Marlin
Member
- Μηνύματα
- 171
- Likes
- 197
- Επόμενο Ταξίδι
- Κροατία, Δαλματικές ακτές
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κένυα
Μέρα 3η
«Εγέρθειτο» πρωί πρωί την τρίτη αυτή μέρα του ταξιδιού με ανεβασμένη διάθεση, και ανοίγοντας το παντζούρι η εικόνα σε έκανε να χαμογελάς.
Η πρωινή δροσιά έκανε το μέρος να φαίνεται πιο άγριο, και ταυτόχρονα πιο σοφό. Κατεβαίνοντας την τρίζουσα σκάλα, 2 πατώματα κάτω η «μαμά» μας είχε ετοιμάσει ένα λουκούλειο πρωινό! Το τραπεζάκι μας, μας περίμενε στρωμένο και είχε τα πάντα!! Αρτοσκευάσματα, βούτυρο, τυρί κρέμα, γιαούρτι, προσούτο, χυμούς, ζεστό καφεδάκι, φρούτα....τα πάντα!!! Φάγαμε καλά να πάρουμε ενέργεια γιατί είχαμε μπροστά μας ταξίδι. Αποχαιρετήσαμε την αξιολάτρευτη «μαμά» που λίγο ακούσαμε τη φωνή της, μιας που επειδή δε μιλούσε Αγγλικά, ήξερε πολύ καλή παντομίμα.
Και πάλι στο δρόμο οι δυο φιλενάδες, αυτή τη φορά προς το σταθμό των τρένων του Como όπου αφήσαμε το αμάξι, και θα παίρναμε τρένο με προορισμό το Milano, την πόλη της μόδας, του στύλ, των καλοντυμένων ανδρών και γυναικών, πόλη της Brera, του τζελάτο, του Leonardo Da Vinci, και πολλών άλλων.
Με το γρήγορο και αθόρυβο τρένο (το οποίο είχε καθυστέρηση 20’ (!) αλλά έφτανε σε 40’ στο Μιλάνο) φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό Stazione Centrale και βγάλαμε μια 48ωρη κάρτα “Milan card” που περιελάμβανε εκτός από μετακινήσεις με όλα τα μέσα μεταφοράς για 2 μέρες και κάποιες εκπτώσεις σε μουσεία, μπαρ, εστιατόρια κτλ. Το ξενοδοχείο που θα μέναμε 2 βράδια ηταν πολύ κοντά στη στάση του μετρό “Moscova”. Γρήγορη τακτοποίηση στο δωμάτιο (ένα απλό, καθαρό δωμάτιο ξενοδοχείου πόλης με ανακαινισμένο μπάνιο) και αναχώρηση για νέες περιπέτειες!!!
Πρώτο μας μέλημα σα διανοούμενες ψυχές, επίσκεψη στην πινακοθήκη της Brera. Ένα μεγαλοπρεπές, νεοκλασικό, πολύ ενδιαφέρον από αρχιτεκτονικής άποψης κτίριο, με υπαίθρια αυλή και ένα μεγάλο άγαλμα του Ναπολέοντα στη μέση της. Εκεί εκτίθονται πολλά έργα, μεταξύ άλλων των Modigliani, Rebrand, Francesco Hayez. Η φωτογράφιση απαγορευόταν, ακόμη και χωρίς φλας...γι΄ αυτό μελετήσαμε τον κάθε πίνακα που μας άρεσε πολύ διεξοδικά!
Αφού τελειώσαμε από κεί, γευματίσαμε στα γρήγορα σε ενα από τα εστιατόρια της Brera στον πεζόδρομο. Περπατήσαμε μέχρι το Duomo, χαζεύοντας τις βιτρίνες, μπαίνοντας και στον «πειρασμό» κάποιων μικρό-αγορών
Βρεθήκαμε στο μεγάλο πάρκο βόρεια του Μιλάνο, μέχρι την Porta Sempione που μας θύμησε την μεγαλοπρεπή Πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο, ο κόσμος εκεί έκανε ηλιοθεραπεία, πικ-νικ, ποδήλατο, τζοκινγκ.. τίποτα δε θύμιζε το πολύβουο κέντρο που βρισκόταν τόσο κοντά. Ήταν ότι πρέπει για σιέστα στο διάλειμμα από τη δουλειά.
Πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε στην στάση κοντά στην εκκλησία Maria de La Grazie που δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο πίνακας του Leonardo Da Vinci “The last supper” – ο Μυστικός δείπνος. Στην αυλή της εκκλησίας υπήρχε ένα πολύ όμορφο παρκάκι όπου και ξαποστάσαμε.
Ειλικρινά ντρέπομαι που το ομολογώ, αλλά είναι δεύτερη φορά που πάω Μιλάνο και δε μπόρεσα να δω τον Μυστικό Δείπνο του Leonardo. Την πρώτη φορά που πήγα ήταν κλειστά (για λόγο που δεν έμαθα ποτέ – δεν ήταν Κυριακή πάντως) και την επόμενη έφευγα πρωί οπότε δεν υπήρχε άλλος χρόνος. Αυτή τη φορά πήγαμε γεμάτες χαρά και φάγαμε το ξενέρωμα της ζωής μας όταν μας είπαν στο γκισέ οτι χρειάζεται κράτηση και είναι sold out μέχρι την επόμενη Τετάρτη(!). Μια εβδομάδα μπροστά δηλαδή... Πως την πάτησα έτσι ακόμη δεν μπορώ να το χωνέψω... Θα ’πρεπε να το’χω ψάξει νωρίτερα.. μιας και ούτε την προηγούμενη φορά είχα οργανωθεί. Τώρα αναγκαστικά θα πρέπει να ξαναπάω Μιλάνο...!!! Τέλος πάντων ότι έγινε έγινε. Οπότε παιδιά όποιος ενδιαφέρεται.. Προσοχή προσοχή!! Θέλει κράτηση μέσω internet ίσως και προπληρωμή του εισητηρίου.
Το βράδυ φάγαμε και ήπιαμε σε ένα συμπαθέστατο bistro σε μια περιοχή που μας είπαν από τη ρεσεψιον οτι αναπτύσεται τώρα η βραδυνή διασκέδαση, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό (αυτό από μόνο του αποτελεί αρνητικό στοιχείο). Ήταν αρκετά ερημική περιοχή, εκτός από 2-3 μπαράκια και 2-3 εστιατόρια που είχαν κόσμο, στο δρόμο δε περπατούσε ψυχή! Ο σερβιτόρος που τον ρωτήσαμε πως να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο (γύρω στα μεσάνυχτα), είπε να πάρουμε ταξί, διότι εκείνη την ώρα ήταν πολύ σκοτεινά στους δρόμους. Πράγματι, πηγαίνοντας προς την πιάτσα των ταξί 100 μέτρα πιο πέρα το διαπιστώσαμε οτι ήταν σκοτεινά καθώς επίσης κυκλοφορούσαν και αρκετοί εκδιδόμενοι-ες και άλλων γενών (!). Η πληροφορία οτι αναπτύσεται η βραδυνή διασκέδαση στη συγκεκριμένη περιοχή δεν ήταν σαφής....!! Τι είδους διασκέδαση εννοούσε ο κύριος; Αμελήσαμε να τον ρωτήσουμε την επόμενη...!
«Εγέρθειτο» πρωί πρωί την τρίτη αυτή μέρα του ταξιδιού με ανεβασμένη διάθεση, και ανοίγοντας το παντζούρι η εικόνα σε έκανε να χαμογελάς.
Η πρωινή δροσιά έκανε το μέρος να φαίνεται πιο άγριο, και ταυτόχρονα πιο σοφό. Κατεβαίνοντας την τρίζουσα σκάλα, 2 πατώματα κάτω η «μαμά» μας είχε ετοιμάσει ένα λουκούλειο πρωινό! Το τραπεζάκι μας, μας περίμενε στρωμένο και είχε τα πάντα!! Αρτοσκευάσματα, βούτυρο, τυρί κρέμα, γιαούρτι, προσούτο, χυμούς, ζεστό καφεδάκι, φρούτα....τα πάντα!!! Φάγαμε καλά να πάρουμε ενέργεια γιατί είχαμε μπροστά μας ταξίδι. Αποχαιρετήσαμε την αξιολάτρευτη «μαμά» που λίγο ακούσαμε τη φωνή της, μιας που επειδή δε μιλούσε Αγγλικά, ήξερε πολύ καλή παντομίμα. Και πάλι στο δρόμο οι δυο φιλενάδες, αυτή τη φορά προς το σταθμό των τρένων του Como όπου αφήσαμε το αμάξι, και θα παίρναμε τρένο με προορισμό το Milano, την πόλη της μόδας, του στύλ, των καλοντυμένων ανδρών και γυναικών, πόλη της Brera, του τζελάτο, του Leonardo Da Vinci, και πολλών άλλων.
Με το γρήγορο και αθόρυβο τρένο (το οποίο είχε καθυστέρηση 20’ (!) αλλά έφτανε σε 40’ στο Μιλάνο) φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό Stazione Centrale και βγάλαμε μια 48ωρη κάρτα “Milan card” που περιελάμβανε εκτός από μετακινήσεις με όλα τα μέσα μεταφοράς για 2 μέρες και κάποιες εκπτώσεις σε μουσεία, μπαρ, εστιατόρια κτλ. Το ξενοδοχείο που θα μέναμε 2 βράδια ηταν πολύ κοντά στη στάση του μετρό “Moscova”. Γρήγορη τακτοποίηση στο δωμάτιο (ένα απλό, καθαρό δωμάτιο ξενοδοχείου πόλης με ανακαινισμένο μπάνιο) και αναχώρηση για νέες περιπέτειες!!!
Πρώτο μας μέλημα σα διανοούμενες ψυχές, επίσκεψη στην πινακοθήκη της Brera. Ένα μεγαλοπρεπές, νεοκλασικό, πολύ ενδιαφέρον από αρχιτεκτονικής άποψης κτίριο, με υπαίθρια αυλή και ένα μεγάλο άγαλμα του Ναπολέοντα στη μέση της. Εκεί εκτίθονται πολλά έργα, μεταξύ άλλων των Modigliani, Rebrand, Francesco Hayez. Η φωτογράφιση απαγορευόταν, ακόμη και χωρίς φλας...γι΄ αυτό μελετήσαμε τον κάθε πίνακα που μας άρεσε πολύ διεξοδικά!
Αφού τελειώσαμε από κεί, γευματίσαμε στα γρήγορα σε ενα από τα εστιατόρια της Brera στον πεζόδρομο. Περπατήσαμε μέχρι το Duomo, χαζεύοντας τις βιτρίνες, μπαίνοντας και στον «πειρασμό» κάποιων μικρό-αγορών
Βρεθήκαμε στο μεγάλο πάρκο βόρεια του Μιλάνο, μέχρι την Porta Sempione που μας θύμησε την μεγαλοπρεπή Πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο, ο κόσμος εκεί έκανε ηλιοθεραπεία, πικ-νικ, ποδήλατο, τζοκινγκ.. τίποτα δε θύμιζε το πολύβουο κέντρο που βρισκόταν τόσο κοντά. Ήταν ότι πρέπει για σιέστα στο διάλειμμα από τη δουλειά.
Πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε στην στάση κοντά στην εκκλησία Maria de La Grazie που δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο πίνακας του Leonardo Da Vinci “The last supper” – ο Μυστικός δείπνος. Στην αυλή της εκκλησίας υπήρχε ένα πολύ όμορφο παρκάκι όπου και ξαποστάσαμε.
Ειλικρινά ντρέπομαι που το ομολογώ, αλλά είναι δεύτερη φορά που πάω Μιλάνο και δε μπόρεσα να δω τον Μυστικό Δείπνο του Leonardo. Την πρώτη φορά που πήγα ήταν κλειστά (για λόγο που δεν έμαθα ποτέ – δεν ήταν Κυριακή πάντως) και την επόμενη έφευγα πρωί οπότε δεν υπήρχε άλλος χρόνος. Αυτή τη φορά πήγαμε γεμάτες χαρά και φάγαμε το ξενέρωμα της ζωής μας όταν μας είπαν στο γκισέ οτι χρειάζεται κράτηση και είναι sold out μέχρι την επόμενη Τετάρτη(!). Μια εβδομάδα μπροστά δηλαδή... Πως την πάτησα έτσι ακόμη δεν μπορώ να το χωνέψω... Θα ’πρεπε να το’χω ψάξει νωρίτερα.. μιας και ούτε την προηγούμενη φορά είχα οργανωθεί. Τώρα αναγκαστικά θα πρέπει να ξαναπάω Μιλάνο...!!! Τέλος πάντων ότι έγινε έγινε. Οπότε παιδιά όποιος ενδιαφέρεται.. Προσοχή προσοχή!! Θέλει κράτηση μέσω internet ίσως και προπληρωμή του εισητηρίου.
Το βράδυ φάγαμε και ήπιαμε σε ένα συμπαθέστατο bistro σε μια περιοχή που μας είπαν από τη ρεσεψιον οτι αναπτύσεται τώρα η βραδυνή διασκέδαση, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό (αυτό από μόνο του αποτελεί αρνητικό στοιχείο). Ήταν αρκετά ερημική περιοχή, εκτός από 2-3 μπαράκια και 2-3 εστιατόρια που είχαν κόσμο, στο δρόμο δε περπατούσε ψυχή! Ο σερβιτόρος που τον ρωτήσαμε πως να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο (γύρω στα μεσάνυχτα), είπε να πάρουμε ταξί, διότι εκείνη την ώρα ήταν πολύ σκοτεινά στους δρόμους. Πράγματι, πηγαίνοντας προς την πιάτσα των ταξί 100 μέτρα πιο πέρα το διαπιστώσαμε οτι ήταν σκοτεινά καθώς επίσης κυκλοφορούσαν και αρκετοί εκδιδόμενοι-ες και άλλων γενών (!). Η πληροφορία οτι αναπτύσεται η βραδυνή διασκέδαση στη συγκεκριμένη περιοχή δεν ήταν σαφής....!! Τι είδους διασκέδαση εννοούσε ο κύριος; Αμελήσαμε να τον ρωτήσουμε την επόμενη...!
Αναχώρηση από τον κεντρικό σταθμό των τρένων του 
Πάντως αν εχεις κάποιο στοιχείο για την διαμονή είναι ευπρόσδεκτο.
