ΗΠΑ Καναδάς Από τη ζέστη στο κρύο με ένα μωρό...Και ήταν τέλεια!!

Twinkie

Member
Μηνύματα
1.142
Likes
327
Επόμενο Ταξίδι
Με το νου
Ταξίδι-Όνειρο
Στα πέντε σημεία της Γης
Μπράβο Μαρία για το κουράγιο να κάνεις ένα τόσο μεγάλο ταξίδι μόνη με τη μπέμπα σου, για τον τρόπο που διαχειρίστηκες όλα όσα είχατε να αντιμετωπίσατε και φυσικά για τον όμορφο τρόπο που μας τα μεταφέρεις...
;)
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια... ξερω ότι δυστυχως δεν εχω το χαρισμα που εχουν αλλοι να γραφουν παραστατικα αλλα προσπαθώ να σας μεταφερω όσα μπορουν να βοηθησουν οποιον θελει να ταξιδεψει προς τα εκει. Η μικρη δεν με κουρασε καθολου ισα ισα εγω την κουρασα :)
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Bye bye Florida- Hello Canada

Την Παρασκευη ξυπνησα με πονοκεφαλο. :mad: Και όχι μονο αυτό αλλα με βουλωμένη μύτη, βηχα και φτιαρνισμα, δηλαδη με ένα πολύ ασχημο κρυολογημα. Ηλπιζα να μην κρυώσω αλλα με το τοσο δυνατο αιρ κοντισιον παντου (εγω δεν εχω συνηθισει τον κλιματισμο) και την τοση πολύ ζεστη εξω, επομενο ήταν να μου συμβει. Ευχηθηκα μονο να είναι καλα η μικρη. Ευτυχως το πολύ πακεταρισμα ειχε ήδη γινει, και σε λιγοτερο από μια ωρα ειχα τελειωσει με τις βαλιτσες. Οποτε θελοντας να αντιγραψω τις φωτογραφιες μου και εκεινες της ξαδερφης μου σε ένα cd και να εκτυπωσω μερικες πηγαμε στο Costco. Το Costco είναι μια αλυσιδα πολυκαταστηματων-αποθηκη στα οποια για να ψωνισεις πρεπει να εισαι μελος. Για να εγγραφεις δινεις μια ετησια συνδρομή και αναλογα με τα ψωνια σου σου δινουν και ένα ποσοστο % πισω. Η ποικιλια των προιόντων είναι τεραστια και οι τιμες παρα πολύ καλες. Τέλος παντων εκανα τη δουλεια μου, φαγαμε ένα πολύ νοστιμο σαντουιτσακι με κοτοπουλο (για 1,5$) και γυρισαμε σπιτι. Εκτος από το κρυολογημα ήμουνα και πολύ χαλια ψυχολογικά, η αληθεια είναι ότι δεν ήθελα να φυγω. Δεν ήμουνα ετοιμη να αφησω τα ξαδερφια μου και τα ανηψια μου τους οποιους ειχα 3 χρονια να δω και ποιος ξερει ποτε θα ξαναδω. Η ωρα κυλησε γρηγορα και επρεπε να φυγουμε για το αεροδρομιο. Η ξαδερφη μου είχε αλλαξει το εισητηριο μου και αυτή τη φορα πεταγα από το αεροδρόμιο του Fort Lauderdale, το οποιο μαλιστα ηταν 10-15 λεπτα από το σπιτι. Χαιρετησα τα παιδια με κλαμματα, το ιδιο και αυτά, εσφιξαν δυνατα στην αγκαλια τους την κορη μου την οποια ειχαν σαν αδερφη τους ολες αυτές τις μερες, και ξεκινησαμε. Το αεροδρομιο αρκετα μικροτερο από το ΜΙΑ μας εξυπηρετησε αφανταστα λογω της κοντινης του αποστασης. Την πρωτη θεση δεν μου την εδωσαν λογω της μικρής (η ξαδερφη μου δουλευει στην Air Canada) αλλα τουλαχιστον δεν μου εδωσαν «διπλανους» στη μεσαια σειρα οπου με εβαλαν. Ετσι η μικρη πηρε τον υπνακο της με την ανεση της ευτυχως για μια ακομη φορα (σε αυτό ήμουνα πολύ τυχερη). Η πτηση κρατησε τρεις ωρες περιπου και 9 το βραδυ φτασαμε στο Τοροντο. Κατεβηκαμε τελευταιες όπως παντα από το αεροπλανο, εβαλα τη μικρη στο καροτσακι της και πηγαμε για τις αποσκευες. Εκει ξεκινησε ενας γολγοθας διοτι ηδη κουβαλαγα δυο μεγαλουτσικες χειραποσκευες μαζι με το καροτσι. Στην παραλαβη αποσκευων, πηρα τις βαλιτσες, εβαλα τις χειραποσκευες από πανω και αντε τωρα να σερνεις ένα καροτσι με μωρο και ένα καροτσι με 4 βαλιτσες. Με κοιτουσαν σαν εξωγήινη, αλλα εγω ειχα βρει το κολπο.!! :rolleyes: Ευτυχως ενας κυριος προσφερθηκε να με βοηθησει, μεχρι τη στιγμη που ειδα τη θεια μου να με χαιρεταει. Τον ευχαριστησα, αγκαλιασα τη θεια μου και πηραμε το δρομο για το σπιτι. «Τι επαθες» με ρωτησε. «Ασε, χαλια ειμαι» της λεω. «Don’t worry, μου ειπε η ξαδερφη μου, I’ll give you something and you’ll feel better tomorrow». Κατεβασα λοιπον δυο χαπακια για το κρυο με την ελπιδα να ειμαι καλυτερα την επομενη μερα. Δεν ήμουνα αλλα σε δυο μερες (και πολλα αλλα χαπακια ακομα) μου περασε εντελως.
Από το Σάββατο εως τη Δευτερα δεν καναμε και τιποτα σπουδαιο. Ένα παιδικο παρτυ τη μια μερα, που μας εφαγε ολη τη μερα αλλα ήταν πολύ ομορφα, μια βολτα και φαγητο την άλλη. Το εστιατοριο στο οποιο φαγαμε είναι ένα κινεζικο μονο που δεν είναι ακριβως κινεζικο. Tα Mandarin υπαρχουν σχεδον σε ολον τον Καναδα, και είναι all you can eat buffet, κινεζικο φαγητο με επιρροες από τη δυτικη κουζινα. Το φαγητο είναι παρα πολύ καλο, τεραστια ποικιλια και σερβιρεται με τσαι γιασεμι (μπλιαχ το τσαι). Και παλι δεν σερβιρεται, το βαζεις μονο σου. Σημειωση ότι λογω του ότι είναι πολύ δημοφιλες, πρεπει όπωσδηποτε να κλεισεις τραπεζι και συνηθως σου λενε και την ωρα που μπορεις να κατσεις δηλαδη πχ από της 16.00 εως 18.00. Όταν πλησιαζει η 18.00 ευγενικα σου φερνουν ζεστες βρεγμενες πετσετουλες και fortune cookies και εσυ πιανεις το μηνυμα. Μου αρεσει πολύ το Mandarin. Εμεις επισκεφτηκαμε αυτό στη Yonge Street. Και μετα το φαγητο επιβαλλεται μια βολτα στη πολη. Ανυπομονουσα να δω ξανα το CN Tower. Δεν ξερω γιατι αλλα μου αρεσει τοσο πολύ. Στεκεται εκει, φωτισμενο το βραδυ και είναι τοσο εντυπωσιακο. Κατεβηκαμε τη Yonge Street κεντρική οδός του Τοροντο (κάποτε μαλιστα ήταν η μακρύτερη οδος στον κοσμο, στριψαμε στη Front street, να και το CN Tower, και μετα στη Spadina. Περασαμε τη Chinatown και καιρος να γυρισουμε σπιτι. Η Δευτερα κυλησε γρηγορα, καθως επρεπε να μαζεψουμε τα πραγματα μας, να φτιαξουμε μια βαλιτσουλα, να καταστρωσουμε τα σχεδια μας. Την επομενη ξεκινουσε η περιπετεια μας στη Νεα Υορκη! :clap:
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Καταρρακτες Νιαγαρα και Μπαφαλο

Μετα από έναν καλο βραδυνο υπνο, ξυπνησα νωρις αρκετα ανυπομονη! Η Νεα Υορκη δεν ήταν στα σχεδια μου αλλα όταν προέκυψε ένιωσα τρεις φορες πιο ενθουσιασμενη απ’ότι για το υπολοιπο ταξιδι όντας επηρεασμενη και από το φορουμ ομολογουμενως! Τα πραγματα ήταν ηδη ετοιμα από την προηγουμενη μερα, οποτε μετα το πρωινο, κάναμε τις τελικες ετοιμασιες (που αφορουσαν οι περισσοτερες την μικρη) και κατά της 10,30 ξεκινήσαμε για τους Καταρρακτες του Νιαγάρα. Η διαδρομή κραταει περιπου μιαμιση ώρα και δεν είναι κάτι το ιδιαιτερο. Όταν φτασεις πια στους Καταρρακτες όμως εκει εντυπωσιάζεσαι μιας που το θεαμα είναι μαγικο. Δυστυχως η περιοχή γυρω από τους καταρρακτες εχει εμπορευματοποιηθει παρα πολύ και θεωρώ ότι δεν αξιζει να μεινει καποιος εκει. Είναι ότι πρεπει για ήμερησια εκδρομή ή αν θελει καποιος να εξερευνήσει την περιοχή, είναι προτιμότερο να μεινει για λιγες μερες στη μικρή πολη Niagara on the Lake, που είναι κουκλίστικη, ήσυχη και κοντα στους καταρρακτες, και απ’ότι θυμαμαι υπαρχουν πολλα οινοποιεία τα οποια μπορει να επισκεφτει. Εμεις καναμε μια γρήγορη βολτα με το αυτοκίνητο για να δω το Horseshoe Fall ( τον Καταρρακτη που ανηκει στον Καναδα) αλλα προτιμησα να περασουμε αμεσως απεναντι στο Buffalo και να θαυμασουμε τη θεα και από εκεινη την πλευρα. Αν και ειχε αρκετη κινηση στα συνορα, δεν αργησαμε να περασουμε με συνοπτικες διαδικασιες, ελεγχοντας μονο τα διαβατήρια μας (ουτε esta ζητησαν, ουτε τη συγκαταθεση του αντρα μου για την μικρή ) το μονο που με ρωτησε ηταν ποτε ήμουν τελευταια φορα στην Αμερική. Ισως γιαυτο δεν ζητησε τιποτε άλλο. Εν πασει περιπτωσει, περασαμε και κατευθυνθηκαμε στο Niagara Falls State Park. Δεν παρκαραμε στο παρκιν του παρκου γιατι ήταν γεματο αλλα σε ένα άλλο παρκιν λίγο πριν το παρκο. Το αντιτιμο 5 δολαρια ενώ στο παρκιν του παρκου όπως μαθαμε στην πορεια 10 δολαρια. Και λογικο. Το παρκο είναι τεραστιο, γεματο λουλουδια και δεντρα, πάρα πολύ καθαρο και όσο κοσμο και αν εχει δεν το καταλαβαινεις. Περασαμε από το visitor center και κατεβηκαμε κάτω όπου πια, περνωντας από ένα μικρο δασακι πραγματικά φτάνεις διπλα ακριβως στους Καταρρακτες. Η θεα είναι δεκα φορες καλυτερη απότι στην Καναδεζικη πλευρα. Οι Αμερικάνοι εχουν κανει καταπληκτική δουλεια με το παρκο. Από εκει μπορεις να κατεβεις κάτω και να παρεις το καραβάκι για μια βολτα κοντα στους Καταρράκτες ή να ανεβεις ξανα επανω και να βγεις στο παρατηρητήριο για μια πανοραμική, μαγική θεα. Και τα δυο τα συστηνω ανεπιφυλακτα! Έχοντας μπει στο Maid of the mist από την Καναδεζικη πλευρα, πριν τρια χρονια εχω να πω ότι ήταν για μενα τουλαχιστον καταπληκτική εμπειρια. Πλησιάζεις αρκετα κοντα, τοσο όσο να εισαι ασφαλής και τοτε συνειδητοποιείς με ποση ορμη και δυναμη πεφτει κάτω το νερο. Τέλος πάντων η ωρα ειχε περασει και το στομάχι διαμαρτυρόταν, και η μικρή που δεν κανει κάλα την κοιλια της πεινουσε, οποτε πηγαμε για φαγητο στο Denny’s. Εγώ εφαγα ένα «Sweet & Tangy BBQ Chicken” το οποιο συνοδευοταν με πιτες και εσκασα! Ήταν πολύ νοστιμο. Για γλυκο πηραμε κάτι λουκουμαδες γεμιστους που δεν θυμαμαι πως τους λενε αλλά ήταν πολύ καλοι. Γενικα φθηνο και καλο φαγητο. Με το στομαχι γεματο ξεκινήσαμε για το ξενοδοχειο. Το προγραμμα ελεγε διανυκτερευση στο Μπαφαλο, και πρωι πρωι πτηση για NY City. Το ξενοδοχειο που ειχαμε κλεισει ήταν το Millenium hotel Buffalo, http://www.millenniumhotels.com/millenniumbuffalo/index.html για 90 δολάρια τη βραδυα το δωματιο (τρεις ενηλικες και το μωρο) πολύ καλη τιμή. Το αεροδρομιο 10 λεπτα με το shuttle bus που διαθετουν, ένα εμπορικο κεντρο απ’εξω για να σκοτωσεις την ωρα σου. Φτάσαμε στο ξενοδοχειο, τακτοποιηθηκαμε σε ένα μεγαλο καθαρο δωματιο, και φυγαμε για το Buffalo Fashion Outlet. Ενας λογος που διανυκτερευσαμε ήταν και αυτος, να κανουμε μερικα ψωνια, γιατι το Buffalo εχει πολύ καλη αγορα. Περασαμε όλο το απογευμα εκει, ψωνισαμε αρκετα πραγματα σε πολύ καλες τιμες και φυγαμε με το κλεισιμου του εμπορικου κεντρου. Τακτοποιήσαμε τα πραγματα στο πορτ μπαγαζ του αυτοκινήτου το οποιο θα αφηναμε στο ξενοδοχειο ( με την ελπιδα να το βρουμε εκει στην επιστροφη J ) και ξεκινησαμε για το ξενοδοχειο. Στην πορεία χασαμε τον δρομο για το ξενοδοχειο και καταλήξαμε στο Downtown Buffalo. Βάλαμε το GPS και γυρισαμε πισω πολύ κουρασμενες. Η μικρή ηπιε το γαλα της και κοιμηθηκε αμεσως, αλλα το ιδιο καναμε και εμεις, μπανακι και νανι, γιατι το αεροπλανο εφευγε στις 8 οποτε θα ειχαμε ένα πολύ πρωινό ξυπνημα. NY City, here we come!
 
Last edited by a moderator:

pattyyy

Member
Μηνύματα
1.565
Likes
1.273
Επόμενο Ταξίδι
χμ...
Ταξίδι-Όνειρο
νότια αφρική
Τι γεμάτο ταξίδι! Πόσες διαφορετικές εικόνες και εμπειρίες! Ανυπομονώ για τις εντυπώσεις σου από Νέα Υόρκη!
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Ναι ήταν!! Ελπιζω αυριο το μεσημερι πού ολοι θα κοιμουνται να γραψω λιγακι ακομα!!
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Πρώτη μερα στο Μεγαλο Μήλο!

Το τηλεφωνο χτυπησε στις 6.00. «Good morning, this is your wake up call» ακουστηκε από την άλλη ακρη της γραμμης. Ευχαρίστησα τον ρεσεψιονιστ, και σηκωθηκα με το ένα ματι κλειστο γιατι δεν ειχα κοιμηθει καλα το βραδυ. Εκανα ένα μπουκάλι γαλα στην μικρή και την εβαλα κοιμισμένη στο καροτσι της. Ηξερα πως δεν θα αργουσε να ξυπνησει με την φασαρια. Και πραγματικά, ξυπνησε με το που ανεβηκαμε στο λεωφορειο, το οποιο περιμενε στην εισοδο, εμας και πεντε εξι ακομα ατομα για το αεροδρομιο. Φτασαμε αμεσως στο Buffalo Niagara International airport, ένα μικρό αεροδρομιο με εντυπωσιακο όμως σχεδιασμό. Καναμε τσεκ ιν και πηγαμε στην πυλη μας. Θα πετουσαμε με την Delta και τα εισητηρια τα ειχε κλεισει η ξαδερφη μου, 100 ευρω μονο. Αυτος ηταν και ο δευτερος λογος που επιλεξαμε το συγκεκριμενο αεροδρομιο, διοτι οι τιμες από το Pearson ήταν σχεδον τριπλασιες. Το αεροπλανο ήταν το μικροτερο με το οποιο εχω πεταξει ποτε, δε νομιζω να χωραγε περισσοτερα από 70 ατομα και ήταν ολοφάνερα παλιο. Επισης αυτό που με παραξενεψε ήταν το ότι ταξιδεψαμε με χειραποσκευη ( την τσεκαρισμενη βαλιτσα την χρεώνουν) την οποια ουτε ζυγισαν ουτε προσεξαν ιδιαιτερα ούτε τιποτα. Καθως μπαιναμε στο αεροπλανο ή υπαλληλος με το ματι μας ελεγε αν θα την παιρναμε στην καμπινα ή όχι. Αν της φαινοταν μεγάλη, της εβαζε ένα χαρτακι (σαν να την τσεκαρε δηλαδη) εδινε το αποκομα και αυτό ήταν. Η δική μου της φανηκε μεγάλη (όπως και οι περισσοτερες) και την αφησαμε εξω μαζι με το καροτσι. Επισης να σημειωση ποσο ελαστικοι ήταν στο θεμα των υγρων μεσα στις χειραποσκευες. Κρατουσαμε μια τσαντα με τρια μισα μπουκαλια νερο και εξι χυμους 200ml ο καθενας. Το νερο το περασαμε χωρις μα και μου, και το χυμο, ανοιξε ένα κουτακι, ελεγξε λιγο σε ένα μηχανημα πουειχε και τον υπολοιπο μου τον εδωσε να τον πιω. Για να μην αναφερω τα κρακερακια, τα μπισκοτα και τα κορν φλεικς της μικρης. Για αυτά ουτε λογος. Τέλος παντων, στο αεροπλανο υπηρχε μια αεροσυνοδος (λογικό αφου ηταν τοσο μικρο , ο καφες ήταν ο χειροτερος που εχω πιει ποτε, η πτηση κρατησε 55 λεπτα, μιαμιση ωρα στο συνολο μεχρι να βγουμε από το αεροπλανο. Μια συντομη ευχαριστη πτηση, κατά τη διαρκεια της οποιας η μικρή κοιμόταν και δεν με ενοχλησε καθολου! Η θεα της Νεας Υορκης μεσα από το αεροπλάνο ήταν συγκλονιστική. Δεν μπορουσα να πιστεψω ότι πηγαινα στη Νεα Υορκη! Στο JFK γινόταν χαμός, ειχε παρα πολύ κοσμο. Πηραμε ένα ταξι και ξεκινησαμε για το ξενοδοχείο. Ο ταξιτζής πολύ φιλικος και εξυπηρετικος, πιασαμε την κουβεντα και μας ειπε ότι εχει πολλους Ελληνες φιλους. Η διαδρομή κρατησε αρκετη ωρα και κοστισε 50 δολαρια τα οποια δεν μου φανηκαν πολλα. Τον κλεισαμε και για την επιστροφή μας (συνοπτικες διαδικασιες). Το ξενοδοχειο που μειναμε ήταν το Beekman Tower Hotel, ένα πολύ παλιο ξενοδοχείο, που βρισκεται στην 49th street και 1st avenue. Midtown Manhattan Luxury Hotel - NYC East Side | Beekman Tower Hotel Η τιμή του ηταν 200 ευρω την βραδυά για μια superior one bedroom suite. Tο δωματιο μας βρισκοταν στον 19ο όροφο με καταπληκτική θεα του Roosevelt island, του East River και του Brooklyn. Ηταν πολύ καθαρο, μεγαλο, με πληρως εξοπλισμενη κουζινα, σωστο διαμερισμα δηλαδη (περίπου 60τμ), και με κουνια για τη μικρη (όχι baby cot). Στον 23ο όροφο επισης βρισκεται το Top of the Tower restaurant με υπεροχη θεα της πολης, ιδιαιτερα το βραδυ όταν η φωτισμενη Νέα Υορκη φαινεται μαγική. Όταν φτασαμε το δωμάτιο μας δεν ήταν ακομη ετοιμο οποτε αφησαμε τα πραγματα μας και ξεκινησαμε για την πρωτη μας βολτα. Το πρωτο πραγμα που μου εκανε εντυπωση ήταν το αγαλμα εξω από το κτηριο των Ηνωμένων Εθνών. Ετσι όπως το ειδα στην αρχή νομισα ότι ήταν ο Αγιος Γεωργιος που σκοτωνει το καταραμενο φιδι. Τελικα αναπαριστα το καλο που σκοτωνει το κακο, αλλα ποια η διαφορα να μου πεις?? Συνεχισαμε μεσα από ένα παρκο στο οποιο βρισκοταν μπρουτζινα αγαλματα ανδρων και παρακάτω μια λαική αγορα. Αγορασαμε και τις μπανανες μας, και προχωρήσαμε προς την Τimes Square. Εκει πια ζαλιζεσαι από τον κοσμο την φασαρία, την κινηση. Τοση ενεργεια! Έιχαμε κλεισει εισητηρια για το hop on hop off λεωφορείο και αφου τα παραλαβαμε σταθηκαμε στην ουρα, σε μια τεραστια ουρα, και μετα από αναμονη περιπου μισης ωρας ανεβηκαμε στο δικο μας. Φυσικά καθεσαι επάνω όπου εχεις ανεμποδιστη θεα της πολης, το καλοκαιρι χρειαζεσαι όμως απαραιτητως καπελο. Νομιζω ή Grayline είναι η καλυτερη εταιρια, και οι ξεναγοι (οσοι τυχανε σ’εμας) πολύ ενημερωμενοι και κατατοπιστικοί. Το λεωφορειο ξεκινησε και εγω ρουφουσα κυριολεκτικά κάθε εικονα που εβλεπα. Τραβουσα οσες φωτογραφιες μπορουσα και σιγα σιγα αρχιζα να καταλαβαινω τι βρισκουν όλοι στη Νεα Υορκη. Η ξαδερφη μου είναι ερωτευμενη με την Νεα Υορκη και την επισκεπτεται πολύ συχνα και στην ερωτηση της πως μου φαινεται της απαντησα ότι νομιζω πως θα τη λατρεψω οσο εκεινη τη λατρευει!:p
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Η μέρα ηταν ηλιολουστη, και το ελαφρυ αερακι που φυσουσε ό,τι έπρεπε. Περάσαμε το Madison Square Garden, το Empire State building, και καθως εκει ειχε και σταση ο ξεναγος μας ειπε και δυο λογια παραπανω για το κτηριο. Είναι το ψηλοτερο κτηριο της Νεας Υόρκης, και για την κατασκευη του δουλεψαν χιλιαδες εργατες. Το κτηριο κατασκευάστηκε πολύ γρήγορα, αλλα λογω των οικονομικών προβλημάτων της εποχής, κανεις δεν νοικιαζε με αποτελεσμα να το ονομασουν κοροιδευτικα «Empty State Building». Η ουρα απέξω ήταν τεραστια και δεν κατεβήκαμε. Τελικα δεν αξιοθηκαμε να ανεβουμε στο παρατηρητηριο το οποιο προσφέρει φανταζομαι εκπληκτική θεα. Περασαμε το Flatiron Building, έναν τριγωνικό ουρανοξύστη, οποιος εδωσε το ονομα του και στην περιοχη( Flatiron District), και φιλοξενει γραφεια, αποτελει συμβολο της πολης και αρχικά δεν ηταν πολύ δημοφιλες στους κατοικους. Εχοντας πια φτασει στο Greenwich village, κατεβήκαμε και αναζητησαμε ένα εστιατοριο για να φάμε. Βρηκαμε ένα ωραιο bistro το οποιο δεν μπορω να θυμηθω πως λεγεται και φαγαμε ένα μενου δυο πιάτων. Εγω επελεξα για πρωτο πιατο μια σουπα λαχανικων η οποια ήταν καταπληκτική και πένες για δευτερο μπας και φαει και η μικρη αν και ζαχάρωνα το φιλετακι κοτοπουλο που διαλεξε η θεια μου. Τελικα η μικρή εφαγε τη σουπα. (εδώ κολαει η παροιμια «απ’όταν εκανε η γουρουνα γουρουνια δεν χορτασε ζουμι»!:bleh:) Μετα το φαγητο περιπλανηθηκαμε στην περιοχή. Δεν ξερω, αλλα μου φανηκε λες και ειμαι σε άλλη πολη, πολύ διαφορετικα από λιγες στασεις πιο πανω. Η περιοχή ήταν και είναι ένα μερος που μενουν περισσοτερο καλλιτεχνες μαλιστα και μερικοι διασημοι. Υπαρχουν μερικα πανεμορφα παλια κτηρια τα οποια κυριολεκτικα παλευουν να διαφυλαξουν. Νομιζω ότι και σε εκεινη την περιοχή εχουν κανει τα εξωτερικα γυρισματα του διαμερισματος της Carrie Bradshaw (Sex and the City) αλλα δεν το ειδαμε φυσικα. Το Village μου αρεσε πολύ. Περπατωντας βρήκαμε την επομενη σταση του λεωφορείου, ανεβηκαμε πανω και σταματησαμε εξω από το Κεντρο Ηνωμενων Εθνών, κοντα στο ξενοδοχείο μας. Δεν ειχαμε τακτοποιήσει τα πραγματα μας ακομα, οποτε και το καναμε. Δεν μας πηρε πολύ ωρα και καθως ηταν αργα το απογευμα, αποφασίσαμε να κανουμε και το Night tour με το λεωφορείο, το οποιο ξεκινουσε από την Times Square 8 το βραδυ, περναγε από την Manhattan Brigde στο Brooklyn εκανε και εκει μια περατζαδα και κατεληγε παλι στην Times Square. H διαρκεια της ήταν 2 ωρες. Η βραδυα ήταν καταπληκτική αν και ο αερας ειχε δυναμωσει λιγακι. Τα φωτα αναβαν σιγα σιγα και η πολη μεταμορφωνόταν. Η διαδρομή από το Μανχαταν στο Μπρουκλυν ήταν πανεμορφη, η θεα εκπληκτική (ο αερας εκνευριστικός) αλλα αξιζε με τα χιλια. Από το Μπρουκλυν τι να δεις τωρα βραδιατικο, σιγουρα δεν εχει την ομορφια του Μανχαταν αλλα είναι πολύ γρήγορα αναπτυσσομενη περιοχη. Μια χαρα μου φανηκε από την μικρη γευση που πηρα. Δυστυχως στον γυρισμο εγω και μια άλλη κυρια με μωρο αναγκαστηκαμε να κατεβουμε κάτω, γιατι εκανε κρυο εκει ψηλα για τα παιδια, αλλα δεν πειραζει. Αυτά που ηθελα και επρεπε να δω τα ειδα. Με παιδια δεν μπορεις να απολαυσεις νυχτερινή ζωη αλλα τι να κανουμε… Από την Times Square πηραμε ταξι και καθως η βολτα ειχε τραβηξει περισσοτερο , φτασαμε στο ξενοδοχειο κατά της 11.30. Φαγαμε ένα σαντουιτσακι που πηραμε από το Subway ήπιαμε το κρασακι μας και πεσαμε για υπνο. Αντε 8 ωρες μεχρι την επομενη βολτα!
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Financial District & Central Park

Την επόμενη μερα σηκωθήκαμε με πολύ ορεξη για βολτα και καλή διάθεση. Καθως η τιμή του ξενοδοχειου δεν περιλάμβανε πρωινό, θα τρωγαμε εξω. Από την προηγούμενη μερα ειχαμε εντοπίσει ένα μικρο μαγαζακι απεναντι από το ξενοδοχειο το οποιο μας το συστησε και ο Γιάννης, ενας Ελληνας υπαλληλος του ξενοδοχείου, πολύ καλο και ευγενικό παιδι. Φαγαμε λοιπον ένα γερο πρωινό, και ξεκινησαμε με σκοπο να επισκεφτουμε το αγαλμα της Ελευθερίας. Πηραμε το Hop on λεωφορείο μας και κατευθυνθήκαμε προς το Battery Park, όπου και ήταν η σταση που μας βολευε να κατεβουμε. Πηγαμε και βγάλαμε εισητηρια και για το αγαλμα και για το νησι Ellis. H ουρα στο γκισε τεραστια. Ετσι μου φάνηκε εκεινη τη στιγμη. Ε, που να δειτε τον κοσμο που περιμενε για το φερυ. «Τι είναι αυτό?» αναφώνησα. Μια υπαλληλος μας ειπε ότι είναι αναμονή 2 ωρων. Και όχι 2 ωρες να φυγεις και να επιστρεψεις βεβαια αλλα να περιμενεις στην ουρα. «Ναι καλα, ειπα, δεν υπαρχει περιπτωση να περιμένω δυο ωρες στον ηλιο». Ετσι αποφασισαμε να φυγουμε και να επιστρεψουμε την επομενη μερα, αφου η υπαλληλος μας διαβεβαιωσε ότι μπορουσαμε να το κανουμε. Ετσι ξεκινήσαμε την βολτα μας στην Financial District. To Battery park είναι ένα συμπαθητικό παρκο στο οποιο βρισκονται και δυο τρια ενδιαφεροντα αγαλματα. Το ένα αναπαριστα τους μεταναστες που εφταναν στην Αμερική και το άλλο είναι η «Σφαίρα» η οποια βρισκόταν κοντα στους διδυμους πυργους, και δεν καταστραφηκε από το χτυπημα αλλα χτυπηθηκε αρκετα. Επισης κοντα στα εκδοτηρια εισητηρίων εκθετουν ένα κομματι τοιχου ηλικίας πανω από 200 ετων. Αποφασισαμε να περπατησουμε. Συναντησαμε τον «Ταυρο», ο οποιος μετα βιας διακρινόταν αναμεσα σε τοσο κοσμο που τον τραβουσε φωτογραφίες, τον ειχε καβαλησει και τον χαιδευε κανοντας απιστευτη φασαρια. Ο ταυρος λοιπον όπως εμαθα αποτελει συμβολο οικονομκής ευμάρειας (γιαυτο μαλλον τον εστησαν κοντα στη Wall Street) και είναι καλοτυχία αν τον αγγιξεις (και περισσοτερο ένα συγκεκριμένο σημειο του σωματος του φανταζομαι καταλαβαινετε τι εννοω;)). Επισης όπως μας ειπε σε άλλη βολτα ένα ξεναγός εχει δει καλογρια να το κανει!! Μαλιστα, πολύ φασαρία για το τιποτα. Πιο πολύ μου αρεσε ο Μπομπ Σφουγγαράκης που τριγυρνούσε λιγο πιο πάνω ( το ιδιο και στην κορη μου). Συνεχισαμε το περπατημα στους δρομους της Financial District, οπου βρισκονται τα κεντρικά γραφεία μεγάλων εταιριών, οργανισμών και τραπεζών και καταλήξαμε στην περιοχή όπου βρισκονταν οι Διδυμοι Πυργοι (World Trade Center ) αλλα δεν μειναμε για πολύ. Βασικά δεν ειχε και πολλα να δεις καθως γινονται εργα αναπλασης της περιοχής, ξαναχτιζονται ουρανοξύστες και μαλλον τα εργα θα ολοκληρωθουν το 2014. Ειχαμε διαθεση για ψώνια οποτε και μπηκαμε στο Century 21, το οποιο με απογοήτευσε πλήρως, δεν ήταν καθολου όπως το περιμενα. Βασικά υπαρχουν πολλα περισσοτερα μερη για συμφερουσες αγορες ( εχω ήδη αναφερει παραπανω μερικά.) Φυγαμε γρήγορα και καθώς ειχαμε πεινασει, κατσαμε σε ένα deli που βρηκαμε στο δρομο μας. Τσιμπήσαμε κατι και συνεχισαμε τη βολτα μας. Πήραμε το μετρο και καταλήξαμε στo Union Square Park. Ένα πολύ ομορφο και δημοφιλές παρκο μεταξυ της Flatiron District και της Chelsea. Απ’ότι κατάλαβα αποτελει meeting point των Νεουρκέζων και εκει γινονται happenings και μικρες συναυλιες. Μπήκαμε στο σουπερ μαρκετ για δυο τρια πραγματακια και μετα διπλα στο Filene’s Basement, ένα πολυκαταστημα για συμφερουσες αγορες πολύ ανωτερο από το Century 21. Περασαμε μονο μια ωριτσα εκει γιατι θελαμε οπωσδηποτε να παμε στο Central Park και η ωρα ήταν ηδη 4. Για να μην ταλαιπωρηθουν άλλο οι πολύ μικροι και οι πολύ μεγαλοι πηραμε ταξι και φτασαμε στο Central Park πολύ συντομα. Δεν χρειαζεται να γραψω λεπτομερειες για αυτό αφου ολοι ξερουν τι είναι, μονο ισως εντυπωσεις. Στη εισοδο περιμεναν οι αμαξες να σε παρουν βολτα (το βρισκο αρκετα κιτς και πανακριβο) και από την άλλη πλευρα κατι τυποι με ποδηλατα (αντι για αλογα) επισης για να σε πανε βολτα. Μονο που αυτοι ήταν αρκετα ενοχλητικοι, δεν καταλαβαιναν το όχι δεν ενδιαφερομαι:mad:. Εν πασει περιπτωσει αφου βαρεθηκαν να μας παρενοχλουν, και εμεις ειχαμε προχωρησει αρκετα, μπορεσαμε να θαυμασουμε τη φυση μεσα στη μεγαλουπολη. Μεσα στο παρκο δεν καταλαβαινεις ότι βρισκεσαι στη Νεα Υορκη. Μια παιδική χαρα με πιτσιρίκια να φωναζουν στα αριστερα μας, αντρες και γυναικες να τρεχουν με τα ακουστικα στα αυτια, (αυτό το βλεπεις σε ολη τη ΝΥ βεβαια) και πολλα σκιουρακια να τρεχουν στα δεντρα. Ταίσαμε πολλα από αυτά όχι μονο φυστίκα αλλα και πενες με κοκκινη σαλτσα ( το μεσημεριανο της μικρής ) τις οποιες σνομπαραν. Προχωρώντας συναντήσαμε παρα πολύ κοσμο με φορμες. Γινοταν καποιος φιλανθρωπικος μαραθωνιος στον οποίο επαιρναν μερος διαφορες εταιρίες. Πολύ ενδιαφέρον. Ο κόσμος πρεπει να ήταν χιλιάδες βεβαια. Εμεις όμως ψαχναμε το Bethesda Fountain, και νασου τα σκαλακια πιο κάτω. Τα κατεβήκαμε και φτασαμε κοντα στη λιμνη. Θαυμασαμε το αγαλμα, τραβήξαμε φωτογραφίες, ζηλεψαμε τον κοσμο που εκανε βαρκαδα, και ξεκουραστήκαμε λιγακι. Τι ωραίο περιβαλλον να πας με ένα βιβλίο και να κατσεις να διαβάσεις! Τι ωραιο μερος για γαμήλιες φωτογραφίες όπως το διαλεξε ένα ζευγάρι νεονυμφων! Η ωρα όμως ειχε περάσει και ειμασταν όλοι κουρασμενοι. Βρηκαμε το δρομο εξω από το παρκο καπου στην 72ή οδο δηλαδη δεν ειδαμε ουτε το μισο. Πήραμε με αρκετό κόπο ένα ταξί και γυρίσαμε πισω στο ξενοδοχείο. Ήμασταν τοσο κουρασμενες που δεν μπορουσαμε να φαμε τιποτε. Καταβασα ένα ποτήρι χυμό, κοιμησα την μικρή και επεσα αμεσως για υπνο. Την επομενη το προγραμμα ειχε Statue of Liberty πρωι πρωι!
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Το αγαλμα της Ελευθεριας

Μετά από έναν καλο βραδυνο υπνο, και αρκετα ξεκουραστες σηκωθηκαμε το πρωι με σκοπο να παμε στο Αγαλμα της Ελευθερίας. Θελαμε να ξεκινησουμε νωρίς ετσι ώστε να αποφυγουμε τον πολύ κοσμο. Παρολο που το δελτιο καιρου προεβλεπε βροχή ο ήλιος εξω ελαμπε και αυτό με εκανε ιδιαιτερα χαρουμενη. «Πω πω τη γλιτωσαμε» σκεφτηκα κοιτωντας εξω από το παραθυρο. Κάναμε ένα καφεδακι και φαγαμε πρωινο στο δωματιο και ξεκινησαμε. Αποφασισαμε να παρουμε το λεωφορείο της γραμμης. Πηγαμε στη σταση και μετα από ολιγολεπτη αναμονή το λεωφορειο εφτασε. Εισητηρια πηραμε από έναν αυτοματο πωλητη διπλα από τη σταση. Το λεωφορειο ειχε ελαχιστο κόσμο, ήταν καθαρο και κλιματιζομενο. Highlight της διαδρομής ήταν μια Αμερικανα η οποια δεν εβαλε γλωσσα στο στομα της. Μας ρωτησε από πού ειμαστε, τι κανουμε, ποσες μερες θα μεινουμε εκει, και μετα περιελαβε την ξαδερφη μου και της εκανε την μια ερωτηση μετα από την άλλη, φτανοντας σε πολύ προσωπικα ζητηματα. « Δε νομιζεις ότι αυτά που ρωτας είναι πολύ προσωπικά?» , τη ρωτησα ενοχλημενη. «Πλακα κανω» μου απαντησε και μετα αρχισε για τη δική της τη ζωη. Ανυπομονουσα να φτασουμε γιατι δεν μπορουσα να την ακουω άλλο. Ε, όταν ξεκινησε και ενας άλλος τυπος το τραγουδι…. Λοιπον δεν μου αρεσουν τα λεωφορεία, γενικα δεν μου αρεσουν τα μεσα μαζικής μεταφορας, ισως γιατι δεν εχω συνηθισει να τα χρησιμοποιώ. Τελος παντων φτασαμε στον προορισμο μας, και πηγαμε αμεσως στην ουρα για το καραβακι. Περάσαμε από ελεγχο, απο μια αναιδεστατη Αμερικάνα να μας κοιταει υποτιμητικά και να μιλάει λες και μας ηξερε από χθες, με θρασος και χωρις καθολου σεβασμό, τοσο που μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι και συγκρατηθηκα να μην της την πω. Δεν παει καλα η μερα σκεφτηκα. Μπηκαμε αμεσως στο καραβακι εγω εκατσα κατω για να μην ανεβοκατεβαζω το καροτσι, αν και πανω η μικρη βολτα ως το αγαλμα είναι πιο ομορφη, και σε 15 περιπου λεπτα φτασαμε. Κατεβηκαμε και καναμε ότι κανουν ολοι. Ειδαμε το Αγαλμα. Ήταν πολύ μεγαλυτερο απ’ότι φανταζομουν. Λεπτομερειες δεν θα πω, εκτος του ότι πραγματικά αξιζει μια επισκεψη σε συνδιασμό με το νησακι Ellis που πηγαμε μετα. Επισης το εστιατοριο που βρισκεται εκει ήταν αναπαντεχα καλο και το μπεργκερ που εφαγα από τα νοστιμοτερα που εχω φαει. Μετα το φαγητο, πηραμε το καραβακι για το νησι Ellis. Εδώ μας τα χαλασε ο καιρος. Μεσα σε λιγη μονο ωρα μαζευτηκαν συννεφα και ο ουρανος σκοτινιασε. Ωχ θα βρεξει! Όταν πια κατεβηκαμε στο Ellis, οι πρωτες σταγονες επεσαν στο κεφαλι μας. Μπηκαμε μεσα στο μουσειο και ξεκινησαμε την περιήγηση. Το πρωτο πραγμα που ειδα και σταθηκα είναι τα μπαγκάζια μεταναστων που ειχαν σε εκθεση. Το δωματιο που βρισκομασταν ήταν το σημειο που οι μεταναστες τσεκαραν τα υπαρχοντα τους πληρωναν καποιο αντιτιμο και υποτιθεται ότι αυτά θα μεταφερονταν σε οποια διευθυνση δηλωναν. Πολλα βεβαια χάνονταν και γιαυτο πολλοι μεταναστες επεμεναν να τα κουβαλανε μαζι τους κατά τη διαρκεια του ελεγχου τους. Πισω από την εκθεση αυτή υπαρχουν φωτογραφιες ντοκουμεντα της εποχής πραγματικα συγκλονιστικές. Το νησι Ellis λοιπον ήταν το πρωτο εδαφος που παταγαν οι μεταναστες για την εισοδο τους στην Αμερική, και περιπου 12 εκατομμυρια περασαν από κει από το 1892 εως το 1924. Στον επανω οροφο εκθετουν φωτογραφίες διαβατήρια, και αντικειμενα των μεταναστων. Περιπλανηθηκαμε αρκετα στο μουσειο, και ο επανω οροφος είναι ένα πολύ ενδιαφερον κομματι. Ο τροπος που εχουν φτιαξει τις αιθουσες όμως είναι παραξενος και μπορεις ευκολα να χαθεις με την παρεα σου. Το μουσειο αυτό μου αρεσε παρα πολύ. Οι φωτογραφιες μιλανε από μονες τους. Η θεία μου νομίζω δακρυσε λιγακι. Αλλά και εγω προσωπικα συγκινηθηκα παρα πολύ, ισως γιατι πολλοι δικοι μου συγγενεις(ανάμεσα σε αυτους και η θεια μου) εφυγαν μεταναστες την δεκαετια του 60 στην Αμερική, τον Καναδα και την Αυστραλία, και το να εχεις δικους σου ανθρωπους μακρια ποναει πολύ. Και περισσοτερο τον πατερα μου που αποχωριστηκε τις δυο αδερφες του και σχεδον όλα τα πρωτοξαδερφια του με τα οποια μεγαλωσαν μαζι σε μια γειτονια σε πολύ δυσκολες εποχες, σαν αδερφια. Και το μπραβο αξιζει περισσοτερο σε εκεινους που έφυγαν αφηνοντας γονεις και πηγαινοντας πραγματικά στο αγνωστο με την ελπιδα μια καλυτερης ζωής, και τα καταφεραν. Συγνωμη αν ξεφυγα ή αν σας κουρασα. Η ωρα ειχε περάσει και διαπιστωσαμε ότι εξω έριχνε καρεκλες. Όταν σταματησε η βροχή, σταθηκαμε στην ουρα και περιμεναμε το επομενο καραβι. Οι διαδρομες είναι πολύ συχνες. Ήμασταν τυχερες γιατι η βροχή αρχισε ξανα μολις επιβιβαστήκαμε αλλά συνεχίστηκε και όταν αποβιβαστήκαμε με αποτελεσμα να βραχουμε αρκετα. Η μικρή μονο ήταν προστατευμενη στο καρότσι της. Περιμεναμε λιγο, κανενα μισαωρο μεχρι να κοψει η βροχη και να συνεχισουμε τη βολτα μας. Πηραμε το hop on λεωφορείο ως το Rockfeller Center. Προκειται για ένα συμπλεγμα κτηρίων το οποιο κατασκευαστηκε αρχικά από τον John Rockfeller jr τις χρονιες 1931-1934 και περιλαμβανε 14 κτηρια. Τωρα νομιζω είναι 19. Μακαρι να ειχαμε χρονο να κατσουμε περισσοτερο αλλα δεν ειχαμε αφου ειμασταν καλεσμενοι σε κατι μακρινους συγγενεις στο Queens. To Rock Center café ήταν γεματο, τα αγαλματα ήταν εντυπωσιακά, ιδιαίτερα αυτό του Προμηθεα με το συντριβάνι διπλα. Και όπως εμαθα αυτό είναι το σημειο που στηνουν το χριστουγεννιατικο δεντρο το Χριστουγεννα και το καφε μετετρεπεται σε πατιναζ. Μια μικρη περατζαδα από το Saks, ταξακι, ξενοδοχείο, ένα γρηγορο άλλαγμα ρουχων παλι ταξακι και επισκεψη στους συγγενεις στο Queens. Από το λιγο που ειδα μεχρι να φτασουμε στο σπιτι της θειας, δεν ήταν ασχημο αλλα δεν ήταν και Manhattan. Περασαμε μια ομορφη βραδυα, και χαρηκα πολύ που επιτελους γνωρισα συγγενεις με το ιδιο κιολας επιθετο με μενα που δεν ειχα γνωρισει ξανα. Γυρισαμε αργα στο ξενοδοχείο, ειχε την καλοσυνη να μας γυρισει μια από τις ξαδερφες μου αλλα δεν πεσαμε αμεσως για υπνο. Οι μικροι και οι μεγαλοι κοιμηθηκαν και εγω με την ξαδερφη μου ανεβηκαμε στον 23ο οροφο για να δουμε την φωτισμενη πολη για τελευταια φορα από ψηλα μιας που την επομενη το απογευμα θα φευγαμε. Τραβηξα μερικες φωτογραφιες, αποτυπωσα στη μνημη μου την μαγική θεα της πολης και ευχήθηκα να γυρισω συντομα γιατι η γευση που πηρα δεν ηταν τιποτα. Όχι δεν ειχα χορτασει ήθελα κι άλλο…:roll:
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Αποχαιρετισμός στην Νεα Υορκη.

Η μερα της επιστροφης στο Τορόντο εφτασε. Το αεροπλάνο εφευγε απογευμα και ετσι ειχαμε το πρωινο στη διαθεση μας. Ήθελα πολύ να επισκεφτω το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης αν και ηξερα ότι ο χρονος που ειχα δεν ηταν αρκετός. Ήθελα όμως να παρω μια γευση από τους θησαυρούς που έκρυβε. Μετά το πρωινό φτιαξαμε γρηγορα γρηγορα τα πραγματα μας, στουμπωσαμε τις βαλιτσες οι οποιες εκλεισαν με το ζορι και αποχαιρετισαμε το δωματιο με την όμορφη θεα. Αφου πληρωσαμε το λογαριασμο δωσαμε τα πραγματα μας στη φυλαξη αποσκευων και ξεκινήσαμε. Η ώρα ήταν 8.30, ο καιρος ήταν ευτυχώς καλός και η μερα φαινοταν ότι θα ήταν ηλιολουστη. Η ξαδερφη μου ήθελε πολύ να παμε στο Ralph Lauren store εκεινο στην Madison Avenue. Αποφασίσαμε να περπατήσουμε. Ήταν μακρια, περπατήσαμε πολύ και ισως θα επρεπε να ειχαμε παρει το λεωφορείο μονο και μονο για να κερδισουμε χρονο. Άπο την άλλη πλευρά, ήταν Σάββατο πρωι, οι δρομοι δεν ειχαν κινηση, ο κοσμος που κινουνταν ακομη λιγοτερος, και το περπατημα ήταν τοσο απολαυστικό! Μετά από αρκετη ωρα φτασαμε, και ευτυχως η μικρή ειχε κοιμηθει. Ετσι θα μπορουσα να χαζεψω με την ησυχία μου. Δυό ιστορικά κτηρια το ένα απεναντι από το άλλο, με καταπληκτικη αρχιτεκτονική (ειδικά το καταστημα με τα αντρικά ρουχα) ήταν ο προορισμός μας. Δεν ειχαμε χρονο για το αντρικό, ουτε για το παιδικό λιγο πριν. Τα καταστημα με τα γυναικεία ήταν απλώς εξαιρετικό. Η διακόσμηση υπέροχη , τεσσερις πεντε υπαλληλοι σε κάθε όροφο, και τα προιόντα βεβαια δεν το συζητω… Οι υπαλληλοι σε κοιταζουν καπως, μεχρι βεβαια να ψωνίσεις. Μετα γινονται πιο ευγενικοι. ;)Ευτυχως η μικρη κοιμόταν οση ωρα ειμασταν στο καταστημα και ετσι ψωνισαμε με την ησυχια μας. Τελειωσαμε και πηραμε ταξι για το MET. To μουσειο στεγαζεται σε ένα επιβλητικο κτηριο του 19ου αιώνα νομιζω από τοτε που ιδρυθηκε, και τα μονιμα εκθεματα του ξεπερνουν τα δυο εκατομμυρια και προερχονται από ολον τον κοσμο, από ολες τις περιοδους της ιστορίας. Έιναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσεια στον κοσμο. Πληρωσαμε 20 δολαρια οι μεγαλοι και η θεια μου 15 (γιατι είναι πανω από 65 χρονων). Όταν πηγαμε εμεις το μουσειο δεν ειχε πολύ κοσμο. Όσο παιρνουσε η ωρα όμως οι αιθουσες γεμιζαν. Προσπαθησα να δω όσα περισσοτερα εκθεματα μπορουσα στις τρεις ωρες που ειχα στη διαθεση μου. Το μουσειο με ενθουσιασε, θα μπορουσα να μεινω εκει ολη την μερα αν και πιστευω δεν φτανει για να το γυρισεις ολο. Την περιοδο που πηγαμε ειχε και εκθεση Alexander McQueen “Savage Beauty” την οποια δεν ειδαμε πρωτον γιατι ειχε αναμονή και δευτερον δεν επιτρεπονταν καρότσια στην εκθεση. Και να εχω την μικρή να τρεχει πανω κάτω that was not an option!! Όπως και να εχει, υπήρχαν σημαντικοτερα πραγματα να δω! Μου αρεσε πολύ η πτερυγα με τα Ελληνικά και Ρωμαικα αγαλματα, καθως και η Αμερικάνικη πτερυγα όπου υπαρχουν ολοκληρα δωματια-εργα τεχνης! Αξιζει πραγματικά να αφιερωσει κανεις μια ολοκληρη μερα. Επισης το μουσειο οργανωνει προγραμματα για οικογενειες με μικρα παιδιά από 5 χρονων και πάνω. Γενικά ειδα αρκετα παιδιά πραγμα που με χαροποιησε πολύ. Μετα το τελος της περιήγησης φαγαμε κατι στο εστιατόριο και μετά ανεβήκαμε στο περιφημο Roof Garden που τοσο διαφημιζεται. Πέρα από την ομολογουμένως καταπληκτική 360ο θέα της πολης και του Central Park, πολύ κακο για το τιποτα. :roll:Το μπαρ ειχε παρα πολύ κοσμο, μια τεραστια ουρα και παρολο που θελαμε να πιουμε κατι δεν υπηρχε περιπτωση να στηθω και να περιμενω. Τα εκθεματα που ειχε με αφησαν αδιαφορη οποτε εβγαλα αρκετες φωτογραφίες της πολης και της μικρής μου. Βεβαια τα εκθεματα αλλαζουν οποτε όταν πατε ισως να είναι κατι πιο ενδιαφερον. Παντως μια επισκεψη να την κάνετε. Να σημειωσω επισης ότι ένα μονο ασανσερ ανεβαινει μεχρι το roof garden οποτε αναζητηστε αυτό. Η ωρα όμως ειχε περασει και επρεπε να φυγουμε, με τις καλυτερες εντυπωσεις από τον θησαυρο αυτό της Νεάς Υορκης. Πηραμε ταξι για το ξενοδοχείο, και εκει μας περιμενε ήδη το ταξι για το αεροδρομιο. Σε σαραντα πεντε λεπτα περιπου φτασαμε, καναμε τσεκ ιν και κατευθυνθηκαμε στην πυλη μας. Που να ξεραμε όμως! Το αεροπλανο ειχε δυομιση ωρες καθυστερηση, ειχαμε φτασει και νωρίτερα, αντε τωρα να περιμενεις. Ειχε πολύ κοσμο, γιατι ειχαν λεει καθυστερησει πτησεις από την χθεσινή μερα λογω της κακοκαιρίας (!!) γινοταν ενας χαμος. Επιτελους το αεροπλανο εφυγε, και φτασαμε στο Μπαφαλο μετα της 9 το βραδυ. Σε ένα αδειο αεροδρομιο!! Μου εκανε φοβερη εντυπωση, ήταν πραγματικά αδειο! Πηραμε το Shuttle bus για το ξενοδοχείο που ειχαμε αφησει το αυτοκίνητο και ξεκινησαμε για Τοροντο. Φτασαμε κατά της 11.30, αρκετα ταλαιπωρημενοι ολοι, εβαλα την κοιμισμενη μικρουλα μου στο κρεββατι της, και επεσα αμεσως και εγω, μη μπορώντας να πιστεψω ότι και αυτό τελειωσε τοσο γρηγορα… :(
 

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ταξίδι-Όνειρο
Αυστραλία
Πίσω στο Τορόντο..

Την επομενη μέρα ξυπνήσαμε αργά και εγω μαλιστα δεν ειχα καμμια ορεξη να σηκωθώ απο το κρεββάτι. Λιγο χουζουρι το ήθελα αλλά τι να κάνουμε, εκανα την καρδιά μου πετρα:). Βγήκα στο μπαλκόνι και αν και ο ήλιος ελαμπε εκανε ψυχρα. Νοσταλγησα την Φλοριντα, προτιμω να ζεσταινομαι απο το να κρυωνω. Μετα το πρωινό βαλθηκα να κάνω τις απαραίτητες δουλειες του πλυσιματος των ρουχων, τακτοποιηση, συμμαζεμα κτλ. Το ιδιο και οι υπολοιποι. Το μεσημερακι τηλεφωνήσαμε στα ξαδερφια μας και κανονισαμε να παμε για φαγητο. Κάθε τριτη Κυριακή του Ιουνίου στον Καναδά γιορταζεται η μερα του πατέρα (Father's Day) και εχει την ιδια βαρυτητα με την γιορτη της Μητέρας (οχι οπως εδω που οι περισσοτεροι δεν ξερουν ότι κάν υπαρχει). Κλείσαμε τραπεζι στο Mandarin (αν και ισως θα επρεπε να παμε καπου αλλου) και περασαμε ενα ομορφο απογευμα ολη η οικογενεια μαζι. Μετα το φαγητό οι μισοι εφυγαν αλλα εμεις που ειχαμε ορεξη για βολτα, πηραμε το αυτοκίνητο και πηγαμε στην "παραλία". Η περιοχή The Beach ή The Beaches ειναι αρκετα δημοφιλής στο Τοροντο. Βρισκεται ανατολικά της πολης και ειναι απο τις παλαιότερες γειτονιες. Η οριστική ονομασία The Beach δοθηκε μετα απο ψηφοφορία μεταξυ των κατοικων καθώς αλλοι ήθελαν αν λεγεται The Beach και αλλοι The Beaches. Επικράτησε το πρωτο αν και πολλοι ακομα αναφερονται στην περιοχή με το δευτερο. Μπορείς να πας εκει με streetcar. Ο κεντρικός δρομος η Queen street ειναι πραγματικά γραφικος, με όμορφα μικρά μαγαζάκια κατα μηκος του, καφέ και εστιατόρια. Η παραλία ειναι με ψιλή αμμο και η λίμνη Οντάριο δεν ξεχωριζει απο θαλασσα με το ματι. Απ 'οτι εμαθα όμως το νερό δεν ειναι καθαρό. Μια βολτα ομως κατα μήκος της ακτής θα ήταν πολύ ομορφα, εμεις όμως δεν την κάναμε. Υπαρχει επισης ενα πολύ ομορφο μεγαλο παρκο διπλα ακριβως απο τη λίμνη. Το καλοκαίρι και στο πάρκο και στην παραλία μαζευεται πολύς κοσμος, υπάρχουν ξύλινα τραπεζάκια όπου μπορείς να κάνεις πικ νικ, φιλέ για βολευ, και στο παρκο ειναι υπεροχα να πας με την οικογένεια να παιξουν τα παιδιά ή και μονος σου με ένα βιβλίο κάτω απο ενα δεντρο. Γενικά η περιοχή πλεον ειναι πολύ αναβαθμισμένη και τα σπιτια πολύ ακριβά. Αν λοιπον καποιος εχει πολλες μερες στη διαθεση του, προτεινω μια βολτα στην εν λογω περιοχή. To βραδάκι το μενου ειχε παγωτο. Κοντα στο σπιτι της θειας μου στην υπαρχει ενα μαγαζάκι με παγωτο, μεγαλη ποικιλια γευσεων και μεγαλη ποικιλία απο χωνάκια, το Dutch Dreams. Δεν μπορειται να φανταστειτε την ουρα! Το μαγαζι ειναι παρα πολυ μικρό, η διακοσμηση πολύ κιτς, αλλα το παγωτο πολύ ωραίο. Ο ιδιοκτήτης μενει απεναντι και βλεπεις τους υπαλληλους να πηγαινοερχονται με δοχεία παγωτα συνεχεια! Μια γευση εδω Dutch Dreams. Η βραδυα τελειωσε πολύ γλυκά. ;)
 

Εκπομπές Travelstories

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.651
Μηνύματα
906.122
Μέλη
39.400
Νεότερο μέλος
geotheoh

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom