Νεπάλ Αποστολη EVEREST εξετελεσθη

[efi.hania]

Εχω περασει ηδη 10 μερες περιπου στην Κατμαντου, περιμενοντας τη Νικολ να ληξει η βιζα της και να ερθει απο την Ινδια,αλλα σημερα εχω μια διαθεση..μια ταση ...πως να το πω, να παρω τα βουνα...

Το απογευμα περασα απο το φιλο το Νιλ που εχει τη γκαλερι στη γωνια. Με το Νill γνωριστηκαμε τη δευτερη μου μερα στη γειτονια που σταματησα να ρωτησω οδηγιες. Συνεβη αυτο το κατι που καπoιοι το λενε χημεια. Απο μια απλη ερωτηση ξεκινησε μια συζητηση απο αυτες που νιωθεις οτι εχεις τοσα πολλα να πεις,και η αισθηση ειναι αυτη που νιωθεις οτι ξερεις τον αλλο απο παντα η ισως απο μια προηγουμενη ζωη οπως λενε οι φιλοι μου οι βουδιστες.
Ο Nill εχει αφιερωσει τη ζωη του στη φιλανθρωπια. Εχει ιδρυσει ενα ορφανοτροφειο σ ενα φτωχο χωριο κι εκει φροντιζει περιπου 20 παιδακια με την πολυτιμη συμβολη εθελοντων απο ολο τον κοσμο.
Καθε μερα περνουσα εξω απο την γκαλερι κι ο Νιλ παντα φιλοξενος τη μια με καλουσε για τσαι και κουβεντα, την αλλη κλειδωνει τη γκαλερι μερα μεσημερι για να διαλογιστουμε παρεα στο πατωμα στη μοκετα με τα μαξιλαρακια και το χαμηλο σκαλιστο ξυλινο τραπεζακι περιτριγυρισμενοι απο πολυχρωμους βουδες, μανταλα τερατακια και προσευχες σε παπυρους χρυσοκεντητους..., την αλλη μου εκανε ενα θεραπευτικο session με θιβετιανα healling bowl! Ο Νιλ ηταν φιλος!
Οταν σημερα περασα και του ειπα τη σκεψη μου να παρω τα βουνα με παροτρυνε θετικα και με εφοδιασε με καταλληλο backpack και ενα τουμπανο sleeping bag goose down -10 pocket size "δε χρειαζεσαι τωρα τιποτα να αγορασεις" μου ειπε "παρτο αποφαση και φυγε, θα ανασανεις αλλο αερα εκει,θα βιωσεις την πληρη ελευθερια, θα γινεις ενα με τη φυση,τη φυση σου! θα ανοιξουν τα ματια σου, θα νιωσεις το δεος!"

Περασα και απο τη μικρουλα μου τη φιλη που εχει απεναντι το μια σταλιτσα μαγαζακι με τις πετρες. Καθε πρωι λεμε καλημερα και οτι μολις βρω χρονο θα ερθω να μου μιλησει για τις πετρες της. Στο μαγαζακι μπαινεις σχεδον σκυφτος και μετα απο 3 βηματα βρισκεσαι μεσα σε σπηλια βραχου αντι τοιχου. Ατελειωτες πετρες ,απιστευτα σχεδια και χρωματα η καθε μια με τη δικη της ιστορια, προελευση και τη δικη της ιδιαιτερη δυναμη. Πιστευουν αυτοι πολυ στη δυναμη και την ενεργεια που κουβαλα πανω του αυτο το κομματι γης. Ακομα και απολιθωματα κοχυλιων,εβρισκες, απο τις ψηλοτερες κορυφες του πλανητη μας φερμενες.
Η μικρουλα μου μολις της ειπα τα σχεδια μου μου εδωσε τουρμαλινη να αποροφα την αρνητικη ενεργεια απο γυρω μου, μου εδωσε ροζ χαλαζια για αρμονια στην καρδια και ενα λευκο χαλαζια που κανει για ολα και μ εστειλε με ευχες ν τραβηξω το δρομο για την κορυφη
Αν και η ιδεα μου ηρθε σημερα πριν απο λιγο, ολα δειχνουν να οδηγουν εκει.

Μπαινω σε 2 γραφεια, ρωταω προγραμμα και τιμες . Δε μου αρεσουν αυτα που ακουω. Οι τιμες υπερβολικες και το προγραμμα πολυ στημενο. μα εγω θελω να νιωσω ελευθερια

Εχει βραδιασει και γυριζω στο δωματιο μου. Το επεξεργαζομαι.. τα σημαδια με οδηγουν εκει αλλα δεν εχω κανονισει τιποτα. Εχει παει μεσανυχτα χαζολογωντας. Ξαφνικα..,ετσι ξαφνικα μου ρχονται εμενα αυτα, τσαμπουκαλευομαι και το παιρνω δυναμικα αποφαση. Κλεινω one way ktm-lukla στις 8 το πρωι που ξημερωνει και μια ασφαλεια υγειας για 2 εβδομαδες με προσοχη να παρεχει καλυψη ως και τα 6000 υψομετρο.
Βαζω στο σακιδιο του Νιλ το sleeping bag , τη φωτοφραφικη, 2 καλτσες, 2 σετ εσωθερμικα, 2 ζευγαρια γαντια, 2 σκουφια, 1 φλις , τα αυτακια μου τα γουνινα, 2 καλλυντικα ισως 4 καλα αντε 7, μωρομαντηλα γυαλια και γρηγορα υπνο γιατι το ξυπνητηρι χτυπα σε 4 και κατι ωρες.

Ειμαι ενθουσιασμενη!!!

 

[go2dbeach]

Έψαξα να δω που είναι αυτό το μέρος αφού είμαι άσχετη από την περιοχή και είδα αυτό το κοψοχολέ αεροδρόμιο στην άκρη του γκρεμού!

 

[LULLU]

τι ωραια,, Νεπαλ και παλι Νεπαλ..αναμνησεις παλιων χρονων...
οσο για το μαγαζακι με τις πετρες θελω φωτο....εχω ενα κώλυμα με τις πετρες....

 

[efi.hania]

Φτανω στο τσεκ ιν πριν ανοιξει και περιμενω με υπομονη και κατανοηση στην ασιατικη ασυνεπεια, για να προλαβω θεση παραθυρο φυσικα αφου επροκειτο να κανω μια απο τις πιο εντυπωσιακες πτησεις στον κοσμο! Ζηταω παραθυρο και μου απανταει κατι..τυπου..οπου προλαβεις αλλα μην ανυσηχεις. Καταλαβα μολις μπηκα σκυφτη στο περιπου 15θεσιο ελικοφορο 1 θεση δεξια και 1 αριστερα. Ολοι παραθυρο!!Δικαιο!! ..με τετοια θεαρα...μια ωρα πτησης αναμεσα στα βουνα, οχι πανω, αναμεσα. Εντυπωσιακο! Ανοιχτο πιλοτηριο κι εγω πρωτη θεση ακριβως πισω απο τον πιλοτο. Ανοιχτη θεα και μπροστα..!

Φτανω λουκλα και αντι να παω προς το κτηριο του αεροδρομιου παω στην ακρη της πιστας,ξυστα στο γκρεμνο εξτασιασμενη. Μου φωναζουν απο μακρια οχι οχι φυγε απαγορευται (φυσικα) αλλα νιωθουν τον ενθουσιασμο μου και ερχεται ενας υπαλληλος με παιρνει και με παει καπου αλλου με ακομα πιο ωραια θεα, ακομα μεσα στην πιστα ειμαστε
Τελικα καποια στιμη βγηκα, με πλησιαζει ενας πιτσιρικας και μου προτεινει να με οδηγησει για τις επομενες μερες μιας και με βλεπει μονη.Μιλαω λιγο μαζι του περπατωντας προς το χωριο και αντιλαμβανομαι αμεσως τη διαφορα της πυκνοτητας του οξυγονου,στις αντοχες μου, στα 2900. Μειωνω ρυθμο και ο πιτσιρικας εχει ηδη αρχισει να με κουραζει με την επιμονη του..πως θα τον αντεξω τοσες μερες? αλλα και τι θα κανω?? Δως μου το τηλ. σου και ασε με να το σκεφτω". Ολοι οι συνταξιδιωτες απο την πτηση εχουν ηδη συναντησει τους οδηγους τους και εχουν ξεκινησει το μονοπατι για την περιπετεια. Εγω δεν ξερω καλα καλα που βρισκομαι και τι κανω εδω, και τι κανει καποιος που φιλοδοξει να παει ψηλα..

Βρισκω ενα ξενωνα να οργανωθω και να παρω πληροφοριες και θα φυγω αυριο. Γνωριζω γρηγορα τον ιδιοκτητη που μου επιβεβαιωνει οτι ευκολα το κανω μονη αν δεν ειναι βαρια η τσαντα μου. Του δινω τα στοιχεια μου και τον αριθμο του ασφαλιστηριου μου. Μου δινει το τηλ του και συμφωνουμε οτι αν κατι συμβει του τηλεφωνω και αναλαμβανει τα υπολοιπα. Φτιαχνω κι ενα σημειωμα με τα στοιχεια αυτα τα βαζω μεσα στο διαβατηριο και το βαζω στο τσαντακι μεσης. Τωρα νιωθω ησυχη

Τριγυριζω βολτες στο χωριο, γνωριζω ντοπιους, με τους πιο ηλικιωμενους και τα παιδια η επικοινωνια γινεται σε απταιστη νοηματικη κι εχει πιο πολυ πλακα! Παρατηρω ομαδες καλογυμνασμενων και αποφασισμενων αντρων να ξεκινουν φορτωμενοι για το ονειρο και λεω τωρα εγω που παω με εμπειρια trekking ενα φαραγγι σαμαριας πριν απο 20 χρονια και με γυμναστηριο να εχει να με δει πανω απο 10 χρονια αλλα δε μασαω..η δυναμη που βγαινει απο την ψυχη οταν θελεις κατι πολυ ειναι πιο ισχυρη απο τη δυναμη των μυων"" σκεφτηκα κι αναψα ενα τσιγαρο καθυσηχασμενη οτι εγω θα βασιστω στη δυναμη ψυχης και θα τα καταφερω.

Παω παλι στο αεροδρομιο να χαζεψω τα αεροπλανακια να χανονται αναμεσα στις χιονισμενες κορυφες αφου πεσουν στο χαος μετα τη συντομη τροχοδρομηση κι αλλα να ξετρυπωνουν μεσα απο την αραιη ομιχλη και ξαφνικα να καθονται μποστα σου αφου πρωτα τα εχεις ακουσει,μυρισει και στο τελος δει. Εικονες που ειχα δει τοσες φορες στο utube και δεν ειχα καν φανταστει οτι θα τις δω απο κοντα ποτε.........

 

[efi.hania]

 

[efi.hania]

τι ωραια,, Νεπαλ και παλι Νεπαλ..αναμνησεις παλιων χρονων...
οσο για το μαγαζακι με τις πετρες θελω φωτο....εχω ενα κώλυμα με τις πετρες....

Δεν το πιστευω οτι δεν το χω εχω ομως πετρουλες

 

[efi.hania]

Έψαξα να δω που είναι αυτό το μέρος αφού είμαι άσχετη από την περιοχή και είδα αυτό το κοψοχολέ αεροδρόμιο στην άκρη του γκρεμού!

που τρεχει κανεις να βρει λιγη αδρεναλινη

 

[efi.hania]

Μετα το πρωινο, χαλαρα κατα τις 10 παιρνω τις πληροφοριες γι ατην πρωτη μερα, την επομενη σταση, φορτωνομαι το σακο μου και ξεκινω!
Στην εξοδο απο το χωριο της Lukla υπαρχει ενας μικρος ναος και ακριβως μετα ενα κιοσκι που ειναι συγκεντρωμενος λιγος κοσμος. Σταματω να δω τι γινεται κι εκει ενημερωνομαι οτι πρεπει να βγαλω αδεια εισοδου για την περιοχη. Οι περισσοτεροι, οργανωμενα την εβγαλαν ηδη στην Κατμαντου μαζι με την TIMS card. Εγω την εβγαλα εδω σχετικα γρηγορα πληρωνοντας κατι σε 25ε. Η TIMS card μπορει εμαθα να βγει σε καποιο επομενο χωριο,δεν βρηκα ποτε που...! Η αδεια που εβγαλα εδω μου ζητηθηκε 1 φορα μονο σε ελεγχο. Στην αρχη ηταν ολο κατηφορα, μετα ειχε καποια πανω κατω ως που συναντησα το ποταμι και προχωρουσα κοντρα στη ροη του. Δυο τρεις φορες επρεπε να περασω απεναντι απο εντυπωσιακες κρεμαστες γεφυρες.

Η σημερινη διαδρομη δεν ειναι δυσκολη αλλα το υψομετρο κανει τα πραγματα δυσολα. Ο

καιρος ειναι πολυ καλος. Ο ηλιος ειναι δυνατος, στη σκια βεβαια η παγωνια ειναι αισθητη και στις γεφυρες πανω μπαζει. Προχωραω αργα κι απολαμβανω τη φυση. Στα μεσα της διαδρομης βρισκω ενα ωραιοτατο μπεντενι πανω απο μια ρεματια, ηλιολουστο! Βγαζω παπουτσια καλτσες ,ιδρωμενη μπλουζα, τα απλωνω και ξαπλωνω μιση ωριτσα κατω απο τον ηλιο παρατηρωντας τους πεζοπορους αλλους στο ξεκινημα κι αλλους στο τελειωμα.​

​

Η διαδρομη για σημερα εχει ως εξης: οι πιο ικανοι και αποφασισμενοιτο πανε σερι μεχρι το Namche Bazar ενω οι πιο χαλαροι σταματουν για πρωτη διανυκτερευση στο Monjo. Αν στο Μοντζο εχεις ηδη κουραστει η κοντευει νυχτα δε συνεχιζεις, δεν υπαρχει καταφυγιο για διανυκτερευση στο ενδιαμεσο.
Εχω μαγευτει απο τις πρωτες εικονες και την αισθηση της ελευθεριας. Προχωραω αργα πλαι στο ποταμι και αποροφω καθε εικονα και ηχο της φυσης​

Μα.... ξαφνιαζομαι ακουω σα να αντηχουν αγγελικες φωνες να ψελνουν βουδιστικες προσευχες τοσο αρμονικα αλλα δεν ειναι δυνατον,δεν υπαρχει κανενα μοναστηρι κοντα, για την ακριβεια δεν υπαρχει καν ψυχη τριγυρω. Εχει αρχισει να σκοτεινιαζει. Εχω παραισθησεις?? Με χτυπησε το υψομετρο στο κεφαλι?? Σταματαω προσπαθω να συγκεντρωθω παιρνω βαθιες ανασες, πινω νερο και τα αγγελακια συνεχιζουν να τραγουδουν. Ας τραγουδουν....ωραια τα λενε!!

Εχω αρκετη ωρα να συναντησω καποιον στο μονοπατι. Ειναι αργα κι ολοι εχουν τακτοποιηθει στα καταφυγια τους. Ως που προσπερνω ενα νεαρο που καθεται πανω σ ενα βραχο και αγναντευει . Χαιρετιομαστε ψυχρα! Ουτε χαμογελα ουτε κουβεντες ουτε εκφραση αλληλοσυμαραστασης αλληλοκατανοησης και αλληλο επιβραβευσης. Νιωθω τα βηματα του τωρα πισω μου αλλα δε γυρναω. Νιωθω αβολα. Σταματαω για φωτογραφια..νερο..κατι, για κατι ηθελα να σταματησω μεχρι να περασει μπροστα μου. Το βημα του ειναι ταχυ και και τον χανω απο το οπτικο μου πεδιο γρηγορα. Συντομα ομως τον βλεπω παλι μπροστα μου να στεκεται στην ακρη του γκρεμου και να κοιταζει το απειρο καπως χαμενος στον κοσμο του. Ειναι μονος χωρις σακιδιο χωρις φωτογραφικη χωρις τσαντακι ...τιποτα! Περπατω τωρα γρηγορα, δε θελω να με προλαβει, νιωθω περιεργα. Εχει μια μυστηρια αυρα και δεν ειμαι καθολου ανετα οι δυο μας μονο τετοια ωρα στο μονοπατι.

ΛΙγο πριν το Μοντζο πανω στο μονοπατι συναντω το χωριο Banker που απ οτι φαινεται αποτελειτε μονο απο ενα ξενωνα-tea house στο οποιο μπαινω χωρις δευτερη σκεψη. Ειμαι η μοναδικη επισκεπτρια. Αφηνω το σακιδιο στο δωματιο και κατεβαινω στην τραπεζαρια. Εχει νυχτωσει κι εχει πια πολυ κρυο, αναβουμε τη σομπα και καθομαστε γυρω απο τη φωτια εγω και οι δυο γυναικες που κρατουν τον ξενωνα. Μαμα και κορη , οι ηλικιες μοιαζουν 55 και 80 αλλα το πιο πιθανο ειναι να πεφτω πολυ εξω γιατι η φυλη των sherpa ειναι ταλαιπωρημενη απο τις συνθηκες της ζωης και το δυνατο ηλιο και δειχνουν πολυ μεγαλυτεροι. Η γιαγια καθαριζει πατατες και η κορη αναβει ξυλα στο μαγκαλι για να ετοιμασουν το βραδινο μου.

Ενω προσπαθουμε να επικοινωνησουμε με απλα αγγλικα και πολυ διαθεση για τη ζωη τους στα βουνα, καποιος χτυπαει ανυπομονα την πορτα. Κοιταζομαστε μεταξυ μας και χωρις να σχολιασουμε τιποτα σηκωνεται επιφυλακτικα η γυναικα και ανοιγει την πορτα.Ειναι ο μυστηριος νεαρος. Ταραγμενος μιλαει με τη γυναικα ενω στεκεται αυτος εξω και αυτη μεσα, μοιαζει να προσπαθει να την πεισει να του επιτρεψει να μπει. Αυτος σκουροχρωμος αλλα σιγουρα οχι ντοπιος. Μιλουν σε γλωσσα που δεν καταλαβαινω. τελικα αυτη κανει στην ακρη και τον αφηνει να μπει. Με κοιταζει εντονα και ερχεται προς το μερος μου....

 

[efi.hania]

....-καπνιζεις? μου λεει
-ε,λιγο...απαντω
-ελα, παμε εξω να κανουμε ενα τσιγαρο
-εισαι τρελος? οχι εχει πολυ κρυο
-Ελα! μου λεει καπως σα να με διαταζει αλλα και μ ενα τονο απελπισιας.
Τον ακολουθω, καθομαστε σ ενα ξυλινο τραπεζι του πικ νικ. Το σκοταδι ειναι απολυτο γυρω μας και μονο το λιγοστο φως που ερχεται απο το παραθυρο απο την τραπεζαρια μου δειχνει ισα ισα απαλα το προσωπο του. Το ποταμι ακουγεται απο κατω μας ορμητικο και ταραγμενο. Το κρυο διαπερνα σκουφους κουκουλες γαντια και πουπουλα και τα γονατα μου τρεμουν νευρικα παρολο τα διπλα εσωθερμικα. Δεν ακουγονται τωρα αγγελοι...
-Δεν ειμαι καλα, χαθηκα. Εχω χασει την ομαδα μου και εχουν τα πραγματα μου. Δεν ειμαι καλα χρειαζομαι τα drugs μου.
-Τι drugs(φαρμακα)? εισαι αρρωστος?
-οχι drugs(ναρκωτικα)....
Και απο κει αρχιζει η ιστορια του μικρου μου "Θησαυρου".
Θησαυρος ειναι η μεταφραση του ινδικου του ονοματος που δεν μπορεσα ποτε να προφερω.
ο Θησαυρος ειναι ενας 25χρονος ινδος απο τη Μπανγκαλορ, ενα πολυ ομορφο παιδι που ασχοληθηκε σε επιπεδο πρωταθλητισμου με το μπασκετ τα περισσοτερα χρονια της ζωης του, κατι που φαινεται και στην κορμοστασια του. Πολυ καλος μαθητης, σπουδασε φαρμακευτικη. Η οικογενεια εχει πολλα χρηματα και ανηκει σε υψηλη κοινωνικη ταξη. Οταν τελειωσε με τις σπουδες οι γονεις αποφασισαν οτι δε χρειαζεται να δουλεψει γιατι δεν εχει αναγκη απο χρηματα και καπου εκει η ζωη του αρχισε να παιρνει αλλη τροπη.Τι πηγε στραβα???? Απλετος ελευθερος χρονος, η τσεπη παντα γεματη...το ανικανοποιητο?ελειψη αγαπης?σε μια πολη χαος μπλεχτηκε με τις συμμοριες και τα ναρκωτικα. Ως αριστος γνωστης χημειας βρεθηκε γρηγορα να "μαγειρευει" μεθ αριστης ποιοτητας και να βγαζει απειρα χρηματα και τοτε ξεκιναει η κολαση,οταν συνηδητοποιει οτι ο δρομος αυτος ειναι μονοδρομος. Οταν πολυ συντομα θελησε να φυγει και καταλαβε οτι απο κει δε φευγεις ζωντανος. Η ζωη του απο κει και περα εχει γινει ενας εφιαλτης. οι περιγραφες απο δω και περα ειναι πολυ σκληρες για να τις συμπεριλαβω εδω, αλλα τα συναισθηματα ηταν ανατριχιλα, φρικη, πονος.Εδω και λιγο καιρο προσπαθει για ακομα μια φορα να εξαφανιστει απο τη συμμορια που θελει να τον δει νεκρο. Η μονη ηλιαχτιδα στη σκοτεινη ζωη του ειναι η κοπελα του την οποια λατρευει αλλα δεν ξερει τι περναει για να την προστατευσει. Στους γονεις δε μιλαει γιατι ειναι αυστηροι και αυταρχικοι και φοβαται την αντιδραση τους. Δεν τρωει δεν κοιμαται γιατι μολις κλεισει τα ματια τον επισκεπτονται "οι δαιμονες". Ειναι τωρα εδω στην προσπαθεια του να εξαφανισει για λιγο τα ιχνη του απο τη συμμορια. Ενα πολυ ευαισθητο και μορφωμενο παιδι. Τοσο πονο.. Πως πηρε τοσο λαθος απαφασεις? Στην πολη που μεγαλωνει δεν ειναι και τοσο δυσκολο. Οι γονεις που παρολο την ανεση που ηθελαν να του παρεχουν πετυχαν τα χειροτερα για το μοναχοπαιδι τους, προφανως απο αγνοια με αποτελεσμα το παιδι αυτο να ακροβατει μεταξυ κολασης και θανατου.Πραγματικα δυσκολευται να διαλεξει. Ο θανατος του, του φανταζει λυτρωτικος, αλλα φοβαται τα βασανιστηρια. Οι τελευταιοι του φιλοι "εφυγαν" ετσι .....

Η κουβεντα κρατησε πανω απο 5 ωρες. Μου ειπε οτι ειμαι ο μονος ανθρωπος που ξερει πλεον την ιστορια του γιατι δεν εκατσε ποτε κανεις να τον ακουσει, κανεις δεν τον ρωτησε τι κανει. (φυσικα και δε συμφωνησα σε πολλα μαζι του γιατι ξεκαθαρα τα φιλτρα του ειναι τοσο αλλοιωμενα απο τη ζημια που κανει στον εαυτο του και ολα περνουν πρωτα απο ενα μεγαλο μαυρο φακο μεχρι να ερθουν μεσα στην εξισου μαυρισμενη ψυχη του για επεξεργασια. Ενας ανθρωπος πανεξυπνος,με επιπεδο και μορφωση μπορεσε να καταλαβει αυτα που του λεω παρολο την κατασταση την οποια βιωνει. Του ταρακουνησα λιγο το κεφαλι με σκληροτητα,αυστηροτητα, αντικειμενικοτητα αλλα ολα αυτα με αγαπη. Ετσι θεσαμε στοχους και δωσαμε υποσχεσεις . Κοιμηθηκαμε μετα τα μεσανυχτα..εγω δηλαδη γιατι αυτος μολις παει να τον παρει ο υπνος ερχονται οι δαιμονες (του) να τον παρουν αγρια. Συνηθως ξυπναει χτυπημενος η ακομα και ματωμενος.
Του χαρισα και την πετρουλα που μου εδωσε η μικρη μου φιλη,την τουρμαλινη, να με προστατευει απο την κακη ενεργεια και ειπαμε οτι αυτο θα ειναι το φυλαχτο του!

Εν το μεταξυ καποια στιγμη μεσα στη νυχτα ,χτυπησε η πορτα δυνατα και επιμονα. Οι γυναικες οι οποιες ειχαν αποσυρθει στην κουζινα, τρομαξαν και ο μικρος μου Θησαυρος αναστατωθηκε,νιωθει μονιμως κυνηγημενος. Ηταν δυο ψιλομεθυσμενοι και τσαμπουκαλεμενοι σερπα, οι porters της ομαδας του Θησαυρου που τον εχασαν κι εψαχναν ολη την περιοχη μες τη νυχτα να τον βρουν και φωναζαν οτι θα χρεωθει γι αυτο (και με το δικιο τους) και να τους ακολουθησει να γυρισει στην ομαδα του. Αλλα αυτος πλεον δεν ηθελε να φυγει, δεν ηθελε ουτε τα πραγματα του. Ηθελε μονο να μεινει εκει που νιωθει αποδοχη (αποδοχη, φυσικα και δεν εννοω οτι συναινω,προφανως!! εννοω οτι δεχομαι οτι η παρουσα κατασταση ειναι αυτη αντικειμενικα χωρις να το κρινω, και το καλυτερο που εχουμε τωρα να κανουμε ειναι να δουμε τι κανουμε απο δω και περα)
Αυτοι ομως μιση ωρα ηταν εκει ηδη και φωναζαν οι μεν νεπαλεζικα ο δε ινδικα (μοιαζουν λιγο)χωρις να μπορουν ως τοσο να συννενοηθουν. Αυτοι θελουν να τον παρουν, αυτος θελει να μεινει. Εγω τους παρακαλουθουσα αμετοχη. Τελικα αποφασιζω σηκωνομαι, απευθυνομαι σ αυτον που κανει τον αρχηγο. Χαμογελω (παντα ετσι ξεκιναω) και του λεω μαζι με νοηματικη γιατι αγγλικα_not_ ....My-friend-sleep-here! You-good-night-bye_bye! Και με το ενα χερι τον χαιρετουσα και με το αλλο χτυπωντας τον φιλικα στον ωμο τον εσπρωχνα προς την πορτα, χαμωγελωντας φυσικα!

Δυσκολευτηκα να κοιμηθω
.....αγγελοι και δαιμονες! ελευθερια και φυλακη! παραδεισος και κολαση! ολα αυτα μεσα σε λιγες μονο ωρες......

 

[whoknows]

μου ανοιξες την ορεξη? που ειναι η συνεχεια??????

 

[travelbreak]

Ε, δε γίνεται να μην έχει συνέχεια. Κοπελιά που είσαι;

 

[escursione]

Τελικά δεν κατάλαβα ταξιδιωτική ιστορία είναι ή απόσπασμα από κάποιο μυθιστόρημα?