Περιεχόμενα
Θα πας Βηρυτό;;; Εκεί έχει οικονομικό πόλεμο….Είσαι σίγουρη;;; Όπου ανακοίνωνα το μελλοντικό μου ταξίδι στο Λίβανο κάπως έτσι αντιδρούσαν. Και μιας και δυσκολεύτηκα να βρω πρόσφατες πληροφορίες για τη χώρα αποφάσισα να γράψω για το ταξίδι μου σε ένα μέρος τόσο όμορφο, γειτονικό και παρεξηγημένο μάλλον, γιατί εγώ Ευρωπαίο τουρίστα 3 μέρες δεν είδα…και οι υπόλοιποι τουρίστες δηλαδή που συνάντησα μετρημένοι ήταν. Πάμε λοιπόν να δούμε ένα 3 ήμερο ταξίδι στο Λίβανο αρχές του 2023.
Γιατι Βηρυτό όμως; Ότι είχα ακούσει διάφορα στις ειδήσεις, τα είχα ακούσει. Αλλά έχω συμπληρώσει πολλά μέρη της Ευρώπης στο χάρτη μου και πλέον ήθελα κάτι διαφορετικό, όχι άλλο γεφυράκι ποταμάκι και κάστρο για διάλειμμα σαββατοκύριακου.
Η βραδινή μας πτήση προσγειώθηκε 2:00 στο αεροδρόμιο της Βηρυτού και ο οδηγός μας για το ξενοδοχείο μας περίμενε. Τον οδηγό τον έκλεισα για 10€ μέσω μπουκινγκ για μία απόσταση 15’. Μου φάνηκε αρκετά φθηνό και επίσης η ώρα ήταν περίεργη για να μην έχω αυτή τη σιγουριά. Θα σας αναφέρω διάφορα σχόλια για τον προγραμματισμό του ταξιδιού που μπορεί να σας βοηθήσουν αν επιχειρήσετε το ίδιο ταξίδι.
Βηρυτό…καλως ήρθαμε!!
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο στην περιοχή Hamra. Λάθος επιλογή…. προτιμήστε να κλείσετε σε ξενοδοχεία στην περιοχή Downtown ή στην Zaitunay Bay. Το ξενοδοχείο…περίεργο…ο φίλος μου ήταν έτοιμος να πάρει την βαλίτσα του και να φύγει.. έλα όμως που δεν είχε ιδέα που ήταν και ήταν μαύρα μεσάνυχτα..οπότε απλά χαμογελάει και οδηγούμαστε στην ρεσεπσιόν του πεντάστεου (ο Θεός να το κάνει)! «λοιπόν αγαπητοί πελάτες πρέπει να πληρώσετε σε δολάρια…190$ αλλά να ξέρετε πως δεν έχουμε ρέστα αν δεν έχετε ακριβώς, πολύ δύσκολα θα βρούμε». Εδώ πρέπει να ξεκινήσω μία παρένθεση μιας παραγράφου για να μπούμε στο κλίμα του Λιβάνου.
Ο Λίβανος τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει προβλήματα, ένα από αυτά είναι πως δεν μπορεί να εκλέξει κυβέρνηση, ένα άλλο ότι ο πληθωρισμός είναι τρομακτικός. Το τοπικό νόμισμα είναι συνδεδεμένο με το αμερικάνικο δολάριο με ισοτιμία 1$ προς 1.600 LBP αλλά στην μαύρη αγορά, ένα μήνα πριν το ταξίδι, διάβασα πως η ισοτιμία είναι 1$ προς 38.000 LBP. Οπότε μόλις φτάσαμε και πήγαμε να αλλάξουμε δολάρια σε τοπικό νόμισμα, την πρώτη μέρα μας έδωσαν ισοτιμία 1$ προς 50.000 LBP. Καπου εκεί, βγάλαμε κουμπιουτεράκι μπας και κάτι δεν καταλαβαίναμε….και αφού πήραμε το συνάλλαγμα χαιρόμασταν πως είχαμε κάνει το καλύτερο ντιλ της χρονιάς. Μετά από λίγο πιστεύαμε πως μας έδωσαν πλαστά νομίσματα οπότε τρέξαμε να αγοράσουμε κάτι για να σιγουρευτούμε πως είμαστε οι καλύτεροι διαπραγματευτές. Τελικά η ισοτιμία αλλάζει τρομακτικά κάθε μέρα γι’αυτό τις επόμενες μέρες παίρναμε όλο και καλύτερη. Καλό είναι να αλλάζεις λίγα χρήματα κάθε μέρα ή σε μεγάλες συναλλαγές να πληρώνεις σε δολάρια απευθείας, το προτιμούν και συμφέρει με την ισοτημία που στο τέλος δίνουν. Ανταλλακτήρια είδαμε πολλά στην Hamra. Σημείωση πως κανείς δεν πληρώνει με κάρτες.
Πάμε όμως να ξεκινήσουμε. Ημέρα πρώτη. Στο κρεβάτι έγειρα στις 3.00 αλλά στο μυαλό μου ήταν η περιγραφή του πλούσιου λιβανέζικου πρωινού στο μπουκινγκ, έβαλα διακριτικά ξυπνητήρι και μόνο αυτή η προσμονή με παρηγορούσε καθώς σερνόμουνα προς το εστιατόριο. Εκεί γίνεται η αποκάλυψη πως ήμασταν οι μόνοι κάτοικοι του ξενοδοχείου μαζί με ένα άλλο ζευγάρι που εκείνη την ημέρα αποχωρούσε. Το πλουσιοπάροχο πρωινό ήταν μισή ομελέτα για τον καθένα μας με λίγο παραδοσιακό τυράκι και πιτούλα…α μας έκαναν και ελληνικό καφέ γιατί η εσπρεσιέρα δεν λειτουργούσε. Όπως τίποτα άλλο δεν λειτουργούσε. Το ξενοδοχείο προσπαθούσαν με τα χίλια ζόρια να το κρατήσουν ανοιχτό οι υπάλλοιλοί του, με αποτέλεσμα να μας παρακαλάνε σε κάθε κουβέντα να βάλουμε καλή βαθμολογία. Τι να πρωτοπαραβλέψω για να βάλω καλή βαθμολογία δεν ξέρω καθώς χρειάζεται μία ριζική ανακαίνιση και καθάρισμα για να θυμίζει ένα απλό πεντάστερο. Τώρα κατάλαβα πως με ξεγέλασαν και έκανα την κράτηση, η βαθμολογία του ήταν άριστη. Μάλλον είχαν παρακαλέσει πολύ κόσμο για καλή βαθμολογία.
Η βόλτα ξεκινάει από την Hamra προς την Armenie οδό. Η Hamra ήταν το παλιό κέντρο της πόλης. Λίγα βήματα και με το που απομακρυνόμαστε από την περιοχή ξεκινάει η αποκάλυψη. Κτήρια με υπέροχη αρχιτεκτονική. Σε ένα άρθρο είχα διαβάσει πως η Βυρητός είναι το Παρίσι της Ανατολής και είχαν απόλυτο δίκιο. Όλη η κεντρική περιοχή downtown σε εκπλήσσει. Μαγαζιά πανάκριβα το ένα δίπλα στο άλλο περιμένουν πελάτες ενώ είναι θωρακισμένα. Το downtown της πόλης στολίδι, Beirut souks μια γειτονιά που αξίζει να επισκεφτείς. Όπως περιπλανιόμαστε στα σοκάκια του κέντρου πέφτουμε πάνω σε μία γειτονιά περιφραγμένη από το στρατό. Είναι το κοινοβούλιο μας ενημερώνουν οι στρατιώτες, το προστατεύει ο στρατός από τους διαδηλωτές. Οπλιζόμαστε και εμείς με θάρρος να πάμε προς το μέρος των διαδηλωτών, κρύβουμε κινητά… και… βλέπουμε έξω από την είσοδο του κοινοβουλίου κάμερες και 30 διαδηλωτές να πίνουν καφέ. Φαντάζομαι πως δεν είναι πάντα έτσι και πως για να φτάσει ο κόσμος να είναι εκεί περνάνε δύσκολα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν νιώσαμε φόβο.
Αφήνοντας πίσω τη… «διαδήλωση» ξεπροβάλει το Mohammad Al-Amin τζαμί ενώ δίπλα είναι χτισμένη η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Στον Λίβανο ο πληθυσμός είναι μουσουλμάνοι και χριστιανοί και συνυπάρχουν ειρηνικά. Ο πληθυσμός των μουσουλμάνων αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς…για προφανείς λόγους.
Στην πλατεια μαρτύρων το άγαλμα Martyr’s είναι εκεί για να θυμίζει τον εμφύλιο που είχε η χώρα από το 1975 μέχρι το 1990. Ένα άγαλμα γεμάτο τρύπες από σφαίρες.
Ώρα να αφήσουμε το κέντρο και να περιπλανηθούμε στην μαρίνα της Βηρυτού ή αλλιώς Zaitunay Bay. Συνεχίζουμε με τα πόδια και ξαφνικά το τοπίο αλλάζει, από τα πανέμορφα σκαλιστά κτίρια ξεκινάνε να εμφανίζονται ουρανοξύστες, όμορφοι δεν λέω…. Και να σου μπροστά μας η μαρίνα. Σκαφάκια, εστιατόρια, ότι πρέπει για να κάνεις τη βόλτα σου, να περπατήσεις και να απολαύσεις τη θάλασσα ενώ πίσω σου δεσπόζουν οι ουρανοξύστες. Ξέχασα να αναφέρω τη θερμοκρασία, Γενάρης μήνας και η θερμοκρασία 17ο -22ο βαθμούς. Καλοκαιράκι και εμείς να κρατάμε στο χέρι μας τα μπουφάν!
Είσαι δίπλα στη θάλλσα, καλό καιρό και τι άλλο χρειάζεσαι; Καλό φαγητό! Ήρθε η ώρα που τόσο καιρό περίμενα, να δοκιμάσω τη λιβανέζικη κουζίνα. Ψάχουμε τραπέζι εδώ εκεί…παραπέρα…πουθενά τραπέζι…το μόνο μαγαζί που είχε ελεύθερο τραπέζι ήταν αμερικάνικο! Καταστροφή! Έναν καφέ για ξεκούραση και βουρ για άλλες γειτονιές….τουλάχιστον η θέα προς τη θάλασσα ήταν ωραία.
Ο ήλιος ξεκινάει να πέφτει, χειμώνας γαρ, εμείς δεν έχουμε φάει.. αλλά είμαστε ξεκούραστοι για να συνεχίσουμε προς την Armenie οδό. Εκεί βρίσκεται η γειτονιά Mar Mikhael, που όπως έχω ενημερωθεί είναι ότι πρέπει για φαγητό ή ποτό, κυρίως το βράδυ. Δεν ξέρουμε τι πραγματικά θα βρούμε εκεί γιατί πληροφορίες πρόσφατες δεν έχω βρει. Τραβάω και αυτόν τον δόλιο μαζί μου νηστικό τόσες ώρες αλλά ευτυχώς η Βηρυτός συνεχίζει να μας εκπλήσσει οπότε δεν γκρινιάζει. Στη συγκεκριμένη περιοχή Mar Mikhael εναλλακτικές μπουτίκ συνυπάρχουν με ενημερωμένα μπαράκια. Ας το παρομοιάσουμε με το Κολωνάκι…. Πρέπει όμως να φάμε άμεσα και λιβανέζικα. Που όμως; Τα περισσότερα μαγαζιά δεν φαίνεται να έχουν λιβανέζικη κουζίνα. Ιντερνετ δεν έχουμε (πανάκριβο) για να κοιτάξουμε μαγαζιά αλλά το αγαπημένο google maps για κάποιο λόγο μου εμφανίζει το Loris, Λιβανέζικη κουζίνα. Το μαγαζί είναι τόσο ωραίο που ξαναήρθαμε και την τελευταία μέρα. Ωραία λοιπόν, καθόμαστε. Έρχεται σερβιτόρος αγγλομαθής με κατάλογο, αλλά δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Όταν πεινάς όμως και έχεις αποφασίσει να φας καλά, υπάρχει μία λύση. Δείχνεις στον σερβιτόρα τα πιάτα που σου αρέσουν στο μάτι από τα διπλανά τραπέζια. Η καλύτερη λύση! φάγαμε υπέροχα αν και ο σερβιτόρος είχε σοκαριστεί και οι διπλανοί μας κοιτούσαν περίεργα.
Ένας περίπατος στη γειτονιά Mar Mikhael, που δεν είναι μικρή, μία λάθος κατεύθυνση προς την βιομηχανική ζώνη που το 2020 έγινε η έκρηξη, και ήρθε η ώρα να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια 1.30 ωρίτσα!Πάντως είναι εμφανή τα σημάδια της έκρηξης που έγινε στο λιμάνι. Τα περισσότερα κτήρια στην γύρω περιοχή έχουν πέσει, η δεν έχουν τζάμια. Φόβο από ανθρώπους δεν νιώσαμε στην επιστροφή, την είχαμε κάνει την διαδρομή και τη μέρα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Φόβο από τα αμάξια όμως νιώσαμε… φανάργια δεν λειτουργούν πουθενα, οι οδηγοί έχουν έναν δικό τους τρόπο στις λεοφόρους, οι πεζοί μάλλον είναι πόντοι για τα αμάξια και τα ταξί κορνάρουν όποιον πεζό δούνε. Ντιτ ντιτ ασταμάτητα δηλαδή. Το κράτος κάνει οικονομία στο ρεύμα γι’αυτό και πολλές περιοχές δεν φωταγωγούνται, τα φανάρια δεν δουλεύουν και υπάρχουν συχνές διακοπές ρεύματος. Μπορεί να ακούγεται τρομακτικό αλλά δεν είναι.
Γιατι Βηρυτό όμως; Ότι είχα ακούσει διάφορα στις ειδήσεις, τα είχα ακούσει. Αλλά έχω συμπληρώσει πολλά μέρη της Ευρώπης στο χάρτη μου και πλέον ήθελα κάτι διαφορετικό, όχι άλλο γεφυράκι ποταμάκι και κάστρο για διάλειμμα σαββατοκύριακου.
Η βραδινή μας πτήση προσγειώθηκε 2:00 στο αεροδρόμιο της Βηρυτού και ο οδηγός μας για το ξενοδοχείο μας περίμενε. Τον οδηγό τον έκλεισα για 10€ μέσω μπουκινγκ για μία απόσταση 15’. Μου φάνηκε αρκετά φθηνό και επίσης η ώρα ήταν περίεργη για να μην έχω αυτή τη σιγουριά. Θα σας αναφέρω διάφορα σχόλια για τον προγραμματισμό του ταξιδιού που μπορεί να σας βοηθήσουν αν επιχειρήσετε το ίδιο ταξίδι.
Βηρυτό…καλως ήρθαμε!!
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο στην περιοχή Hamra. Λάθος επιλογή…. προτιμήστε να κλείσετε σε ξενοδοχεία στην περιοχή Downtown ή στην Zaitunay Bay. Το ξενοδοχείο…περίεργο…ο φίλος μου ήταν έτοιμος να πάρει την βαλίτσα του και να φύγει.. έλα όμως που δεν είχε ιδέα που ήταν και ήταν μαύρα μεσάνυχτα..οπότε απλά χαμογελάει και οδηγούμαστε στην ρεσεπσιόν του πεντάστεου (ο Θεός να το κάνει)! «λοιπόν αγαπητοί πελάτες πρέπει να πληρώσετε σε δολάρια…190$ αλλά να ξέρετε πως δεν έχουμε ρέστα αν δεν έχετε ακριβώς, πολύ δύσκολα θα βρούμε». Εδώ πρέπει να ξεκινήσω μία παρένθεση μιας παραγράφου για να μπούμε στο κλίμα του Λιβάνου.
Ο Λίβανος τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει προβλήματα, ένα από αυτά είναι πως δεν μπορεί να εκλέξει κυβέρνηση, ένα άλλο ότι ο πληθωρισμός είναι τρομακτικός. Το τοπικό νόμισμα είναι συνδεδεμένο με το αμερικάνικο δολάριο με ισοτιμία 1$ προς 1.600 LBP αλλά στην μαύρη αγορά, ένα μήνα πριν το ταξίδι, διάβασα πως η ισοτιμία είναι 1$ προς 38.000 LBP. Οπότε μόλις φτάσαμε και πήγαμε να αλλάξουμε δολάρια σε τοπικό νόμισμα, την πρώτη μέρα μας έδωσαν ισοτιμία 1$ προς 50.000 LBP. Καπου εκεί, βγάλαμε κουμπιουτεράκι μπας και κάτι δεν καταλαβαίναμε….και αφού πήραμε το συνάλλαγμα χαιρόμασταν πως είχαμε κάνει το καλύτερο ντιλ της χρονιάς. Μετά από λίγο πιστεύαμε πως μας έδωσαν πλαστά νομίσματα οπότε τρέξαμε να αγοράσουμε κάτι για να σιγουρευτούμε πως είμαστε οι καλύτεροι διαπραγματευτές. Τελικά η ισοτιμία αλλάζει τρομακτικά κάθε μέρα γι’αυτό τις επόμενες μέρες παίρναμε όλο και καλύτερη. Καλό είναι να αλλάζεις λίγα χρήματα κάθε μέρα ή σε μεγάλες συναλλαγές να πληρώνεις σε δολάρια απευθείας, το προτιμούν και συμφέρει με την ισοτημία που στο τέλος δίνουν. Ανταλλακτήρια είδαμε πολλά στην Hamra. Σημείωση πως κανείς δεν πληρώνει με κάρτες.
Πάμε όμως να ξεκινήσουμε. Ημέρα πρώτη. Στο κρεβάτι έγειρα στις 3.00 αλλά στο μυαλό μου ήταν η περιγραφή του πλούσιου λιβανέζικου πρωινού στο μπουκινγκ, έβαλα διακριτικά ξυπνητήρι και μόνο αυτή η προσμονή με παρηγορούσε καθώς σερνόμουνα προς το εστιατόριο. Εκεί γίνεται η αποκάλυψη πως ήμασταν οι μόνοι κάτοικοι του ξενοδοχείου μαζί με ένα άλλο ζευγάρι που εκείνη την ημέρα αποχωρούσε. Το πλουσιοπάροχο πρωινό ήταν μισή ομελέτα για τον καθένα μας με λίγο παραδοσιακό τυράκι και πιτούλα…α μας έκαναν και ελληνικό καφέ γιατί η εσπρεσιέρα δεν λειτουργούσε. Όπως τίποτα άλλο δεν λειτουργούσε. Το ξενοδοχείο προσπαθούσαν με τα χίλια ζόρια να το κρατήσουν ανοιχτό οι υπάλλοιλοί του, με αποτέλεσμα να μας παρακαλάνε σε κάθε κουβέντα να βάλουμε καλή βαθμολογία. Τι να πρωτοπαραβλέψω για να βάλω καλή βαθμολογία δεν ξέρω καθώς χρειάζεται μία ριζική ανακαίνιση και καθάρισμα για να θυμίζει ένα απλό πεντάστερο. Τώρα κατάλαβα πως με ξεγέλασαν και έκανα την κράτηση, η βαθμολογία του ήταν άριστη. Μάλλον είχαν παρακαλέσει πολύ κόσμο για καλή βαθμολογία.
Η βόλτα ξεκινάει από την Hamra προς την Armenie οδό. Η Hamra ήταν το παλιό κέντρο της πόλης. Λίγα βήματα και με το που απομακρυνόμαστε από την περιοχή ξεκινάει η αποκάλυψη. Κτήρια με υπέροχη αρχιτεκτονική. Σε ένα άρθρο είχα διαβάσει πως η Βυρητός είναι το Παρίσι της Ανατολής και είχαν απόλυτο δίκιο. Όλη η κεντρική περιοχή downtown σε εκπλήσσει. Μαγαζιά πανάκριβα το ένα δίπλα στο άλλο περιμένουν πελάτες ενώ είναι θωρακισμένα. Το downtown της πόλης στολίδι, Beirut souks μια γειτονιά που αξίζει να επισκεφτείς. Όπως περιπλανιόμαστε στα σοκάκια του κέντρου πέφτουμε πάνω σε μία γειτονιά περιφραγμένη από το στρατό. Είναι το κοινοβούλιο μας ενημερώνουν οι στρατιώτες, το προστατεύει ο στρατός από τους διαδηλωτές. Οπλιζόμαστε και εμείς με θάρρος να πάμε προς το μέρος των διαδηλωτών, κρύβουμε κινητά… και… βλέπουμε έξω από την είσοδο του κοινοβουλίου κάμερες και 30 διαδηλωτές να πίνουν καφέ. Φαντάζομαι πως δεν είναι πάντα έτσι και πως για να φτάσει ο κόσμος να είναι εκεί περνάνε δύσκολα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν νιώσαμε φόβο.
Αφήνοντας πίσω τη… «διαδήλωση» ξεπροβάλει το Mohammad Al-Amin τζαμί ενώ δίπλα είναι χτισμένη η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Στον Λίβανο ο πληθυσμός είναι μουσουλμάνοι και χριστιανοί και συνυπάρχουν ειρηνικά. Ο πληθυσμός των μουσουλμάνων αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς…για προφανείς λόγους.
Στην πλατεια μαρτύρων το άγαλμα Martyr’s είναι εκεί για να θυμίζει τον εμφύλιο που είχε η χώρα από το 1975 μέχρι το 1990. Ένα άγαλμα γεμάτο τρύπες από σφαίρες.
Ώρα να αφήσουμε το κέντρο και να περιπλανηθούμε στην μαρίνα της Βηρυτού ή αλλιώς Zaitunay Bay. Συνεχίζουμε με τα πόδια και ξαφνικά το τοπίο αλλάζει, από τα πανέμορφα σκαλιστά κτίρια ξεκινάνε να εμφανίζονται ουρανοξύστες, όμορφοι δεν λέω…. Και να σου μπροστά μας η μαρίνα. Σκαφάκια, εστιατόρια, ότι πρέπει για να κάνεις τη βόλτα σου, να περπατήσεις και να απολαύσεις τη θάλασσα ενώ πίσω σου δεσπόζουν οι ουρανοξύστες. Ξέχασα να αναφέρω τη θερμοκρασία, Γενάρης μήνας και η θερμοκρασία 17ο -22ο βαθμούς. Καλοκαιράκι και εμείς να κρατάμε στο χέρι μας τα μπουφάν!
Είσαι δίπλα στη θάλλσα, καλό καιρό και τι άλλο χρειάζεσαι; Καλό φαγητό! Ήρθε η ώρα που τόσο καιρό περίμενα, να δοκιμάσω τη λιβανέζικη κουζίνα. Ψάχουμε τραπέζι εδώ εκεί…παραπέρα…πουθενά τραπέζι…το μόνο μαγαζί που είχε ελεύθερο τραπέζι ήταν αμερικάνικο! Καταστροφή! Έναν καφέ για ξεκούραση και βουρ για άλλες γειτονιές….τουλάχιστον η θέα προς τη θάλασσα ήταν ωραία.
Ο ήλιος ξεκινάει να πέφτει, χειμώνας γαρ, εμείς δεν έχουμε φάει.. αλλά είμαστε ξεκούραστοι για να συνεχίσουμε προς την Armenie οδό. Εκεί βρίσκεται η γειτονιά Mar Mikhael, που όπως έχω ενημερωθεί είναι ότι πρέπει για φαγητό ή ποτό, κυρίως το βράδυ. Δεν ξέρουμε τι πραγματικά θα βρούμε εκεί γιατί πληροφορίες πρόσφατες δεν έχω βρει. Τραβάω και αυτόν τον δόλιο μαζί μου νηστικό τόσες ώρες αλλά ευτυχώς η Βηρυτός συνεχίζει να μας εκπλήσσει οπότε δεν γκρινιάζει. Στη συγκεκριμένη περιοχή Mar Mikhael εναλλακτικές μπουτίκ συνυπάρχουν με ενημερωμένα μπαράκια. Ας το παρομοιάσουμε με το Κολωνάκι…. Πρέπει όμως να φάμε άμεσα και λιβανέζικα. Που όμως; Τα περισσότερα μαγαζιά δεν φαίνεται να έχουν λιβανέζικη κουζίνα. Ιντερνετ δεν έχουμε (πανάκριβο) για να κοιτάξουμε μαγαζιά αλλά το αγαπημένο google maps για κάποιο λόγο μου εμφανίζει το Loris, Λιβανέζικη κουζίνα. Το μαγαζί είναι τόσο ωραίο που ξαναήρθαμε και την τελευταία μέρα. Ωραία λοιπόν, καθόμαστε. Έρχεται σερβιτόρος αγγλομαθής με κατάλογο, αλλά δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Όταν πεινάς όμως και έχεις αποφασίσει να φας καλά, υπάρχει μία λύση. Δείχνεις στον σερβιτόρα τα πιάτα που σου αρέσουν στο μάτι από τα διπλανά τραπέζια. Η καλύτερη λύση! φάγαμε υπέροχα αν και ο σερβιτόρος είχε σοκαριστεί και οι διπλανοί μας κοιτούσαν περίεργα.
Ένας περίπατος στη γειτονιά Mar Mikhael, που δεν είναι μικρή, μία λάθος κατεύθυνση προς την βιομηχανική ζώνη που το 2020 έγινε η έκρηξη, και ήρθε η ώρα να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια 1.30 ωρίτσα!Πάντως είναι εμφανή τα σημάδια της έκρηξης που έγινε στο λιμάνι. Τα περισσότερα κτήρια στην γύρω περιοχή έχουν πέσει, η δεν έχουν τζάμια. Φόβο από ανθρώπους δεν νιώσαμε στην επιστροφή, την είχαμε κάνει την διαδρομή και τη μέρα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Φόβο από τα αμάξια όμως νιώσαμε… φανάργια δεν λειτουργούν πουθενα, οι οδηγοί έχουν έναν δικό τους τρόπο στις λεοφόρους, οι πεζοί μάλλον είναι πόντοι για τα αμάξια και τα ταξί κορνάρουν όποιον πεζό δούνε. Ντιτ ντιτ ασταμάτητα δηλαδή. Το κράτος κάνει οικονομία στο ρεύμα γι’αυτό και πολλές περιοχές δεν φωταγωγούνται, τα φανάρια δεν δουλεύουν και υπάρχουν συχνές διακοπές ρεύματος. Μπορεί να ακούγεται τρομακτικό αλλά δεν είναι.
Επισκόπηση SlotsPalace για παίκτες από Ελλάδα
