Papia_Mple
Member
Πρώτη φορά στο εξωτερικό, πρώτη φορά σε αεροπλάνο, πρώτη φορά στην Ιταλία! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;;
1η μέρα
Μετά από πολύμηνη έρευνα και προσεκτικό σχεδιασμό, είχε φτάσει πλέον η ώρα που περιμέναμε τόσο πολύ: 1 βδομάδα στην Ιταλία! Είναι ένα ζεστό μεσημέρι στα τέλη Ιουνίου του 2012 και μετά από μια ευχάριστη και πολύ γρήγορη πτήση της Ryanair, προσγειωνόμαστε στο Τσιαμπίνο της Ρώμης. Με το λεωφορειάκι φτάνουμε στον κεντρικό σταθμό Τέρμινι στο κέντρο της Ρώμης και από κει παίρνουμε το δρόμο για το ξενοδοχείο μας. Επίσης μετά από μεγάλη έρευνα, διαλέξαμε την περιοχή Via Veneto, μια περιοχή πολύ ήσυχη, κυριλέ, πολύ κοντά στο κέντρο με τα πόδια και όμορφη, με ψηλά δέντρα και ωραία σπίτια και ξενοδοχεία. Κλείσαμε πριν 4 μήνες ένα εξαιρετικό B&B το http://www.boncompagnisuite.com/tablet.php, το οποίο βρήκαμε σε πολύ καλή τιμή, στα 65 ευρώ. Ενώ επίσημα είναι Β&Β, περισσότερο σαν ξενοδοχείο είναι, με μόνη διαφορά ότι τα δωμάτια είναι όλα σε όροφο πολυκατοικίας. Κατά τα άλλα η θέα είναι υπέροχη, βλέπει σε πράσινο, δέντρα, είναι ήσυχο και πεντακάθαρο με καθημερινή καθαριότητα και αλλαγή πετσετών-σεντονιών. Γενικά μείναμε υπερευχαριστημένοι και έχουμε να το λέμε μέχρι σήμερα. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Μόλις φτάνουμε, ο ευγενέστατος υπάλληλος μας δίνει να συμπληρώσουμε σε ένα χαρτί τις προτιμήσεις μας για πρωινό. Αφού αφήνουμε τα πράγματά μας, δεν χάνουμε χρόνο και βγαίνουμε για την πρώτη μας μεγάλη βόλτα. Κατευθυνόμαστε λοιπόν στο πάρκο Borghese, πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Μπαίνουμε στο τεράστιο πάρκο και περνάμε τουλάχιστον 2 ώρες μέσα στις πράσινες εκτάσεις, σε λιμνούλες και κόσμο που ξεκουράζεται στο γκαζόν. Οι πλανόδιοι μουσικοί συμπληρώνουν το ειδυλλιακό τοπίο. Μια ομορφιά. Μετά από πολύ περπάτημα, φτάνουμε σε ένα σημείο που βλέπει από ψηλά την πολύ γνωστή Piazza del Popolo με την πανέμορφη εκκλησία της Santa Maria del Popolo. Κατεβαίνουμε στην πλατεία και την περπατάμε γύρω γύρω. Η καλοκαιρινή ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τον πολύ κόσμο, μετατρέπει την Αιώνια Πόλη σε μια ξεχωριστή τοποθεσία. Η νύχτα πέφτει σιγά σιγά και η πείνα μας, μας οδηγεί σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο, σε ένα στενάκι δίπλα στην πλατεία. Το εστιατόριο λέγεται Il brillo parlante και νομίζω είναι το καλύτερο εστιατόριο που επισκέφθηκα στην Ιταλία. Η καλύτερη πίτσα και μακαρονάδα είναι εκεί! Καθίσαμε έξω λόγω καιρού, ωστόσο το εσωτερικό του είναι αυτό που αξίζει πραγματικά. Είναι ένα παλιό κελάρι, με άπειρα κρασιά, κρέατα και τυριά, όλο ξύλινο, πάρα πολύ ωραίο. Αφού φάγαμε και ήπιαμε εξαιρετικό κρασί, συνεχίζουμε τη βόλτα μας στη Via del Corso και φτάνουμε στην πολυαγαπημένη μου Piazza di Spagna με τα ισπανικά σκαλιά. Εκεί, χανόμαστε μέσα στο πλήθος για να καταφέρουμε και μεις να βρούμε μια γωνίτσα να κάτσουμε στα σκαλιά. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και κατευθυνόμαστε στην επίσης πολυαγαπημένη μου Fontana di Trevi. Τόσο εντυπωσιακό και μεγαλοπρεπές συντριβάνι! Στη Ρώμη όπου και να στρίψεις, όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου, θα δεις κάτι που θα σου κόψει την ανάσα. Ο κόσμος είναι άπειρος και, αφού ρίχνουμε και μεις νόμισμα μέσα στο συντριβάνι, σειρά έχει ένα παγωτάκι στο χέρι και επιστροφή στο δωμάτιο. Είμαστε πολύυυ κουρασμένοι...
2η μέρα
Η δεύτερη μέρα μας ξεκινάει νωρίς νωρίς, με πρωινό στο δωμάτιο, με όλα τα υλικά που είχαμε επιλέξει. Φεύγουμε με προορισμό την εκκλησία Τρινιτά ντε Μόντι, που βρίσκεται στην κορυφή των ισπανικών σκαλιών. Η εκκλησία είναι πανέμορφη και, αφού βγάλουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες στην κορυφή της σκάλας, την κατεβαίνουμε και μετά από ποδαρόδρομο, καταλήγουμε στο επιβλητικό Πάνθεον και στη γύρω περιοχή. Το μεσημέρι και η ζέστη μας οδηγεί μέσα στην καταπληκτική εκκλησία με τον τρύπιο διαδαλώδη τρούλο, για να κάτσουμε και να δροσιστούμε λίγο. Ωστόσο, το μόνο που κάνουμε είναι να κοιτάμε προς τα επάνω, στον τρούλο που μας εντυπωσίασε πάρα πολύ. Κατευθυνόμαστε στην υπαίθρια αγορά Campo dei Fiori, τόσο ζωντανή, τόσο χρωματιστή, τόσο όμορφη.. Τα μαγαζάκια στα γύρω στενάκια πουλάνε σουβενίρ, παιχνίδια, κρασιά, τυριά και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Έχουμε κουραστεί και αποφασίζουμε να πάμε στο δωμάτιο, αφού το βράδυ μας περιλάμβανε Τραστέβερε.. Μετά από 2-3 ωρίτσες, παίρνουμε ταξί για Τραστέβερε. Να σημειώσω ότι στην περιοχή της Via Veneto, η συγκοινωνία είναι εξαιρετική, τα λεωφορεία περνούν συχνά και βολεύουν όπου και νε μένεις. Το Τραστέβερε είναι μια περιοχή στην απέναντι πλευρά του Τίβερη. Εκεί η ατμόσφαιρα είναι άλλη. Η νεολαία κρατάει τα σκήπτρα. Διαλέγουμε μια μικρή τρατορία για το βραδινό μας και μετά το γεύμα μας, αρχίζουμε τις βόλτες στην περιοχή. Στενάκια, όμορφα σπίτια, λουλούδια, όλα συνθέτουν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα, διαφορετική από το κέντρο της Ιταλικής πρωτεύουσας. Αποφασίζουμε να διασχίσουμε τη γέφυρα και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, όταν μαθαίνουμε ότι στο Euro που παιζόταν τότε, είχε ημιτελικό αγώνα Ιταλία-Αγγλία. Όλοι οι Ιταλοί έβλεπαν τον αγώνα. Ε, πήγαμε και μεις σε μια μπυραρία ακριβώς δίπλα στο ποτάμι να δούμε το ματς. Η Ιταλία νίκησε και δε μπορώ να σας περιγράψω τι έγινε. Έκλεισαν οι δρόμοι, πανηγυρισμοί, ενθουσιασμός, πυροτεχνήματα.. Έλα όμως που εμείς δεν είχαμε τρόπο να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο. Ούτε λεωφορεία ούτε ταξί. Ταλαιπωρηθήκαμε λίγο, αλλά μετά από καμιά ώρα βρήκαμε με το ζόρι ένα ταξί και πήγαμε για ύπνο. Η επόμενη μέρα μας περίμενε..
3η μέρα
Ξυπνάμε νωρίς και σήμερα η μέρα λέει Κολοσσαίο και εξερεύνηση στη γύρω περιοχή. Με το λεωφορείο φτάνουμε στην Piazza Venezia και στο Καπιτώλιο. Πολύ ωραία πλατεία. Άκρως αντιπροσωπευτική της Ρώμης. Παίρνουμε τον μακρύ δρόμο προς το Κολλοσαίο, φυσικά εφοδιασμένοι με καπελάκια, νερά και ελαφριά ρούχα, αφού είναι καλοκαίρι και η ζέστη όσο να πεις υπάρχει. Μπαίνουμε μέσα στο πλήθος, φωτογραφίες, κόσμος, τα αρχαία δεξιά και αριστερά μας.. Ενθουσιάζομαι. Μέσα στο Κολοσσαίο δεν μπήκαμε, επειδή προσωπικά πιστεύω ότι είναι πιο όμορφο απ' έξω παρά από μέσα. Περιηγούμαστε στον Παλατίνο λόφο και γύρω από το επιβλητικό Κολοσσαίο, όπου άπειρος κόσμος είτε βγάζει φωτογραφίες, είτε περιμένει σε ουρές με ξεναγούς για να μπει μέσα, είτε φωτογραφίζεται με τους διάφορους Ιταλούς που, ντυμένοι Ιούλιοι Καίσαρες ή Ρωμαίοι στρατιώτες, προσπαθούν να προσελκύσουν τον κόσμο. Μετά, σειρά έχει ένα καφεδάκι κοντά στο Κολοσσαίο και αναδιοργάνωση για τη συνέχεια. Αποφασίζουμε να πάρουμε τον ίδιο δρόμο για την Piazza Venezia και να περπατήσουμε την πόλη. Από εκεί, χανόμαστε μέσα στα υπέροχα πλακόστρωτα στενά της Ρώμης, με τους υπερ-στυλάτους Ιταλούς και Ιταλίδες και τους άπειρους τουρίστες. Φτάνουμε σε άλλη μια μοναδική πλατεία της Ρώμης, την πασίγνωστη Piazza Navona, με τα συντριβάνια της και τους δεκάδες καλλιτέχνες σε όλη την έκτασή της. Είναι πολύ μεγάλη και όμορφη πλατεία και αξίζει την επίσκεψη. Αποφασίζουμε να καθίσουμε για ένα ακόμα καφεδάκι σε ένα από τα πολλά καφέ. Στη συνέχεια, πεινάμε, και αφού έχουμε φτάσει πια στο Πάνθεον ξανά, επιλέγουμε μια μικρή τρατορία με καρό τραπεζομάντηλα και απολαμβάνουμε υπέροχες μακαρονάδες. Μετά από όλη αυτή την περιήγηση από το πρωί, δεν το βάζουμε κάτω και αποφασίζουμε να περάσουμε το υπόλοιπο της ημέρας και της αντοχής μας στα μαγαζιά για ψώνια (Μεταξύ μας, δικαιολογία ήταν για να ξαναπάμε στην Piazza di Spagna
). Κατευθυνόμαστε λοιπόν στη Via del Corso και στην παράλληλή της Via Babuino, όπου βρίσκονται τα περισσότερα μαγαζιά. Η επίσης παράλληλή τους Via dei Condotti, αν και υπέροχη και στυλάτη, είναι ολίγον τι απλησίαστη, αφού εκεί βρίσκονται όλα τα μαγαζιά των επώνυμων οίκων. Εξαντλημένοι πια μετά από τόσες ώρες και με σακούλες στα χέρια, κάνουμε στους εαυτούς μας δώρο ένα special παγωτό υπερπαραγωγή στην Piazza di Spagna και γυρνάμε για ξεκούραση.
4η μέρα
Το πρόγραμμα της τέταρτης μέρας έλεγε Βατικανό. Είχαμε επιλέξει από πριν να μην επισκεφθούμε τα μουσεία, καθώς η ζέστη θα μας εξαντλούσε και δεν θα είχαμε κουράγιο να κάνουμε τίποτα άλλο. Έτσι, αποφασίσαμε να τα δούμε στην επόμενη επίσκεψή μας στη Ρώμη (πάλι δικαιολογία ήταν, για να ξανάρθουμε). Παίρνουμε λοιπόν το μετρό, για πρώτη και τελευταία φορά. Ήταν μια μάλλον τρομακτική εμπειρία, αφού το μετρό είναι παμπάλαιο, βρώμικο και κλειστοφοβικό. Κατεβαίνουμε στη στάση Ottaviano και μπροστά μας απλώνεται το κρατίδιο του Βατικανού και είμαστε πανέτοιμοι να το εξερευνήσουμε. Κατευθυνόμαστε στην St Peter's Square, αφού ήταν αυτό που ήθελα να δω περισσότερο. Μένουμε άναυδοι με το θέαμα. Μια διαδαλώδης πλατεία, πραγματικά τεράστια με μια ανάλογου μεγέθους εκκλησία στη μια της πλευρά. Απίστευτο πώς μπορεί να κατασκευάστηκε όλο αυτό. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια, ήταν το εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου. Η ουρά του κόσμου άπειρη, εκεί περιμέναμε και μεις τη σειρά μας. Αφού περνάμε τον απαραίτητο έλεγχο και πληρώνουμε το εισιτήριο, μπαίνουμε μέσα στην εκκλησία. Εκπληκτικά τεράστια. Μέχρι να τη γυρίσουμε όλη γύρω γύρω πέρασε μια ώρα σίγουρα. Σειρά είχαν τα υπόγεια, όπου είναι οι τάφοι των παπών. Ανατιχιαστικό λίγο, αλλά αξίζει. Προσωπικά, αυτό που με συγκίνησε περισσότερο μέσα στην εκκλησία ήταν η εκπληκτική "Πιετά", το άγαλμα του Μιχαήλ Άγγελου, που απεικονίζει την Παναγία να κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό Χριστό. Υπέροχο γλυπτό. Μετά από πολλές ώρες εντός της εκκλησίας, ξαναβγαίνουμε και κατευθυνόμαστε στο Castel Sant' Angelo, ένα στρογγυλό κάστρο, 10-15 λεπτά απόσταση με τα πόδια από την πλατεία. Το κάστρο από μέσα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά το ωραιότερο σημείο του είναι ψηλά, στις πολεμίστρες, όπου μπορεί κανείς να δει από ψηλά τη Ρώμη, με τον Τίβερη και τις γέφυρές του. Εκεί κρυμμένο, ανάμεσα στις πολεμίστρες, βρίσκεται το πιο κουκλίστικο καφέ που είδα στη Ρώμη. Δε γινόταν λοιπόν να μην απολαύσουμε ένα εσπρεσσάκι και ένα παγωτάκι εκεί. Δε μας έκανε καρδιά να φύγουμε. Η υπόλοιπη μέρα όμως ήταν μπροστά μας, έτσι διασχίσαμε τη γέφυρα ακριβώς μπροστά από το κάστρο και περάσαμε από την άλλη πλευρά, την "κυρίως" πλευρά της Ρώμης. Επειδή ήταν η τελευταία μας μέρα στη Ρώμη, θέλαμε μια τελευταία φορά να δούμε αυτά που μας άρεσαν πιο πολύ. Έτσι, ο δρόμος μας μας οδήγησε και πάλι στην Piazza di Spagna, στους γύρω δρόμους, στο Πάνθεον και καταλήξαμε να τρώμε εξαιρετική πίτσα και καρμπονάρα στο εστιατόριο L'Archetto, με θέα τη Fontana di Trevi. Ακολούθησε παγωτάκι δίπλα στο συντριβάνι και η αμοιβαία υπόσχεση ότι θα ξαναέρθουμε με την πρώτη ευκαιρία. Η Ρώμη δε χορταίνεται όσες φορές και να τη δεις.
5η μέρα
Η μέρα της αναχώρησης είχε φτάσει. Σηκωθήκαμε με βαριά καρδιά, όμως η Βενετία μας περίμενε και αυτό μας γέμισε με ανυπομονησία. Το τρένο μας έφευγε πρωί, έτσι φτάσαμε στο Τέρμινι στις 8 το πρωί. Με τα πολλά, βρήκαμε τη γραμμή και το τρένο που θα μας πήγαινε στη πιο ξεχωριστή πόλη του κόσμου. Η διαδρομή κράτησε 4,5 ώρες, μέσα από καταπράσινα λιβάδια και ιταλικές πόλεις (Φλωρεντία, Πάντοβα) και το τρένο ήταν πεντακάθαρο και ήσυχο. Να σημειώσω εδώ ότι μετά από ενδελεχή μελέτη, αποφασίσαμε να μείνουμε στο κέντρο της πόλης και όχι στο δημοφιλές και πιο φθηνό Mestre, που είναι έξω από την πόλη. Και αυτό γιατί πρώτον, η απόσταση που θα έπρεπε να διανύουμε προς και από το Mestre ήταν πολύ μεγάλη, και οι μισές μέρες θα έφευγαν σε διαδρομές, και δεύτερον, γιατί θέλαμε να ζήσουμε την ατμόσφαιρα της Βενετίας ολοκληρωτικά, στο 100%. Βέβαια μας στοίχισε κάτι παραπάνω, αλλά αν το αντέχετε, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Είναι μαγικά. Λίγο πριν μεσημεριάσει για τα καλά λοιπόν, το τρένο μας έφτασει στο σιδηροδρομικό σταθμό Santa Lucia της Βενετίας. Αυτό που αντικρίσαμε μόλις βγήκαμε από το σταθμό πρωτοφανές: παντού νερό! Τα πάντα είναι πλωτά! Επιβιβαζόμαστε στο πλωτό λεωφορείο που θα μας πάει στο κέντρο. Το πλοιαράκι ακολουθεί τη διαδρομή μέσα στο Canal Grande (είναι το μεγαλύτερο, κεντρικό κανάλι της Βενετίας) και εμείς έχουμε μείνει κυριολεκτικά άφωνοι με αυτά που βλέπουμε: τα πάντα πλωτά, η αστυνομία, τα ασθενοφόρα, τα ταξί, τα πάντα! Η μοναδικότητα αυτής της πόλης σε συναρπάζει. Μετά από 15-20 λεπτά διαδρομή, αποβιβαζόμαστε στην αποβάθρα και με τις βαλιτσάρες μας, χανόμαστε μέσα στα στενά και βρίσκουμε το ξενοδοχείο μας, το οποίο είναι στο κεντρικότερο σημείο, ακριβώς 4 λεπτά από την κεντρική πλατεία του Αγίου Μάρκου. Το κουκλίστικο ξενοδοχειάκι μας http://www.locandaalgambero.com/ δεν έχει ασανσέρ δυστυχώς, και ο ευγενέστατος υπάλληλος μας ανεβάζει τις βαλίτσες στον 3ο όροφο. Μπαίνουμε στο δωμάτιο και ανοίγουμε τα παράθυρα. Αυτό ήταν! Το κανάλι στα πόδια μας, γόνδολες και γονδολιέρηδες να τραγουδούν δυνατά, μυρωδιά ρομαντισμού παντού! Κάναμε την καλύτερη επιλογή. Η διακόσμηση στο δωμάτιο λουλουδάτη, σαν ιταλική ταινία. Δεν κρατιόμουν, ήθελα να βγω να δω την πόλη στο κάθε της εκατοστό. Ντυνόμαστε και βγαίνουμε. Τα στενά είναι μικροσκοπικά, οι γεφυρούλες των καναλιών κουκλίστικες, οι γόνδολες κυριολεκτικά είναι παντού, τα μαγαζιά είναι πάρα πολύ ωραία, με στυλ και υπερβολική καλαισθησία. Βρισκόμαστε στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου, με την ομώνυμη εκκλησία στη μια της πλευρά και το Παλάτι των Δόγηδων δίπλα της. Η πλατεία είναι ορθογώνια και έχει πολλά καφέ γύρω γύρω. Επιβαλλόταν όμως να καθίσουμε για το καφεδάκι μας στο Cafe Florian, το καθιερωμένο πλέον καφέ στη Βενετία, με το αριστοκρατικό στυλ και τη μοναδική ατμόσφαιρα. Καθόμαστε έξω βέβαια, και μπροστά μας παίζει ζωντανά τζαζ μουσική μια μικρή ορχήστρα, του μαγαζιού. Ο καφές πανάκριβος, αλλά πληρώνεις και τη μουσική. Αξίζει σίγουρα για μια φορά να το επισκεφθείς. Συνεχίζουμε τις βόλτες στην πλατεία και χανόμαστε στα στενάκια. Λένε ότι αν δε χαθείς έστω μια φορά στη Βενετία, δεν την ξέρεις καλά. Και συμφωνώ απόλυτα. Πολλά δρομάκια οδηγούν σε αδιέξοδο. Ανακατευόμαστε με τον κόσμο, τραγουδάμε και μεις μαζί με τους γονδολιέρηδες, ζούμε στο 100% όλη τη μαγεία της βενετσιάνικης ατμόσφαιρας. Βγάζουμε τις καθιερωμένες άπειρες φωτογραφίες και γυρνάμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε και να βγούμε για βραδινή, ρομαντική βόλτα στη μαγευτική Βενετία. Αυτή τη φορά ανεβαίνουμε στη γέφυρα του Rialto, που είναι η μεγαλύτερη και ψηλότερη γέφυρα της πόλης. Έχει πανσέληνο και η ατμόσφαιρα είναι άκρως ρομαντική. Παντού ζευγαράκια και ωραίος κόσμος. Επιλέγουμε λοιπόν για φαγητό ένα πανέμορφο εστιατοριάκι ακριβώς δίπλα στο κανάλι. Εκεί τρώμε ζυμαρικά με θαλασσινά, που είναι πολύ δημοφιλές πιάτο στη Βενετία, καθότι παραθαλάσσια πόλη, και άλλα πεντανόστιμα πιάτα με ζυμαρικά. Απολαμβάνουμε το γεύμα μας με το υπέροχο κρασί που διαλέξαμε και συνεχίζουμε τις βολτίτσες, φυσικά με το απαραίτητο παγωτάκι στο χέρι. Αργά το βράδυ γυρνάμε στο ξενοδοχείο μας για ύπνο.
6η μέρα
Η τελευταία μας ημέρα στην Ιταλία είχε φτάσει και θέλουμε να τη ζήσουμε όσο πιο έντονα γίνεται. Ξυπνάμε έχοντας στα αυτιά μας τα τραγούδια των γονδολιέρηδων. Πώς να μη σηκωθείς με τέλεια διάθεση;; Παίρνουμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και κατευθυνόμαστε ξανά στην μεγάλη πλατεία, όπου μπαίνουμε στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου και μετά στο Παλάτι των Δόγηδων. Πολύ όμορφα. Σειρά έχει μια μεγάλη βόλτα στα μαγαζιά και ένας υπέροχος καφές στο Hard Rock Cafe, το οποίο βρίσκεται δίπλα στην πλατεία, επάνω σε κανάλι και σε σημείο που "παρκάρουν" οι γόνδολες. Συνεπώς, η κίνηση ήταν μεγάλη. Κινέζοι με σαμπάνιες να περιμένουν για βόλτα με γόνδολα, τουρίστες όλων των εθνικοτήτων να γίνονται ένα, γιορτινή ατμόσφαιρα. Απολαμβάνουμε τον καπουτσίνο μας και φεύγουμε για φαγητό σε μια τρατορία, όπου απολαμβάνουμε για άλλη μια φορά τι άλλο; Πίτσα. Γυρίζουμε στο δωμάτιο για ξεκούραση, αφού το απόγευμά μας περιλάμβανε την πιο μοναδική εμπειρία που έχει να σου προσφέρει αυτή η πόλη: βόλτα με γόνδολα! Έτσι λοιπόν, μετά από μια δίωρη ξεκούραση, βάζουμε τα καλά μας και να'μαστε πάλι να περιπλανιόμαστε στα κανάλια, για να διαλέξουμε την πιο όμορφη γόνδολα που θα μας πάει τη βόλτα μας. Να τονίσω ότι η βόλτα με τη γόνδολα, είναι ούτως ή άλλως πολύ ακριβή (80 ευρώ), αλλά μετά τις 7 το απόγευμα η τιμή ανεβαίνει (100 ευρώ) και διαρκεί 25 λεπτά περίπου. Χαλάλι λέμε, μια φορά στη ζωή σου το ζεις αυτό, και μπαίνουμε στην πιο όμορφη γόνδολα. Ο γονδολιέρης άπιαστος, με τα αστεία του, τα ιταλικά τραγούδια του, την ξενάγησή του σε σπαστά αγγλικά. Περάσαμε από διάφορα σημαντικά σημεία της πόλης, όπως το σπίτι του Καζανόβα κ.α. και σκύψαμε πολλές φορές όταν περνούσαμε κάτω από γεφυρούλες για να μη χτυπήσουμε. Κυριολεκτικά μοναδική εμπειρία. Μετά σειρά είχε και πάλι η πλατεία. Είχε ήδη νυχτώσει και τα φώτα της Βενετίας είχαν ανάψει. Η ατμόσφαιρα έγινε μαγική. Τα καφέ γύρω γύρω στην πλατεία γεμάτα με κόσμο, το καθένα με τη δική του ξεχωριστή ορχήστρα να παίζει ερωτικά τραγούδια και τα πιο τολμηρά ζευγάρια να έχουν σηκωθεί και να χορεύουν κάτω από την πανσέληνο. Τα λόγια είναι περιττά. Αφού περάσαμε από ένα ένα, βρήκαμε σε ένα στενάκι ένα εκπληκτικό εστιατοριάκι και με τις νοστιμιές του και το υπέροχο κρασί του, κλείσαμε και την τελευταία μας ημέρα στην Ιταλία. Η επόμενη μέρα θα ήταν κουραστική και δύσκολη, όπως είναι πάντα η μέρα της επιστροφής.
7η μέρα
Ξυπνάμε και πάλι με τα τραγούδια των αγαπημένων μας πια γονδολιέρηδων και αποφασίζουμε ότι ένα καφεδάκι προλαβαίνουμε να το πιούμε. Έτσι, φτάνουμε στο Hard Rock Cafe και μαζί με το καφεδάκι μας, τρώμε και κάτι. Αμέσως μετά, βγάζουμε τις τελευταίες φωτογραφίες, παίρνουμε τα πράγματά μας και επιβιβαζόμαστε στο πλοιαράκι που θα μας πάει στο αεροδρόμιο. Ήταν τόσο μικρό, που συνέχεια νομίζαμε ότι θα αναποδογυρίσει από τα άλλα σκάφη που περνούσαν δίπλα μας. Φτάνουμε στο μικρό αεροδρόμιο Marco Polo και εντυπωσιαζόμαστε με το εξής μοναδικό: βγαίνεις από το βαρκάκι, μπαίνεις στο αεροδρόμιο. Είναι κυριολεκτικά πάνω στο νερό. Η πτήση της Aegean για Αθήνα μας περιμένει. To ταξίδι μας είχε τελειώσει, αλλά οι τόσες πολλές και υπέροχες αναμνήσεις θα είναι για πάντα θησαυρός στις βαλίτσες και στην καρδιά μας.
Tips:
Θα ήθελα να πω ότι αν σκέφτεστε να πάτε Ιταλία, ο Μάιος-Ιούνιος είναι το ιδανικότερο διάστημα. Είναι υπέροχο να μπορείς να περπατήσεις όσο θέλεις και στις 2 πόλεις, να κάτσεις έξω και να μη σε πτοήσει καθόλου ο καιρός. Εφοδιαστείτε με αθλητικά ή άνετα παπουτσάκια, γιατί θα λιώσετε στο περπάτημα. Ακόμα, προσοχή μη σας κοροϊδέψουν στις τιμές, ειδικά οι ταξιτζήδες, οι οποίοι ευκαιρία ψάχνουν. Ένας μας είπε κάποια στιγμή, ότι επειδή ήταν Κυριακή, ήταν τριπλή η ταρίφα! Και φυσικά δεν ίσχυε, γιατί πήγαμε σε άλλον και πληρώσαμε κανονικά. Ελεος! Επίσης, στην Ιταλία, όσες πίτσες, μακαρονάδες και παγωτά και να φάτε, δεν πρόκειται να βαρεθείτε. Είναι εξαιρετικά! Ελπίζω να σας φάνηκε χρήσιμη η ιστορία μου. Καλά ταξίδια σε όλους!
1η μέρα
Μετά από πολύμηνη έρευνα και προσεκτικό σχεδιασμό, είχε φτάσει πλέον η ώρα που περιμέναμε τόσο πολύ: 1 βδομάδα στην Ιταλία! Είναι ένα ζεστό μεσημέρι στα τέλη Ιουνίου του 2012 και μετά από μια ευχάριστη και πολύ γρήγορη πτήση της Ryanair, προσγειωνόμαστε στο Τσιαμπίνο της Ρώμης. Με το λεωφορειάκι φτάνουμε στον κεντρικό σταθμό Τέρμινι στο κέντρο της Ρώμης και από κει παίρνουμε το δρόμο για το ξενοδοχείο μας. Επίσης μετά από μεγάλη έρευνα, διαλέξαμε την περιοχή Via Veneto, μια περιοχή πολύ ήσυχη, κυριλέ, πολύ κοντά στο κέντρο με τα πόδια και όμορφη, με ψηλά δέντρα και ωραία σπίτια και ξενοδοχεία. Κλείσαμε πριν 4 μήνες ένα εξαιρετικό B&B το http://www.boncompagnisuite.com/tablet.php, το οποίο βρήκαμε σε πολύ καλή τιμή, στα 65 ευρώ. Ενώ επίσημα είναι Β&Β, περισσότερο σαν ξενοδοχείο είναι, με μόνη διαφορά ότι τα δωμάτια είναι όλα σε όροφο πολυκατοικίας. Κατά τα άλλα η θέα είναι υπέροχη, βλέπει σε πράσινο, δέντρα, είναι ήσυχο και πεντακάθαρο με καθημερινή καθαριότητα και αλλαγή πετσετών-σεντονιών. Γενικά μείναμε υπερευχαριστημένοι και έχουμε να το λέμε μέχρι σήμερα. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Μόλις φτάνουμε, ο ευγενέστατος υπάλληλος μας δίνει να συμπληρώσουμε σε ένα χαρτί τις προτιμήσεις μας για πρωινό. Αφού αφήνουμε τα πράγματά μας, δεν χάνουμε χρόνο και βγαίνουμε για την πρώτη μας μεγάλη βόλτα. Κατευθυνόμαστε λοιπόν στο πάρκο Borghese, πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Μπαίνουμε στο τεράστιο πάρκο και περνάμε τουλάχιστον 2 ώρες μέσα στις πράσινες εκτάσεις, σε λιμνούλες και κόσμο που ξεκουράζεται στο γκαζόν. Οι πλανόδιοι μουσικοί συμπληρώνουν το ειδυλλιακό τοπίο. Μια ομορφιά. Μετά από πολύ περπάτημα, φτάνουμε σε ένα σημείο που βλέπει από ψηλά την πολύ γνωστή Piazza del Popolo με την πανέμορφη εκκλησία της Santa Maria del Popolo. Κατεβαίνουμε στην πλατεία και την περπατάμε γύρω γύρω. Η καλοκαιρινή ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τον πολύ κόσμο, μετατρέπει την Αιώνια Πόλη σε μια ξεχωριστή τοποθεσία. Η νύχτα πέφτει σιγά σιγά και η πείνα μας, μας οδηγεί σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο, σε ένα στενάκι δίπλα στην πλατεία. Το εστιατόριο λέγεται Il brillo parlante και νομίζω είναι το καλύτερο εστιατόριο που επισκέφθηκα στην Ιταλία. Η καλύτερη πίτσα και μακαρονάδα είναι εκεί! Καθίσαμε έξω λόγω καιρού, ωστόσο το εσωτερικό του είναι αυτό που αξίζει πραγματικά. Είναι ένα παλιό κελάρι, με άπειρα κρασιά, κρέατα και τυριά, όλο ξύλινο, πάρα πολύ ωραίο. Αφού φάγαμε και ήπιαμε εξαιρετικό κρασί, συνεχίζουμε τη βόλτα μας στη Via del Corso και φτάνουμε στην πολυαγαπημένη μου Piazza di Spagna με τα ισπανικά σκαλιά. Εκεί, χανόμαστε μέσα στο πλήθος για να καταφέρουμε και μεις να βρούμε μια γωνίτσα να κάτσουμε στα σκαλιά. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και κατευθυνόμαστε στην επίσης πολυαγαπημένη μου Fontana di Trevi. Τόσο εντυπωσιακό και μεγαλοπρεπές συντριβάνι! Στη Ρώμη όπου και να στρίψεις, όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου, θα δεις κάτι που θα σου κόψει την ανάσα. Ο κόσμος είναι άπειρος και, αφού ρίχνουμε και μεις νόμισμα μέσα στο συντριβάνι, σειρά έχει ένα παγωτάκι στο χέρι και επιστροφή στο δωμάτιο. Είμαστε πολύυυ κουρασμένοι...
2η μέρα
Η δεύτερη μέρα μας ξεκινάει νωρίς νωρίς, με πρωινό στο δωμάτιο, με όλα τα υλικά που είχαμε επιλέξει. Φεύγουμε με προορισμό την εκκλησία Τρινιτά ντε Μόντι, που βρίσκεται στην κορυφή των ισπανικών σκαλιών. Η εκκλησία είναι πανέμορφη και, αφού βγάλουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες στην κορυφή της σκάλας, την κατεβαίνουμε και μετά από ποδαρόδρομο, καταλήγουμε στο επιβλητικό Πάνθεον και στη γύρω περιοχή. Το μεσημέρι και η ζέστη μας οδηγεί μέσα στην καταπληκτική εκκλησία με τον τρύπιο διαδαλώδη τρούλο, για να κάτσουμε και να δροσιστούμε λίγο. Ωστόσο, το μόνο που κάνουμε είναι να κοιτάμε προς τα επάνω, στον τρούλο που μας εντυπωσίασε πάρα πολύ. Κατευθυνόμαστε στην υπαίθρια αγορά Campo dei Fiori, τόσο ζωντανή, τόσο χρωματιστή, τόσο όμορφη.. Τα μαγαζάκια στα γύρω στενάκια πουλάνε σουβενίρ, παιχνίδια, κρασιά, τυριά και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Έχουμε κουραστεί και αποφασίζουμε να πάμε στο δωμάτιο, αφού το βράδυ μας περιλάμβανε Τραστέβερε.. Μετά από 2-3 ωρίτσες, παίρνουμε ταξί για Τραστέβερε. Να σημειώσω ότι στην περιοχή της Via Veneto, η συγκοινωνία είναι εξαιρετική, τα λεωφορεία περνούν συχνά και βολεύουν όπου και νε μένεις. Το Τραστέβερε είναι μια περιοχή στην απέναντι πλευρά του Τίβερη. Εκεί η ατμόσφαιρα είναι άλλη. Η νεολαία κρατάει τα σκήπτρα. Διαλέγουμε μια μικρή τρατορία για το βραδινό μας και μετά το γεύμα μας, αρχίζουμε τις βόλτες στην περιοχή. Στενάκια, όμορφα σπίτια, λουλούδια, όλα συνθέτουν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα, διαφορετική από το κέντρο της Ιταλικής πρωτεύουσας. Αποφασίζουμε να διασχίσουμε τη γέφυρα και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, όταν μαθαίνουμε ότι στο Euro που παιζόταν τότε, είχε ημιτελικό αγώνα Ιταλία-Αγγλία. Όλοι οι Ιταλοί έβλεπαν τον αγώνα. Ε, πήγαμε και μεις σε μια μπυραρία ακριβώς δίπλα στο ποτάμι να δούμε το ματς. Η Ιταλία νίκησε και δε μπορώ να σας περιγράψω τι έγινε. Έκλεισαν οι δρόμοι, πανηγυρισμοί, ενθουσιασμός, πυροτεχνήματα.. Έλα όμως που εμείς δεν είχαμε τρόπο να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο. Ούτε λεωφορεία ούτε ταξί. Ταλαιπωρηθήκαμε λίγο, αλλά μετά από καμιά ώρα βρήκαμε με το ζόρι ένα ταξί και πήγαμε για ύπνο. Η επόμενη μέρα μας περίμενε..
3η μέρα
Ξυπνάμε νωρίς και σήμερα η μέρα λέει Κολοσσαίο και εξερεύνηση στη γύρω περιοχή. Με το λεωφορείο φτάνουμε στην Piazza Venezia και στο Καπιτώλιο. Πολύ ωραία πλατεία. Άκρως αντιπροσωπευτική της Ρώμης. Παίρνουμε τον μακρύ δρόμο προς το Κολλοσαίο, φυσικά εφοδιασμένοι με καπελάκια, νερά και ελαφριά ρούχα, αφού είναι καλοκαίρι και η ζέστη όσο να πεις υπάρχει. Μπαίνουμε μέσα στο πλήθος, φωτογραφίες, κόσμος, τα αρχαία δεξιά και αριστερά μας.. Ενθουσιάζομαι. Μέσα στο Κολοσσαίο δεν μπήκαμε, επειδή προσωπικά πιστεύω ότι είναι πιο όμορφο απ' έξω παρά από μέσα. Περιηγούμαστε στον Παλατίνο λόφο και γύρω από το επιβλητικό Κολοσσαίο, όπου άπειρος κόσμος είτε βγάζει φωτογραφίες, είτε περιμένει σε ουρές με ξεναγούς για να μπει μέσα, είτε φωτογραφίζεται με τους διάφορους Ιταλούς που, ντυμένοι Ιούλιοι Καίσαρες ή Ρωμαίοι στρατιώτες, προσπαθούν να προσελκύσουν τον κόσμο. Μετά, σειρά έχει ένα καφεδάκι κοντά στο Κολοσσαίο και αναδιοργάνωση για τη συνέχεια. Αποφασίζουμε να πάρουμε τον ίδιο δρόμο για την Piazza Venezia και να περπατήσουμε την πόλη. Από εκεί, χανόμαστε μέσα στα υπέροχα πλακόστρωτα στενά της Ρώμης, με τους υπερ-στυλάτους Ιταλούς και Ιταλίδες και τους άπειρους τουρίστες. Φτάνουμε σε άλλη μια μοναδική πλατεία της Ρώμης, την πασίγνωστη Piazza Navona, με τα συντριβάνια της και τους δεκάδες καλλιτέχνες σε όλη την έκτασή της. Είναι πολύ μεγάλη και όμορφη πλατεία και αξίζει την επίσκεψη. Αποφασίζουμε να καθίσουμε για ένα ακόμα καφεδάκι σε ένα από τα πολλά καφέ. Στη συνέχεια, πεινάμε, και αφού έχουμε φτάσει πια στο Πάνθεον ξανά, επιλέγουμε μια μικρή τρατορία με καρό τραπεζομάντηλα και απολαμβάνουμε υπέροχες μακαρονάδες. Μετά από όλη αυτή την περιήγηση από το πρωί, δεν το βάζουμε κάτω και αποφασίζουμε να περάσουμε το υπόλοιπο της ημέρας και της αντοχής μας στα μαγαζιά για ψώνια (Μεταξύ μας, δικαιολογία ήταν για να ξαναπάμε στην Piazza di Spagna
). Κατευθυνόμαστε λοιπόν στη Via del Corso και στην παράλληλή της Via Babuino, όπου βρίσκονται τα περισσότερα μαγαζιά. Η επίσης παράλληλή τους Via dei Condotti, αν και υπέροχη και στυλάτη, είναι ολίγον τι απλησίαστη, αφού εκεί βρίσκονται όλα τα μαγαζιά των επώνυμων οίκων. Εξαντλημένοι πια μετά από τόσες ώρες και με σακούλες στα χέρια, κάνουμε στους εαυτούς μας δώρο ένα special παγωτό υπερπαραγωγή στην Piazza di Spagna και γυρνάμε για ξεκούραση.4η μέρα
Το πρόγραμμα της τέταρτης μέρας έλεγε Βατικανό. Είχαμε επιλέξει από πριν να μην επισκεφθούμε τα μουσεία, καθώς η ζέστη θα μας εξαντλούσε και δεν θα είχαμε κουράγιο να κάνουμε τίποτα άλλο. Έτσι, αποφασίσαμε να τα δούμε στην επόμενη επίσκεψή μας στη Ρώμη (πάλι δικαιολογία ήταν, για να ξανάρθουμε
). Παίρνουμε λοιπόν το μετρό, για πρώτη και τελευταία φορά. Ήταν μια μάλλον τρομακτική εμπειρία, αφού το μετρό είναι παμπάλαιο, βρώμικο και κλειστοφοβικό. Κατεβαίνουμε στη στάση Ottaviano και μπροστά μας απλώνεται το κρατίδιο του Βατικανού και είμαστε πανέτοιμοι να το εξερευνήσουμε. Κατευθυνόμαστε στην St Peter's Square, αφού ήταν αυτό που ήθελα να δω περισσότερο. Μένουμε άναυδοι με το θέαμα. Μια διαδαλώδης πλατεία, πραγματικά τεράστια με μια ανάλογου μεγέθους εκκλησία στη μια της πλευρά. Απίστευτο πώς μπορεί να κατασκευάστηκε όλο αυτό. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια, ήταν το εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου. Η ουρά του κόσμου άπειρη, εκεί περιμέναμε και μεις τη σειρά μας. Αφού περνάμε τον απαραίτητο έλεγχο και πληρώνουμε το εισιτήριο, μπαίνουμε μέσα στην εκκλησία. Εκπληκτικά τεράστια. Μέχρι να τη γυρίσουμε όλη γύρω γύρω πέρασε μια ώρα σίγουρα. Σειρά είχαν τα υπόγεια, όπου είναι οι τάφοι των παπών. Ανατιχιαστικό λίγο, αλλά αξίζει. Προσωπικά, αυτό που με συγκίνησε περισσότερο μέσα στην εκκλησία ήταν η εκπληκτική "Πιετά", το άγαλμα του Μιχαήλ Άγγελου, που απεικονίζει την Παναγία να κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό Χριστό. Υπέροχο γλυπτό. Μετά από πολλές ώρες εντός της εκκλησίας, ξαναβγαίνουμε και κατευθυνόμαστε στο Castel Sant' Angelo, ένα στρογγυλό κάστρο, 10-15 λεπτά απόσταση με τα πόδια από την πλατεία. Το κάστρο από μέσα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά το ωραιότερο σημείο του είναι ψηλά, στις πολεμίστρες, όπου μπορεί κανείς να δει από ψηλά τη Ρώμη, με τον Τίβερη και τις γέφυρές του. Εκεί κρυμμένο, ανάμεσα στις πολεμίστρες, βρίσκεται το πιο κουκλίστικο καφέ που είδα στη Ρώμη. Δε γινόταν λοιπόν να μην απολαύσουμε ένα εσπρεσσάκι και ένα παγωτάκι εκεί. Δε μας έκανε καρδιά να φύγουμε. Η υπόλοιπη μέρα όμως ήταν μπροστά μας, έτσι διασχίσαμε τη γέφυρα ακριβώς μπροστά από το κάστρο και περάσαμε από την άλλη πλευρά, την "κυρίως" πλευρά της Ρώμης. Επειδή ήταν η τελευταία μας μέρα στη Ρώμη, θέλαμε μια τελευταία φορά να δούμε αυτά που μας άρεσαν πιο πολύ. Έτσι, ο δρόμος μας μας οδήγησε και πάλι στην Piazza di Spagna, στους γύρω δρόμους, στο Πάνθεον και καταλήξαμε να τρώμε εξαιρετική πίτσα και καρμπονάρα στο εστιατόριο L'Archetto, με θέα τη Fontana di Trevi. Ακολούθησε παγωτάκι δίπλα στο συντριβάνι και η αμοιβαία υπόσχεση ότι θα ξαναέρθουμε με την πρώτη ευκαιρία. Η Ρώμη δε χορταίνεται όσες φορές και να τη δεις.5η μέρα
Η μέρα της αναχώρησης είχε φτάσει. Σηκωθήκαμε με βαριά καρδιά, όμως η Βενετία μας περίμενε και αυτό μας γέμισε με ανυπομονησία. Το τρένο μας έφευγε πρωί, έτσι φτάσαμε στο Τέρμινι στις 8 το πρωί. Με τα πολλά, βρήκαμε τη γραμμή και το τρένο που θα μας πήγαινε στη πιο ξεχωριστή πόλη του κόσμου. Η διαδρομή κράτησε 4,5 ώρες, μέσα από καταπράσινα λιβάδια και ιταλικές πόλεις (Φλωρεντία, Πάντοβα) και το τρένο ήταν πεντακάθαρο και ήσυχο. Να σημειώσω εδώ ότι μετά από ενδελεχή μελέτη, αποφασίσαμε να μείνουμε στο κέντρο της πόλης και όχι στο δημοφιλές και πιο φθηνό Mestre, που είναι έξω από την πόλη. Και αυτό γιατί πρώτον, η απόσταση που θα έπρεπε να διανύουμε προς και από το Mestre ήταν πολύ μεγάλη, και οι μισές μέρες θα έφευγαν σε διαδρομές, και δεύτερον, γιατί θέλαμε να ζήσουμε την ατμόσφαιρα της Βενετίας ολοκληρωτικά, στο 100%. Βέβαια μας στοίχισε κάτι παραπάνω, αλλά αν το αντέχετε, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Είναι μαγικά. Λίγο πριν μεσημεριάσει για τα καλά λοιπόν, το τρένο μας έφτασει στο σιδηροδρομικό σταθμό Santa Lucia της Βενετίας. Αυτό που αντικρίσαμε μόλις βγήκαμε από το σταθμό πρωτοφανές: παντού νερό! Τα πάντα είναι πλωτά! Επιβιβαζόμαστε στο πλωτό λεωφορείο που θα μας πάει στο κέντρο. Το πλοιαράκι ακολουθεί τη διαδρομή μέσα στο Canal Grande (είναι το μεγαλύτερο, κεντρικό κανάλι της Βενετίας) και εμείς έχουμε μείνει κυριολεκτικά άφωνοι με αυτά που βλέπουμε: τα πάντα πλωτά, η αστυνομία, τα ασθενοφόρα, τα ταξί, τα πάντα! Η μοναδικότητα αυτής της πόλης σε συναρπάζει. Μετά από 15-20 λεπτά διαδρομή, αποβιβαζόμαστε στην αποβάθρα και με τις βαλιτσάρες μας, χανόμαστε μέσα στα στενά και βρίσκουμε το ξενοδοχείο μας, το οποίο είναι στο κεντρικότερο σημείο, ακριβώς 4 λεπτά από την κεντρική πλατεία του Αγίου Μάρκου. Το κουκλίστικο ξενοδοχειάκι μας http://www.locandaalgambero.com/ δεν έχει ασανσέρ δυστυχώς, και ο ευγενέστατος υπάλληλος μας ανεβάζει τις βαλίτσες στον 3ο όροφο. Μπαίνουμε στο δωμάτιο και ανοίγουμε τα παράθυρα. Αυτό ήταν! Το κανάλι στα πόδια μας, γόνδολες και γονδολιέρηδες να τραγουδούν δυνατά, μυρωδιά ρομαντισμού παντού! Κάναμε την καλύτερη επιλογή. Η διακόσμηση στο δωμάτιο λουλουδάτη, σαν ιταλική ταινία. Δεν κρατιόμουν, ήθελα να βγω να δω την πόλη στο κάθε της εκατοστό. Ντυνόμαστε και βγαίνουμε. Τα στενά είναι μικροσκοπικά, οι γεφυρούλες των καναλιών κουκλίστικες, οι γόνδολες κυριολεκτικά είναι παντού, τα μαγαζιά είναι πάρα πολύ ωραία, με στυλ και υπερβολική καλαισθησία. Βρισκόμαστε στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου, με την ομώνυμη εκκλησία στη μια της πλευρά και το Παλάτι των Δόγηδων δίπλα της. Η πλατεία είναι ορθογώνια και έχει πολλά καφέ γύρω γύρω. Επιβαλλόταν όμως να καθίσουμε για το καφεδάκι μας στο Cafe Florian, το καθιερωμένο πλέον καφέ στη Βενετία, με το αριστοκρατικό στυλ και τη μοναδική ατμόσφαιρα. Καθόμαστε έξω βέβαια, και μπροστά μας παίζει ζωντανά τζαζ μουσική μια μικρή ορχήστρα, του μαγαζιού. Ο καφές πανάκριβος, αλλά πληρώνεις και τη μουσική. Αξίζει σίγουρα για μια φορά να το επισκεφθείς. Συνεχίζουμε τις βόλτες στην πλατεία και χανόμαστε στα στενάκια. Λένε ότι αν δε χαθείς έστω μια φορά στη Βενετία, δεν την ξέρεις καλά. Και συμφωνώ απόλυτα. Πολλά δρομάκια οδηγούν σε αδιέξοδο. Ανακατευόμαστε με τον κόσμο, τραγουδάμε και μεις μαζί με τους γονδολιέρηδες, ζούμε στο 100% όλη τη μαγεία της βενετσιάνικης ατμόσφαιρας. Βγάζουμε τις καθιερωμένες άπειρες φωτογραφίες και γυρνάμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε και να βγούμε για βραδινή, ρομαντική βόλτα στη μαγευτική Βενετία. Αυτή τη φορά ανεβαίνουμε στη γέφυρα του Rialto, που είναι η μεγαλύτερη και ψηλότερη γέφυρα της πόλης. Έχει πανσέληνο και η ατμόσφαιρα είναι άκρως ρομαντική. Παντού ζευγαράκια και ωραίος κόσμος. Επιλέγουμε λοιπόν για φαγητό ένα πανέμορφο εστιατοριάκι ακριβώς δίπλα στο κανάλι. Εκεί τρώμε ζυμαρικά με θαλασσινά, που είναι πολύ δημοφιλές πιάτο στη Βενετία, καθότι παραθαλάσσια πόλη, και άλλα πεντανόστιμα πιάτα με ζυμαρικά. Απολαμβάνουμε το γεύμα μας με το υπέροχο κρασί που διαλέξαμε και συνεχίζουμε τις βολτίτσες, φυσικά με το απαραίτητο παγωτάκι στο χέρι
. Αργά το βράδυ γυρνάμε στο ξενοδοχείο μας για ύπνο.6η μέρα
Η τελευταία μας ημέρα στην Ιταλία είχε φτάσει και θέλουμε να τη ζήσουμε όσο πιο έντονα γίνεται. Ξυπνάμε έχοντας στα αυτιά μας τα τραγούδια των γονδολιέρηδων. Πώς να μη σηκωθείς με τέλεια διάθεση;; Παίρνουμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και κατευθυνόμαστε ξανά στην μεγάλη πλατεία, όπου μπαίνουμε στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου και μετά στο Παλάτι των Δόγηδων. Πολύ όμορφα. Σειρά έχει μια μεγάλη βόλτα στα μαγαζιά και ένας υπέροχος καφές στο Hard Rock Cafe, το οποίο βρίσκεται δίπλα στην πλατεία, επάνω σε κανάλι και σε σημείο που "παρκάρουν" οι γόνδολες. Συνεπώς, η κίνηση ήταν μεγάλη. Κινέζοι με σαμπάνιες να περιμένουν για βόλτα με γόνδολα, τουρίστες όλων των εθνικοτήτων να γίνονται ένα, γιορτινή ατμόσφαιρα. Απολαμβάνουμε τον καπουτσίνο μας και φεύγουμε για φαγητό σε μια τρατορία, όπου απολαμβάνουμε για άλλη μια φορά τι άλλο; Πίτσα
. Γυρίζουμε στο δωμάτιο για ξεκούραση, αφού το απόγευμά μας περιλάμβανε την πιο μοναδική εμπειρία που έχει να σου προσφέρει αυτή η πόλη: βόλτα με γόνδολα! Έτσι λοιπόν, μετά από μια δίωρη ξεκούραση, βάζουμε τα καλά μας και να'μαστε πάλι να περιπλανιόμαστε στα κανάλια, για να διαλέξουμε την πιο όμορφη γόνδολα που θα μας πάει τη βόλτα μας. Να τονίσω ότι η βόλτα με τη γόνδολα, είναι ούτως ή άλλως πολύ ακριβή (80 ευρώ), αλλά μετά τις 7 το απόγευμα η τιμή ανεβαίνει (100 ευρώ) και διαρκεί 25 λεπτά περίπου. Χαλάλι λέμε, μια φορά στη ζωή σου το ζεις αυτό, και μπαίνουμε στην πιο όμορφη γόνδολα. Ο γονδολιέρης άπιαστος, με τα αστεία του, τα ιταλικά τραγούδια του, την ξενάγησή του σε σπαστά αγγλικά. Περάσαμε από διάφορα σημαντικά σημεία της πόλης, όπως το σπίτι του Καζανόβα κ.α. και σκύψαμε πολλές φορές όταν περνούσαμε κάτω από γεφυρούλες για να μη χτυπήσουμε. Κυριολεκτικά μοναδική εμπειρία. Μετά σειρά είχε και πάλι η πλατεία. Είχε ήδη νυχτώσει και τα φώτα της Βενετίας είχαν ανάψει. Η ατμόσφαιρα έγινε μαγική. Τα καφέ γύρω γύρω στην πλατεία γεμάτα με κόσμο, το καθένα με τη δική του ξεχωριστή ορχήστρα να παίζει ερωτικά τραγούδια και τα πιο τολμηρά ζευγάρια να έχουν σηκωθεί και να χορεύουν κάτω από την πανσέληνο. Τα λόγια είναι περιττά. Αφού περάσαμε από ένα ένα, βρήκαμε σε ένα στενάκι ένα εκπληκτικό εστιατοριάκι και με τις νοστιμιές του και το υπέροχο κρασί του, κλείσαμε και την τελευταία μας ημέρα στην Ιταλία. Η επόμενη μέρα θα ήταν κουραστική και δύσκολη, όπως είναι πάντα η μέρα της επιστροφής.7η μέρα
Ξυπνάμε και πάλι με τα τραγούδια των αγαπημένων μας πια γονδολιέρηδων και αποφασίζουμε ότι ένα καφεδάκι προλαβαίνουμε να το πιούμε. Έτσι, φτάνουμε στο Hard Rock Cafe και μαζί με το καφεδάκι μας, τρώμε και κάτι. Αμέσως μετά, βγάζουμε τις τελευταίες φωτογραφίες, παίρνουμε τα πράγματά μας και επιβιβαζόμαστε στο πλοιαράκι που θα μας πάει στο αεροδρόμιο. Ήταν τόσο μικρό, που συνέχεια νομίζαμε ότι θα αναποδογυρίσει από τα άλλα σκάφη που περνούσαν δίπλα μας. Φτάνουμε στο μικρό αεροδρόμιο Marco Polo και εντυπωσιαζόμαστε με το εξής μοναδικό: βγαίνεις από το βαρκάκι, μπαίνεις στο αεροδρόμιο. Είναι κυριολεκτικά πάνω στο νερό. Η πτήση της Aegean για Αθήνα μας περιμένει. To ταξίδι μας είχε τελειώσει, αλλά οι τόσες πολλές και υπέροχες αναμνήσεις θα είναι για πάντα θησαυρός στις βαλίτσες και στην καρδιά μας.
Tips:
Θα ήθελα να πω ότι αν σκέφτεστε να πάτε Ιταλία, ο Μάιος-Ιούνιος είναι το ιδανικότερο διάστημα. Είναι υπέροχο να μπορείς να περπατήσεις όσο θέλεις και στις 2 πόλεις, να κάτσεις έξω και να μη σε πτοήσει καθόλου ο καιρός. Εφοδιαστείτε με αθλητικά ή άνετα παπουτσάκια, γιατί θα λιώσετε στο περπάτημα. Ακόμα, προσοχή μη σας κοροϊδέψουν στις τιμές, ειδικά οι ταξιτζήδες, οι οποίοι ευκαιρία ψάχνουν. Ένας μας είπε κάποια στιγμή, ότι επειδή ήταν Κυριακή, ήταν τριπλή η ταρίφα! Και φυσικά δεν ίσχυε, γιατί πήγαμε σε άλλον και πληρώσαμε κανονικά. Ελεος! Επίσης, στην Ιταλία, όσες πίτσες, μακαρονάδες και παγωτά και να φάτε, δεν πρόκειται να βαρεθείτε. Είναι εξαιρετικά! Ελπίζω να σας φάνηκε χρήσιμη η ιστορία μου. Καλά ταξίδια σε όλους!
Attachments
Last edited:
