Ρουμανία Ανοιξιάτικη Ρουμανία

[FairiezWearBoots]

Σα να σε εντόπισε το μάτι μου κάπου αλλά είπα να μη σε φωνάξω με αυτό το περίεργο ψευδώνυμο που έχεις διαλέξει! Στο αεροπλάνο μέσα μου ήρθε η έμπνευση να φωνάξω τραβελστόρις για να δω αντιδράσεις αλλά με συγκράτησε η παρέα μου...

επρεπε ρεεεεε χαχαχαχα θα γυρναγα σιγουρα....ημουνα παρεα με τους φωνακλαδες ιφ γιου νοου γουοτ αι μιαν....χαιρομαι που σου αρεσε η Ρουμανια οσο πολυ μου αρεσε και μενα!!!

 

[Giristroula]

Σπύρο που είσαι;Εγώ η καημένη δεν είπα τίποτα κακό, όπως είδες, για τη Σιγκισοάρα!Μου άρεσε πολύ...

 

[Giristroula]

Όπως καταλάβατε...κολλήσαμε στα χιόνια και ακολούθησαν και άλλοι πολλοί ταλαίπωροι!Το σύστημα είναι το εξής:οι γεροδεμένοι άνδρες βγαίνανε από τα αμάξια και άρχιζαν να σπρώχνουν. Εάν η τύχη ήταν μαζί τους... με το σπρώξιμο...κάτι γινόταν...αν όχι...καθόταν και κάνανε προσευχές...εν όψει Μεγάλης εβδομάδος μπορεί να έπιαναν τόπο!Εμείς που είμασταν 3 κορασίδες; Ευτυχώς για αρχή ήρθαν 2 καλοί κύριοι Ρουμάνοι και άρχισαν το σπρώξιμο!Εγώ στο τιμόνι για να βγάλω το φίδι από την τρύπα...μη έχοντας ξαναοδηγήσει σε τέτοιες συνθήκες. Εκεί που είχαμε φτάσει ήταν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, διότι είχαμε ελάχιστα χιλιόμετρα για να βγούμε στον κεντρικό, νομίζω 5 μόνο και δεν έλεγε να κάνουμε στροφή και να γυρίσουμε πίσω. Κάποια αυτοκίνητα που μας προσπερνούσαν χωρίς αλυσίδες σαν να μη συνέβαινε τίποτα, μας έσπαγαν τα νεύρα...Ωραία λοιπόν οι Ρουμάνοι σπρώξανε μία, σπρώξανε δύο, ξεκολλήσαμε κάπως αλλά ούτε μισό χιλιόμετρο δεν είχαμε κάνει!Οπως φαντάζεστε η αδρεναλίνη είχε αγγίξει το κόκκινο και τα τάματα στους τοπικούς αγίους της πόλης μας ξεκίνησαν!Το μόνο ελπιδοφόρο ήταν οτι αυτοκίνητα πηγαινοέρχονταν συνεχώς και τριγύρω υπήρχαν πολλά ξενοδοχεία, στα οποία θα μπορούσαμε να καταλύσουμε για το βράδυ. Το θέμα βέβαια ήταν πόσο θα διαρκούσε η χιονόπτωση και πότε θα έλιωναν τα χιόνια και θα σταμάταγε ο αποκλεισμός μας, σε 40 ώρες πετάγαμε για Ελλάδα. Έτσι λοιπόν βγάλαμε άλλα 3 χιλιόμετρα, με τις δύο κοπέλες πότε να σπρώχνουν και πότε να τις φορτώνω στο αμάξι μέχρι το επόμενο κόλλημα και μένα την τολμηρή στο τιμόνι, μέχρι που φτάσαμε σε κατηφορική πορεία, οπότε το καημενάκι το Ντάτσια τσούλαγε, όπως όλα τα υπόλοιπα αμάξια μπρος και πίσω. Όλο αυτό το σκηνικό, δηλαδή τα 5 χιλ. μέσα στον πάγο, μπορεί να κράτησε και 1,5 ώρα. Βγήκαμε επιτέλους στον Ε60 και εκεί το χιόνι δεν πήγαινε πίσω...τα ίδια χάλια...τι συμφορά ήταν αυτή 28 Μαρτίου; Για καλή μας τύχη, σε ελάχιστα χιλιόμετρα, το χιόνι έγινε βροχή και πουθενά πλέον δεν υπήρχε ούτε νιφάδα χιονιού. Βάλαμε βενζίνη σε κάποιο βενζινάδικο, όπου μας καθάρισαν το αμάξι από τα χιόνια και τραβήξαμε προς Βουκουρέστι, συζητώντας ξανά και ξανά την πολύ όμορφη αυτή εμπειρία...Προσέξτε...τώρα έγινε όμορφη, αυτή η εμπειρία που πριν μία ώρα ήταν άσχημη!Αφού να φανταστείτε μία από μας παραπονιόταν πως δε βγάλαμε ούτε μία φωτογραφία με τα χιόνια!Ευτυχώς η άλλη όταν πια στην κατηφοριά είχαμε ξεκολλήσει, τράβηξε λίγο βίντεο...
Φτάσαμε αρκετά αργά στο Βουκουρέστι, αναζητήσαμε το ξενοδοχείο μας, το Golden Tulip πάνω στην κεντρικότατη Calea Victoriei, αφήσαμε τις βαλίτσες και αναζητήσαμε κάποιο εστιατόριο εκεί κοντά, διότι το στομάχι είχε κολλήσει στην πλάτη!Φαίνεται πως με την αδρεναλίνη στα ύψη το αίσθημα της πείνας γίνεται πιο έντονο! Βρήκαμε μία γουστόζικη τρατορία και χτυπήσαμε κάτι μακαρονάδες...μούρλια!Επιστροφή στο ξενοδοχείο και ύπνος βαρύς, όχι ελαφρύς!

 

[Giristroula]

Πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες στις διακοπές...Αισίως φτάσαμε στην τελευταία ημέρα...την επομένη πήραμε την πτήση της επιστροφής! Η μέρα αυτή ήταν αφιερωμένη στο Βουκουρέστι. Ξυπνήσαμε χουζουρεύοντας στα μαλακά στρώματα και κατεβήκαμε για πρωϊνό μελετώντας τις σημερινές διαδρομές. Δε θα παίρναμε αυτοκίνητο, διότι θέλαμε να περπατήσουμε την πόλη και σε μια μεγαλούπολη δεν είναι εύκολο να βρίσκεις πάρκιγκ εκεί που το θες. Ξεκινήσαμε από τα πιο μακρινά αξιοθέατα χρησιμοποιώντας το μετρό για να δούμε και σε τι κατάσταση ήταν...οι συρμοί ήταν πεντακάθαροι και ολοκαίνουριοι, οι στάσεις όμως δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο και ήταν και αρκετά βρώμικοι. Πρώτη μας στάση το πάρκο Herastrau με τους εκπληκτικούς κήπους και τη λίμνη. Το πάρκο απλωνόταν σε μεγάλη έκταση, είχε διάφορα παρτέρια με ανθισμένα λουλούδια, αγάλματα σε ορισμένα σημεία και περίπτερα τα οποία πουλούσαν λουλούδια για φύτεμα ενόψει της άνοιξης. Ήτανε ακόμη πρωϊ και δεν είχε μαζευτεί κόσμος. Πλησίον του πάρκου, από τη δεξιά πλευρά, υπήρχε μία μεγάλη λίμνη και από την αριστερή το μουσείο χωριό με τα 300 ξύλινα κατασκευάσματα, εκκλησίες, αγροικίες, κανονικά σπίτια. Για να φτάσουμε όμως στην είσοδο του χωριού, έπρεπε να φτάσουμε στο τέλος του πάρκου, να βγούμε στο δρόμο και να κατεβούμε περίπου ως το μέσον του πάρκου. Η περιήγηση στο πάρκο μας πήρε περίπου μία ώρα και στο χωριό άλλο τόσο.
Αφού βγήκαμε από το χωριό, περπατήσαμε την οδό Kiseleff, την πολυτελέστερη περιοχή του Βουκουρεστίου κατά την κομουνιστική περίοδο. Εκεί θαυμάσαμε διάφορα περίτεχνα στολισμένα αρχοντικά, πολλά από τα οποία ήταν ερειπωμένα και ορισμένες από τις πρεσβείες που υπάρχουν στην περιοχή. Περπατώντας και χαζεύοντας φτάσαμε στην αψίδα του θριάμβου. Τραβήξαμε τις σχετικές φωτογραφίες και συνεχίσαμε το περπάτημά μας, φτάνοντας στην Piata Victoriei. Λίγο πριν βγούμε στην πλατεία θαυμάσαμε το τεράστιο κτίριο που φιλοξενεί το μουσείο του Ρουμάνου χωρικού. Πρόκειται για λαογραφικό μουσείο, που λόγω της ημέρας, ήταν Δευτέρα, ήταν κλειστό.
Μπήκαμε στην Calea Victoriei, έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους και περιεργαζόμασταν τα τριγύρω κτίρια. Φτάσαμε στην έδρα της φιλαρμονικής ορχήστρας του Βουκουρτεστίου, το Ateneul Roman, ένα νεοκλασσικό κτίριο με εκπληκτική διακόσμηση. Επόμενη στάση η Piata Revolutiei. Εκεί σταθήκαμε στην εκκλησία Κρετουλέσκου και θαυμάσαμε το βασιλικό παλάτι, στο οποίο στεγάζεται το τετραόροφο εθνικό μουσείο τέχνης. Απεναντι από την εκκλησία υπάρχει ένα λευκό πλίνθινο κτίριο, που αποτελεί την επίσημη έδρα της γερουσίας. Όταν φτάσαμε στην κάθετη Regina Elisabeta κάναμε αριστερά και βγήκαμε στην πλατεία Παν/μιου, μπήκαμε στην οδό Bratianu και φτάνοντας στην οδό Lipscani στα δεξιά μας στρίψαμε για να μπούμε στο ιστορικό κέντρο. Αποτελεί τον παλιό εμπορικό δρόμο με τις υπαίθριες αγορές και οδηγεί στο πανέμορφο ιστορικό κέντρο της πόλης. Βέβαια στον παραπάνω δρόμο γινόταν έργα με σκοπό να πλακοστρωθεί και περπάταγες ανάμεσα σε διάφορα εμπόδια. Κοσμός αρκετός κυκλοφορούσε τριγύρω και έδινε ζωή στην περιοχή.Τα καταστήματα ήταν ανοιχτά και έτσι ρίχναμε κι ένα βλέφαρο που και που με τις αντίστοιχες στάσεις. Το ιστορικό κέντρο ήταν πεζοδρομημένη περιοχή και εκεί βρήκαμε πέρα από εμπορικά καταστήματα, ωραία καφέ και εστιατόρια, ξενοδοχεία και εκκλησίες. Μία από τις όμορφες εκκλησίες της περιοχής ήταν αυτή της Σταυρουπόλεως που χτίστηκε από Έλληνα μοναχό και προστατεύεται από την Ουνέσκο. Περιδιαβήκαμε αρκετή ώρα στο ιστορικό κέντρο...εμένα σε κάποια σημεία του μου θύμισε του Ψυρρή. Βγαίνοντας από την περιοχή αυτή περπατήσαμε πάλι αρκετά για να φτάσουμε στο Μέγαρο του Κοινοβουλίου, το σπίτι του λαού κατά την περίοδο Τσαουσέσκου. Πρόκειται για ένα απίστευτο σταλινικό κτίσμα, που δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί όταν ο Τσαουσέσκου ανατράπηκε το 1989. Τρεις βάρδιες 20.000 εργατών και 700 αρχιτεκτόνων δούλευαν πυρετωδώς για περισσότερα από 5 χρόνια, προκειμένου να ολοκληρωθεί αυτό το ογκώδες μέγαρο, για την κατασκευή του οποίου χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά ρουμάνικα υλικά. Καταλαμβάνει 330.000 τμ και αποτελεί το δεύτερο μαγαλύτερο κτίσμα στον κόσμο, μετά το αμερικανικό πεντάγωνο.
Φαντάζεστε πως μετά από τόσο περπάτημα θέλαμε στάση απαραίτητα! Γυρίσαμε στο ιστορικό κέντρο κουτσαίνοντας πλέον και με το στομάχι να παίζει κιθάρα από την πείνα και επισκεφτήκαμε ένα ωραιότατο εστιατόριο, City Grill λεγόταν που είχαμε εντοπίσει νωρίτερα. Στρογγυλοκαθίσαμε για το μεσημεριανό και βραδινό φαγητό μας.
Αφού αποκαταστήσαμε την πείνα μας και ξεκουραστήκαμε κάπως, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Ήταν ήδη 8-9 το βράδυ. Χαζεύοντας πάλι τα μαγαζιά και τους πλανόδιους που πουλούσαν διάφορα μπιχλιμπίδια φτάσαμε στην Piata Unirii και πήραμε το Μετρό ως το ξενοδοχείο. Ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας, κάναμε ένα χαλαρωτικό μπανάκι και ξαπλάραμε νωρίς νωρίς...την επομένη είχε πρωϊνό εγερτήριο στις 6.30, αναχώρηση στις 7.30 για αεροδρόμιο και παράδοση αυτοκινήτου και πτήση με Ολυμπιακή στις 10.10!Όλα τα καλά τελειώνουν γρήγορα, όπως ξαναείπαμε...

 

[kalspiros]

Μπράβο giristroula πολύ αναλυτική η περιγραφή σου! κατάλληλη μέχρι και για ταξιδιωτικό οδηγό!

Κατεβαίνοντας κι άλλο την Calea Victoriei, βρήκαμε την οδό Lipscani στα δεξιά μας και στρίψαμε.

Νομίζω ότι εννοείς αριστερά κατεβαίνοντας την victorie! Στα δεξιά δεν θυμάμαι τίποτα αξιόλογο σε σύγκριση με την αριστερή πλευρά όπου γίνονταν και τα έργα πεζοδρόμησης. Και η εκκλησία Σταυρουπόλεως, είναι αριστερά.

 

[Giristroula]

Μπράβο giristroula πολύ αναλυτική η περιγραφή σου! κατάλληλη μέχρι και για ταξιδιωτικό οδηγό!



Νομίζω ότι εννοείς αριστερά κατεβαίνοντας την victorie! Στα δεξιά δεν θυμάμαι τίποτα αξιόλογο σε σύγκριση με την αριστερή πλευρά όπου γίνονταν και τα έργα πεζοδρόμησης. Και η εκκλησία Σταυρουπόλεως, είναι αριστερά.

Ουπς!Σωστός!θα το διορθώσω!Άνοιξα το χάρτη και το ξαναείδα. Εμείς κατεβαίναμε την οδό Bratianu και κάναμε δεξιά. Αν περπατάς στην Calea Victoriei τότε κάνεις αριστερά. Κάτσε να το σιάξω στην ιστορία!:roll:

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.

 

[done]

αχ, φωτιές μου άναψε αυτή η καταπληκτική ιστορία! αντε τώρα να πρήξω την παρέα μου μέχρι να ακολουθήσει...