Γαλλία Απόβαση στη Νορμανδία

[XRISTOS71]

ΘΕΛΩ Νορμανδια ΤΩΡΑ!!

εσυ κατέβα θησείο και για νορμανδία βλέπουμε

 

[pinelopi]

Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να επισκεφθούμε και τον Καθεδρικό ναό, και να συνεχίσουμε και την περιήγησή μας στην πόλη , η οποία περιελάμβανε βόλτα στην παλιά πόλη μέσω της Rue du Gros – Horloge με το παλιό μεσαιωνικό ρολόι μέχρι την Place du Vieux – Marche όπου κάηκε η Ζαν ντ’ Άρκ. Πολλά όμορφα μαγαζάκια δεξιά και αριστερά της Rue du Gros – Horloge και πολύ χάζι…νομίζω ότι όλα τα κουλά είχαν συγκεντρωθεί εκεί …Αποθέωση όλων ένας τύπος ντυμένος από την κορφή ως τα νύχια , κίτρινο κοτοπουλάκι , ο οποίος στο ένα χέρι κρατούσε ένα καλάθι γεμάτο αυγά και στο άλλο μία ταμπελίτσα που έγραφε « Future Marie» ( μελλοντικός σύζυγος). Ο τύπος λοιπόν αυτός για να μαζέψει λεφτά για να παντρευτεί( έτσι τουλάχιστον μας είπε, γιατί η κοπέλα του ήταν πολύ όμορφη και άξιζε κάθε θυσία) σκέφθηκε τον εξής απερίγραπτο τρόπο…με ένα ευρώ αγόραζες ένα αυγό από το καλάθι του και ο ίδιος διέθετε τον εαυτό του για …στόχο. Μπορούσες να του πετάξεις όσα αυγά τραβούσε η ψυχή σου , το πορτοφόλι σου και το καλάθι του…. Καταλαβαίνετε ότι αν περνούσες από δίπλα του , μπορούσες μια χαρά να φας καμιά ξώφαλτση …αβγουλιά. Αυτά να τα βλέπουν μερικοί μερικοί που αμάν κάνουν αν είναι να παντρευτούν …ο τύπος μέχρι και αυγά έτρωγε για χάρη της…

Ήταν πια ώρα για ένα καφεδάκι και ένα ελαφρύ φαγητό. Γύρω από την Place du Vieux – Marche βρίσκετε όλων των ειδών τα ρεστωράν και τα καφέ με θέα την περίεργη εκκλησία Eglise Jeanne d’ Arc.



Μετά τη Ρουέν επιστρέφοντας προς το χωριό μας ακολουθήσαμε το δρόμο των Αβαείων στην κοιλάδα του Σηκουάνα.. Πρώτη στάση στο St-Martin-de-Bosherville και επίσκεψη στο Αβαείο St-Georges de Bosherville. Συνεχίζουμε προς Duclair και Le- mesnil-sous-jumieges και στάση για επίσκεψη στο Αβαείο de Jumieges. Αυτά επισκεφθήκαμε εμείς . Υπάρχουν και μερικά ακόμη αλλά κρίναμε ότι ήταν αρκετά και δεν θέλαμε να διαθέσουμε άλλο χρόνο. Να πω ότι μπορείς να διασχίσεις το Σηκουάνα από τη μία όχθη στην άλλη μπαίνοντας σε ειδικά οχηματαγωγά πλοιάρια ( νομίζω ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα τα λέμε «παντόφλες» …. Samion ζητώ την επιείκειά σου αν κάνω λάθος ) που σε μεταφέρουν δωρεάν. Εμείς σ΄αυτό που τύχαμε γνωρίσαμε τον καπετάνιο του καθώς περιμέναμε για λίγο έως ότου να μαζευτούν κάποια αυτοκίνητα για να ξεκινήσει , ο οποίος μας ανέβασε στο πιλοτήριο για να βλέπουμε καλύτερα και έβαλε και τη μικρή να οδηγήσει καθώς διέσχιζε το ποτάμι. Πήρε το τιμόνι πάλι , λίγο πριν δέσουμε στην απέναντι όχθη. Καταλαβαίνεται τον ενθουσιασμό της φυσικά .

Φθάνοντας πίσω στο «χωριό» μας και μετά από λίγη ώρα ξεκούρασης , το πρόγραμμα έλεγε επιτέλους Trouville Sur Μer και θαλασσινά . Έτσι κλείσαμε την πρώτη ουσιαστικά μέρα μας στη Νορμανδία με γενναίες ποσότητες μυδιών στη Brasserie “Le Vapeur” στην Trouville Sur Μer και με βραδυνή βόλτα στη Dauville ( βραδυνή ο θεός να την κάνει , καθώς βραδιάζει πολύ αργά … μα πάρα πολύ αργά)

 

[ΕΡΣΗ]

Τελειο! Και τελικα τα φαγατε τα μυδια στην Trouville! Ποτε εγινε το ταξιδι;

 

[mary_a]

( βραδυνή ο θεός να την κάνει , καθώς βραδιάζει πολύ αργά … μα πάρα πολύ αργά)

Πηνελόπη εγώ πάντως είχα αποσυντονιστεί τελείως με το πόσο αργα νυχτώνει...δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα το βράδυ μια νορμάλ ώρα!

 

[pinelopi]

Τελειο! Και τελικα τα φαγατε τα μυδια στην Trouville! Ποτε εγινε το ταξιδι;

19 με 24 Ιουνίου 2009. Τα μύδια τα φάγαμε και όχι μόνο μία φορά . Έχει και συνέχεια ...

 

[pinelopi]

To πρωϊ της επόμενης ημέρας , ο καιρός ήταν ακόμα καλύτερος . Λαμπερός ήλιος και γλυκιά θερμοκρασία . Ότι έπρεπε για βόλτα στα παράλια. Το πρόγραμμα σήμερα θα περιελάμβανε την Αλαβάστρινη ακτή “Côte d’ Albatre”

Ξεκινώντας λοιπόν , πρώτη στάση ήταν το ονειρεμένο Honfleur , στα παράλια της Μάγχης. Γραφικό θέρετρο της Γαλλικής μπουρζουαζίας των αρχών του 20ου αιώνα, κρατάει ακόμα το αλλοτινό του αέρα. Με το παλιό λιμάνι του (Vieux Bassin) γεμάτο με μικρά και μεγάλα ιστιοπλοϊκά , τα πανέμορφα μαγαζιά του γύρω γύρω, τα γραφικά δρομάκια που σε καλούν να τα περπατήσεις…Εντυπωσιακή και πρωτότυπη η ξύλινη εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης που θα πρέπει να την επισκεφθείτε…


Η βόλτα στα μαγαζιά , τα ψώνια και το άραγμα σε κάποιο καφέ επιβάλλονται…Να διορθώσω ..τα ψώνια δεν επιβάλλονται γιατί οι τιμές δεν είναι φθηνές αλλά τα μαγαζιά είναι κουκλιά.. . οπότε μπαίνεις να τα χαζέψεις και όλο και κάτι θα βρεθεί να σου φωνάξει «πάρε με …πάρε με».

Συνεχίζουμε την περίηγησή μας περνώντας από την περίφημη Γέφυρα της Νορμανδίας ( Pont de Normandie) ( έχει διόδια αν θυμάμαι καλά περίπου 5 ?) και συνεχίζουμε για τη Χάβρη που αποτελεί το 2ο μεγαλύτερο λιμάνι της Γαλλίας . Δεν παρουσιάζει κατά τη γνώμη μου κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μία απλή βόλτα με το αυτοκίνητο νομίζω ότι αρκεί .Σημειώνω μόνο την εκκλησία St- Joseph που μοιάζει με φάρο και είναι τόσο ψηλή που φαίνεται από όλη την πόλη.


Επόμενη στάση η πόλη Etretat . Είναι γνωστή για τους 2 τεράστιους βράχους που στέκουν επιβλητικοί στην παραλία της τους “Falaise d’ Amont” και “Falaise d’ Aval” με το χαρακτηριστικό λευκό πέτρωμά τους που διαβρώνεται σταδιακά από τη θάλασσα. Νομίζω ότι μπορείς από κάποιο μονοπάτι να ανέβεις στους βράχους αυτούς αλλά ήταν πάρα πολύ για μένα τέτοια ανηφόρα
Για ένα καφέ ή και φαγητό ακόμη , προτείνω το Γκόλφ Κλαμπ που δεσπόζει πάνω σε ένα λόφο στην κορυφή της πόλης με υπέροχη θέα . Είναι ανοιχτό κλαμπ που μπορεί να πάει ο καθένας χωρίς να είναι μέλος και να παίζει γκολφ και οι τιμές του είναι κανονικές. Εμείς καθίσαμε για ένα ελαφρύ σάντουιτς , μπύρα και γλυκό .
Αφού ξεκουραστήκαμε και χαζέψαμε αρκετή ώρα προς την ανοιχτή θάλασσα, συνεχίζουμε για Fecamp. Στη Fecamp αξίζει να επισκεφθείτε το Palais Benedictine . Κατά την έξοδο επιβάλλεται μία επίσκεψη στο κατάστημα που λειτουργεί εντός του χώρου για τις απαραίτητες αγορές ( φυσικά λικέρ Βενεδικτίνης. Βρισκόμαστε άλλωστε στην πηγή).

Αν και σκοπεύαμε να συνεχίσουμε μέχρι την Dieppe , η «Γιορτή της Mουσικής και της Θάλασσας» στην παραλία της Fecamp μας έκανε να αλλάξουμε πλάνο. Θα μέναμε περισσότερο στην όμορφη αυτή πόλη …Περιπλανηθήκαμε στους πάγκους που πουλούσαν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς ( εξοπλισμό για σκάφη, ρουχισμό, είδη διακόσμησης…όλα θαλασσινά) , απολαύσαμε το διαγωνισμό των χαρταετών στην παραλία , φάγαμε παγωτά και λιαστήκαμε …πάντα με μουσική υπόκρουση καθώς έπαιζαν διάφορες μπάντες τριγύρω.
Θέλω εδώ να σημειώσω ότι αξιοπερίεργος είναι ο τρόπος που αράζουν τα σκάφη τους στο λιμάνι τους. Λόγω του φαινομένου της παλίρροιας τα διάφορα σκάφη , μικρά και μεγάλα δεν έχουν άγκυρες . Δένονται με σχοινιά δεξιά και αριστερά με τα διπλανά τους και από την πλώρη στην αποβάθρα , η οποία είναι πλωτή .Αυτές οι αποβάθρες στηρίζονται σε ψηλές ξύλινες κολώνες οι οποίες έχουν ποντισθεί μέσα στη θάλασσα και είναι και τα μοναδικά σταθερά σημεία του όλου συστήματος. Με την άνοδο των νερών λοιπόν, αρχίζουν οι αποβάθρες να ανεβαίνουν μαζί με τα σκάφη. Όταν τα νερά υποχωρούν , γλυστρούν προς τα κάτω οι αποβάθρες μαζί με όλο το …στόλο και πάει λέγοντας…….. ( αυτή μία μικρή αναφορά για όσους αγαπούν και ασχολούνται με την θάλασσα και τη «ναυτική τέχνη»)

Στο γυρισμό δεν ακολουθήσαμε τον δρόμο από τον οποίο ήρθαμε αλλά ένα εσωτερικό δρόμο για να διασχίσουμε την Pont de Tancarville , μία από τις πιο γνωστές μεγάλες γέφυρες του Σηκουάνα. To βραδάκι κάναμε πάλι τη βόλτα μας μετά φαγητού στην Dauville και στην Trouville. Κάναμε και την σκέψη να επισκεφθούμε το φημισμένο καζίνο της Dauville όμως μείναμε με την όρεξη καθώς απαγορευόταν η είσοδος σε άτομα κάτω από 18 ετών και η μικρή δεν έμπαινε με τίποτα. Πίσω λοιπόν για ύπνο γιατί την άλλη ημέρα είχε αναχώρηση νωρίς νωρίς.

Την επομένη ήταν η ημέρα που θα φεύγαμε πλέον προς τη δυτική πλευρά της Νορμανδίας. Η πρώτη μεγάλη πόλη που θα συναντούσαμε ήταν η Caen. Η διαδρομή όμως ως την Caen ήταν όλα τα λεφτά καθώς διασχίζει την περιοχή του Calvados. Βάλαμε λοιπόν στο GPS από Pont L’ Eveque κατεύθυνση για Beuvron en Auge που είναι ένα πανέμορφο χωριουδάκι . Με τον τρόπο αυτό διασχίζεις όλη την περιοχή Pays d’ Auge , που είναι η καρδιά της Νορμανδικής υπαίθρου. Το θέμα είναι να αποφύγει κανείς την κύρια οδική αρτηρία που δεν βλέπεις τίποτα . Στην περιοχή λοιπόν αυτή μπορείς να ακολουθήσεις δύο «γαστρονομικές» διαδρομές: είτε το δρόμο του Μηλίτη(Route du Cidre) είτε το δρόμο του τυριού( Route du Fromage). Τι είναι αυτές οι διαδρομές λοιπόν….Η πρώτη είναι διαδρομή που σε οδηγεί στα διάφορα αποστακτήρια του μπράντυ Calvados και η δεύτερη σε διάφορα τυροκομεία.
Εμείς φυσικά και προτιμήσαμε το “δρόμο του Μηλίτη”. Δεν θυμάμαι ακριβώς το νούμερο όμως δεν πρόκειται να τον χάσετε. Σε όλη τη διαδρομή υπάρχουν ταμπελίτσες που έχουν ζωγραφισμένο ένα μήλο και το νούμερο του δρόμου. Aπλά τις ακολουθείτε. Εδώ λοιπόν παράγεται το πασίγνωστο μπράντυ . Ο δρόμος σε περνά από πολλά αποστακτήρια που αν δεν ακολουθήσετε αυτή τη διαδρομή δεν πρόκειται να τα δείτε ( είναι ακριβώς σαν να διασχίζεις την περιοχή του Chianti στην Τοσκάνη με τα οινοποιεία ) . Σταματάτε , δοκιμάζετε και αγοράζετε ότι σας αρέσει…Οι τιμές πολύ καλές .Τι θα πάρετε; Φυσικά Calvados , μηλίτη, λικέρ και μαρμελάδες και ζελέ μήλου με μπράντυ ή χωρίς .

Συνεχίζουμε φθάνοντας στην Caen .Πρόκειται για μία πόλη χωρίς πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ανοικοδομήθηκε πλήρως μετά την Μάχη της Νορμανδίας . Αξίζει να επισκεφθείτε το κάστρο που δεσπόζει στην κορυφή , χτισμένο τον 11ο αιώνα από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή και τα δύο εντυπωσιακά Αβαεία που έχτισε μαζί με τη γυναίκα του , ως εξιλέωση για τον αιμομικτικό τους γάμο , το Αβαείο των Ανδρών(Abbaye aux Hommes) και το Αβαείο των Γυναικών( Abbaye aux Dames).
Στο κάστρο στεγάζεται και το Μουσείο Καλών Τεχνών της πόλης. Πριν φύγετε περπατήστε και στην Rue du Vaugueux την πιο γνωστή παλιά περιοχή της πόλης.
Να σημειώσω εδώ ότι από την Caen και δυτικά αλλάζει πλέον η αρχιτεκτονική της Νορμανδίας. Tα σπίτια χτίζονται περισσότερο με πέτρες καθώς αφθονεί πλέον η ανοιχτόχρωμη ονομαστή πέτρα της Caen .

Σε περίπου μισή ώρα από την Caen σταματάμε στην ιστορική πόλη Bayeux. Απαραίτητη η στάση εδώ για να επισκεφθείτε την φημισμένη ταπισερί του. Πρόκειται για μία κεντημένη ταπισερί μήκους 70 μέτρων η οποία κατασκευάστηκε περίπου το 1066 μ.Χ. , που αναπαριστά την νορμανδική επιδρομή του Γουλιέλμου στην Αγγλία. Εκτίθεται σε μία κατασκότεινη αίθουσα στο «Κέντρο του Γουλιέλμου του Κατακτητή» . Το γύρω σκοτάδι κάνει τα άριστα διατηρημένα χρώματα του κεντήματος , το οποίο μόνο φωτίζεται με ειδικά μελετημένο φωτισμό , να προβάλλονται με τον καλύτερο τρόπο.
Στο Bayeux επισκεφθήκαμε επίσης τον καθεδρικό Ναό της Παναγίας και το Μουσείο της Μάχης της Νορμανδίας( War Museum) . Εδώ ξετυλίγεται όλο το χρονικό της απόβασης των συμμαχικών στρατευμάτων στις ακτές της Νορμανδίας με πλήρη ανασκόπηση των γεγονότων μέσω φωτογραφιών , οπτικοακουστικού υλικού , όπλων , στρατιωτικών στολών , άρθρων της εποχήςκ.λ.π. . Ακριβώς απέναντι από το Μουσείο υπάρχει και το νεκροταφείο πολέμου του Βαyeux. Συνεχίζουμε στο δρόμο των ακτών να ακολουθούμε την ιστορία , με επόμενη στάση την πόλη Arromanches όπου στην παραλία της κείτονται τα κουφάρια των τεράστιων τεχνητών στρατιωτικών λιμανιών ( Μulberry Harbors) που κατασκευάστηκαν για την απόβαση και στη συνέχεια επισκεπτόμενοι την ακτή Omaha Beach και το Αμερικάνικο στρατιωτικό νεκροταφείο ( γύρω στους 10.000 τάφους έχει) στην Colleville sur mer. Περίπου μία εβδομάδα πριν το είχε επισκεφθεί ο Obama.
Το απόγευμα πλέον είχε προχωρήσει αρκετά οπότε και ήταν ώρα να αρχίσουμε να κατηφορίζουμε προς το Mont saint michel. Το βράδυ θα μέναμε σε ένα άλλο B/B κοντά στο Mont saint michel .Το όνομά του “Ferme du Rouet”(www.fermedurouet.fr). Ήταν μία φάρμα με αγελάδες χαμένη στην εξοχή. Τα βράδια καθόμασταν στην αυλή περιμένοντας να αποφασίσει να σκοτεινιάσει , πίνοντας τα ..λικέρ που είχαμε αγοράσει και ακούγοντας το απόλυτο …τίποτα. Μονάχα τους γρύλλους και καμιά αγελάδα που μπορεί να ενοχλούνταν που μας άκουγε. Άλλωστε δεν είχε συνηθίσει να ακούει ομιλίες τόσο προχωρημένη ώρα …11 το βράδυ .( μα επιτέλους αυτοί οι Γάλλοι με τόσο φώς πως τρώνε βραδυνό και κοιμούνται από τις 10; ).

 

[Dafni]

μπράβο Πηνελόπη ,πολύ κατατοπιστικές και ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που δίνεις
Παρεπιπτόντως μου αρέσει πολύ το γούστο σου σε ότι αφορά τα καταλύματα που διαλέγεις...

 

[pinelopi]

Το επόμενο πρωϊ ξυπνάμε μέσα με ένα ωραιότατο καιρό . Ένα πρωινό λαμπερό και ζεστό . Η θέα από το παράθυρό μας ότι καλύτερο. Μία λιμνούλα με πάπιες και κύκνους και πλήθος αγελάδων τριγύρω να λιάζονται . Στο βάθος αγροί και δάση.
Κατεβαίνουμε για το πρωϊνό μας ( λιτό σχετικά) και ξεκινάμε για την επίσκεψή μας στο Mont Saint Michel. Να επισημάνω εδώ ότι αν δεν θέλετε να ταλαιπωρηθείτε από τον άπειρο κόσμο , διαλέξτε να το επισκεφθείτε καθημερινή και σχετικά νωρίς το πρωϊ. Δηλαδή να είσαστε εκεί γύρω στις 10.00π.μ. .Θα βρείτε να παρκάρετε πολύ κοντά στην είσοδο και δεν θα ταλαιπωρηθείτε . Θα μπείτε από την πύλη Porte de l’Avanchee που είναι και το μοναδικό άνοιγμα των τειχών και θα διασχίσετε την Grande Rue . Δεξιά και αριστερά πλήθος καταστημάτων με διάφορα σουβενίρ και τουριστικά είδη . Τα προσπερνάτε ( δεν λένε και τίποτα άλλωστε…μόνο κάποιο αναμνηστικό έτσι για να έχετε και κάτι να θυμάστε) και κατευθύνεστε προς το Αβαείο που στέκει μεγαλόπρεπα στην κορυφή. Καλό είναι ακόμη κι αν θέλετε να χαζέψετε στα μαγαζιά να το κάνετε στην επιστροφή για να εκμεταλλευτείτε το χρόνο όσο δεν έχει πάρα πολύ κόσμο. Θα γλιτώσετε την ουρά στα εισιτήρια και το συνωστισμό όταν θα ανεβαίνετε τις σκάλες του Αβαείου. Φυσικά και θα ανεβείτε ως πάνω. Αν είσαστε τυχεροί ( όπως εμείς) θα πετύχετε και τη λειτουργία. Νομίζω ότι γίνεται γύρω στις 12.00 το μεσημέρι .
Τέλος το Αβαείο και ξεκινά η κάθοδος. Τώρα χαζέψτε όσο θέλετε… μπορείτε να πιείτε το καφεδάκι σας ή να δοκιμάσετε τη διάσημη ομελέτα της Mere Poulard. Πρόκειται για ένα εστιατόριο το οποίο σερβίρει μία σπέσιαλ ομελέτα βασισμένη στη μυστική συνταγή της θρυλικής Mere Poulard , υπηρέτριας του αρχιτέκτονα που εγκαταστάθηκε στο Αβαείο καθώς είχε αναλάβει την αναστήλωσή του , το 19ο αιώνα. Η εν λόγω κυρία λοιπόν άνοιξε ένα πανδοχείο όπου σερβίριζε αυτή την ομελέτα και συνεχίζει να λειτουργεί στο ίδιο κτίριο ως και σήμερα.. Μάλλον touristic trap η όλη υπόθεση καθώς είναι πανάκριβα …γεμάτο φυσικά Γιαπωνέζους .
Όταν λοιπόν οι άλλοι θα ανεβαίνουν εσείς με την ησυχία σας θα φεύγετε με κατεύθυνση το Saint Malo.
Το Saint Malo ήταν για αιώνες το απόρθητο λιμάνι γνωστό ως η πόλη των Πειρατών. Οι κουρσάροι που λεηλετούσαν τα πλοία στο Στενό της Μάγχης ζούσαν εκεί προφυλαγμένοι μέσα στα τείχη της πόλης. Σήμερα τα πάντα στην πόλη μοιάζουν τόσο αυθεντικά παλιά που δεν μπορείς να το πιστέψεις ότι χτίστηκαν σχεδόν όλα από την αρχή , μετά τους βομβαρδισμούς του Β’ παγκοσμίου πολέμου.
Περιπλανηθείτε πάνω στα τείχη και θαυμάστε τη θέα προς τη θάλασσα , ξεκουραστείτε σε κάποιο από τα πολυάριθμα καφέ και εστιατόρια, ψωνίστε στα πολύ όμορφα μαγαζάκια ( παρεμπιπτόντως …πολύ καλές οι τιμές τους).
Μετά το Saint malo παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής ξανά για το Mont Saint Michel. Θα πρέπει να το επισκεφθείτε δεύτερη φορά το απόγευμα για να το δείτε να γίνεται νησί καθώς επιστρέφουν τα νερά .Το πρωϊ δηλαδή γύρω γύρω είναι ξηρά όπου μπορείς και να περπατήσεις σε πολύ μεγάλη απόσταση , ενώ το απόγευμα τα πάντα καλύπτονται από τα νερά της παλίρροιας . Στα πάρκιγκ υπάρχει ειδική σήμανση που ενημερώνει τους οδηγούς έως την ώρα που επιτρέπεται να αφήσουν τα αυτοκίνητά τους στους χώρους παρκαρίσματος .
Στο δρόμο της επιστροφής προς το Mont Saint Michel κάναμε μία στάση για φαγητό σε ένα πολύ όμορφο χωριό το Cancale. Βρίσκεται ενδιάμεσα από το Saint Malo και το Mont Saint Michel και είναι σημαντικό κέντρο παραγωγής μυδιών και θαλασσινών.

Η επομένη ήταν η τελευταία μας ημέρα , αυτή της επιστροφής. Μετά την τραυματική εμπειρία της τρομερής κίνησης της πρώτης ημέρας , ξεκινήσαμε από νωρίς να παίρνουμε το δρόμο για το Παρίσι. Φυσικά φθάσαμε χωρίς κανένα πρόβλημα και μάλιστα πολύ νωρίς . Είχαμε όλο το χρόνο να επιλέξουμε άλλη διαδρομή και όχι τον super highway και να επισκεφθούμε και ένα δυο μέρη ακόμη …
Γενικά όμως είδαμε σχεδόν όλα αυτά που υπολογίζαμε και που θα πρέπει να κάνει και να δει κάποιος επικεπτόμενος τη Νορμανδία.
Αν με ρωτήσει τώρα κάποιος για το τι θα άλλαζα ή θα προσέθετα ….
Προσωπικά θα ήθελα 2 ημέρες ακόμη. Τη μία θα την αφιέρωνα στην περιοχή Calvados έτσι ώστε να ξαναπάω στην Honfleur , Dauville , Trouville χωρίς να έχω να δω ή να κάνω κάτι απλώς για να γυρίζω και να χαζεύω γύρω γύρω , να τρώω και να κάθομαι στα πανέμορφα καφέ και άλλη μία που θα την αφιέρωνα στην περιοχή Μanche για να ανέβω μέχρι το Χερβούργο. Εκεί θα διανυκτέρευα και την επομένη θα άρχιζα να κατεβαίνω προς το Mont Saint Michel . Επίσης θα πρέπει να πω ότι αν θέλει κάποιος και έχει περισσότερο χρόνο μπορεί από το Χερβούργο να περάσει απέναντι με ferry boat στις Βρετανικές ακτές . Φυσικά και από το Saint Malo φεύγουν πλοία για την Αγγλία αλλά είναι πολύ μεγαλύτερη η διαδρομή. Αυτό το τιπ και εγώ το έμαθα από ένα πολυπολυταξιδεμένο συμφορουμίτη μας αλλά δυστυχώς τα δρομολόγια είναι έτσι οργανωμένα που χρειάζεται να έχετε τουλάχιστον 2-3 ημέρες παραπάνω.
Κάπου εδώ τελειώνει και η ιστορία μου .
Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας μεταφέρω λίγο από την ατμόσφαιρα και τον αέρα της Νορμανδίας , μίας από τις ωραιότερες περιοχές της Γαλλικής Επαρχίας , όμως θα πρέπει να παραδεχτείτε ότι τουλάχιστον κατέβαλα φιλότιμη προσπάθεια.

 

[mary_a]

πολύ ωραία η ιστορία σου Πηνελόπη! πάντα τέτοια!

 

[Dorotija]

Και βέβαια!

Ευχαριστούμε Πηνελόπη, και εις άλλα!!!

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.

 

[romantic woman]

Πηνελόπη,μου άρεσε πολύ η ιστορία σου τα είχε όλα..φύση,φάρμες,κάστρα....ατμόσφαιρα!με συνεπήρε,ωραίο ταξίδι!