kostão
Member
- Μηνύματα
- 49
- Likes
- 77
- Επόμενο Ταξίδι
- Ανδαλουσία-Καταλονία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπουένος Άιρες-Σαλβαντόρ-
Η Ανδαλουσία ήταν μια από τις περιοχές της Ισπανίας που έλειπαν από τη “συλλογή” μου και πάντα πίστευα ότι θα δοθεί ευκαιρία να την επισκεφτώ. Έτσι και συνέβη φέτος, αναζητώντας συναυλία ενός αγαπημένου συγκροτήματος, είδα ότι θα εμφανιστούν στη Μαρμπέγια. Αμέσως έκλεισα εισιτήρια για τη συναυλία και άρχισα να οργανώνω το ταξίδι μου. Κάπου εκεί μαθαίνω ότι άλλο ένα αγαπημένο συγκρότημα κάνει συναυλία στην Κόστα Μπράβα της Καταλονίας, και αμέσως τη βάζω και αυτή στον σχεδιασμό. Βέβαια, μια μικρή λεπτομέρεια ήταν ότι οι ημερομηνίες είναι 25 και 31 Ιουλίου, αφενός έπρεπε να πείσω τη σύζυγό μου να αποχαιρετήσει τις καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα και αφετέρου μιλάμε για υψηλή σεζόν σε πολύ τουριστικούς προορισμούς. Διαβάζοντας στο φόρουμ και για τις θερμοκρασίες που επικρατούν στην Ανδαλουσία το καλοκαίρι, γινόταν λίγο τρομακτικό.
Την πειθώ τελικά εύκολα, άλλωστε είναι και δικό της όνειρο η Ανδαλουσία. Κάπως από νωρίς κάνω τις κινήσεις μου για τα καταλύματα και τα ξενοδοχεία. Διάβασα όσες πληροφορίες μπόρεσα και εδώ στο φόρουμ αλλά και αλλού και κατέληξα σε δύο σταθερές: οι περισσότερες μέρες θα είναι στην Ανδαλουσία, και η επίσκεψή μας στην Καταλονία δε θα περιλαμβάνει τη Βαρκελώνη(έχουμε πάει ήδη τρεις τέσσερις φορές). Μένουμε Θεσσαλονίκη, άρα η μεταφορά μας στην Ανδαλουσία έχει κάποιες δυσκολίες. Μετά από πολύ ψάξιμο όμως, βρήκα μια καλή λύση. 24/7 από Θεσσαλονίκη για Σεβίλλη μέσω Μπέργκαμο, στη συνέχεια από Σεβίλλη Βαρκελώνη στις 31/7, επιστροφή στη Θεσσαλονίκη από Τζιρόνα στις 3 Αυγούστου. Όλες οι πτήσεις Ryanair με συνολική τιμή 350 € τα δύο άτομα. Ενοικίαση αυτοκινήτου από αεροδρόμιο της Σεβίλλης με 17€ τη μέρα για την πρώτη βδομάδα και αντίστοιχα από το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης με παράδοση στην Τζιρόνα με τιμή 35€ τη μέρα (σημαντική διαφορά, δεν έβρισκα κάτι πιο φθηνό). Τα καταλύματα για δέκα διανυκτερεύσεις στοίχισαν περίπου 600€. Η βενζίνη στην Ισπανία είναι κάτω από 1,3€ και οι αυτοκινητοδρομοι έχουν διόδια. Το σκεπτικό ήταν την πρώτη νύχτα να μείνουμε Σεβίλλη, μετά να πάμε προς τον νότο τρεις μέρες για να είμαστε κοντά στις παραλίες αλλά και τη Μαρβέγια και μέσω Γρανάδας να επιστρέψουμε Σεβίλλη για δύο ακόμα μέρες.
Ημέρα πρώτη. Η δυσκολία να χωρέσουμε ρούχα για δέκα μέρες στις προβλεπομενες βαλίτσες ξεπεράστηκε και βρεθήκαμε μεσημέρι στον πρώτο ενδιάμεσο σταθμό μας, το Μπέργκαμο. Έχοντας τρεις ώρες ανάμεσα στις πτήσεις εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία και κάναμε μια βόλτα στην πόλη. Ωραία, γραφική η άνω πόλη, φάγαμε και κάτι και μετά πτήση για Σεβίλλη. Φτάνουμε βραδάκι, παίρνουμε το αυτοκίνητο και βρίσκουμε το διαμέρισμα που νοικιασαμε. Το παρκάρισμα είναι εφικτό στην περιοχή λίγο έξω από το κλειστό κέντρο της πόλης, όπου και βρισκόταν το σπίτι. Βγαίνουμε το βράδυ και ανακαλυπτουμε ότι είμαστε πάρα πολύ κοντά στην Alameda de Hercules, μια ανοικτή πλατεία με αμέτρητα μπαράκια. Εκεί και καθίσαμε μετά από μια βόλτα με τα πόδια. Ήπιαμε και τσιμπισαμε κάτι σε τιμές χαμηλότερες από την Ελλάδα. Όλα πολύ νόστιμα και ευχάριστα. Η πρώτη εντύπωση από την πόλη θετικότατη. Και το βασικό, δεν υπήρχε καύσωνας, τη νύχτα έκανε και ψύχρα. Αυτά για αρχή.
Ημέρα δεύτερη. Ξεκίνημα με πρωινό bocadillo ή tostada σε ένα κοντινό καφέ, που ο τύπος έκοβε επί τόπου το χαμον και το τυρί. Απίστευτα καλό. Φεύγουμε για τον επόμενο προορισμό μας, τη μικρή πόλη Jimena de la Frontera, στο νότο της Ανδαλουσίας αλλά όχι στη θάλασσα. Βρίσκεται στις παρυφές του εθνικού δρυμού Acornocales. Φροντίσαμε να περάσουμε για σύντομη στάση στη Ρόντα για την οποία είχα διαβάσει καλά πράγματα. Όντως, γραφική πόλη χτισμένη πάνω σε ένα φαράγγι.
Αρκετοί οι επισκέπτες. Όπως και η ζέστη. Αλλά όχι σαρανταρια. Κάπου στους 33 βαθμούς. Φάγαμε μερικά νόστιμα τάπας και συνεχίσαμε για τον προορισμό μας. Το μέρος που επέλεξα για τη διαμονή μας ήταν πολύ ενδιαφέρον. Παλιό εργοστάσιο βλημάτων κανονιού, οι σημερινοί ιδιοκτήτες το διαμόρφωσαν σε όμορφο ξενοδοχείο κρατώντας το στιλ και την παλιά αρχιτεκτονική. Πετροκτιστο, δροσερό με αυλές και πισίνες. Προσφέρει νόστιμο παραδοσιακό πρωινό. Λέγεται El estanque y el almendro, όποιος βρεθεί εκεί κοντά κάποτε, το προτείνω. Οικογενειακή επιχείρηση, νεαρό ζευγάρι οι ιδιοκτήτες με τους οποίους πιάσαμε αμέσως φιλία και μας κατατόπισαν για την περιοχή. Έπρεπε όμως αμέσως να φύγουμε αμέσως για τη συναυλία μας στη Μαρβέγια που απέχει περίπου μια ώρα. Ο συναυλιακός χώρος ήταν κάπως έξω από την πόλη σε ειδυλλιακή τοποθεσία ανάμεσα σε βραχώδη σχηματισμούς, η οργάνωση ήταν πολύ καλή και δεν ταλαιπωρηθήκαμε ιδιαίτερα όσον αφορά στο πάρκινγκ και τη μεταφορά μας. Περάσαμε πολύ ωραία και μετά από αρκετό ξενύχτι επιστρέψαμε στη βάση μας.
Ημέρα τρίτη. Ήταν καιρός να ανακαλύψουμε τη “γειτονιά” μας. Όπως ανέφερα η μικρή μας πόλη βρίσκεται ουσιαστικά μέσα στο δάσος, και κοντά στις όχθες του ποταμού Hozgarganta. Το δε ξενοδοχείο μας βρίσκεται στα πέντε μέτρα από το ποτάμι. Πολλές περιπατητικές διαδρομές περνάνε από εκεί, είτε ακολουθώντας το ποτάμι, είτε μπαίνοντας στο δάσος.
Δεν είχα βέβαια τέτοια εικόνα για την Ανδαλουσία στο μυαλό μου, ποτάμια, δάση και βλάστηση. Περίμενα άνυδρες ξηρές περιοχές με θερμοκρασίες απαγορευτικές. Το πρωί, που έβγαινα για τρέξιμο, η θερμοκρασία ήταν κάτω από 17 βαθμούς, και σε συνδυασμό με την καθυστερημένης ανατολής του ηλίου(λόγω της παραμονής της Ισπανίας στη χρονική ζώνη της Κεντρικής Ευρώπης, όπου δεν ανήκει) μπορείς να κάνεις αρκετά πράγματα. Εμείς μέσω άλλου μονοπατιού ανεβήκαμε στο κάστρο της πόλης και βγάλαμε πανοραμικές φωτογραφίες. Μετά, ήρθε η ώρα της θάλασσας. Έπρεπε να γίνει η σύγκριση με την Ελλάδα. Βρεθήκαμε σε μια πολύ πλατιά παραλία περίπου στα 35 λεπτά από το σπίτι μας, η οποία λέγεται Alcaidesa. Είχαμε θέα στον βράχο του Γιβραλτάρ, καθίσαμε σε κάτι σαν beach bar εστιατόριο που μας άρεσε πολύ, και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το απίστευτα κρύο νερό της θάλασσας.
Δεν το πίστευα πόσο πολύ πάγωνα. Μετά την επιστροφή μας στο χωριό, κάναμε και μια βραδινή έξοδο εκεί.
Ημέρα τέταρτη. Αυτή τη μέρα επιλέξαμε για να πάμε στην Ταρίφα, τη νοτιότερη μύτη της χώρας και να δούμε αν υπάρχει τρόπος να περάσουμε στο Μαρόκο μόνο με τις ταυτότητες. Τελικά, ήταν εφικτό με το guided tour που προσφέρουν τα ταξιδιωτικά πρακτορεία στην Ταρίφα, και είπαμε να το κάνουμε. Δεν μετανιώσαμε, περάσαμε ωραία, μας ξενάγησαν οι ντόπιοι, φάγαμε τοπικά φαγητά, πήγαμε αγορές. Πιστεύω ότι αν πηγαίναμε χωρίς καθοδήγηση δε θα βλέπαμε τόσα. Αρκετές ιστορίες βέβαια με τον Μαροκινό τελωνιακό που δεν είχε ξαναδεί ελληνικές ταυτότητες και μας ζόρισε. Γυρνώντας το βραδάκι είπα να κάνω μια βουτιά στον Ατλαντικό, δεν ενθουσιάστηκα, γεμάτος φύκια ήταν. Η Ταρίφα, όπως και όλη η παραλιακή λωρίδα, η Κόστα δελ Σολ, έχει πάρα πολλούς βορειοευρωπαίους τουρίστες και κατάλαβα ότι δεν έχασα και τίποτα που δεν έμεινα εκεί κοντά, και ας κάνουμε μερικά χιλιόμετρα παραπάνω. Το βράδυ ξανά στο χωριό μας επισκεφτήκαμε ένα πολύ ενδιαφέρον ταβερνάκι με ιδιαίτερες δημιουργίες και προσωπική παρουσίαση από τον σεφ.
Ημέρα πέμπτη. Αφήνουμε την Jimena και μέσω της εθνικής οδού ακολουθούμε την Κόστα δελ Σολ με τελικό προορισμό τη Γρανάδα. Μια στάση στη Νέρχα, είχα διαβάσει καλές εντυπώσεις, και έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Πολύ ωραίες παραλίες, σε κολπάκια, δεν έμοιαζε με το νότο.
Κάναμε το μπανάκι μας, είχε αρκετό κόσμο, αλλά βρήκαμε τη θέση μας. Συνεχίσαμε για Γρανάδα, όπου είχαμε κλείσει στις 19:00 για την Αλάμπρα. Εκεί πήραμε την πρώτη μικρή μας γεύση από καύσωνα Ισπανίας, αφού μας περίμεναν 38 βαθμοί το απόγευμα. Πολύ ωραία τα ανάκτορα και οι κήποι, αλλά για μένα τα καλά ξεκίνησαν μετά. Πολύ μου ταίριαξε το στιλ με τα τάπας που σου κερνάνε με το κάθε ποτό ή μπύρα. Και μιλάμε για μπύρα κάτω από 2 ευρώ και κρασί 2,5-3. Γυρίσαμε αρκετά μπαράκια, γυρίσαμε γενικά και την πόλη και μας άρεσε αρκετά.
Το μόνο που δεν έχει στο κέντρο είναι ελεύθερες θέσει παρκαρίσματος. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε πάρκινγκ.
Ημέρα έκτη. Το πρωί άλλη μια βόλτα στην εβραϊκή γειτονιά και μετά μερικές μπύρες με τάπας πριν φύγουμε για Σεβίλλη. Σημειώνω ότι έπινα τις μπύρες μου χωρίς αλκοόλ(αρκετή ποικιλία) για να μην ρισκάρουμε στο δρόμο. Απόγευμα φτάνουμε στη Σεβίλλη και μένουμε στα ίδια διαμερίσματα όπως την πρώτη βραδιά.
Βγαίνουμε λίγο αργότερα, πήγαμε και σε ωραίο ταβερνάκι και σε ζωντανή εμφάνιση φλαμένκο και μετά ξανά σε μπαράκι. Ωραία πόλη, ζωντανή και μετά τα μεσάνυχτα. Την επόμενη μέρα θα τη βλέπαμε λίγο καλύτερα.
Ημέρα έβδομη. Νοικιάσαμε ποδήλατα από τους αυτόματους σταθμούς και γυρίσαμε όσο γίνεται περισσότερο, είδαμε Plaza de Espana, καθεδρικό, Αλκάθαρ, όχθες Γουαδαλκιβίρ, γνωρίσαμε και άλλα μπαράκια με τάπας και είπαμε τις μεσημβρινές ώρες να μείνουμε σπίτι για σιέστα και να ξαναεμφανιστούμε το βράδυ. Από αυτά που είδα και τις μέρες που ήμουν στη Σεβίλλη, τη θεωρώ μια από τις πιο όμορφες και εύκολες πόλεις που έχω επισκεφτεί, θα μπορούσα στη στιγμή να μετακομίσω. Γενικότερα, η Ανδαλουσία και οι άνθρωποι της με κέρδισαν, ένιωθα παντού καλοδεχούμενος και μου θύμιζε αρκετά και τη χώρα μας. Επειδή κάπως τους μοιάζουμε εξωτερικά, μας μιλούσαν πάντα στην αρχή στα ισπανικά, για να το πω αλλιώς, πυροβολούσαν με την ανδαλουσιανή προφορά τους και πολλές φορές δεν τους καταλάβαινα καλά, αλλά γρήγορα τα βρίσκαμε.
Ημέρα όγδοη. Πολύ πρωινή πτήση και φτάνουμε στο Ελ Πρατ της Βαρκελώνης. Μας υποδέχεται μια αλλιώτικη ζέστη, μαζί με υγρασία, θα έλεγα χειρότερη αίσθηση από ότι στα νότια. Παίρνουμε το αμάξι μας και οδεύουμε προς την περιοχή Κόστα Μπράβα προσπερνώντας την πρωτεύουσα Βαρκελώνη. Στη διαδρομή κάνουμε τη στάση μας για μπάνιο σε μια όμορφη παραλία(μάλλον δύο γειτονικές ) Santa Cristina / Treumal με πιο ζεστά πλέον νερά και φάγαμε στο τοπικό τσιριγκίτο της διπλανής παραλίας.
Ο τελικός προορισμός μας λέγεται Παλς, μια μικρή πόλη με μεσαιωνικό παλαιό κέντρο και κάστρο, σε απόσταση 4-5 χιλιομέτρων από την παραλία. Γενικά, στην Καταλονία δυσκολευτήκαμε να βρούμε τιμές Ανδαλουσίας, και έτσι έπρεπε να κάνουμε μικρή υποχώρηση στην ποιότητα. Το τοπίο της Καταλονίας αρκετά θυμίζει την Ελλάδα και ειδικά, την περιοχή που παραθερίζουμε οι Θεσσαλονικείς, τη Χαλκιδική. Οι ακτές είναι πιο δαντελωτές από την Ανδαλουσία(όσο την είδα) και αποδείχτηκε ότι έχει αρκετά καλές παραλίες, που αποδεχόμαστε ακόμα και εμείς. Εδώ να αναφέρω ότι οι δρόμοι σε όλη την Ισπανία είναι αρκετά προσεγμένοι, οι οδηγοί είναι πειθαρχημένοι και προσέχουν ειδικά τους πάρα πολλούς ποδηλάτες. Κυριαρχούν οι κυκλικές πορείες στις διασταυρώσεις, πονοκέφαλος για εμάς που δεν έχουμε συνηθίσει. Κινηθήκαμε γρήγορα γιατί έπρεπε να προλάβουμε τη δεύτερη συναυλία μας σε άλλο ένα όμορφο σημείο, το κάστρο και τον βοτανικό κήπο του Καπ Ροτζ, με φανταστική θέα από ψηλά. Περάσαμε καλά, ξανά σημειώνω την ελάχιστη ταλαιπωρία για να πάμε και να φύγουμε από το μέρος.
Ημέρα ένατη. Αρχίζουμε την περιήγηση σε κάποιες παραλίες της περιοχής, Platja Fonda με μαύρη άμμο(αρκετή ζέστη) και βαθειά νερά, όπως δηλώνει και το όνομά της. Ευτυχώς πήραμε μια ομπρελίτσα από ένα σούπερ μάρκετ και προστατευτήκαμε από τον ήλιο.
Το απόγευμα κάναμε μια ωραία βόλτα περπατώντας πάνω στη γνωστή περιπατητική διαδρομή της Κόστα Μπράβα Camino de Ronda και επισκεφτήκαμε δυο όμορφα σχεδόν ενωμένα παραλιακά χωριά, Llafranc και Callela. Ήπιαμε και μια μπυρίτσα με θέα. Το βράδυ δοκιμάσαμε τάπας στο Παλς και κάναμε βόλτα στο μεσαιωνικό μας χωριό.
Ημέρα δέκατη. Προορισμός το Καδακές, στα βόρεια. Αρκετή οδήγηση με στροφές, βρεθήκαμε σε ένα ωραίο μέρος, πολύ τουριστικό με αρκετούς Γάλλους τουρίστες (σε αντίθεση με την υπόλοιπη Κόστα Μπράβα που οι Ολλανδοί υπερτερούν σημαντικά σε αριθμό),αλλά η παραλία του δε μας εντυπωσίασε.
Εκεί κοντά είναι και το σπίτι-μουσείο του Νταλί, πήγαμε να το δούμε,αλλά έπρεπε να έχουμε κλείσει από πριν θέση για την επίσκεψη για το λόγο ότι αφήνουν μόνο 8 άτομα κάθε ώρα να μπουν. Για να ισορροπήσουμε την “ήττα” μας, πήγαμε σε άλλη μια γνωστή παραλία, κοντά στο σπίτι μας, την Cala Aiguablava, η οποία ήταν μάλλον η καλύτερη από όλες, βέβαια με πάρα πολύ κόσμο. Το βραδάκι κλείσαμε στο καλύτερο εστιατόριο του Παλς, το El Pedro και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι.
Για να κλείσει η βραδιά, πήγαμε για κοκτέιλ στο γειτονικό Μπεγούρ, πιο κοσμοπολίτικο και εξίσου μεσαιωνικό.
Την επόμενη μέρα ήταν η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη χωρίς περιπέτειες. Οι γενικότερες εντυπώσεις από το ταξίδι είναι ότι νιώθω σαν να επισκεφτήκαμε 2 ξεχωριστές χώρες (3 μαζί με το Μαρόκο). Η Ανδαλουσία ήταν πιο άνετη, χαλαρή, φιλική, σαν να μου θύμιζε πιο πολύ Ελλάδα, βέβαια οι πόλεις της ήταν εκπληκτικές ήταν κάτι το διαφορετικό για μένα.Η Καταλονία είναι πιο σνομπ, υπεροπτική, πιο χλιδάτη θα έλεγα. Αν προσθέσεις και τις αυτονομιστικές τάσεις τους και την άρνηση να μιλήσουν Ισπανικά, έβλεπα διαφορά. Επίσης, υπολογίζω ότι στα πάντα είναι 1,5 φορές ακριβότερη από τα νότια. Σε φυσική ομορφιά και θάλασσες βέβαια υπερέχει και ίσως έτσι εξηγούνται και οι πάρα πολλοί ξένοι τουρίστες.
Πιστεύω ότι θα μπορούσε κάποιος να επιλέξει κάτι παρόμοιο με αυτό που κάναμε για καλοκαιρινές διακοπές, σκεφτείτε ότι τα πάγια έξοδα(χωρίς φαγητό ποτό συναυλίες) ήταν περίπου 1500 ευρώ για 10 μέρες, που δεν ξέρω αν μπορούμε να το βρούμε στα νησιά μας Ιούλιο Αύγουστο. Θέλει και τύχη ως προς τις θερμοκρασίες, στην Ανδαλουσία τις μέρες που φύγαμε και πήγαμε βόρεια είχε 44-45 βαθμούς, που δεν ξέρω πως θα αντέχαμε.
Την πειθώ τελικά εύκολα, άλλωστε είναι και δικό της όνειρο η Ανδαλουσία. Κάπως από νωρίς κάνω τις κινήσεις μου για τα καταλύματα και τα ξενοδοχεία. Διάβασα όσες πληροφορίες μπόρεσα και εδώ στο φόρουμ αλλά και αλλού και κατέληξα σε δύο σταθερές: οι περισσότερες μέρες θα είναι στην Ανδαλουσία, και η επίσκεψή μας στην Καταλονία δε θα περιλαμβάνει τη Βαρκελώνη(έχουμε πάει ήδη τρεις τέσσερις φορές). Μένουμε Θεσσαλονίκη, άρα η μεταφορά μας στην Ανδαλουσία έχει κάποιες δυσκολίες. Μετά από πολύ ψάξιμο όμως, βρήκα μια καλή λύση. 24/7 από Θεσσαλονίκη για Σεβίλλη μέσω Μπέργκαμο, στη συνέχεια από Σεβίλλη Βαρκελώνη στις 31/7, επιστροφή στη Θεσσαλονίκη από Τζιρόνα στις 3 Αυγούστου. Όλες οι πτήσεις Ryanair με συνολική τιμή 350 € τα δύο άτομα. Ενοικίαση αυτοκινήτου από αεροδρόμιο της Σεβίλλης με 17€ τη μέρα για την πρώτη βδομάδα και αντίστοιχα από το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης με παράδοση στην Τζιρόνα με τιμή 35€ τη μέρα (σημαντική διαφορά, δεν έβρισκα κάτι πιο φθηνό). Τα καταλύματα για δέκα διανυκτερεύσεις στοίχισαν περίπου 600€. Η βενζίνη στην Ισπανία είναι κάτω από 1,3€ και οι αυτοκινητοδρομοι έχουν διόδια. Το σκεπτικό ήταν την πρώτη νύχτα να μείνουμε Σεβίλλη, μετά να πάμε προς τον νότο τρεις μέρες για να είμαστε κοντά στις παραλίες αλλά και τη Μαρβέγια και μέσω Γρανάδας να επιστρέψουμε Σεβίλλη για δύο ακόμα μέρες.
Ημέρα πρώτη. Η δυσκολία να χωρέσουμε ρούχα για δέκα μέρες στις προβλεπομενες βαλίτσες ξεπεράστηκε και βρεθήκαμε μεσημέρι στον πρώτο ενδιάμεσο σταθμό μας, το Μπέργκαμο. Έχοντας τρεις ώρες ανάμεσα στις πτήσεις εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία και κάναμε μια βόλτα στην πόλη. Ωραία, γραφική η άνω πόλη, φάγαμε και κάτι και μετά πτήση για Σεβίλλη. Φτάνουμε βραδάκι, παίρνουμε το αυτοκίνητο και βρίσκουμε το διαμέρισμα που νοικιασαμε. Το παρκάρισμα είναι εφικτό στην περιοχή λίγο έξω από το κλειστό κέντρο της πόλης, όπου και βρισκόταν το σπίτι. Βγαίνουμε το βράδυ και ανακαλυπτουμε ότι είμαστε πάρα πολύ κοντά στην Alameda de Hercules, μια ανοικτή πλατεία με αμέτρητα μπαράκια. Εκεί και καθίσαμε μετά από μια βόλτα με τα πόδια. Ήπιαμε και τσιμπισαμε κάτι σε τιμές χαμηλότερες από την Ελλάδα. Όλα πολύ νόστιμα και ευχάριστα. Η πρώτη εντύπωση από την πόλη θετικότατη. Και το βασικό, δεν υπήρχε καύσωνας, τη νύχτα έκανε και ψύχρα. Αυτά για αρχή.
Ημέρα δεύτερη. Ξεκίνημα με πρωινό bocadillo ή tostada σε ένα κοντινό καφέ, που ο τύπος έκοβε επί τόπου το χαμον και το τυρί. Απίστευτα καλό. Φεύγουμε για τον επόμενο προορισμό μας, τη μικρή πόλη Jimena de la Frontera, στο νότο της Ανδαλουσίας αλλά όχι στη θάλασσα. Βρίσκεται στις παρυφές του εθνικού δρυμού Acornocales. Φροντίσαμε να περάσουμε για σύντομη στάση στη Ρόντα για την οποία είχα διαβάσει καλά πράγματα. Όντως, γραφική πόλη χτισμένη πάνω σε ένα φαράγγι.
Ημέρα τρίτη. Ήταν καιρός να ανακαλύψουμε τη “γειτονιά” μας. Όπως ανέφερα η μικρή μας πόλη βρίσκεται ουσιαστικά μέσα στο δάσος, και κοντά στις όχθες του ποταμού Hozgarganta. Το δε ξενοδοχείο μας βρίσκεται στα πέντε μέτρα από το ποτάμι. Πολλές περιπατητικές διαδρομές περνάνε από εκεί, είτε ακολουθώντας το ποτάμι, είτε μπαίνοντας στο δάσος.
Ημέρα τέταρτη. Αυτή τη μέρα επιλέξαμε για να πάμε στην Ταρίφα, τη νοτιότερη μύτη της χώρας και να δούμε αν υπάρχει τρόπος να περάσουμε στο Μαρόκο μόνο με τις ταυτότητες. Τελικά, ήταν εφικτό με το guided tour που προσφέρουν τα ταξιδιωτικά πρακτορεία στην Ταρίφα, και είπαμε να το κάνουμε. Δεν μετανιώσαμε, περάσαμε ωραία, μας ξενάγησαν οι ντόπιοι, φάγαμε τοπικά φαγητά, πήγαμε αγορές. Πιστεύω ότι αν πηγαίναμε χωρίς καθοδήγηση δε θα βλέπαμε τόσα. Αρκετές ιστορίες βέβαια με τον Μαροκινό τελωνιακό που δεν είχε ξαναδεί ελληνικές ταυτότητες και μας ζόρισε. Γυρνώντας το βραδάκι είπα να κάνω μια βουτιά στον Ατλαντικό, δεν ενθουσιάστηκα, γεμάτος φύκια ήταν. Η Ταρίφα, όπως και όλη η παραλιακή λωρίδα, η Κόστα δελ Σολ, έχει πάρα πολλούς βορειοευρωπαίους τουρίστες και κατάλαβα ότι δεν έχασα και τίποτα που δεν έμεινα εκεί κοντά, και ας κάνουμε μερικά χιλιόμετρα παραπάνω. Το βράδυ ξανά στο χωριό μας επισκεφτήκαμε ένα πολύ ενδιαφέρον ταβερνάκι με ιδιαίτερες δημιουργίες και προσωπική παρουσίαση από τον σεφ.
Ημέρα πέμπτη. Αφήνουμε την Jimena και μέσω της εθνικής οδού ακολουθούμε την Κόστα δελ Σολ με τελικό προορισμό τη Γρανάδα. Μια στάση στη Νέρχα, είχα διαβάσει καλές εντυπώσεις, και έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Πολύ ωραίες παραλίες, σε κολπάκια, δεν έμοιαζε με το νότο.
Ημέρα έκτη. Το πρωί άλλη μια βόλτα στην εβραϊκή γειτονιά και μετά μερικές μπύρες με τάπας πριν φύγουμε για Σεβίλλη. Σημειώνω ότι έπινα τις μπύρες μου χωρίς αλκοόλ(αρκετή ποικιλία) για να μην ρισκάρουμε στο δρόμο. Απόγευμα φτάνουμε στη Σεβίλλη και μένουμε στα ίδια διαμερίσματα όπως την πρώτη βραδιά.
Ημέρα έβδομη. Νοικιάσαμε ποδήλατα από τους αυτόματους σταθμούς και γυρίσαμε όσο γίνεται περισσότερο, είδαμε Plaza de Espana, καθεδρικό, Αλκάθαρ, όχθες Γουαδαλκιβίρ, γνωρίσαμε και άλλα μπαράκια με τάπας και είπαμε τις μεσημβρινές ώρες να μείνουμε σπίτι για σιέστα και να ξαναεμφανιστούμε το βράδυ. Από αυτά που είδα και τις μέρες που ήμουν στη Σεβίλλη, τη θεωρώ μια από τις πιο όμορφες και εύκολες πόλεις που έχω επισκεφτεί, θα μπορούσα στη στιγμή να μετακομίσω. Γενικότερα, η Ανδαλουσία και οι άνθρωποι της με κέρδισαν, ένιωθα παντού καλοδεχούμενος και μου θύμιζε αρκετά και τη χώρα μας. Επειδή κάπως τους μοιάζουμε εξωτερικά, μας μιλούσαν πάντα στην αρχή στα ισπανικά, για να το πω αλλιώς, πυροβολούσαν με την ανδαλουσιανή προφορά τους και πολλές φορές δεν τους καταλάβαινα καλά, αλλά γρήγορα τα βρίσκαμε.
Ημέρα όγδοη. Πολύ πρωινή πτήση και φτάνουμε στο Ελ Πρατ της Βαρκελώνης. Μας υποδέχεται μια αλλιώτικη ζέστη, μαζί με υγρασία, θα έλεγα χειρότερη αίσθηση από ότι στα νότια. Παίρνουμε το αμάξι μας και οδεύουμε προς την περιοχή Κόστα Μπράβα προσπερνώντας την πρωτεύουσα Βαρκελώνη. Στη διαδρομή κάνουμε τη στάση μας για μπάνιο σε μια όμορφη παραλία(μάλλον δύο γειτονικές ) Santa Cristina / Treumal με πιο ζεστά πλέον νερά και φάγαμε στο τοπικό τσιριγκίτο της διπλανής παραλίας.
Ημέρα ένατη. Αρχίζουμε την περιήγηση σε κάποιες παραλίες της περιοχής, Platja Fonda με μαύρη άμμο(αρκετή ζέστη) και βαθειά νερά, όπως δηλώνει και το όνομά της. Ευτυχώς πήραμε μια ομπρελίτσα από ένα σούπερ μάρκετ και προστατευτήκαμε από τον ήλιο.
Ημέρα δέκατη. Προορισμός το Καδακές, στα βόρεια. Αρκετή οδήγηση με στροφές, βρεθήκαμε σε ένα ωραίο μέρος, πολύ τουριστικό με αρκετούς Γάλλους τουρίστες (σε αντίθεση με την υπόλοιπη Κόστα Μπράβα που οι Ολλανδοί υπερτερούν σημαντικά σε αριθμό),αλλά η παραλία του δε μας εντυπωσίασε.
Την επόμενη μέρα ήταν η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη χωρίς περιπέτειες. Οι γενικότερες εντυπώσεις από το ταξίδι είναι ότι νιώθω σαν να επισκεφτήκαμε 2 ξεχωριστές χώρες (3 μαζί με το Μαρόκο). Η Ανδαλουσία ήταν πιο άνετη, χαλαρή, φιλική, σαν να μου θύμιζε πιο πολύ Ελλάδα, βέβαια οι πόλεις της ήταν εκπληκτικές ήταν κάτι το διαφορετικό για μένα.Η Καταλονία είναι πιο σνομπ, υπεροπτική, πιο χλιδάτη θα έλεγα. Αν προσθέσεις και τις αυτονομιστικές τάσεις τους και την άρνηση να μιλήσουν Ισπανικά, έβλεπα διαφορά. Επίσης, υπολογίζω ότι στα πάντα είναι 1,5 φορές ακριβότερη από τα νότια. Σε φυσική ομορφιά και θάλασσες βέβαια υπερέχει και ίσως έτσι εξηγούνται και οι πάρα πολλοί ξένοι τουρίστες.
Πιστεύω ότι θα μπορούσε κάποιος να επιλέξει κάτι παρόμοιο με αυτό που κάναμε για καλοκαιρινές διακοπές, σκεφτείτε ότι τα πάγια έξοδα(χωρίς φαγητό ποτό συναυλίες) ήταν περίπου 1500 ευρώ για 10 μέρες, που δεν ξέρω αν μπορούμε να το βρούμε στα νησιά μας Ιούλιο Αύγουστο. Θέλει και τύχη ως προς τις θερμοκρασίες, στην Ανδαλουσία τις μέρες που φύγαμε και πήγαμε βόρεια είχε 44-45 βαθμούς, που δεν ξέρω πως θα αντέχαμε.
