Αργεντινή Χιλή Απο την Aconcagua στον Ειρηνικό

[KLEOPATRA]

Υπεροχες φωτογραφιες!
Φανταζομαι θα τις βλεπεις και συ κ δεν θα μπορεις να πιστεψεις οτι βρεθηκες εκει και τα εκανες ολα αυτα!

 

[harilander]

3

31-12-01
Πρωινό ξύπνημα από τις 6:30 για να προετοιμαστούμε καθώς σήμερα προβλέπεται πολύ περπάτημα, θα διασχίσουμε το rio de Horcones για να φτάσουμε στο plaza de mulas όπου είναι το base camp στα 4200μ. πρέπει να καλύψουμε 1000μ υψομετρική διαφορά αλλά 20χλμ. Σε μήκος!!!
8:00 ξεκινάνε όλοι εκτός από τον αρχηγό και τον Γιάννη και εμένα καθώς μένουμε πίσω να επιβλέψουμε το φόρτωμα των υλικών στα μουλάρια. Εγώ μένω πίσω γιατί έχω ασύρματο και αν χρειαστεί να επικοινωνήσουμε με τους υπόλοιπους , φυσικά πάλι τα πράγματα μου τα φορτώνομαι στην πλάτη μου… ξεκινάμε χαλαρά και σε 2 ώρες προλαβαίνουμε τους τελευταίους. Το τοπίο είναι άγριο και ερημικό, η βλάστηση ελάχιστη και το μόνο που σπάει την μονοτονία είναι το ποτάμι που κατεβαίνει από το βουνό από το λιώσιμο των πάγων.

Εντάξει δεν είναι τόσο μονότονο καθώς η γεωλογικές εξάρσεις, οι πλαγιές, τα βράχια όλα αλλάζουν χρώμα, σχήμα, υλικό, μια πανδαισία πετρωμάτων , η χαρά του γεωλόγου!
Σε κάποια σημεία οι βουνοκορφές χαμηλώνουν λίγο το ανάστημα τους σαν να υποκλίνονται στον γίγαντα και σου επιτρέπουν να δεις την επιβλητική κορφή που περήφανα δεσπόζει στεφανωμένη από σύννεφα. Κάθομαι και την χαζεύω εκστασιασμένος.
Το μονοπάτι κινείται νωχελικά δίπλα από το ρυάκι και σε κάποιο σημείο πρέπει να περάσουμε από την άλλη όχθη. Βέβαια δεν υπάρχει γεφυράκι και αναγκαστικά πρέπει να περάσουμε από μέσα του! Το σημείο είναι ρηχό όχι όμως τόσο ώστε να μην βραχείς, πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια μας να μην τα βρέξουμε και παίρνουμε μια γεύση της θερμοκρασίας του, αρκετά κρύο!!!

Η ώρα κοντεύει 2:00, περπατάω σχεδόν 5 ώρες και είμαι ακόμα στα 3600 μ. , έχω κάνει 350μ μόνο υψομετρική διαφορά. Το μονοπάτι πλέον αρχίζει να ανηφορίζει και ένας πονοκέφαλος έχει γίνει ο μόνιμος σύντροφος μου. Στα 3750μ με έχει «πιάσει» το υψόμετρο και προσπαθεί να με ρίξει κάτω, πρώτο χτύπημα στο κεφάλι, δεύτερο στο στομάχι, ναυτία, αναγούλα, μου έρχεται να ξεράσω. Μειώνω ρυθμό και μένω με τους τελευταίους.
Νιώθω τον ήλιο να μου καίει το δέρμα παρόλο που έχω βάλει αντηλιακό , η ανάσα μου είναι βαριά, σέρνω τα πόδια μου και ψάχνω μια σκιά να αράξω αλλά το τοπίο είναι σεληνιακό.
Μερικά μέτρα ποιο κάτω βλέπω το κουφάρι από ένα μουλάρι, «εδώ θα αφήσω και εγώ τα κόκκαλα μου», σκέφτομαι, είμαι ο μόνος βλάκας που κουβαλάει τόσο βαρύ σακίδιο…
Λίγο παραπάνω βρίσκω ένα βράχο και κάθομαι στην σκιά του προσπαθώντας να δροσιστώ όταν σαν από μηχανής θεός εμφανίζεται ο Αλκης και μου δίνει μια ασπιρίνη. Πίνω λίγο ισοτονικό και συνεχίζω, τελειωμό δεν έχει το ρημάδι! Η διαδρομή συνεχίζει σε μια κοίτη ποταμού όλο κροκάλες, το χειρότερο μου! Στο βάθος μια γαϊδουροανηφόρα σαν τα καγκέλια στον Όλυμπο ,κόβονται τα πόδια μου…. Τι να κάνω, πρέπει να συνεχίσω.
Ο ήλιος είναι ανυπόφορος αλλά όταν φυσάει ή βγαίνει κάποιο σύννεφο έχει ψοφόκρυο, η θερμοκρασία ανεβοκατεβαίνει, το ίδιο και το μονοπάτι, μα πουθενά η plaza de mulas.
Κατά τις 6:00μμ επιτέλους αντικρίζω το base camp, την «πλατεία των μουλαριών» μετά από 9 ώρες περπάτημα, ευτυχώς ο πονοκέφαλος και ο στομαχόπονος έχουν υποχωρήσει.
Η τοποθεσία είναι μια morena , ένας βρωμοπαγετώνας, δηλαδή ένας παγετώνας που κινείται καλυμμένος με χώμα και πέτρες.
Το τοπίο είναι διάσπαρτο από αντίσκηνα, τέντες τολλ και πέτρες, προσπαθώ να εντοπίσω που είναι οι δικοί μου μέσα σε αυτό το τρελό πανηγύρι. Επιτέλους βρίσκω τον Νικ που έχει στήσει το αντίσκηνο και έχει ξαπλώσει, δεν αργώ και εγώ να τον μιμηθώ. Δεν πέρασε μια ώρα όταν ένας ήχος υπόκωφος που προέρχεται από το στομάχι μου, μου θυμίζει ότι πρέπει να βάλω «καύσιμα» για να αντέξω τις συνθήκες έτσι βγαίνω έξω και ψαχουλεύω στα πράγματα να βρω τα κατσαρόλια και φαγητό να μαγειρέψω.

Σε απόσταση 500 μέτρων από την plaza de mulas βρίσκεται ένα καταφύγιο, το ψηλότερο ξενοδοχείο όπως το διαφήμιζαν , όπου μπορείς να μείνεις είτε στον ξενώνα είτε σε δίκλινο δωμάτιο (τιμές δεν θυμάμαι). Γι ‘αυτούς που δεν θέλουν να χάσουν τις ανέσεις τους… εκεί αποφασίσαμε να κάνουμε ρεβεγιόν καθότι παραμονή πρωτοχρονιάς , μην ξεχνιόμαστε. Όσοι αντέχουν πηγαίνουμε στο καταφύγιο και παρέα με Αργεντίνους, Γιαπωνέζους και διάφορους άλλους γιορτάζουμε την αλλαγή του χρόνου με σαμπάνιες, βασιλόπιτες και κεράσματα πριν την ώρα του βέβαια γιατί στις 10:00μμ σταματάει η γεννήτρια και σβήνει το φώς! Υπό το φως των κεριών και φακών καθόμαστε λίγο ακόμα και επιστρέφουμε στα αντίσκηνα μας. Στα τριγύρω αντίσκηνα οι μουλαράδες και οι trekkers έχουν στήσει γλέντι με αρνιά, κρασιά και μουσική αλλά εμείς δεν έχουμε κουράγιο για άλλο ξενύχτι. Πριν μπω στο αντίσκηνο και οριζοντιωθώ χαζεύω τον έναστρο ουρανό, είναι μια γλυκιά καλοκαιρινή βραδιά και ας είναι η θερμοκρασία μόλις -1C. Κάπου στην πατρίδα να γλεντάνε ακόμα ίσως.. Καλή χρονιά!

 

[ioanna karagianni]

καλή χρονιά και σε σένα ευτυχές το 2002.

Παραμένουμε βιδωμένες στα σκαμνάκια μας.

 

[ΕΡΣΗ]

Καλη χρονια να εχεις και εσυ. Η μαλλον πολλες καλες χρονιες και με πολλες αναβασεις στις κορυφες που επιθυμεις.

 

[PAPI_9]

Κουράστηκα μόνο που φαντάστηκα την ανάβασή σου... Χαράς το κουράγιο σου..
Και μετά και μετά??

 

[harilander]

4

1-1-2002
Γυροφέρνω μέσα στον υπνόσακο και προσπαθώ να βολευτώ σε καλύτερη θέση μπας και κοιμηθώ λίγο ακόμα , μάταιος κόπος, αποφασίζω να σηκωθώ. Κοιτάω το ρολόι ,είναι 8:30 η ώρα, το θερμόμετρο δείχνει -2C , βγαίνω έξω και ετοιμάζω το πρωινό. Σε λίγο οι ακτίνες του ήλιου λούζουν το καμπ και ένας ένας βγαίνουν ο κόσμος από τα αντίσκηνα τους.
Συνήθως το πρόγραμμα των περισσότερων εμπορικών αποστολών περιλαμβάνει μια ή δυο μέρες παραμονή στο base camp για εγκλιματισμό και μετά επόμενη κατασκήνωση στο camp Canada στα 4800μ. το δικό μας πρόγραμμα λέει χαλαρή ανάβαση μέχρι το Canada και επιστροφή. Συνήθως οι περισσότεροι μεταφέρουν εξοπλισμό και τον αφήνουν για να μην τα κουβαλάνε όλα την επόμενη μέρα, εμείς δεν θα μεταφέρουμε κάτι καθώς ο αρχηγός λέει ότι καλύτερα να μην κάνουμε αυτή την κατασκήνωση και να πάμε κατευθείαν στην επόμενη, όπως κάνουν κάποιοι. Η μέρα δείχνει να είναι όμορφη και με χαλαρή διάθεση ξεκινάμε να ανεβαίνουμε το μονοπάτι που ελίσσεται στην πλαγιά, μια συνεχή ανηφόρα χωρίς σταματημό σε τοπίο σεληνιακό όλο πέτρες. Άλλος ποιο αργά, άλλος ποιο γρήγορα τραβάει τον δικό του Γολγοθά. Μετά από 2 ώρες περίπου φτάνουν οι πρώτοι στο camp , στα 2750 με πιάνει το κεφάλι μου και το στομάχι μου ανακατεύεται , δεν έχω κουράγιο ούτε τα 10 δέκα μέτρα να διανύσω που με χωρίζουν από τους πρώτους και κάθομαι σε ένα βράχο και περιμένω τους υπόλοιπους.
« η κορυφή μοιάζει άπιαστο όνειρο» μου λέει ένα παλληκάρι καθώς με πλησιάζει.
Ο ήλιος έχει κρυφτεί πίσω από κάτι σύννεφα που εμφανίστηκαν από το πουθενά και η θερμοκρασία πέφτει αισθητά. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κατηφορίσουμε σκέφτομαι και λες και διάβασαν την σκέψη μου αρχίζουν ένας ένας να κατηφορίζουν. Ποιο κάτω συναντάω άλλα τρία άτομα που ανεβαίνουν και μου λένε ότι ποιο κάτω έχει σταματήσει ο Γ. και να δω εάν θέλει βοήθεια. Τον έχει πιάσει το υψόμετρο και τον τραβάω με το ζόρι να έρθει προς τα κάτω. Τελευταίος ανεβαίνει ο Χρήστος και του λέω να μην αργήσει να γυρίσει γιατί ο καιρός κλείνει επικίνδυνα καθώς τα σύννεφα όσο πάνε και πυκνώνουν και μαυρίζουν. Πράγματι , σε μισή ώρα αρχίζει να χιονίζει και προσπαθώ να φτάσω όσο ποιο σύντομα στο αντίσκηνο. Η ώρα είναι 4.00μμ και έχω χωθεί μέσα στον υπνόσακο αφού έχω πάρει πρώτα μια ασπιρίνη, σε λίγο φτάνει και ο Νίκος και πέφτουμε για μεσημεριανή σιέστα. Μας ξυπνάνε δυνατές βροντές και σηκώνομαι να ελέγξω τι γίνεται έξω γιατί ή πείνα μας έχει «κόψει», το έχει στρώσει γύρω στους πέντε πόντους και ακόμα ψιλορίχνει. Κατά τις 6 έχει σταματήσει και βγαίνω για μαγείρεμα , ο Νικος μου φωνάζει από μέσα « τι έχει το μενού σήμερα; παλι μακαρόνια;» με περιπαικτικό ύφος.
[URL=http://img859.imageshack.us/i/35343279.jpg/]

[/URL]


Καθώς προσπαθούμε να ξεγελάσουμε την πείνα μας σκάει μύτη ο Μ. και μας λέει ότι πήγε στο ιατρείο και του βρήκαν χαμηλό οξυγόνο και δεν πρέπει να ανέβει ψηλότερα για την ώρα , μας προτρέπει να πάμε και μείς να εξεταστούμε καθώς δεν κοστίζει κάτι, Ε τσάμπα επίσκεψη σε γιατρό και να μην το εκμεταλλευτούμε; Έτσι τραβάω προς το ιατρείο για εξέταση. Όλα καλά αλλά το οξύμετρο δείχνει χαμηλό οξυγόνο 80, είμαι στο όριο και ο γιατρός συστήνει ξεκούραση και πολλά νερά, πέντε λίτρα την ημέρα!

2-1-02

Ένας θόρυβος από κινητήρα βουίζει στα αυτιά μου και νομίζω πως έχω παραισθήσεις αλλά ο θόρυβος γίνεται ποιο έντονος, πολύ φασαρία έχει αυτή η γειτονιά! Ούτε να κοιμηθείς δεν μπορείς!! Κοιτάω το ρολόι , η ώρα είναι 8 και προσπαθώ να δω τι γίνεται έξω. Ο θόρυβος είναι από το ελικόπτερο που έχει έρθει να πάρει ένα Κορεάτη που κατεβάσανε με πνευμονικό. Πάω πάλι στο ιατρείο να δω πως πάω μιας και σήμερα πρέπει να ανεβούμε στο οροπέδιο στα 5300μ. αλλά το οξύμετρο δείχνει μονό 83% . λίγο καλύτερα από χτες αλλά όχι αρκετά καλά. Έχουν αρχίσει και οι υπόλοιποι να επισκέπτονται το ιατρείο και ο αρχηγός γκρινιάζει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και τσάμπα ανησυχούμε αλλά μετά από απαιτήσεις όλων και καθώς ο καιρός ψηλά έχει πολύ αέρα αποφασίζει να μείνουμε για ξεκούραση, έτσι με ένα παγούρι στο χέρι σαν τους μεθύστακες τριγυρνάμε στην γύρω περιοχή. Χαζεύουμε στην λίμνη που έχει δημιουργηθεί στην μέση του παγετώνα, πάμε για τσάι στο καταφύγιο, κάνουμε δημόσιες σχέσεις με διάφορους ξένους και προπάντων είμαστε σε online σύνδεση με την τουαλέτα καθώς τόσο νερό που πίνουμε κάπου πρέπει να πάει! Ευτυχώς υπάρχουν αρκετές σε όλο το camp για να εξυπηρετούν τόσο κόσμο, μην φαντάζεστε τίποτα φοβερό, μια παλέτα με μια τρύπα και μια τέντα ή ξύλινο παράπηγμα 1Χ1.
Χαζεύω τα σύννεφα που στροβιλίζονται στην κορυφή και σιγά σιγά δεν αργούν να μαζευτούν και άλλα σύννεφα , σε λίγη ώρα ψιλοχιονίζει , έτσι μαζευόμαστε στην μεγάλο τολλ που εκτελεί χρέη καφετέριας-bar-pub και συζητάμε τι θα κάνουμε. Σκέφτομαι ότι είναι καλοκαίρι ασχέτως εάν εδώ χιονίζει , και 150 χιλιόμετρα ποιο μακριά κάποιοι κάνουν μπάνιο και απολαμβάνουν τον ήλιο..

View attachment aimg651.imageshack.us_img651_1408_41211326.th.png

 

[ioanna karagianni]

καλά ξηγηθήκατε και μείνατε στο camp, θα ήταν κρίμα να ταλαιπωρηθείτε για να κερδίσετε χρόνο.

"Μετά από 2 ώρες περίπου φτάνουν οι πρώτοι στο camp , στα 2750 με πιάνει το κεφάλι μου και το στομάχι μου ανακατεύεται ,"

Έχω χάσει λίγο τον λογαριασμό με το υψόμετρο νόμιζα ότι ήσασταν κοντά στα 5.000, τα 2750 τι είναι.

 

[harilander]

καλά ξηγηθήκατε και μείνατε στο camp, θα ήταν κρίμα να ταλαιπωρηθείτε για να κερδίσετε χρόνο.

"Μετά από 2 ώρες περίπου φτάνουν οι πρώτοι στο camp , στα 2750 με πιάνει το κεφάλι μου και το στομάχι μου ανακατεύεται ,"

Έχω χάσει λίγο τον λογαριασμό με το υψόμετρο νόμιζα ότι ήσασταν κοντά στα 5.000, τα 2750 τι είναι.

σορρυ , τυπογραφικό λάθος , 4750 ηθελα να γράψω..

 

[pattyyy]

Η ιστορία σου με κρατά σε επιφυλακή! Τελικά αισθανθήκατε καλύτερα; Το οξυγόνο ανέβηκε; Και ο καιρός; Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[harilander]

5

3-1-02

Σήμερα έχει εγερτήριο από τις 7:30 καθώς έχει αναχώρηση για nido de condores στα 5350μ.
Η πρόταση είναι να ανεβάσουμε κάποια πράγματα, (τρόφιμα, αντίσκηνα) και να ξαναεπιστρέψουμε πάλι στη plaza de mulas για διανυκτέρευση και ανάβαση την επόμενη μέρα. Κάποιοι επιλέγουν να πάνε μέχρι τα 4800 στο Canada για ποιο ομαλή ανάβαση, ο
Χρήστος προτείνει να μείνουμε στο nido για να κερδίσουμε χρόνο, αν και δεν μου φαίνεται καλή ιδέα συμφωνώ, κάτι περισσότερο θα ξέρει. Αρχίζουμε να ξεστήνουμε το αντίσκηνο μας , ο Χρήστος θα αφήσει το δικό του για περίπτωση ανάγκης και θα πάρει το δεύτερο που έχει μαζί.
Κατά τις 9:00 ξεκινάμε να ανεβαίνουμε το μονοπάτι, τι μονοπάτι , Γολγοθάς μου φαινόταν!!



Η ίδια διαδρομή που κάναμε και προχτές με την διαφορά ότι τώρα είμαστε με 20 κιλά επιπλέον στην πλάτη. Η διαδρομή ένα συνεχές ζικ-Ζακ σε μια ξερή πλαγιά με έντονη κλίση, εκατοντάδες κορμιά σέρνονται πάνω στην ατελείωτη σάρα. Ξεκινάμε με καλό καιρό και καλή διάθεση που όμως όσο ανεβαίνουμε εξασθενεί. Βήμα βήμα προσπαθούμε να κερδίσουμε υψόμετρο , βήμα και ανάσα , ανάσα και βήμα. Φοράμε τις πλαστικές μπότες που είναι για το χιόνι και το κρύο αλλά είναι βαριές και κουραστικές στις πέτρες. στα 4800 αρχίζει να με ενοχλεί το κεφάλι μου και κάνω μια μικρή στάση. Το σακίδιο φαίνεται ασήκωτο και λαχανιάζω εύκολα και το εκνευριστικό είναι που βλέπεις τους porters και οδηγούς βουνού να κατεβαίνουν κουβάρια την πλαγιά παρασέρνοντας πέτρες στο πέρασμα τους σαν τα κατσίκια. Οι περισσότεροι είναι φοιτητές που βγάζουν το χαρτζιλίκι τους μένοντας όλο το καλοκαίρι πάνω στο βουνό.
«άντε, την φάγαμε την πεντάρα» μου λέει ο Νίκος όταν φτάσαμε στα 5000μ. , έχει κουράγιο ο άτιμος… αρκετά ποιο πάνω μου φαίνεται ότι τελειώνει η ανηφόρα και πιστεύω ότι θα αντικρύσω την κατασκήνωση. Έτσι περίπου είναι και μόλις φτάνω στα 5100 σταματάει η ανηφόρα αλλά δεν βλέπω την κατασκήνωση αλλά ένα πλάτωμα που εκτίνεται για 200 μέτρα και μετά ξανασυνεχίζει ανηφορικά, ο εφιάλτης χωρίς τέλος!!
Κάθε πέντε βήματα σταματάω ,σαν να είμαι σε ταινία slow motion, έχω βάλει το κεφάλι κάτω και το μόνο που βλέπω είναι τα πόδια μου , τις πλαστικές μπότες που πατάνε πάνω στις πέτρες, νιώθω σαν αστροναύτης, νομίζω ότι νυστάζω, βλέπω το κρεβάτι μου, ότι κοιμάμαι. Μια ριπή ανέμου με χιόνι με επαναφέρει στην πραγματικότητα, χαλάει πάλι ο κωλόκαιρος , κάθε μεσημέρι τα ίδια! Αν και φοράω τα λεπτά γάντια τα χέρια μου έχουν αρχίσει να παγώνουν, σταματάω να αλλάξω γάντια και μέχρι τότε το δεξί μου χέρι δεν το νιώθω, τα τρίβω καθώς βαδίζω για να τα επαναφέρω. Λίγο ποιο πάνω συναντάω τον Χρήστο που έχει γυρίσει για να βοηθήσει την Μαρία που είναι ποιο πίσω.
Επιτέλους μετά από λίγο βλέπω τα πρώτα αντίσκηνα, συναντάω τον Γιάννη και μου δείχνει που είναι ο Νίκος που προσπαθεί να βάλει τις μπανέλες από το αντίσκηνο. Ο αέρας μαζί το χιόνι κάνει τα πράγματα ποιο δύσκολα αλλά πρέπει να το στήσουμε. Μόλις τελειώνουμε παίρνουμε τα σακίδια αγκαλιά και στην κυριολεξία κάνουμε βουτιά μέσα στο αντίσκηνο, τρέμουμε, δεν ξέρω αν είναι από το κρύο ή την κούραση. Η ώρα είναι τέσσερις , κάναμε 7 ώρες για μια διαδρομή 1100μ υψομετρική. Μας παίρνει ο ύπνος για καμιά ώρα και ξυπνάω γιατί πρέπει να πάω τουαλέτα, τρόπος του λέγειν γιατί τουαλέτες δεν υπάρχουν και έξω χιονίζει και έχει ψοφόκρυο. Πιστέψτε με είναι ο μόνος λόγος που μπορεί να σε κάνει να εκθέσεις το σώμα σου στους -10C !!
Πρέπει να ανεβούμε ποιο ψηλά για να μην έχουμε πρόβλημα με το υψόμετρο , «ανέβα ψηλά, κοιμήσου χαμηλά» το μότο για σωστό εγκλιματισμό, αλλά λίγο ο καιρός , λίγο ή κούραση δεν μπορούμε να ξεμυτίσουμε από το αντίσκηνο. Αργότερα κάνουμε μια προσπάθεια για να περπατήσουμε ποιο ψηλά αλλά δυστυχώς ο πολύ δυνατός αέρας που μας μαστιγώνει με το παγωμένο σαν χαλάζι χιόνι που μοιάζει με αμμοβολή μας αναγκάζει να επιστρέψουμε σύντομα στα αντίσκηνα. Κατά τις οχτώ σταματάει να χιονίζει και βγαίνω να μαζέψω λίγο χιόνι για να λιώσω για το μαγείρεμα, είναι παγωμένο από τον αέρα.


Αναγκαστικά μαγειρεύουμε μέσα στο αντίσκηνο, ο χρόνος μαγειρέματος είναι τριπλάσιος σε αυτό το υψόμετρο και αυτή την θερμοκρασία και παρόλο που χρησιμοποιούμε βουτάνιο αργεί να λιώσει το χιόνι. Μετά το φαγητό είπαμε να πάμε για κανά ποτάκι αλλά το beach bar της περιοχής δεν είχε καλή μουσική, ο κόσμος δεν ήταν αρκετός , η τηλεόραση δεν είχε τίποτα αξιόλογο και επειδή πιαστήκαμε από την ημικαθιστική θέση αποφασίσαμε με αυτές τις δικαιολογίες να χωθούμε μέσα στους υπνόσακους και να οριζοντιωθούμε, η νύχτα προβλέπετε δύσκολη…

 

[ioanna karagianni]

Αυτές οι δραστηριότητες σε υψόμετρο άνω των 4000 με κάνουν να λαχανιάζω και που τις διαβάζω. Εγώ σε παρόμοια υψόμετρα θα είχα μετατραπεί από harilander σε halialander

 

[zmaria]

Φοβερή περιπέτεια!Πάρα πολύ ζηλεύω και περιμένω να διαβάσω την συνέχεια!!!