5-8-2007
χαμογελαω στον πιτσιρικα που τρωει το παγωτο του -ειδος πρωτης αναγκης κατα τον Φιντελ και παρεχεται δωρεαν στο λαο-και του δινω μια καραμελα.Ολος χαρα τρεχει να το ανακοινωσει στη μητερα του που εστεκε πιο περα.Ο ξεναγος μας διαφωνει με αυτη την πραξη λεγοντας οτι ευνοει την επαιτεια.Κι εγω εμεινα με την απορια τελικα τι ηταν το πιο σωστο :να δωσω μια προσκαιρη απολαυση σ'ενα πιτσιρικα εισπρατοντας ενα υπεροχο χαμογελο η να ακολουθησω τη λογικη σκεπτομενη οτι δεν μπορω να κανω τιποτε ουσιαστικο γι'αυτον τελικα;
Αφου περιπλανηθηκαμε λιγο ακομα στα στενα της καταπληκτικης Αβανα Βιεχα καταληξαμε σε καταστημα πουρων. Για πρωτη φορα στη ζωη μου δοκιμασα πουρα και τα βρηκα υπεροχα.
6 μ.μ. Επιστροφη στο ξενοδοχειο.Αποφασισαμε με καποια ατομα απο το γκρουπ που γνωρισαμε εκει να παμε για φαγητο σε ενα παλαδαρ-μικρο εστιατοριο που λειπουργει στα δωματια ενος σπιτιου οπου μπορεις να γευτεις εκπληκτικες λιχουδιες σε ατμοσφαιρα που σε μεταφερει πισω στο χρονο.Οι τιμες κυμαινονται απο 15-25 πεσος(12-22 ευρω) Αυτο το ειδος εστιατοριου υπαρχει μονο στην Κουβα. Ωραιο φαγητο,υπο το φως των κεριων και τη συνοδεια μιας μπαντας που επαιζε τραγουδια του Κομπάι Σεγκουντο-ενας απο τους διασημοτερους τραγουδοποιους της Κουβας και εμπνευστης του μουσικου ειδους σον.
Καταληξαμε στο ξενοδοχειο Νασιοναλ οπου ειχε μουσικοχορευτικο σοου αλλα μας φανηκε αρκετα τουριστικο.Παρ'ολα αυτα αρχισαμε να μπαινουμε στο κλιμα των εκπληκτικων αυτων χορων που μονο οι Κουβανοι ξερουν να χορευουν με ενα τροπο μοναδικο που κανενας αλλος λαος δεν μπορει να συγκριθει μαζι τους σ'αυτο το σημειο.Μουσικη, τραγουδι, κινηση, παθος, ερωτισμος ολα μαζι συνθετουν μια εικονα που σου αποτυπωνεται στο νου και δυσκολα μπορεις να την βγαλεις.Η Κουβα εχει τον τροπο της να σε ξελογιαζει...Κι οποιος φευγει αφηνει ενα κομματι του εαυτου του εκει...καλα κρυμμενο μεσα σε μια γωνια ενος μισογκρεμισμενου αποικιακου σπιτιου..σ'ενα αδειο κουτι απο πουρα...σε ενα τριμμενο μακο μπλουζακι με τη φωτογραφια του Τσε...
συνεχιζεται
χαμογελαω στον πιτσιρικα που τρωει το παγωτο του -ειδος πρωτης αναγκης κατα τον Φιντελ και παρεχεται δωρεαν στο λαο-και του δινω μια καραμελα.Ολος χαρα τρεχει να το ανακοινωσει στη μητερα του που εστεκε πιο περα.Ο ξεναγος μας διαφωνει με αυτη την πραξη λεγοντας οτι ευνοει την επαιτεια.Κι εγω εμεινα με την απορια τελικα τι ηταν το πιο σωστο :να δωσω μια προσκαιρη απολαυση σ'ενα πιτσιρικα εισπρατοντας ενα υπεροχο χαμογελο η να ακολουθησω τη λογικη σκεπτομενη οτι δεν μπορω να κανω τιποτε ουσιαστικο γι'αυτον τελικα;
Αφου περιπλανηθηκαμε λιγο ακομα στα στενα της καταπληκτικης Αβανα Βιεχα καταληξαμε σε καταστημα πουρων. Για πρωτη φορα στη ζωη μου δοκιμασα πουρα και τα βρηκα υπεροχα.
6 μ.μ. Επιστροφη στο ξενοδοχειο.Αποφασισαμε με καποια ατομα απο το γκρουπ που γνωρισαμε εκει να παμε για φαγητο σε ενα παλαδαρ-μικρο εστιατοριο που λειπουργει στα δωματια ενος σπιτιου οπου μπορεις να γευτεις εκπληκτικες λιχουδιες σε ατμοσφαιρα που σε μεταφερει πισω στο χρονο.Οι τιμες κυμαινονται απο 15-25 πεσος(12-22 ευρω) Αυτο το ειδος εστιατοριου υπαρχει μονο στην Κουβα. Ωραιο φαγητο,υπο το φως των κεριων και τη συνοδεια μιας μπαντας που επαιζε τραγουδια του Κομπάι Σεγκουντο-ενας απο τους διασημοτερους τραγουδοποιους της Κουβας και εμπνευστης του μουσικου ειδους σον.
Καταληξαμε στο ξενοδοχειο Νασιοναλ οπου ειχε μουσικοχορευτικο σοου αλλα μας φανηκε αρκετα τουριστικο.Παρ'ολα αυτα αρχισαμε να μπαινουμε στο κλιμα των εκπληκτικων αυτων χορων που μονο οι Κουβανοι ξερουν να χορευουν με ενα τροπο μοναδικο που κανενας αλλος λαος δεν μπορει να συγκριθει μαζι τους σ'αυτο το σημειο.Μουσικη, τραγουδι, κινηση, παθος, ερωτισμος ολα μαζι συνθετουν μια εικονα που σου αποτυπωνεται στο νου και δυσκολα μπορεις να την βγαλεις.Η Κουβα εχει τον τροπο της να σε ξελογιαζει...Κι οποιος φευγει αφηνει ενα κομματι του εαυτου του εκει...καλα κρυμμενο μεσα σε μια γωνια ενος μισογκρεμισμενου αποικιακου σπιτιου..σ'ενα αδειο κουτι απο πουρα...σε ενα τριμμενο μακο μπλουζακι με τη φωτογραφια του Τσε...
συνεχιζεται
Πολύ ωραία και γεμάτη εικόνες η περιγραφή.
