Α. Περού
Δυο τρεις μακρινοί προορισμοί τριγυρνούσαν καιρό τώρα στο μυαλό μου, καθένας με τα ερεθίσματά του, ένα από αυτά και το κόστος του ταξιδιού που για το Περού μετρούσε αρνητικά. Όμως το φτηνό αεροπορικό εισιτήριο (1050 ευρώ για Ηράκλειο- Αθήνα- Μαδρίτη-Λίμα- Μαδρίτη -Αθήνα- Ηράκλειο), μα και η μεγάλη μου επιθυμία για τη Λατινική Αμερική, έγειραν αποφασιστικά την πλάστιγγα για το μακρινό αυτό στόχο. Αλλαξα τρία αεροπλάνα, κάπου δεκαέξι ώρες αναμονής στα αεροδρόμια και άλλες τόσες στον αέρα, με πιο βαρετό το τμήμα Μαδρίτη- Λίμα 11 ώρες. Ξημερώματα βρισκόμαστε κοντά στα σύνορα του Περού, είχα κολλήσει στο παραθυράκι του αεροπλάνου να απολαύσω από ψηλά τη μαγεία του Αμαζόνιου όμως αντί της απέραντης πράσινης ζούγκλας μια κατάλευκη συννεφιά σκέπασε τη διάθεση μου.
Το Περού, χώρα μεγάλη με έκταση όσο δέκα Ελλάδες και πληθυσμό κάπου 35 εκατομμύρια είναι παγκόσμια γνωστό ως το κέντρο πολιτισμού των Ινκας που το 14o αιώνα εξελίχθηκαν σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία, τη μεγαλύτερη της Αμερικανικής ηπείρου. Και όμως μια χούφτα Ισπανοί κατακτητές, λιγότεροι από 200, κατάφεραν να τους νικήσουν και να επιβάλουν την Ισπανική κυριαρχία. Στη νεώτερη ιστορία του το Περού έχει κάτι κοινό με την Ελλάδα. Απέκτησε την ανεξαρτησία του από την Ισπανία το 1821.
Ο περουβιανός λαός είναι πολυπολιτισμικός, ένα ενδιαφέρον υβρίδιο της ανάμιξης του πολιτισμού των Ανδεων και των Ισπανών αποίκων. Σήμερα το 40% του πληθυσμού είναι Ινδιάνοι με κυριότερες δύο Ινδιάνικες γλώσσες, Κέτσουα και Αιμάρα.
Άλλη μια ιδιαιτερότητα του Περού είναι το κλίμα του. Μπορείς να βρείς όποιο κλίμα θέλει η καρδιά σου. Οι Ανδεις από τη μια και η ζούγκλα του Αμαζονίου από την άλλη χωρίζουν τη χώρα σε τρεις ζώνες. Την παραλιακή κατά μήκος του Ειρηνικού όπου επικρατεί η έρημος, τις Ανδεις με τον πολιτισμό της χώρας, και τη ζούγκλα του Αμαζονίου που καλύπτει το 60% της έκτασης.
Προσγειωθήκαμε στη Λίμα, στις 7:30 το πρωί. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, άρχισαν να με ζαλίζουν ο ένας μετά τον άλλο οι ταξιτζήδες που ψάρευαν πελάτες. Το ταξί που επέλεξα (διαπιστευμένο) συμφώνησε μετά από παζάρι για τη μεταφορά μου στο ξενοδοχείο με 30 soles = 9 ευρώ (το νόμισμα του Περού sol nuevo). Βγαίνοντας έξω από το κτίριο μου δείχνει κάποιον και μου λέει «αυτός είναι ο οδηγός που θα σε πάει». Ξεκινήσαμε με ένα αυτοκίνητο χωρίς το χαρακτηριστικό TAXI στη κορυφή του. Ο οδηγός πήγαινε σαν τρελός και από όπου μπορούσες να φανταστείς, και το χέρι έτοιμο να κορνάρει με το παραμικρό.
Το ξενοδοχείο μου το Lighthouse ένα μικρό συμπαθητικό Hostel στη συνοικία Miraflores 16 ευρώ τη βραδιά μου τόχε κλείσει ο Δημήτρης Παρούσης, θα τον έχετε ακούσει τον Ελληνα δημοσιογράφο που πριν μερικά χρόνια αποφάσισε να ζήσει το όνειρο, τα παράτησε όλα, πήρε το σάκο του και ταξιδεύει στις χώρες της λατινικής Αμερικής. Είναι αυτός που με είχε κατατοπίσει και ενθαρρύνει να ταξιδέψω ανεξάρτητος. Ο Δημήτρης με πληροφόρησε ότι την επόμενη μέρα θα ερχόταν και ένα ζευγάρι φίλοι του από την Ελλάδα. Στο ξενοδοχείο συνάντησα και μια Ελληνίδα την Ελένη που έκανε εδώ τις διακοπές της. Το απόγευμα μικρή βόλτα στο κέντρο του Μιραφλόρες και μετά στο κέντρο της πόλης.
Δυο τρεις μακρινοί προορισμοί τριγυρνούσαν καιρό τώρα στο μυαλό μου, καθένας με τα ερεθίσματά του, ένα από αυτά και το κόστος του ταξιδιού που για το Περού μετρούσε αρνητικά. Όμως το φτηνό αεροπορικό εισιτήριο (1050 ευρώ για Ηράκλειο- Αθήνα- Μαδρίτη-Λίμα- Μαδρίτη -Αθήνα- Ηράκλειο), μα και η μεγάλη μου επιθυμία για τη Λατινική Αμερική, έγειραν αποφασιστικά την πλάστιγγα για το μακρινό αυτό στόχο. Αλλαξα τρία αεροπλάνα, κάπου δεκαέξι ώρες αναμονής στα αεροδρόμια και άλλες τόσες στον αέρα, με πιο βαρετό το τμήμα Μαδρίτη- Λίμα 11 ώρες. Ξημερώματα βρισκόμαστε κοντά στα σύνορα του Περού, είχα κολλήσει στο παραθυράκι του αεροπλάνου να απολαύσω από ψηλά τη μαγεία του Αμαζόνιου όμως αντί της απέραντης πράσινης ζούγκλας μια κατάλευκη συννεφιά σκέπασε τη διάθεση μου.
Το Περού, χώρα μεγάλη με έκταση όσο δέκα Ελλάδες και πληθυσμό κάπου 35 εκατομμύρια είναι παγκόσμια γνωστό ως το κέντρο πολιτισμού των Ινκας που το 14o αιώνα εξελίχθηκαν σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία, τη μεγαλύτερη της Αμερικανικής ηπείρου. Και όμως μια χούφτα Ισπανοί κατακτητές, λιγότεροι από 200, κατάφεραν να τους νικήσουν και να επιβάλουν την Ισπανική κυριαρχία. Στη νεώτερη ιστορία του το Περού έχει κάτι κοινό με την Ελλάδα. Απέκτησε την ανεξαρτησία του από την Ισπανία το 1821.
Ο περουβιανός λαός είναι πολυπολιτισμικός, ένα ενδιαφέρον υβρίδιο της ανάμιξης του πολιτισμού των Ανδεων και των Ισπανών αποίκων. Σήμερα το 40% του πληθυσμού είναι Ινδιάνοι με κυριότερες δύο Ινδιάνικες γλώσσες, Κέτσουα και Αιμάρα.
Άλλη μια ιδιαιτερότητα του Περού είναι το κλίμα του. Μπορείς να βρείς όποιο κλίμα θέλει η καρδιά σου. Οι Ανδεις από τη μια και η ζούγκλα του Αμαζονίου από την άλλη χωρίζουν τη χώρα σε τρεις ζώνες. Την παραλιακή κατά μήκος του Ειρηνικού όπου επικρατεί η έρημος, τις Ανδεις με τον πολιτισμό της χώρας, και τη ζούγκλα του Αμαζονίου που καλύπτει το 60% της έκτασης.
Προσγειωθήκαμε στη Λίμα, στις 7:30 το πρωί. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, άρχισαν να με ζαλίζουν ο ένας μετά τον άλλο οι ταξιτζήδες που ψάρευαν πελάτες. Το ταξί που επέλεξα (διαπιστευμένο) συμφώνησε μετά από παζάρι για τη μεταφορά μου στο ξενοδοχείο με 30 soles = 9 ευρώ (το νόμισμα του Περού sol nuevo). Βγαίνοντας έξω από το κτίριο μου δείχνει κάποιον και μου λέει «αυτός είναι ο οδηγός που θα σε πάει». Ξεκινήσαμε με ένα αυτοκίνητο χωρίς το χαρακτηριστικό TAXI στη κορυφή του. Ο οδηγός πήγαινε σαν τρελός και από όπου μπορούσες να φανταστείς, και το χέρι έτοιμο να κορνάρει με το παραμικρό.
Το ξενοδοχείο μου το Lighthouse ένα μικρό συμπαθητικό Hostel στη συνοικία Miraflores 16 ευρώ τη βραδιά μου τόχε κλείσει ο Δημήτρης Παρούσης, θα τον έχετε ακούσει τον Ελληνα δημοσιογράφο που πριν μερικά χρόνια αποφάσισε να ζήσει το όνειρο, τα παράτησε όλα, πήρε το σάκο του και ταξιδεύει στις χώρες της λατινικής Αμερικής. Είναι αυτός που με είχε κατατοπίσει και ενθαρρύνει να ταξιδέψω ανεξάρτητος. Ο Δημήτρης με πληροφόρησε ότι την επόμενη μέρα θα ερχόταν και ένα ζευγάρι φίλοι του από την Ελλάδα. Στο ξενοδοχείο συνάντησα και μια Ελληνίδα την Ελένη που έκανε εδώ τις διακοπές της. Το απόγευμα μικρή βόλτα στο κέντρο του Μιραφλόρες και μετά στο κέντρο της πόλης.
Last edited by a moderator:
Αν μπορείς πρόσθεσε και φωτογραφίες για να απολαύσουμε και μεις το ταξίδι σου 
