Και όχι μονο αυτό αλλα με βουλωμένη μύτη, βηχα και φτιαρνισμα, δηλαδη με ένα πολύ ασχημο κρυολογημα. Ηλπιζα να μην κρυώσω αλλα με το τοσο δυνατο αιρ κοντισιον παντου (εγω δεν εχω συνηθισει τον κλιματισμο) και την τοση πολύ ζεστη εξω, επομενο ήταν να μου συμβει. Ευχηθηκα μονο να είναι καλα η μικρη. Ευτυχως το πολύ πακεταρισμα ειχε ήδη γινει, και σε λιγοτερο από μια ωρα ειχα τελειωσει με τις βαλιτσες. Οποτε θελοντας να αντιγραψω τις φωτογραφιες μου και εκεινες της ξαδερφης μου σε ένα cd και να εκτυπωσω μερικες πηγαμε στο Costco. Το Costco είναι μια αλυσιδα πολυκαταστηματων-αποθηκη στα οποια για να ψωνισεις πρεπει να εισαι μελος. Για να εγγραφεις δινεις μια ετησια συνδρομή και αναλογα με τα ψωνια σου σου δινουν και ένα ποσοστο % πισω. Η ποικιλια των προιόντων είναι τεραστια και οι τιμες παρα πολύ καλες. Τέλος παντων εκανα τη δουλεια μου, φαγαμε ένα πολύ νοστιμο σαντουιτσακι με κοτοπουλο (για 1,5$) και γυρισαμε σπιτι. Εκτος από το κρυολογημα ήμουνα και πολύ χαλια ψυχολογικά, η αληθεια είναι ότι δεν ήθελα να φυγω. Δεν ήμουνα ετοιμη να αφησω τα ξαδερφια μου και τα ανηψια μου τους οποιους ειχα 3 χρονια να δω και ποιος ξερει ποτε θα ξαναδω. Η ωρα κυλησε γρηγορα και επρεπε να φυγουμε για το αεροδρομιο. Η ξαδερφη μου είχε αλλαξει το εισητηριο μου και αυτή τη φορα πεταγα από το αεροδρόμιο του Fort Lauderdale, το οποιο μαλιστα ηταν 10-15 λεπτα από το σπιτι. Χαιρετησα τα παιδια με κλαμματα, το ιδιο και αυτά, εσφιξαν δυνατα στην αγκαλια τους την κορη μου την οποια ειχαν σαν αδερφη τους ολες αυτές τις μερες, και ξεκινησαμε. Το αεροδρομιο αρκετα μικροτερο από το ΜΙΑ μας εξυπηρετησε αφανταστα λογω της κοντινης του αποστασης. Την πρωτη θεση δεν μου την εδωσαν λογω της μικρής (η ξαδερφη μου δουλευει στην Air Canada) αλλα τουλαχιστον δεν μου εδωσαν «διπλανους» στη μεσαια σειρα οπου με εβαλαν. Ετσι η μικρη πηρε τον υπνακο της με την ανεση της ευτυχως για μια ακομη φορα (σε αυτό ήμουνα πολύ τυχερη). Η πτηση κρατησε τρεις ωρες περιπου και 9 το βραδυ φτασαμε στο Τοροντο. Κατεβηκαμε τελευταιες όπως παντα από το αεροπλανο, εβαλα τη μικρη στο καροτσακι της και πηγαμε για τις αποσκευες. Εκει ξεκινησε ενας γολγοθας διοτι ηδη κουβαλαγα δυο μεγαλουτσικες χειραποσκευες μαζι με το καροτσι. Στην παραλαβη αποσκευων, πηρα τις βαλιτσες, εβαλα τις χειραποσκευες από πανω και αντε τωρα να σερνεις ένα καροτσι με μωρο και ένα καροτσι με 4 βαλιτσες. Με κοιτουσαν σαν εξωγήινη, αλλα εγω ειχα βρει το κολπο.!! Ευτυχως ενας κυριος προσφερθηκε να με βοηθησει, μεχρι τη στιγμη που ειδα τη θεια μου να με χαιρεταει. Τον ευχαριστησα, αγκαλιασα τη θεια μου και πηραμε το δρομο για το σπιτι. «Τι επαθες» με ρωτησε. «Ασε, χαλια ειμαι» της λεω. «Don’t worry, μου ειπε η ξαδερφη μου, I’ll give you something and you’ll feel better tomorrow». Κατεβασα λοιπον δυο χαπακια για το κρυο με την ελπιδα να ειμαι καλυτερα την επομενη μερα. Δεν ήμουνα αλλα σε δυο μερες (και πολλα αλλα χαπακια ακομα) μου περασε εντελως. 
) Μετα το φαγητο περιπλανηθηκαμε στην περιοχή. Δεν ξερω, αλλα μου φανηκε λες και ειμαι σε άλλη πολη, πολύ διαφορετικα από λιγες στασεις πιο πανω. Η περιοχή ήταν και είναι ένα μερος που μενουν περισσοτερο καλλιτεχνες μαλιστα και μερικοι διασημοι. Υπαρχουν μερικα πανεμορφα παλια κτηρια τα οποια κυριολεκτικα παλευουν να διαφυλαξουν. Νομιζω ότι και σε εκεινη την περιοχή εχουν κανει τα εξωτερικα γυρισματα του διαμερισματος της Carrie Bradshaw (Sex and the City) αλλα δεν το ειδαμε φυσικα. Το Village μου αρεσε πολύ. Περπατωντας βρήκαμε την επομενη σταση του λεωφορείου, ανεβηκαμε πανω και σταματησαμε εξω από το Κεντρο Ηνωμενων Εθνών, κοντα στο ξενοδοχείο μας. Δεν ειχαμε τακτοποιήσει τα πραγματα μας ακομα, οποτε και το καναμε. Δεν μας πηρε πολύ ωρα και καθως ηταν αργα το απογευμα, αποφασίσαμε να κανουμε και το Night tour με το λεωφορείο, το οποιο ξεκινουσε από την Times Square 8 το βραδυ, περναγε από την Manhattan Brigde στο Brooklyn εκανε και εκει μια περατζαδα και κατεληγε παλι στην Times Square. H διαρκεια της ήταν 2 ωρες. Η βραδυα ήταν καταπληκτική αν και ο αερας ειχε δυναμωσει λιγακι. Τα φωτα αναβαν σιγα σιγα και η πολη μεταμορφωνόταν. Η διαδρομή από το Μανχαταν στο Μπρουκλυν ήταν πανεμορφη, η θεα εκπληκτική (ο αερας εκνευριστικός) αλλα αξιζε με τα χιλια. Από το Μπρουκλυν τι να δεις τωρα βραδιατικο, σιγουρα δεν εχει την ομορφια του Μανχαταν αλλα είναι πολύ γρήγορα αναπτυσσομενη περιοχη. Μια χαρα μου φανηκε από την μικρη γευση που πηρα. Δυστυχως στον γυρισμο εγω και μια άλλη κυρια με μωρο αναγκαστηκαμε να κατεβουμε κάτω, γιατι εκανε κρυο εκει ψηλα για τα παιδια, αλλα δεν πειραζει. Αυτά που ηθελα και επρεπε να δω τα ειδα. Με παιδια δεν μπορεις να απολαυσεις νυχτερινή ζωη αλλα τι να κανουμε… Από την Times Square πηραμε ταξι και καθως η βολτα ειχε τραβηξει περισσοτερο , φτασαμε στο ξενοδοχειο κατά της 11.30. Φαγαμε ένα σαντουιτσακι που πηραμε από το Subway ήπιαμε το κρασακι μας και πεσαμε για υπνο. Αντε 8 ωρες μεχρι την επομενη βολτα!
). Επισης όπως μας ειπε σε άλλη βολτα ένα ξεναγός εχει δει καλογρια να το κανει!! Μαλιστα, πολύ φασαρία για το τιποτα. Πιο πολύ μου αρεσε ο Μπομπ Σφουγγαράκης που τριγυρνούσε λιγο πιο πάνω ( το ιδιο και στην κορη μου). Συνεχισαμε το περπατημα στους δρομους της Financial District, οπου βρισκονται τα κεντρικά γραφεία μεγάλων εταιριών, οργανισμών και τραπεζών και καταλήξαμε στην περιοχή όπου βρισκονταν οι Διδυμοι Πυργοι (World Trade Center ) αλλα δεν μειναμε για πολύ. Βασικά δεν ειχε και πολλα να δεις καθως γινονται εργα αναπλασης της περιοχής, ξαναχτιζονται ουρανοξύστες και μαλλον τα εργα θα ολοκληρωθουν το 2014. Ειχαμε διαθεση για ψώνια οποτε και μπηκαμε στο Century 21, το οποιο με απογοήτευσε πλήρως, δεν ήταν καθολου όπως το περιμενα. Βασικά υπαρχουν πολλα περισσοτερα μερη για συμφερουσες αγορες ( εχω ήδη αναφερει παραπανω μερικά.) Φυγαμε γρήγορα και καθώς ειχαμε πεινασει, κατσαμε σε ένα deli που βρηκαμε στο δρομο μας. Τσιμπήσαμε κατι και συνεχισαμε τη βολτα μας. Πήραμε το μετρο και καταλήξαμε στo Union Square Park. Ένα πολύ ομορφο και δημοφιλές παρκο μεταξυ της Flatiron District και της Chelsea. Απ’ότι κατάλαβα αποτελει meeting point των Νεουρκέζων και εκει γινονται happenings και μικρες συναυλιες. Μπήκαμε στο σουπερ μαρκετ για δυο τρια πραγματακια και μετα διπλα στο Filene’s Basement, ένα πολυκαταστημα για συμφερουσες αγορες πολύ ανωτερο από το Century 21. Περασαμε μονο μια ωριτσα εκει γιατι θελαμε οπωσδηποτε να παμε στο Central Park και η ωρα ήταν ηδη 4. Για να μην ταλαιπωρηθουν άλλο οι πολύ μικροι και οι πολύ μεγαλοι πηραμε ταξι και φτασαμε στο Central Park πολύ συντομα. Δεν χρειαζεται να γραψω λεπτομερειες για αυτό αφου ολοι ξερουν τι είναι, μονο ισως εντυπωσεις. Στη εισοδο περιμεναν οι αμαξες να σε παρουν βολτα (το βρισκο αρκετα κιτς και πανακριβο) και από την άλλη πλευρα κατι τυποι με ποδηλατα (αντι για αλογα) επισης για να σε πανε βολτα. Μονο που αυτοι ήταν αρκετα ενοχλητικοι, δεν καταλαβαιναν το όχι δεν ενδιαφερομαι. Εν πασει περιπτωσει αφου βαρεθηκαν να μας παρενοχλουν, και εμεις ειχαμε προχωρησει αρκετα, μπορεσαμε να θαυμασουμε τη φυση μεσα στη μεγαλουπολη. Μεσα στο παρκο δεν καταλαβαινεις ότι βρισκεσαι στη Νεα Υορκη. Μια παιδική χαρα με πιτσιρίκια να φωναζουν στα αριστερα μας, αντρες και γυναικες να τρεχουν με τα ακουστικα στα αυτια, (αυτό το βλεπεις σε ολη τη ΝΥ βεβαια) και πολλα σκιουρακια να τρεχουν στα δεντρα. Ταίσαμε πολλα από αυτά όχι μονο φυστίκα αλλα και πενες με κοκκινη σαλτσα ( το μεσημεριανο της μικρής ) τις οποιες σνομπαραν. Προχωρώντας συναντήσαμε παρα πολύ κοσμο με φορμες. Γινοταν καποιος φιλανθρωπικος μαραθωνιος στον οποίο επαιρναν μερος διαφορες εταιρίες. Πολύ ενδιαφέρον. Ο κόσμος πρεπει να ήταν χιλιάδες βεβαια. Εμεις όμως ψαχναμε το Bethesda Fountain, και νασου τα σκαλακια πιο κάτω. Τα κατεβήκαμε και φτασαμε κοντα στη λιμνη. Θαυμασαμε το αγαλμα, τραβήξαμε φωτογραφίες, ζηλεψαμε τον κοσμο που εκανε βαρκαδα, και ξεκουραστήκαμε λιγακι. Τι ωραίο περιβαλλον να πας με ένα βιβλίο και να κατσεις να διαβάσεις! Τι ωραιο μερος για γαμήλιες φωτογραφίες όπως το διαλεξε ένα ζευγάρι νεονυμφων! Η ωρα όμως ειχε περάσει και ειμασταν όλοι κουρασμενοι. Βρηκαμε το δρομο εξω από το παρκο καπου στην 72ή οδο δηλαδη δεν ειδαμε ουτε το μισο. Πήραμε με αρκετό κόπο ένα ταξί και γυρίσαμε πισω στο ξενοδοχείο. Ήμασταν τοσο κουρασμενες που δεν μπορουσαμε να φαμε τιποτε. Καταβασα ένα ποτήρι χυμό, κοιμησα την μικρή και επεσα αμεσως για υπνο. Την επομενη το προγραμμα ειχε Statue of Liberty πρωι πρωι!
Ευτυχως η μικρη κοιμόταν οση ωρα ειμασταν στο καταστημα και ετσι ψωνισαμε με την ησυχια μας. Τελειωσαμε και πηραμε ταξι για το MET. To μουσειο στεγαζεται σε ένα επιβλητικο κτηριο του 19ου αιώνα νομιζω από τοτε που ιδρυθηκε, και τα μονιμα εκθεματα του ξεπερνουν τα δυο εκατομμυρια και προερχονται από ολον τον κοσμο, από ολες τις περιοδους της ιστορίας. Έιναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσεια στον κοσμο. Πληρωσαμε 20 δολαρια οι μεγαλοι και η θεια μου 15 (γιατι είναι πανω από 65 χρονων). Όταν πηγαμε εμεις το μουσειο δεν ειχε πολύ κοσμο. Όσο παιρνουσε η ωρα όμως οι αιθουσες γεμιζαν. Προσπαθησα να δω όσα περισσοτερα εκθεματα μπορουσα στις τρεις ωρες που ειχα στη διαθεση μου. Το μουσειο με ενθουσιασε, θα μπορουσα να μεινω εκει ολη την μερα αν και πιστευω δεν φτανει για να το γυρισεις ολο. Την περιοδο που πηγαμε ειχε και εκθεση Alexander McQueen “Savage Beauty” την οποια δεν ειδαμε πρωτον γιατι ειχε αναμονή και δευτερον δεν επιτρεπονταν καρότσια στην εκθεση. Και να εχω την μικρή να τρεχει πανω κάτω that was not an option!! Όπως και να εχει, υπήρχαν σημαντικοτερα πραγματα να δω! Μου αρεσε πολύ η πτερυγα με τα Ελληνικά και Ρωμαικα αγαλματα, καθως και η Αμερικάνικη πτερυγα όπου υπαρχουν ολοκληρα δωματια-εργα τεχνης! Αξιζει πραγματικά να αφιερωσει κανεις μια ολοκληρη μερα. Επισης το μουσειο οργανωνει προγραμματα για οικογενειες με μικρα παιδιά από 5 χρονων και πάνω. Γενικά ειδα αρκετα παιδιά πραγμα που με χαροποιησε πολύ. Μετα το τελος της περιήγησης φαγαμε κατι στο εστιατόριο και μετά ανεβήκαμε στο περιφημο Roof Garden που τοσο διαφημιζεται. Πέρα από την ομολογουμένως καταπληκτική 360ο θέα της πολης και του Central Park, πολύ κακο για το τιποτα. :roll:Το μπαρ ειχε παρα πολύ κοσμο, μια τεραστια ουρα και παρολο που θελαμε να πιουμε κατι δεν υπηρχε περιπτωση να στηθω και να περιμενω. Τα εκθεματα που ειχε με αφησαν αδιαφορη οποτε εβγαλα αρκετες φωτογραφίες της πολης και της μικρής μου. Βεβαια τα εκθεματα αλλαζουν οποτε όταν πατε ισως να είναι κατι πιο ενδιαφερον. Παντως μια επισκεψη να την κάνετε. Να σημειωσω επισης ότι ένα μονο ασανσερ ανεβαινει μεχρι το roof garden οποτε αναζητηστε αυτό. Η ωρα όμως ειχε περασει και επρεπε να φυγουμε, με τις καλυτερες εντυπωσεις από τον θησαυρο αυτό της Νεάς Υορκης. Πηραμε ταξι για το ξενοδοχείο, και εκει μας περιμενε ήδη το ταξι για το αεροδρομιο. Σε σαραντα πεντε λεπτα περιπου φτασαμε, καναμε τσεκ ιν και κατευθυνθηκαμε στην πυλη μας. Που να ξεραμε όμως! Το αεροπλανο ειχε δυομιση ωρες καθυστερηση, ειχαμε φτασει και νωρίτερα, αντε τωρα να περιμενεις. Ειχε πολύ κοσμο, γιατι ειχαν λεει καθυστερησει πτησεις από την χθεσινή μερα λογω της κακοκαιρίας (!!) γινοταν ενας χαμος. Επιτελους το αεροπλανο εφυγε, και φτασαμε στο Μπαφαλο μετα της 9 το βραδυ. Σε ένα αδειο αεροδρομιο!! Μου εκανε φοβερη εντυπωση, ήταν πραγματικά αδειο! Πηραμε το Shuttle bus για το ξενοδοχείο που ειχαμε αφησει το αυτοκίνητο και ξεκινησαμε για Τοροντο. Φτασαμε κατά της 11.30, αρκετα ταλαιπωρημενοι ολοι, εβαλα την κοιμισμενη μικρουλα μου στο κρεββατι της, και επεσα αμεσως και εγω, μη μπορώντας να πιστεψω ότι και αυτό τελειωσε τοσο γρηγορα…
. Βγήκα στο μπαλκόνι και αν και ο ήλιος ελαμπε εκανε ψυχρα. Νοσταλγησα την Φλοριντα, προτιμω να ζεσταινομαι απο το να κρυωνω. Μετα το πρωινό βαλθηκα να κάνω τις απαραίτητες δουλειες του πλυσιματος των ρουχων, τακτοποιηση, συμμαζεμα κτλ. Το ιδιο και οι υπολοιποι. Το μεσημερακι τηλεφωνήσαμε στα ξαδερφια μας και κανονισαμε να παμε για φαγητο. Κάθε τριτη Κυριακή του Ιουνίου στον Καναδά γιορταζεται η μερα του πατέρα (Father's Day) και εχει την ιδια βαρυτητα με την γιορτη της Μητέρας (οχι οπως εδω που οι περισσοτεροι δεν ξερουν ότι κάν υπαρχει). Κλείσαμε τραπεζι στο Mandarin (αν και ισως θα επρεπε να παμε καπου αλλου) και περασαμε ενα ομορφο απογευμα ολη η οικογενεια μαζι. Μετα το φαγητό οι μισοι εφυγαν αλλα εμεις που ειχαμε ορεξη για βολτα, πηραμε το αυτοκίνητο και πηγαμε στην "παραλία". Η περιοχή The Beach ή The Beaches ειναι αρκετα δημοφιλής στο Τοροντο. Βρισκεται ανατολικά της πολης και ειναι απο τις παλαιότερες γειτονιες. Η οριστική ονομασία The Beach δοθηκε μετα απο ψηφοφορία μεταξυ των κατοικων καθώς αλλοι ήθελαν αν λεγεται The Beach και αλλοι The Beaches. Επικράτησε το πρωτο αν και πολλοι ακομα αναφερονται στην περιοχή με το δευτερο. Μπορείς να πας εκει με streetcar. Ο κεντρικός δρομος η Queen street ειναι πραγματικά γραφικος, με όμορφα μικρά μαγαζάκια κατα μηκος του, καφέ και εστιατόρια. Η παραλία ειναι με ψιλή αμμο και η λίμνη Οντάριο δεν ξεχωριζει απο θαλασσα με το ματι. Απ 'οτι εμαθα όμως το νερό δεν ειναι καθαρό. Μια βολτα ομως κατα μήκος της ακτής θα ήταν πολύ ομορφα, εμεις όμως δεν την κάναμε. Υπαρχει επισης ενα πολύ ομορφο μεγαλο παρκο διπλα ακριβως απο τη λίμνη. Το καλοκαίρι και στο πάρκο και στην παραλία μαζευεται πολύς κοσμος, υπάρχουν ξύλινα τραπεζάκια όπου μπορείς να κάνεις πικ νικ, φιλέ για βολευ, και στο παρκο ειναι υπεροχα να πας με την οικογένεια να παιξουν τα παιδιά ή και μονος σου με ένα βιβλίο κάτω απο ενα δεντρο. Γενικά η περιοχή πλεον ειναι πολύ αναβαθμισμένη και τα σπιτια πολύ ακριβά. Αν λοιπον καποιος εχει πολλες μερες στη διαθεση του, προτεινω μια βολτα στην εν λογω περιοχή. To βραδάκι το μενου ειχε παγωτο. Κοντα στο σπιτι της θειας μου στην υπαρχει ενα μαγαζάκι με παγωτο, μεγαλη ποικιλια γευσεων και μεγαλη ποικιλία απο χωνάκια, το Dutch Dreams. Δεν μπορειται να φανταστειτε την ουρα! Το μαγαζι ειναι παρα πολυ μικρό, η διακοσμηση πολύ κιτς, αλλα το παγωτο πολύ ωραίο. Ο ιδιοκτήτης μενει απεναντι και βλεπεις τους υπαλληλους να πηγαινοερχονται με δοχεία παγωτα συνεχεια! Μια γευση εδω Dutch Dreams. Η βραδυα τελειωσε πολύ γλυκά. 
