Πρώτη απόπειρα Ταξιδιωτικής Ιστορίας... Παρακαλώ επιείκεια...
Με τον σύντροφο μου αναζητούσαμε τον επόμενο προορισμό μας στην Ευρώπη… Ρώμη, Παρίσι, Κωνσταντινούπολη, Πράγα, Βουδαπέστη και κάτι από Ισπανία είχαν βγει από την λίστα, καθώς τα έχουμε επισκεφτεί. Ε, λοιπόν την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο σύντροφος μου αποφάσισε να μας κάνει δώρο τα εισιτήρια για Βερολίνο. Αν ψάχνεις ένα μέρος του Ευρωπαϊκού χάρτη στο οποίο συμπυκνώνεται και μορφοποιείται η νεότερη ιστορία της Ευρώπης (2ος Παγκ. Πόλεμος), αυτό είναι αναμφισβήτητα το Βερολίνο. Στο Βερολίνο η ιστορία είναι ζεστή ακόμη και σχεδόν σε κάθε σημείο της σχηματοποιούνται οι ιστορικές αφηγήσεις. Για να μην πλατειάζω, το Βερολίνο είναι ένας ιδανικός προορισμός για να "μυρίσεις" ιστορικές στιγμές, να γευτείς ωραία φαγητά και να χορτάσεις βόλτες. Έτσι λοιπόν αρχές Απριλίου θα ξεκινούσε το ταξίδι μας και ανυπομονούσαμε. Λίγες μέρες πριν, είχε προηγηθεί το τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών. Αυτό μας ανησύχησε ιδιαίτερα και η διασκεδαστική διαδικασία της οργάνωσης του ταξιδίου και αναζήτησης πληροφοριών άρχισε να επιβραδύνεται και να χάνει την ομορφιά της! Βέβαια, όταν αναλογιστήκαμε ότι οι πιθανότητες να συμβεί κάτι είναι οι ίδιες με την ημέρα που κλείσαμε τα εισιτήρια οι ετοιμασίες μας συνεχίστηκαν κανονικά χωρίς βέβαια οι όποιες ανησυχίες να έχουν εξαλειφθεί πλήρως.
Με τον σύντροφο μου αναζητούσαμε τον επόμενο προορισμό μας στην Ευρώπη… Ρώμη, Παρίσι, Κωνσταντινούπολη, Πράγα, Βουδαπέστη και κάτι από Ισπανία είχαν βγει από την λίστα, καθώς τα έχουμε επισκεφτεί. Ε, λοιπόν την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο σύντροφος μου αποφάσισε να μας κάνει δώρο τα εισιτήρια για Βερολίνο. Αν ψάχνεις ένα μέρος του Ευρωπαϊκού χάρτη στο οποίο συμπυκνώνεται και μορφοποιείται η νεότερη ιστορία της Ευρώπης (2ος Παγκ. Πόλεμος), αυτό είναι αναμφισβήτητα το Βερολίνο. Στο Βερολίνο η ιστορία είναι ζεστή ακόμη και σχεδόν σε κάθε σημείο της σχηματοποιούνται οι ιστορικές αφηγήσεις. Για να μην πλατειάζω, το Βερολίνο είναι ένας ιδανικός προορισμός για να "μυρίσεις" ιστορικές στιγμές, να γευτείς ωραία φαγητά και να χορτάσεις βόλτες. Έτσι λοιπόν αρχές Απριλίου θα ξεκινούσε το ταξίδι μας και ανυπομονούσαμε. Λίγες μέρες πριν, είχε προηγηθεί το τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών. Αυτό μας ανησύχησε ιδιαίτερα και η διασκεδαστική διαδικασία της οργάνωσης του ταξιδίου και αναζήτησης πληροφοριών άρχισε να επιβραδύνεται και να χάνει την ομορφιά της! Βέβαια, όταν αναλογιστήκαμε ότι οι πιθανότητες να συμβεί κάτι είναι οι ίδιες με την ημέρα που κλείσαμε τα εισιτήρια οι ετοιμασίες μας συνεχίστηκαν κανονικά χωρίς βέβαια οι όποιες ανησυχίες να έχουν εξαλειφθεί πλήρως.
1η Ημέρα
Πετούσαμε από Αθήνα στις 15:15 και μετά από 2:30 ώρες μιας όμορφης πτήσης αντικρίσαμε το Βερολίνο από ψηλά. Προσγειωθήκαμε στο μικρό αεροδρόμιο του Σόνεφελντ. Παρόλο που η παρουσία αστυνομίας στο αεροδρόμιο ήταν από ελάχιστη έως ανύπαρκτη, οι όποιες φοβίες περί τρομοκρατικού χτυπήματος είχαν εξαφανιστεί. Μόλις παραλάβαμε τις βαλίτσες μας κατευθυνθήκαμε στο tourist ή information spot που υπάρχει εντός του αεροδρομίου, όπου μας πληροφόρησαν ποιες ήταν οι διαθέσιμες επιλογές μας για πάμε με MMM στην Alexanderplatz. Από εκεί βγάλαμε εισιτήριο για το RE Airport Express, το τρένο που μας πρότειναν προκειμένου να πάμε στην Alexanderplatz. Το RE έφευγε από ένα σημείο δίπλα από το αεροδρόμιο μόλις 300-400 μέτρα από την έξοδο του αεροδρόμιου. Πολύ εύκολα το εντοπίζει κανείς.
Μπήκαμε στο τρένο και μετά από λίγες στάσεις φτάσαμε στο σταθμό της Alexanderplatz, από όπου θα παίρναμε την άλλη γραμμή του μετρο, u-bann (u2), για να πάμε στον ξενοδοχείο μας. Ο σταθμός της Αlexanderplatz είναι παλιά μεν υποδομή αλλά όμορφη, πολύβουη, δαιδαλώδης και φυσικά γεμάτη με fast food. Πραγματική ωδή στο junk food. Εκεί Υπάρχουν όλα. Από λουκάνικα, fish & chips, κινέζικα μέχρι και όλες οι μεγάλες αλυσίδες fast food του Δυτικού Κόσμου. Αφού βρήκαμε την γραμμή που έπρεπε να πάρουμε μετά από μια στάση μόνο φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας.Εδώ, πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά αφού πραγματικά η επιλογή του ξενοδοχείου υπερέβει τις προσδοκίες μας από κάθε άποψη και συνετέλεσε στο να γίνει το ταξίδι μας ακόμη πιο όμορφο. Το ξενοδοχείο που επιλέξαμε ήταν το Derag livinghotel Berlin-mitte. Το κλείσαμε μέσω Booking σε προσφορά και πραγματικά ήταν μια value for money επιλογή. H θέση του πολύ καλή, κοντά στο νησί των Μουσείων και την Nikolaiviertel, μόλις 10 μέτρα από την στάση του μετρό, όμορφα διακοσμημένο με εξυπηρετικό και πολύ τυπικό προσωπικό. Το δωμάτιο καθαρό, άνετο, και όμορφο. Μόλις φτάσαμε στο ψυγείο μας περίμεναν 2 μπύρες Berliner και 2 μπουκάλια νερό, τα οποία ήταν δωρεάν και ανανεώνονταν κάθε μέρα.
Ήμασταν ενθουσιασμένοι και ανυπόμονοι να γνωρίσουμε το Βερολίνο. Βέβαια υπήρχε και η αναμενόμενη κούραση. Αφού ταχτοποιηθήκαμε και ήπιαμε τις Berliner μας για να χαλαρώσουμε, ξεκινήσαμε να κάνουμε την πρώτη βόλτα μας. Η ώρα είχε πάει αισίως 9 και είχε νυχτώσει. Πεινούσαμε πολύ ήδη και έτσι αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς την Nikolaiviertel για μια σύντομη βόλτα και αναζήτηση τοπικής αυθεντικής Βερολινέζικης κουζίνας. Από τα πρώτα μας βήματα στο Βερολίνο ήμασταν ενθουσιασμένοι, απολαμβάναμε κάθε βήμα αυτής της κρύας ανοιξιάτικης βραδιάς και προσπαθούσαμε πρόωρα να καταλάβουμε την ατμόσφαιρα της πόλης. Σε λίγα λεπτά, φτάσαμε στην Nikolaiviertel, μια όμορφη γειτονιά, πολύ γραφική, ήσυχη και γεμάτη μεσαιωνικά πλακόστρωτα στενάκια. Εκεί δεσπόζει και ο ναός του Αγίου Νικολάου, δείγμα της ρωμανικής βασιλικής αρχιτεκτονικής, κτισμένος το 1230. Μετά από μια αναγνωριστική περιπλάνηση στα στενά της Nikolaiviertel, κατευθυνθήκαμε προς στο Zum Nussbaum, πρόκειται για εστιατόριο, το οποίο είχαμε εντοπίσει από την Αθήνα. Στην ουσία, πρόκειται για μια παραδοσιακή μπιραρία, με ζεστό χώρο και αρκετά τοπικά πιάτα. Οι πελάτες ήταν όλοι γερμανοί, και το προσωπικό δεν μιλούσε καν Αγγλικά. Ήμασταν τυχεροί γιατί είχαμε βρει αυτό που θέλαμε, μια κλασική αυθεντική Βερολινέζικη μπυραρία με τοπικό φαγητό και πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Το πολύ καλό φαγητό και οι μπύρες σε συνδυασμό με την κούραση είχαν σαν αποτέλεσμα λίγο πριν τις 12 να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Η σύντομη διαδρομή της επιστροφής μέσα από το Museum island και διασχίζοντας τον ποταμό Spree δικαίωναν τις προσδοκίες μας και μεγάλωναν την ανυπομονησία μας για την αυριανή μας ημέρα.
2η Ημέρα
Η δεύτερη ημέρα μας περίμενε και αφού ξυπνήσαμε ξεκούραστοι πλέον, προσπαθήσαμε να οργανώσουμε το γεμάτο πρόγραμμα μας. Ο πρώτος σταθμός ήταν η Nikolaivertel, η οποία μας μάγεψε από την προηγούμενη βραδιά. Εκεί βρήκαμε ένα μικρό όμορφο μαγαζάκι, όπου ήπιαμε τον καφέ μας και φάγαμε ένα απλό πρωινό. Το περιβάλλον πολύ όμορφο, ωστόσο ο καφές και το πρωινό μέτρια.
Στην συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς το Νησί των Μουσείων (λίγα μετρά απέχουν μόνο) στο οποίο εδρεύει το πλέον must see μουσείο, δηλαδή το Μουσείο της Περγάμου, καθώς και το Neus museium, το Altes Museum, το Bode museum και η Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη. Από το νησί είχαμε επιλέξει εκ των προτέρων να επισκεφτούμε μόνο το Pergamus museum και το Νeus museum.
Κατευθυνθήκαμε στα εκδοτήρια που βρίσκονται στον αύλειο χώρο του Neus museum και βγάλαμε την 3ημερη museum card έναντι 24 ευρώ. Μια κάρτα που σου επιτρέπει την είσοδο σε όλα τα μουσεία του νησιού και σε αρκετά αλλά μουσεία που είναι διάσπαρτα στο Βερολίνο. Σίγουρα αξίζει να τη βγάλετε. Η ουρά που υπήρχε στο μουσείο της Περγάμου ήταν απαγορευτική για αναμονή και έτσι αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε μια άλλη μέρα πιο νωρίς, που οι ουρές θα ήταν μικρότερες. Έτσι μπήκαμε κατευθείαν στο Νέο Μουσείο χωρίς να έχει ιδιαίτερη αναμονή. Το Νέο Μουσείο, που δημιουργήθηκε μόλις το 2009, περιέχει συλλογές από την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Το σπουδαιότερο κειμήλιο του μουσείου είναι η προτομή της Νεφερτίτης. Το μουσείο πραγματικά έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και θεωρώ το Αιγυπτιακό κομμάτι του άκρως εντυπωσιακό. Ειδικά η Νεφερτίτη σε απορροφά με το κάλος της, τις λεπτομέρειες και την αξεπέραστη αισθητική της. Υπήρχε και ένα τμήμα του μουσείου που είχε αφιέρωμα (περιστασιακά φαντάζομαι) στο μούσι και τα περί αυτού, ναι καλά ακούσατε, με εκθέματα και αναφορές από το μούσι του Μαρξ μέχρι το μούσι της Κοντσίτα. Φυσικά πρόκειται για ένα ανάλαφρο και fun section που αξίζει μόνο λίγα λεπτά για χαλάρωση. Μετά από περίπου 2 ώρες στο μουσείο, βγήκαμε και περιηγηθήκαμε στο σύμπλεγμα των μουσείων του νησιού με τα υπέροχα κτίρια και τους καταπράσινους και προσεγμένους υπαίθριους χώρους.
Επόμενος σταθμός το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια ούτος ώστε να περπατήσουμε μέσα στην πόλη. Και έτσι, ξεκινήσαμε και βρεθήκαμε σε ένα υπαίθριο παζάρι στη Hackescher Markt. Στο τέλος του παζαριού υπήρχε συνωστισμός από καντίνες και πάγκους με street food, curry wurst, ψάρια και χυμούς. Εκεί είχαμε και την πρώτη μας γευστική εμπειρία ενός Curry Wurst, το οποίο ήταν πραγματικά νοστιμότατο. Φαγητό, μυρωδιές, γεύσεις ,χρώματα και κόσμος να τρώει στα όρθια και να πίνει μπύρες, με λίγα λόγια ένα βερολινέζικο μωσαϊκό, ιδανικό για μια σύντομη στάση. Μετά τη στάση μας συνεχίσαμε για το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Στη διαδρομή περάσαμε από την παλιά εβραϊκή συνοικία, την Εβραϊκή Συναγωγή (από τα ελάχιστα μέρη που υπάρχει εμφανής αστυνομική παρουσία στο Βερολίνο είναι οι συναγωγές), συναντήσαμε το Μουσείο Ramones (δεν μπήκαμε), πολλά μικρά ωραία μαγαζιά και κτίρια. Το να περπατάς στην πόλη έχει πάντα ενδιαφέρον. Αυτό, αποδείχτηκε και στην περίπτωση μας που τυχαία και δίχως να το έχουμε προγραμματίσει βρεθήκαμε μπροστά στο Brecht Haus, το σπίτι αυτής της σπουδαίας φυσιογνωμίας.
Μέτα από αρκετή ώρα περπάτημα και ενώ είχε συννεφιάσει και ήδη είχε αρχίσει να ψιχαλίζει φτάσαμε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Η έναρξη της περιήγησης σε αυτό το μουσείο είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή, καθώς στην πρώτη αίθουσα δεσπόζει ο μεγαλύτερος ανακατασκευασμένος δεινόσαυρος, ο οποίος πλαισιώνεται από άλλους δύο εξίσου επιβλητικούς ανασκευασμένους σκελετούς δεινόσαυρων. Στον ίδιο χώρο, υπάρχουν προσομοιωτές που δείχνουν τους παραπάνω σκελετούς να παίρνουν σάρκα και οστά και να κινούνται στο φυσικό τους περιβάλλον. Πραγματικά άκρως εντυπωσιακό καλωσόρισμα.
Στις υπόλοιπες αίθουσες, υπάρχει μια ποικιλία εκθεμάτων που περιλαμβάνει σκελετούς, βαλσαμωμένα ζώα, την εξελικτική πορεία των ειδών και την εξέλιξη του ηλιακού σύμπαντος (υπάρχει και μια προβολή σχετικά με αυτό σε ένα χώρο αλλά είναι μόνο στα γερμανικά). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια αίθουσα με τη wet collection. Πρόκειται για μια τεραστία γυάλινη κλειστή αίθουσα στην οποία έχει τοποθετηθεί μέρος της συλλογής του μουσείου από δείγματα πολλών ειδών τα οποία διατηρούνται σε γυάλιναδοχεία με αιθανόλη.
Ήμασταν ενθουσιασμένοι και ανυπόμονοι να γνωρίσουμε το Βερολίνο. Βέβαια υπήρχε και η αναμενόμενη κούραση. Αφού ταχτοποιηθήκαμε και ήπιαμε τις Berliner μας για να χαλαρώσουμε, ξεκινήσαμε να κάνουμε την πρώτη βόλτα μας. Η ώρα είχε πάει αισίως 9 και είχε νυχτώσει. Πεινούσαμε πολύ ήδη και έτσι αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς την Nikolaiviertel για μια σύντομη βόλτα και αναζήτηση τοπικής αυθεντικής Βερολινέζικης κουζίνας. Από τα πρώτα μας βήματα στο Βερολίνο ήμασταν ενθουσιασμένοι, απολαμβάναμε κάθε βήμα αυτής της κρύας ανοιξιάτικης βραδιάς και προσπαθούσαμε πρόωρα να καταλάβουμε την ατμόσφαιρα της πόλης. Σε λίγα λεπτά, φτάσαμε στην Nikolaiviertel, μια όμορφη γειτονιά, πολύ γραφική, ήσυχη και γεμάτη μεσαιωνικά πλακόστρωτα στενάκια. Εκεί δεσπόζει και ο ναός του Αγίου Νικολάου, δείγμα της ρωμανικής βασιλικής αρχιτεκτονικής, κτισμένος το 1230. Μετά από μια αναγνωριστική περιπλάνηση στα στενά της Nikolaiviertel, κατευθυνθήκαμε προς στο Zum Nussbaum, πρόκειται για εστιατόριο, το οποίο είχαμε εντοπίσει από την Αθήνα. Στην ουσία, πρόκειται για μια παραδοσιακή μπιραρία, με ζεστό χώρο και αρκετά τοπικά πιάτα. Οι πελάτες ήταν όλοι γερμανοί, και το προσωπικό δεν μιλούσε καν Αγγλικά. Ήμασταν τυχεροί γιατί είχαμε βρει αυτό που θέλαμε, μια κλασική αυθεντική Βερολινέζικη μπυραρία με τοπικό φαγητό και πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Το πολύ καλό φαγητό και οι μπύρες σε συνδυασμό με την κούραση είχαν σαν αποτέλεσμα λίγο πριν τις 12 να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Η σύντομη διαδρομή της επιστροφής μέσα από το Museum island και διασχίζοντας τον ποταμό Spree δικαίωναν τις προσδοκίες μας και μεγάλωναν την ανυπομονησία μας για την αυριανή μας ημέρα.
2η Ημέρα
Η δεύτερη ημέρα μας περίμενε και αφού ξυπνήσαμε ξεκούραστοι πλέον, προσπαθήσαμε να οργανώσουμε το γεμάτο πρόγραμμα μας. Ο πρώτος σταθμός ήταν η Nikolaivertel, η οποία μας μάγεψε από την προηγούμενη βραδιά. Εκεί βρήκαμε ένα μικρό όμορφο μαγαζάκι, όπου ήπιαμε τον καφέ μας και φάγαμε ένα απλό πρωινό. Το περιβάλλον πολύ όμορφο, ωστόσο ο καφές και το πρωινό μέτρια.
Στην συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς το Νησί των Μουσείων (λίγα μετρά απέχουν μόνο) στο οποίο εδρεύει το πλέον must see μουσείο, δηλαδή το Μουσείο της Περγάμου, καθώς και το Neus museium, το Altes Museum, το Bode museum και η Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη. Από το νησί είχαμε επιλέξει εκ των προτέρων να επισκεφτούμε μόνο το Pergamus museum και το Νeus museum.
Κατευθυνθήκαμε στα εκδοτήρια που βρίσκονται στον αύλειο χώρο του Neus museum και βγάλαμε την 3ημερη museum card έναντι 24 ευρώ. Μια κάρτα που σου επιτρέπει την είσοδο σε όλα τα μουσεία του νησιού και σε αρκετά αλλά μουσεία που είναι διάσπαρτα στο Βερολίνο. Σίγουρα αξίζει να τη βγάλετε. Η ουρά που υπήρχε στο μουσείο της Περγάμου ήταν απαγορευτική για αναμονή και έτσι αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε μια άλλη μέρα πιο νωρίς, που οι ουρές θα ήταν μικρότερες. Έτσι μπήκαμε κατευθείαν στο Νέο Μουσείο χωρίς να έχει ιδιαίτερη αναμονή. Το Νέο Μουσείο, που δημιουργήθηκε μόλις το 2009, περιέχει συλλογές από την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Το σπουδαιότερο κειμήλιο του μουσείου είναι η προτομή της Νεφερτίτης. Το μουσείο πραγματικά έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και θεωρώ το Αιγυπτιακό κομμάτι του άκρως εντυπωσιακό. Ειδικά η Νεφερτίτη σε απορροφά με το κάλος της, τις λεπτομέρειες και την αξεπέραστη αισθητική της. Υπήρχε και ένα τμήμα του μουσείου που είχε αφιέρωμα (περιστασιακά φαντάζομαι) στο μούσι και τα περί αυτού, ναι καλά ακούσατε, με εκθέματα και αναφορές από το μούσι του Μαρξ μέχρι το μούσι της Κοντσίτα. Φυσικά πρόκειται για ένα ανάλαφρο και fun section που αξίζει μόνο λίγα λεπτά για χαλάρωση. Μετά από περίπου 2 ώρες στο μουσείο, βγήκαμε και περιηγηθήκαμε στο σύμπλεγμα των μουσείων του νησιού με τα υπέροχα κτίρια και τους καταπράσινους και προσεγμένους υπαίθριους χώρους.
Επόμενος σταθμός το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια ούτος ώστε να περπατήσουμε μέσα στην πόλη. Και έτσι, ξεκινήσαμε και βρεθήκαμε σε ένα υπαίθριο παζάρι στη Hackescher Markt. Στο τέλος του παζαριού υπήρχε συνωστισμός από καντίνες και πάγκους με street food, curry wurst, ψάρια και χυμούς. Εκεί είχαμε και την πρώτη μας γευστική εμπειρία ενός Curry Wurst, το οποίο ήταν πραγματικά νοστιμότατο. Φαγητό, μυρωδιές, γεύσεις ,χρώματα και κόσμος να τρώει στα όρθια και να πίνει μπύρες, με λίγα λόγια ένα βερολινέζικο μωσαϊκό, ιδανικό για μια σύντομη στάση. Μετά τη στάση μας συνεχίσαμε για το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Στη διαδρομή περάσαμε από την παλιά εβραϊκή συνοικία, την Εβραϊκή Συναγωγή (από τα ελάχιστα μέρη που υπάρχει εμφανής αστυνομική παρουσία στο Βερολίνο είναι οι συναγωγές), συναντήσαμε το Μουσείο Ramones (δεν μπήκαμε), πολλά μικρά ωραία μαγαζιά και κτίρια. Το να περπατάς στην πόλη έχει πάντα ενδιαφέρον. Αυτό, αποδείχτηκε και στην περίπτωση μας που τυχαία και δίχως να το έχουμε προγραμματίσει βρεθήκαμε μπροστά στο Brecht Haus, το σπίτι αυτής της σπουδαίας φυσιογνωμίας.
Μέτα από αρκετή ώρα περπάτημα και ενώ είχε συννεφιάσει και ήδη είχε αρχίσει να ψιχαλίζει φτάσαμε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Η έναρξη της περιήγησης σε αυτό το μουσείο είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή, καθώς στην πρώτη αίθουσα δεσπόζει ο μεγαλύτερος ανακατασκευασμένος δεινόσαυρος, ο οποίος πλαισιώνεται από άλλους δύο εξίσου επιβλητικούς ανασκευασμένους σκελετούς δεινόσαυρων. Στον ίδιο χώρο, υπάρχουν προσομοιωτές που δείχνουν τους παραπάνω σκελετούς να παίρνουν σάρκα και οστά και να κινούνται στο φυσικό τους περιβάλλον. Πραγματικά άκρως εντυπωσιακό καλωσόρισμα.
Στις υπόλοιπες αίθουσες, υπάρχει μια ποικιλία εκθεμάτων που περιλαμβάνει σκελετούς, βαλσαμωμένα ζώα, την εξελικτική πορεία των ειδών και την εξέλιξη του ηλιακού σύμπαντος (υπάρχει και μια προβολή σχετικά με αυτό σε ένα χώρο αλλά είναι μόνο στα γερμανικά). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια αίθουσα με τη wet collection. Πρόκειται για μια τεραστία γυάλινη κλειστή αίθουσα στην οποία έχει τοποθετηθεί μέρος της συλλογής του μουσείου από δείγματα πολλών ειδών τα οποία διατηρούνται σε γυάλιναδοχεία με αιθανόλη.
Εν κατακλείδι, το υπόλοιπο μουσείο δεν είναι εφάμιλλο με την πρώτη αίθουσα των ανασκευασμένων σκελετών δεινόσαυρων αλλά κατά την προσωπική μου άποψη, αυτό και μόνο το καθιστά άξιο επίσκεψης.
Συνεχίσαμε την περιπλάνηση μας στην πόλη με επόμενο σταθμό το Reichstag, προκειμένου να προμηθευτούμε τα κατάλληλα έγγραφα που απαιτούνται για την επίσκεψη στο Γυάλινο θόλο του. Η διαδρομή και πάλι είχε πολύ ενδιαφέρον καθώς συναντήσαμε κτίρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής. Όταν φτάσαμε στο Γερμανικό Κοινοβούλιο και μετά από αρκετές ερωτήσεις κατευθυνθήκαμε στο κιόσκι που σε προμηθεύουν με την κατάλληλη άδεια εισόδου για το θόλο. Πρέπει να έχετε μαζί σας ταυτότητες για την άδεια εισόδου. Μετά από αρκετή αναμονή πλέον της ώρας και αφού επιλέξαμε την ημέρα και την ώρα επίσκεψης, πήραμε το απαραίτητο έγγραφο-άδεια. Κατά την αναμονή μας στην ουρά εμφανίστηκε και ένας σκίουρος που ξεπρόβαλε από το Tiergarten που στην ουσία συνορεύει με την Γερμανική Βουλή.
Συνεχίσαμε μέσω του πάρκου για την Πύλη του Βρανδεμβούργου. Στον ενδιάμεσο της μικρής διαδρομής υπάρχει μια λιμνούλα, μνημείο για τους Ρομά που εκκαθαριστήκαν κατά την ναζιστική περίοδο. Πόλυ σύντομα βρεθήκαμε στην Πύλη.
Ο ήλιος έκανε ξανά την εμφάνιση του και φώτισε την πολύ-φωτογραφημένη Πύλη. Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες αποφασίσαμε να διασχίσουμε την Unter den Linden. Ο δρόμος με τις φλαμουριές, είναι μια ξακουστή μεγάλη λεωφόρος που ενώνει την Πύλη του Βραδεμβούργου με την περιοχή Mitte. Κατά μήκος της, υπάρχουν πολλά σημεία ενδιαφέροντος, όπως μουσεία, πρεσβείες, καφέ, και θεωρείται ένας από τους πιο όμορφους περιπάτους στο Βερολίνο. Δυστυχώς τα έργα που γίνονται στο μέσο αυτής καθ όλο του μήκους της μας απογοήτευσαν. Στην ουσία, ήταν ένα μεγάλο εργοτάξιο που σου στερούσε την οπτική επαφή με την απέναντι πλευρά της Λεωφόρου. Η απογοήτευση συνεχίστηκε όταν φτάσαμε στο ύψος της Βebelplatz, προκειμένου να δούμε το μνημείο, όπου οι Ναζί το 1933 κάψαμε περί τα 20.000 βιβλία, ανάμεσα σε αυτά βιβλία του Μαρξ, της Λούξεμπουργκ, του Φροιντ κ.α., χωρίς και αυτό όμως να είναι προσβάσιμο και ορατό λόγω του εργοταξίου. Συνεχίσαμε την βόλτα και καταλήξαμε στο Μαρξ και Ενγκελς Φόρουμ και στην συνέχεια συναντησαμε τπ Κόκκινο Δημαρχείο.Το Φόρουμ είναι ένα μικρό πράσινο πάρκο, στο οποίο βρίσκονται τα περίφημα αγάλματα του Μαρξ και του Ένγκελς. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και με την ύπαρξη των εργοταξίων, πρόκειται για ένα απολαυστικό περίπατο. Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε αργά το απόγευμα στο ξενοδοχείο μας.
Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την Potsdamer platz. Η Potsdamer platz είχε ισοπεδωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου και τα χρόνια που ακλούθησαν ανοικοδομήθηκε πλήρως. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πλέον να κυριαρχούν σύγχρονα, εντυπωσιακής αρχιτεκτονικής γυάλινα κτίρια, κάποια από αυτά είναι δημιουργία του Renzo Piano. Επίσης, εκεί βρίσκεται το Sony Center, κινηματογράφοι και αρκετά εστιατόρια. Στην Potsdamer platz φτάσαμε εύκολα με το U-bann. Με το που ανεβαίνεις στην πλατεία αντικρίζεις την συστάδα των εντυπωσιακών κτιρίων και ειδικά την νύχτα με τον εξαιρετικό φωτισμό που διαθέτουν το θέαμα είναι εξαιρετικό. Λίγα μετρά από την πλατεία, διασώζονται και κάποια τμήματα του τείχους. Αντικρίζοντας τα τμήματα αυτά, τα οποία στην ουσία βρίσκονται στην σκιά των συγχρόνων οικοδομικών όγκων, πραγματικά αναλογίζεσαι την αντιφατικότητα που έχει βιώσει και εξακολουθεί να βιώνει αυτή η πόλη και οι κάτοικοι της.
Αφού περιηγήθηκα για λίγο, πήγαμε στο Sony center, ένα εξίσου εντυπωσιακό πολυχώρο. Εκεί επιλέξαμε να κάτσουμε για φαγητό. Πήραμε μια ποικιλία κρεάτων και μπύρες. Το φαγητό ήταν μέτριο προς καλό και σίγουρο πολύ ακριβό. Και πάλι το πολύ φαγητό και η κούραση όλη της ημέρας έκαναν το ξενοδοχείο την μονή επιλογή για την συνεχεία. Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν ήμασταν οι τύποι για ξενύχτι.
3ημερα
Την τρίτη ημέρα ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς και αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ποδήλατα. Σχεδόν όλοι οι φίλοι μας, που είχαν επισκεφτεί το Βερολίνο, το είχαν προτείνει και η αλήθεια είναι πως και εμείς οι ίδιοι το διαπιστώσαμε όταν αντικρίσαμε το εξαιρετικό δίκτυο ποδηλατοδρόμων που διαθέτει η πόλη. Έτσι νωρίς νωρίς και με μεγάλη ευκολία νοικιάσαμε τα ποδήλατα μας (μια παροχή που διέθετε το ξενοδοχείο μας). Ο πρώτος σταθμός της βόλτας είχε προκαθοριστεί από την προηγούμενη ημέρα και ήταν το Μουσείο της Πέργαμου. Με τα ποδήλατα μας ξεκινήσαμε κατευθείαν για το νησί των μουσείων και πόλυ γρήγορα και ξεκούραστα φτάσαμε σε πολύ λίγα λεπτά. Η ουρά αναμονής που συναντήσαμε, προς μεγάλη ανακούφιση μας, ήταν μικρή συγκρινόμενη με την προηγούμενη ημέρα. Δυστυχώς ήδη είχαμε πληροφορηθεί ότι το μισό μουσείο είναι υπό ανακαίνιση (Ο ναός της Περγάμου δεν είναι επισκέψιμος). .Σημαντικό είναι να μην παραλείψετε να πάρετε audioguide που είναι στα ελληνικά, και είναι δωρεάν. Είναι ευρέως γνωστό ότι το Μουσείο της Πέργαμου ένα από τα σπουδαιότερα μουσεία του κόσμου, επομένως ότι και να αναφέρω είναι περιττό..Τι να πρωτοπώ πύλη της Ασταρτης, η πρόσοψη της αγοράς της Μιλήτου είναι τόσα πολλά. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η επίσκεψη σε αυτό το μουσείο είναι από μονή της ξεχωριστοί εμπειρία.
Πέρα του μουσειακού ενδιαφέροντος αυτό που μου προξένησε εντύπωση είναι το γεγονός ότι ολόκληρες τάξεις από μικρά παιδιά που επισκέπτονταν το μουσείο κατα την ξενάγηση και φορούσαν τις τοπικές ενδυμασίες των περιοχών ενδιαφέροντας του μουσείου. Αποδεικνύοντας πως τα παιδιά διδάσκονται με βιωματικό τρόπο την κατανόηση και την αποδοχή των "ξένων" πολιτισμών και θρησκειών.
Το μουσείο μας εντυπωσίασε και πραγματικά ενθουσιασμένοι συνεχίσαμε με τα ποδήλατα μας για το Gendarmenmarkt. Όταν φτάσαμε απολαύσαμε μια κρύα μπύρα στην πλατεία της Gendarmenmark όπου εδρεύει το concert Hall, και 2 εκκλησιές. Αρκετός κόσμος απολάμβανε τον ήλιο ενώ υπήρχαν και αρκετοί μουσικοί του δρόμου.
Κοντά στην πλατεία είχαμε πληροφορηθεί ότι υπάρχει το Fassbender & Rausch, μια σοκολατοποιΐα, η καλύτερη κατά πολλούς στο Βερολίνο. Όπως καταλαβαίνετε την επισκεφτήκαμε. Πρόκειται για ένα προσεγμένο χώρο με μια δόση πολυτελείας. Κάθε λογής σοκολάτες και σοκολατάκια υπάρχουν στις προθήκες του, καθώς και πολλά ομοιώματα από σοκολάτα με θέμα τα αξιοθέατα του Βερολίνου και όχι μόνο. Πράγματι, οι σοκολάτες που δοκιμάσαμε ήταν εκπληκτικές, βεβαία η σοκολάτα με αλάτι έκλεψε τις εντυπώσεις. Όσο αφορά τις τιμές έχω να πω πως είναι τσιμπημένες, αλλά όχι απλησίαστες για μια μικρή δόκιμη. Οι σοκολάτες μας άνοιξαν την όρεξη, και μας τράβηξαν την προσοχή οι μυρωδιές από ένα φούρνος που υπήρχε εκεί κοντά. Δυστυχώς όνομα δεν θυμάμαι, άλλα ήταν σχετικά κοντά στο Fassbender & Rausch. Καθίσαμε λοιπόν και φάγαμε πρέτσελ, τάρτες και διάφορα άλλα, καθώς η ποικιλία που διέθετε σε έβαζε σε πειρασμό.
Έχοντας ανακτήσει δυνάμεις κατευθυνθήκαμε προς το Chekpoinτ Charlie. To checkpoint charlie ήταν ένα σημεία έλεγχου και διέλευσης ανάμεσα σε Δυτική και Ανατολική Γερμάνια και αποτελεί σύμβολο εκείνης της ψυχροπολεμικής εποχής. Είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες που υπάρχουν εκεί και βλέπεις ότι σε απόσταση λίγων μέτρων βρισκότανε αντιμέτωπα Σοβιετικά και Αμερικανικά άρματα μάχη.
Αφού περιηγηθήκαμε για λίγο στην περιοχή και αγοράσαμε κάποια αναμνηστικά, ξεκινήσαμε για το Εβραϊκό μουσείο. Το Εβραϊκό μουσείο αποτελεί και αυτό ξεχωριστή εμπειρία, καθώς αυτό που λαμβάνει και βιώνει ο επισκέπτης δεν οφείλεται μόνο στα εκθέματα, αλλά σε ολόκληρο του κτιριακό συγκρότημα.
Το μουσείο αποτελείται από 2 κτίρια, το παλιό μπαρόκ κτίριο και νέο. Τα 2 κτίρια συνδέονται υπόγεια. Το νέο κτίριο παρουσιαζει από αρχιτεκτονική άποψη ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εξωτερικά αντικρίζεις μεταλλικές επιφανές με λεπτές σχισμές και εκπομπές, ενώ εσωτερικά σκάλες, στενοί διάδρομοι, και ασύμμετροι άξονες γεμίζουν το χώρο. Αυτό που σε συγκλονίζει είναι ο τρόπος που το κτίριο, μέσω της αρχιτεκτονικής του, συμμετέχει στην ξενάγηση και σου προκαλεί συναισθήματα. Χαρακτηριστικό είναι το τμήμα με τα " τα πεσμένα φύλλα", όπου σε μια ψυχρή μακρόστενη αίθουσα κείτονται χιλιάδες μεταλλικά προσωπεία, τα οποία είναι απλωμένα στο δάπεδο, και καθώς περπατάς πάνω τους γεννούν σκληρούς και απόκοσμους ήχους που αντηχούν στους τοίχους από σκυρόδεμα. Επίσης, "το κενό του ολοκαυτώματος" ένα δωμάτιο ύψους 27 μέτρων που στερείται οποιαδήποτε μορφής θέρμανσης και φωτός, παρά μόνο μιας οπής που βρίσκεται στην κορυφή του, επιβάλλει μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που σε κάνει να νιώσεις την απόγνωση και τον αποκλεισμό που βίωσαν οι πληθυσμοί των Εβραίων τότε. Οι επιτηδευμένα αδιέξοδες διαδρομές που σε αποπροσανατολίζουν σε κάνουν να νιώσεις το διωγμό και το κατατρεγμό των Εβραίων. Όσο αφορά τα υπόλοιπα εκθέματα έχουν ενδιαφέρον και εξιστορούν την κοινωνική και πολιτισμική πορεία των Εβραιών στο πέρασμα των χρόνων.
Μετά το Εβραϊκό Μουσείο, σειρά είχε ο Γυάλινος θόλος της Γερμανικής Βουλής, που την προηγούμενη μέρα είχαμε προμηθευτεί τις άδειες εισόδου για συγκεκριμένη ώρα. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε λίγο αγχωμένοι για να είμαστε εγκαίρως εκεί. Ευτυχώς με τα ποδήλατα όλες οι αποστάσεις μικραίνουν και έτσι φτάσαμε στην ώρα μας και ξεκλέψουμε και λίγο χρόνο καταφέραμε για να φάμε ένα Curry Wurst στο δρόμο.
Στην είσοδο του κοινοβούλιο περάσαμε από έλεγχο (πράγμα που συμβαίνει στο σύνολο σχεδόν των μουσείων που πήγαμε) και περιμέναμε για λίγη ώρα. Με ένα γυάλινο ασανσέρ ανεβήκαμε στην οροφή που βρίσκεται ο θόλος. Πράγματι μια εντυπωσιακή δημιουργία από γυαλί, καθρέφτες και μέταλλο με ένα διάδρομο σε μορφή σπιράλ να σε οδηγεί στην κορυφή του θόλου. Η θέα και αυτή αντάξια της φήμης της. Ειδικά, βράδυ το θέαμα πρέπει να απογειώνεται, εμείς δυστυχώς πήγαμε ημέρα. Νομίζω από τις φωτογραφίες μπορείτε να πάρετε μια γεύση. Εκεί μας προμηθεύσαμε με audioguide, το οποίο αναλόγως της θέσης που βρίσκεσαι στον διάδρομο, σου περιγραφεί τη βλέπεις στην γυρω περιοχη.
Αφού απολαύσαμε την υπέροχη θέα κατεβήκαμε από το θόλο και αποφασίσαμε να πάμε στο Tierganten. Εκεί βρήκαμε ένα πολύ ωραίο πλάτωμα με γρασίδι όπου αποφασίζουμε να κάτσουμε λίγο και ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας. Το Tierganten είναι ένα αχανές πάρκο, πανέμορφο, καθαρό και προσεγμένο. Πραγματικό δώρο για του κατοίκους αυτής της πόλης.
Ο ενθουσιασμός αποτελεί κινητήριο δύναμη και έτσι παρόλη την κούραση μας είπαμε να πάμε στο Kreuzberg. Με την βοήθεια του Gps και με αρκετές ερωτήσεις φτάσαμε. Το Kreuzberg είναι μια ξεχωριστή και πολλή ζωντανή περιοχή του Βερολίνου, στέκι των νέων της πόλης με πολλά καφέ, μπαρ και εστιατόρια και καταλήψεις. Θα συναντήσεις όλα τα ειδή Βερολινεζών από τύπους με κουστούμια μέχρι punk και hipsters. Είναι έντονο και το Τουρκικό στοιχείο. Αφού κάναμε αρκετές βόλτες μιας και έχει και πολύ ενδιαφέροντα μαγαζιά κάτσαμε για μια μπύρα σε ένα καφέ. Η μπύρα βέβαια συνοδεύτηκε και από ένα εξαιρετικό ρωσικό κέικ, όπως μας είπαν, που ακόμα θυμάμαι την υπέροχη γεύση του. Κάτσαμε αρκετή ώρα και ήδη είχε βραδιάσει, όποτε αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφή προς την mitte.
Πριν το ξενοδοχείο μας αποφασίσαμε να ανέβουμε μέχρι τον σταθμό του μετρό της Alexanderplatz, όπου μας είχε κολλήσει, από την 1η ημέρα, η εικόνα από τα Burger King και ενός άλλου μαγαζιού με fish&chips. Έτσι αφού πήραμε τις προμήθειες μας, τις βάλαμε στα καλαθάκια από τα ποδήλατα μας και σε 5΄ημασταν στο ξενοδοχείο και απολαμβάναμε τα καλά του "βρώμικου" δυτικού πολιτισμού. Η συνέχεια αναμενόμενη, μετά από τόσο φαγητό και κούραση δεν υπήρχε περιθώριο για έξοδο.
Συνεχίζεται......
