περισσότερα που μείναμε ύπηρχε απόλυτη ησυχία κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και οι περισσότεροι ταξιδιώτες τηρούσαν τους κανόνες καθαριότητας! Σίγουρα θα βρεις και λίγη σκόνη και ακαταστασία βρε αδερφέ αλλά επειδή πραγματικά πηγαίναμε απλά για έναν ύπνο προσωπικά δεν μας ενοχλούσε πολύ.Συν του ότι εξοικονομείς αρκετά χρήματα και κοινωνικοποιήσε γνωρίζοντας ανθρώπους από όλο τον κόσμο.
Το μόνο αρνητικό του συγκεκριμένου καταλύματος ήταν η πολύ χαμηλή πίεση του νερού που έκανε το μπάνιο μαρτύριο, αλλά χαλάλι! Το κατάλυμα βρισκόταν στον κεντρικό δρόμο του νησιού και κοντά στα περισσότερα μπαρ και εστιατόρια, σε απόσταση που περπατιέται. Αφού τακτοποιηθήκαμε βγήκαμε κατευθείαν για φαγητού καθώς το στομαχι γούργουριζε. Καταλήξαμε στο smooth bar, ένα παραθαλάσσιο καφέ μπαρ στο οποίο πήραμε από μια πίνα κολάντα και ένα μοχίτο και από φαγητά 2 chicken burger (275 pesos) . Με θέα την θάλασσα και συγκεκριμένα τον ειρηνικό ωκεανό τα καταβροχθισαμε και γυρίσαμε στο χόστελ για ύπνο καθώς είμασταν αρκετές ώρες χωρίς ποιοτικό ύπνο.
Ξυπνήσαμε και το βράδυ έκλεισε με βόλτα στο νησί, κάνοντας το πρώτο μας πάμφθηνο foot massage (250 pesos/άτομο) στο οποίο μας ανέλαβαν δύο άντρες που αν και έκαναν εξαιρετική δουλεία τα χέρια τους ήταν σαν τανάλιες και όχι μαλακά και τρυφερα που περιμένεις σε ένα μασαζ! αλλά για 250 πέσος δεν βγάλαμε κουβέντα!
Όσον αφορά το Moalboal, δύο ήταν οι κύριοι λόγοι που επίλεξαμε το συγκεκριμένο νησί πέραν των παραλιών. Πρώτον για να κάνουμε canyoning (διάσχιση φαραγγιού) στους Kawasan falls και δεύτερον να κολυμπήσουμε παρέα με φαλαινοκαρχαρίες στην περιοχή του Oslob στο νότιο άκρο του νησιού!
Ήπιαμε μια μπύρα στο bar του χόστελ και αποφασίσαμε αύριο αφού πρώτα νοικιάσουμε μηχανάκι να εξερευνήσουμε το νησί και τις παραλίες του.
Τα είσητηρια του λεωφορείου,τα οποία μου θύμισαν την χριστουγεννιάτικη ταινία ''το πολικό εξπρές'' και τον ελεγκτή που τα επικύρωνε με τον ίδιο τρόπο!
Πλανόδιοι πωλητές οι οποίοι έμπαιναν στο λεωφορείο να πουλήσουν τα διάφορα τοπικά σνακ.
(συνεχίζεται)
4. Αυτό με τους φόρους και τα γαλαζοπράσινα νερά
Cebu island,Με τα σακίδια στη πλάτη,κάναμε όσο λιγότερη ησυχία μπορούσαμε ώστε να μην ξυπνήσουμε κάποιον και βγήκαμε από το δωμάτιο.Στους δρόμους επικρατούσε νεκρική σιγή και το Grab (το αντίστοιχο uber της Ασίας) ήρθε αρκετά γρήγορα και σε 20 λεπτά περίπου βρεθήκαμε στο αεροδρόμιο changi έτοιμοι να πετάξουμε για Φιλιππίνες! Λόγω της περασμένης ώρας το αεροδρόμιο ήταν σχεδόν άδειο σε σχέση με την μέρα που φτάσαμε.
Το μενού είχε 3 ώρες πτήση μεχρι το νησί Cebu και από εκεί περίπου 4 ώρες λεωφορείο για Moalboal στο νότιο τμήμα του νησιού. Παραδώσαμε τα πράγματα,πίνουμε ένα καφεδάκι και επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο.Η πτήση κύλησε καλά πέρα του ότι λόγω της μεσαίας θέσης δεν βολεύτηκα, με αποτέλεσμα να μην κοιμηθώ.
Φτάνουμε στο Cebu πρωί έχοντας μια αγωνία για το αν τελικά θα μπούμε στην χώρα. Στον έλεγχο διαβατηρίων μπαίνουμε με τον Γιάννη σε διαφορετικές ουρές και από μακριά βλέπω να φτάνει η σειρά του, να δίνει το διαβατήριο του και μέσα σε 1 λεπτό να έχει πάρει την βίζα εισόδου χωρίς να του ζητηθεί να δείξει κάτι άλλο!
Λέω εντάξει σιγά μην μου ζητούσαν και μένα κάτι. Έρχεται η σειρά μου,φτάνω στο γκισέ δίνω το διαβατήριο με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω,ξανακοιτάει το διαβατήριο και εκεί είναι που βγαίνουν από το στόμα της 3 λέξεις που ήλπιζα να μην ακούσω!
Εισιτήριο εξόδου παρακαλω!
Τελεία λέω θα καταλάβει ότι είναι πλαστό και θα έχουμε τρεχάματα! Της το δείχνω μέσα από το κινητό μου ,το κοιτάει και τελικά βγαίνουν από το στόμα της 4 καινούργιες μαγικές λέξεις!
Καλωσήρθατε στις Φιλιππίνες κύριε!
Φθηνά την γλιτώσαμε!
Η χαρά απίστευτη με τον Γιάννη να με κοιτάει που φτάνω προς το μέρος του ξεκινώντας να του εξηγώ τι έγινε και να μας πιάνουν γέλια.
Με τις βίζες στα χέρια μας και πατώντας σε καινούργια εδάφη πλέον,ανταλλάσουμε μερικά ευρώ για pesos φιλιππίνων και βγαίνουμε από το αεροδρόμιο με την ζέστη να είναι πιο υποφερτή από αυτή της Σιγκαπούρης! Και εκεί ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πολύ επιθετικό μαρκάρισμα των οδηγών ταξί ώστε να σε μεταφέρουν οπουδήποτε θελήσεις (τόσο επιθετικό που υπήρχαν στιγμές μέσα στο ταξίδι μας που πίστεψα πως αν έλεγα σε κάποιον ταξιτζή να με πάει θεσσαλονίκη θα μου έλεγε πολύ εύκολα ,μπες μέσα φύγαμε!)
Αγοράζουμε sim και μετά από μερικά παζάρια μπαίνουμε στο ταξί για να μας μεταφέρει μέχρι τον σταθμό λεωφορείων (cebu north bus terminal) και από εκεί θα συνεχίσουμε με τα τοπικά KTEΛ μέχρι το Moalboal. Στην διαδρομή μέχρι τον σταθμό πήραμε μια γεύση από την φτώχεια και την κίνηση, κατάσταση που θα έπρεπε να συνηθίσουμε για το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού μας από εδώ και πέρα! Μηχανάκια,κόρνες και πλανόδιοι παντού!
Φτάνουμε στον σταθμό με εμάς να είμαστε σαν την μύγα μέσα στο γάλα καθώς το 95% των ανθρώπων εκεί ήταν ντόπιοι.Πάμε στο γκισέ,η κοπέλα πίσω από το τζάμι δεν καταλαβαίνει πολύ καλά αγγλικά και ένας κύριος δίπλα μας μας βοηθάει στην συνεννόηση. Κόβουμαι δυο εισιτήρια προς 209 πέσος/άτομο (περίπου 3,5€) και περιμένουμε στις καρέκλες κοντά στο πάρκινγκ από όπου θα έφευγε το λεωφορείο μας! Αγοράσαμε μερικά σνακ και νερά για την διαδρομή και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο το οποίο είχε επαρκή κλιματισμό και άνετες θέσεις όπως ένα αντίστοιχο στην Ελλάδα! Το λεωφορείο δεν γέμισε οπότε ημουν και τυχερός καθώς είχα και τις δύο θέσεις δικές μου, πράγμα που βοήθησε να κοιμηθώ για το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής! Το λεωφορείο είχε και κάποιους τουρίστες το οποίο με καθησύχασε καθώς κάποιοι είχαν προορισμό το Moalboal, και έτσι ενημέρωσα ένα παλικάρι να με ξυπνήσει αν την στιγμή που φτάναμε κοιμόμουν ακόμα!
Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι πως μέχρι να βγούμε από την πόλη ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο λεωφορείο ανέβαιναν διάφοροι πλανόδιοι πουλώντας διάφορα σνακ-τοπικά εδέσματα και μόλις τελείωναν κατέβαιναν επιτόπου. Δεν έκανα συνεχόμενο ύπνο καθώς η διαδρομή είχε απίστευτα απότομες στροφές με αρκετές λακκούβες.
Φτάνουμε λοιπόν στην ώρα μας στο moalboal και κατεβαίνοντας από το λεωφορείο ο ζεστός αέρας που σκάει στην μούρη μας ήταν περισσότερο ζεστός από αυτόν στο cebu. Το επόμενο σκηνικό ήταν οι οδηγοί τον tuk-tuk (τρίκυκλα ταξί για 3-4 άτομα - σε κάποια φάση πετύχαμε και ένα φορτωμένο με πάνω από 10 άτομα ντόπιους μάλλον για να μειώσουν το κόστος, το οποίο αν είχε στόμα το καημένο θα τους μπινελίκωνε) που έπεσαν πάνω μας για να μας κάνουν πελάτες. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που ανεβήκαμε σε tuk-tuk σε εκείνη τη περιοχή καθώς για το υπόλοιπο των ημερών θα νοικιάζαμε μηχανάκι για τις μετακινήσεις μας.
Στην αρχή ο οδηγός μας πέταξε μια τρελή-υψηλή τιμή αλλά μετά από παζάρια το κατεβάσαμε σε μία τιμή που ήταν win-win και για τους δύο (ότι θα συνέβαινε και με τις περισσότερες αγορές που έγιναν στο ταξίδι).
Ανεβήκαμε και στριμωχτήκαμε οι δυο μαντράχαλοι στο σαράβαλο tuk-tuk που είχε μείνει και ξεκινήσαμε με προορισμό το χόστελ μας το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 2 χιλιομέτρων.Και καθώς είμαστε στα μισά της διαδρομής σταματάει ο οδηγός σε ένα ας το πούμε ‘’σύνορο’’ πριν μπούμε στην αστική περιοχή του νησιού στο όποιο μια κοπελίτσα μας ζήτησε ένα ποσό (μικρό από όσο θυμάμαι) σαν περιβαλλοντικό tax για να μπορέσουμε να μπούμε στην περιοχή. Μετά από κάποια λεπτά δυσπιστίας και πιστεύοντας ότι μπορεί να είναι μούφα η όλη φάση πειστήκαμε ότι είναι κάτι που το πληρώνουν όλοι (τό μάθαμε και μετά από άλλους) και φτάσαμε στο χόστελ (Moho hostel) μας αρκετά κουρασμένοι!
Το δωμάτιο που κλείσαμε θα το μοιραζόμασταν με άλλα 10 άτομα περιπου,με τα στρώματα και τον κλιματισμό να είναι εξαιρετικά! Πήραμε κουκέτα οπότε πιάνω εγώ το πάνω κρεβάτι και ο γιάννης το κάτω,είπαμε θα το πηγαίναμε εναλλάξ σε παρόμοιες καταστάσεις.
Όσον αφορά την διαμονή σε χόστελ, χρειάζεται σίγουρα να ρίξεις πολλές φορές τα στάνταρ αλλά στα περισσότερα που μείναμε ύπηρχε απόλυτη ησυχία κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και οι περισσότεροι ταξιδιώτες τηρούσαν τους κανόνες καθαριότητας! Σίγουρα θα βρεις και λίγη σκόνη και ακαταστασία βρε αδερφέ αλλά επειδή πραγματικά πηγαίναμε απλά για έναν ύπνο προσωπικά δεν μας ενοχλούσε πολύ.Συν του ότι εξοικονομείς αρκετά χρήματα και κοινωνικοποιήσε γνωρίζοντας ανθρώπους από όλο τον κόσμο.
Το μόνο αρνητικό του συγκεκριμένου καταλύματος ήταν η πολύ χαμηλή πίεση του νερού που έκανε το μπάνιο μαρτύριο, αλλά χαλάλι! Το κατάλυμα βρισκόταν στον κεντρικό δρόμο του νησιού και κοντά στα περισσότερα μπαρ και εστιατόρια, σε απόσταση που περπατιέται. Αφού τακτοποιηθήκαμε βγήκαμε κατευθείαν για φαγητού καθώς το στομαχι γούργουριζε. Καταλήξαμε στο smooth bar, ένα παραθαλάσσιο καφέ μπαρ στο οποίο πήραμε από μια πίνα κολάντα και ένα μοχίτο και από φαγητά 2 chicken burger (275 pesos) . Με θέα την θάλασσα και συγκεκριμένα τον ειρηνικό ωκεανό τα καταβροχθισαμε και γυρίσαμε στο χόστελ για ύπνο καθώς είμασταν αρκετές ώρες χωρίς ποιοτικό ύπνο.
Ξυπνήσαμε και το βράδυ έκλεισε με βόλτα στο νησί, κάνοντας το πρώτο μας πάμφθηνο foot massage (250 pesos/άτομο) στο οποίο μας ανέλαβαν δύο άντρες που αν και έκαναν εξαιρετική δουλεία τα χέρια τους ήταν σαν τανάλιες και όχι μαλακά και τρυφερα που περιμένεις σε ένα μασαζ! αλλά για 250 πέσος δεν βγάλαμε κουβέντα!
Όσον αφορά το Moalboal, δύο ήταν οι κύριοι λόγοι που επίλεξαμε το συγκεκριμένο νησί πέραν των παραλιών. Πρώτον για να κάνουμε canyoning (διάσχιση φαραγγιού) στους Kawasan falls και δεύτερον να κολυμπήσουμε παρέα με φαλαινοκαρχαρίες στην περιοχή του Oslob στο νότιο άκρο του νησιού!
Ήπιαμε μια μπύρα στο bar του χόστελ και αποφασίσαμε αύριο αφού πρώτα νοικιάσουμε μηχανάκι να εξερευνήσουμε το νησί και τις παραλίες του.
Τα είσητηρια του λεωφορείου,τα οποία μου θύμισαν την χριστουγεννιάτικη ταινία ''το πολικό εξπρές'' και τον ελεγκτή που τα επικύρωνε με τον ίδιο τρόπο!
Πλανόδιοι πωλητές οι οποίοι έμπαιναν στο λεωφορείο να πουλήσουν τα διάφορα τοπικά σνακ.
(συνεχίζεται)
Last edited: