Απροσδόκητα όμορφες χώρες/πόλεις και χώρες/πόλεις απογοήτευση..

[paefstra]

ΟΚ, αλλά μιλάμε για ταξίδια και όχι για την καθημερινότητά μας. Πράγματι υπάρχει μια αταξία και μια τριτοκοσμικότητα σε κάποιες Αθηναϊκές περιοχές, αλλά δε νομίζω ότι μπορούν να αποτελέσουν ταξιδιωτική ή πολιτισμική εμπειρία, τουλάχιστον για εμάς που ζούμε εδώ.

Ναι, τα καφενεια με τους ναργιλεδες στην Αχαρνων, τα βαν με τα σαντουιτς για τους χρηστες στην Ομονοια, οι καλλιτεχνες δρομου στα Εξαρχεια, οι κινεζοι στα μαγαζια τους στην Πειραιως, οι λαικες στον Πειραια, τα καφενεια των ανεργων στο Περαμα δεν ειναι ταξιδιωτικη εμπειρια για κανεναν ντοπιο η ξενο. Ομως ειναι δυο βηματα απο την Πλακα, σουβλακι, τσολιαδακι της Αθηνας και φυσικα ο πονος στην αλλη πλευρα της υδρογειου ειναι πιο πολυτιμη (?!) ταξιδιωτικη εμπειρια και παιρνει περισσοτερα λαικ στο ινσταγκραμ.
Αυτα και δεν θα συνεχισω γιατι ειναι προφανες οτι βλεπω αλλιως την ταξιδιωτικηη εμπειρια και πιστευω πως οποιος θελει να καταγραψει τον πονο της ανθρωποτητας και να νιωσει την αδρεναλινη ανακαλυπτοντας την περιπετεια του να εισαι ανθρωπος, αρκει να κοιταξει δυο δρομους παραπερα, ουτε καν δυο χωρες παραπερα. Δεν ειναι υποχρεωτικο να φτασει παρα πολυ μακρια. Ναι δεν γινεται σε ημερησιες στασεις λιγων ωρων η λιγων ημερων. Αλλα οποιος ψαχνει, βρισκει.

 

[Alexandros_T]

Πήγαινε στο Μόλενμπεκ να χορτάσεις μαντίλα, ντουρούμ και μούσι.

Το είπα από την αρχή ότι σέβομαι τα γούστα του καθενός. Η αναγκαστική ένταξη των μεταναστών στο δυτικό τρόπο ζωής μας δεν είναι για εμένα εμπειρία της αυθεντικότητας ενός λαού. Θα προτιμήσω λοιπόν τα ταξίδια μου στους τόπους τους όπως και άλλοι τους Ευρωπαϊκούς προορισμούς.

 

[North66]

Δεν είναι καθόλου ενταγμένοι στο δυτικό τρόπο ζωής μην ανησυχείς. Πήγαινε και θα με θυμηθείς.

 

[Alexandros_T]

Δεν είναι καθόλου ενταγμένοι στο δυτικό τρόπο ζωής μην ανησυχείς. Πήγαινε και θα με θυμηθείς.

Δε συνεχίζω σε συζητήσεις με ρατσιστική διάθεση. καλή συνέχεια

 

[taver]

Θα το αλλάξω λιγάκι και δε θα αναφερθώ σε χώρα ή πόλη αλλά σε ήπειρο. Εγώ λοιπόν... βαριέμαι την Ευρώπη. Ξέρω ότι θα διαφωνήσετε πολλοί και πως τα ταξίδια στη δική μας ήπειρο είναι τα πιο δημοφιλή και σέβομαι το γούστο του καθενός. Εγώ προσωπικά βρίσκω στην Ευρώπη μια πληκτική μονοτονία, ομοιογένεια, τάξη... βρίσκω έλλειψη περιπέτειας, αυθεντικότητας και πολιτισμών πολύ διαφορετικών από τον δικό μας. Επίσης, δε βρίσκω ανθρωπολογικό ενδιαφέρον.

Περί ορέξεως, ως γνωστόν... Φυσικά και ο καθένας ψάχνει διαφορετικά πράγματα σε κάθε του ταξίδι, αλλιώς θα είμασταν όλοι ίδιοι.

Αλλά υπόψη πως Ευρώπη είναι από τα Σβάλμπαρντ ως τη Γαύδο κι από το Algrave ως τη Σαμάρα. Δεν είναι όλα "μονοτονία, ομοιογένεια, τάξη". Και, αν ψάχνεις την ιστορία, ήπειρο σαν την Ευρώπη δεν έχει. Δε θα βρείς ούτε Πνύκα, ούτε Conciergerie, ούτε Βατικανό, ούτε Bletchley Park σε άλλες ηπείρους. Δε θα βρεις υπερδνειστερίες και τόσα άλλα γεωπολιτικά φαινόμενα. Και δε θα βρείς και τόσα μουσεία τέχνης. Και, αν θες και ανθωροπολογικό ενδιαφέρον, τράβα στις μεταναστογειτονιές διαφορετικών πόλεων της δυτικής Ευρώπης να δεις πόσο διαφορετικά μπορεί να εξελιχθεί η ενσωμάτωση νέων πληθυσμών. Ή στο Auschwitz για τη σκοτεινότερη σελίδα της ιστορίας μας. Ή στο Chernobyl. Ή...

Καταλαβαίνω ότι με την ιδιότητα του ερασιτέχνη φωτογράφου (για σας που την έχετε), η Ευρώπη έχει λιγότερα να προσφέρει, όλα πια είναι πολυφωτογραφημένα και εν πολοίς στημένα και σε ένα "τουριστικό" χάρτη. Δοκιμάστε να την ταξιδέψετε χωρίς φωτογραφική: χωρίς να κυνηγάτε την εικόνα αλλά μόνο την εμπειρία και τη γνώση. Να μιλήσετε με τους ανθρώπους κι όχι να τους αποτυπώσετε (δε λέω ότι δεν το κάνετε και τώρα, λέω να το κάνετε κύριο σκοπό του ταξιδιού, χωρίς η φωτογράφηση να αποσπά την προσοχή σας).

 

[Alexandros_T]

Φερνω τη συζητηση στη σωστη της θεση, αν καταλαβα καλα.
Ναι, τα καφενεια με τους ναργιλεδες στην Αχαρνων, τα βαν με τα σαντουιτς για τους χρηστες στην Ομονοια, οι καλλιτεχνες δρομου στα Εξαρχεια, οι κινεζοι στα μαγαζια τους στην Πειραιως, οι λαικες στον Πειραια, τα καφενεια των ανεργων στο Περαμα δεν ειναι ταξιδιωτικη εμπειρια για κανεναν ντοπιο η ξενο. Ομως ειναι δυο βηματα απο την Πλακα, σουβλακι, τσολιαδακι της Αθηνας και φυσικα ο πονος στην αλλη πλευρα της υδρογειου ειναι πιο πολυτιμη (?!) ταξιδιωτικη εμπειρια και παιρνει περισσοτερα λαικ στο ινσταγκραμ.
Αυτα και δεν θα συνεχισω γιατι ειναι προφανες οτι βλεπω αλλιως την ταξιδιωτικηη εμπειρια και πιστευω πως οποιος θελει να καταγραψει τον πονο της ανθρωποτητας και να νιωσει την αδρεναλινη ανακαλυπτοντας την περιπετεια του να εισαι ανθρωπος, αρκει να κοιταξει δυο δρομους παραπερα, ουτε καν δυο χωρες παραπερα. Δεν ειναι υποχρεωτικο να φτασει παρα πολυ μακρια. Ναι δεν γινεται σε ημερησιες στασεις λιγων ωρων η λιγων ημερων. Αλλα οποιος ψαχνει, βρισκει.

Δε μίλησε κανείς για τον πόνο, αλλά ναι. Ο πόνος υπάρχει και στις φτωχογειτονιές της χώρας μας αλλά και βέβαια στις παραγκουπόλεις της υφηλίου, στους προσφυγικούς καταυλισμούς, στις εμπόλεμες ζώνες. Και βέβαια θα ήταν καλό αν μπορούσαμε όλοι να γνωρίζαμε εξ ιδίοις όμμασι και τον πόνο της ανθρωπότητας αλλά και την ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής που ανθεί ακόμα και σε αυτό που ονομάζουμε τρίτο κόσμο. Γι αυτό εγώ προσωπικά επιλέγω συχνότερα αυτόν ως προορισμό έναντι της Ευρώπης.

 

[giannismits]

Καταλαβαίνω ένας ταξιδιώτης σαν τον Αλέξανδρο να μην εξιτάρεται από την Ευρώπη αλλά δεν συμφωνώ ότι η Ευρώπη έχει ομοιογένεια και μονοτονία. Άλλο Σκανδιναβία, άλλο κεντρική Ευρώπη, άλλο μεσόγειος άλλο Βαλκάνια. Και αυθεντικά χωριά θα βρεις και ανθρώπους, από μεσογειακό κλίμα μέχρι βόρειο πόλο, άπειρα σπουδαία αρχαία, και πολυποίκιλο γεωμορφολογικό ανάγλυφο. Όμως και στην Ευρώπη υπάρχει ανθρωπολογικό ενδιαφέρον! Και γλωσσολογικό. Αρκεί να ενδιαφερθείς να ψάξεις. Εκτός αν έχεις ενδιαφέρον μόνο για τους ιθαγενείς που έχουν απομείνει στον πλανήτη.

Συμφωνώ με την @paefstra ότι πρέπει να έχουμε ανοιχτό μυαλό και μάτια για να δούμε την Ευρώπη χωρίς προκαταλήψεις και κλισέ. Άλλο το τουριστικό κομμάτι και άλλο η αληθινή πλευρά μιας πόλης ή μιας χώρας. Ο καθένας είναι στο χέρι του τι θέλει να ανακαλύψει από κάθε τόπο.

 

[Alexandros_T]

Και, αν ψάχνεις την ιστορία, ήπειρο σαν την Ευρώπη δεν έχει. Δε θα βρείς ούτε Πνύκα, ούτε Conciergerie, ούτε Βατικανό, ούτε Bletchley Park σε άλλες ηπείρους. Δε θα βρεις υπερδνειστερίες και τόσα άλλα γεωπολιτικά φαινόμενα....

Κώστα δε θα διαφωνήσω στην εμπεριστατωμένη σου άποψη. Πράγματι υπάρχουν ενδιαφέροντα μέρη και στην ήπειρο αυτή και ιδιαιτέρως κοντά στα σύνορά της. Περί γούστων λοιπόν ουδείς λόγος και σεβόμενος τους λάτρεις και γνώστες της ηπέιρου. Δεν προσπαθώ άλλωστε να πείσω κανέναν να μην προτιμά τα μουσεία επειδή δεν ταξιδεύω εγώ γι αυτά. Για τη φωτογραφία όμως θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Για εμένα προσωπικά η τέχνη αυτή είναι το μέσο έκφρασης των συναισθημάτων που βιώνω εκεί και ενδεχομένως να τα μεταδίδω σε κάποιο βαθμό μέσω αυτών των εικόνων, περιγράφοντας όσο μπορώ την ομορφιά και την ελπίδα. Αυτό δε με αποσπά από την εμπειρία, τουναντίον! Οι περισσότερες εμπειρίες φυσικά που αναφέρεις και έχουμε βιώσει όσοι ταξιδεύουμε, δεν περιγράφονται ούτε σε εικόνες, ούτε σε λέξεις. Η φωτογραφία πλέον είναι προσιτή σε όλους, για διαφορετικούς ίσως λόγους στον καθένα.

 

[underwater]

Νομίζω απλά ότι πολλοί άνθρωποι που έχουν ταξιδέψει εκτενώς εκτός Ευρώπης και λιγότερο εντός συχνά πέφτουν "θύματα" των στερεοτύπων, ταυτίζοντας την Ευρώπη ως ήπειρο με τις "τακτοποιημένες" δυτικοευρωπαϊκές γειτονιές με τις στερεοτυπικές τους πλατείες και τους στερεοτυπικούς τους καθεδρικούς. Κάτι που απέχει πολύ από εικόνες που θα δει κανείς στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, αλλά και σε πολλές γειτονιές των "αποστειρωμένων" πόλεων της Δυτικής Ευρώπης.

Παρ' όλα αυτά προσωπικά θεωρώ ότι το "πολιτισμικό σοκ" (αδόκιμη χρήση του όρου) που θα βιώσει κανείς εκτός Ευρώπης είναι σε γενικές γραμμές πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα βιώσει σε ένα ευρωπαϊκό ταξίδι. Είναι συνήθως πιο δυνατή και έντονη εμπειρία.

 

[Alexandros_T]

Νομίζω απλά ότι πολλοί άνθρωποι που έχουν ταξιδέψει εκτενώς εκτός Ευρώπης και λιγότερο εντός συχνά πέφτουν "θύματα" των στερεοτύπων, ταυτίζοντας την Ευρώπη ως ήπειρο με τις "τακτοποιημένες" δυτικοευρωπαϊκές γειτονιές με τις στερεοτυπικές τους πλατείες και τους στερεοτυπικούς τους καθεδρικούς. Κάτι που απέχει πολύ από εικόνες που θα δει κανείς στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, αλλά και σε πολλές γειτονιές των "αποστειρωμένων" πόλεων της Δυτικής Ευρώπης.
Παρ' όλα αυτά προσωπικά θεωρώ ότι το "πολιτισμικό σοκ" (αδόκιμη χρήση του όρου) που θα βιώσει κανείς εκτός Ευρώπης είναι σε γενικές γραμμές πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα βιώσει σε ένα ευρωπαϊκό ταξίδι. Είναι συνήθως πιο δυνατή και έντονη εμπειρία.

Η Βάνα θεωρώ πως έκανε τον πιο δίκαιο και ουσιαστικό σχολιασμό. Μάλλον το αρχικό μου σχόλιο φάνηκε απόλυτο και προκάλεσε αντιδράσεις. Η τελευταία σου πρόταση περιγράφει αυτό που με συγκλονίζει στους τόπους αυτούς

 

[taver]

Νομίζω απλά ότι πολλοί άνθρωποι που έχουν ταξιδέψει εκτενώς εκτός Ευρώπης και λιγότερο εντός συχνά πέφτουν "θύματα" των στερεοτύπων, ταυτίζοντας την Ευρώπη ως ήπειρο με τις "τακτοποιημένες" δυτικοευρωπαϊκές γειτονιές με τις στερεοτυπικές τους πλατείες και τους στερεοτυπικούς τους καθεδρικούς.

Κάτι τέτοιο δηλαδή;

 

[underwater]

Κάτι τέτοιο δηλαδή;

Ναι, βασικά αυτό ακριβώς το σχεδιάκι σκεφτόμουν!